เธอคือผู้หญิงของผม

สองฝีเท้าภายใต้รองเท้าชู๊ตหุ้มส้นสูง กับชุดแนวโกธิคสีดำสนิทปรากฏร่างของไฮเดรนเยีย กำลังเร่งฝีเท้ากลับไปหาปริ๊นซ์อีกครั้ง หากเขาไม่โกหกเธอจริง บางทีเขาคือทางออกสุดท้ายของเธอ

“ปริ๊นซ์!!!” ไฮเดรนเยียเปิดประตูร้าน แล้วพบว่าเขากำลังลงลายสักให้กับหญิงสาวคนเดิม ซึ่งต้องเพิ่มลายเจ้าแม่กวนอิมที่แผ่นหลัง และท่าทางเขากำลังยุ่งอยู่เสียด้วย

“เชิญครับ... นั่งรอก่อนเลยครับ” เขากล่าวสุภาพกับเธอเหมือนลูกค้าคนอื่นๆ ทั่วไป ทำให้ไฮเดรนเยียค่อนข้างร้อนรนใจ พยายามใจเย็นและนั่งหาสมุดลายสักมาดูไปพลางๆ ระหว่างรอเขาลงลายสักให้กับลูกค้าสาวสวยคนนั้น

หยาดเหงื่อผุดขึ้นตามเรือนหน้าผากของปริ๊นซ์ ทำให้ไฮเดรนเยียคิดไปต่างๆ นาๆ ว่าเขาอาจจะเพิ่งอึ๊บกับลูกค้าสาวเสร็จ และก็เพิ่มลายสักเช่นเดิม มันทำให้เธอรู้สึกโกรธและไม่พอใจ ที่เขาละเลยเธอ แม้ว่าเมื่อเช้าจะพูดอะไรกับไฮเดรนเยียไว้

“เร็วๆ หน่อยได้มั๊ย?” หญิงสาวเร่งเขาด้วยน้ำเสียงค่อนข้างดังก้องไปทั้งร้าน แข่งกับเสียงเพลงเมทัล ฮาร์ดคอ จังหวะร้อนแรง สายตาของปริ๊นซ์หันมาทางไฮเดรนเยียอย่างสับสน เวลานี้เธอดูร้อนรนกว่าเมื่อเช้า เขาเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า เธอเป็นอะไรไปกันแน่

“เขารีบรึคะ?” ลูกค้าสาวซึ่งนอนเปลือยหลังคว่ำหน้าเข้าหาเตียง เงยหน้าเล็กน้อยแล้วถามช่างสักแท็ททูหนุ่มสุดหล่อ เธอยังไม่อยากรีบออกจากร้าน เพราะลูกค้าสาวที่เพิ่งเข้ามาใหม่อย่างเร่งรีบ เพราะว่าวันนี้เธอยังไม่ได้เสียกับช่างสัก

“วันนี้ผมจะลงลายสักตามกำหนดครับ เพราะทิ้งไว้นานๆ สีมันจะไม่เสมอกัน คงต้องให้เขารออีกครึ่งชม.” ปริ๊นซ์คิดว่าคงจะต้องเร่งมืออีกนิด เพื่อให้ทันใจไฮเดรนเยีย วันนี้เธอมาแปลกมาก จึงทำให้เขาทำงานให้ลูกค้าคนนี้เสร็จเร็วกว่าที่เคย

******

เมื่อลูกค้าสาวลุกขึ้นแต่งตัวเข้าที่เข้าทาง เธออยากเขย่งเท้าเพื่อจูบริมฝีปากของปริ๊นซ์เป็นการขอบคุณ แต่เขาหน่ายหน้าหนี เบือนหน้าไปมองหาไฮเดรนเยีย เธอก็ไม่อยู่หน้าร้านเสียแล้ว...

ดวงตาเขาเริ่มเศร้าสร้อยปรากฏ เมื่อดอกไฮเดรนเยียของเขาไม่อยู่รออย่างที่เขาบอก...

“เป็นอะไรไปคะ?” สองมือหยาบกร้านของเขาหนาร้อน ผลักลูกค้าสาวคนนี้ออกไปอย่างไม่พอใจ เพราะเธอมาเพิ่มลายสักวันนี้แท้ๆ ทำให้ไฮเดรนเยียไม่อยู่คอย...แม้ว่าวันนี้จะไม่ใช่วันนัดสำหรับลูกค้าลงลายที่หลังก็ตาม

“กลับไปได้แล้วครับ ผมอยากอยู่ตามลำพัง!!!” เขาไล่เธอออกจากร้าน เพราะเมื่อเวลครึ่งชม.ที่แล้ว เขาแอบหวังว่าจะได้กอดไฮเดรนเยีย และอยากจะคุยเรื่องส่วนตัว สร้างความสัมพันธ์ให้ดีกว่าเมื่อวาน เขาอยากรู้จักตัวตนของไฮเดรนเยียมากกว่า จะมาเรียกนามแฝงกันแบบนี้

ลูกค้าสาวคนนั้นออกจากร้าน ทำให้ปริ๊นซ์ค่อนข้างเครียดและว้าวุ่นใจ เขาเร่งฝีเท้ากลับเข้าร้านอย่างหงุดหงิด หันไปคว้าบุหรี่ผสมกัญชา ยกขึ้นมาสูบเพื่อดับอารมณ์เครียดที่กำลังฟุ้งอยู่ในใจเขา...

แววตาเจ้าชายสายดาร์ก กำลังมองไปรอบๆ บริเวณรอบด้านของร้าน เขาพบว่า ไฮเดรนเยียกำลังกลับมา พร้อมๆ กับอาหารและเครื่องดื่มในมือเธอมากมาย ที่แท้... เธอคงจะหิว แล้วอาจจะไปหาอะไรมาทานในร้านเขาก็ได้

“ไฮเดรนเยีย !!!” ปริ๊นซืตะโกนเรียกเธอเสียงดัง โดยไม่สนใจว่ารอบข้างจะหันมายังที่มาของเสียงดังจากชายหนุ่มร่างพั้งค์ รอยสักทั่วเรือนกาย...

“นายหิวหรือเปล่า? เห็นหงุดหงิดเพราะทำงาน กินข้าวเป็นเพื่อนฉันมั๊ย?” ไฮเดรนเยียกล่าวเสียสุภาพ และยกอาหารและเครื่องดื่มในมือ ชวนเขากินข้าวเย็นด้วยกัน มันทำให้ปริ๊นซ์ใจชื่นขึ้นมาก

“เรื่องเมื่อเช้า...” คำพูดเขาเหือดหายไป เมื่อแววตาสีเข้ม กำลังสบตาประสานกับหญิงสาวร่างเล็กเต็มไปด้วยลายสักดอกไม้

“ทำไม...?” ไฮเดรนเยียไม่อยากนึกถึง เพราะมันทำให้หัวใจของเธออ่อนระทวย แถมอ่อนไหวได้ง่ายอีก พลันจะไปคิดถึงเรื่องเซ็กซ์เผ็ชร้อนเมื่อคืนนี้ซะมากกว่า

“เมื่อคืน...” น้ำเสียงของปริ๊นซ์แว่วลากเสียง ราวกับอยากจะรื้อฟื้นความสัมพันธ์กับไฮเดรนเยียอย่างเมื่อวานอีก...

“กินข้าวนะ” ไฮเดรนเยียเปลี่ยนเรื่องคุย เพราะตอนนี้เธอไม่เหลือคนไว้ใจอีกแล้ว กับผู้ชายหลายคนที่เป็นแค่คู่นอน ยามนี้เธอจึงต้องการปริ๊นซ์ช่วยเหลือเธอจริงๆ จังๆ

******

เป็นเพียงแค่อาหารเร่งด่วนที่ซื้อมาได้อย่างรวดเร็ว จากร้านอาหารสะดวกซื้อบริเวณใจกลางกรุง ปริ๊นซ์ขึ้นป้ายว่าปิดร้าน เร็วกว่าทุกวันที่เคย เพราะวันนี้ไฮเดรนเยียมาหาเขาที่ร้านก่อนพลบค่ำ มันคงเป็นช่วงเวลาที่ดีสำหรับปริ๊นซ์ที่จะมีโอกาสได้คุยเรื่องส่วนตัวกับเธอตามลำพังเสียที

“ผมดีใจนะ ไฮเดรนเยียกลับมาหาผมอีกครั้ง นี่จะไม่บอกกันเลยรึ? ว่าชื่อจริงๆ ชื่ออะไร?” ปริ๊นซ์ยังคงอยากรู้เรื่องของเธออยู่ดี... ทำให้หญิงสาวเริ่มลังเลที่จะตอบ แม้ว่าช้อนยังคาปากของเธออยู่

มือหนาเอื้อมไปใกล้เธอ เพื่อดึงปลายช้อนออกจากปากเธออย่างเบามือ พลางใช้มือหนาอีกข้างสอดเข้าไปใต้ท้ายทอยเธอ เพื่อดึงโน้มช่วงบนของหญิงสาวเข้ามาแนบอกเขา

“ได้โปรดเถอะ ผมรอเวลานี้มานานทั้งปีแล้ว...” ปริ๊นซ์ร้องขอเธออย่างสุภาพ อ้อนวอนให้เธอได้เปิดใจกับเขาเสียที ตั้งแต่วินาทีแรกที่เขาได้ลงมือสักลาย “ดอกไฮเดรนเยีย” เขาเรียกเธอแบบนี้มาตลอดทั้งปีแล้ว... จนกระทั่งเมื่อวาน มันเป็นเรื่องที่เยี่ยมที่สุดสำหรับเขา เมื่อได้สวมกอดเธออย่างเร่าร้อนข้ามคืน...

“นายสนใจฉันรึ?” น้ำเสียงของเธอผิดแปลกไป พลางแนบหูได้ยินเสียงหัวใจของช่างสักสายดาร์ก กำลังตื่นเต้นมาก และเสียงหัวใจของเขาก็เต้นแรงเสียด้วย

“ผมเคยเห็นเรือนร่างลูกค้ามาหลายคนก็มาก แต่สำหรับเธอนะ ไฮเดรนเยีย... ผมได้เห็นบ่อยที่สุด แม้กระทั่งของลับของคุณ ผมยังแอบเอาไปฝันเปียก... ขอโทษทีนะ ผมอดกลั้นมาข้ามปี เมื่อวานผมอาจจะลงมือหนักไปบ้าง...”

ระหว่างที่ปริ๊นซ์กำลังเผยความรู้สึกในใจของตัวเองต่อเธอ... หญิงสาวดึงร่างตัวเองออกห่างจากกายเขา เพื่อมองใบหน้าพั้งค์ เครื่องประดับเจาะเต็มคิ้วและริมฝีปาก อีกทั้งแววตาเขาเปลี่ยนไป ต่างกับพวกขี้ยา เพราะว่าเขาติดบุหรี่ผสมกัญชาจนต้องสักริมฝีปากสีคล้ำดำสนิท เพื่อกลบเกลื่อนการเสพติดของเขา

“นี่นายพูดจริงรึ?” แม้มันจะทำให้ความรู้สึกของหญิงสาวแย่ไปตามคำพูดนั้น... ลึกๆ ดันแอบดีใจที่เขาบอกกับเธอก่อน ความอัดอั้นตันใจและหวาดระแวงได้ทลายลง

“บอกเรื่องของเธอมาบ้างสิ เรื่องที่ไม่ใช่ไฮเดรนเยีย นักล่าแต้ม ผมอยากรู้จัก –อีกคน- ในตัวเธอนะ...” ปริ๊นซ์คิดว่า ถึงเวลาแล้วที่ไฮเดรนเยียต้องปลดล็อคตัวเอง เพื่อลดทิฐิในการล่าแต้มลงลายสักดอกไม้ มันไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้ว หากเธอจะแก้แค้นผู้ชายด้วยวิธีแบบนี้

******

ช่วงเสี้ยววินาทีที่ช้อนส้อมหลุดจากมือหญิงสาว มือบางกำลังสั่นเพื่อเอื้อมไปหยิบน้ำแก้วเย็นขึ้นจิบดื่ม เธอกำลังสูดลมหายใจลึกๆ และกำลังจะพูดความรู้สึกในใจของเธอเองออกมา... ปริ๊นซ์กำลังตั้งใจฟังเธออย่างจดจ่อ...

“นายกำลังจะบอกฉัน...ว่า...” แววตาของไฮเดรนเยียช้อนมองประสานกับแววตาของปริ๊นซ์...

เขามิได้พูดอะไร นอกจากใช้มือหนาคว้าร่างเธอเข้ามาสวมกอด และโน้มตัวช่วงบนเพื่อบรรจงจูบริมฝีปาก บดเบียดดื่มด่ำ แลกลิ้นอย่างเร้าร้อน ร่างบางถึงกับหมดแรงต่อต้าน ปล่อยให้เขาได้ทำตามใจพร้อมๆ กับร่างของเธอตอบสนองความต้องการอันแรงกล้าอีกครั้ง

หลังร้านซึ่งถัดจากเตียงรองรับร่างลูกค้าลงรอยสัก มันเป็นห้องนอนส่วนตัวของปริ๊นซ์อีกครั้ง มันถูกใช้งานเร็วกว่าทุกๆ วันเพราะหัวค่ำนี้ยังมีแสงโพล้เพล้ส่องแสงผสมกับเงาม่วงและดำ

หัวใจของไฮเดรนเยียกำลังเต้นแรง และแววตาเธอกำลังมองร่างงามอันเต็มไปด้วยรอยสักแนวดาร์กมากมาย ปรากฏในเงามืดเบื้องหน้าเธอ กายหนุ่มแน่นผอมงดงาม มีหน้าท้องเต็มไปด้วยมัดกล้ามซิกแพ็คเล็กๆ

เสื้อผ้าของเธอปลดด้วยสองมือเธอเอง พร้อมๆ กับเสื้อผ้าของเขาที่หลุดจากกายจนหมดตัว สองแขนแกร่งคว้าร่างบางเอาไว้ในอ้อมกอด พลางทิ้งตัวลงบนเตียงเพื่อแนบชิดใกล้กัน สอดประสานกันอย่างเร่าร้อน ไม่ต่างกับคืนวานนี้...

******

แรงสิเน่หาโหยหาที่มีต่อกัน เกิดขึ้นด้วยความตั้งใจและอารมณ์ที่คุกกรุ่น ปริ๊นซ์บรรจงจูบไฮเดรนเยียอย่างโหยหา เพราะเขาเฝ้ามองเธอทุกๆ ครั้งที่เข้ามาเป็นลูกค้า และลงลายสักมินิมอล ดอกไม้งดงามมากมาย

เขาแอบหลงใหลเธอหลายครั้ง ได้สัมผัสและได้มองเรือนร่างขาวนวลของเธออยู่เสมอ เขาแค่ไม่กล้าพอที่จะบอกกับเธอไปตรงๆ ในระยะแรก จึงทำได้เพียงแค่ เป็นช่างลงลายสักแท็ททู อีกทั้งไว้ซึ่งหน้าที่ของเจ้าของร้านนี้

แต่จากเหตุการณ์เมื่อคืน มันทำให้เขาได้มีโอกาสกอดหญิงสาวเอาไว้ เมื่อเธอทั้งเศร้าเสียใจ และเมามายเพียงนั้น เขาก็อยากจะช่วยเหลือ และปลดเปลื้องความทุกข์นั้นออกไปจากเธอ รวมทั้งลายสักของเขาได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของไฮเดรนเยีย ซึ่งหญิงสาวมิอาจปฏิเสธ อีกทั้งวันนี้เธอกลับมาหาเขา เพื่อเปลือยกายและสวมกอดกับเขาอีกครั้ง

มันทำให้หัวใจที่แห้งเหือด รู้สึกมีชีวิตชีวาอีกครั้ง ราวกับได้เลือดสดเข้ามาหลั่งไหลในใจเขา ปริ๊นซ์รู้สึกดีเพียงไร เมื่อริมฝีปากบางๆ ของไฮเดรนเยียได้ดูดกลืนความเป็นชายของเขา ตั้งแต่ส่วนหัวบาก และค่อยๆ กลืนเข้าไปครึ่งลำ

มันทำให้เขารู้สึกตัวเกร็ง อีกทั้งองคชาตเขาเริ่มตื่นตัวแข็งกร้าว เอ็นตึงเนื้อแน่นตอบสนองต่อลิ้นบางปลายเล็กแหลม กำลังตวัดรัวๆ กับท่อนเนื้อในปากอุ่นๆ ของเธอ

สองมือหนากำลังช้อนรอบลำคอ ค่อยๆ รวบผมยาวของไฮเดรนเยียเอาไว้ในมือเดียว พลางดันศีรษะเธอเข้าหากายเขา ปล่อยให้ปากเล็กๆ ห่อองคชาตกลืนมันเข้าไปมิดด้าม แทบจะแนบชิดเรือนหน้า เข้ากับหน้าท้องเต็มไปด้วยซิกแพ็คผอมบางต่อหน้าเธอ...

ส่วนปลายหัวบากแทบทิ่มกระทุ้งกับลิ้นไก่ในปากหญิงสาว ไฮเดรนเยียแอบคายกระเฉาะองคชาตออกจากปาก แม้น้ำตาหลั่งไหลด้วยความเจ็บปวดเมื่อมันทิ่งแทงเกือบเข้าหลอดอาหาร แต่เธอก็ยังจะตั้งใจใช้ปากให้เขา เมื่อได้ยินถึงความรู้สึกของปริ๊นซ์ที่มีต่อเธอลับๆ มาข้ามปี

“ผมชอบเวลาคุณใช้ปากจริงๆ ทุกๆ ครั้งที่ปากดีใส่ผม และครั้งนี้ก็ปากดีมากจริงๆ ที่กำลังกลืนของผมเข้าไปอยู่ในปากคุณ...” ปริ๊นซ์พยายามกลั้นอารมณ์สุดๆ เพราะเขาเสียวมากจนขนลุกตั้งชัน มือเขากำเส้นผมเธอแน่นขึ้น เพราะลิ้นของเธอตวัดรัวๆ กับท่อนเนื้อใกล้โคน กระตุ้นอารมณ์เขาเสียวสยิวซ่านสุดๆ

“นี่ถามจริง!!! นายชอบฉันมานานแล้ว?” หญิงสาวคายองคชาตออกจากปากทั้งหมด พลางใช้มือตนนวดคลึงเบาๆ แล้วเหม่อมองปริ๊นซ์ซึ่งอยู่เบื้องบน... และยามนี้เขากำลังโน้มตัวลงต่ำ เพื่อจัดเธอให้นอนตะแคงบนเตียงเขา

“นอนลงสิ แล้วผมจะบอกกระซิบข้างหูคุณไง ว่าผมแอบหลงใหล และอยากมีเวลานี้กับคุณมานานแล้ว”

ร่างบางหย่อนกายนอนราบบนเตียง พลางหันหลังให้แนบกายอกหนุ่ม ซึ่งมันร้อนผ่าวและทำให้เธออบอุ่นจนวางใจ ว่าทุกอย่างหลังจากนี้ มันจะผ่านไปได้ราบรื่น พร้อมๆ กับความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาในรูปแบบใหม่ จะต้องดีขึ้น

ปริ๊นซ์รู้สึกร้อนวูบวาบยิ่งกว่าเมื่อวานนี้ เมื่อครั้งนี้ไฮเดรนเยียมิได้เมามายเสียสติ อีกทั้งเธอกำลังยอมรับเขามากกว่าเมื่อวาน และครั้งนี้เขาอยากจะครอบครองเธอเอาไว้เป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียว เขาจะไม่ปล่อยให้ไฮเดรนเยีย ต้องมือชายอื่นอีกต่อไป... เขารู้แล้วว่า... หญิงสาวที่รับมือเรื่องเซ็กซ์ของเขาได้...คงมีเพียงเธอเท่านั้น...

กายร้อนผ่าวแนบชิดเรือนหลังหญิงสาว พร้อมๆ กับเอื้อมเรือนหน้าของตน เพื่อเข้าใกล้ริมฝีปากบางให้มากที่สุด เขาโน้มตัวเพื่อจุมพิตเธออย่างดื่มด่ำเร่าร้อน บดเบียดขยี้แทบหัวใจละลายคามือเขา

หญิงสาวรู้สึกตื่นเต้น และรู้สึกดีสุดๆ อย่างบอกไม่ถูก หลังจากฝันร้ายมานานข้ามปี และยามนี้มีเพียงปริ๊นซ์เท่านั้นที่อยู่กับเธอ โดยมิใช่ใคร่ระบายเอาสนุก แต่เขากลับรู้สึกที่จะสานสัมพันธ์กับเธอในรูปแบบที่เรียกว่า เป็นของกันและกัน

ไฮเดรนเยียยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องความหมายคู่ชีวิตนัก แต่เธอรู้สึกไม่อยากถูกหักหลัง และโดนทำร้ายตอนเผลอซะมากกว่า หญิงสาวแค่พยายามจดจำว่าจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีก และปริ๊นซ์ก็แตกต่างกับปูนปั้นคนละโลก...

ชายหนุ่มที่มีเรือนร่างด้วยลายสัก กำลังสวมกอดและจูบเธออย่างโหยหา มันเร้าอารมณ์ไฮเดรนเยียจนต้องยอมศิโรราบแพ้พ่ายต่อมือเขา สองแขนแกร่งอ้อมกอดรัดร่างบางเอาไว้แนบกาย พร้อมๆ กับช่วงล่างที่แข็งตึง ใหญ่โตขยายหัวบากบวมอิ่ม ยืดขนาดเต็มที่พร้อมใช้งานกับช่วงล่างของเธอ ซึ่งกำลังเริ่มเปียกฉ่ำจนเฉอะแฉะ...

******