หย่าร้าง

หลี่อันอันหมอหญิงผู้ได้รับชื่อว่าเป็นหัตถ์เทวะ สิ้นใจในป่าลึกเพราะพลัดตกเขาในขณะที่กำลังจะเก็บสมุนไพรเพียงต้นเดียว นางเตรียมพร้อมจะจากไปอย่างสงบ ทว่ากลับมีโฉมสะคราญผู้หนึ่งมาดึงรั้งนางไว้ พร้อมยื่นข้อเสนอยกร่างให้ แลกกับการที่หลี่อันอันต้องรักษาขาให้สามีพิการของนางกลับมาเดินได้ หลี่อันอันตอบรับอย่างเสียไม่ได้ วิญญาณดวงนั้นจึงจากไปโดยสงบ ทิ้งหนึ่งร่างไว้ให้ใช้ กับสามีขาพิการปากร้ายอีกหนึ่งคนที่ร่ำร้องหาการหย่า หากเป็นหานลั่วอิงคนเก่าคงร่ำไห้ แต่พอเป็นหานลั่วอิงคนนี้ก็มีแต่รับข้อเสนอพร้อมเงื่อนไขที่ว่า หากรักษาขาของสามีอย่างถานอวิ๋นซีให้หายขาดได้ รางวัลของนางคือใบหย่า แล้วเหตุใดวันที่ถานอวิ๋นซีกลับมาเดินได้ เขาจึงไม่ยอมให้นางหย่าดังที่รับปากเอาไว้เล่า!

ผ่านมาเกือบสี่ปี แทบไม่มีวันไหนเลยที่เราไม่คิดถึงเขา... กระบอกตาร้อนผ่าวเมื่อนึกถึงวันที่อ่านข้อความจากเขา มันเป็นข้อความสุดท้ายที่เขาตอบกลับมาหลังจากที่หล่อนทักไปหาเพื่อจะบอกเรื่องสำคัญ ไปรยาจดจำได้ทุกจังหวะความคิดและความรู้สึกในเวลานั้น หล่อนไม่เคยลืมมันได้เลย... พลันเสียงเจื้อยแจ้วที่แสนคุ้นเคยก็ดึงหญิงสาวให้ออกจากความหม่นหมอง 'แม่กุ๊บกิ๊บคร้าบ แม่กุ๊บกิ๊บอยู่หนาย คุณตาพาอชิไปซื้อขนมมาเยอะแยะเลยคร้าบ' สำหรับไปรยา ไม่ใช่เวลาหรอกที่ช่วยเยียวยารักษาแผลในใจ แต่เป็นเด็กชายอชิระผู้เป็นแก้วตาดวงใจของหล่อนต่างหาก --------------- “หนูอยู่บ้านนี้ใช่ไหม” “ใช่ครับ นี่บ้านของอชิ” “แล้วพ่อเราไปไหน” “อชิไม่รู้ครับ แต่อชิมีคุณตาตัวใหญ่ๆ ใหญ่กว่าคุณลุงด้วย อชิไม่กลัวคุณลุงหรอก” “พ่อเราหนีไป ไม่อยู่เลี้ยงเราใช่ไหม” เพิ่งรู้ตัวว่าตนใจร้ายเกินไปก็ตอนที่เห็นดวงหน้าเล็กนั้นเบ้ ทำท่าจะร้องไห้ แต่น้ำตาก็ไม่ได้ไหลออกมา เพราะเจ้าตัวฮึบไว้ได้ทัน “อชิโป้งคุณลุง ไม่ให้คุณลุงมาบ้านอชิ”

งานหลักของเขาคือการตามเฝ้าเมีย งานรองคือนั่งแท่นผู้บริหาร เจอกันครั้งแรกเธอปฏิเสธเขา ครั้งที่สองเธอหาว่าเขาเป็นผู้พิการทางสายตา และครั้งที่สามคือวันแต่งงานของเขากับเธอ แต่ทั้งหมดคือแผนร้ายของเขา

"เราหย่ากันเถอะหิน" ประโยคนั้นทำให้หิรัญตกใจเพราะคาดไม่ถึง เขาไม่เคยคิดว่าคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมายอย่าง 'กัทลี' จะเป็นฝ่ายพูดมันออกมาก่อน แต่ก็ดีเหมือนกันเขาเองจะได้ไม่ต้องเอ่ยให้ลำบากใจ เราแต่งงานกันมานานมาก เจ็ดหรือแปดปีเห็นจะได้ จากความผิดพลาดในสมัยวัยรุ่น เขาทำเธอท้องในตอนที่เพิ่งเรียนจบมัธยมปลาย และครอบครัวของกัทลีก็ยื่นคำขาดให้เขารับผิดชอบไม่เช่นนั้นจะเอาเรื่อง บิดามารดาของเขาเกรงว่าลูกชายจะต้องโดนคดีพรากผู้เยาว์ เพราะว่าตอนที่เขาล่วงเกินเธอ กัทลียังอายุไม่เต็มสิบแปดดี เมื่อแต่งงานแล้วกัทลีเข้ามาอยู่ในบ้าน ในขณะที่ตัวเขาเองไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัย เมื่อตัวห่างใจห่างและสิ่งใหม่ๆ ที่ได้พบเจอในชีวิตของนักศึกษาหนุ่มเนื้อหอม ทำให้ทั้งสองมีช่องว่างที่นับวันก็ยิ่งห่างไกล จากความรักของเด็กๆ ก็กลายเป็นอดีต ลูกที่เกิด ณ วันนั้นไม่ใช่สายใยที่จะทำให้เขาคิดหวนกลับมาหาหล่อนอีก ชายหนุ่มได้แต่ส่งของขวัญมาให้ลูกทุกวันเกิดและดูแลเด็กหญิงผ่านทางบิดามารดาของตัวเอง "ก็เอาสิ เธอพร้อมไปอำเภอวันไหนล่ะ" หิรัญยักไหล่ ได้เสมอตามที่เธอต้องการ ก็ดีเหมือนกันเขาจะได้โสดจริงๆ สักที

เขาทำให้เธอท้อง แล้วทิ้งไป พอวันหนึ่งกลับมาจะมาทวงหาความเป็นพ่อ ทั้งที่วันนั้น เขาบอกว่า “ไปเอาออกเสีย” ถ้าเป็นคุณจะยอมไหม?

จิลลารักหมอธาดา ส่วนหมอธาดาเพียงอยากช่วยเหลือผู้หญิงสวยแต่สิ้นไร้ไม้ตอก. เธอคิดว่าเราคบกันแบบคนรัก แต่เขาคิดว่านี่คือความสัมพันธ์ต่างตอบแทน ความคาดหวังที่บิดเบี้ยวนำไปสู่การทะเลาะซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาเบื่อหน่ายเอือมระอา เธอฟูมฟายชอกช้ำ หมอธาดาไม่หัวเราะจนตาพราวอีก เขาไม่จับมือเธอข้ามถนน เรานอนเตียงเดียวกันแต่เหมือนคนแปลกหน้า การฝืนทนมันทุกข์ทรมาน ผู้ชายแสนดีเลือนหาย ผู้หญิงอ่อนหวานเป็นเพียงอดีต สายลมอันอบอุ่นได้พัดผ่านไปแล้ว มันน่าเศร้าที่ถึงแม้อยากเหนี่ยวรั้ง แต่ก็ไม่อาจกักขังสายลม

เสิ่นชีแพทย์ทหารอัจฉริยะทะลุมิติมาพร้อมกับแหวนแห่งจิตวิญญานในระหว่างที่เธอไปรักษาทหารที่ค้นพบสมบัติของชาติ ถ้าถล่มลงมาทำให้นางตาย วิญญานเข้าร่างพระชายาชินอ๋องที่ไม่เป็นที่โปรดปราน อีกทั้งมีเด็กหญิงสาม

"หากท่านรักข้า จงปล่อยข้าไปเสียเถอะเพคะข้าไม่อยากที่จะเจ็บปวดเช่นดังอดีตที่ผ่านมา" น้ำตาไหลรินร่วงหล่นน้ำเสียงที่เปล่งออกมาด้วยความเจ็บปวดปานจะขาดใจบอกบุรุษที่อยู่ตรงหน้าให้ได้รับรู้...

ในวันที่ถูกตราหน้าว่าเป็นภรรยาอกตัญญูและถูกขับออกจากตระกูลสามี ‘หลี่ชิงอี’ ไม่ได้หลั่งน้ำตาแม้สักหยด นางรู้ดีว่านี่ไม่ใช่การลงทัณฑ์ แต่คือการปลดเปลื้องพันธนาการจากขุมนรก หนังสือหย่าที่เขียนด้วยโลหิตของนางเสมือนคำประกาศอิสรภาพที่แลกมาด้วยความเจ็บปวด บัดนี้นางไม่หลงเหลือสิ่งใด นอกจากสองมืออันว่างเปล่าและวิชาปักผ้าโอสถอันเป็นมรดกจากตระกูลเดิม นางสาบานว่าจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาข่มเหงรังแกได้อีก และจะใช้ความสามารถนี้สร้างเส้นทางชีวิตของตนเองขึ้นมาใหม่ ท่ามกลางชีวิตที่กำลังเริ่มต้นของแผงค้าเล็ก ๆ ท้ายตลาด นางไม่เคยรู้เลยว่าบุรุษลึกลับผู้เย็นชาที่มักจะแวะเวียนมาซื้อสินค้าของนางบ่อยครั้ง แท้จริงแล้วคือ ‘เซียวจิ่นเหยียน’ แม่ทัพใหญ่เจ้าของฉายาพยัคฆ์แห่งแดนเหนือผู้กุมชะตาชีวิตคนทั้งใต้หล้า!

สามีของเธอคือพระเอกนิยาย เขามั่งคั่ง มีอำนาจและรักเดียวใจเดียว...แต่คนที่เขารัก ไม่ใช่เธอ! CEO สาวที่ถูกเตะเข้าไปในนิยายที่เพิ่งอ่านจบจะทำอย่างไรต่อไป เมื่อบทที่เธอได้รับคือ…นางร้ายหมายเลข 1 มาร่วมเอาใจช่วยเธอไปพร้อม ๆ กันนะคะ