Psalm 121 7-8

“มู่เหริน” คืออัจฉริยะที่เกิดขึ้นในรอบร้อยปี ทว่าแท้จริงแล้วดวงวิญญาณที่อยู่ในร่างเป็นถึงศาสตราจารย์สอนประวัติศาสตร์ผู้รอบรู้ ที่กลับชาติมาเกิดใหม่พร้อมความทรงจำเดิม การแย่งชิงอัจฉริยะจึงเกิดขึ้น! ความรัก ความผูกพัน จะผูกมัดจอมคนอัจฉริยะผู้นี้ได้หรือไม่... 7 แคว้นที่มีอำนาจแข็งแกร่ง ยามนี้กลับกระสับกระส่ายกับข่าวลือที่ดังกระส่อนไปทั่วทั้ง7แคว้น ทุกแคว้นต่างหมายแย่งชิงจอมคนอัจฉริยะเพื่อความเป็นใหญ่ที่สุดใน7แผ่นดิน ทว่าความฉลาดลึกล้ำของมู่เหริน กลับวางแผนพาตนเองออกจากตระกูลเพื่อไม่ให้ผู้ใดเดือดร้อนเพราะตน การเดินทางจึงเริ่มขึ้น พร้อมความรักและความผูกพันที่เริ่มก่อตัวขึ้นอย่างไม่รู้ตัว... โดยที่ชะตาดอกท้อเริ่มผลิบานจนยากจะถอยกลับ ในที่สุดก็หลีกหนีบ่วงเสน่ห์องครักษ์เงาไม่พ้น ขณะเดียวกันสงครามแย่งชิงเริ่มรุนแรงมากขึ้น จน “หลิงหวาง” องครักษ์เงาที่หลบซ่อนตัวตนต้องดิ้นรนไขว่คว้าอำนาจเพื่อปกป้องคนที่รัก หมายสยบแคว้นทั้ง7 ไว้ในกำมือ มิให้ผู้ใดมาทำร้ายมู่เหรินได้อีก หนทางเบื้องหน้าจะลงเอยเช่นไรนั้น แล้วแต่จอมคนจะเลือกเดิน... และความรัก ความผูกพัน จะผูกมัดจอมคนอัจฉริยะผู้นี้ได้หรือไม่!

เรื่องราวของ 'ไอ้กาน' นักศึกษาทุนมหาลัยคิงส์เวล มหาลัยเอกชนชื่อดังระดับประเทศที่วันดีคืนดีดันขี่มอเตอร์ไซค์ไอ้นวลลูกรักไปเฉี่ยวเข้ากับรถสปอร์ตหรูสีเหมือนขี้ ก่อนที่เจ้าของรถที่มีผมสีเดียวกับรถจะเรียกร้องค่าเสียหายของกระจกข้างเดียวถึง 8 แสนบาทไทย นำมาซึ่งการให้ไอ้กานมาช่วยทำวิจัยจบ เพราะไอ้รุ่นพี่หัวขี้มันดันเรียนมหาลัยเดียวกับเขา แถมยังอยู่คณะเดียวกันอีกด้วย งานนี้พรหมลิขิตหรือจะสู้ส้นเท้าลิขิต ชีวิตที่เคยสงบสุขของไอ้กานต้องพังลงเมื่อรู้จักกับรุ่นพี่ปี 8 อย่าง 'ไอ้ธีต์' ไอ้หัวขี้ที่เขาเหม็นขี้หน้ายิ่งกว่าขี้ในส้วม

“พิชชา” มีแฟนอยู่หนึ่งคน เราสองคนรักกันมาก แล้วอีกไม่กี่วันก็จะเป็นวันครบรอบ7ปีที่คบกัน ทุกคนอาจจะกลัวกับอาถรรพ์7ปีที่บอกว่าคู่รักคู่ไหนก็ต้องเลิกกันในปีที่7 แต่ฉันว่ามันไร้สาระ จนวันนึงฉันได้เจอเข้ากับตัวเอง คนที่บอกว่ารักฉันแต่กลับไปนอนอยู่กับคนอื่น ความไว้ใจและความเชื่อใจมันไม่มีอยู่จริง มันก็เป็นแค่เพียงลมปากของผู้ชายเห็นแก่ได้คนหนึ่ง ฉันร้องไห้จนป่วยไปพักใหญ่ จนตอนนี้ฉันกลับมายืนได้อีกครั้ง แล้วผู้ชายคนนั้นก็เข้ามาทำให้วันที่เลวร้ายของฉันกลับมาสดใสและมีชีวิตชีวาขึ้นมา พิชชา เชาวกรกุล (พิ้งค์) อายุ 25 ปี ความที่เธอไว้ใจ เลยไม่คิดเผื่อใจเอาไว้ว่าคนที่เธอรักและเพื่อนสมัยมหาลัยจะหักหลังกันแบบนี้ เพราะเหตุการณ์นี้ทำให้เธอกลัวที่จะมีความรักใหม่ จึงคิดที่จะไม่เปิดใจให้ใครอีก จนมาพบกับผู้ชายคนนี้ คนที่จะเข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตของเธอ เมธาวิน วรกิจเจริญสกุล (วิน) อายุ 28 ปี ชายหนุ่มที่เฝ้าตามหารักแรกพบของตัวเองมานาน แต่พอได้เจอกับหญิงสาวคนนั้น ก็ต้องผิดหวังเมื่อเธอกำลังจะกลายเป็นเจ้าสาวของคนอื่น

TELL ME A STORY II STREETLOVE: À Stanfield la rue est une démocratie hiérarchisé. Enfin ils essaient de faire croire à une démocratie. Ils disent que la rue nous appartient, mais ils disent aussi de suivre les règles venant des plus hauts. Qui ils ? Sterling Scott et Rowland Parker. Ces deux hommes sont à la tête de Stanfield, ils dirigent tout. Ils ont tout l'argent de Stanfield mais ils en veulent plus. Pourquoi ils en veulent plus ? Pour donner plus de pouvoir à leurs familles. Leurs affaires se terminent toujours en Family Business. ALL HUMAN: Jean 8 : 7 « Que celui qui n'a jamais péché lui jette la première pierre ! »

Was It Worth It Taking The Risk? When was taking the risk became worth it? When can we say that taking the risk was worth it? Is once enough? Here is the story. Strangers to fuck buddies, to lover, to... siblings? Two fell, one hole. How will they face the shocking truth that will shake their newly build love? Will they rebuild the love and trust... again? Or... continue believing what's best to know the lie to be the truth? Talliana Aracosa, a fresh topnotcher from the CPA Licensure Exam. Psalm Saint Sinco, son of the known fuck boy and business tycoon man, mothered by a beautiful and popular actress.

If catching dreams is a job, are you willing to apply? ~*~ Pen only wanted to make money while she's young for she believes that a loser like her will never be successful someday, causing her to apply in a cafe during her summer vacation. There she met Psalm, Lovely and Sage who were also fighting their own battles and dwelling on their respective doubts who seek escape by applying in the cafe. Little did they know, their job will be more than just making and serving meals and drinks. But also... fulfilling their client's dream. Join them in their journey of catching dreams as they also discover the mystery of young love and friendship, reveal their lives' triumphs and tragedies and find out what it cost to make a dream come true.

“ฟ่างชิงเยี่ยน ข้าขอพูด…เป็นครั้งสุดท้าย…เจ้าจะทำอะไร” “ข้าต้องการท่าน อย่าพูดมาก เข้าหอกันเถอะเร็วเข้า!!” ท่านอ๋องคนสุดท้ายของ 4 ยอดบุรุษหนุ่มแห่งต้าเฉินมาแล้วจ้า.... สตรีที่แต่งเข้าไป 7 คนก่อนหน้านั้น....ตายหมดแล้วน่ะสิ เขาถึงได้ขึ้นชื่อว่าเป็นอ๋องโลหิตไงล่าาา..... เรื่องราวของบุตรท่านแม่ทัพ และ ท่านอ๋องโลหิตจะดุเดือด เผ็ดมันส์ขนาดไหน ฝากติดตามด้วยนะคะ อ๋องของเราท่านนี้ ดุดัน โหดเหี้ยม ฆ่าสตรีนะคะ ( มีเหตุผลนะคะ นางไม่ได้ฆ่าเรื่อยเปื่อย) นางเอกของเรา ฟ่างชิงเยี่ยนเป็นบุตรี (ที่ไม่รัก) ของท่านแม่ทัพจ้า.... พระเอกของเราแต่งงานมาแล้ว 7 ครั้ง ( โอ้แม่เจ้า แต่อย่าตกใจไป มันมีเหตุผลและ.....ตามต่อนะ อิอิ)

7 ปีก่อน เธอคือเด็กข้างบ้านที่เขาปฏิเสธ 7 ปีถัดมา...เขาคือผู้ชายที่วิ่งตามเธอทุกวัน“พี่กันต์คะ จำได้มั้ยคะ ตอนนั้นพี่บอกว่าไม่กินเด็ก? แล้วตอนนี้ พี่อยากกินหนูแล้วเหรอคะ?" ___ จากเด็กแสบข้างบ้าน สู่ผู้หญิงที่เขาอยากให้เป็น ‘เมีย’ แบบไม่ทันตั้งตัว “ขนม” หญิงสาววัย 24 ปี นิสัยสดใส ขี้เล่น เคยเป็นเด็กแสบประจำซอยที่ตามติด “พี่กันต์” พี่ชายของเพื่อนสนิทมาตั้งแต่สมัยมัธยม เธอเคยสารภาพรัก เขาเคยตอบกลับด้วยรอยยิ้มพร้อมคำว่า... “หนูยังเด็ก พี่ไม่กินเด็กนะ” เธอร้องไห้หนึ่งคืน ก่อนหายหัวไปนาน 6 ปี แต่วันนี้...เธอกลับมา ในลุคสาวมั่น งานดี สายสวยเผ็ช ที่เดินยิ้มเฉิดฉายเข้าบ้านเพื่อนแบบไม่แคร์อดีต แล้วพี่กันต์ล่ะ? ตาค้างตั้งแต่เห็นเธอก้าวลงจากรถ เขาไม่อยากจะเชื่อว่าเด็กแสบคนนั้นคือผู้หญิงตรงหน้า — ที่ยิ้มยั่ว และพูดจาเหมือนไม่เคยรักเขามาก่อน! แต่เขายังจำได้ทุกอย่าง…แม้เธอจะทำเหมือนไม่เคยรักเขา และที่สำคัญ… ตอนนี้เขา “อยากกินเด็กแล้วครับ”

夜の6時、宇川康穂（うかわやすほ）はいつも通りキッチンに入り、いつも通りの夕食を用意した。 7時、康穂は浴室に入り、風呂の用意を済ました。 8時、康穂はパジャマとスリッパを用意し、扉の前であの人の帰りを待っていた。 だがいつもとは違い、立川司（たちかわつかさ）は帰ってこなかった。代わりに一通の電話が彼女の元に入って来た。

เวลาเกือบสามทุ่มเห็นจะได้...ตอนที่เธอเดินเข้าไปในโรงสี ด้วยชุดนักศึกษาสวยงาม “พี่ขุน!” เธอเอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงห้วนสั้นให้อารมณ์หยิ่งยโสนิดหน่อย ขณะที่นายขุนทดกับลูกน้องสองสามคนกำลังตรวจเช็คความเรียบร้อยของงานตรงหน้า ข้าวเปลือกกองโตเป็นภูเขาหลายลูกตั้งอยู่ภายใต้แสงไฟสีส้มสลัวของโกดังขนาดใหญ่ “อ้าวคุณหนู” นายขุนทดหันมองเธอ ด้วยสายตาเป็นประกาย ความสวยและน่ารักของเธอเป็นเหมือนของขวัญของพวกคนงาน เธอรู้ดีว่าคนงานพวกนี้เอาเธอไปย่ำยีในความฝันและจินตนาการเสมอ “จะปีใหม่แล้ว ทำไมยังทำงานกันอยู่คะ ไม่หยุดงานไปเที่ยวกันเหรอ” “อ๋อ เป็นความสมัครใจน่ะครับ ใครทำงานช่วงสองสามวันนี้จะได้โบนัสพิเศษ ผมกับคนงานพวกนี้ไม่มีลูกเมียให้กลับไปหา เลยอยู่ช่วยงานเถ้าแก่ดีกว่า” “งั้นเหรอ?” ดวงตาสวยกวาดมองไปทั่ว เห็นคนงานหลายคนยังคงทำงานไปเรื่อย “ขยันกันจริง ว่าแต่ คืนนี้ทำงานกะกลางคืนกันกี่คนล่ะ?” “8คนครับ รวมทั้งผมด้วย คุณหนูมีอะไรจะใช้งานพวกผมรึเปล่าครับ” มีสิ...เธอมีงานจะให้คนงานพวกนี้ทำแน่นอน