'เเพรวพราว' ดาราสาวดาวรุ่งพุ่งเเรง ดันตกลงมาขิตกลางอากาศในขณะที่โหนสลิงออกลายละครนาคีพิโรธ ดันมาเกิดใหม่เป็น 'เเม่เเพรว' หญิงงามเมืองเเห่งกรุงศรีอโยธยา ที่ตกเป็นเมียหมอผีชั่วช้าโดยเต็มใจ
View Moreแพรวพราว ดาราสาวดาวร้ายดวงดังแห่งเมืองไทย ยืนชื่นชมความงามของตึกหรูใจกลางเมืองติดแม่น้ำเจ้าพระยา ในขณะที่พ่นควันบุหรี่ออกมาเป็นวงกว้าง ด้านหลังเป็นชายหนุ่มที่นอนเปลือยหลังกล้ามเป็นมัดๆ ที่กำลังหลับสนิทอยู่บนเตียงนอนขนาดคิงไซส์ภายในห้องสูทโรงแรม
หญิงสาวผมสีดำขลับยาวถึงกลางหลัง รับกับเอวคอดได้รูปสวยกับหน้าอกหน้าใจใหญ่โตเกินหน้าเกินตาใครเหยียดยิ้มมุมปาก ในทีวีกำลังฉายภาพของหล่อนที่กำลังให้สัมภาษณ์กับสื่อเจ้าดังด้วยชุดราตรีในนิทรรศการ Pride of All Genders งาน LGBTQ+ ที่หล่อนเปิดตัวว่าให้ความสนับสนุนทุกเพศอย่างเท่าเทียมและไม่ติดใจถ้าคนรักและแฟนคลับจะเป็นเพศไหน พร้อมจะโอบกอดทุกคนจนได้รับเสียงชื่นชมมากมาย
สมกับเป็นดาราสาวหน้าเฉี่ยว ดาวดวงใหม่แห่งวงการละครโทรทัศน์ในประเทศไทย ทั้งสวย รวย เก่ง และมีความคิดสมัยใหม่เลือกก้าวออกมาจากกรอบที่โด่งดังเป็นพลุแตกยิ่งกว่านางเอกแถวหน้าหลายต่อหลายคนเสียอีก
ชีวิตของแพรวพราวกำลังขาขึ้นแบบสุดๆ เธอยิ้มหวานทอดมองภาพแม่น้ำสายใหญ่เบื้องล่าง ที่ไหลเป็นอิสระดั่งเช่นตัวเธอเอง คอยเป็นแรงขับเคลื่อนอุตสาหกรรมการคมนาคมไม่ต่างกับตัวท็อปสตาร์อย่างเธอ ในขณะที่ชายหนุ่มที่นอนอยู่บนเตียงเริ่มขยับตัว
ผู้ชายคนนี้ที่หล่อนควงอยู่อย่างลับๆ คือ ‘นับสิบ’ หนึ่งในพระเอกแถวหน้าของเมืองไทย ที่ต่อหน้าสื่อเป็นคู่จิ้นกับดารานางเอกสาวหน้าตาหวานหยดย้อยคนหนึ่ง เปิดตัวว่าคุยๆ กันแถมยังมีสเปคชอบผู้หญิงเรียบร้อย แต่หลังสื่อกลับคั่วสวาทกับหล่อนที่สวยเปรี้ยวแบบถึงพริกถึงขิง แพรวพราวหิ้วเขาขึ้นห้องทุกอาทิตย์
นี่สินะวงการมายา
หมับ
“แพรวตื่นตอนไหนครับ ผมไม่เห็นรู้เลย”
น้ำเสียงงัวเงียของนับสิบดังขึ้นที่ริมกกหูของหญิงสาว เขาสวมกอดหล่อน รั้งเอวคอดกิ่วที่เขาชอบลูบไล้เวลามันเปลือยเปล่าจากทางด้านหลังอย่างแนบแน่น หน้าตาชวนฝันนั้นซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่นอย่างกระหาย
แพรวพราวเด็ด ทั้งสวยทั้งเด็ด เขาหลงใหลเธอมานาน และอยากจับเธอให้อยู่หมัด
“ตื่นนานแล้วค่ะ น้องสิบพักไปก่อนก็ได้ เดี๋ยวพี่มีงานละครต่อช่วงบ่ายโมง” หล่อนเหลียวไปหอมแก้มชายหนุ่มหน้าหล่อดังฟอดใหญ่ ที่ทำหน้างอนที่ช่วงนี้หล่อนงานรัดตัวจนไม่มีเวลาให้เขา แพรวพราวคงสถานะ ‘พาร์ทเนอร์บนเตียง’ ไว้กับนับสิบ คั่วกันอยู่สองปีจนเขาชอบเธอมากขนาดนี้ หล่อนยังไม่เคยให้ความชัดเจนกับเขาสักที
“แพรวถ่ายงานทุกวันเลย”
“น้องสิบเองก็มีไปถ่ายแบบต่อไม่ใช่หรือไง จะมาน้อยอกน้อยใจก็ไม่ได้ไหมเอ่ย”
“ก็ผมคิดถึงแพรวตลอดเวลานี่นา”
“หนุ่มน้อย เดี๋ยวคืนนี้พี่ก็กลับมาแล้ว นัดเจอที่คาเฟ่ร้านเดิมนะ อย่าให้ใครจับได้ล่ะ” นิ้วมือนุ่มจรดกลีบปากหยักที่ทำท่าจะโน้มมาพรมจูบแก้มขาว หล่อนผละออก ก่อนที่จะปลดชุดคลุมอาบน้ำเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเตรียมพร้อมถ่ายละครเรื่องใหม่
นับสิบทอดมองแผ่นหลังงดงามที่ผลุบหายไปในห้องน้ำสุดหรู เขาพ่นถอนหายใจอย่างนึกคลั่งไคล้ และเริ่มหยิบเสื้อมาแต่งตัวเพื่อกลับห้องส่วนตัวของตนเอง
“แล้วเจอกันคืนนี้นะครับ แพรว”
ทันทีที่แพรวพราวปรากฏตัวขึ้นที่สถานที่ถ่ายทำละครเรื่อง ‘นาคีพิโรธ’ กล้องทุกสื่อพร้อมเลื่อนมาจับที่ดวงหน้าคมเฉี่ยวนั่นทันที
“คุณแพรวพราวมาแล้ว!” เกิดเสียงฮือฮาอื้ออึงขึ้นในสถานที่ถ่ายทำ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าต้นเหตุของคนที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในตอนนี้เป็นของใคร ผู้กำกับละครและใครหลายต่อหลายคนที่อยู่เบื้องหลังวงการนั้นต่างต้อนรับเธออย่างดีเยี่ยม บ่งบอกถึงความเป็นตัวท็อปแห่งวงการละคร
ทั้งๆ ที่เป็นนางร้ายแท้ๆ ใครหลายคนต่างคิดในใจ
แต่แพรวพราวหาได้แคร์ไม่ เพราะหล่อนนั้นมีดีเกินกว่าที่จะลดตัวลงไปฟังเพียงลมปากของใคร
คนแบบเธอ ถ้าไม่แน่จริง ไม่ปังจริง คงไม่ยืนอยู่ตรงนี้มาได้ยาวนานถึงสามปี
ฉากแรกที่ถ่ายทำลัดก่อนฉากอื่นๆ เป็นฉากสำคัญที่เธอต้องโหนสลิงร่อนลงมาจากความสูงระยะตึกสี่ชั้น เนื่องจากเป็นฉากปรากฎตัวสุดอลังการของนางร้ายอมนุษย์ที่มีชื่อว่า ‘มณีแสง’ ในเรื่องมณีแสงคือพญานาคีที่หลงรักกษัตริย์องค์หนึ่งที่กลับชาติมาเกิดใหม่เป็นพระเอกของเรื่องนี้ แต่สุดท้ายเขากลับหลอกให้นางรักและจองจำนางเพื่อไปอภิเษกกับผู้หญิงคนอื่น นั่นก็คือนางเอกในชาติใหม่นั่นเอง ซึ่งเธอดันไปปลดพันธนาการจองจำมณีแสงโดยไม่ได้ตั้งใจ นางจึงออกมาแผลงฤทธิ์เตรียมเล่นงานคู่พระนางอย่างแสบสัน
จริงๆ จะใช้สตั๊นท์หญิงก็ได้ ทางกองละครเตรียมพร้อมไว้แล้วเนื่องจากไม่อยากให้ดาราสาวคนสำคัญแห่งวงการได้รับบาดเจ็บโดยไม่จำเป็น หากแต่แพรวพราวยืนยันที่จะแสดงฉากสำคัญนี้ด้วยตัวเอง แม้เธอจะเป็นซุปเปอร์สตาร์แต่ก็ให้ความสำคัญและทุ่มเทกับผลงานการแสดงมากกว่าใคร
เมื่อเริ่มการถ่ายทำ อุปกรณ์ทุกอย่างพร้อม ร่างกายที่ถูกแต่งเติมครบองค์ทรงเครื่องทำให้รู้สึกทรงตัวลำบากและหนักศีรษะจากเครื่องทองแต่งเติมบนหัวให้สมกับละครย้อนยุคเหนือธรรมชาติ แต่แพรวพราวก็กัดฟันทน ร่างของหล่อนถูกปล่อยลงกลางอากาศท่ามกลางอุปกรณ์เซฟตี้ กล้องจับไปที่ร่างบางที่กำลังแสดงท่วงท่าร่อนลงกลางอากาศอย่างงดงามและเคียดแค้นตามบทที่ได้รับมา
แต่ทว่า
สายสลิงนั้นถูกเสียดสีเพราะความเก่า ทำให้รับน้ำหนักสิ่งที่ประโคมบนตัวของหล่อนไม่ไหว มันฉีกขาดผึงกลางเวหา พร้อมกับร่างบางที่ร่วงลงสู่พื้นท่ามกลางเสียงกรีดร้องของทุกคนในฉาก
ตุ้บ เพละ!!
เลือดสาดกระจายทั่วบริเวณ หากแต่ดาราสาวกลับเสียชีวิตฉับพลันด้วยอาการช็อกจนหัวใจวายกลางอากาศก่อนที่ร่างจะหล่นตุ้บลงมาหักงอผิดรูปกลางกองอย่างน่าเวทนา
จบชีวิตอันรุ่งโรจน์ของแพรวพราวไว้เพียงเท่านี้ มันช่างรวดเร็วเสียจนหล่อนไม่ทันตั้งตัว เป็นการตายที่สภาพอนาถา แขนขาหักงอ เลือดกระอักออกปากออกจมูก สภาพศพของเธอมันเฮงซวยสิ้นดี
วิญญาณดาราสาวหลุดออกจากร่าง ดวงวิญญาณถูกฉุดรั้งด้วยใครคนหนึ่งในอดีตที่กำลังประกอบพิธีกรรม ดวงวิญญาณไร้ที่สิงสู่จึงข้ามผ่านกระแสกาลเวลาและภพชาติ เข้าจุติลงในร่างกายของหญิงสาวนางหนึ่ง ที่กำลังประนมมือไหว้พุ่มเพื่อรับมนตร์คาถาจากพ่อครูคันศรตามที่ตั้งใจเอาไว้
นังนั่นมันต้องมิตายดี ต้องมิได้สมบัติใดใดจากพระยาสิงห์ กูจักสาปแช่งให้มันตายตกไปพร้อมลูกชาติเปรตทั้งหมดแลกอบโกยสมบัตินั้นให้ลูกในครรภ์กู!
เสียงสาปแช่งดังผรุสวาทขึ้นในจิตใจอันโสมมหยาบช้าของสตรีผู้นั้น ผิวขาวราวหยวกกล้วย ผมสีดำขลับยาวตรงถูกเกล้ามวย ทัดด้วยดอกไม้สวยงาม การแต่งกายนั้นนุ่งน้อยห่มน้อยบ่งบอกที่มาที่ไปที่จากมา แต่ตอนนี้กำพืดนั่นจะถูกมลายด้วยชายแก่คราวพ่อ
หล่อนคือ อีแพรว หญิงงามเมืองจอมริษยาแห่งโรงนครโสเภณีของนายโรงใหญ่ประจำพระนคร
ดวงหน้าสวยคมผสมแขกหน่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองชายตรงหน้าด้วยสายตายั่วยวนขณะที่ท่านกำลังทำพิธีลงของให้เธอ
พ่อครูคันศร ที่เล่าลือกันว่ามิสนหญิงใดแถมยังครองพรหมจรรย์และรักษาศีลอย่างเคร่งครัด จักเป็นดั่งว่าจริงหรือ
พ่อครูผู้รูปงามเช่นนี้ อีแพรวจักปล่อยไปก็เสียของแย่
“การทำเสน่ห์ยาแฝดนั้นต้องระแวดระวังมิให้ผู้ใดอื่นเห็นของ”
“...”
“ซ่อนให้มิด ปิดให้ดี แลพระยาสิงห์จักรักหลงมึงจนโงหัวมิขึ้น” น้ำเสียงทุ้มต่ำทรงเสน่ห์พร้อมกับดวงตาคมเฉี่ยวที่ตวัดมามองหล่อน เขาดูเย็นชากับหล่อนเหลือเกิน หากแต่ก็ยอมลงของทำเสน่ห์ให้ตามที่ร้องขอ น่าจะสนอกสนใจหล่อนอยู่บ้างกระมัง
น่าจับกินเหลือเกิน
“พ่อครูบอกก่อนที่จักทำว่าจริงๆ แล้วข้ามิต้องทำเสน่ห์ก็มีชายมาหลงรักออกมากปานนั้น”
“...”
“เหตุใดพ่อครูไม่หลงเสน่ห์ข้าบ้างเล่าเจ้าคะ?”
แพรวพราวไม่รู้ว่าทำไมตอนนี้เรี่ยวแรงของเธอนั้นมันช่างมหาศาลจนสามารถสะกดหมอผีที่หยิ่งยโสคนนั้นได้จนอยู่หมัด เขาที่เธอนั่งคร่อมอยู่เหนือกว่าด้านบนนั้นมองคนตัวเล็กกว่าด้วยแววตาสั่นไหว วันนี้มันคืนเดือนมืด ดวงตาของหล่อนส่องแสงราวกับทับทิมสีแดงก่ำ“มึง... หยุดประเดี๋ยวนี้ มิเช่นนั้นกูจักออกคำสั่งให้พวกผีมาฆ่ามึงอีกครา”“เอาสิ ฉันไม่กลัวผี สู้แรงกันให้ได้ก่อนเถอะ คุณในตอนนี้เสร็จฉันแน่” แต่หล่อนไม่ได้ใส่ใจน้ำเสียงสั่นคลอนนั่นแม้ใจความจะขู่กรรโชกอยู่ก็ตาม ไม่รู้ทำไมรู้สึกเหมือนคืนนี้หล่อนจะเร่าร้อนเป็นพิเศษ กำหนัดจนไม่สนอะไรทั้งนั้นแม้แต่ความกลัว ยิ่งกว่ากินยาปลุกเซ็กซ์เสียอีก มันต้องการสูบพลังชีวิตใครบางคนในยามที่มีความอยากอันร้อนแรงหมับ!ไหล่หนาเปลือยเปล่าแข็งแกร่งถูกมือเล็กจ้อยมือเดียวผลักให้กระแทกกับพื้นหญ้าเปียกชื้นอันเย็นชืด มันไม่สบายตัวเอาเสียเหลือเกิน แต่เขาไม่สามารถสู้แรงหล่อนได้เลย อีแพรวในตอนนี้พละกำลังมหาศาลจนใช้สองมือกดเขาไว้แน่นไม่ต่างกับผู้ชายร่างใหญ่คนหนึ่งนังนี่มันมิใช่มนุษย์ธรรมดาแน่ๆ เรากำลังจักเสร็จมัน“ปล่อยกู!”“มาให้ฉันกินเสียดีๆ เถอะค่ะพ่อหมอ ฉันหิวจะตายอยู่แล้ว แล
การห้ามมีเซ็กซ์ นั้นยากเย็นกว่าการห้ามรักเสียอีกสัมผัสของพ่อหมอคนนั้นที่หล่อนหลงครวญหาจนนึกว่าเป็นนับสิบนั้นหลอกหลอนวนเวียนในหัวไม่หยุดหลังจากถึงเวลาเข้านอน ฝนยังคงตกไม่มีทีท่าว่าจะหยุดพักเลยสักนิด ความเหน็บหนาวที่ลอดเข้ามาแม้ว่าบานหน้าต่างจะถูกปิดสนิท ไหนจะเสียงฟ้าผ่าเป็นระยะๆ ทำให้แพรวพราวที่นอนหนาวอยู่บนฟูกนอนใหญ่รู้สึกตัวขึ้นมากลางดึกสงัดเมื่อหันไปข้างๆ ก็พบกับร่างกายกำยำใหญ่โตที่นอนร่วมข้างกายหล่อน พรานสมิงปิดเปลือกตา ไม่มีทีท่าจะตื่นนอน เหมือนว่ากำลังหลับสนิทอยู่นะแต่เมื่อนึกถึงแต่ฉากร่วมเพศตลอดค่อนคืนจนถึงขนาดอาจเอาไปเก็บในนิมิตได้ มันทำให้เธอนอนไม่หลับและรู้สึกเสียววูบวาบยุบยิบในท้องน้อย จวบไปจนถึงเส้นทางสวาทที่ไม่ควรเปิดเผยให้คนข้างๆ เลยแม้แต่น้อยพ่อครูคันศรชี้ชัดว่าเกลียดน้ำหน้าเธอขนาดนั้น ถ้าให้บากหน้าไปบอกว่า ‘อยากทำ’ คงไม่น่าไหว แต่ถ้าเป็นคนข้างๆ แล้วละก็...แต่!“ก็ได้นะ แต่กฎของฉันกับนาย คือห้ามแตะต้องตัวกันอย่างเด็ดขาด ห้ามมีเซ็กซ์ และห้ามรักฉันด้วย”หล่อนตั้งกฎบ้าๆ นี่ออกไปแล้วน่ะสิ!จะมากลืนน้ำลายตัวเองคงจะไม่ได้ แม้ว่าในชาติก่อนที่เป็นดาราสาวเธอก็มีวันไนท์สแตนด์
“ข้าทำตามได้อยู่แล้ว” แต่อีกฝ่ายกลับตกลงรับคำไม่มีข้อกังขาใดๆ ทั้งนั้น เขาไม่ได้มีปัญหากับการอยู่ร่วมชายคาเดียวกับสาววัยแรกรุ่นที่ถ้าเทียบการถือกำเนิดและอยู่บนโลกมนุษย์มาแล้วนับร้อยปี แพรวพราวไม่ต่างอะไรกับลูกหลานเหลนโหลนของเขาด้วยซ้ำไปนั่นทำให้สาวเจ้านึกโล่งใจ อย่างน้อยถ้าได้รับความร่วมมือจากฝ่ายชายอย่างแข็งขัน หล่อนอาจจะอยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับเขาได้แบบสันติสุขโดยไม่มีการเสียตัวให้กันและกัน คิดดังนั้นจึงตรงเข้าไปในเรือนใหญ่หรูหรา ที่มีห้องหับแบบโบร่ำโบราณแยกกันอยู่สองฝั่ง ฝั่งหนึ่งเป็นห้องน้ำ อีกฝั่งเป็นห้องหลับนอน ห้องทำกับข้าวน่าจะเป็นการผิงไฟย่างเนื้ออยู่ด้านนอกแบบหมู่บ้านเก่าของเขากระมังโลกนี้น่าจะไม่มีอลาคาสหรูหราแบบที่ทานอยู่เป็นประจำ เธอไหวไหล่อย่างไม่แคร์ ถ้าอยากอยู่รอดในโลกนี้ต้องทนๆ เอา ข้าวเหนียวห่อใบตองก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าไหร่นักพูดถึงข้าวเหนียวห่อใบตอง ก็คิดถึงโรเบิร์ตขึ้นมาเลย ตั้งแต่กลับมาไม่รู้ว่ามันหายไปไหน แถมพ่อหมอก็ไม่ได้พูดถึงด้วยโฮ่ง!แต่ทว่านึกถึงไม่ทันไร ก็เกิดเสียงดังอยู่กลางป่ากล้วยเป็นเสียงเห่าของสุนัข แพรวพราวโผล่หน้าออกมาจากบานหน้าต่างฝั่งปีกห้องนอนทั
แพรวพราวชะงักไป หล่อนจ้องเขาตาเขม็ง“ไหนว่าไม่ต้องการข้อแลกเปลี่ยนไงคะ” ก็เมื่อครู่เขายังยอมเซ็นสัญญาปากเปล่าเป็นเด็กในสังกัดเธอโดยไม่รับข้อแม้อะไรอยู่เลย“นี่หาใช่ข้อแลกเปลี่ยนไม่ แม่รับมือไอ้คันศรมิได้ดอก ข้าเองก็มิมีหมู่บ้านให้อยู่อาศัยอีกต่อไป หมู่บ้านนั้นนอกจากเสือก็มีเพียงข้าคนเดียวที่เป็นคน”“...”“การไปร่วมชายคากับแม่เป็นทางเลือกที่ข้าเต็มใจจักเลือก... ข้าอยากอยู่กับแม่”ต๊าย มีผู้ชายตื้ออยากอยู่ด้วยแล้ว“ก็ได้ ถ้าอยากมาก็มา ยังไงนั่นก็ไม่ใช่บ้านฉันอยู่แล้ว” แต่การถูกตามตื้อไม่ใช่ปัญหาของคนที่เคยพราวเสน่ห์อย่างเธอหรอก ผู้ชายตรงหน้าก็ไม่ได้เลวร้าย อีกอย่างเธอจะอวดดีกลับไปโต้อารมณ์กับพ่อครูคันศรเพียงคนเดียวคงเป็นไปไม่ได้ แพรวพราวยังไร้กำลังนัก และหล่อนรู้ดีว่าโลกใบนี้ชายหญิงไม่เท่าเทียมกัน“งั้นข้าจักพาแม่ไปส่งประเดี๋ยวนี้เลย” ร่างกำยำค่อยๆ หยัดเดินขึ้นมาที่ริมเนินตลิ่ง เจ้ากานพลูชูงวงอย่างเริงร่าจากที่แอบฟังชายหญิงสองคนพูดคุยกันอยู่นานสองนาน มันเดินตามอีกฝ่ายขึ้นมาด้วย พรานสมิงเปิดเปลือยอวดความบาดตาบาดใจให้หญิงสาวได้เห็น แต่เมื่อเขาจะแต่งกายก็ถูกเจ้ากานพลูเอางวงมาปิดช่วงล่างเอา
“ถ้าฉันไปอยู่กับพระยาสิงห์ ก็ต้องอยู่ในฐานะเมียน้อยล่ะสิ” เรื่องแบบนี้ยิ่งรับไม่ได้เข้าไปใหญ่“ใช่”“ไม่มีทางหรอกค่ะ”“แม่มิมีทางเลือกดอก” แต่ความคาดหวังและการตัดสินใจที่เสรีถูกปัดตกไปตั้งแต่ที่เกิดเป็นโสเภณีในยุคโบราณแบบนี้แล้ว ยุคสมัยนี้ผู้หญิงไม่ได้มีปากมีเสียง มีความคิดที่อิสระเหมือนบ้านเราในปัจจุบัน สิ่งที่แพรวพราวเลือกได้คือต้องอยู่กับพระยาสิงห์ในฐานะอนุภรรยา หรือถ้ากล้ำกลืนความเป็นเมียน้อยคนแก่พุงพลุ้ยไม่ได้ ก็ต้องตายเท่านั้นเองแต่อยู่ดีๆ สาวเจ้าก็บังเกิดความคิดสุดบรรเจิดและค่อนข้างที่จะสุดโต่งขึ้นมาในหัวแล้วถ้าหล่อนยอมเป็นเมียของคนที่คิดจะฆ่าหล่อนมาตั้งแต่แรก และพยายามทำให้เขาตกหลุมรักให้ได้ล่ะ?ถ้าเธอยอมปรนนิบัติรับใช้พ่อครูคันศร เขาจะเปลี่ยนใจมาช่วยเหลือเธอหรือเปล่า?แน่นอนว่าพรานสมิงเองก็น่าสนใจ แต่ทำไมเธอถึงไม่เลือกเขาน่ะเหรอ?ก็เพราะว่าไม่ตรงสเปคยังไงล่ะอีกอย่าง... ก็เพราะติดใจในหน้าตาที่ละหม้ายคล้ายคลึงกับนับสิบราวกับคนเดียวกันอย่างน่าประหลาดของเขา ถ้าเกิดว่าหมอผีคนนั้นเป็นนับสิบในชาติที่แล้วจริงๆ เธอจะได้เจอกับนับสิบในภพปัจจุบันอีกไหม?ไม่รู้ว่าเพราะอะไร... พอคิดว่าจ
“ลงมาชำระกายกับข้าไหม... แพรวพราว”เป็นคำชวนแรกจากผู้ชายที่เพิ่งรู้จักกันไม่ถึงครึ่งวัน หญิงสาวชะงักไป หล่อนไม่ได้เกิดความรู้สึกอยากลงไปในลำธารนิ่งสงบนั่นเสียเท่าไหร่ ทำแค่เพียงสลับกลับมานั่งพับเพียบอย่างเรียบร้อย พร้อมกับสบตาอีกฝ่ายอยู่ที่เนินตลิ่งอย่างใช้ความคิด“ไม่ดีกว่าค่ะ” สุดท้ายจึงเลือกที่จะปฏิเสธออกไป“มิไว้ใจข้าหรือ” ดวงหน้าคมคายนั้นฉีกยิ้มพรายทรงเสน่ห์ เขาเป็นผู้ชายที่ดูดีแถมเรือนกายกำยำล่ำสัน ที่ถ้าเป็นผู้หญิงใจง่ายทั่วไปคงแทบวิ่งเข้าใส่ หากแต่หญิงสาวยังตกอยู่ในความตะลึงพรึงเพริดจากเหตุการณ์ก่อนหน้าจนยากจะอธิบาย ถ้าพูดให้ถูกคือชายตรงหน้าเป็นใครก็ไม่รู้ เธอไม่เคยรู้จักเขา แถมเขาไม่ใช่คนในยุคสมัยที่เธอจากมา ถึงจะช่วยเหลือกันไว้แต่หญิงสาวก็ยังไม่ไว้เนื้อเชื่อใจนัก ก็เขาเลี้ยงสมิงไว้ทั้งฝูงนี่ เผลอๆ อาจจะหาทางทำมิดีมิร้ายเธอก็ได้ต้องคิดลบไว้ก่อนเพราะตอนนี้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันชวนสับสนมึนงงไปหมด“ไม่ใช่ไม่ไว้ใจ แต่เราเพิ่งจะรู้จักกัน จะให้ฉันถอดเสื้อถอดผ้าลงไปอาบน้ำกับผู้ชายคงไม่ดีเท่าไหร่” อีกอย่างการที่จะได้ ‘กิน’ ผู้ชายสักคนเนี่ย แพรวพราวต้องแน่ใจเสียก่อนว่ารู้ตัวตนและโปรไ
Comments