Villa Angker Puncak

Ikakasal na ang pinakapopular na babae sa amin noong high school. Inimbitahan niya ang lahat sa aming klase para sa kaniyang kasal. Gusto kong kumilos na parang hindi ko nakita ang message na ipinadala niya sa akin pero walang tigil niya akong tinag sa group chat. “Nagkunwari kang mayaman gaya ko noong high school, pero hindi kita masisisi sa ginawa mo. Sa totoo lang, iniimbitahan kita sa kasal ko bukas para makita mo kung paano maging isang tunay na mayaman.” Agad na nagsalita ang iba naming mga kaklase. “Napakabait mo talaga, Haley. Kaya hindi na ako magtataka kung paano mo nagawang pakasalan ang isang miyembro ng pamilya Baumer. Hindi ako makapaniwala na mapapatawad mo ang isang materialistic na kagaya ni Emma!” “Ano ba ang deserve ng isang kagaya ni Emma Larkin para makaattend sa kasal ni Haley? Masyado siyang mayabang.” Habang tumitindi ang mga pangiinsulto, umabante si Haley Stockwell para mapanatili ang kapayapaan sa chat. “Sige na, kalimutan na natin ang mga hindi maganda nating nakaraan. Hindi na ako naaapektuhan sa mga ito dahil masyado nang matagal mula noong mangyari ang mga iyon. Anyway, huwag na tayong maghinanakit kay Emma dahil masyado na itong mahirap at pangit.” Walang tigil na umulan ang mga papuri sa kaniya ng lahat sa group chat habang tinatawag siya ng ilan sa amin na mabait at inosente. Napasinghal ako sa aking nakita. Si Haley ang babaeng nagkukunwaring mayaman sa amin—ako ang tunay na tagapagmana ng isang mayamang pamilya pero pinalabas pa rin niya na sinungaling ako. Ginawa niya akong target ng mga pangiinsulto ng lahat. Tiningnan ko ang digital wedding invitation para makitang gaganapin sa aking villa ang kaniyang kasal. Mukha ring pamilyar ang kaniyang groom—hindi ba’t ito ang driver ng aking asawa? Ngumiti ako nang maisip ko ang mangyayari. Sumagot ako sa chat ng, “Sige! Kailangan kong umattend ng kasal mo!”

Nadia Slime, mariée à Emmanuel Fournier, l'homme le plus convoité du pays, se retrouve prisonnière d'un mariage sans amour, orchestré par sa grand-mère. Elle n'a jamais aimé son mari, et lui ne l'a jamais respectée. Cette union, imposée par la manipulation et les menaces de la grand-mère, la plonge dans un quotidien froid et dénué de tendresse. Mais le pire arrive lorsque Nadia perd son enfant à cause de l'indifférence glaciale d'Emmanuel. Désespérée, elle quitte la villa familiale, croyant s'être enfin libérée de son emprise. Cependant, l'ombre d'Emmanuel et de sa richesse continue de hanter sa vie. Un jour, un simple malaise dentaire la fait croiser un mystérieux médecin, le Dr Yves, qui semble être un rayon de lumière dans son existence morose. Mais lorsqu'Emmanuel découvre leur rencontre, il commence à exercer une pression insupportable sur le médecin. Nadia se rend vite compte qu'aucune évasion n'est possible : même dans la douleur et la souffrance, Emmanuel et sa famille contrôlent chaque aspect de sa vie. Tandis que Nadia cherche désespérément à se libérer, la situation devient de plus en plus tendue. Un appel inattendu d'Emmanuel, accompagné de menaces voilées, ravive ses pires peurs. Alors qu'elle tente de reprendre le contrôle de sa vie, elle découvre que les pièges tendus par Emmanuel sont plus nombreux et plus complexes que jamais. Entre manipulations, secrets et violences sous-jacentes, Nadia devra faire face à ses démons et décider si elle peut enfin couper les liens avec cet homme qui a détruit sa vie.

Langit hanya seorang lelaki biasa yang dipecat karena memperjuangkan nasibnya sebagai guru swasta. Sudah jatuh tertimpa tangga--di tengah-tengah perjalanan pulang, ia mengalami kecelakaan tunggal yang meremukkan seluruh tulangnya. Saat ia berpikir bahwa dirinya sudah mati, ia justru mendapati dirinya terlahir kembali di dunia lain, di Valandria; sebuah dunia di mana fantasi adalah kenyataan yang dapat ditemukan di setiap sudutnya. Sayangnya, Langit tidak terlahir kembali di kalangan orang-orang berkuasa, tidak pula sebagai seorang terpilih dengan bakat luar biasa yang mampu menaklukkan segala tantangan. Ia bahkan tidak terlahir kembali sebagai makhluk hidup. Ya, dia terlahir kembali sebagai seorang undead (mayat hidup), tepatnya sebagai seorang skeleton (monster rangka); salah satu bagian dari makhluk kegelapan yang menjadi musuh bebuyutan umat manusia di Valandria. Eits, berita buruk belum selesai. Langit tersadar di sebuah katakomba di Kota Magna, sebuah kota mati yang terkutuk dan kini telah menjadi hunian mayat-mayat hidup, makhluk kegelapan, dan kutukan. Parahnya, makhluk-makhluk kegelapan di Kota Magna ingin menghabisinya karena sebuah alasan yang belum diketahui. Harapannya untuk menikmati petualangan seru dan menakjubkan di Valandria akhirnya harus ia sisihkan di sudut sampai ia berhasil keluar dari tempat tertukut itu. Untuk itu, tentu saja, ia harus menjadi lebih kuat untuk dapat mengalahkan musuh-musuh yang berdatangan tanpa henti. Selain itu, rintangan yang dihadapi Langit rupanya bukan hanya makhluk-makhluk kegelapan, tetapi juga misteri pekat yang menyelubungi Kota Magna itu sendiri. Setidaknya, Langit memiliki sebuah sistem pemandu yang dipanggilnya dengan sebutan Narator. Dengan bantuan Narator, Langit menapaki jalan menuju puncak evolusi meski hanya sejengkal demi sejengkal karena, yah, Narator ternyata bukan sistem yang sempurna… Di kehidupan kedua ini, Langit memutuskan untuk menanggalkan identitas lamanya. Langit yang dulu sudah mati, sekarang nama barunya adalah O. Ya, O. Hanya satu huruf, O. Sebuah huruf yang mirip dengan angka nol; sebuah filosofi bahwa ia akan mengulangi kehidupannya kembali dari titik nol.

di Balik Gemerlap BSD Sasya Maharani adalah prototipe kesempurnaan di SMA Puncak BSD, sebuah institusi elite di jantung kota metropolitan. Dikenal sebagai "Si Gadis Es" karena fokusnya yang mutlak pada akademik dan masa depan cemerlang, hidup Sasya terencana rapi dan tanpa emosi yang mengganggu. Namun, ketenangan hidupnya terusik saat ia dipertemukan dengan Ardi Sanjaya, murid pindahan yang misterius dan dikelilingi rumor perkelahian di sudut-sudut BSD. Ardi, dengan tatapan liarnya dan kepolosan seorang anak, langsung mengklaim Sasya sebagai teman pertamanya, bahkan menyatakan cinta dengan lugas di tengah taman kota. Pertemuan tak terduga ini menarik Sasya ke dalam lingkaran pertemanan Ardi yang eksentrik, termasuk Nisa Adelia, si pecandu media sosial yang haus perhatian, dan Rizky Pratama (Kiki), atlet basket yang tenang. Di tengah hiruk pikuk BSD yang serba modern, Sasya mulai melihat sisi lain Ardi: kepolosan di balik citra berandal, kecerdasan tersembunyi yang mengancam posisinya sebagai murid teladan, dan hati yang rentan akibat masa lalu keluarganya yang kompleks, terutama hubungannya dengan sang kakak, Yudha Sanjaya. Seiring waktu, perasaan Sasya terhadap Ardi mulai tumbuh, memporak-porandakan logika dan rencana masa depannya. Di saat yang sama, Kenan Wijaya, putra konglomerat BSD yang karismatik, muncul dan terang-terangan menunjukkan ketertarikan pada Sasya, menciptakan persaingan sengit dengan Ardi. Sasya harus bergulat dengan perasaannya sendiri, memahami arti persahabatan, cinta, dan bagaimana menyeimbangkan ambisi akademisnya dengan gejolak hatinya. Novel ini akan mengikuti perjalanan Sasya dan Ardi—si kulkas berjalan dan si berandal—dalam menavigasi kompleksitas masa remaja, tekanan akademis, dan dinamika hubungan. Dari momen-momen kocak di foodcourt mal hingga percakapan serius di rooftop gedung-gedung tinggi BSD, mereka akan belajar untuk saling percaya, berkomunikasi, dan tumbuh menjadi pribadi yang lebih dewasa. Pada akhirnya, di tengah gemerlap dan kesibukan BSD City mereka akan menemukan bahwa cinta sejati seringkali hadir dalam bentuk yang paling tak terduga, mengubah peta kehidupan mereka dan membuka lembaran baru.

Sebuah pesan masuk ke dalam gawaiku, tak ada firasat apapun saat itu. Dengan santai pesan itu kubuka. Sebuah foto yang dikirim oleh nomor tak dikenal. Mataku membulat sempurna, tak percaya dengan apa yang kulihat, hingga berkali-kali aku memperhatikan bahkan sampai men-zoom foto itu sedetail mungkin, takut jika mata ini salah menyimpulkan. [Maafkan saya, Bu!] tulis si pengirim foto. Aku tak menghiraukan pesannya, butir demi butir air mengalir dari sudut mata, mengaburkan penglihatan. Menandakan bahwa foto itu membuat luka didalam sana. Sebuah foto resepsi pernikahan yang berlatarkan salah satu pemandangan di Puncak, tertampang nyata, sangat indah begitu pula dengan senyum dari kedua mempelai yang terlihat sempurna dan bahagia. Mas Arya, pengantin laki-laki yang kini sedang bersanding dengan seorang wanita muda dan cantik itu adalah suamiku. Suami yang sudah sepuluh tahun ini kuhaturkan bakti kepadanya. "Ma, Mama kenapa menangis?" cepatku susut air mataku dengan ujung jari, dan mematikan ponselku agar gambar yang begitu mengiris hati itu tak sampai terlihat oleh Alisa, putriku. "Ga, sayang. Mata Mama kelilipan," ungkapku asal. Kuraih tubuh mungil Alisa dalam pelukan, gadis lima tahun ini begitu sangat berarti bagiku. "Kak Alif mana sayang?" tanyaku mengalihkan pembicaraan. "Ada, Ma lagi di kamar, muraja'ah," Aku tersenyum getir. 'Mas, kita sudah punya putra dan putri yang begitu membanggakan, aku juga meninggalkan karierku demi berbakti kepadamu, kenapa masih saja curang dibelakang ku?' bisikku dalam hati. "Ma, Ayah kapan pulang?" Alisa bersandar didadaku, tanganku terulur membelai rambut panjang nan hitam milik Alisa. "Baru juga dua hari, Ayah pergi Nak, udah rindu aja," ujarku menggoda sambil menekan emosi dihati. Dua hari yang lalu, Mas Arya pamit akan ke Kalimantan mau mengurus bisnisnya. Aku yang tak begitu mengikuti perkembangan perusahaan, percaya saja padanya. Tak mungkin rasanya, Mas Arya mengkhianatiku dia lelaki yang baik, sholeh, penyayang dan selalu romantis. Namun, apa yang terjadi benar-benar diluar bayanganku

Je n'avais pas vu mon mari mafieux, Lucien Moreau, ni notre fille Théa depuis trois longs mois. Pourquoi ? Parce que sa mère, Fiona, avait décrété que Théa devait rester « un petit moment » chez elle. Et Lucien ? Comme toujours, il est « trop occupé par les affaires ». Alors quand Lucien a enfin appelé pour me dire qu'il venait me chercher pour une réunion de famille à la villa, j'étais folle de joie. J'ai cru que, peut-être, juste peut-être, j'allais enfin pouvoir serrer ma petite fille dans mes bras. J'ai passé la foutue journée à courir dans la ville, achetant ses poupées préférées, des friandises, une nouvelle robe rose, tout ce qui, selon moi, pourrait lui redonner le sourire quand elle me verrait. Mais quand la voiture est arrivée, rien ne s'est passé comme je l'avais imaginé. Avant même que je puisse dire bonjour, Théa a détourné la tête, m'a jeté un simple regard… et a resserré encore plus fort ses bras autour de Maria, la domestique. Elle a enfoui son visage dans son cou comme si je n'existais pas là. Comme si Maria était sa mère. J'ai essayé de m'approcher d'elle, mais Théa m'a carrément dit qu'elle ne voulait pas monter dans la même voiture que moi. Et Maria, avec son sourire poli mais faux, n'arrêtait pas de me répéter doucement qu'il fallait laisser un peu plus de temps à Théa. J'ai levé les yeux vers Lucien, espérant qu'il dise quelque chose. Au lieu de ça, il avait l'air agacé, comme si tout ça l'ennuyait trop pour lever le petit doigt et arranger les choses entre sa fille et moi. Clairement, ils ne voulaient pas de moi. Alors, à quoi bon insister pour monter ? Je me suis reculée de la voiture. Et Lucien s'est contenté de se tourner vers moi pour dire : « Attends ici. J'en ai pas pour longtemps. » Ce qu'il ne comprendra jamais, c'est que… moi, j'en ai fini d'attendre après lui.