ภาพจำครั้งแรกของเรา

Latest chapter

• สามพิศวาส   ผีสางเทวดาเป็นสักขี 2/2

  พ่อหมอเมฆินทร์ครางเสียงแหบ สองมือรั้งสะโพกผายเข้ามากระเด้ากระทั้น ยิ่งกดดันเข้าลึกร่องกลีบอวบอูมยิ่งขมิบดูดหนึบแน่น เขาเร่งขยับบั้นเอวกระทุ้งกระถอกลำลึงค์เข้าไปในความสาว กึ่งกลางกายของทั้งคู่อัดกระแทกเข้าหากันเน้น ๆ“อ๊ะ ๆ พี่เมฆินทร์จ๋า... ผัวจ๋า... อ๊า... อร๊า!”บุหงาหวีดร้องเสียงแหลมขณะที่ชายหนุ่มตะบันกายบดขยี้ความอ่อนนุ่มด้วยจังหวะหนักหน่วงและถี่ยิบ หล่อนเกร็งก้นแอ่นเนินโหนกเด้งรับท่อนเอ็นใหญ่ยาวที่กระหน่ำตอกรวงรูรัดรึงอย่างเอาเป็นเอาตายเสียงเนื้อกับเนื้อปะทะกันดังระรัวแรงราวกับไม่มีจุดสิ้นสุด ฉับพลันน้ำรักสองสายก็แตกซ่านสวนทาง“โอ...” พ่อหมอเมฆินทร์คำรามเสียงเข้ม ร่างสูงใหญ่บึกบึนโอบกอดร่างบางไว้แนบแน่น ก่อนจะทรุดฮวบนอนลงบนพื้นหญ้า สุขสมจนสั่นสะท้านไปถึงแก่นกระดูกความเหนื่อยล้าทำให้บุหงาผล็อยหลับไปครู่ใหญ่ ครั้นลืมตาขึ้นอีกครั้ง หล่อนก็ได้เห็นรอยยิ้มปลื้มปริ่มของพ่อหมอเมฆินทร์“งามเหลือเกิน... แม่บุหงาเมียพี่”ชายหนุ่มทำท่าจะก้มลงมาจูบ หล่อนจึงยกมือดันร่าง

• สามพิศวาส   ผีสางเทวดาเป็นสักขี 1/2

  พ่อหมอเมฆินทร์ก้มลงจูบเด็กสาวอย่างดุเดือดเร่าร้อน กอดรัดร่างบางไว้เต็มอ้อมแขนชายหนุ่มแทรกตัวเข้าไปอยู่ตรงกึ่งกลางความเป็นหญิง ขยับสะโพกโยกเบียดจนหล่อนแฉะชื้น แล้วเสือกกายเข้าสู่รวงรูรัดรึงจนสุดขนาด ด้วยการสวมสอดตอกตรึงเพียงครั้งเดียว ความจุกเสียดคับแน่นนั้น ทำให้บุหงาเกร็งกระตุกตอดรัดรอบความเป็นชายระริกระรัว“พี่ทำให้เอ็งเจ็บหรือ” เขาถามน้ำเสียงแหบพร่า ฝ่ามือหนาเลื่อนไล้ลงมาตามสัดส่วนโค้งเว้า แล้วจับเรียวขาคู่งามถ่างกว้าง พลางบดเบียดกลีบแคมอวบอูมให้แบะบาน และควงลำคว้านลึกภายในความอบอุ่นคับแน่น เพื่อให้หล่อนเหยียดขยายเข้ากับสัดส่วนอลังการของเขา“อ๊ะ... เจ็บตัวแค่นี้ เทียบไม่ได้กับความเจ็บใจ ที่พี่ปิดบังเรื่องสำคัญกับฉันหรอก”หล่อนสูดหายใจลึกกับความเสียวซ่านวาบหวามที่มีเขาเติมเต็มอยู่ในกาย พลันตวัดแขนโอบรอบต้นคอแกร่ง เหนี่ยวกอดเรือนกายบึกบึนไว้เป็นหลักยึด“แม่บุหงา แอบไปรู้เห็นอะไรมาอีก อูยยย...”ชายหนุ่มสูดปากครางโหย จับร่างบางนั่งคร่อมหน้าตัก กุมกระชับแก้มก้นกลมกลึงเอาไว้เต็มฝ่ามือ พร้อมกับโยกตัวเข้าหาเนิ

• สามพิศวาส   คืนสู่ร่างเดิม

  “แม่บุหงายอดรัก พี่รักเอ็งทั้งหัวใจ หากชาตินี้พี่กับเอ็งไม่มีวาสนาต่อกัน ขอให้ชาติหน้าเราสองได้ครองคู่เป็นผัวเมียอยู่กินร่วมกันไปจวบจนสิ้นอายุขัย”วิญญาณของชายหนุ่มร่ำไห้ขณะที่สมสู่กับเด็กสาวด้วยร่างเสือสมิง เขาไม่อยากข่มเหงย่ำยี่หล่อนเช่นนี้เลย แต่สันดานเดียรัจฉานในตัวเขามันกระเสือกกระสนหาหนทางปลดปล่อยกามกำหนัดในตัวหล่อนอำนาจอาถรรพ์แห่งตัณหาราคะควบคุมให้พ่อหมอเมฆินทร์เสือกไสแก่นกายแข็งร้อนเข้าสู่ช่องทางสวาทของบุหงา ร่างบางสะดุ้งสะท้านทุกครั้งที่ร่างสัตว์กลัดมันถาโถมโจนจ้วงหล่อนกรีดร้องจนริมฝีปากสั่น ความใหญ่ยาวของท่อนเอ็นที่เบียดเสียดบดขยี้ติ่งเสียวอย่างถนัดถนี่ต่อเนื่องนั้นทำให้น้ำหวานแตกทะลักออกมาจากกายสาวครั้งแล้วครั้งเล่า แต่สมิงหนุ่มยังพุ่งโผนโจนทะยานเข้าใส่ร่างบางอย่างไร้ปรานีมันมุ่งหมายบดขยี้พรหมจรรย์ของหล่อนให้แหลกลาญยับเยิน ทว่าความดุร้ายป่าเถื่อนนั้นกลับปลุกเร้าอารมณ์รัญจวนได้อย่างประหลาดล้ำ“อ๊อย... พี่เมฆินทร์จ๋า ฉันระบมไปหมดแล้ว อ๊า...”บุหงาร้องครวญครางนัยน์ตาลอย ร่องกลีบอวบอูมขมิบดูดท่อนเอ็

• สามพิศวาส   ถอนคำสาป 2/2

  ริมฝีปากเต็มอิ่มเผยออ้าครอบกลืนปลายลึงค์อลังการเอาไว้เต็มโพรงแก้ม เด็กสาวดูดเลียแท่งเนื้อที่มีเส้นเลือดปูนโปนอย่างอร่อยลิ้น สองมือชักรูดไปตามความยาวขรุแข็งเป็นจังหวะ“หยุด... หยุดเดี๋ยวนี้ กรรร...” ครางกระโชกอย่างสุดเสียวทรมานความรู้สึกที่เรียวลิ้นและโพรงปากหวานฉ่ำพลิ้วรัดดูดกลืนความเป็นชาย ทำให้พ่อหมอเมฆินทร์สยิวสะท้านไปถึงจิตวิญญาณ ร่างอมนุษย์ของเขาสั่นยะเยือก เส้นขนที่เสียดสีกับสองเต้าขาวอวบลุกเกรียวบุหงารับรู้ได้ถึงอารมณ์หงุดหงิดงุ่นง่านของชายหนุ่ม เขาถูกหล่อนทรมานจนได้ที่แล้วร่างบางก้าวขาขึ้นคร่อมร่างหนา ค่อย ๆ ย่อตัวลงนั่งทับองคชาตเขื่องชันและขยับสะโพกโยกส่ายไถลลื่นจนร่องสวาทแฉะชื้นไปด้วยน้ำเสียวพ่อหมอเมฆินทร์ครางลึกในอก ด้วยรู้สึกถึงความอ่อนนุ่มชุ่มเปียกที่บดเบียดเคลียเคล้าบนแก่นกายแข็งร้อน เขาอยากกระชากแขนขาให้หลุดจากเชือกอาคมที่พันธนาการเหลือเกิน เพื่อจะคร่อมขี่หล่อนแล้วก็สมสู่กับหล่อนอย่างป่าเถื่อนเยี่ยงสันดานสัตว์เดียรัจฉานแต่ถ้าหากทำเช่นนั้นบุหงาอาจจะเจ็บปวดถึงตาย และเขาอาจจะคลุ้มคลั่งจนกัดกินเลือดเนื้อของหล่อน

• สามพิศวาส   ถอนคำสาป 1/2

  รัศมีแห่งเดือนเพ็ญ ในคืนวันบูรณจันทร์มีฤทธามหาศาล แสงอาถรรพ์ที่แทรกซึมเข้าสู่ผิวเนื้อของพ่อหมอเมฆินทร์ทำให้เลือดลมในกายชายหนุ่มเดือดพล่าน ท้องไส้ร้องโครกครากปั่นป่วนด้วยความหิวโหยจนน้ำลายไหลซึมออกมาจากมุมปากเส้นขนทั่วสรรพางค์งอกยาวและเปลี่ยนสี นิ้วมือนิ้วเท้างองุ้มเปลี่ยนรูปทรง แต่ด้วยถูกเชือกลงอาคมร้อยรัดรอบแขนขาและลำคอ ร่างกายและใบหน้าของเขาจึงอยู่ในสภาพครึ่งคนครึ่งเสือฉับพลันจมูกของสัตว์นักล่าก็ได้กลิ่นหอมหวานของเหยื่ออันโอชากรุ่นโชยใกล้เข้ามาทุกขณะกลิ่นกายหอมหวานเหมือนดอกไม้ป่า...แม่บุหงา! หล่อนมาที่นี่ได้อย่างไร“ไสหัวไปให้พ้น! กรรร...”พ่อหมอเมฆินทร์แผดเสียงคำรามข่มขวัญเพื่อขับไล่เด็กสาวแต่บุหงาไม่ยอมล่าถอยง่าย ๆ หล่อนตั้งใจแน่วแน่ว่าจะผลีกายใช้เลือดสาวบริสุทธิ์ลบล้างคำสาปร้ายที่ครอบงำจิตวิญญาณของเขา“โฮกกก... อย่าเข้ามา กรรร!!!” ชายหนุ่มกระโชกขู่เสียงดังกระหึ่ม ทว่าเด็กสาวยังดื้อดึงเดินเข้ามาใกล้ และกระตุ้นให้เขารู้สึกหิวโหยในตัวหล่อนมากยิ่งขึ้น

• สามพิศวาส   คำสาปที่แสนทรมาน 2/2

  สภาพของการะเกดไม่ได้ย่ำแย่แต่ก็ไม่น่าวางใจ ร่างกายภายนอกไม่มีบาดแผลเลือดตกยางออกและไม่มีรอยไหม้ เด็กสาวนอนนิ่งเหมือนคนหลับลึกและเนื้อตัวอุ่นจัดการะเกดกลืนกินเหล็กไหลโกฏิปีของพ่อหมอไกรเข้าไปและของขลังชิ้นนั้นมีวิญญาณเสือไฟสิงสู่ เรือนของพ่อหมอดำอยู่ในตำแหน่งที่มีแสงสว่างมากเกินไป ดวงตะวันมีอิทธิอำนาจแรงกล้าต่อเหล็กไหล พ่อหมอไกรจึงต้องรีบเร่งพาการะเกดไปรักษาตัวอยู่ที่เรือนของตนเองในหมู่บ้านสักทอง“หมู่บ้านสักทองอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ ใช้เวลาเดินทางแค่ครึ่งชั่วยามเท่านั้น แม่ดอกแก้วกับแม่บุหงาไม่ต้องกังวลว่าจะไม่ได้เจอแม่การะเกด ไอ้ไกรเป็นเจ้าของเหล็กไหลโกฏิปีชิ้นนั้นและเป็นคนเดียวที่สามารถช่วยแม่การะเกดได้” พ่อหมอดำพูดปลอบใจ“แล้วการะเกดจะฟื้นเมื่อไหร่หรือจ๊ะ”ดอกแก้วกับบุหงาจับมือกันแน่น แม้จะมั่นใจว่าน้องสาวคนเล็กไม่มีอันตรายถึงแก่ชีวิต แต่พวกหล่อนก็ยังรู้สึกเป็นห่วง“ไอ้เมฆินทร์ มึงรู้หรือไม่”พ่อหมอดำหันไปถามเพื่อนรัก“แม่การะเกดไม่ได้หมดสติหรือมีอาการบาดเจ็บ วิญญาณของหล่อนอยู่ในภาวะจำศี