Putok Mo Sa Loob

Sa loob ng siyam na taon, buong pusong ginampanan ni Isabelle Reyes-Santiago ang pagiging isang perpektong ina at asawa. Tahimik siyang sumuporta kay Lucas—sa kanyang negosyo, sa kanyang reputasyon, at sa kanyang ambisyon. Nanahimik siya sa likod ng camera, sa mga board meeting na hindi siya inanyayahan, at sa mga sandaling kailangan niya ng karamay pero wala ni isang halik o salitang ginhawa ang kanyang nakuha. Ang mas masakit? Wala siyang lugar sa sariling tahanan. Hindi lang si Lucas ang may paboritong kasama. "Mas gusto ko si Tita Karina kaysa kay Mommy!"—sambit ng anak nilang si Marcus habang nakangiti si Lucas, tila sang-ayon. Ginawa na ni Isabelle ang lahat para mapanatiling buo ang kanilang pamilya. Pero imbes na pagmamahal at respeto, ang gantimpala niya’y pagtataksil at pangungutya. Habang binubura siya mula sa buhay ng asawa’t anak, si Karina Sison—ang ex ng kanyang asawa—ang inilalagay sa pedestal. Ginawang presidente. Ginawang reyna. Hanggang sa dumating ang gabing iyon. Ang gabing tuluyan siyang nagising sa katotohanan—na minsan, kahit gaano mo kamahal, hindi mo na kayang manatili sa isang lugar na matagal ka nang hindi pinipiling mahalin pabalik. Pagod na siyang umasa. Pagod na siyang maging tanong sa pamilyang matagal nang may sagot—at hindi siya iyon. Kaya handa na siyang magpalaya. Handa na siyang iwan ang tahanang dati niyang ipinaglaban, sa piling ng mga taong mas masaya nang wala siya. Ngunit nang sa wakas ay iniabot na niya ang annulment papers sa kanyang asawa… Hindi galit ang sumalubong sa kanya. Hindi rin pakiusap. Kundi isang malamig na titig lang. Isang mapanganib na ngiti. At ang mga salitang… “You’re not going anywhere, Isabelle.”

"Cleonne Marie Deigmen, do you accept Ashton Kleid Ditfreid as your lawful husband?" tanong ng pari habang nakatingin sa akin. Nakabibinging katahimikan ang umalingawngaw sa loob ng simbahan. Tila ba lahat sila ay takot na magsalita dahil alam nilang masama ang kahihinatnan niyon kung sakali. "I-I do..." garalgal ang boses ko na sumagot. Ramdam ko ang panginginig ng buong katawan ko habang nakatayo sa harap ng altar. Buong buhay ko, wala akong ibang pinangarap kundi magandang buhay para sa pamilya ko, at mahanap ang lalaking pakakasalan ko balang araw. Iyong lalaking makatatabi ko sa altar sa at kasama kong susumpa sa harap ng maykapal. Pero hindi ko akalaing ang araw ng kasal ko, ang siya ring magiging pinaka-masalimuot na araw sa buhay ko.... "I now pronounce you, husband and wife. Mr. Ditfreid, you may now kiss your bride." Ang panginginig ng buong katawan ko ay mas lalo pang nadagdagan nang sabihin iyon ng pari. Unti-unti ay humarap ako kay Ashton na seryosong nakatingin sa akin. Iniangat niya ang veil mula sa ulo ko at doon ko nakita ang mga mata niya. Hindi pagmamahal ang nakikita ko sa mga iyon, ang tanging nakikita ko lamang ay galit, poot, at paghihiganti. "You are mine now, Cleonne. At ito ang tatandaan mo, habang nabubuhay ako, hinding-hindi mo mararanasan ang salitang kaligayahan." bulong niya sa akin bago niya tuluyang ilapat ang labi niya sa mga labi ko. Magmula nang araw na iyon, alam kong ang buhay ko ay hindi na sa akin. Dahil magmula nang araw na iyon ay nakatali na ako sa lalaking hindi ko naman mahal, sa lalaking walang ibang gustong gawin kundi ang makapaghiganti sa akin, at iyon ay walang iba kundi si Ashton Kleid Ditfreid.

PINIPILIT AKO NG MAYAMANG LALAKING I-BABYSIT ANG ANAK NIYA “1 million.” Masama akong tumingin. “Hindi ako mahirap! Tingin mo sakin, mukhang pera?!” “3 million.” “Kahit lakihan mo pa ang sahod, ayoko.” “10 million. Just take care of my child.” Sampung milyon?! “Yung anak lang? ’Yung tatay hindi kasama? Sabihin mo lang, kaya naman kitang alagaan kahit habang buhay pa.”

Noong tinanong ako ng aking ama kung sino ang gusto ko pakasalan para sa kapakanan ng alyansa ng aming pamilya, iba ang pinili ko sa buhay na ito. Hindi ko na pinili si Leonardo Vittorio. Sa halip, pinili ko ang nakatatanda niyang kapatid, si Ivan Vittorio. Mukhang naguluhan ang ama ko. Alam nga naman ng lahat sa Chicago na lumaki kami ng magkasama ni Leonardo. Sampung taon ko siyang hinahabol. Bilang nakatatandang anak na babae ng pamilya Lucien, matagal ng nakaukit ang pangalan ko sa tabi ng kanyang pangalan para sa listahan ng mga arranged marriage. Naniniwala na ang pagsasama namin ay nakatadhana. Habang inaalala ang nakaraan kong buhay, pinilit ko ngumiti ng mapait. Dati, pinakasalan ko si Leonardo tulad ng matagal ko ng hinihiling. Pero makalipas ang aming kasal, hindi niya ako ginalaw kahit isang beses. Ang akala ko may sakit siyang hindi niya masabi at nagpakahirap ako na pagtakpan siya. Sa ika-anim na anibersaryo ng aming kasal ko nalaman ng buksan ko ng hindi inaasahan ang kahadeyero niya. Sa loob, may maayos na litrato niya kasama ang ampon na babae na nagmakaawa ako sa ama ko na ampunin. Sa mga litratong iyon, may dalawang taong gulang na batang lalaki din–ang anak nila. Masaya silang pamilya ng tatlo. Doon ko napagtanto sa mga oras na iyon. Hindi sa may sakit siya. Hindi niya inisip na asawa niya ako. Para mapalayas ako, nagplano sila ng ampon kong kapatid para ako’y patayin. Ngayon at nabigyan ako ng ikalawang pagkakataon, pinili ko na ibigay sa kanila ang blessing ko. Pero noong naglakad ako sa simbahan suot ang aking wedding dress, habang nakapatong ang braso ko sa braso ni Ivan, pumasok si Leonardo bigla ng may dalang baril. Mukha siyang baliw at wala sa kontrol. “Madeline!” Paos ang boses niya at halos maputol. “Ang lakas ng loob mo?”

Ang misyon lang ni Solenn nung una ay ang akitin ang batang bilyonaryo kaya ito nagtrabaho bilang isang sekretarya sa Walton Corporation. "Anong ibig sabihin nito?" Galit na galit at kunot noo na pagtatanong ng chairman sa harap nila Solenn at Marcus habang dumausdos sa lamesa ang mga stolen shot na mga litrato nilang dalawa na magkasama. "May relasyon kayo? Halos mapatid ang litid ng matanda sa loob ng meeting room na yon. "Mauubusan tayo ng investors sa ginagawa mong kahihiyan?" Hasik pa ng chairman matapos nitong pukpukin ang lamesa na nasa harapan. Nakaramdam ng awa si Solenn sa bilyonaryong boss nya na katabi. Alam nyang wala siyang karapatang maramdaman yon sa lalaki dahil kabahagi siya ng plano at bayad siya para dito. Nakita nyang halos hindi maipinta ang mukha ng binata sa harap ng kanyang lolo. Tumikhim lang si Marcus ng walang kakurap kurap, inayos ang sarili sa pagkakaupo. Itinaas ang ulo mula sa pagkakayuko at hinarap ang chairman. "Solenn!" Buong loob na pagtawag nya sa sekretarya. "Sir?" Tila maamong tupang pagtugon ni Solenn.Walang halos makalabas na boses mula sa kanya. "Ikansel mo lahat ng commitment ko this week," at mataman itong tinitigan ang dalaga sa harap ng matandang lalaki. "Pakakasalan kita, bukas na bukas din." "Ha?" Gulat na gulat na pagtatanong ni Solenn. Nanatili siyang nakatulala sa narinig. Tumayo ng dahan dahan ang binata , naglakad ng mabilis at hinawakan ang door knob ng conference room. "Iuuwi na rin kita sa condo!" Ani ni Marcus bago lumabas ng pinto. Ano daw? Hindi makapaniwala si Soleen sa narinig. Napahawak ang dalaga sa sariling dibdib at nag unahang umagos ang mga luha sa kanyang pisngi na kanina pa nya pilit na pinipigilan. Ano na ang gagawin nya? Gulong gulo siya napahawak sa ulo. Pano na? Pagtatanong pa nya sa sarili.

What if nalaman mong 6 months na lamang ang ilalagi mo sa mundong ito? Ano ang pipiliin mo? Ang enjoyin mo na lamang ang natitirang oras mo rito sa Mundo o mas pipiliin mong sundin ang gusto ng mga magulang para lang masabi mo na bago ka mamatay ay naging proud sila sa 'yo? Isagani Ferrer, a handsome billionaire drugs Ziri Montefalco with intensity, and once Ziri have completely invested in that relationship, he intermittently reward and then withhold. This causes Ziri to behave in ways that go against her values and boundaries just to feel close to him, and a simple smile or gesture from Isagani will send Ziri into a momentary high. Slowly, he mold that innocent lady into a human puppet, which means that her mood and mental well-being depend on Isagani's wants.

Ano kaya ang mangyayari kapag ma fall ang loob ng isang billionaire sa kaniyang probinsyanang sekretarya? Tatanggapin kaya ng babae lahat ng hinanangit mula sa kaniyang paligid dahil sa diskriminasyon?

SYPNOSIS Isang anak ng General at isang ulila na. Isang ipinanganak sa pamilyang sagana habang isa ay tauhan lamang. Ang buhay nila na tila ba langit at lupa ngunit ang pagmamahalan ay siyang pumapagitna. “Akin ka, sa’kin ka lang at walang sino man’ ang pwedeng umagaw sayo. I maybe a bad person in your eyes and this bad person will be your worst nightmare once you betrayed me!” Dahil sa mga ala-ala ay natakot na ulit siyang sumugal at ibigay lahat. Pero pagdating sa isang lalaki na kinabaliwan niya ng husto ay susugal siyang muli at hindi niya hahayaang iwan o mawala ito sa kaniya. “Hindi, hinding-hindi ako magiging sayo! Ako lang ang nagmamay ari sa sarili ko! Lubayan mo ako!” He's the son of General in military. A spoiled yet rebelled son who will do everything to claim what he likes. He once betrayed by the girl he loved and now he won't let that happen again. “I want you.” Zephraime said. Ang mga pusong pinigilan at pilit na himahadlangan ng mga taong hindi pabor sa kanilang nararamdaman. “Bakit hindi mo maintindihan na hindi pwede! Bakit hindi mo maintindihan na mali ang nararamdaman mo! B-bakit… bakit hindi mo maintindihan n-na m-mali ito…” “You know that it's not wrong, alam mo sa sarili mo na walang mali pero yang isip mo, pilit na hinahadlangan ang puso mo!” Mali nga ba o talagang takot lang ang nangunguna? Lalaban pa ba o titigil na? Tatanggapin na lamang ba ang kapalarang kahit kelan ay hindi magiging sila? ‘I own you, you are mine.’ ‘Please tama na, hindi ko na kayang ipagtulakan ka pa.’ A man with responsibility and truth to his words. He is not an evil or a bad person but he will definitely possessive for ‘CLAIMING HIM’.

Ginawang parahusan,binuntis ,saka iniwan nang walang pasabi-sabi! Tapos babalik ka ngayong wala na ang anak natin!" Wala kang kwentang ama! Pinabayaan mo kami nang ating anak!Paano pa ako magtitiwala sayo muli!Kaya nakikiusap ako sayo! lubayan mo na ako! Dahil kahit kaylan hindi mo na ma-ibabalik pa ang buhay nang ating anak! "Maghihiganti ako ! ' Hanggang humihinga pa ako!

Hanggang saan mo kayang ipaglaban ang sarili mo matapos kang lokohin ng lalaking minahal mo nang buo? Para kay Araceli Gonzalo, sapat na ang isang sagot: hanggang sa dulo. Wala siyang pakialam kahit masunog pa siya sa sariling laro, basta makaganti lang. At kung ang paraan para saktan ang ex niya ay ang makasama ang uncle nito gabi-gabi, handa siyang tumawid sa bawal.