ตอนที่37 สตรีผู้นั้นคือท่านหญิงกุ้ยอิน

최신 챕터

• ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว เล่ม2    ตอนที่82 เข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ

  “กระหม่อมผิดไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ” จิวจื่อคุกเข่าโขกศีรษะกับพื้นเสียงดังปึ้ก แต่ฉินหวางเฟยไม่แม้แต่จะมองดู“พอเถิด หากเจ้าตายอยู่ตรงนี้ เกรงว่าท่านอ๋องจะต้องเสียเวลาหาคนมาทำงานแทน” เยี่ยนเยว่ฉีพูดเปลี่ยนท่าทีกลับไปเป็นสบายๆ ดังเดิม“ขอบพระทัยหวางเฟยที่ทรงเมตตาพ่ะย่ะค่ะ”“เรารู้ว่าเจ้าเป็นคนฉลาด จิวจื่อ...” น้ำเสียงหวานปานระฆัง ทว่ากลับทำให้ผู้ฟังรู้สึกเย็นยะเยือกจนขนลุกหลังจากนั้นจิวจื่อก็รีบรายงานถึงสิ่งที่พระชายาฉินอ๋องต้องการรู้ทั้งหมดอย่างไม่อิดออด เขาถึงออกมาจากห้องหนังสือในเรือนจันทราได้ ครานี้พ่อบ้ายหนุ่มซาบซึ้งแล้วว่าบุตรสาวแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นไม่ใช่สตรีอ่อนแอทั่วไป ที่แท้ก็คือนางเสือดีๆ นี่เองในที่สุดพ่อบ้านใหญ่จวนฉินอ๋องก็ลงความเห็นว่าหวางเฟยเหมาะสมกับท่านอ๋องราวกิ่งทองใบหยกวันนี้เองเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ ในราชสำนักมีการเปลี่ยนแปลงโยกย้ายตำแหน่งขุนนาง จอหงวนทั้งฝ่ายบู๊และบุ๋นได้รับการแต่งตั้งอย่างเป็นทางการ รวมไปถึงเยี่ยนหยางจงที่ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งแม่ทัพ คุมกองทัพพยัคฆ์ภายใต้ธงสัญลักษณ์ของฉินอ๋อง ยามนี้จึงเป็นที่รับรู้โดยทั่วกันว่าตระกูลเยี่ยนมีอำนาจมั่นคงแข็งแกร่งจึงมีขุนนางมากมายพ

• ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว เล่ม2    ตอนที่81 ต้องพิษร้าย

  มู่เลี่ยงหรงลงความเห็นว่าซูจิ้งอาจพบเห็นคนร้ายที่กำลังทำร้ายนางกำนัลซุน คนร้ายจึงคิดแผนสร้างความวุ่นวายเพื่อจะได้มีเวลาหนีออกจากจวน จนทำให้เกิดเรื่องน่าเศร้าขึ้น ซิ่นเฉิงย้อนคิดถึงวันวานจึงได้เข้าใจการกระทำของเยี่ยนจิ้นหลิงทั้งหมด ที่บุรุษผมสีเงินกีดกันเขาให้ห่างไกลจากซูจิ้งคงเป็นเพราะล่วงรู้ลิขิตสวรรค์ ว่านางต้องตายด้วยน้ำมือของตนหากทั้งสองไม่ดื้อดึงที่จะคบหากัน หญิงสาวคงไม่ต้องไปที่เรือนพัก และคงไม่ถูกเขาสังหาร“จิ้งเอ๋อร์ ข้าขอโทษที่ทำร้ายเจ้า ชาตินี้ทั้งชาติข้าจะมีเจ้าเป็นภรรยาเพียงคนเดียว หากชาติหน้ามีจริงขอให้เราสองคนได้กราบไหว้ฟ้าดิน อยู่กินกันจนแก่เฒ่า ยามนี้เจ้าจากไปก่อน แต่อีกไม่นานหรอก อีกไม่นาน ข้าจะตามเจ้าไป”ชายหนุ่มนั่งคร่ำครวญอยู่หน้าหลุมศพหญิงอันเป็นที่รักท่ามกลางลมหนาวที่พัดผ่าน...หลังเกิดเหตุร้ายในจวนฉินอ๋อง การรักษาความปลอดภัยก็เข้มงวดมากขึ้น ผู้คนที่มาค้าขายหรือติดต่องานล้วนถูกตรวจตราอย่างละเอียด แม้แต่คนในก็มีกฎห้ามไม่ให้เดินไปไหนมาไหนเพียงลำพัง บรรยากาศยังคงรายล้อมไปด้วยความตึงเครียดเยี่ยนเยว่ฉีขมวดคิ้วเมื่ออ่านรายงานของพ่อบ้านใหญ่ เนื่องจากตรวจพบว่ามีการเ

• ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว เล่ม2    ตอนที่80 เป็นเจ้าได้อย่างไร

  ฉับพลัน เสียงกรีดร้องของหญิงสาวก็ดังออกมาจากในเรือนพักอันมืดมิด ซิ่นเฉิงหัวใจหล่นวูบเมื่อคิดว่าคนรักกำลังมีอันตราย ผู้ใดกันกล้าเข้าไปทำร้ายนางถึงในเรือนพักหัวหน้าองครักษ์ของฉินอ๋องช่างไม่กลัวตายชายหนุ่มพุ่งตัวไปที่ประตูแล้วใช้เท้าถีบเต็มแรง เมื่อเข้าไปก็แลเห็นคนร้ายคลุมหน้าในชุดสีดำกำลังยืนหันหลังให้เขาในความมืด ในมือถือดาบยาวเล่มหนึ่ง ส่วนที่พื้นมีร่างของผู้หญิงนั่งกรีดร้องด้วยความตกใจ ในขณะที่คนร้ายกำลังยกดาบขึ้นนั้น ซิ่นเฉิงทะยานเข้าไป ง้างมือแล้วฟันกลางหลังคนในชุดดำทันที“กรี๊ดดด...” เสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดของคนร้ายกลับละม้ายเสียงร้องของซูจิ้งไม่มีผิด ซิ่นเฉิงจึงรีบถลาเข้าไปเปิดผ้าคลุมหน้าของคนในชุดดำที่ล้มอยู่บนพื้น แสงสลัวจากคบไฟที่นอกหน้าต่างสะท้อนใบหน้าหญิงคนรัก“จิ้งเอ๋อร์! ไม่...ไม่จริง เป็นเจ้าได้อย่างไร” ความตระหนก หวาดหวั่น และความเสียใจถาโถม มือของซิ่นเฉิงสั่นเทา ใบหน้าบิดเบี้ยว ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาลงมือทำร้ายคนรักของตนเอง“พะ...พี่เฉิง” ซูจิ้งพูดเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน “ตะ...ตาม...หะ...หวาง...” เสียงของนางเริ่มขาดห้วง“อะไรนะ หวาง...หวางเฟยหรือ” เขาถามย้ำ ซูจิ้งใ

• ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว เล่ม2    ตอนที่79  ห้องหนังสือ จวนฉินอ๋อง

  การเดินทางอันยาวนานสิ้นสุดลง ฉินอ๋องกับหวางเฟยกลับมาถึงเมืองหลวงอย่างปลอดภัยครั้นกลับมาถึงจวน มู่เลี่ยงหรงตะลีตะลานเขียนรายงานเรื่องพระชายาเอกตั้งครรภ์แล้วให้คนนำไปใหไทเฮา ส่วนตัวเองรีบแต่งกายเข้าวังไปพบฮ่องเต้เพื่อกราบทูลเรื่องนี้โดยตรงเมื่อทราบข่าว ไทเฮาจึงไม่มีเหตุให้ส่งหญิงงามเข้าจวนฉินอ๋องเพิ่ม หนำซ้ำยังรับปากกับเขาว่าหากเยี่ยนเยว่ฉีคลอดซื่อจื่อได้ พระนางจะไม่เข้าไปยุ่มย่ามเรื่องเรือนหลังของจวนฉินอ๋องอีก ทำให้ความตึงเครียดของสองสามีภรรยาลดน้อยถอยลงอย่างมากวันรุ่งขึ้น ข่าวลือเรื่องฉินอ๋องไปขอบุตรไกลถึงเมืองเวิ่นเซียนจนได้ผล ตอนนี้ฉินหวางเฟยที่ตั้งครรภ์แล้ว ก็ดังไปทั่วเมืองหลวง ครั้นพบท่านอ๋องเหล่าขุนนางต่างเข้ามากล่าวแสดงความยินดีเมื่อชาวบ้านเข้าใจว่าการไปขอพรกับหินศักดิ์สิทธิ์ได้ผลจริงๆ บรรดาตระกูลที่ยังไม่มีบุตรชายสืบทอดก็แห่แหนกันไปยังเมืองเวิ่นเซียน ส่วนบ่อนการพนันต่างๆ ก็เริ่มเปิดรับแทงเรื่องฉินอ๋องจะได้บุตรชายหรือบุตรสาวแล้ว ห้องหนังสือ จวนฉินอ๋องมู่เลี่ยงหรงคิดว่าต้องรีบสะสางงานเป็นการใหญ่ แต่สิ่งที่พบทำให้เขาค่อนข้างแปลกใจ เพราะเอกสารไม่ได้กองท่วมโต๊ะอย่างที่คิดเอาไว

• ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว เล่ม2    ตอนที่78 ผลของการดื้อดึง

  “เพราะข้าเคยคิดแบบเจ้ามาก่อนยังไงล่ะ ซึ่งความคิดแบบนี้มันเป็นหายนะชัดๆ รู้หรือไม่เล่าว่าบุรุษขี้เบื่อมากเพียงใด หากเรายังเอาแต่อายสุดท้ายเขาจะไปมีอนุ ด้วยเหตุนี้ภรรยาเอกอย่างพวกเราจึงต้องหาวิธีรับมือ” เยี่ยนเยว่ฉีทำหน้าจริงจัง “ไว้ข้าจะสอนเจ้าเอง”“หวางเฟยได้โปรดชี้แนะบ่าวด้วย” ซูจิ้งถึงกับคุกเข่าคารวะ“วางใจได้ รับรองว่าพ่อองครักษ์เนื้อหอมไปไหนไม่รอดแน่” ระหว่างที่นายบ่าวกำลังสนุกสนานกับการอ่านหนังสือนิยายเล่มนั้น มู่เลี่ยงหรงที่เตรียมตัวแจ้งข่าวเรื่องการตั้งครรภ์ของนางก็เดินเข้ามาในห้อง เขามั่นใจว่าตอนนี้กลิ่นกายของเขาสะอาดดี แม้แต่แม่เสือก็อิ่มแล้วด้วยคงจะยังไม่แผลงฤทธิ์มู่เลี่ยงหรงหย่อนกายลงนั่งข้างๆ เยี่ยนเยว่ฉี เมื่อเห็นว่านางไม่มีท่าทีขยะแขยงตนเองอย่างเมื่อเช้าก็เบาใจ เขาค่อยๆ ดึงนางเข้ามากอดพร้อมจุมพิตที่พวงแก้ม“อ้ายเฟย อารมณ์ดีขึ้นแล้วใช่หรือไม่”“อืม ข้ารู้สึกดีขึ้นนิดหน่อยแล้ว” ความจริงแล้วเยี่ยเยว่ฉีรู้สึกรำคาญอยู่บ้าง แต่ก็ไม่เท่าเมื่อเช้า จึงไม่โวยวายและปล่อยให้เขาง้องอนอย่างเต็มที่ เพราะก็รู้สึกผิดอยู่บ้างที่อาละวาดขว้างปาข้าวของ“ข้ามีข่าวดีจะบอกเจ้า”“หากเป็นเรื

• ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว เล่ม2    ตอนที่77 มีอันใดแปลกเล่า

  นางโมโหที่กินเต้าหู้ไม่อิ่ม มิหนำซ้ำยังเหม็นขี้หน้าสามียิ่งนัก“เจ้าเป็นบ้าไปแล้วหรือ หยุดเดี๋ยวนี้นะ” มู่เลี่ยงหรงตวาด ขณะที่ตัวเองพยายามเอามือปัดข้าวของออกไป“ข้าไม่หยุด จนกว่าท่านจะออกไป” เยี่ยนเยว่ฉีลงจากเตียงได้ก็วิ่งไปยังกองข้าวของที่ถูกเตรียมเอาไว้สำหรับการเดินทางในวันพรุ่งนี้ นางเดินลมปราณแล้วจัดการซัดทุกอย่างออกไปอย่างไม่บันยะบันยัง“ให้ตายเถอะ เจ้าเลิกโมโหสักที” มู่เลี่ยงหรงโกรธก็จริง แต่กลับเริ่มรู้สึกหวาดกลัวความเปลี่ยนแปลงอย่างกระทันหันนี้มากกว่า หรือว่าภรรยาของเขาจะโดนผีป่าสิง‘ให้ตายเถอะ เยี่ยนจิ้นหลิงก็ไม่อยู่ที่นี่ แล้วใครจะไล่ปีศาจให้นางเล่า’เยี่ยนเยว่ฉีที่กำลังอาละวาดเริ่มรู้สึกหมดเรี่ยวแรง นางหยุดขว้างปาทุกสิ่งเพราะรู้สึกเวียนศีรษะ ภาพที่เห็นก็เริ่มลางเลือนจนท้ายที่สุดสติก็ดับวูบ มู่เลี่ยงหรงปราดเข้าไปรับร่างบางเอาไว้ได้ทัน รีบอุ้มนางกลับไปที่เตียงด้วยความเป็นห่วงอย่างสุดแสน จากนั้นจึงตะโกนเรียกเหล่านางกำนัลให้มาจัดการเก็บข้าวของ และให้ไปตามหมอหลวงมา“เสี่ยวเยว่ ข้าขอโทษที่ยั่วโมโหเจ้า อย่าเป็นอะไรไปนะ” มู่เลี่ยงหรง กอดเยี่ยนเยว่ฉีไว้ไม่ปล่อย เขาพึมพำเรียกนางไม่หย