ตอนที่ 1

ความต้องการของคุณยาย

            รถยนต์คันหรูวิ่งเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่บนพื้นที่กว่า 130 กว่าไร่ ในจังหวัดขอนแก่น ขายาวก้าวลงหลังจากที่ประตูรถเปิดขึ้น ธีภพลูกชายคนกลางของวิฑูรย์ก็ต้องเลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจ พลางยืนล้วงมือเข้าไปในกางเกงใบหน้าคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย ที่เห็นรถยุโรปคันหรูจอดอยู่ที่ช่องจอดของน้องชาย

            “ทำไมรอบนี้เจ้าสามมันมาถึงก่อนว่ะ” ปกติน้องชายตัวร้ายของเขาจะมาถึงบ้านเป็นคนสุดท้ายในทุกครั้งที่พ่อเรียกประชุมเหตุด่วน

            เมื่อรู้ว่าตัวเองนั้นมาถึงบ้านเป็นคนสุดท้ายก็รีบเดินเข้าบ้านก็เจอเข้ากับเอกภพพี่ชายคนโตของบ้านนั่งอยู่ข้างผู้เป็นพ่อ

            “สวัสดีครับคุณพ่อ” ธีภพที่มาถึงคนสุดท้าย ไตรภพนั่งรอด้วยท่าทางหงุดหงิด

            “นัดไม่เป็นเวลานะสองปล่อยให้คนอื่นรอ” ผู้เป็นพี่พูดขึ้นเสียงราบเรียบใบหน้าหล่อจมูกโด่งเสมองทางธีภพ

            “นั่นสิพี่สอง มาช้านะรอบนี้” ผู้เป็นน้องได้ทีขี่แพะไล่

            “ได้ทีเอาใหญ่เลยนะเจ้าสาม ปกติแกมาช้าตลอด”

            “ก็รอบนี้พี่ช้านะ รอบที่แล้วไม่นับ”

            “อย่ามัวแต่ทะเลาะกันเลย” ผู้เป็นพ่อพูดขึ้นด้วยท่าทางเคร่งเครียดปรามลูกๆที่อายุอานามยี่สิบสามสิบกันแล้วยังทะเลาะกันเหมือนเด็ก

            “มาถึงแล้วก็รีบมานั่งได้แล้ว พ่อมีเรื่องจะคุยด้วย”

            “เรื่องอะไรครับพ่อ” ไตรภพถามออกไปอย่างคนอยากรู้เพราะปกติแล้วน้อยครั้งนักที่พ่อจะเรียกรวมตัวลูกทั้ง 3 คน นอกจากว่าพวกเขาจะมารวมตัวกันเองโดยไม่ได้นัดหมาย ที่จะกลับมาเจอกันที่บ้านหลังใหญ่โดยบังเอิญเพราะปกติก็นอนอยู่ที่โรงงานของตัวเอง จะได้สะดวกในการทำงาน แต่รอบนี้แปลกๆที่วิฑูรย์นั้นให้ลูกทั้งสามมารวมตัวกันเฉพาะกิจ

            “พี่รีบๆมานั่งสิ” ไตรภพเรียกพี่คนรองอีกครั้ง ธีภพรีบเดินเข้ามานั่งข้างๆน้องชาย

            “หรือว่านายรู้เรื่องวะ นายถึงอยากให้ฉันรีบๆมานั่ง”

            “ไม่รู้ พี่สองก็รีบนั่งสิ พ่อจะได้บอกว่าเรื่องอะไรลีลาอยู่นั่นแหละ” ไตรภพที่เริ่มหงุดหงิดกับท่าทางของพี่คนรองที่มาช้าแล้วยังหาเรื่องทะเลาะกับเขาด้วยท่าทางไม่ยอมคน

            “คุณแม่โทรมา” คำพูดที่ชวนให้ลูกชายทั้งสามคนขนลุกซู่

            “เดี๋ยวคุณแม่ก็จะมาถึงแล้ว” ไตรภพอ้าปากค้างทำตาปริบๆแล้วมองหน้าทุกคนในบ้านไปทีละคน เมื่อได้ยินข่าวว่าผู้เป็นยายจะมาหาที่บ้านเพราะปกติคุณหญิงอรอนงค์จะโทรหาหรือสั่งให้พวกเขาขึ้นกรุงเทพฯมากกว่า

            “ขนแขนผมตั้งชันเลยพ่อ” ไตรภพพูดติดตลกพร้อมยกแขนให้พวกพี่ๆดู จนธีภพรำคาญในท่าทางยียวนของไตรภพแล้วตีแขนเข้าให้

            “เพลี้ยะ”

            “โอ๊ย ตีผมทำไมเนี่ย”

            “มัวพูดเล่นอยู่นั่นแหละไอ้สาม” พี่คนรองพูดขึ้นด้วยท่าทางหงุดหงิด

            “อ๋อ!! ที่เรียกมาก็คือให้มาต้อนรับคุณยายใช่ไหม แหม!! นึกว่ามีเรื่องอะไรทำเหมือนมีเรื่องใหญ่ไปได้ก็แค่คุณยายมา” ไตรภพที่พูดเอาฮาอีกครั้งจนผู้เป็นพ่อมองหน้าลูกชายจอมเจ้าชู้ที่ยังไม่รู้ตัวว่ากำลังจะตกที่นั่งลำบาก

            “คอยดูเถอะเจ้าสาม เดี๋ยวแกจะตลกไม่ออก” วิฑูรย์ที่รู้สึกกังวลแทนลูกๆ เสียงรถก็แล่นเข้ามาในบ้าน

            “นั่นไงพ่อ คุณยายมาแล้วเดี๋ยวผมขอไปต้อนรับคุณยายก่อนนะ” ไตรภพลุกขึ้นจากโซฟาแล้วกำลังเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น

            “เอ่อ!! เดี๋ยวแกจะอารมณ์ดีไม่ออกไตรภพ” เสียงพี่ชายคนรองพูดขึ้นอีกครั้งไตรภพหันหน้าไปมองธีพบด้วยความไม่เข้าใจ

            “พี่สองจะอารมณ์เสียทำไมล่ะหรือว่าพี่สองกำลังนอนกกสาวอยู่พอพ่อเรียกให้มาต้อนรับคุณยายก็เลยเสียอารมณ์”

            “พูดดีเข้าไปเถอะเจ้าสามเดี๋ยวแกจะได้รู้ว่านรกมีจริง” ผู้เป็นพ่อพูดขึ้น

            “นรกอะไร พี่หนึ่งทำไมพวกพี่พูดเหมือนมีลับลมคมใน”

            “ไม่มีใครคิดจะออกไปต้อนรับฉันเลยเหรอ” ผู้เป็นยายเดินเข้ามาในบ้านพร้อมผู้ช่วยที่ปกติคอยดูแลรับใช้คุณหญิงอรอนงค์

            “คุณยายครับจะมาทำไมไม่บอกผมล่ะครับ ผมจะได้ไปรับ” ไตรภพรีบเดินไปพยุงคุณหญิงอรอนงค์อย่างเอาอกเอาใจ

            “หลานคงไปรับยายแหละตาสาม ถ้าให้ยายรอหลานยายคงจะรอเก้อแล้วล่ะ”

            “ทำไมคุณยายพูดแบบนั้นล่ะครับ ผมเนี่ยรักคุณยายจะตาย” หลานชายคนเล็กเอนศีรษะพิงไหล่มนของผู้เป็นยายอย่างออดอ้อนเหมือนตอนเด็กๆ

            “นี่ขนาดหลานรักยายนะ ยายยังไม่เคยเห็นหลานย่างกรายไปหายายเลย นี่ก็ 3 ปีดีดักแล้วให้ยายเหงารอทางอยู่คนเดียว”

            “แหม!! ก็สามเพิ่งจะเรียนจบได้ไม่นานนี้ครับคุณยาย อีกทั้งสามก็ยังวุ่นๆอยู่นะครับ เพราะว่าสามเริ่มจะทำโปรเจ็คใหม่ที่ใหญ่กว่าเดิม”

            “ที่ใหญ่กว่าเดิม คืออะไรล่ะตาสาม”

            “ก็สามเปิดรีสอร์ตใหม่ไงครับคุณยาย คุณยายอยากจะไปพักรีสอร์ตของสามไหมครับ”

            “เปิดรีสอร์ตไว้เพื่อพาสาวๆเข้าไปมั่วสิ”

            “แหม! คุณยายก็อย่าพูดแบบนี้สิครับ พูดแบบนี้เหมือนกับสามเป็นคนไม่ดีเลยนะครับ”

            “ยายรู้หรอกน่าว่าสามเป็นผู้ชายเจ้าชู้”

            “เอาเถอะครับคุณยายมาเหนื่อยๆไปนั่งก่อนดีกว่า ผมจะนวดให้คุณยายเอง” ธีภพที่หันมามองหน้าไตรภพที่คอยพะเน้าพะนอเอาใจผู้เป็นยายจนเขารู้สึกหมั่นไส้ ไตรภพที่หันไปเห็นหน้าของธีภพ

            “อะไรล่ะพี่สองมองหน้าผมแบบนี้หมายความว่ายังไง อิจฉาที่ผมเป็นหลานรักคุณยายล่ะสิ” ผู้เป็นน้องยักไหล่ให้ธีภพด้วยท่าทางยียวน

            “ฉันไม่ได้อิจฉานายหรอก นายอยากเป็นนายก็เป็นไปเถอะไอ้สาม”

            “เอาล่ะๆ พอพวกแกกลับมาบ้าน ฉันก็เริ่มจะปวดหัวแล้ว” ผู้เป็นพ่อปรามขึ้นอีกครั้ง

            “เชิญครับคุณแม่” วิฑูรย์รีบเชิญให้แม่ยายนั่งเพราะกลัวว่าอรอนงค์จะเป็นลมไปเสียก่อน

            “ฉันนึกว่าแกจะไม่เชิญฉันนั่งซะแล้ว” แม่ของภรรยาผู้ล่วงลับพูดขึ้นด้วยท่าทางไม่พอใจ

            “เอาล่ะ ที่ฉันมาวันนี้ฉันก็อยากจะมาคุยเรื่องนั้น”

            “เรื่องอะไรเหรอครับคุณยายหรือว่าเรื่องมรดก ผมรับได้เต็มที่เลยนะครับ” ไตรภพทำท่าทางตื่นเต้นเพราะเขารู้ว่ายายเขานั้นเป็นเจ้าของที่ดินไม่น้อยในกรุงเทพฯและเป็นเจ้าของตลาดสดใหญ่ตั้งสามแห่งให้เช่า

            “เรื่องนั้นน่ะ ฉันไม่ต้องการจะคุยเพราะฉันก็ยังแข็งแรงอยู่”  ไตรภพที่สะอึกและอ้าปากเหวอ ทำท่าทางเสียดาย

            “แหม! คุณยายครับผมรู้หรอกนะว่าคุณยายก็ยังแข็งแรงแต่ถ้าคุณยายจะแบ่งให้ผมสักนิดสักหน่อยก่อนก็ได้นี่ครับ” หลานชายคนเล็กพูดพลางหัวเราะ           

            “ฉันแบ่งแน่แต่มีข้อแม้”

            “ข้อแม้อะไรเหรอครับจะให้ผมไปอยู่ที่กรุงเทพฯ ผมไม่ไปนะครับ” ไตรภพที่สะบัดหน้าไปมา

            “ยายไม่ได้จะบังคับพวกหลานไปอยู่กับยายหรอก เอาเป็นว่าพร้อมที่จะคุยหรือยัง” ผู้เป็นยายพูดขึ้น เอกภพพยักหน้าเพราะเขาก็พอรู้เรื่องจากผู้เป็นพ่อมาแล้ว

            “ยายได้เคยหมายมั่นปั้นมือหลานของคุณหญิงไว้คนหนึ่งเธอเป็นเด็กดีและยายอยากจะให้หนึ่งแต่งงานกับหลานสาวของเพื่อนยาย หนึ่งจะว่ายังไงลูก” เอกภพหันไปมองหน้าผู้เป็นพ่อ

            “ไม่ต้องมองหน้าพ่อของหลานแล้ว หลานจะว่ายังไงก็ว่ามา”

            “คุณยายไปตกลงว่ายังไงครับ”

            “ยายก็ตกลงตั้งแต่แม่หลานกำลังท้องอยู่นั่นแหละว่ายายอยากจะให้หลานของยายกับหลานของคุณหญิงได้แต่งงานกัน”

            “แต่คุณยายก็ไม่ได้บอกใช่ไหมครับว่าจะต้องเป็นผม” เอกภพถามขึ้นด้วยความใจเย็นอย่างหาทางรอด

            “อ้าวๆ พูดแบบนี้ไม่ได้นะพี่หนึ่ง ถ้าพูดแบบนี้พวกผมก็แย่น่ะสิ” ไตรภพรีบพูดขึ้นหลังจากรู้แกวว่าพี่ชายคนโตกำลังจะเอาตัวรอดแล้วโยนขี้กองโตมาให้เขาและธีภพ

            “ก็จริงอย่างที่ตาหนึ่งพูดนั่นแหละยายไม่ได้เจาะจงว่าเป็นหลานคนไหน เพราะตอนนั้นเห็นยัยวิมลแม่ของหลานๆกำลังท้องแต่พอคลอดตาหนึ่งออกมาใครจะรู้ล่ะว่าตาหนึ่งคลอดมาได้ไม่กี่ปีก็มีตาสองและตาสามตามหลังมา ยายก็เลยยังไม่ได้คิดว่าจะให้ใครแต่ง แต่ยายได้พูดออกไปแล้วเพราะฉะนั้นยายไม่อยากเสียคำพูดผู้ใหญ่และอยากจะรักษาสัญญา”

            “แล้วฝั่งนั้นเขาอยากรักษาสัญญาไหมครับ” เอกภพถามขึ้น

            “ก็ทางนั้นเขามาทวงถามสัญญานี่แหละ ยายก็เลยอยากให้พวกหลานใครก็ได้แต่งงานกับหลานสาวของเพื่อนยาย”

            “ผมคงต้องขออภัยครับเพราะว่าตอนนี้ผมยังไม่พร้อมจะมีครอบครัว” ธีภพที่นิ่งฟังอยู่นานแล้วตอบขึ้นเสียงเรียบแต่ใบหน้าฉายแววไม่ค่อยพอใจอยู่ในที เมื่อได้ยินพี่คนรองบอกปัดเสียงแข็งไตรภพรีบพูดขึ้นทันที

            “แล้วพี่ไม่พร้อมใครจะพร้อม พี่หนึ่งก็เหมือนกันพี่เป็นพี่คนโตพี่ก็ต้องรับผิดชอบสิ ถ้าพี่หนึ่งไม่แต่งก็ต้องเป็นพี่สองแล้วแหละแต่คงไม่ใช่สามแน่นอน” ไตรภพพูดขึ้นอย่างคนเอาตัวรอดเช่นกัน เขาพึ่งจะอายุได้แค่ 26 ปีเอง ถ้าให้แต่งตอนนี้เขาก็ต้องอดสนุกกับชีวิตที่พึ่งจะได้ใช้ไม่นานในการมีสาวๆมารุมล้อม

            “นายนั่นแหละเจ้าสาม นายควรที่จะแต่งมากที่สุดเพราะอะไรรู้ไหมนายชอบเรื่องสาวๆ เผื่อว่าจะถูกใจนายก็แต่งงานเลย จะได้ไม่ต้องมัวบ้าเที่ยวผู้หญิงให้เป็นข่าวกระฉ่อนไปทั่วเมือง”

            “ถ้าแต่งไปผมก็เบื่อตายสิพี่ ผมเพิ่งจะ 26 เองนะ ถ้าผมแต่งงานตอนนี้กว่าที่ผมจะอายุ 60 ชีวิตทั้งชีวิตผมก็ต้องอยู่กับผู้หญิงคนเดียวจนแก่เลยเหรอ”

            “ผมไม่เอาหรอกครับคุณยายให้พี่สองกับพี่หนึ่งเลย ใครจะเอาก็เอาผมไม่เอา” เมื่อผู้เป็นยายเห็นว่าหลานทั้งสามคน ไม่ยอมที่จะทำตามคำสั่งไม่ว่าเธอจะใช้เหตุผลอะไรมาเกลี้ยกล่อมพวกหลานหัวดื้อทั้ง สามก็หาเหตุผลมาโต้แย้งอยู่ตลอด

            “เอาเป็นว่าเรามาตกลงกันดีกว่า ตอนนี้ยายก็แก่แล้วยายจะไม่บังคับขืนใจพวกหลานแต่ยายมีข้อแม้ให้หลานทั้งสาม” หลานชายทั้งสามต่างมองหน้ากันไปมาทั้งกะพริบตาปริบๆ เพราะรู้ว่ายายของพวกเขานั้นคงมีแผนการอะไรอีกเป็นแน่