“ห้ะ!! อีก 2 วันไม่ใช่หรอว่ะ รีบไปทำไมปกติมึงงานยุ่งจนหัวหมุนไม่ใช่หรอ?..แปลก ๆ นะมึงเนี่ย”
ติ้ง! เสียงแชทของงเขาเด้งเข้าพอดี แชทกรีน: คุณได้สั่งเบียร์หรือยัง ไม่รู้ว่าร้านนี้เขามีหรือเปล่าอ่า คุณถามเขายัง แชทไทกะ: ได้สิ เดี๋ยวผมจัดการให้ “กูรบกวนมึงสั่งลูกน้องมึงไปเสริฟเบียร์คุณผู้หญิงโต๊ะริมในสุดให้กูหน่อยดิ” “หื้มม กูต้องอึ้งอันไหนก่อนดีระหว่างมึงพาผู้หญิงมากินข้าวหรือมึงสั่งเบียร์ม่อมผู้หญิง” “เสือก! เร็ว ๆ เข้า” ไอ้ม่อนก็หัวเราะชอบใจก่อนจะสั่งลูกน้องให้นำเบียร์ไปเสริฟเธอปกติร้านมันไม่มีขายหรอกแต่มันเป็นคนชอบดื่มอยู่แล้วบางทีเราก็มานั่งกินที่ร้านมันอยู่บ่อย ๆ ทำให้ผมรู้ดีว่ามันมีแน่ ๆ “กูเห็นมึงมูฟออนได้กูก็ดีใจนะ แม่งยังไงมึงก็รับสายไอ้กันต์หน่อยก็ดีนะเว้ย ยังไง ๆ ก็เพื่อนกันเรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว กูคนกลางก็ลำบากใจนะครับ” “มึงไม่ต้องยุ่งเรื่องนี้เอาเอกสารมาให้กูเร็ว ๆ ” “เรื่องโครงการนี้กูจะไอ้ไวท์เร่งอีกทีนะ” “ป่ะ เดี๋ยวกูเดินไปส่ง” “ กูว่ามึงไม่ได้อยากไปส่งกูหรอกแต่มึงอยากอย่างอื่นมากกว่า” “เอ่อน๊า กูไม่ยุ่งกับคนของมึงหรอกให้กูทักทายหน่อย เดี๋ยวกูจะดูเป็นคนเสียมรรยาท” จากนั้นพวกเราเดินมาถึงโต๊ะของเธอ ซึ่งตอนนี้หน้าเธอบ่งบอกว่าเธอกำลังเมาได้ที “ทำไมมาช้าจังเลยคะ ปล่อยให้ฉันนั่งรอคุณแบบนี้มันไม่ดีเลยรู้ไหมคะแล้วนี่..ใครอ่า” เธอบ่นผมก่อนจะขมวดคิ้วแล้วชี้หน้าไอ้ม่อนมันที่เห็นก็รีบทักทาย “สวัสดีครับผมชื่อไดม่อน ผมเป็นเพื่อนไอ้ไทกะครับ” “ฉันกรีนค่ะ เป็นแฟนของคุณไทกะ แฮร่ ๆ” เธอพูดก่อนจะหันหน้ามายิ้มสดใสใส่ไอ้ม่อน ซึ่งผมไม่ค่อยชอบที่เธอยิ้มแบบนี้ให้ใครเท่าไรเลย “ว๊าว นี่กูตกข่าวอะไรไปรึเปล่าว่ะ กูจำได้ว่ามึงเพิ่งห่างกูไปสองวันกลับมามีแฟนแล้วหรอว่ะ” ไอ้ม่อนมันกระซิบกระซาบก่อนจะขำผมออกมา “มึงเงียบ ๆ ไปเลย” “ป่ะเรากลับกันเหอะ เธอเมามากแล้ว” ผมบอกกับกรีน เธอพยักหน้างึกๆ ก่อนจะเดินออกจากร้านผมก็พาเธอกลับคอนโดทันที พอมาถึงลานจอดรถผมกำลังลังเลว่าทำไงดีจะอุ้มเธอไปที่ห้องหรือปลุกเธอดี ผมคิดสักพักก่อนที่ผมจะตัดสินใจ ช้อนร่างบางขึ้นมาจากรถและเดินไปที่ห้องของผม ดูท่าจะเหนื่อยจริงๆ หลับสนิทเลย อื้อ~ เสียงงัวเงียของเธอระหว่างทางจะถึงห้อง เธอตื่นจังหวะที่ผมกำลังเข้าห้องพอดี แกร๊ก “คุณอุ้มฉันมาที่ห้องคุณหรอ” “นอนพักต่อนะครับเด็กดี” จากนั้นผมวางเธอลงบนเตียงนอนของผมพร้อมถอดรองเท้าให้เธอ ก่อนผมจะลงไปลานจอดรถคอนโดผม เพื่อขนกระเป๋า 2 ใบที่อยู่ในรถเอาขึ้นมาที่ห้อง ผมอาบน้ำเสร็จแล้วก็เดินมาดูแมวน้อยขี้เซาที่หลับสนิท “ไหนของขวัญที่คุณจะให้ผมล่ะ สงสัยอย่างนี้ต้องทบต้นทบดอกแล้วมั่ง” ผมพรึมพรำออกไป แล้วลูบผมออกตรงหน้าเธอก่อนจะห่มผ้าให้เธอ จากนั้นผมเดินไปที่โต๊ะทำงานเคลียร์เอกสารให้เรียบร้อยก่อน เผื่อพรุ่งนี้จะได้พาเธอเที่ยวให้สบายใจ มันแปลกๆอยู่เหมือนกัน ทำไมผมรู้สึกดีแบบนี้ ทั้งๆที่เราเองก็เพิ่งรู้จักกันไม่นาน อาจเป็นเพราะนิสัยหรือเคมีอะไรบ้างอย่างที่ทำให้เราเข้ากันได้ เกือบจะตีหนึ่งที่ผมเคลียร์งานเสร็จ จากนั้นผมก็ขึ้นเตียงเพื่อนอนพักสายตาตื่นขึ้นมาค่อยจัดการเด็กดื้อที่ไม่ยอมเชื่อฟังผม กรีน อื้ออ~ฉันตื่นมาจากอาการเมามึน ๆ ก่อนหน้านี้ที่ฉันจำได้ คือฉันกินราเมงก่อนจะขอสั่งเบียร์เพื่อยอมใจ ไม่ให้ตัวเองฟุ้งซ่านมาก แต่ด้วยสกิลการดื่มที่อ่อนหัดของฉันบวกกับการดื่มที่อาจจะหนักไปหน่อย พอฉันนึกขึ้นได้ว่าเขาเป็นคนอุ้มฉันขึ้นมาที่ห้อง ฉันรู้สึกเสียอาการหนักมากพร้อมความเขิน บ้าจริง! ฉันนั่งที่หัวเตียงสักพักก่อนจะหามือถือตัวเอง เวลา03:00น. หลับลึกเหมือนกันนะเร..ฉันเข้าเช็คแชทข้อความดูว่ามีใครทักมาบ้างหรือเปล่า แชทอาชิ: ฉันถึงห้องพักแล้วนะ เจอกันที่ไทยนะ แชทกรีน: โอเค เดินทางปลอดภัยนะเจอกันที่ไทย จากนั้นฉันเดินไปหากระเป๋าเพื่อหาเสื้อผ้าเพื่อที่จะอาบน้ำ เดินสักพักก็นึกขึ้นได้ว่าสงสัยเขายังไม่ได้เอาของฉันขึ้นมา “ขอใช้ของนายก่อนแล้วกันนะไทกะ” ฉันเดินผ้าขนหนูพร้อมเสื้อเชิ้ตขาวตัวโตโอเวอร์ไซด์มาตัวหนึ่ง พอฉันอาบน้ำเสร็จก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาหน่อย ๆ ก่อนเดินไปมองหน้าเขาที่หล่อ ๆ ที่กำลังหลับสนิท “น่ารักเหมือนกันนะเนี่ยหลับปุ๋ยเลย หึ ๆ” จากนั้นฉันก็จะนอนต่อฉันหันหน้าไปทางเขาระยะห่างหน้าเขากับหน้าฉันห่างแค่คืบเดียว ลมหายใจที่รดผ่านกันทำเอาใจฉันสั่นขึ้นมา ไม่ได้นะกรีนแกจะมาหิวเขาตอนนี้ไม่ได้.. ฉันพึมพำกับความคิดบ้า ๆ นี้ ก่อนที่ฉันจะอดใจไม่ไหวเอื้อมมือไปสัมผัสที่แก้มของเขาและหลับตากะว่าจะนอนต่อ “หิวหรอ..ผมนึกว่าคุณจะลักหลับผมซ่ะอีก ทำไมจับแค่แก้มผมอ่า คุณแฟน” พรึบ สักพักเขาลุกขึ้นคร่อมร่างกายฉันจากนั้นเขาก็โน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ฉันจนเราสบตากันและกันและเขากระตุกยิ้มที่มุมปากก่อนที่เขาจะเริ่มโน้มตัวมาหอมแก้มป้อง ๆ ของฉันเบา ๆ ฉันที่โดนจับได้ก็ตัวแข็งทื่อกระพริบตาปริบ ๆ “ของขวัญที่คุณจะให้ผมเนี่ยคืออะไรหรอ ผมชักอยากได้แล้วสิ” เขากระซิบข้างหูเบา ๆ ก่อนจะกัดติ่งหูของฉันเล่นเอาเสียวไปถึงท้องน้อยเลยตอนนี้ “คุ..คุณตื่นแล้วหรอคะ ฉันทำให้คุณตื่นรึเปล่า” เขากลับยกยิ้มที่มุมปากหนาพร้อมพึมพำ หอมจัง.. เอาใบหน้าซุกไซ้ไปทั่วทั้งคอของฉัน ลมหายใจของเราทั้งคู่ที่เริ่มเพิ่มความถี่มากขึ้นเลื่อย ๆ อ๊าาา.. ฉันที่ตอนนี้แทบจะคลั่งเขาอยู่แล้ว แต่ยังคงอดกั้นความอยากเอาไว้ “ผมขอนะครับ” อื้มมม..อา ใจที่ไหวหวั่นอยู่แล้วบอกเลยว่าตอนนี้เตลิดไปไหนก็ไม่รู้ ฉันที่ไม่เคยเจอผู้ชายที่ทำให้รู้สึกอบอุ่นหัวใจได้ขนาดนี้มาก่อน ฉันเลือกที่จะไม่ตอบแต่เลือกที่ถางขาให้กว้างและจะส่งเสียงครางแทนการอนุญาต เขาที่รู้ทันเริ่มขย่ำหน้าอกที่คับแน่นของฉันก่อนจะใช้ลิ้นเลียวนไปซอกคอ ไล่ระดับขึ้นลงเหมือนเด็กขี้สงสัย “ได้มั้ยครับ ตอบผมหน่อย” “แฟนก็เป็นแล้ว ทำไมจะไม่ได้ละคะ” เขาที่เริ่มที่จะไม่ไหว แต่ก็อยากฟังคำอนุญาตจากปากฉัน ฉันก็ยิ้มพร้อมหลบหน้าเขาด้วยความเขินอาย เขาไม่รอช้าพุ่งจูบฉันอย่างดูดดื่มและดุเดือดแทบจะกระชากวิญญาณออกจากร่างอยู่แล้ว จ๊วบบบ อื้มมม~ เขาแลกลิ้นซุกซนไปครู่ใหญ่ไม่ปล่อยให้ฉันหายใจหายคอ อ๊าาส์ เขาเร้าร้อนกว่าครั้งแรกแถมดุดันแต่ก็รู้เสียวและดีเกินคาดจริง ๆ เขาใช้มือหนาสำรวจน้องสาวของฉัน ที่ฉ่ำน้ำหวานมากในตอนนี้ เขายกยิ้มริมฝีปากหนาที่บ่งบอกว่าพอใจแค่ไหน “ดูคุณจะพร้อมแล้วนะ” เขากระซิบข้างใบหูฉัน ฉันได้แต่เขินอาย เขาใช้นิ้วหนาสอดเข้าไปสำรวจรอบนอกก่อนจะขยับพื้นที่ในร่องข้างใน “อะ อ๊าาาา ทะ ไทกะ” ..ฉันที่เสียวจนต้องร้องเสียงหลง บ้าไปแล้วเขาจะทำให้ฉันคลั่งไคล้เขาไปถึงไหน เขาเริ่มขยับเข้าออกช้า ๆ แล้วเริ่มเพิ่มจังหวะ ปากเขาดูดเลียยอดประทุมทันหน้าอกฉันเขาก็ขบกัดเบา ๆพี่เขาก็ไม่ได้ห่วงอะไร ฉันจึงหันเปลี่ยนท่าเป็นเอาหน้าแนบต้นขาและมือ เอื้อมไปจับเมาส์เพื่อเลื่อนดูเนื้อหาในจอ “ว๊าว ไม่เลวเลยนะคะ แต่มีบางตัวที่มีปัญหาอยู่บ้างนะคะ เอ๊ะ? ” สักพักมีบางอย่างที่เหมือนกันจะตื่นขึ้น ใช่แน่ ๆ มันพ่องชนหน้าฉันขนาดนี้เหมือนกับอยากจะทักทายสุดฤทธิ์ “พี่ห้ามมันไม่ได้จริง ๆ แฮร่ ๆ ” เขาทำหน้าเหมือนไม่ได้มีเจตนาจริง ๆ ฉันที่เห็นแบบนั้นก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้ พร้อมลุกขึ้นนั่งปกติ “ไม่เป็นไรค่ะ กรีนเข้าใจ” จากนั้นหัวใจฉันก็เรียกร้องพอ ๆ กับเขาที่ต้องการฉันจึงตัดสิ้นใจเอามือไปสัมผัสท่อนเอ็นที่ตื่นตัวและใหญ่โต เพียงแค่ฉันสัมผัสพี่ไทกะก็ครางออกมา “อ๊าาา..ซี๊ดดด มันคิดถึงกรีนมากเลยนะคะ..รู้รึเปล่าคะ” ฉันลูบไล้ขึ้นลงสัมผัสท่อนเอ็นไม่หยุดและทำซ้ำ ๆ ไปเลื่อย ๆ “ซี๊ดด..พี่ห้ามใจตัวเองไม่ไหวนะกรีน ถ้ากรีนไม่หยุดพี่จะ..จะอ๊าาา” มือข้างซ้ายพี่เขาจับโซฟาเอาไว้แน่ส่วนมือข้างขวาก็ลูบหัวฉันเบา ๆ ขณะที่พี่เขาพูดพี่เขาก็ลูบหัวฉันอย่างเอ็นดู ฉันจึงถอดกางเกงพี่เขาออกพร้อมส่งสายตาออดอ่อนอ่อยสุดฤทธิ์ “ใครให้พี่ห้ามใจคะ กรีนก็..คิดถึงท่อนเอ็นนี้มันเหมือนกัน
เอาแล้วไงโดนสาวหอมแก้มนิดเดียวลูกชายผมตอนนี้ผงาดตื่นแล้ว มันคงจะไม่ยอมหลับแน่ ๆ เลย ไม่ได้ ๆ ไอ้ไทมึงต้องอดทนไว้นะเว้ย เธอที่เหมือนจะรู้ตัวก็รีบขยับตัวออกเพราะลูกชายผมไปโดนขาอ่อนเธอแน่ ๆ คงจะตกใจกลัวว่าจะเลยเถิด “พี่สัญญาแล้ว พี่ไม่ทำหรอกเราวางใจได้ หลับนะคะเด็กดี” ผมลูบผมเธอเบา ๆ เป็นการกล่อมเธอนอนแม้ว่าลูกชายผมมันตื่นตัวแค่ไหนก็ตามพอเธอสบายใจ ไม่นานเธอก็หลับอาจจะด้วยฤทธิ์ยาหรือว่าเพลีย ส่วนผมจำเป็นต้องลุกไปจัดการคุยกับลูกชายผมก่อน ผมคล้ายอ้อมกอดแล้วเข้าห้องน้ำเพื่อปลดปล่อย อ๊าาา~~ “กรีนจะไม่ยอมให้พ่อทำร้ายกรีนอีกแล้วค่ะ แม่บัวด้วยนะคะอย่ากับบังคับกรีนด้วยวิธีนี้ได้ไหมคะ” หลังจากทำความสะอาดจัดการเสร็จก็รีบมานอนกอดเธอต่อ พูดจบเธอก็นอนละเมอร้องไห้ เธอน่าสงสารมาก ในตอนนี้ผมรีบปลอบเธอและกอดเธอเบา ๆ “ไม่เป็นไรนะคะ ๆ นอนต่อนะคะ ” ผมส่งคนไปสืบเรื่องพวกนี้ก่อนที่เธอจะสารภาพอีก ผมก็อยากรู้ว่าเธอต้องเผชิญกับปัญหาอะไรก่อนหน้านี้ ถ้าเรื่องที่เกิดขึ้นตามที่เธอว่าผมมั่นใจว่าผมแก้ปัญหาได้แน่นอน จากนั้นผมก็เผลอหลับไปจนถึงเช้า เช้าวันต่อมา
“ไม่Make Sense ทำไมเราต้องรับผิดชอบอะไรแบบนั้นด้วย มีตั้งหลายวิธี พี่ว่าเรื่องนี้มันดูไม่โอเคนะ ชีวิตกรีน กรีนควรเป็นคนเลือก ต่อให้เขาช่วยกรีนยังไง ๆ มันก็มีอีกหลายวิธีที่จะตอบแทนพระคุณ พี่จะช่วยเราเอง ถ้าเราอยากให้พี่ช่วยเราลองมาหาทางออกด้วยกันก็ได้ อย่าไปคิดมากขนาดนั้นสิ ผู้ชายคนนั้นก็ยังไม่กลับมา ตอนนี้พี่ก็ยังเป็นผู้ชายคนแรกและคนเดียวของกรีนอยู่ ดังนั้นเป็นแฟนกับพี่เหอะ พี่จะช่วยเราเองพี่สัญญานะ ๆ” เฮ้อ~ เขาไม่คิดจะหยุดจริง ๆ หรอเนี่ยเอาไงดีกรีน ผู้ชายเขาก็ลุกแรงมากดูท่าจะไม่ถอยง่าย ๆ เราก็รักพี่เขาไปแล้วด้วยสิ “กรีนไม่เหลือใครแล้วนะคะ ถ้ากรีนเป็นแฟนกับพี่ไทกะกรีนจะไม่เสียใจจริง ๆ หรอ กรีนขี้หึงและหวงแฟนมาก แถมกรีนไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้เอามาก ๆ เลย พี่ไทกะจะรับมือกรีนไหวหรอ” พอฉันพูดไปแบบนั้นพี่เขาดูตื่นเต้นและยิ้มร่าในทันทีกับประโยคคำถามเล่านั้น “พี่สัญญา ๆ กรีนจะไม่เสียใจเพราะเรื่องผู้หญิงแน่นอน แต่ว่าพี่ก็ขี้หึง ขี้หวงเหมือนกัน เราก็ห้ามนอกใจพี่นะไม่งั้นพี่จะเล่นงานผู้ชายคนนั้นให้มันตายแน่..แล้วตอนนี้เป็นแฟนได้ยัง” “คนบ้า” “เอ้า! ขอเป็น
เธอพยักหน้างึก ๆ ก่อนจะยอมหันหลังให้ผม ผมจึงถอดเสื้อให้เธอ แต่พอผมถอดเสื้อเธอออกแล้วปรากฏว่าผมเห็นรอยแดงรอยช้ำเต็มแผ่นหลัง ใจผมตอนนี้เจ็บปวดกว่าเดิมอีก ทำไมผมถึงปกป้องเธอไม่ได้เลยนะ ผมได้แต่เป่าแผนหลังเธอเบา ๆ เพื่อเป็นการปลอบประโลม เธอสดุ้งตัวหน่อยๆ “เจ็บมากไหม เดี๋ยวพี่จะออกไปซื้อยากับเสื้อผ้ามาให้นะ เราจะเอาอะไรอีกไหม” “ไม่แล้วค่ะ” “งั้นก็รอพี่ก่อนล็อคห้องดี ๆ นะรอพี่ก่อนเดี๋ยวพี่จะรีบกลับมา” จากนั้นผมมาเอากุญแจรถกับไอ้ซาเพื่อจะไปซื้อของให้เธอ “กรีนเป็นไงบ้างว่ะ กูว่าอาการน้องไม่ค่อยดีเท่าไรนะ ไปหาหมอไหม” “ก็ช้ำระบมเยอะอยู่ น่าจะเพราะถูกกระแทกแรง ๆ กูไปซื้อยากับของใช้ให้น้องก่อน มึงไม่ต้องห่วงหรอก กูไปก่อนนะ มึงก็ดูแลน้องลินดี ๆ ด้วยกูไม่ค่อยมั่นใจว่าสาว ๆ จะยอมเล่าความจริงทั้งหมดให้เราฟังไหม” บรืดดด ไอ้ซาพยักเข้าใจผมจึงรีบขับรถออกมาทันที ผมรีบซื้อของใช้และยามาให้เธอก่อนจะตัดสินใจโทรหาไอ้ไวท์ทันที “ว่าไง มีไรว่ะ” “มึงจัดการเรื่องพวกนั้นเสร็จยัง” “ยังอ่า กูกำลังจัดการพวกที่ตามเรามาอยู่ ส่ว
“เรื่องมีอยู่ว่า แม่พี่ป่วยติดเตียงมาหลายปีก่อนที่พี่จะเรียนจบ จนวันหนึ่งพ่อพี่ได้พาผู้หญิงคนใหม่เข้ามาในชีวิตเรา ซึ่งก่อนหน้านี้ครอบครัวเรามีความสุขมาก ๆ แค่แม่พี่เขาทำงานหนักทั้งในบ้านและนอกบ้านไหนจะดูแลพี่อีก แม่พี่เป็นคนเก่งและแกร่งมาก พอล้มป่วยพ่อกับไม่สนใจเอาแต่ทำงานและมีผู้หญิงใหม่เข้ามาแถมมีลูกด้วยกันอีก ซึ่งเธอก็โตเป็นสาวแล้ว นั้นจึงแสดงว่าพ่อนอกใจแม่มาก่อนหน้านี้แน่ ๆ ยัยผู้หญิงคนนั้นก็หวังแต่จะหุบสมบัติของพ่อกับของแม่พี่ จนพี่ต้องตัดสินใจมาอยู่ข้างนอกและหาเลี้ยงตัวเองรวมไปถึงหาเงินรักษาแม่ โดยที่แม่ต้องทนอยู่ในบ้านของเราที่มีพวกเขาอยู่ และพี่ก็เริ่มท้อไปต่อไม่ได้เพราะพี่หาเงินไม่ทัน จนพี่คิดสั้นจะฆ่าตัวตายแต่ในที่สุดพี่ก็พบแม่บุญธรรมเธอชื่อว่าแม่บัว เธอยอมให้เงินพี่ ส่งเสียเลี้ยงดูพี่รวมไปถึงจ่ายค่ารักษาให้แม่พี่ พอเรียนจบแม่พี่ก็จากพี่ไปเราจัดงานกันอย่างเรียบง่าย คนเป็นพ่อที่รักกับแม่มา 30 ปีกับไม่มาใยดีแม่เลย พ่อเขาไม่เคยนึกถึงวันเก่า ๆ บางเลย พูดไปพี่ก็รู้สึกเจ็บและแค้นใจพ่อตัวเองที่ไม่เคยปกป้องครอบครัวเราเลย มันทำให้พี่ยิ่งบ้างานทำงานหนักเพื่อที่จะสร้างให้ตัวเองเข
“ขอบใจมึงมากไอ้ไวท์หวังว่าจะสำเร็จว่ะ โน่นกรีนเดินมาโน่นละ” “ กรีนจะพาพี่ไทกะไปเที่ยวแถวนี้สักหน่อย พี่ ๆ ไปด้วยกันไหมคะ” (ทุกคนสายหน้าอย่างรู้งาน) “สาวน้อยไปเถอะครับ พอดีพวกพี่มีธุระแล้วอ่า พวกเราไปกันเลยดีกว่านะ ไว้เจอกันครับ บาย” “คะ ค่ะ ๆ” ในรถ “กรีนให้พี่ขับรถให้ดีกว่าไหมเราจะได้พักผ่อน” “ไม่เป็นไรค่ะ สบายมากค่ะ” ผมอาสาขับรถให้เธอ แต่เธอก็ปฏิเสธ หลังจากนั้นเราก็ไม่ค่อยคุยกันเท่าไรจนถึงร้านคาเฟ่ที่ถือว่าสวยใช้ได้ ร่มรื่นเป็นธรรมชาติและมีความเป็นส่วนตัวด้วย ดอกไม้ก็เยอะ แถมยังดูเป็นป่าตนไม้ใหญ่ฟิวเหมือนอยู่ป่าแถวยุโรปเลย “รองเท้าคู่นี้..พี่ไทกะยังเก็บไหวอยู่อีกหรอคะ” “แน่นอนสิ มันเป็นของมีค่าสำหรับพี่มาก ๆ นะ” เธอเผลอยิ้มออกมาหลังจากได้ยินคำนั้น ก่อนจะเดินไปพาผมไปนั่งที่โต๊ะพวกเราสั่งอาหารมาท่านกัน คุยกันบ้างเล็กน้อยก่อนที่ผมจะขอตัวเข้าห้องน้ำ ปรากฏว่ามีคนมาดักผมที่หน้าห้องน้ำเป็นสาวสวยหุ่นดีหน้าตาดีคนหนึ่ง “ขอโทษนะคะคุณชื่ออะไรคะ ขอIG หน่อยได้ไหมคะ” “ผมมีแฟนแล้วครับไม่สะดวก” “ไม่เห็นเป็นอะไรเลย