หลังจากที่พายุมอบช่อดอกไม้ให้กับเด็กน้อยของตัวเองแล้ว เขากับเธอก็นั่งทานอาหารในมือนี้ด้วยกัน โดยพายุได้สั่งอาหารที่เด็กน้อยของตนเองชอบมาให้กับเธอเเล้ว “ อร่อยมั้ย ” ชายหนุ่มถามเด็กน้อยของตัวเอง แล้วใช้มือตัดเนื้อสเต็กในจานของเขาเป็นชิ้นแล้วเอามาวางในจานของเธอ “ ขอบคุณค่ะ ” เสียงหวานก็พูดกับเขาแล้วส่งยิ้มหวานให้เขา แล้วเธอก็ตักเนื้อที่เขาหั่นให้ตักกินไปเรื่อยๆ ทั้งสองนั่งกินอาหารในมือนี้ด้วยกันจนอิ่ม พนักงานก็เข้ามาเก็บจานอาหารทันที พายุก็หันมาพูดกับหญิงสาว“ ไปดูวิว ข้างบนกันมั้ย ” เขาถามเด็กน้อยของตัวเอง แล้วมองหน้าเธอ“ ชั้นบนสุดเหรอคะ ” เสียงหวานถามชายหนุ่มออกมาทันที“ อืม ไปเถอะ ฉันจะพาไปดูวิวข้างบน แล้วฉันก็มีอะไรอยากมอบให้เธอด้วย ” พายุพูดบอกกับเธอ เพราะว่าเขามีเซอร์ไพร์ให้กับเด็กน้อยของเขาไว้ด้วย“ โอเคค่ะ ” แล้วหญิงสาวก็ตกลงกับเขา พายุเลยยิ้มกว้างให้กับเธอ ทั้งสองเลยพากันขึ้นไปยังชั้นบน ชั้นที่พายุได้ให้คนจองไว้ให้เธอและเขาชั้นบนสุด ทั้งคู่ขึ้นลิฟต์มายังชั้นบนสุด ที่เป็นห้องสวีทหรู ของโรงแรมที่นี้ ทั้งคู่เปิดประตูเข้ามาภายในห้องนี้ พายุก้าวเดินนำเด็กน้อยของตัวเองเข้ามาภ
ชานเป็นคนขับรถมารับนิชาตามคำสั่งของผู้เป็นนายที่ห้างสรรพสินค้าที่เธอเเละเพื่อนมาทานไอติมด้วยกัน ชานจอดรอนิชาอยู่ที่ลานจอดรถของห้าง หลังจากที่เธอเเยกย้ายกับเพื่อนทั้งสองคนของเธอ เธอก็เดินมาที่ลานจอดรถที่มีรถของเขาจอดอยู่ ทันทีที่หญิงสาวเห็น เธอก็เดินมุ่งตรงมายังรถคันนี้ทันที “ เชิญครับ คุณนิชา ” ชานที่เห็นหญิงสาวของผู้เป็นนาย เขาก็เปิดประตูรถให้กับเธอทันที “ ขอบคุณค่ะ ” นิชายิ้มให้ชานเเล้วเดินขึ้นรถมา แล้วชานก็ทำหน้าที่ขับรถพานิชากลับเพ้นท์เฮ้าส์ตามคำสั่งของพายุทันที @เพ้นท์เฮ้าส์ ทันทีที่รถตู้คันหรูขับเข้ามาจอดที่ลานจอดรถของเพ้นท์เฮ้าส์ นิชาก็ลงจากรถเเล้วเดินก้าวเข้าไปในเพ้นท์เฮ้าส์ทันที เเต่เเล้วสายตากลมสวยก็หันไปเห็นพายุที่นั่งอยู่บนโซฟาภายในห้องรับเเขก หญิงสาวเลยเดินเข้าไปที่พายุทันที แล้วเสียงหวานก็พูดขึ้นมา “ คุณพายุสวัสดีค่ะ ” เด็กน้อยยกมือไหว้เขาเเล้วยิ้มหวานให้เขาทันที พายุที่วันนี้เขาไม่ได้ไปไหน เพราะตั้งใจจะพาเด็กน้อยของเขาไปฉลองที่เธอเรียนจบมอปลาย เขาเลยไม่ได้ไปที่คาสิโนหรือไปดูงานที่ไหน จะเรียกได้ว่า เขาเคลียร์งานเพื่อเด็กน้อยของเขาก็ว่าได้ “ มาเเล้วเหรอ ”
พายุคุยงานกับเพื่อนของเขาอยู่สักพักใหญ่ ทั้งสามคนก็คุยงานกันเสร็จ คราวน์เลยหันมาถามเพื่อนทั้งสองคนของเขา “ ไปดื่มต่อที่ผับของกูมั้ย “ คราวน์ถามเพื่อนทั้งสองคนของตัวเองออกมา แต่เขาก็พอจะรู้ในคำตอบของเพื่อนแต่ละคนแล้ว ว่าใครจะตอบยังไง และเสียงหนาของไซราสก็ตอบคราวน์ออกมา “ กูไป ” เสียงหนาของคราวน์ตอบ “กูไม่ว่าง นิชาต้องนอน ” “เสียงนี้เป็นเสียงราบเรียบของพายุที่ตอบเพื่อนของเขาแล้วเขาก็หันมาพูดกับนิชา ” อยากกลับเพ้นท์เฮ้าส์รึยัง “ เสียงทุ้มราบเรียบพูดกับเด็กน้อบของเขาโดยที่เขาก็ไม่ได้หันไปสนใจเพื่อนทั้งสองคนของเขาของเขาอีก จนคราวน์ต้องพูดขึ้นมา “ งั้นพวกกูกลับก่อน ” เสียงหนาพูดกับพายุอีกครั้งและครั้งนี้พายุก็ตอบเพื่อนของเขากลับมา “ อืม “ ” เออ กูกลับล่ะ เด็กน้อยของไอพายุ ฉันกลับก่อนนะ “ เสียงหวานใสพูดและยกมือไหว้ทั้งสองคน หลังจากที่คราวน์กับไซราสออกไปแล้ว พายุก็หันมาถามนิชาอีกครั้ง ” กลับเลยมั้ย ทำงานเสร็จแล้ว “ เขาถามเธอ “ ค่ะ ถ้าคุณพายุเสร็จแล้ว เรากลับกันเลยก็ได้ ” เสียงหวานใสตอบเขา และทั้งสองก็ลุกขึ้นจากโซฟาและพากันออกจากห้องทำงานของพายุไป เพื่อที่จะกลั
@คาสิโน “ ใส่เสื้อคลุมไว้ ” ทันทีที่รถตู้คันหรูขับเข้ามาจอดที่ทางเข้าสำหรับผู้บริหาร พายุก็ได้หยิบเสื้อคลุมของเขาให้กับเธอทันที “ ขอบคุณค่ะ ” นิชารับเสื้อคลุมจากเขามาสวมใส่ทับชุดนักเรียนของเธอทันที โดยที่รู้ดีว่า สถานที่แบบนี้ถ้าใครมาเห็นเธออยู่ในชุดนักเรียนแล้วมันจะดูไม่ดี พอนิชาใส่เสื้อคลุมเรียบร้อยแล้ว เธอก็เดินลงจากรถพร้อมกับพายุเข้าไปภายในคาสิโนแห่งนี้ “ อยากกินอะไร ” พอเข้ามาถึงในห้องทำงาน พายุก็เอ่ยถามเด็กน้อยของตัวเองออกมาทันที “ อืม ข้าวหมูทอดก็ได้ค่ะ ” เสียงหวานตอบเขาออกไป “ อืม ไปสั่งข้าวหมูทอดกับขนมและน้ำมาให้นิชา “ เสียงทุ้มหนาบอกกับนิชาในตอนแรก แล้วเขาก็หันไปสั่งชานให้ไปสั่งข้าวให้นิชา ” ครับ “ ชานรับคำเจ้านายของตัวเอง เเล้วเขาก็ไปจัดการสั่งข้าวตามที่นายสั่ง “ ผมขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ ” กวินเองก็ขอตัวเช่นกัน “ นิชา มานั่งนี้ ” หลังจากที่ลูกน้องของเขาทั้งสองคนออกไปแล้ว พายุก็เอ่ยเรียกเด็กน้อยของเขา “ ค่ะ ” นิชาเดินเข้ามาใกล้พายุอย่างว่าง่าย พอเธอเดินมาหยุดที่ตรงหน้าเขาแล้ว พายุก็เอ่ยถามเธอออกมา “ อยากอาบน้ำรึป่าว ” เสียงหนาเอ่ยถามออกมา
อะอายเดินเข้ามาภายในบริษัทของพายุพร้อมกับชานที่เดินนำหน้าเด็กสาวคนนี้มา แน่นอนว่าตลอดทางที่เดินผ่านก็มีสายตาของพนักงานหลายๆคนภายในบริษัทนี้มองมาที่ เด็กผู้หญิงในชุดนักเรียน ที่มากับชาน ด้วยความสงสัยและอยากรู้ แต่ก็ไม่มีใครกล้าถาม นิชาเดินมากับชานจนกระทั้งถึงหน้าห้องผู้บริหาร เธอมองป้ายชื่อ ที่เป็นชื่อของเขาเด่นร่าอยู่ตรงหน้าประตู “ เชิญคุณนิชา ไปรอนายในห้องทำงานของนายก่อนครับ ” ชานพูดบอกกับเด็กสาวของนาย แล้วเขาก็เดินเข้านำนิชามายังภายในห้องทำงานนี้“ ค่ะ ” เสียงหวานตอบกลับ แล้วเธอก็เดินมานั่งที่โซฟาตัวว่างภายในห้องทำงานของเขาเพื่อรอพายุ ระหว่างที่นิชารอพายุประชุมอยู่ เธอก็ได้หยิบการบ้านขึ้นมาทำเพื่อขั้นเวลา เธอรอพายุประชุมเพียงไม่นาน พายุก็เดินเข้ามาภายในห้องทำงานของเขาพร้อมกับกวิน พายุที่เห็นเด็กน้อยของตัวเองตั้งใจอยู่กับเอกสารตรงหน้า เขาก็หันไปส่งสัญญาณมือให้ลูกน้องของเขาออกไปก่อน หลังจากที่กวินเดินออกไปแล้ว พายุก็เดินเข้ามาหยุดที่เด็กน้อยของเขาที่นั่งทำงานของเธออยู่ เสียงทุ้มหนาก็เอ่ยถามเด็กน้อยของเขาออกมา“ ทำอะไรอยู่ ” เสียงทุ้มหนา เอ่ยถามเด็กน้อยของตัวเองออกไป“ มาตั้งแต่ตอน
พายุมาส่งเด็กน้อยของตัวเองที่หน้าโรงเรียนเสร็จ เขาก็เข้าไปเคลียร์งานที่บริษัททันทีโดยมีกวิน และชานตามเขามาด้วย พายุนั่งเคลียร์งานที่บริษัทจนกระทั่งบ่าย เขาก็มีประชุมต่อ เขาเลยพูดกับชานออกไป “ เดี๋ยวมึงไปรับนิชามาที่นี้ ” คนเป็นนายเอ่ยสั่งลูกน้องคนสนิทของตัวเองออกมา ด้วยหน้าที่ทำให้พายุไปรับนิชาที่โรงเรียนไม่ได้ “ ครับ ” ชานก้มหน้ารับคำสั่งของคนเป็นนายของตัวเอง และเขาก็เดินหันหลังออกจากห้องทำงานของพายุไปทันที เหลือเพียงกวินที่อยู่กับพายุ @โรงเรียนเอกชนชื่อดังพอนิชาลงจากรถของพายุแล้ว เธอก็เดินเข้าไปภายในโรงเรียนแห่งนี้ทันทีและหญิงสาวก็เดินมาถึงที่โต๊ะประจำของเธอ และแน่นอนทันทีที่นิชานั่งลงยังโต๊ะเรียน เพลินขวัญและนนท์ก็หันมามองหน้า นิชาทันที พร้อมกับ นนท์ที่ตั้งคำถามกับเพื่อนของเขาออกมาทันที“ นิชา ผู้ชายพวกนั้นคือใคร ” นนท์ถามนิชาออกมา ด้วยความสงสัย เพราะเมื่อวานเขากับเพลินขวัญเห็นนิชาเดินตามพวกผู้ชายท่าทางน่ากลัวพวกนั้นไป“ เมื่อวานนะเหรอ คนรู้จักอะ ” นิชาที่เตรียมคำตอบนี้มาตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วเธอเลยตอบเพื่อนทั้งสองคนของเธอ ออกมา“ คนรู้จัก?? ” นนท์ที่ยังคงไม่เชื่อในคำพูดข