ความรัก

“นิญาดา” ถูกหัวหน้างานกลั่นแกล้งไม่เลิก เธอจึงต้องเอาคืนให้สาสม และเขาคือเครื่องมือในการแก้แค้นครั้งนี้ “เตชิน” หนุ่มหล่อตัวท๊อป สาวน้อยไม่รู้เลยว่าเขา คือ “คราสโนวาตัวพ่อ!” เขาจะถูกเธอใช้เป็นอาวุธในการห้ำหั่นกับหัวหน้า หรือเธอกันแน่ที่จะถูกเขาจับกิน! “ไม่เป็นไรค่ะ ฉะ ฉันเดินไหว” นิญาดาตั้งใจแกล้งให้เหมือนคนเมาอย่างไร้สติที่สุด ทางเดินที่ทอดสู่อาคารพัก ปูด้วยหินภูเขาที่ถูกวางไว้เพียงหยาบ ๆ เท้าที่แกล้งเดินโงนเงนกลับสะดุดหินจริง ๆ ว้ายยยยย ! คนสะดุดหิน คะมำไปข้างหน้า ดีที่มือใหญ่คว้าไว้ได้ทัน ร่างบางจึงปะทะอกกว้าง แทนก้อนหินเบื้องล่าง ตาคมกริบ วาวโรจน์ ในเงามืด ร่างบางในอ้อมแขนแกร่งสั่นน้อย ๆ หัวใจหญิงสาวหล่นวูบลงไปที่ตาตุ่ม ดวงหน้าละมุน หลบสายตาคมกริบ มือเล็กดันอกแกร่งให้ห่างออก “ปล่อยค่ะ เดินเองได้” หญิงสาวเผลอขึ้นเสียง ลืมสนิทว่าตนเองต้องแกล้งเมา อาจารย์หนุ่ม มองคนออกคำสั่งให้ปล่อย เขายิ้มเย็นก่อนจะตวัดมือหนาช้อนร่างบางให้ลอยขึ้นจากพื้น

"ฉันชักจะสงสัยแล้วว่า คุณทำไมถึงได้ชอบมายุ่งกับชีวิตฉันจัง ชอบฉันใช่ไหม อยากได้ฉันใช่ไหม" คำพูดที่ท้าทายของมินรญา และแววตาที่ยั่วยวนอย่างช่ำชอง ยากที่ผู้ชายที่หัวใจกำลังดั่งเพลิงตอนนี้จะไม่รู้สึก แต่ผู้หญิงแบบนี้ไม่มีสิทธิ์ มาพูดจาหลงตัวเอง อย่างหน้าไม่อาย "ผู้หญิงอย่างเธอน่ะเหรอ ต่อให้มาแก้ผ้าต่อหน้า ฉันยังไม่รู้สึกอะไรเลย"

‘เณศรา’ สาวโสดไม่สนิทวัยย่างเข้ายี่สิบหกปี ยืนหนึ่ง! เรื่องกิริยามารยาทงาม นานถึงสามปีที่เธอมีความสัมพันธ์สนิทสนมกับพี่ชายเพื่อนสาว ทว่าเขากลับทำให้เธอผิดหวังและไม่กล้ารักใครจนบุพเพอาละวาดอีกครั้ง

ในวสันตฤดูเดือนยี่ เวียนครบรอบในทุกสิบสองปี เป็นปีที่มนุษย์จะเข้าใกล้โลกของเหล่าทวยเทพมากที่สุด เจ้าสาวของท่านเทพหลงเหนียนได้รับการคัดเลือกแล้วในปีนี้อาเป้ย ไม่เห็นด้วยกับการส่งเครื่องสังเวยแด่เทพ...

กว่าจะรู้ตัวว่ารักก็เมื่อสาย สุดท้ายจึงได้รู้ว่า... สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าความตาย คือการอยู่อย่างเดียวดายใน "โลกที่ไม่มีเธอ" ****************************************** คำโปรย “สามีที่ดีงั้นเหรอ?” คนใจร้ายทวนคำด้วยสีหน้าเหยียดหยัน ดวงตาคมจัดที่เธอเคยหลงใหลมาตลอดกวาดมองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของคนที่กำลังเรียกร้องสิทธิ์ในฐานะภรรยาที่เขาไม่ต้องการอย่างเลือดเย็น จนคนถูกมองใจหาย รู้สึกหนาวยะเยือกในอก “ใช่ค่ะ เป็นสามีที่ดี พี่ทำเป็นไหม” คนถูกถามแค่นยิ้มเหี้ยม พลางใช้ลิ้นเดาะกระพุ้งแก้มตัวเองแบบกวนๆ “ก็คงทำเป็นมั้ง ถ้าเมียของฉันเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่เธอ” หญิงสาวหน้าเสีย ความขมขื่นแล่นขึ้นมาจุกที่คอหอย “เสียใจด้วยนะ ที่มันใช่ ไม่ว่าพี่จะคิดยังไง แต่ปูนก็เป็นเมียพี่...” “หึ ก็แค่เมียในนามไหม แต่เอาเถอะ ในเมื่อร่านอยากเป็นเมียฉันนัก ก็ทำหน้าที่ของเธอซะปูน ต่อไปนี้ฉันจะเอาเธอเป็นเมียให้หนำใจ เอา...จนเธอต้องร้องขอชีวิต!”

“เหมาะกับมึง ผิวขาว ๆ แบบนี้ใส่ทองแล้วขึ้น” “ทำไมพี่ราชันถึงให้ทองกับใบบัวหรือจ๊ะ” “กูให้ทองกับเมียไม่ได้หรือ”

เธอสาวมัธยมปลายไปสารภาพรักกับรุ่นพี่มหาลัยปี1แต่ก็โดนปฎิเสธกลับมา ผ่านไป3ปีพวกเขากลับมาเจอกันอีกครั้งในรั้วมหาลัย....แถมยังต้องให้มีเรื่องใกล้ชิดกันอีก ภารกิจให้เป็นคู่เดทเป็นเวลา1อาทิตย์...

เขา เป็น โคแก่ ที่ดัน ไปหลงรัก อยากจะกิน หญ้าอ่อน ทั้งๆ ที่ คอยพยายาม หักห้ามใจ เพราะสถานะผู้ปกครอง ค้ำคอ แต่ ไฉนเลย แม่หญ้าอ่อน ถึงได้ชอบ คอยวนเวียน ป้วนเปี้ยน เอาตัวเอง มาคอยล่อ จ่อป้อนเขา อยู่แถวๆปาก เขมราชต้องคอยดูแลรับผิดชอบชีวิตปารดี เด็กในความอุปการะของคุณย่าของเขา ถึงแม้ว่าอายุจะห่างกันมากจนพอที่จะเป็นอาหลาน แต่ปารดีก็ยังคงเรียกเขาว่า 'พี่เขม' มาตลอด ด้วยความใกล้ชิดสนิทสนมที่ปารดีมี นับวันมันก็ยิ่งทำให้หัวใจของเขาดวงนี้คอยเอาแต่จะสั่นไหวไปกับเธออยู่เรื่อย ทั้งที่พยายามหักห้ามใจตัวเองแล้วว่าไม่ให้ไปยุ่งกับเธอ ลองทำเป็นผลักไส แต่พอเธอจะไปเข้าจริงๆ ตัวเขาเองก็ถึงกับกระสับกระส่ายจนอยู่ไม่ติดที่ เคยนึกอยากลองทำตามความรู้สึกให้มันรู้แล้วรู้รอดไป แต่เขาจะทำอย่างนั้นได้อย่างไรกัน ในเมื่อตอนนี้สถานะผู้ปกครองของเขามันค้ำคอเขาอยู่ อยากเดินไปให้สุดทางก็เดินไม่ได้ แถมอยากจะถอยออกมาหัวใจมันก็ไม่กล้าพอที่จะทำแบบนั้นอีก เขาจึงได้แต่คอยกั๊กทำตัวเป็นมดแดงแฝงพวงมะม่วงคอยกีดกันผู้ชายคนอื่นที่จะเข้ามาทำตัวสนิทแนบชิดกับเธออยู่ร่ำไป สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และ ฉบับเพิ่มเติม ไม่อนุญาตให้คัดลอก ดัดแปลง แก้ไขเปลี่ยนแปลงเนื้อหา หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่บนสื่อโซเชียลอื่นโดยเด็ดขาด คำเตือน : นิยายเรื่องนี้มีการใช้คำที่สื่อถึงกิจกรรมทางเพศ เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป

เขาคนนั้นเหมือนกับลูกของเธอหรือลูกของเธอไปเหมือนเขากันแน่ เธอคือคุณแม่เลี้ยงเดี่ยววัยสาวจอมซุ่มซ่ามเดินเตะทุกอย่างที่ขวางหน้าไม่เว้นแม้กระทั่งขาตัวเองเมื่อการเงินของครอบครัวเข้าขั้นวิกฤตไม่อยากเห็นครอบครัวต้องลำบากเธอต้องทำงานทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ไม่ว่าจะเป็นเลขารองรับความประสาทของเจ้านายหรือแม้กระทั่งขึ้นเหนือล่องใต้นอกเหนือเวลาทำงานเธอก็ต้องทำ เขาหนุ่มหล่อไฮโซมาดเซอโลกส่วนตัวสูงพูดน้อยเหมือนกลัวพิกุลจะล่วงจากปากเบื่อกับผู้หญิงที่คอยแต่จะเข้าหาไม่เว้นว่างจากคนที่เป็นแม่เลี้ยงหามาให้จนต้องเดือดร้อนให้เลขาจอมเปิ่นคอยกันท่าแต่ดูเหมือนว่าเธอจะสร้างปัญหาให้เขาเพิ่มเสียมากกว่าที่จะแก้ปัญหาให้เขา

“แค่จูบเองนะ ไม่ไหวแล้วงั้นหรือ แล้วถ้าหากข้าขอจูบที่อื่นด้วยละ” “ไม่เอา อย่านะข้า…. ท่านอย่านะ” “เจ้าไม่อยากรู้หรือ ว่ารอยบนกายของเพื่อนเจ้า มาได้เช่นไร” “ไม่ ไม่อยากรู้" เรื่องราวของอาจารย์สำนักศึกษา กับศิษย์สาวบุตรีของเสนาบดีในเมืองใหญ่ ซึ่งแต่ละคนก็ต่างมีความลับของตัวเอง หนึ่งคนเย็นชา หนึ่งคนดื้อดึง เมื่อทั้งสองมาพบกัน เรื่องราววุ่นวายจึงเริ่มต้นขึ้น พร้อมกับความรักที่เริ่มก่อตัวโดยที่ทั้งคู่ก็ไม่รู้ตัว ....กว่าจะรู้ ก็รักอีกฝ่ายไปเต็มๆ แล้ว...