Terraria Ores

Sa Isang mahiwagang mundo na binuo ng pag iibigan ng isang diwata at isang engkanto, isang kilalang hari at reyna sa palasyo ng gardenya. Nabuo ang kanilang pagmamahalan sa pagdating ng isang supling na babae. Isang napakagandang bata na may taglay na kakaibang kapangyarihan. Binigyan ng pagkakakilanlan ang sanggol at tinawag nila itong Princess Lucia. Pinagdiwang nila ang pagdating ng bagong itinakdang maghari sa buong gardenya. Subalit sisirain ito ng isang mapaghiganti na may maitim na mahika ang kasiyahang nagaganap. Dumilim ang kalangitan at namatay ang lahat ng mga puno at halaman ang buong kaharian. Kagimbal-gimbal ang mga pangyayari dahil napakalakas ng itim na mahikang taglay ng kung sino man ang gumagamit nito. Dahil sa takot na mapahamak ang sanggol ay pinaubaya ng hari at reyna ang kanilang anak sa isang diwata na si Lila. Mabilis na itinakbo ng diwata at inilayo sa lugar na yun ang prinsesa. Dinala niya ito sa isang diwata na si Kala na umibig sa isang mortal at namuhay bilang tao. Bago tuluyang nagpaalam si Lila ay may binigay ito na kwentas at kapirasong papel kay Kala. Di na rin pinaalam ni Lila kung ano ang nangyari at kung sino ang sanggol para sa ikatatahimik ng lahat. Pinalaki ng maayos ng mag asawa ang batang pinagkaloob sa kanila at pinangalan nila itong Callea. Lumaking maganda at masayahin ang bata ngunit sa pagsapit ng ikalabing-walo niyang kaarawan ay matutuklasan ang hiwagang at misteryong bumabalot sa kanyang pagkatao. Sa pagtuklas sa nakalipas ay makakatagpo siya ng isang taong lobo ngunit ang lobong ito ang magdadala sa kanya sa kapahamakan. Maibalik pa kaya ang ganda ng nasabing kaharian na nagmistulang isang madilim at nakakatakot na kakahuyan? Sino ang nasa likod ng paggamit ng itim na mahika? Sino o ano sa buhay ng dalaga ang taong lobo?

Si Kyle Joseph Alonzo ay isang pet lover at isang manlalakbay kasama ang kanyang mga kaibigan ngunit sa kanyang paglalakad, naligaw siya sa gitna ng kagubatan at napahiwalay sa kanyang mga kasama. Sa kalagitnaan ng kanyang pangamba dahil siya ay nag-iisa na lang ay nakasalubong niya ang isang babae na nababalot ng kulay puting damit. Sila ay nagkagulatan kaya napatulog siya nito at nang muli siyang magising ay iba na ang kanyang kapaligiran at tila siya ay napunta sa isang lugar na hindi pa niya nakikita sa buong buhay niya.

Si Heryst, isang prinsesa at anak ng isang hari na siyang tagapangalaga ng bundok. Si Heryst ay mabait at matulungin na siyang naging dahilan upang ipatapon s'ya ng kanyang ama sa lupa upang maransan ng anak ang kalupitan ng mundo ng mga tao. Doon ay nakilala ni Heryst ang binatang si Aris at kinalaunan ay nabuo ang pag-ibig sa puso nila. May maganda kayang wakas ang pag-iibigan ng dalawang pusong nagmamahalan ngunit magkaiba ang mundong pinanggalingan?

Рядовой директор средней школы внезапно обнаруживает у себя редкое психическое заболевание. Для его излечения он обращается к таинственному религиозному братству, которое, возможно, существует только в его воображении и нигде больше... «Роман Mediatores можно истолковать через призму историко-литературных или историко-философских параллелей, жанровых трансформаций, краеведческого или религиозного контекста. И, пожалуй, реализация каждой из этих возможностей по отдельности не приведёт ни к чему. Дело в том, что автор, как кажется, раз за разом пускает читателя по ложному следу. Причина этого не в усилении литературной занимательности. Причина в том, что в центре сюжета — поиск главным героем самого себя и себя в другом, а такой поиск, конечно, предполагает ошибки, точнее, отбрасывание не тех вариантов. Сюжет романа развивается в сторону трифоновской прозы, и уже не ждёшь ничего иного, а тебя перекидывают на поле прозы чеховской, затем, когда уж точно больше ничего другого не хочешь, помещают в брауновскую прозу, ещё и замешенную на местном материале. Соответственно этим сюжетным и жанровым трансформациям меняется главный герой романа Mediatores. Владимир Фёдоров осмысляет недавно прожитое, а это прожитое представляет собой поиск им вечной женственности. Главный герой ищет свою любовь, следуя за голосом собственной интуиции внутри своей головы, вглядываясь в “посредничающее”, “медиаторствующее” зеркало бёмевской Авроры, отражающей его самого, высшего, лучшего, и его бессмертную возлюбленную — в той девушке, которую он в конечном итоге найдёт. Многочисленные женские персонажи этого романа входят в жизнь героя и уходят из неё как неточные отражения, как отражения чьей-то другой Авроры. Но всё-таки Mediatores больше, чем любовный роман. Как больше он и псевдоисторического романа, и детективного, и медицинского, и какого угодно другого. Он про то, как вечно женственное по-дантовски исцеляет героя, который в какой-то момент болезненно, вплоть до мнимой душевной болезни осознал собственную бесцельность и нецельность. Как, вероятно, исцеляет и читателя романа, который день за днём расщепляет единую реальность на иллюзорные составляющие элементы». © Л. В. Дубаков

Brazinn Ybeguile Sebastian is an adventurous city girl who loves to travel and discover new and interesting things. She will do whatever she wants to do and be whoever she wants to be just so she could follow her guts. On the other hand, someone is looking after Brazinn without her knowing. That someone is waiting for her to comeback and he's watching her from afar, longing for her presence for such a long time. What if they'll both be trapped in that dangerous place called Suicidal Forest? Would the world give them chance to know each other and survive or they'll die in a tragic way. This story includes Philippine mythical creatures which believed to be true for some mysterious reasons such as; Diwata, Sigbin, Kapre, Duwende, Bakunawa, Tikbalang etc. To be exact, this Novel is consisting of some supernatural happenings.

Chloe Sue never imagined na ang mapapangasawa niya ay isang lalaking parang yelo na sa lamig, tahimik at emotionally distant. And Yohan Benjamin never thought that this girl, who was supposed to be just part of a family arrangement, would slowly start breaking down the walls he had spent his whole life building. Nang unang nakita ni Chloe si Yohan, nasa loob siya ng isang eleganteng hall, sun-kissed ang kutis nito. 'Yung mga mata niya, those deep almond eyes, parang may misteryong hindi mo agad mabasa. Tipong kahit sinong lalaki, mahuhulog. Kaya hindi nakapagtataka na halos mapanganga ang buong pamilya Benjamin. Pero si Yohan? Walang reaksyon. Tahimik lang siya na nakaayos sa kanyang military uniform, seryoso ang mukha, at tila ba walang kahit anong nararamdaman. Kung ibang babae siguro, matatakot. Pero si Chloe, curious lang. They're bound by a decades-old debt between their families, at ngayong malapit nang ipadala si Yohan sa battlefield, kung saan walang kasiguraduhan kung makakabalik pa siya, the elders from both families started pushing. Wala nang oras at kailangan na raw nilang magpakasal. Not because they loved each other, but because it was their duty.

Mon frère Dylan, parce que sa maîtresse Rosalie avait exprimé le désir d'assister à une pluie de météores, avait emmené tous ses gardes personnels à la campagne pour lui organiser ce spectacle romantique. Cette nuit-là, des anciens rivaux qu'il avait écrasés en ont profité pour s'introduire chez nous, bien décidés à exterminer toute la famille en guise de vengeance. Ma mère m'a protégée de son corps, subissant des blessures mortelles. J'ai appelé Dylan en pleurs, le suppliant de revenir. Heureusement, il a fini par rentrer avec ses gardes. Les intrus étaient alors capturés, mais des nouvelles horribles nous sont parvenue de la campagne : Rosalie s'était suicidée, laissant une lettre m'accusant d'avoir volontairement éloigné Dylan, ce qui l'avait conduite à être torturée par des ennemis. Dylan a brûlé froidement sa lettre d'adieu tout en murmurant : « Ce n'est pas grave. » Plus tard, notre père, déçu par son comportement, m'a promis la direction de l'entreprise familiale. Mais le soir même, après le banquet de célébration, Dylan est entré dans ma chambre et m'a assassinée. Ses derniers mots ont glacé mon sang : « Une personne aussi malfaisante que toi méritait de mourir ! » « C'est toi qui devrais être mort ! L'héritage me revient de droit ! » Je suis morte les yeux grands ouverts, pleine d'amertume. Quand j'ai rouvert les yeux... j'ai entendu à nouveau les intrus défoncer la porte d'entrée...