เจ้าชู้

เมื่อรู้สึกตัวขึ้นมา เหมยหลิงก็มั่นใจในทันทีว่า... นี่ไม่ใช่บ้านของเธอแน่ เพดานไม้เก่า กลิ่นสมุนไพรจาง ๆ และเสียงสาวใช้ข้างนอกที่พูดจาแปลกหู ล้วนยืนยันสิ่งเดียวกัน — เธอหลุดเข้ามาอยู่ในโลกนิยายที่เพิ่งอ่านก่อนนอนเมื่อคืน! “อย่าบอกนะว่า...นี่มัน ‘ชะตาสาวใช้ในจวนอ๋อง’?” เธอพึมพำออกมาเบา ๆ ก่อนจะหน้าซีดเผือดขึ้นทันที เพราะจำได้ดีว่าตัวละครชื่อเหมยหลิงในเรื่องนี้ — สาวใช้คนงามที่บังเอิญล่วงรู้ความลับของเจ้านาย — ถูกโบยจนตายอย่างอนาถในตอนที่สาม “ไม่เอานะ...อีกแค่สองตอนเองก็จะถึงฉากนั้นแล้ว!” เธอกุมขมับ ถอนหายใจยาว “เฮ้อ...ใครจะยอมตายกันล่ะ” ไหน ๆ ก็ต้องติดอยู่ในเรื่องนี้แล้ว เหมยหลิงจึงนั่งทบทวนเนื้อเรื่องทั้งหมดที่จำได้ พลางคิดหาทางเอาตัวรอดให้เร็วที่สุด ก่อนที่โชคชะตาในนิยายจะตามมาทัน

ในวันที่คำพูดของนางเป็นเพียงลมปาก ถูกเขาเหยียบย่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า ด่าทอสารพัด หยามน้ำใจ และไม่ให้เกียรติ กล่าวหาว่านางเป็นสตรีร่าน ต่ำทรามกล้าสวมหมวกเขียวให้สามีอย่างไร้ยางอาย ทั้งที่นางรักเขา...รักมากจนยอมยกทุกสิ่ง ยอมให้สตรีอื่นก้าวเข้ามาในเรือน นางยอมทุกอย่างเพียงเพื่อให้เขามีความสุข แม้ต้องแบ่งบุรุษที่เป็นสามีให้สตรีอื่น แต่สุดท้ายสิ่งตอบแทนที่ได้กลับเป็นความตายอย่างน่าสมเพช ไป๋ซูหนิงถูกบุรุษผู้นั้นสั่งลงโทษโดยไม่เคยถามไถ่ความจริง มิหนำซ้ำยังทำราวกับว่านางก่อความผิดใหญ่หลวง ทั้งที่นางบริสุทธิ์ใจต่อเขาถึงเพียงนี้ทว่าเซี่ยจวิ่นอี้กลับมอบผ้าขาวและยาพิษให้นางเลือก...เสแสร้งทำราวกับเป็นผู้มีเมตตาเสมือนเป็นบุญคุณก้อนสุดท้าย สิ่งที่เขามอบให้นั้นคือความตาย! ในคืนฟ้าฝนโหมกระหน่ำ นางสิ้นใจอย่างอนาถ พร้อมกับบุตรในครรภ์ที่ไม่อาจรักษาเอาไว้ได้ ทว่า…ฟ้ากลับให้โอกาสนางได้ย้อนคืนมา ชาตินี้ ภพนี้ ต่อให้ต้องดิ้นรนเลือดตากระเด็น นางจะไม่ข้องแวะกับบุรุษผู้นั้นอีก! ไป๋ซูหนิงสาบาน จะพาบุตรในท้องหนีไปให้ไกลจนบุรุษผู้นั้นไม่อาจเอื้อมมือคว้านางได้อีกแน่!

เมื่อดรุณีพรหมจรรย์ถูกพิษร้ายแทบวายปราณ เขาจึงจำเป็นต้องมอบพลังหยางของตนเพื่อช่วยนางถอนพิษ

อันไป๋เล่อหญิงงามผู้เคยเป็นอนุตัวร้ายคนโปรดของคุณชายรองเผยกู้หยาง เมื่อถูกขับออกตระกูลเผย นางไม่ร่ำร้อง ไม่แต่งงานใหม่ กลับขอทำสวน ปลูกผัก ทำขนมขายเลี้ยงชีพ น่าขันยิ่งนัก ผู้ใดไม่รู้ว่าอันไป๋เล่อเคยชินกับความหรูหรา นางจะทนอยู่ท่ามกลางแดดลม โคลนตม และกลิ่นปุ๋ยได้สักกี่วัน? ใครต่อใครล้วนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า... "นางแค่เรียกร้องความสนใจ สร้างภาพให้ดูน่าสงสาร เพื่อเพิ่มราคาตัวเองเท่านั้นล่ะ!" “สุดท้ายก็ต้องกลับไปพึ่งบิดา... แต่งกับคหบดีสูงวัยสักคน แล้วใช้เรือนร่างเสวยสุขอย่างเคย จะไปไหนพ้น!” ใครจะเชื่อว่าสตรีผิวบางมือขาวจะมีวันยินดีปลูกผักแทนวาดรูป ชำระดินแทนร่ายรำ ใครจะเชื่อว่า... "อนุตัวร้าย" ที่เคยก่อเรื่องในจวน จะกลายเป็นหญิงชาวสวนในแปลงผักได้จริง? แต่แน่นอนผู้คนเหล่านั้นก็แค่ “เฝ้ารอ” วันที่นางจะล้มเหลว เพื่อจะได้หัวเราะสะใจยิ่งขึ้นเท่านั้นเอง...

ขวัญข้าว ทะลุมิติมาเป็นนางร้าย ในนิยายที่เธออ่าน แถมยังอยู่ในตอนที่เสียตัวให้พระรองสุดเย็นชา และ ไม่ชอบเธอ นั้นคือต้นเหตุของความเจ็บปวดที่นางร้ายจะได้รับ

เธอตายในวัย 25 ปีโดยที่ยังโสดยังซิง คำขอสุดท้ายก่อนตายจึงอยากได้สามีในโลกใหม่ ขอทั้งหล่อ ทั้งรวย ทั้งตัวสูงใหญ่กำยำเเต่พอได้มาเกิดใหม่จริงๆ ดันได้สามีเป็นกษัตริย์อสุรามากเมียเเทนซะงั้น!

คุณหนูผู้งดงามและหยิ่งทะนงต้องตกอับ บุรุษหนุ่มผู้นิยมหญิงพิสุทธิ์จึงทำทุกวิถีทาง เพื่อให้ได้ตัวนางเขาหรือเธอใครกันที่จะแซ่บกว่ากัน