공유

บทที่ 12

작가: ลอร์ด ลีฟ
แคลร์คิดแค่ว่าชาร์ลีพูดเล่น ฉะนั้นเธอจึงไม่ได้จริงจังกับมันเลย เธอเดินออกไปและโทรหาดอริส ยังทันที

ไม่นานดอริสก็รับสาย

เสียงที่แสนหวานและน่าฟังของดอริสดังก้องมาจากอีกด้านหนึ่งของสาย “สวัสดีค่ะ คุณวิลสัน”

“สวัสดีค่ะ คุณดอริส ยัง พอดีดิฉันมีเรื่องจะรบกวนขอความช่วยเหลือจากคุณนิดหน่อยน่ะค่ะ” แคลร์พูดอย่างเขินอาย

“โอ้ เรื่องอะไรเหรอคะ?” ดอริสตอบ

แคลร์ซักซ้อมประโยคในหัวของเธออีกครั้งและหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่เธอจะพูดอย่างตั้งใจว่า “ดิฉันขอทราบได้ไหมคะว่าท่านประธานจะว่างในคืนพรุ่งนี้หรือเปล่า? พอดีครอบครัวของดิฉันจะจัดงานเลี้ยงในวันพรุ่งนี้เพื่อประกาศความร่วมมืออย่างเป็นทางการกับเอ็มแกรนด์กรุ๊ป ดิฉันจึงหวังว่าท่านประธานจะตอบรับคำเชิญ…”

มีความเงียบที่ปลายสายก่อนที่ดอริสจะพูดอีกครั้ง “คุณวิลสัน ดิฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ แต่ดิฉันไม่สามารถตัดสินใจแทนท่านประธานของดิฉันได้ หรือให้ดิฉันลองถามท่านก่อน แบบนี้ดีไหมคะ?”

แคลร์กล่าวด้วยความเคารพว่า “ขอบคุณมากเลยค่ะ ต้องขอโทษด้วยที่รบกวนด้วยนะคะ”

หลังจากสิ้นสุดการโทร แคลร์ก็ถือโทรศัพท์อย่างประหม่าและคาดหวังว่าเธอจะโทรกลับมา

ในขณะนั้นเอง จู่ ๆ โทรศัพท์ของชาร์ลีก็ดังขึ้น

ชาร์ลีผงะและต่อว่าตัวเองอย่างเงียบ ๆ ที่ลืมปิดเสียงโทรศัพท์ ต้องเป็นดอริสที่โทรมาขอความเห็นจากเขาแน่...

เขาแสร้งทำเป็นรับโทรศัพท์อย่างใจเย็นและพึมพำ “สวัสดีครับ?”

ตามที่คาดไว้ เสียงของคุณดอริสดังมาจากโทรศัพท์ “ท่านประธานคะ ทางวิลสันกรุ๊ปจะจัดงานเลี้ยงในคืนวันพรุ่งนี้ ดิฉันอยากถามว่าคุณต้องการเข้าร่วมงานเลี้ยงไหมคะ?”

ชาร์ลีรีบตอบว่า “โอ้ อย่างนั้นเหรอ? ฉันจะ... เอ่อ โอเค แค่นี้นะครับ บาย…”

จากนั้นเขาก็วางสายอย่างรวดเร็วและพึมพำ “เดี๋ยวนี้พวกคอลเซนเตอร์ช่างน่ารำคาญจริง ๆ…”

แคลร์ไม่ได้รู้สึกสงสัยแต่อย่างใด แต่ในไม่ช้าโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง

เสียงของคุณดอริสดังเข้ามาในหูของเธออีกครั้ง “ฮัลโหลค่ะคุณวิลสัน ท่านประธานของเราได้ตกลงรับคำเชิญของคุณเรียบร้อยแล้วนะคะ และเขาจะไปเจอคุณที่งานเลยค่ะ!”

"อะไรนะคะ! จริงเหรอคะ... เป็นข่าวดีมากเลยค่ะ... ขอบคุณมากเลยนะคะสำหรับความช่วยเหลือของคุณ ฝากขอบคุณท่านประธานแทนดิฉันด้วยนะคะ…” แคลร์พึมพำด้วยความไม่เชื่อตามด้วยเสียงกรีดร้องอย่างตื่นเต้น เธอไม่คาดคิดว่าท่านประธานจะยอมมาจริง ๆ

เธอรีบหันไปหาคุณท่านวิลสันและพูดอย่างดีใจว่า “คุณย่าคะ! ท่านประธานเอ็มแกรนด์กรุ๊ปตกลงที่จะมางานเลี้ยงของเราค่ะ!”

"จริงเหรอ?!" คุณท่านวิลสันตื่นเต้นสุด ๆ !

เธอรีบหันไปสั่งสมาชิกในครอบครัวทันที “เร็วเข้า รีบเตรียมการที่จำเป็นเดี๋ยวนี้! จองโรงแรมที่หรูหราอลังการที่สุด สั่งอาหารและเครื่องดื่มที่ดีที่สุด! มาต้อนรับท่านประธานของเอ็มแกรนด์ กรุ๊ปกันเถอะ!”

“ต่อไปคือรีบติดต่อทุกบริษัทใหญ่ ๆ ในเมืองนี้และเชิญพวกเขามางานเลี้ยงของเรา! แจ้งให้พวกเขาทราบด้วยว่าท่านประธานของเอ็มแกรนด์ กรุ๊ปจะมาร่วมงาน!”

จากนั้นทั้งสำนักงานก็ดูยุ่งมากเพราะทุกคนต่างก็รีบดำเนินการและรีบติดต่อแขกทุกคน!

ทุกคนต่างรีบติดต่อคู่ค้าทางธุรกิจและบุคคลสำคัญของโอลรัสฮิลล์ทุกคน

เรื่องนี้ดังระเบิดเหมือนระเบิดปรมาณูและข่าวก็แพร่กระจายไปในเมืองราวกับไฟป่า!

ในพริบตาเดียวนั้น ทุกคนในโอลรัสฮิลล์ก็รู้เรื่องเกี่ยวกับงานเลี้ยงของวิลสันกรุ๊ปเป็นที่เรียบร้อย

ท่านประธานผู้ลึกลับของเอ็มแกรนด์กรุ๊ปจะมาปรากฏตัวในงานเลี้ยงของตระกูลวิลสันในคืนวันพรุ่งนี้!

คุณท่านวิลสันตอบคำถามมากมายทางโทรศัพท์ด้วยรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเธอ

ตอนนี้เธอรู้สึกล่องลอยดีใจอย่างสุดขีด เพราะเธอรู้ว่าหลังจากงานเลี้ยงในวันพรุ่งนี้แล้วนั้น ตระกูลวิลสันจะกลายเป็นตระกูลที่โอลรัสฮิลล์ ต้องการตัวมากที่สุดอย่างแน่นอน!

เธอหัวเราะคิกคักอย่างดีใจและพูดว่า “เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้ก่อน ไปพักผ่อนเพื่อเริ่มเตรียมงานเลี้ยงในวันพรุ่งนี้เถอะ ปิดประชุม!”

หลังจากการประชุมคุณท่านวิลสันกลับไปที่ห้องทำงานของเธอ

แฮโรลด์มองไปรอบ ๆ อย่างเคอะเขินและรีบเดินตามเธอไป

“คุณย่าครับ คุณย่าต้องการแต่งตั้งแคลร์เป็นกรรมการบริษัทจริง ๆ เหรอครับ?”

แฮโรลด์อดไม่ได้ที่จะพูดตรง ๆ เมื่อไม่มีใครอยู่ใกล้ ๆ บริเวณนั้น

คุณท่านวิลสันขมวดคิ้วและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันสัญญากับแคลร์แล้ว ทำไมฉันจะแต่งตั้งเธอไม่ได้?”

“คุณย่า คุณย่าจะให้แคลร์เป็นผู้อำนวยการบริษัทไม่ได้นะครับ!”

"ทำไมล่ะ? เธอได้รับสัญญาที่ดีเลิศขนาดนี้ การที่เธอช่วยเหลือครั้งนี้มีความสำคัญเป็นอย่างมากและที่สำคัญเธอสมควรได้รับมัน”

“ที่เธอสามารถคว้าสัญญาเอ็มแกรนด์กรุ๊ปได้ ก็เพราะว่าเวนเดลล์แห่งตระกูลโจนส์ช่วยเธอต่างหาก ผมได้ยินมาว่าเวนเดลล์ไปที่บ้านของเธอเมื่อวานนี้และหลังจากนั้นเอ็มแกรนด์กรุ๊ปได้เซ็นสัญญากับเราในวันนี้ทันที ความบังเอิญนี้มันไม่แปลกไปหน่อยเหรอครับ? จากสิ่งที่ผมเห็น เธอต้องใช้เวลาทั้งคืนกับเวนเดลล์ โจนส์แน่ ๆ !”

ใบหน้าของคุณท่านวิลสันค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีแห่งความเดือดดาล “เป็นเรื่องจริงรึ?”

แฮโรลด์พูดอย่างหนักแน่นต่อว่า “เรื่องจริงสิครับ! เมื่อคืนเวนเดลล์ไปหาแคลร์ คุณย่าลองสืบดูสิครับ”

จากนั้นเขาก็พูดต่อว่า “คุณย่าฟังดี ๆ นะครับ แคลร์เป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว ถ้าเรื่องนี้ถูกเปิดเผย โดยมีคนรู้ว่านี่คือวิธีที่เราได้สัญญากับเอ็มแกรนด์กรุ๊ปแล้วพวกเขาจะคิดยังไงเกี่ยวกับตระกูลของเรา? พวกเขาจะคิดยังไงเกี่ยวกับคุณย่า”

คุณท่านวิลสันขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม หลังฟังคำโกหกของแฮโรลด์

เธอรู้ดีเกี่ยวกับความรู้สึกของเวนเดลล์ที่มีต่อแคลร์

ในช่วงวันเกิดของเธอ เวนเดลล์ก็ได้มอบจี้หยกมูลค่าสามถึงสี่สิบล้านบาทให้กับเธอ

นี้อาจสามารถอธิบายได้ว่าทำไมแคลร์ถึงชนะสัญญาหกร้อยล้านได้

เมื่อรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงทางความคิดของคุณท่านวิลสัน แฮโรลด์จึงกล่าวต่ออย่างรวดเร็วว่า “ถ้าคุณย่าแต่งตั้งผู้หญิงไร้ยางอายคนนี้เป็นผู้อำนวยการบริษัทของเรา ชื่อเสียงของเราจะต้องมัวหมองแน่ ๆ ! ในช่วงเวลาแบบนี้นี้ คุณย่าต้องแต่งตั้งคนอื่นและให้เครดิตคนนั้นด้วย ทางเลือกที่ดีที่สุดควรเป็นผู้ชาย ซึ่งเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการหลีกเลี่ยงการนินทา!”

คุณท่านวิลสันพยักหน้าเล็กน้อยครุ่นคิดตามคำแนะนำของเขา

เธอเชื่อ 80% ในคำโกหกของแฮโรลด์

เมื่อพิจารณาถึงสถานการณ์แล้วเธอควรเลือกตัวแทนคนอื่นเป็นกรรมการเพื่อกำจัดข่าวลือและข่าวซุบซิบนินทา

หากสาธารณชนรู้ว่าแคลร์ชนะสัญญานี้ได้เนื่องจากความสัมพันธ์ส่วนตัวของเธอกับเวนเดลล์ คุณท่านวิลสันก็ควรมอบตำแหน่งผู้อำนวยกับให้คนอื่นและให้เครดิตกับเขาแทนที่จะบอกว่าเป็นเพราะแคลร์

ยิ่งไปกว่านั้นหญิงชราก็มีความลำเอียงเช่นกัน

จริง ๆ แล้วเธอก็ไม่ชอบแคลร์เอาเสียเลย! นอกจากนี้เธอยังเป็นผู้หญิงหัวโบราณที่มีความคิดแบบแปลก ๆ เธอไม่ชอบความคิดของแคลร์ที่พยายามเพิ่มอิทธิพลและอำนาจในตระกูลวิลสัน

เธอต้องหยุดการขยายอำนาจภายในครอบครัวเพื่อรักษาทรัพย์สินของตระกูลวิลสัน

เธอตัดสินใจอย่างเงียบ ๆ ในขณะที่ความคิดของเธอวิ่งพล่าน

เธอมองไปที่แฮโรลด์และพูดอย่างเย็นชาว่า “แฮโรลด์จากนี้ไปเธอต้องฟังฉัน ทำในสิ่งที่ฉันบอกให้ทำและอย่าทำในสิ่งที่ฉันไม่ได้บอกให้ทำ เข้าใจไหม?”

แฮโรลด์ยืนตัวตรงและกล่าวแสดงด้วยความเชื่อฟังว่า “ไม่ต้องห่วงครับคุณย่า ผมจะทำตามคำสั่งของคุณย่าเหมือนคนรับใช้ที่ซื่อสัตย์ ผมจะไปทุกที่ที่คุณย่าชี้ ผมจะทำทุกอย่างที่คุณพูด!”

"ตามนั้น" คุณท่านวิลสันพยักหน้าและพูดต่อ “ในงานเลี้ยงวันพรุ่งนี้ฉันจะประกาศว่าเธอคือกรรมการคนใหม่และจะเป็นผู้ดูแลโครงการกับเอ็มแกรนด์กรุ๊ปอย่างเต็มตัว แต่จำไว้ว่าเธอต้องเชื่อฟังและซื่อสัตย์ ฉันสามารถดึงเธอขึ้นมาได้ แต่ฉันก็ทำให้เธอล้มได้เหมือนกัน!”

แฮโรลด์ร้องเสียงหลงอย่างยินดีและพูดว่า “ไม่ต้องห่วงครับคุณย่า! ผมจะเป็นเด็กดี!”

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1600

    “โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1599

    เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1598

    "หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1597

    หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1596

    ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา

  • กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ   บทที่ 1595

    เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status