คืนผูกรัก

คืนผูกรัก

last updateLast Updated : 2024-12-10
By:  RICHES.Ongoing
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
34Chapters
2.6Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

ความพลาดพลั้งเพียงครั้งเดียว กลับเปลี่ยนชีวิตของเขาและเธอไปตลอดกาล... เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้ธีระหลงคิดว่า เธอคือใครอีกคนที่เขารักหมดหัวใจ ค่ำคืนแห่งความมืดมนผ่านพ้นไปพร้อมความบริสุทธิ์ที่ถูกพราก แต่ถึงอย่างนั้นลลิลกลับไม่แม้แต่จะเรียกร้องสิ่งใดและทำเหมือนว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น แต่แล้วทุกอย่างกลับไม่ได้ยุติแค่ตรงนั้น เมื่อเธอรู้ว่าตัวเองกำลังตั้งท้องลูกของเขา...

View More

Chapter 1

บทนำ ใครอีกคน

섭정왕부(攝政王府).

동상방(東廂房) 내 꽃무늬가 새겨진 침상 주위에 옷들이 널브러져 있었다.

낙청연(洛清淵)은 몸을 일으켜 앉더니 침상 위의 난잡한 흔적을 확인하고는 안색이 창백하게 질렸다.

햇빛이 빨간색의 흔적을 또렷이 비추고 있었다. 어젯밤 신방(新房)에 대여섯 명의 남자들이 쳐들어왔던 기억을 떠올리니 다시 한번 수치심과 모욕감이 울컥 치밀어올라 돌연 그녀를 견딜 수 없었고 굴욕으로 인한 눈물이 왈칵 쏟아졌다.

“왜 우는 것이냐? 드디어 네 바람대로 섭정왕부에 시집왔으니 기뻐해야 하는 것이 아니냐?”

서늘하고 낮은 목소리가 들려오자 낙청연은 등골이 오싹했다. 놀란 얼굴로 고개를 돌려보니 의자 위에 정좌로 앉은 남자가 보였다.

그는 위엄 있으면서도 싸늘한 표정을 짓고 있었는데 그의 차가우면서도 냉담한 시선이 그녀에게 닿았을 때 낙청연은 그의 시선이 칼이 되어 살을 에이는 것 같았고 온몸이 피 칠갑이 된 것 같았다.

낙청연은 순간 머릿속에서 무언가 폭발하는 듯한 느낌을 받았고 이내 가슴 부근이 꽉 막힌 것처럼 숨을 쉴 수가 없었다.

“왕야(王爺)… 줄곧 여기 계셨습니까?”

남자는 덤덤한 어투로 말했다.

“너와 내가 혼인을 올린 날인데 본왕이 여기 있지 않으면 어디에 있어야 하느냐?”

그 순간, 낙청연은 마치 벼락을 맞은 것 같았고 온몸의 피가 얼어붙는 듯한 기분이 들었다.

어젯밤 신방에 쳐들어왔던 남자들과 도처에 남겨진 어지러운 흔적들에 그녀는 수치스러웠고 분했는데 그녀와 함께 첫날밤을 보내야 했던 남자는 그 방 안에서 밤사이 그 남자들이 어떻게 그녀의 옷을 찢어발겼는지를 보고 있었다는 것이다.

“왜입니까? 제가 그렇게나 미우십니까?”

정신이 완전히 무너져버린 낙청연은 눈물이 그렁그렁한 눈으로 분통을 터뜨렸다.

그녀가 가장 사랑하는 남자는 첫날밤 하인들더러 그녀의 순결을 빼앗게 했고 그녀의 몸과 마음을 더럽혔다.

낙청연은 심장이 갈가리 찢기는 고통 때문에 숨을 쉴 수가 없었다.

그녀는 어릴 때부터 그를 경모했었고 당시 태황태후(太皇太后)는 두 사람이 금동옥녀(金童玉女)이고 천생연분이라면서 그들의 혼인을 맺어주겠다고 말했었다.

장난삼아 한 말이었을지는 몰라도 낙청연은 그 말을 단 한 번도 잊은 적이 없었다.

하지만 열세 살 때 크게 앓아눕게 되면서 낙청연은 살이 오르고 용모가 추해졌다. 그 뒤로부터 만나는 사람마다 그녀를 차가운 눈초리로 보거나 그녀를 비웃었다. 그러나 그의 시선만큼은 예전과 다를 바 없었고 그래서 낙청연은 더더욱 그가 아니면 평생 혼인하지 않겠노라 다짐했었다.

그렇게 기다리고 또 기다렸다. 하지만 그녀를 기다리는 건 그와 그녀의 서매(庶妹) 간의 혼약이었다.

낙청연은 그와 생판 모르는 사람이 되고 싶지 않았고 그래서 동생이 자신을 대신해 혼인을 치러달라는 제의를 해왔을 때 전혀 망설이지 않았다. 그에게 시집올 수만 있다면 언젠가는 그의 마음을 얻을 수 있을 거로 생각했기 때문이다.

그렇게 부푼 기대를 안고 첫날밤을 기다렸는데 돌아온 건 죽을 정도로 괴로운 치욕이었다.

낙청연의 말에 부진환(傅尘寰)은 코웃음을 쳤다. 그는 몸을 일으키더니 천천히 그녀에게 다가가서는 고고한 자태로 그녀를 내려다보면서 말했다.

“미워한다고? 넌 너 자신을 너무 과대평가 하는구나. 난 그냥 너를 혐오하고 역겨워하는 것뿐이다.”

첩자 따위가 공공연히 다른 사람을 대신해 그의 왕비가 되려 하다니? 게다가 그녀는 그를 함정에 빠뜨리려 했다.

그의 말을 들은 낙청연은 목이 메어 말했다.

“그래서 사람을 시켜서 저의 순결과 정절을 더럽히신 겁니까?”

낙청연은 체념하지 못하고 그의 소맷자락을 잡으며 힘겹게 물었다.

“만약… 제가 이렇게 못생기지 않았더라면, 그랬더라면 절 조금이나마 좋아하셨을 것입니까?”

정신이 반쯤 나간 듯한 그녀의 모습에 부진환은 그녀가 더욱 역겨워졌고 그 기색이 그의 눈빛에서 고스란히 드러났다. 부진환의 깊은 눈동자에 서늘한 빛이 감돌았고 뒤이어 그는 뼈를 부술 듯이 어마어마한 힘으로 그녀의 턱을 잡았다.

“설령 네 외양이 선녀처럼 아름다웠다고 할지라도 본왕은 네가 역겨울 것이다.”

말을 마친 그는 턱을 잡고 있던 손을 힘차게 뿌리쳤고 그 바람에 낙청연은 침상 위로 내쳐져서 쓰러졌다. 이불이 미끄러져 내려가 그녀의 몸에 남은 파란색 멍자국들이 드러났지만 남자는 싸늘한 눈빛으로 그 모습을 덤덤히 쳐다봤고 낙청연은 더욱더 심한 치욕을 느꼈다.

부진환은 혐오스럽다는 듯이 옷자락을 휘날리며 떠났다.

그가 떠나는 모습을 바라보며 낙청연은 절망했다. 그녀는 멍한 얼굴로 그를 바라보면서 울컥한 목소리로 말했다.

“제가… 제가 잘못했습니다…”

문 입구에 다다른 남자의 발걸음이 순간 멈췄지만 그건 단지 찰나에 불과했고 그는 곧장 옷소매를 휘날리며 방 안에서 나갔다.

낙월영(洛月盈)과 혼인하기 위해 황제에게 청을 올려 어렵게 얻어낸 혼인이었다. 그런데 저 역겨운 여자가 산통을 깬 것이다.

거기까지 생각이 닿자 부진환의 눈빛은 더욱더 어두워졌고 그는 남몰래 두 주먹을 꽉 쥐었다.

잠시 뒤, 두 계집종이 물을 받아서 방 안으로 들어왔다. 낙청연은 침상 구석 쪽으로 향하면서 이불을 손에 꼭 쥔 채로 몸을 가렸지만 난잡하게 어질러진 방안 곳곳을 전부 가릴 수는 없었다.

이상한 걸 보는 듯한 그들의 시선에 그녀는 감히 고개도 들지 못했다.

벽 하나를 사이에 두고 계집종들이 처마 밑에서 수근거리는 소리가 들려왔다.

“얘기만 들었었는데 이렇게 확인해보니까 진짜 돼지처럼 뚱뚱하던데? 어젯밤에는 어떻게 남을 대신해서 혼인을 치렀대? 둘째 아씨는 저보다 훨씬 날씬하던데 신부를 맞이하러 갔던 사람들이 왜 눈치를 못 챘을까?”

계집종은 불쾌하다는 듯이 설명했다.

“어젯밤 어떻게 이 저택에 어떻게 섞여 들어왔는지 모르겠어. 둘째 아씨를 때려서 기절시키고는 자신이 신방 안에 들어왔잖아? 어제 왕야께서 술을 하도 많이 드셔서 하마터면 신방 안으로 들어갈 뻔했다니까. 저 여자 좋은 일을 할 뻔했어. 다행히도 왕야께서 술을 빨리 깨셨으니 망정이지, 자칫하면 저 돼지 때문에 더럽혀질 뻔했잖아.”

“세상에나! 정말 낯짝 두꺼운 사람이네. 자기 분수도 알지 못하고 우리 왕야를 넘보다니!”

그 소리는 날카롭기 그지없었고 벽을 사이에 두고 있음에도 그들의 경멸과 혐오가 선명히 느껴졌다.

저들도 그러한데 부진환은 아마도 자신을 죽도록 미워할 터였다.

아니, 밉다는 단어조차 그녀에게는 사치였다.

낙청연은 얼굴이 희게 질려서는 이불을 손에 꼭 쥐었다. 굴욕적이면서도 슬프고 비통해서 낙청연은 결국 눈물을 터뜨리며 목이 메어 말했다.

“만약 다음 생이 있다면 절대 당신의 미움을 사지 않을 것입니다…”

아직 정원을 채 나서지 못한 두 계집종은 방 안에서 궤가 ‘쿵’ 하고 넘어지는 소리를 듣고는 깜짝 놀라서 곧바로 방 안으로 되돌아왔다.

그리고 이내 방 안에서 새된 목소리가 들려왔다.

“거기 누구 없습니까? 왕비 마마께서 자결하셨습니다!”

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
34 Chapters
บทนำ ใครอีกคน
“ยินดีด้วยนะ สาวน้อย”“ขอบคุณพี่คินนะคะ ที่ทำให้ลิลมีวันนี้” เรือนร่างบอบบางเข้าสวมกอดคนตัวสูงกว่าด้วยความซาบซึ้งใจ“เพราะความพยายามของลิลต่างหาก” ชายหนุ่มกอดตอบพร้อมใช้มือข้างหนึ่งลูบเรือนผมนุ่มสลวยด้วยความเอ็นดู ก่อนจะพูดต่อ“นี่ถ้าท่านทั้งสองยังอยู่ คงภูมิใจในตัวลูกสาวคนนี้มากแน่ๆ”อนาคินจ้องมองไปยังภาพถ่ายขนาดใหญ่ที่แขวนอยู่บนผนังภายในโถงทางเดินของบ้านซึ่งประกอบไปด้วยสมาชิกในครอบครัวโดยมีเขาที่ตอนนั้นอายุประมาณสิบแปดปียืนอยู่ข้างหลัง ส่วนน้องสาวที่เพิ่งจะห้าขวบนั่งตรงกลางระหว่างบิดาและมารดา สีหน้าของทุกคนฉายชัดถึงความสุขอย่างชัดเจนแต่แล้วในอีกสิบปีต่อมาทุกอย่างกลับเปลี่ยนไป เมื่อทั้งสองเสียชีวิตลงเพราะอุบัติเหตุระหว่างเดินทางไปเจรจาธุรกิจ ชายหนุ่มจึงต้องทำหน้าที่เป็นผู้บริหารโรงแรมหรูย่านใจกลางเมืองอย่างเต็มตัว รวมถึงการดูแลน้องสาวเพียงคนเดียวที่เปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจของเขา“ท่านต้องภูมิใจในตัวลูกชายด้วยสิคะ พี่คินทั้งดูแลโรงแรม แล้วยังต้องมาดูแลน้องสาวคนนี้อีก” ลลิลคลายอ้อมกอดแล้วเงยใบหน้าหวานละมุนมองพี่ชายพร้อมระบายรอยยิ้มหวานจนเห็นฟันขาว“ก็คุ้มค่ากับความเหนื่อยนี่ ในเมื่อน้อ
last updateLast Updated : 2024-12-10
Read more
บทที่ 1 ไม่เคยเกิดขึ้น
ชายหนุ่มดันร่างบางไปชิดผนังแล้วรวบข้อมือเล็กขึ้นเหนือศีรษะพลางบดจูบอย่างเร่าร้อน จนเธออ่อนระทวยแทบลงไปกองกับพื้นอยู่รอมร่อคนเมาไม่แม้แต่จะหยุดยั้งการกระทำของตัวเอง กลับค่อยๆ แปรเปลี่ยนสัมผัสเหล่านั้นเป็นอ่อนโยนส่งผลให้หัวใจของเธอเต้นแรงแทบกระเด็นกระดอนออกจากอก ปรางแก้มนวลขึ้นสีระเรื่อ ลมหายใจสอดประสานเป็นหนึ่งเดียว“อื้ม~”เขาขบเม้มริมฝีปากนุ่มส่วนบนสลับล่างก่อนจะละออกมาอย่างอ้อยอิ่ง แววตาหยาดเยิ้มจากฤทธิ์แอลกอฮอล์จ้องมองเธอด้วยความเคลิบเคลิ้มชายหนุ่มตรงหน้าหารู้ไม่ว่า การกระทำเหล่านั้นทำเอาโลกทั้งใบของเธอหยุดหมุนไปชั่วขณะ ในคราแรกลลิลคิดว่าความรู้สึกเมื่อครั้งอดีตอาจจางหายไปตามกาลเวลา แต่ดูเหมือนว่ามันไม่เคยหายไปอย่างแท้จริง ด้วยเหตุนี้หญิงสาวจึงถูกล่อลวงหลุดลอยเข้าไปในห้วงสวาทอันร้อนฉ่าอย่างง่ายดาย“อื้อ”รอยจูบเมื่อครู่ยังไม่ทันจางหาย ทว่าธีระกลับประกบริมฝีปากลงมาอีกครา มิหนำซ้ำยังตะกละตะกลามกว่าเดิมหลายเท่าราวกับว่าความอดทนของเขาได้สิ้นสุดลงแล้วปลายจมูกซุกไซ้ลงมายังซอกคอหอมกรุ่นแล้วใช้ฟันขบเม้มไปตามผิวเนื้อ ฝากฝังร่องรอยสีกุหลาบไว้อีกหลายจุด"อ้ะ!" ลมหายใจของเธอสะดุด อุณหภูมิใน
last updateLast Updated : 2024-12-10
Read more
บทที่ 2 เรื่องไม่คาดคิด
"ลิล""...""ลลิล!""คะ?""เป็นอะไรหรือเปล่า" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามขณะมองน้องสาวที่นั่งเหม่อลอยอยู่สักพักแล้วด้วยความเป็นห่วง"ปะ เปล่าค่ะ" หญิงสาวตอบตะกุกตะกักพลางเขี่ยอาหารมื้อเช้าในจาน"กับข้าวไม่ถูกปากเหรอ""ลิลยังไม่ค่อยหิวนะคะ" ตอบโดยพยายามไม่สบตาพี่ชาย“เดี๋ยวเป็นโรคกระเพาะอีกหรอก ฝืนกินหน่อยก็แล้วกัน”"ค่ะ"ลลิลพยายามฝืนตักอาหารเข้าปากเพื่อความสบายใจของผู้เป็นพี่ ทว่าสมองกลับนึกถึงแต่เรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืน อีกทั้งความเป็นห่วงเป็นใยจากอีกฝ่ายยิ่งทำให้เธอรู้สึกละอายใจกับการกระทำของตัวเอง"เมื่อคืนหลับสบายมั้ย?""ก็ดีค่ะ""แต่พี่นี่แทบไม่ได้นอน พอดีเกิดปัญหาวุ่นวายที่โรงแรมนะ เลยต้องไปจัดการด้วยตัวเอง"คำอธิบายเหล่านั้นทำให้เธอพอจะคลายความสงสัยอยู่บ้างว่าพี่ชายหายไปไหน แต่ก็มีบางเรื่องที่ยังข้องใจจึงลองเลียบเคียงถาม“แล้วพี่คินกลับมาตอนไหนเหรอคะ”“หกโมงเช้าได้มั้ง เผลอหลับที่ห้องทำงานนะ”"แต่ก่อนหน้านั้น ลิลได้ยินเสียงดังมาจากห้องพี่" หญิงสาวแสร้งทำสีหน้าสงสัย"อ๋อ พี่ว่าจะคุยเรื่องนี้อยู่พอดี" อนาคินรวบช้อนและส้อมเข้าหากันบ่งบอกว่ามื้ออาหารของเขาเสร็จเรียบร้อยแล้วโดยมีผู้เป็
last updateLast Updated : 2024-12-10
Read more
บทที่ 3 ผู้หญิงเอาแต่ใจ
สองเดือนต่อมา…“ทำไมมาถึงช้าจังวะ” หนุ่มแว่นที่กำลังก้มหน้าก้มตาง่วนอยู่กับการเตรียมอาหารมื้อค่ำในห้องครัวเหลือบมองผู้มาใหม่แวบหนึ่งพลางเอ่ยถามด้วยความสงสัยเพื่อนสนิททั้งสามนัดแนะกันไว้ตั้งแต่เดือนก่อนว่าจะมาพักผ่อนที่บ้านพักตากอากาศริมทะเลของเอเดย์ สถานที่แห่งนี้ใช้เวลาเดินทางจากกรุงเทพฯ ประมาณสองชั่วโมง ทว่าอนาคินกลับใช้เวลาเกือบสามชั่วโมงกว่าจะมาถึง“ลิลเมารถนะ เลยต้องแวะจอดเกือบตลอดทาง”“แล้วดีขึ้นยัง?”“ดีขึ้นแล้ว แต่ให้เข้าไปพักที่ห้องก่อน”“ขาดเหลืออะไรก็บอกละกัน”“เออ ขอบใจ ว่าแต่ไอ้ธีร์ไปไหน”“ยืนเป็นพระเอกเอ็มวีอยู่ตรงนั้นไง”หนุ่มเจ้าของบ้านบุ้ยปากไปทางระเบียงซึ่งมีร่างสูงยืนสูบบุหรี่อยู่ท่ามกลางบรรยากาศยามเย็นที่พระอาทิตย์กำลังจะลาลับขอบฟ้าในไม่ช้า“พระเอกเอวีน่าจะเหมาะกับมันมากกว่า” อนาคินกลั้วหัวเราะเบาๆ ก่อนจะพับแขนเสื้อเชิ้ตพร้อมเอ่ยถามอีกฝ่าย“ให้ช่วยอะไรมั้ย”“ช่วยอยู่เฉยๆ เถอะครับ”“ดี กูจะได้ไม่เหนื่อย” ว่าพลางเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ตัวสูง“ตั้งแต่ไอ้ธีร์ไปอยู่บ้านมึง กูรู้สึกว่าอาการมันเหมือนจะดีขึ้นนะ” คนที่กำลังหั่นผักอย่างชำนาญออกความคิดเห็น“สงสัยลืมเฮิร์ทเพราะ
last updateLast Updated : 2024-12-10
Read more
บทที่ 4 กลิ่นหอมหวาน
ก๊อกๆเสียงเคาะประตูดังก้องกังวานไปทั่วห้องไม่ได้เรียกความสนใจจากหญิงสาวที่นั่งอยู่บนโซฟาแม้แต่น้อย เนื่องจากเธอรู้ดีว่าใครเป็นคนมาเยือนในเวลานี้“ลิล พี่ขอเข้าไปหน่อยได้มั้ย” เสียงทุ้มนุ่มของพี่ชายเอ่ยขึ้นจากด้านนอกทว่าเธอยังคงนั่งเงียบไร้การตอบโต้ทำให้ชายหนุ่มเริ่มเคาะประตูอีกครั้งอย่างไม่ยอมแพ้และน้ำเสียงที่ถูกเปล่งออกมาก็เข้มขึ้นไม่ต่างจากพ่อที่กำลังดุลูกสาวจอมดื้อ“ลลิล พี่มีเรื่องจะคุยด้วย”“พี่คินมีอะไรก็พูดมาสิคะ” คนดื้อรั้นจำใจต้องเอ่ยตอบ“พี่เข้าไปได้หรือเปล่า”“ประตูไม่ได้ล็อกค่ะ”เมื่อคนข้างนอกได้ยินอย่างนั้นประตูก็ถูกผลักเข้ามา อนาคินเดินไปหาน้องสาวแล้วยื่นแก้วนมอุ่นๆ ให้ก่อนจะนั่งลงข้างๆ ในเวลาต่อมา“เผื่อจะช่วยให้อารมณ์ดีขึ้น”“ลิลไม่ใช่เด็กแล้วนะ” ถึงจะว่าอย่างนั้นแต่กลับรับแก้วมาถือไว้ในมือ“แต่สิ่งที่ลิลกำลังทำหรือเป็นอยู่ในตอนนี้ไม่ต่างจากเด็กเลยนะ”“เพื่อนคนนั้นของพี่คินไปพูดอะไรให้ฟังอีกล่ะคะ” ลลิลเน้นย้ำคำว่าเพื่อนคนนั้นจนชายหนุ่มถึงกับขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความไม่เข้าใจเขาไม่เข้าใจว่าทำไมสองคนนี้ถึงไม่ยอมพูดจากันดีๆ หากเจอหน้ากันเมื่อไรเป็นอันต้องหาเรื่องถกเถีย
last updateLast Updated : 2024-12-10
Read more
บทที่ 5 หาดทรายและสายลม
เช้าวันต่อมา…“เฮ้ย! ไปขับเจ็ทมั้ยวะ” เอเดย์ถามพร้อมใช้เท้าเขี่ยคนที่นอนเหยียดกายอยู่บนเก้าอี้ผ้าใบริมชายหาดอย่างหยอกล้อธีระที่สวมเพียงกางเกงขาสั้นเผยให้เห็นลอนซิคแพ็คและมัดกล้ามแข็งแกร่งซึ่งกำลังปล่อยให้ความอบอุ่นของแสงอาทิตย์ยามเช้าซึมซาบลงบนผิวด้วยความรู้สึกผ่อนคลายใช้สายตาคมกริบมองลอดแว่นกันแดดสีชาก่อนจะสบถด่าเจ้าตัวการ“เถื่อนขึ้นทุกวันนะมึง"“เถื่อนๆ แบบนี้ สาวๆ ชอบ” ไม่พูดเปล่ายังขยิบตาข้างขวาอย่างทะเล้น“ถ้ามึงสบายใจที่จะคิดแบบนั้นละก็นะ”“กูไม่อยากคุยกับคนจริงจังอย่างมึงแล้ววุ้ย!” พูดจบตั้งท่าจะเดินออกไป ทว่าขาของเขากลับชะงักกึก ดวงตาค่อยๆ เบิกกว้างด้วยความตกตะลึงเรือนร่างบอบบางในชุดบิกินีสีดำคลุมด้วยชุดตาข่ายตัวยาวสีเดียวกันกำลังเดินทอดน่องอยู่บนผืนทรายขาวละเอียด สายลมอ่อนๆ พัดปะทะใบหน้าที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเบาบางให้ความรู้สึกละมุนตาเข้ากับทรงผมที่มวยขึ้นเพียงหลวมๆ ดูเป็นธรรมชาติ“ไหนว่าจะไปขับเจ็ท”เจ้าของนัยน์ตาสีนิลมองไปตามสายตาของเพื่อนแล้วทวนถามน้ำเสียงติดประชดประชัน แต่อีกฝ่ายกลับไม่ได้สนใจยังคงพึมพำพร้อมยกยิ้มมุมปากอย่างคนเจ้าเล่ห์“กูรับรองเลยว่าลลิลต้องโด
last updateLast Updated : 2024-12-10
Read more
บทที่ 6 ความผิดปกติ
แสงแดดยามบ่ายเล็ดลอดผ่านกิ่งก้านของต้นไม้ใหญ่สาดส่องลงมายังเส้นผมยาวสลวยภายใต้หมวกปีกกว้างที่พลิ้วไหวไปตามแรงลมเข้ากับชุดเดรสกระโปรงยาวระพื้นสีขาวที่เธอสวมใส่"ฟู่ว~ ค่อยดีขึ้นหน่อย"คนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ชายหาดพ่นลมหายใจออกมาหนักหน่วง หลังจากโดนพี่ชายตำหนิติเตียนเสียยาวยืดเรื่องการแต่งกายจึงหนีมานั่งเพลิดเพลินกับไอศกรีมโคนรสกะทิและน้ำมะพร้าวปั่นอย่างเอร็ดอร่อยขณะเดียวกันสายตาก็จับจ้องไปยังท้องฟ้าสีครามอันกว้างใหญ่ฟังเสียงคลื่นที่ซัดสาดกระทบฝั่งด้วยความรู้สึกผ่อนคลายทะเลในเวลานี้สวยงามราวกับภาพวาด...ลลิลเอนตัวพิงพนักเก้าอี้เหม่อมองทัศนียภาพเบื้องหน้าจนเวลาล่วงเลยไปสักพักแล้วค่อยๆ หลับตาปล่อยให้กลิ่นอายของทะเลโอบล้อมเธอไว้ กระทั่งเผลอหลับใหลเข้าสู่ห้วงนิทราอย่างง่ายดาย"ฮ่าๆ"เปลือกตาของคนที่นอนหลับใหลอย่างสุขสบายค่อยๆ ปรือขึ้น ครั้นมีเสียงรบกวนโสตประสาทเด็กผู้ชายอายุราวสิบขวบกลุ่มหนึ่งกำลังวิ่งไล่จับกันอย่างสนุกสนาน บ้างก็นั่งแหมะอยู่บนหาดทรายทำท่าเหมือนกำลังขุดหาอะไรบางอย่างลลิลเริ่มกวาดสายตามองบรรยากาศโดยรอบจึงเห็นว่าดวงอาทิตย์คล้อยต่ำกว่าทีแรกอย่างเห็นได้ชัดซึ่งบ่งบอกว่าเธอนอน
last updateLast Updated : 2024-12-10
Read more
บทที่ 7 ไม่ดูแล เท่ากับ...
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก...หญิงสาวยืนมองตัวเองผ่านกระจกในห้องน้ำอันเงียบสงัดด้วยหัวใจเต้นระรัว แสงไฟสลัวสาดส่องลงมายังใบหน้าไร้สีเลือดที่ฉายชัดถึงความวิตกกังวลมือเล็กที่ค่อยๆ เลื่อนไปหยิบตลับตรวจสอบการตั้งครรภ์สั่นเกินกว่าจะควบคุมได้ ลลิลสูดลมหายใจเข้าลึกอย่างพยายามควบคุมสติและรวบรวมความกล้าเมื่อถึงเวลาต้องตรวจสอบผลลัพธ์ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างก่อนจะยกมือข้างหนึ่งปิดปาก สายตาจับจ้องอยู่ที่ขีดสีแดงเข้มซึ่งปรากฏขึ้นมาสองขีดชัดเจนในตอนนั้นเสมือนว่าเวลาของเธอได้หยุดนิ่งลงและทันทีที่กะพริบตาหยาดน้ำใสก็ไหลรินลงมาอาบแก้มด้วยความรู้สึกสิ้นหวังลลิลรู้ดีว่าตัวเองยังไม่พร้อมจะทำหน้าที่แม่ เธอเพิ่งเรียนจบและเริ่มเข้าไปเรียนรู้งานที่โรงแรมเพียงไม่นานซึ่งการตั้งครรภ์ในครั้งนี้เป็นสิ่งที่ไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าจะเกิดขึ้นโลกทั้งใบพังทลายลงในชั่วพริบตา ความคิดมากมายประดังประเดเข้ามาไม่ว่างเว้น หากเก็บเด็กคนนี้ไว้แล้วเธอจะเลี้ยงดูแบบไหนหรือบอกพี่ชายว่าอย่างไรที่มีน้องสาวใจแตกปล่อยตัวปล่อยใจให้กับเพื่อนสนิทของเขาถ้านี่คือความผิดพลาดก็คงเป็นความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่ในชีวิตและหากจะมีใครสักคนที่ผิด คนคนนั้นย่
last updateLast Updated : 2024-12-10
Read more
บทที่ 8 เป็นห่วง ?
ท่ามกลางร่มเงาของต้นไม้สูงตระหง่านภายในสวนอันกว้างใหญ่ ลลิลพยายามเขย่งปลายเท้าพลางใช้ไม้ที่พอจะหาได้กระทุ้งผลไม้รสเปรี้ยวหวังปลิดให้หลุดจากขั้ว“หล่นลงมาสักทีเถอะน่า” สายตายังคงจับจ้องไปยังผลมะดันพลางกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่“ได้รึเปล่าจ๊ะหนู” หญิงสูงวัยเดินเข้ามาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเป็นกันเอง“ไม้คงสั้นไปนะคะ” หันไปตอบแล้วปักไม้ลงบนพื้นดินก่อนจะเงยหน้ามองผลของมันอย่างอาลัยอาวรณ์“หลานชายของยายคงกำลังมา รอเดี๋ยวนะ”ใบหน้าที่มีร่องรอยตามวัยแย้มยิ้มอย่างคนใจดีจนหญิงสาวกล่าวขอบคุณไม่หยุดปาก ก่อนหน้านี้ลลิลออกมาเดินเล่นเพราะรู้สึกเบื่อ อาจเพราะความหิวที่เข้าจู่โจมทว่ากลับไม่รู้สึกอยากอาหารทำเอาเธอถึงกับหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูกหญิงสาวจึงลองเดินมาตามแนวชายหาดซึ่งเป็นฝั่งของหมู่บ้านชาวประมงที่มีบ้านเรือนหลังเล็กๆ เรียงรายกันแน่นขนัด แต่กลับมีเพียงหลังเดียวที่มีรั้วกั้นไว้ดูโดดเด่นสะดุดตาทว่าความสนใจของเธอกลับจดจ่อไปยังผลมะดันที่ชวนให้รู้สึกน้ำลายสอจนต้องยืนด้อมๆ มองๆ แล้วบังเอิญพบกับเจ้าของบ้านสุดแสนจะใจดีอย่างคุณยายดาวเรือง“จะเอาไปทำน้ำพริกเหรอหนู”“ทำน้ำพริกได้ด้วยเหรอคะ”“อร่อยเชียวละ”“หนูท
last updateLast Updated : 2024-12-10
Read more
บทที่ 9 จังหวะหัวใจ
ควันบุหรี่พวยพุ่งออกมาจากริมฝีปากหยักลึกกระจายตลบอบอวลไปทั่วบริเวณแล้วปะทะเข้ากับกระจกระเบียงท่ามกลางบรรยากาศของสายฝนที่โหมกระหน่ำชายหนุ่มอัดนิโคตินเข้าปอดมวนแล้วมวนเล่าด้วยความรู้สึกสับสน ในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมานี้ เขาเริ่มติดบุหรี่หนักขึ้นและยิ่งวันไหนสมองหวนไปนึกถึงความทรงจำในอดีต ความปั่นป่วนจะถาโถมเข้ามาจนต้องพึ่งพามันทุกครั้งอย่างตอนนี้ก็เช่นกัน…ธีระขยี้ก้นบุหรี่ลงในที่เขี่ยจนประกายไฟมอดดับซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่ความสว่างรอบกายถูกแทนที่ด้วยความมืดมิดพรึ่บ กรี๊ด!!เสียงกรีดร้องดังลั่นทั่วทั้งบ้านทำเอาชายหนุ่มถึงกับสะดุ้งก่อนจะรีบคว้าสมาร์ตโฟนมาเปิดไฟฉายแล้วเดินมุ่งหน้าไปยังต้นตอของเสียง“ลิล!” เขาส่งเสียงเรียกพร้อมเคาะประตูห้องนอน“พี่ธีร์ช่วยลิลด้วย”เสียงตะโกนดังเล็ดลอดมาจากห้องน้ำ เขาจึงรีบผลักประตูห้องนอนเข้าไปแล้วหยุดยืนหน้าประตูอีกบาน"โอ๊ย"คนข้างในร้องโอดโอยจนเขาเริ่มใช้กำปั้นทุบแทนการเคาะ“ลิล เป็นอะไร!”ประตูห้องน้ำถูกเปิดออกพร้อมกับหญิงสาวที่อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำ เส้นผมบนศีรษะยังมีฟองประปรายลามมาถึงใบหน้า"ฟองยาสระผมเข้าตา..." ว่าพลางใช้นิ้วขยี้ตาจึงไม่ทันสังเกตเห
last updateLast Updated : 2024-12-10
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status