ทายาทหญิง/คุณหนู

หลีหนิงหนิงได้ทะลุมิติเข้ามาในนิยายที่กำลังแปลก่อนจะได้รู้ว่าเธอได้รับบทตัวประกอบที่คู่กับพระรองตัวร้าย....แต่ที่พระรองผู้นี้ร้ายก็เป็นเพราะแม่นางเอกดอกบัวขาว หลีหนิงหนิงจึงต้องช่วยพระรองผู้น่าสงสาร

อะไรกัน!! ฉันทะลุมิติมาอยู่ในนิยายที่ตัวเองแต่งเหรอเนี้ยะ แล้วฉันจะรับมือกับท่านแม่ทัพพร้อมลูกชายแสนซนของเขาอย่างไรช่างน่าปวดหัวเสียจริง เฮ้อ !!

ชีวิตช่วงวัย 18 ปี ต้องมาโดนพ่อแม่ส่งให้ไปอยู่กับลูกชายของเพื่อนแม่ในระยะเวลาที่ไปทำงานเมืองนอกสามเดือน แถมยังให้เขาคอยดูแลพฤติกรรมของฉันอีก คอยดูสิ! ว่าไอ้พี่เฟยมันจะทนฉันได้แค่ไหนกันเชียว

จิตรกรสาวอัจฉริยะผู้มีพรสวรรค์ในรอบ 100ปีทะลุมิติเข้าสู่ยุคโบราณในร่างของคุณหนูที่ครอบครัวล่มสลายเพราะมารดาถูกป้ายสีและหย่าร้างทั้งไล่พวกนางออกจากตระกูล นางต้องใช้ความสามารถและพรสวรรค์พลิกชะตากรรมของครอบครัวให้จงได้

ถูกสหายรักหักหลัง ถูกสามีหลอกใช้ สุดท้ายนางไม่เหลือแม้กระทั่งชีวิต พอได้ย้อนกลับมาเกิดใหม่ สิ่งแรกที่นางทำก็คือสลัดเจ้าขยะผู้นี้ทิ้งไปให้ไกล และพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ครอบครัวของนางรอดพ้นจากหายนะ

นักเขียนสาวยุคสองพันตื่นขึ้นในร่างคุณหนูตัวประกอบผู้อาภัพ ซ้ำยังบ้าใบ้จากนิยายเรื่องหนึ่ง เดิมทีต้องไร้บทบาทตั้งแต่ต้นเรื่อง ไฉนจึงมีระบบผุดขึ้นมายัดเยียดให้เธอทำภารกิจหนีตายจากพระรองตัวร้ายด้วยเล่า!

อีกหนึ่งเรื่องราวของความรัก และความปรารถนา สายใยบางๆที่กั้นตรงกลางระหว่าง พิมผกา ลูกสาวเจ้าของค่ายมวยกับ แสนรัก ป. ปราการ นักมวยรองบ่อนที่ไม่เอาไหน คำด่าทอ คำเหยียดหยาม และการดูถูกสารพัดที่พิมผกาเอ่ยออกมา มันช่างทำร้ายจิตใจคนฟังเป็นยิ่งนัก และที่สำคัญเขาคนนั้นคือคนที่แอบรักเธอมานาน แต่ความอดทนย่อมมีขีดจำกัด เมื่อเขาโมโหจนเลือดขึ้นหน้า บางสิ่งบางอย่างที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นจากอารมณ์ชั่ววูบ

ณ ประตูทางเข้าแห่งนี้ เป็นที่ปรารถนาของสตรีทุกนาง ทว่าเบื้องหลังกลับมีความร้ายกาจมากมายซ่อนอยู่ ถึงกระนั้น... มู่ตันหยงก็หาได้หวั่นเกรงไม่ ควรเป็นคนด้านในต่างหากที่ต้องหวาดกลัว

“สองภพสองชาติ ข้าพ่ายแพ้ให้แก่เขาเสมอ” ครั้งแรก…เขาเลือกนาง ไม่ใช่ข้า ครั้งที่สอง…ข้ายอมตายเพื่อเขา แต่เขากลับร่ำไห้ให้นาง ชาตินี้…ข้าไม่อาจทนเห็นหัวใจของตนเองพังทลายอีกต่อไป เพราะรักที่ไม่เคยถูกเลือก ต่อให้ต้องพลิกฟ้าคว่ำแผ่นดิน ต่อให้ต้องเล่นหมากกระดานนี้กับสวรรค์เองกับมือ ข้าก็จะเป็นผู้ชนะ ไม่ใช่เพื่อเขา…แต่เพื่อหัวใจของข้าเอง

เธอเปรียบเสมือนน้ำมัน ส่วนเขาเป็นไฟเมื่อมาเจอกันจึงพร้อมแผดเผากันและกันให้มอดไหม้ "ฉันเคยเตือนเธอแล้วใช่ไหมอลินดาว่าให้เลิกยุ่งกับน้องสาวฉัน" "ฉันกับน้องสาวคุณเรารักกัน ฉันจะไม่มีวันทำตามคำสั่งคุณ" "เธอดื้อรั้นเองนะอลินดาจะมาหาว่าฉันใจร้ายกับเธอไม่ได้" "คุณคิดจะทำอะไร ออกไปนะ!" "ฉันจะทำให้เธอรู้ไงว่าท่อนเอ็นของผู้ชายมันดีกว่านิ้วเล็ก ๆ เป็นไหน ๆ"