R 18

ตื่นมาไม่เจอเสื้อผ้าบนตัวสักชิ้น ยังไม่ตกใจเท่ากับการหันไปเจอหน้าคนที่นอนอยู่ข้างกัน เพราะดันเป็นคนที่ไม่ชอบขี้หน้า ทว่ารสรักแสนวาบหวามเมื่อคืนนี้ที่ยังคงติดตรึงใจ "จะลองสานต่อ หรือจะเหยียบให้มิดแล้วทำเป็นไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นดีนะ" -- "จะให้ฉันรับผิดชอบเธอ เพราะได้เสียกันแล้วเหรอ?" ชายหนุ่มเลิกคิ้วถามเสียงราบเรียบ ใบหน้าหล่อร้ายดูยียวนและยั่วเย้าจนดารินหมั่นไส้อยากพุ่งเข้าไปตะกุยหน้าให้ยับชะมัด ารินแทบปรี๊ดแตก เพราะเธอยังไม่คิดเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ "ไม่!" เธอแผดเสียงใส่ ใบหน้าสวยบิดเบ้คิ้วไปทางปากไปทางย่นคอหนีผู้ชายตรงหน้า เธอไม่ถือสาหรอกกับอีแค่เซ็กส์ครั้งเดียว ถือว่าวินๆ ต่างคนต่างได้เธอไม่ได้เสียอะไร "เอาเป็นว่าต่างคนต่างแยกย้าย ทำเป็นลืม ๆ มันไปก็แล้วกัน" ดารินไหวไหล่ไม่ยี่หระ อย่าคิดว่าเธอจะแคร์กับอีแค่ไซซ์เกินมาตรฐานกับลีลาถึงใจจนทำเธอขาสั่นพวกนั้นเชียวนะ หาใหม่เอาก็ได้ "ก็ดี" เตชินลากเสียงยาวแล้วลุกขึ้นเดินนำออกจากห้องไปอย่างสบายใจเฉิบ ก่อนจะหันกลับมาพูดกับหญิงสาวอีกครั้งว่า "หวังว่าเธอจะไม่ปากโป้งไปโพทนากับใครหรอกนะ ว่าเคยได้ฉันแล้ว"

ถ้าไม่ติดว่าพ่อสามีขอร้อง เธอคงขอหย่ากับเขาไปนานแล้ว ไม่ปล่อยให้เขามาหยามเกียรติควงผู้หญิงอื่นไปทั่วเมืองอยู่แบบนี้หรอก

เมื่ออยู่ดีๆ พนักงานต้อนรับอย่าง ขวัญข้าว ต้องเข้ามาอยู่ในร่างของคู่หมั้นท่านประธานเจ้าของโรงแรมที่เธอทำงานอยู่อย่าง ภาคย์ เธอจะเอาตัวรอดจากการใช้ชีวิตเป็นคนรวยที่นิสัยแย่อย่าง อลิชา ได้ยังไง?

“คุณเสือคะ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดนะคะ เนตรกับคุณเมธเราไม่ได้มีอะไรกัน มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้นค่ะ” เนตรแพรปรับโทนเสียงข่มความโกรธที่เขาดูถูกเธอ พยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ “เธอคิดว่าฉันจะเชื่อผู้หญิงร่านร้อนอย่างเธอเหรอเนตรแพร” เขาเดินมาหาหญิงสาวที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของเขา พูดแล้วชี้นิ้วจิ้มเข้าที่หน้าผากมนออกแรงผลักเพียงนิดเดียวศีรษะทุยก็เอียงเอนจนทรงตัวไม่อยู่ “พี่เสือคะ ฟางมารับไปทานข้าวกลางวันค่ะ” อยู่ ๆ เฟยเฟิ่งก็เปิดประตูเข้ามา ทำให้ทั้งศรุตและเนตรแพรหันไปทางต้นเสียงอย่างรวดเร็ว ส่วนคนที่เข้ามาไม่ดูเวลาตกใจเล็กน้อย ดูเหมือนว่าสองคนในห้องกำลังมีปากเสียงกันอย่างไรอย่างนั้น “น้องฟางมาแล้วเหรอครับ รอพี่แป๊บหนึ่งนะ” ศรุตบอกผู้มาใหม่ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แล้วหันมาตวาดใส่คนตัวเล็กเสียงแข็ง “ส่วนข้าวเที่ยงที่เธอเอามา ฉันไม่กินเอากลับไป พร้อมกับร่างกายเน่า ๆ ของเธอซะ” “คุณเสือคะ เนตรมีเรื่องสำคัญอยากจะบอกคุณเสือค่ะ” เนตรแพรตัดสินใจที่จะบอกเรื่องสำคัญให้ศรุตได้รับรู้ มันคือเรื่องที่น่ายินดีสำหรับเธอ แต่ไม่รู้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าจะยินดีกับสิ่งที่เธอจะพูดหรือไม่

"ไหนเคยบอกว่าอยากได้ผม?" "ตอนนี้ก็ยังอยากได้อยู่" รวีธารสบตาคนตัวสูงนิ่ง ส่งสายตาสื่อความหมายความรู้สึกภายในใจ วันนั้นอยากได้ยังไง วันนี้ก็ยังไม่เปลี่ยน... "แล้วยุ่งกับเพื่อนผมทำไม" "เพื่อนคุณมายุ่งกับฉันก่อนเอง" เธอไม่ได้โกหก ก็เพื่อนเขาเป็นฝ่ายเข้าหาเธอก่อนจริงๆ "อ้อ! ดีนี่ แล้วไอ้ที่ยืนกันอยู่หน้าห้องน้ำเมื่อกี้ได้ทำแบบเดียวกับที่ทำกับผมวันนั้นรึเปล่า" "หมอไทม์!" "ว่าไง? มันได้ทำแบบนี้ไหม" ริมฝีปากร้อนเคลื่อนไหวช้าๆ สัมผัสเบาๆ ที่ติ่งหู กระซิบแผ่วเบาพร้อมลมหายใจอุ่น ก่อนความอุ่นร้อนจากริมฝีปากจะแตะสัมผัสที่ต้นคอ ย้ำเตือนในสิ่งที่เขาเคยทำกับเธอ "มะ...ไม่ได้ทำ" "งั้นไปสานต่อเรื่องคืนนั้นกัน" *************** "ที่ผ่านมาคุณเป็นคนอยากได้ผมเองไม่ใช่รึไง" "หมอไทม์!" "ทำไม? ผมพูดอะไรผิด คุณอยากได้ผมก็แค่สนอง" ส่วนเขา...ก็ไม่ได้รักเธอสักหน่อย ไม่เห็นมีอะไรต้องแคร์!

คำโปรย เห็นแล้วใจสั่น อยากจับให้มั่นคั้นให้ตายคามือ เมื่อนางร้ายคนสวยอยากได้เชฟหนุ่มผมยาว อุปสรรคของเธอเยอะมากมาย เริ่มตั้งแต่ลูกสาวของเขาหรือน้องแมวบ้าน ๆ นามว่าสลิด แฟนเก่าที่เป็นรักแรกของเขา ว่าที่แม่สามีอีก อุปสรรคเยอะขนาดนี้ นางร้ายสายฝอ ของเราจะผ่านไปได้ไหม

พฤกษาเหรอ ฉันมองหน้าเขา ตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวและยังเจ็บตรงนั้นไม่หาย แม้แต่ตอนตื่นนอนเขายังหล่อเลย “ยัยแก้วหน้าม้าตื่น ๆ เธอเข้ามาในห้องฉันได้ไง” หน้าตาหล่อจริงแต่ปากหมา นี่แหละเสน่ห์ของเขา “นายท่อนไม้แหกตาดูด้วยนี่มันห้องฉัน” โมโห คนนะมาเรียกแก้วหน้าม้าได้ไง อายุแบบนี้ยังรู้อีกเหรอแก้วหน้าม้าคืออะไร จะว่าอะไรสักอย่างก็ว่าที่ทันสมัยหน่อยก็ไม่ได้ “เอ้ย” เขาร้องลั่นเพราะไม่ใช่แค่เขานอนอยู่บนเตียงของฉัน แต่ตัวเขายังทับอยู่บนร่างของฉันอีก เสื้อผ้าสักชิ้นก็ไม่มีติดกายทั้งคู่ รอยเลือดบนตัวตนของเขาและดอกไม้ของฉัน แล้วนัวกันอีท่าไหนเนี่ย ฉันก็ดันเผลอใจไปกับเขา เช้ามานี่ตอนตื่นเขาก็คงมานัวฉันอีก สภาพแบบนี้ทั้งคู่คงไม่ต้องบอกว่าอะไรเป็นอะไร คนหน้าซีดไม่เหลือมาดหนุ่มหล่อเดือนมหาวิทยาลัยก็คราวนี้แหละ “แม่งมันเกิดอะไรขึ้นวะ” ถ้าเขาบ่นขนาดนี้ก็คงจำอะไรไม่ได้ ช่างมันเถอะแก้ว ฉันได้แต่บอกกับตัวเอง แกได้งาบเดือนมหาวิทยาลัยนะ ครั้งแรกกับเดือนที่แกหลงรักมาตั้งสามปีนะ มันก็ไม่เลวใช่ไหมละ

แฟนหนุ่มธงดำรุ่นซีเคร็ท จีบก็ย๊ากยาก พอจีบติดแล้วจะทิ้งขว้างก็ไม่ได้ ทั้งติดหนึบ ขี้น้อยใจ แถมขี้หึงอีกต่างหาก คุณเคยเป็นกันไหม หลงรักคนที่เป็นไปไม่ได้ หากเพียงเขาเป็นคนธรรมดาทั่วไปที่ต่างกันในเรื่องชนชั้นฐานะ ฉันคงจะไม่ทุกข์ใจแบบนี้ แต่ทว่าเขากลับเป็นคนที่ฉันไม่มีวันจะได้พบในชีวิตจริง ไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ จะจับมือหรือสัมผัสกันก็ไม่ได้ ทำได้เพียงเฝ้ามองเขาผ่านหน้าจอโทรศัพท์เท่านั้น คำว่ารักที่ออกมาจากปากของตัวละครหนุ่มธงดำในเกมที่เคยทำให้ใจหวั่นไหว พอมาตอนนี้กลับกลายเป็นดั่งของมีคมที่กรีดแทงที่หัวใจ ฉันรู้ว่ามันเป็นเพียงบทสนทนาอัตโนมัติของเกม แต่ทว่าหัวใจของฉันมันกลับสั่นไหวขึ้นทุกที นับวันฉันก็ยิ่งโหยหา และถลำลึก….. เอลิออส ฉันรักนายเหลือเกิน ทำไมฉันถึงจริงจังขนาดนี้กันนะ ทั้ง ๆที่นายเป็นแค่ผู้ชายในเกมจีบหนุ่มเท่านั้น ความรักที่มีต่อนายมันมากขึ้นทุกที มันมากเกินที่ฉันจะทานทนไหว ฉันคงทนเล่นเกมนี้ต่อไปอีกไม่ได้แล้ว เพราะมันเหมือนฉันจะกลายเป็นบ้าเข้าไปทุกที เพราะงั้น ฉันจึงตัดสินใจที่จะลบเกมทิ้ง และหวังว่า ฉันจะลืมนายได้ในเร็ววัน ลาก่อนที่รักของฉัน

เมื่อผู้ชายร้ายกาจต้องการกำราบ สาวสวยปากร้าย ที่แสนเย้อหยิ่งและจองหอง งานนี้เรื่องวุ่นๆจึงเกิดขึ้นเพราะเขาต้องกำราบเธอด้วย...!!!

วันนี้วันแห่งความรักแต่ชีวิตรักของฉันจบลงเมื่อวาน วันเกิดของฉันเอง ของขวัญที่ได้รับกลับเป็นคำบอกเลิกอย่างเย็นชา ฉันเองเลือกผู้ชายไม่หล่อแล้วนะ เพราะไม่อยากมีชีวิตเหมือนเพื่อนคนอื่น ที่หลงคนหล่อจนเสียผู้เสียคน แล้วเป็นยังไง คนไม่หล่อแบบไอ้หมาเบียร์นั่นก็ทำให้ฉันเสียผู้เสียคนจนต้องเมาขนาดนี้ วันแห่งความรัก หึ! วันของคนไม่โสดแล้วคนโสดไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงอย่างฉันต้องมานั่งเมาอยู่อย่างนี้ไง เป้าหมายวันนี้ฉันต้องได้มีเซ็กซ์ ต้องได้ปลดปล่อย ขนาดของเจ้านั่นต้องไม่ต่ำกว่าห้าสิบสอง หรือมากกว่านั้น ฉันต้องการอะไรที่มากกว่านิ้วมือของตัวเอง ไอ้แฟนเก่าเฮงซวย ไอ้ผู้ชายหลอกลวง ใครจะคิดว่าจากที่จะมีผัวกลายเป็นว่า ว่าที่ผัวของตัวเองไปเป็นเมียของคนอื่น