Pentakill Papa Johns

Ini mustahil bagaimana bisa ia berada di dunia novel. Elisa Keinna Joscelyn, seorang gadis yang gemar membaca novel dan pencinta second male lead terdampar ke dalam novel kesukaannya. Elisa masih ingat saat itu ia sedang tidur setelah selesai membaca novel kesukaannya yang sudah ia baca puluhan kali, saat tidur banyak asap yang memasuki kosannya. Belum sempat Elisa keluar, ia meninggal karena penyakit asmanya kambuh dan terlalu banyak menghirup asap. Ketika membuka mata Elisa berada di ruangan yang tidak ia kenali. Elisa memasuki novel yang berjudul "light in the midst of darkness", novel yang banyak di gemari oleh remaja karena alur yang menarik dengan latar cerita di sekolah. Awalnya Elisa sangat senang memasuki novel itu, namun sepertinya nasib baik tidak berpihak padanya. Bukannya menjadi protagonis ia malah menjadi antagonis. Tubuh yang dia tempati adalah seorang Antagonis yang bernama Elisa Fredella Revalista. Elisa kesal karena memasuki tokoh antagonis yang akan mati karena obsesinya terhadap male lead. "Apes banget hidup gue masuk tubuh antagonis, tapi gak papa yang penting bisa dekat sama Ananta." ucap Elisa bahagia "Sekali lo masuk ke dalam hidup gue, lo gak bisa keluar baby" ucap Samudra Ananta Dominic menyeringai

Demi mengikuti pesan papanya, Ayra malah salah memilih jodoh. Ia terpaksa menikah dengan pria yang menurutnya kampungan, norak, dan dungu. Untuk melindungi perusahaan warisan sang papa dari incaran keluarga tirinya, Ayra memanfaatkan pria tersebut agar posisinya lebih kuat. Namun, siapa sangka pria yang ia nikahi itu ternyata memiliki kekuasaan lebih dari dirinya. siapakah sebenarnya sosok pria yang Ayra nikahi itu? mampukah Ayra mempertahankan cintanya di tengah konflik keluarga yang selalu berusaha menghancurkannya?

Le jour de mon mariage, mon fiancé, Gervais Rodier, a brutalement mis fin à la cérémonie. Tout ça, à cause d'un simple post de Léonie annonçant son retour en France. Gervais a jeté l'alliance qu'il avait lui-même dessinée, puis est parti sans un regard en arrière. Je suis restée là, immobile, dans ma robe de mariée. Jasmin, mon frère, qui me soutenait, a fini par lâcher mon bras : « Clara, tu as toujours été forte. Je sais que tu peux gérer ça seule. Là, c'est Léonie qui a le plus besoin de moi. » Sur ces mots, il est parti, lui aussi. Ils m'ont abandonnée, pour la même femme. Le soir, après avoir réglé les derniers détails de ce mariage raté, j'ai reçu une photo de Léonie. Sur l'image, Gervais et Jasmin veillaient tous deux à son chevet. Le collier fabriqué par Gervais était autour de son cou, et la robe de mariée dessinée par Jasmin enveloppait son corps. Tout cela… aurait dû m'appartenir… C'était à ce moment-là que j'ai abandonné tout espoir. Les larmes aux yeux, j'ai composé un numéro : « Papa, maman… J'ai changé d'avis. Je veux rentrer chez nous. »

Terlahir dengan istimewa tak membuat Alara Diba Afsana putus asa dan minder di tengah kalangan anak seusianya. Sejak kecil, Alara di titipkan di rumah sang Nenek karena Papa yang sibuk bekerja. Sedangkan Mama? Alara tidak mengetahuinya. Papa tidak pernah menceritakan sosok Mama pada Alara. Tak ada yang mau terlahir seperti Alara, ejekan, hinaan hingga gunjingan Alara terima dengan diam tanpa melawan. Hingga suatu sore, Alara tak sengaja bertemu perempuan berhijab bersama beberapa anak seusianya yang tengah bermain di taman. Alara hanya melihat tak berani mendekat. Bunda. Setidaknya kata itu adalah kalimat yang mereka ucapkan kepada perempuan berhijab itu. Betapa murah senyum perempuan berhijab itu kepada mereka semua, bermain dan melempar canda bersama anak-anak begitu gembira. Lantas, tak sengaja kaki kecilnya berjalan menuju mereka. Ingin sekali Alara ikut bermain dan tertawa bersama, tapi apakah boleh? Apakah boleh Alara ikut merasakan kebahagiaan mereka ketika Alara sendiri terlahir dengan keistimewaan yang membuatnya dijauhi banyak orang? "Hai! Adek mau ikut bermain?" Tanya perempuan berhijab itu dengan nada yang lembut. "Bunda." Perempuan itu mengerutkan kening heran, lantas mengerti maksud kalimat "Bunda" dari Alara. "Iya, adek boleh kok panggil kakak Bunda. Sama seperti yang lain." Alara menatap perempuan berhijab yang tersenyum manis kepadanya dengan mata berkaca, "Boleh tidak Bunda jadi Bundanya Alara?" Perempuan itu merasa aneh dengan pertanyaan Alara, namun ia berusaha menanggapi pertanyaan Alara dengan senyuman, "Jadi adek namanya Alara, ya?" Alara mengangguk. "Iya, boleh kok Alara anggap Bunda jadi Bundanya Alara juga." Satu hal yang tidak perempuan berhijab itu sadari. Jika Alara menginginkan ia menjadi Bundanya, Bunda hanya untuk Alara. ***

Après que ma vingtième demande de lien mental ait été ignorée par mes parents, j'ai foncé vers le Conseil des affaires de la meute. Le rapport médical en main, j'ai lancé sans préambule : « Bonjour, je veux renoncer à mon identité au sein de la meute... et IMMÉDIATEMENT ! » Dix minutes plus tard, mes parents ont fait irruption dans la salle, traînant ma sœur adoptive Elsa. Tous les trois avaient l'air terrifié. Mon père, un Bêta, les crocs apparents et les griffes frémissantes, s'est avancé en hurlant : « Tu n'es qu'une enfant gâtée en quête d'attention ! Arrête ton numéro, tu me fais honte ! » Ma mère, médecin légiste de la meute, a arraché mon rapport, y a jeté un coup d'œil et a ricané : « Tu as falsifié ça juste pour qu'on s'intéresse à toi ? Tu as toujours été une menteuse pathologique. » Elsa, accrochée à leurs manches, sanglotait : « C'est de ma faute… Je devrais pas insister pour organiser cette cérémonie de transformation… Je suis désolée, mais Jennifer, arrête de mentir pour manipuler la culpabilité de papa et maman ! » Je me suis calmement essuyé le sang qui coulait de mon nez, me suis redressée et ai répété à la conseillère : « Je n'ai plus de famille depuis longtemps. Effacez toutes mes traces du registre de la meute. Mes funérailles sont dans trois jours, et je veux pas les retarder. »

Une obsession malsaine Résumé - Russo pour l'amour de Dieu ,l'a kidnappé est trop poussé. - Dave il est temps que je l'ai à mes côtés, c'est ma femme et j'ai le droit de l'a vouloir à mes côtés. - Pour l'amour de Dieu ,on parle de la fille que tu as rendu orpheline de père et de mère à ses 5 ans putain, maintenant elle a une famille qui l'on adopté,qui l'aime,elle a une vie plus saine , heureuse et elle est épanouir stp laisse là trouve toi un autre objet de distraction. Henri Russo un jeune italien de 30 ans était le dealer de drogue et mafieux d'armes le plus recherché par les autorités mais qui n'a jamais été retrouvé.Etant un enfant qui avait pour père un grand mafieux,Henri s'était vite familiariser avec les armes ,le sang ,la drogue et tout ce qu'il y a été les plus dangereux. De nature autoritaire,mesquin, arrogant,froid , nerveux, coléreux et agressif , Henri ne connaissait ni la douceur,ni l'amour ,ni la joie. Ce qu'il ressentait pour Natacha Johns était tout autre chose certes il avait tué ses parents mais il n'avait pas le choix à cet époque . Il n'avait que 17 ans à cet époque mais il savait déjà manier les armes comme un pro et était hyper intelligent.Il avait assassiné les parents de la jeune femme tout en se haïssant intérieurement ,il était sur le point de tiré sur elle mais dès qu'elle le regardait de ses yeux innocent ,il avait rapidement baissé la garde. Il l'a voulait à ses côtés .Henri se tournait vers son fidèle ami et déclarait d'une voix magistrale - Ma décision est prise ,je veux l'a voir demain ici dans ma demeure...

"P-Pa..bat nyo naman ako iniwan" sabi ko sa malamig na bangkay ni papa na nasa loob ng kabaong,umalis lang ako saglit pagdating ko patay na sya. "Ano pang ginagawa mo dito?" Napatingin ako kay tita habang nakapamewang sya. Napayuko nalang ako dahil pinagtitinginan kami ng mga tao dito. "T-tita--" "Wag mo akong matita tita dyan! Ikaw ang malas sa buhay namin! Pati asawa ko namatay dahil sa kamalasan mo!! Ngayon layas!!" Malakas na sigaw nito,nagbubulungan na ang ibang tao. "T-tita wala p-po akong m-matutuluyan e" Umiiyak na sabi ko kay tita.Bigla nya akong kinaladkad palabas ng mansyon. "Pag sinabi kong layas! Layas!!" Sigaw nanaman nito dahilan para mapatingin maging ang mga tao sa labas ng gate. Umiiyak na tumayo ako,nagmamakaawang wag naman sana nya akong palayasin. "Malas ka samin alam mo ba yun?! Ha?! Dahil sayo nawalan ng pake sakin ang asawa ko! Nasa sayo ang atensyon nya! Huh! Bakit nga ba ganun?! E AMPON KA LANG NAMAN!!" Malakas na sigaw nanaman nito kaya mas lalong lumakas ang mga bulungan. "Mom whats happening here?" Tanong ni Stella....anak nya. "Pinapalayas ko na sya" maawtoridad na sabi ni Tita,tumawa naman si Stella. "So ano pang ginagawa mo? Layas na! Chupi! Bawal ang malas dito!" Sigaw nito. Wala akong nagawa kundi ang tumakbo ng tumakbo.Siguro nga malas ako,wala na si Papa sakin...wala na rin akong matutuluyan,bakit pa ako nabuhay?!

“Tega kamu sama aku? Kamu tahu kan Mas Tio itu suamiku? Ayah dari Arlan dan Echa? Aku gak nyangkaa.” “Sayang, dengerin aku dulu yaa ….” “Surat cerai biar aku yang urus. Aku pastikan hak asuh Arlan dan Echa jatuh ke tanganku!” — “Kenapa sih kamu selalu merebut kebahagiaan akuu? Udah bagus kamu ngajuin gugatan cerai, kenapa milih rujuk sama Mas Tio?” “Kamu gak tahu malu yaa? Memangnya kamu saja yang muak? Aku juga muak. Gak tau diri. Kamu ngaca! Kalau bukan karena aku yang maksa Bunda dan Papa untuk merawat kamu, kamu bukan apa-apa sampai hari ini.” “Kamu ….” “Apa? Aku kurang baik apa sama kamu, hah? Semua aku kasih. Perhatian, kasih sayang, harta, aku kasih semua buat kamu. Tapi apa balasannya? Kamu main sama suami aku dibelakang aku, Harena!” — “Melanjutkan perjalanan dengan motor yang cacat, atau berhenti untuk mencari kendraaan lain supaya bisa lebih nyaman dan aman untuk kembali melakukan perjalanan.” --Zandi Hariztaza. – Cindya Aurelia Yasya, perempuan cantik yang lebih menyukai berpakaian sederhana, ia terlahir di keluarga cemara dan sangat berkucupan dalam segi materi. Perempuan itu memilih untuk menikah dengan Dharmatio Satya, seorang laki-laki yang telah menyelamatkan nyawanya. Laki-laki yang menurutnya baik dan sayang kepadanya, ternyata semua itu manipulasi. Zadin Haristaza, yang merupakan sahabat Cindya pun turun tangan dan menggunakan celah tersebut untuk merebut Cindya, membawa kembali cinta pertamanya

Walang mapagsidlan ng saya ang puso ni Nieves Solanna o mas kilala sa pangalan na Snow nang maikasal siya sa pinakamamahal niyang lalaki na si Dalton Travis Donavan. Simula pagkabata ay wala na siyang ibang hiniling at pinangarap pa kundi ang maikasal kay Dalton. Anak ito ng Tito Gilbert niya, isa sa mga matalik na kaibigan ng Papa niya at nang marinig niya na hinihingi nito ang kanyang kamay para sa isang kasal ay walang pag-aalinlangan siyang pumayag. Kahit na alam niyang ang tanging dahilan lamang nito ay para sa family business nila. Forced into a marriage to merge their family business, Dalton Travis Donavan found himself falling in love with his wife. Mabait, mapagmahal at maalaga ang kanyang naging asawa kaya naging madali para sa kanya na masuklian ang pagmamahal na ibinibigay ni Snow sa kanya. Pero kakasimula pa lang nilang dalawang mag-asawa nang muling bumalik ng bansa ang isang babaeng minsan na rin niyang minahal. Walang iba kundi si Samantha Perez. Tinukso at inakit nang dating kasintahan kaya nagawa niyang pagtaksilan ang babaeng walang ibang ginawa kundi ang mahalin at tanggapin siya. "NILOKO MO AKO! AKO NA WALANG IBANG GINAWA KUNDI ANG MAHALIN KA! IKAW ANG UNANG SUMIRA SA PAGSASAMA NATING DALAWA! ANG SAKIT NA IBINIGAY MO SA AKIN ANG SIYANG NAGING DAHILAN PARA KAMUHIAN AT GANTIHAN KITA!" malakas na sigaw ni Snow sa asawang si Dalton habang puno ng mga luha ang kanyang buong mukha. "Oo, inaamin kong nagkamali ako. Pero hindi sapat 'yon para gantihan mo ako, Snow! Nag-iba ka na, at alam kong ako ang may kasalanan sa lahat nang ito," puno ng pait na sagot ni Dalton. Kaya pa kayang ibalik muli ang dating matamis na pagmamahalan? Kung nakaukit na sa buong puso at utak nila ang sakit at pagtataksil sa isa't isa.

Hamil dan dicampakkan kekasih yang telah bersama selama lima tahun. Dikhianati dan kehilangan keluarga yang dia cintai. Papa dipenjara dan Mama meninggal karena serangan jantung. Mengalami kecelakaan besar yang menghancurkan wajahnya. Semua itu membuat Dianara menaruh dendam yang amat besar pada Natan. "Apa yang membuatmu berpikir bisa lari dari dariku?" Dianara berjalan mendekati Natan. Wajahnya yang tampak beringas, menatap tajam menghujam mata lawan bicaranya. Di depan sana sang pria sudah ketakutan. Tubuhnya menggigil, walau matanya masih berani melihat wanita di hadapannya. Wajah Natan yang di penuhi luka memar kebiruan menjadi memucat. "Tidak akan ada yang bisa menghentikan ambisiku untuk menghancurkan segala yang kau miliki. Aku kembali untuk mengakhiri dendam yang telah kusimpan selama bertahun-tahun. Hidup dan matimu sekarang ada di tanganku. Kau akan hancur lebih parah dari saat kau menghancurkan hidupku!" "Aku Dianara Wiratama, bersiaplah untuk menerima pembalasanku!"