Real Name Of Lapu Lapu

Lily seorang gadis lugu yang bekerja sebagai desainer pemula di sebuah butik terkenal di kota S, terjebak dalam pernikahan yang tidak sesuai dengan impiannya, yang pada akhirnya terjebak dalam cinta segitiga antara dirinya dengan suami dan adik iparnya. Ia terpaksa menerima perjodohan itu karena permintaan seorang kakek yang umurnya tinggal beberapa bulan, agar Lily bersedia menikah dengan salah satu cucunya, Juna atau Baskara. Dengan siapakah Lily akan melaksanakan pernikahan dadakannya? Bagaimana Lily menghadapi semua permasalahan yang tiba-tiba hadir tanpa pernah ia bayangkan sebelumnya, terjebak diantara perasaan cinta Juna dan Baskara? Alasan apa yang membuat sang kakek begitu bersikeras menjodohkan cucunya dengan Lily?

ขออนุญาตให้ไปอ่านตรงนี้ก่อนเข้าไปในเนื้อเรื่องนะครับ รักคุณรี้ดเสมอ       สวัสดีครับคุณนักอ่าน เรื่องนี้เป็นจักรวาลเรื่องที่ 3 เป็นเรื่องสุดท้ายในจักรวาลเลิศรัตนวรชัย  ผมขอแนะนำจักรวาลดังนี้     1. อย่าดื้อกับผมนะขอรับคุณสิงหล      2. หวานใจสีหราช      3.เล่นเพื่อนพ่อ พิพัฒน์ กันตวานิช อายุ 57 ปี อัลฟ่า กลิ่นฟีโรโมนมิ้น นายแพทย์อาวุโสประจำโรงพยาบาล เขาดิ้นรนใช้ชีวิตของเขาอย่างเรียบง่าย เขาไม่ได้อยากมีครอบครัว ยังทำให้ใช้ชีวิตเสเพลไปเรื่อยเปื่อย ไม่คิดจะลงหลักปักฐานกับใคร สิรินทร์ เลิศรัตนวรชัย อายุ 22 ปี โอเมก้า ฟีโรโมนกลิ่นลาเวนเดอร์ หมอจบใหม่ที่มีพ่อเป็นมาเฟีย อย่าง สิงหล เลิศรัตนวรชัย เขาจะติดนิสัยมาเฟียมาจากพ่อทั้งๆที่ตัวเองเป็นโอเมก้า เพราะความอ่อนโยนของเพื่อนพ่อ ทำให้สิรินทร์หลงรักคุณอามาตั้งแต่เรียนมหาลัย เขาตั้งความหวังไว้ว่าถ้าเรียนจบเมื่อไหร่ เขาจะไล่ตามความรักครั้งนี้ให้ถึงที่สุด

Kekecewaaan Dinda karena tak kunjung lulus dari sidang skripsi, membuatnya bersumpah akan menerima pinangan pria yang mengajaknya menikah dalam waktu dekat. Tanpa diduga, petir menggelegar seakan mengamini sumpah Dinda. Akankah Dinda dapat melewati sidang skripsi untuk yang ketiga kali dengan hasil yang memuaskan? Atau perjuangannya berakhir di meja KUA? Simak perjalanan skripsi dan cinta Dinda berikut ini.

เขาเป็นเพียงสายพันธุ์เพียวโอเมก้า แต่ก็นั่นแหละ ภาระหน้าที่ของเขาคือผู้นำตระกูล เขาไม่จำเป็นต้องปิดบังตัว ถึงแม้สายพันธุ์ของเขาจะต่ำต้อย แต่ความสามารถของเขาเป็นที่ประจักษ์ แม้กระทั่งสายพันธุ์ที่แกร่งกว่า ก็ไม่สามารถโค่นล้มเขาได้  แนะนำตัวละคร เข็มทิศ กิตติกรวรชัย อายุ 30 ปี สายพันธุ์เพียวโอเมก้า ผู้นำตระกูลกิตติกรวรชัย เป็นเพียวโอเมก้าที่ใครๆก็ยอมรับ เป็นมาเฟียที่มีความเด็ดขาด ไม่ยอมมีคู่ชีวิต เพราะคิดว่าคู่ชีวิตเป็นตัวถ่วง นับหมื่น รัตนเกรียงไกร อายุ 25 ปี สายพันธุ์อัลฟ่า ลูกพี่ลูกน้องของนับแสน กล้าพูดกล้าทำ พูดทุกอย่างที่ใจคิด หลงรักคนสวยขาอย่างเข็มทิศทันทีที่เห็นหน้า พยายามขายขนมจีบตลอดเวลา แต่มักจะเจ็บตัวกลับมาเสมอ

Seorang gadis bernama Rara terpaksa menerima tugas khusus atasannya, untuk membantu mengatasi kebangkrutan yang sudah mengincar perusahaan yang dipimpin oleh putranya,sejak beberapa bulan terakhir. Berbagai penolakan dilakukan secara terselubung oleh Raka, sang CEO. Ia sangat membenci asisten barunya itu. Berbagai hal licik dilakukan Raka untuk membuat Rara menyerah , mengundurkan diri menjadi asistennya. Namun kenyataannya, ia harus mengakui keahlian sang asisten. Raka mulai terbiasa dengan kehadiran Rara, hingga suatu hari Widjanarko menugasi Rara untuk membantunya menyelesaikan masalah perusahaannya di luar negeri. Raka yang mulai tergantung pada Rara, tidak ingin Rara pergi dari sisinya. Bagaimana kisah Raka dan Rara selanjutnya?

As they stood atop a cliff, the kidnapper held a knife to her throat, and the throat of his dream girl. “You can choose only one.”“I choose her,” the man said, pointing to his dream girl.Stella’s voice trembled as she said, “Weston… I’m pregnant.”Weston looked at her indifferently. “Gwen has a fear of heights.”Many years passed after that.Rumor had it that Ahn City’s prestigious Mr. Weston Ford was always lingering outside the house of his ex-wife, even breaking boundaries to pamper her, even if she would never bat an eyelid at him.Rumor had it that the night Stella brought a man home with her, Weston almost died at her door. Everyone was envious of Stella, but she smiled politely and said, “Don’t die at my door. I fear germs.”

"Ceraikan Kiyara!" ucapan Ardi, bagai petir di siang bolong, membuat ponsel Bian yang ada di tangan pria itu meluncur bebas ke lantai. "Kau tidak akan bisa membahagiakannya. Kau hanya bisa membuatnya semakin menderita." Suara Ardi membuat wajah Bian merah padam. Ipar gila, sungutnya menahan emosi. Sedangkan Kiyara langsung mematung. Kepalanya mendadak pening, mendengar ucapan kakaknya. Siapa yang sudah mencetuskan ide gila itu? Apa yang akan Kiyara lakukan ketika dipaksa untuk bercerai dengan Bian, lelaki yang ia cintai, yang sudah menemaninya selama sepuluh tahun pernikahan? Akankah Kiyara setia padanya , untuk berjuang bersama atau justru menyerah pada nasib?

“ฉันว่าเราควรแยกกันอยู่สักพักนะ ให้เวลาเป็นเครื่องตัดสินว่าเราจะไปต่อหรือพอแค่นี้...ในเมื่อคุณมีอีกคน” คำพูดนั้นราวกับปล่อยระเบิดลงกลางความสัมพันธ์ เจมส์ชะงัก มองเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความตกใจ แต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธ เขารู้ว่าความจริงที่เขาเลือกปิดบังมาตลอดได้เปิดเผยออกมา “อิมิลี่...มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดนะ” เขาพูดออกมาเสียงเบา ราวกับกำลังค้นหาคำแก้ตัวที่น่าเชื่อถือ เธอส่ายหน้า ยิ้มบาง ๆ ที่ไม่ได้เต็มไปด้วยความสุขอีกต่อไป “อย่าพยายามแก้ตัวเลยเจมส์ ฉันเหนื่อย...เหนื่อยกับการพยายามทำให้ทุกอย่างดีขึ้น ในขณะที่คุณไม่ได้พยายามไปกับฉันเลย” เธอก้มลงหยิบกระเป๋าเดินทางใบโต หยุดชั่วครู่ก่อนจะพูดต่อ “ฉันอยากให้คุณใช้เวลาคิด ว่าคุณต้องการอะไรจริง ๆ... และฉันก็จะทำแบบเดียวกัน” เจมส์มองดูเธอเดินออกจากห้องไป ความรู้สึกผิดและความกลัวปะทุขึ้นในใจ แต่เขากลับทำอะไรไม่ได้ นอกจากอยู่ในความเงียบที่เธอทิ้งไว้...

"บนระเบียงที่สูงเสียดฟ้า ท่ามกลางแสงไฟของเมือง เธอเฝ้ามองโลกเบื้องล่าง ราวกับกำลังถามหาสักที่ ที่หัวใจได้พักพิง ท่ามกลางความวุ่นวายที่ไม่มีวันจบสิ้น เธอโหยหาความสงบและรักแท้มาเติมเต็มช่องว่างในหัวใจ"

“ฉันจ่ายนายสองแสน!” เมื่อเสียงหวานของหญิงสาวเอ่ยขึ้นทำเอาชายหนุ่มกรอกตาและชะงักฝีเท้าที่กำลังเดิน แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้หันกลับ แต่ยังคงก้าวต่อไป “สี่แสน! ฉันจ่ายนายสี่แสน!” “เก็บเงินของเธอไว้ เพราะยังไงฉันก็ต้องไป” “ผู้หญิงคนนั้นจ่ายให้นายเท่าไหร่กัน! ฉันจะจ่ายให้มากกว่า!” “เขาไม่ได้จ่ายฉันสักบาท พอใจหรือยัง!” “นายไม่ได้เห็นแก่เงินอย่างที่คนอื่นบอก แต่นายรังเกียจฉัน….” โฮลี่เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือก่อนน้ำตาหยดเล็กๆเริ่มไหล เธอหมุนตัววิ่งออกไปโดยที่ธันวาได้แต่ยืนนิ่ง “โถเว้ย!”