เข้าสู่ระบบแชร์
ถอนคำสาป 1/2
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-22 18:34:40รัศมีแห่งเดือนเพ็ญ ในคืนวันบูรณจันทร์มีฤทธามหาศาล แสงอาถรรพ์ที่แทรกซึมเข้าสู่ผิวเนื้อของพ่อหมอเมฆินทร์ทำให้เลือดลมในกายชายหนุ่มเดือดพล่าน ท้องไส้ร้องโครกครากปั่นป่วนด้วยความหิวโหยจนน้ำลายไหลซึมออกมาจากมุมปาก
เส้นขนทั่วสรรพางค์งอกยาวและเปลี่ยนสี นิ้วมือนิ้วเท้างองุ้มเปลี่ยนรูปทรง แต่ด้วยถูกเชือกลงอาคมร้อยรัดรอบแขนขาและลำคอ ร่างกายและใบหน้าของเขาจึงอยู่ในสภาพครึ่งคนครึ่งเสือ
ฉับพลันจมูกของสัตว์นักล่าก็ได้กลิ่นหอมหวานของเหยื่ออันโอชากรุ่นโชยใกล้เข้ามาทุกขณะ
กลิ่นกายหอมหวานเหมือนดอกไม้ป่า...
แม่บุหงา ! หล่อนมาที่นี่ได้อย่างไร
“ไสหัวไปให้พ้น ! กรรร...”
พ่อหมอเมฆินทร์แผดเสียงคำรามข่มขวัญเพื่อขับไล่เด็กสาว
แต่บุหงาไม่ยอมล่าถอยง่าย ๆ หล่อนตั้งใจแน่วแน่ว่าจะผลีกายใช้เลือดสาวบริสุทธิ์ลบล้างคำสาปร้ายที่ครอบงำจิตวิญญาณของเขา
“โฮกกก... อย่าเข้ามา กรรร !!!” ชายหนุ่มกระโชกขู่เสียงดังกระหึ่ม ทว่าเด็กสาวยังดื้อดึงเดินเข้ามาใกล้ และกระตุ้นให้เขารู้สึกหิวโหยในตัวหล่อนมากยิ่งขึ้น
บทล่าสุด
สามพิศวาส ถอนคำสาป 1/2
รัศมีแห่งเดือนเพ็ญ ในคืนวันบูรณจันทร์มีฤทธามหาศาล แสงอาถรรพ์ที่แทรกซึมเข้าสู่ผิวเนื้อของพ่อหมอเมฆินทร์ทำให้เลือดลมในกายชายหนุ่มเดือดพล่าน ท้องไส้ร้องโครกครากปั่นป่วนด้วยความหิวโหยจนน้ำลายไหลซึมออกมาจากมุมปากเส้นขนทั่วสรรพางค์งอกยาวและเปลี่ยนสี นิ้วมือนิ้วเท้างองุ้มเปลี่ยนรูปทรง แต่ด้วยถูกเชือกลงอาคมร้อยรัดรอบแขนขาและลำคอ ร่างกายและใบหน้าของเขาจึงอยู่ในสภาพครึ่งคนครึ่งเสือฉับพลันจมูกของสัตว์นักล่าก็ได้กลิ่นหอมหวานของเหยื่ออันโอชากรุ่นโชยใกล้เข้ามาทุกขณะกลิ่นกายหอมหวานเหมือนดอกไม้ป่า...แม่บุหงา! หล่อนมาที่นี่ได้อย่างไร“ไสหัวไปให้พ้น! กรรร...”พ่อหมอเมฆินทร์แผดเสียงคำรามข่มขวัญเพื่อขับไล่เด็กสาวแต่บุหงาไม่ยอมล่าถอยง่าย ๆ หล่อนตั้งใจแน่วแน่ว่าจะผลีกายใช้เลือดสาวบริสุทธิ์ลบล้างคำสาปร้ายที่ครอบงำจิตวิญญาณของเขา“โฮกกก... อย่าเข้ามา กรรร!!!” ชายหนุ่มกระโชกขู่เสียงดังกระหึ่ม ทว่าเด็กสาวยังดื้อดึงเดินเข้ามาใกล้ และกระตุ้นให้เขารู้สึกหิวโหยในตัวหล่อนมากยิ่งขึ้น
สามพิศวาส คำสาปที่แสนทรมาน 2/2
สภาพของการะเกดไม่ได้ย่ำแย่แต่ก็ไม่น่าวางใจ ร่างกายภายนอกไม่มีบาดแผลเลือดตกยางออกและไม่มีรอยไหม้ เด็กสาวนอนนิ่งเหมือนคนหลับลึกและเนื้อตัวอุ่นจัดการะเกดกลืนกินเหล็กไหลโกฏิปีของพ่อหมอไกรเข้าไปและของขลังชิ้นนั้นมีวิญญาณเสือไฟสิงสู่ เรือนของพ่อหมอดำอยู่ในตำแหน่งที่มีแสงสว่างมากเกินไป ดวงตะวันมีอิทธิอำนาจแรงกล้าต่อเหล็กไหล พ่อหมอไกรจึงต้องรีบเร่งพาการะเกดไปรักษาตัวอยู่ที่เรือนของตนเองในหมู่บ้านสักทอง“หมู่บ้านสักทองอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ ใช้เวลาเดินทางแค่ครึ่งชั่วยามเท่านั้น แม่ดอกแก้วกับแม่บุหงาไม่ต้องกังวลว่าจะไม่ได้เจอแม่การะเกด ไอ้ไกรเป็นเจ้าของเหล็กไหลโกฏิปีชิ้นนั้นและเป็นคนเดียวที่สามารถช่วยแม่การะเกดได้” พ่อหมอดำพูดปลอบใจ“แล้วการะเกดจะฟื้นเมื่อไหร่หรือจ๊ะ”ดอกแก้วกับบุหงาจับมือกันแน่น แม้จะมั่นใจว่าน้องสาวคนเล็กไม่มีอันตรายถึงแก่ชีวิต แต่พวกหล่อนก็ยังรู้สึกเป็นห่วง“ไอ้เมฆินทร์ มึงรู้หรือไม่”พ่อหมอดำหันไปถามเพื่อนรัก“แม่การะเกดไม่ได้หมดสติหรือมีอาการบาดเจ็บ วิญญาณของหล่อนอยู่ในภาวะจำศี
สามพิศวาส คำสาปที่แสนทรมาน 1/2
ในวันบูรณจันทร์ ลานฝึกดาบและพื้นที่โล่งบริเวณด้านทิศตะวันออกของเรือนพ่อหมอดำได้ถูกดัดแปลงให้กลายเป็นลานประกอบพิธีกรรมบวงสรวงสิ่งศักดิ์สิทธิ์การสรรเสริญอันเชิญทวยเทพเทวดาและครูบาอาจารย์จำต้องกระทำอย่างเปิดเผย ผู้ฝักใฝ่ในไสยเวทย์วิชาจึงแห่แหนกันมาร่วมงานจำนวนหลายชีวิตการสวดบริกรรมคาถาเริ่มตั้งแต่ย่ำรุ่งและเสร็จสิ้นในเวลาสองชั่วยามถัดมา หลังจากนั้นพ่อหมอดำ พ่อหมอเมฆินทร์ และพ่อหมอไกรจึงปลีกตัวไปพักผ่อน แต่บริเวณลานพิธียังมีกลุ่มชายฉกรรจ์นุ่งขาวห่มขาวยืนสนทนากันเกี่ยวกับเรื่องปลุกเสกวัตถุของขลังหายากเสียงพูดคุยต่าง ๆ จึงดังมาเข้าหูของการะเกดที่แอบด้อม ๆ มอง ๆ อยู่แถวนั้น“เหล็กไหลโกฏิปี[1] มีอิทธิอำนาจเหนือเหล็กไหลทั้งมวล ยิ่งผ่านการปลุกเสกจากพ่อหมอทั้งสามก็ยิ่งมีความศักดิ์สิทธิ์ ผู้ใดได้ครอบครองถือว่ามีบุญวาสนามาก ข้าอยากเร่งให้ถึงเวลาเที่ยงวันใจจะขาด”“อุตส่าห์ตั้งตารอวันบูรณจันทร์[2] มาเป็นแรมปี อดทนรออีกสักประเดี๋ยวคงไม่ถึงตายหรอกกระมัง”“พวกเอ็งพูดราวกับจะได้ครอบครองเครื่องรางของขลังเสียเอง
สามพิศวาส ความจริงแสนโหดร้าย 2/2
“แม่วาด... กลับมาที่นี่อีกทำไม”หล่อนขมวดคิ้วสงสัยวาดคอแข็งทันที “ทำไมฉันจะมาไม่ได้”“หากพี่เมฆินทร์เห็นเข้า แม่วาดอาจจะโดนไล่ตะเพิด”“พ่อหมอก็แค่แสร้งทำท่าเกรี้ยวกราดไปอย่างนั้นเอง อย่าได้หลงคิดเข้าข้างตัวเองว่าเป็นของใหม่แล้วเขาจะพิศวาสหล่อนมากกว่าคนอื่น ผู้ชายที่หล่อเหลาและมีดีรอบด้านอย่างพ่อหมอเมฆินทร์น่ะ มีผู้หญิงให้มาเลือกตั้งมากมาย เขาแข็งแรงคึกหื่นตลอดเวลา เด็กสาวที่เพิ่งเกิดเมื่อวานซืนอย่างหล่อนไม่เก่งกล้าพอจะรับมือเขาไหวหรอก”วาดหรี่ตามองเหยียด ทำให้บุหงารู้สึกเดือดดาลขึ้นมาทันที อีกฝ่ายกล้าดีอย่างไรถึงมาดูถูกดูแคลนหล่อนแบบนี้“ถ้าแม่วาดเก่งมากนัก ทำไมหล่อนถึงได้โดนเขาเฉดหัวทิ้งเล่า”“ก็เขาเห็นแก่ตัวน่ะสิ พ่อหมอเมฆินทร์ทิ้งฉันเพราะฉันไม่ใช่สาวพรหมจรรย์ ที่เขาทำเป็นรักใคร่หล่อนนักหนา ก็เพราะต้องการเลือดบริสุทธิ์ของหญิงพรหมจรรย์ที่รักเขาอย่างจริงใจมาล้างคำสาปของเสือสมิง หากหล่อนเสียสาวให้เขาแล้ว หล่อนก็หมดประโยชน์ !”บุหงาส่ายหน้าเหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน “ไม่จริง แม่วาดอย่ามาเป่าหูฉันเสียให้ยาก หล่อนริษยาคนอื่นจนเป็นบ้าไปแล้ว”“อีหน้าโง่ ! หากไม่เชื่อก็คอยดูไปเถอะ” วาดแ
สามพิศวาส ความจริงแสนโหดร้าย 1/2
พ่อหมอเมฆินทร์ดึงรั้งร่างเล็กให้หันกลับมาหาเขาจนใบหน้าเสมอกัน ดวงตาคมกล้าเหมือนตาเสือจ้องเข้าไปในดวงตาหยาดเยิ้ม เขาไม่ได้ล่อลวงบุหงาด้วยมนตราอีกแล้ว หล่อนเป็นเช่นนี้เพราะตัวของหล่อนเอง“ฉันรักพี่” เด็กสาวยกมือขึ้นแตะใบหน้ากระด้าง แล้วเอ่ยคำรักเหมือนละเมอพ่อหมอเมฆินทร์ยิ้มเอ็นดู ก่อนจะก้มลงจุมพิตจมูกเล็กเบาๆ แล้วเลื่อนไปทั่วพวงแก้มสองข้าง ก่อนจะจบที่ริมฝีปากอิ่มตึงหวานล้ำบุหงาเผยอปากรับและเคลื่อนไหวปลายลิ้นอย่างคล่องแคล่ว มอบจูบซ่านอารมณ์ให้เขาด้วยความหวังเต็มเปี่ยมในหัวใจรักแล้วอยากได้ความรักตอบเป็นเช่นนี้เอง หล่อนดูดกลืนลมหายใจของเขาอย่างละโมภเพราะความรักที่มากล้น ถ้าทำได้อยากสูบลมหายใจของเขาเข้ามาให้หมด แต่ถ้าทำได้จริงเขาก็สิ้นลมน่ะสินะ บุหงาตำหนิตัวเองว่าเหลวไหลเพ้อเจ้อก่อนจะขยับตัวเสียดสีเขา“พอแล้วจ้ะยอดรัก คืนนี้แม่บุหงาบอบช้ำมากพอแล้ว” เขาหยุดยั้งหล่อนเอาไว้ไม่ให้เร่งเร้าอารมณ์“ยอดรัก?” ผิวแก้มเด็กสาวแดงระเรื่อ“ใช่ จะให้เอ็งรักพี่ฝ่ายเดียวได้อย่างไรเล่า พี่ต้องรักเอ็งตอบด้วยสิ ถึงจะเท่าเทียมกัน”รักตอบเพื่อให้เท่าเทียมหรอกหรือ คำกล่าวนั้นฟังแล้วไม่อ่อนหวานเอาเสียเลย หล่อนม
สามพิศวาส ราวกับหญิงขายกาม
“พี่เมฆินทร์ ! อย่าทำหล่อน...” บุหงาพูดเสียงสั่น ตอนนี้หล่อนเอ็งก็ใจคอไม่ค่อยดีเพราะไม่เคยเห็นเขาใช้สายตาโหดเหี้ยมอำมหิตเช่นนี้“แม่บุหงา” พ่อหมอเมฆินทร์รำพึงชื่อหญิงสาวด้วยความหวั่นใจ ไม่รู้ว่าบุหงาได้ยินสิ่งที่วาดพร่ำพรรณนามากน้อยแค่ไหน เขาได้แต่หวังว่าหล่อนจะไม่เข้าใจผิด“ที่แท้พ่อหมอก็มีหญิงอื่น จึงตัดรอนฉัน” วาดตัดพ้อต่อว่าเขาทั้งน้ำตา ก่อนจะลุกขึ้นเดินโผเผจากไปพร้อมกับเสียงร้องไห้คร่ำครวญปริ่มว่าใจจะขาดชายหนุ่มรีบเก็บดาบเข้าฝัก ไม่ได้มีทีท่าจะสนใจใยดีวาดเลยแม้แต่น้อย เขาตะวัดแขนโอบประคองบุหงาไปนั่งที่แคร่“แม่บุหงาอย่าเพิ่งด่วนตัดสินพี่ผิด ๆ เทียวนะ” ซุ่มเสียงส่อถึงความกังวล เขาเชยใบหน้างามให้เงยขึ้นหันมาสบตา“ฉันไม่กล้าตัดสินใครหรอกจ๊ะ”“เอ็งกำลังน้อยใจพี่อยู่ใช่ไหม สายตาของเอ็งมันฟ้อง”“หาความ” หล่อนมองค้อน“เอาเถิด หากแม่บุหงายืนกรานว่าไม่ได้รู้สึกหึงหวง พี่ก็จะเชื่อ”“พี่เมฆินทร์!” บุหงาทุบกำปั้นลงบนแผ่นอกกว้างด้วยความหมั่นไส้คนช่างทึกทักเข้าข้างตัวเอง พ่อหมอเมฆินทร์หัวเราะลั่นดวงตาเป็นประกายขณะที่คู่รักหนุ่มสาวหยอกล้อกระหนุงกระหนิง อีกด้านหนึ่งบนเรือนไม้สักหลังงามพ่อหมอ
บางทีคุณอาจจะชอบ
ท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป
ป่าดอกท้อ24.8K viewsบันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์
เซี่ยวชิงขวาง73.9K viewsลิขิตรักภรรยาตัวร้าย
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ24.6K viewsพระชายาสุดหวงของท่านอ๋องคลั่งรัก
ชาไทยเย็น36.6K viewsข้าจะเกี้ยวท่านมาเป็นสามี
องค์หญิงโนเนม2.1K viewsเชลยรักของฮองเฮาตัวร้าย
วันว่างว่างของหญิงใหญ่359 viewsล่ามสวาทนางร้าย
บ้านเขมปัณณ์1.5K viewsทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงใจร้ายของเจ้าเด็กแฝดมากแผนการ
JAOTUNTEE1.5K views
