ตอนที่ 5 อยากเจอรักดีๆ
หมวยเล็กไม่ได้รู้สึกอะไรกับคำตอบของเพลิง เขาก็ชอบพูดทำร้ายจิตใจคนอื่นตลอดอยู่แล้ว อนาคตคุณหมอที่จะรักษาคนไข้เป็นร้อยเป็นพันคน แต่คงมีแค่คนเดียวที่เขากล้าจะทำร้ายโดยไม่ต้องคิด
นั่นก็คือตัวเธอ
ทั้งคู่มาถึงห้องแล้ว ห้องที่ว่าก็คือห้องของเขา
เพลิงเป็นทายาทบริษัทนำเข้าอุปกรณ์ทางการแพทย์ พ่อเป็นหมอคลุกคลีอยู่ในวงการแพทย์มานาน ส่วนแม่ของเขาก็เป็นนักธุรกิจ เขาไม่เคยลำบากแต่ก็มีหลายเรื่องที่อยากทำแต่ไม่ได้ทำ
เขาไม่อยากเรียนหมอแต่พ่อแม่ต้องการให้เขาเรียน ทุกอย่างที่เขาได้มาต้องแลกกับความสุขในบางเรื่องของตัวเองทั้งนั้น การเป็นลูกคนเดียวย่อมต้องเป็นความหวังเดียวของพ่อกับแม่อยู่แล้ว เรื่องนี้เพลิงพอจะเข้าใจได้จึงไม่อยากขัด
“พรุ่งนี้พี่มีเวรเช้าไม่ใช่เหรอ ก็รีบนอนเถอะ จะไปรับหมวยทำไมก็ไม่รู้”
“ทำไม ฉันไปขัดจังหวะเธอกับไอ้วิศวะนั่นเหรอ” เพลิงหันหน้ามาถามพร้อมกับแววตาหาเรื่องเธอเต็มที่
“ก็ไม่นะ หมวยอิ่มพอดี” หมวยเล็กไหวไหล่อย่างไม่ใส่ใจ
“เธอลืมไปหรือเปล่า ว่ารับปากอะไรไว้”
“…ไม่ลืมหรอก “
“รีบไปอาบน้ำ”
หมวยเล็กไม่พูดอะไรต่อ เธอทำแค่พยักหน้าแล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้าของตัวเองที่พอมีติดห้องของเขา จะว่าไปแล้วที่ผ่านมามันก็ไม่ได้ต่างจากคนรักกัน แต่เธอก็รู้ว่ามันไม่ใช่
เรื่องที่ว่าเธอรับปากไว้ก็ไม่พ้นเรื่องบนเตียงอีกเช่นเคย เธอบอกว่าจะมาหาเขาทุกคืนจนกว่าจะเรียนจบ เพื่อแลกกับเงินที่เขาเคยโอนให้มาจำนวนหนึ่ง ยอมรับว่าตอนนั้นหน้ามืดเพราะเงิน ก็การก่อสร้างบ้านที่ต่างจังหวัดนั้นติดขัดเรื่องเงินพอดี
ก็ไม่คิดว่าผู้หญิงคนสำคัญของเขาจะกลับมาตอนนี้ เขาไม่เคยบอก เลยทำให้ติดอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอย่างนี้ ถ้าเธอหลบหน้าเขาก็จะถูกอีกฝ่ายหาว่าได้เงินเขาแล้วหนี แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องกลัวขนาดนั้น ในเมื่อเขาก็เห็นเธอเป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว
หรือเธอจะหนีไปตอนนี้เลย เขาจะแจ้งความฐานยักยอกทรัพย์ไหมนะ ก็บอกตำรวจไปสิว่าเขาให้ด้วยความสิเน่หา มันจะไปยากอะไร
แต่จะให้เป็นเรื่องเป็นราวก็อายชาวบ้าน แม่เธอก็คงรู้หมดว่าอะไรเป็นอะไร
ยืนหลับตาอยู่ใต้สายน้ำที่ไหลผ่านร่างกายทุกส่วน พลางคิดไร้สาระเรื่อยเปื่อยไม่เข้าท่า เธอไม่รู้จะเอาตัวเองไปไว้ที่ไหน แต่ถ้าถามเพลิงเขาคงอยากเก็บเธอไว้ในที่ลับๆ เป็นได้แค่คนในความลับที่ไม่มีใครรู้ ส่วนคนที่เขาจะเดินควงอย่างเชิดหน้าชูตาก็คงเป็นผู้หญิงอีกคน
หมวยเล็กใช้เวลาไปเกือบยี่สิบนาทีถึงอาบน้ำเสร็จ เพลิงยังนั่งดูอยู่บนเตียงพร้อมกับไอแพดที่เขาชอบพกมันติดตัวตลอด ทั้งตอนอยู่ในห้องและเวลาเรียน
ชีวิตของเขาไม่ได้มีเวลาว่างมากนัก บางวันนอนดึกตื่นเช้าหรือบางครั้งมีเวรดึกเขาก็ต้องนอนตอนเช้าเลยก็มี จนหมวยเล็กรู้สึกได้ว่าเขาผอมลงกว่าตอนที่ได้รู้จักกันครั้งแรก ทว่า ถึงจะดูผอมลงแต่เขาก็ยังดูเป็นหนุ่มสุขภาพดีจนได้เป็นนายแบบให้กับมหาวิทยาลัย ด้านกีฬาและสุขภาพมากมาย
ผู้ชายที่มีรูปติดอยู่บนป้ายใหญ่โต ทั้งในมหาวิทยาลัยและโรงพยาบาลในเครือเดียวกันนี้ ผู้ชายที่ใครหลายคนจดจำใบหน้าหล่อเหลาที่มีสน์เฉพาะตัวของเขาได้ เห็นผ่านตาจนเบื่อแต่ก็ยังมีหลายคนอยากเข้าใกล้และได้ครอบครองหัวใจ แต่เขามีเจ้าของหัวใจอยู่แล้ว แม้แต่เธอที่เจอเขาบ่อย ได้ใกล้ชิด ได้นอนเกยก่ายกันเกือบทุกคืน
ยังไม่มีสิทธิ์นั้นเลย
“ก็นึกว่านอนไปแล้วนะ “
หมวยเล็กพูดลอยๆ คล้ายว่าพึมพำกับตัวเอง แต่อีกฝ่ายที่ได้ยินก็เงยหน้าขึ้นพร้อมกับใช้มือดันกรอบแว่นตากรองแสงที่เขามักใส่มันให้เธอเห็นประจำ ภาพแบบนี้ไม่มีใครได้เห็นหรอกนอกจากเธอ ผู้ชายหน้าดุแต่ดูฮอตเนิร์ด กำลังถอดเสื้อเปลือยท่อนบน สวมแว่นสีใสเพิ่มความสุขุมให้เจ้าตัวดูดีน่าค้นหาไปอีกแบบ
แต่เสียใจด้วยหมวยเล็กค้นมาหมดแล้วจนเบื่อขี้หน้า ขอนอนเฉยๆ สักคืนจะได้ไหมไม่ต้องอ่อยกันขนาดนี้
” คิดว่าฉันลงทุนไปรับเธอเพราะว่างมากหรือไง “
“ตอนแรกหมวยก็คิดแบบนั้นแหละ แล้วถ้าไม่ว่างจะไปรับหมวยทำไมล่ะ” หมวยเล็กถามก่อนจะคลานขึ้นเตียงไปนั่งทับท่อนขาแกร่งอยู่บนเตียง
ทำให้มันเสร็จๆ ไปแล้วกัน เดี๋ยวก็ได้นอนแล้ว
ภาพของผู้หญิงที่ใส่ชุดนอนสายเดี่ยวบางเบาใส่สบาย สั้นจนมันร่นขึ้นมาอยู่ตรงขาอ่อนสีขาวนวลเนียนทำให้เขาต้องละสายตาจากเครื่องสือสื่อสารแล้ววางมันลงกับเตียง
“เพราะเธอเริ่มทำตัวมีปัญหา”
เขาเอ่ยด้วยสีหน้านิ่งเรียบ ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างในมือ ก่อนจะหยิบเอาแว่นตากรองแสงนั้นออกไปจากใบหน้าคมคาย กลับมาเป็นผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาแต่ดูดุเหมือนเสือดังเดิม
“ก็ไม่นะ”
“การที่เธอทำเป็นไม่สนใจฉัน เมินสายและข้อความ นั่นแหละคือทำตัวมีปัญหา เธอกำลังเรียกร้องความสนใจจากฉัน เธอรู้ตัวดีหมวย”
“เปล่า ไม่ใช่” ใครกันจะยอมรับ ก็แค่เธอรู้สึกเบื่อไม่อยากยุ่งกับเขาแล้วต่างหาก เหม็นหน้าไอ้บ้านี่เต็มทน
แต่มานั่งอยู่บนตักเขาคืออะไรนะ
“แล้วเพราะอะไรเธอถึงกล้าทำ” เสียงเข้มพร้อมกับสายตาดุดันที่ส่งมาทำเอาหมวยเล็กนิ่งไป
“หมวยก็แค่อยากถอย หมวยไม่อยากอยู่แบบนี้แล้ว พี่เพลิงก็น่าจะเข้าใจนะ หมวยไม่อยากเห็น”
“ก็อยู่ในที่ของเธอ มันไม่ต้องเห็นอะไรทั้งนั้น ต่างคนต่างอยู่”
“ใจคอจะให้หมวยอยู่แบบนึ้ไปจนตายหรือไง หมวยก็อยากเจอคนดี ๆ เจอรักดี ๆ เหมือนกัน”
เพลิงหัวเราะดังหึ ในลำคอ เขาไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้จากปากของผู้หญิงที่รีดเงินเขาไปจนแทบจะหมดตัวแบบนี้ ขึ้นเตียงทีต้องเสียเงินให้หมวยเล็กตลอด ไม่รู้ว่าเอาไปทำอะไรนักหนา เขาก็ไม่เคยคิดที่จะก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของใคร ไม่อยากสนใจ แค่เรื่องเรียนเรื่องในโรงพยาบาลก็ปวดหัวจะแย่แล้ว
“อยากเจอรักดี ๆ ก็เลิกเห็นแก่เงินก่อน”
“เงินมันจำเป็นเหมือนกัน คนดี ๆ ที่มีเงินก็เยอะแยะไป หาไม่ได้ยากหรอก” หมวยเล็กบอกแล้วมองค้อนอีกฝ่าย “คนรวยแบบพี่ไม่เข้าใจหรอก”
“จำเป็นมากก็อย่าสร้างปัญหา อย่าทำให้ฉันต้องปวดหัว”
“ไม่อะ เรียนจบหมวยก็จะไปอยู่ในที่ของหมวยแล้ว พี่ก็ใช้ชีวิตของพี่ไปเถอะ”
พูดจบมือเรียวเล็กก็ขยับขึ้นมาลูบใบหน้าเนียนสวยของตัวเองเพราะความรู้สึกบางอย่าง มันร้อนเสียจนเหงื่อตก ทั้งที่ในห้องนอนห้องนี้ก็เปิดแอร์เย็นฉ่ำ
คนฟังนิ่งงัน เขาไม่รู้ว่ากำลังรู้สึกแบบไหนกับคำพูดของคนที่นั่งอยู่บนตักเขาแบบนี้ เจ้าตัวสวมชุดนอนบางเบา มองเห็นสัดสวดโค้งเว้าด้านในเกือบชัด แล้วบางอย่างมันก็น่าจับน่ามอง น่าบีบให้ร้องชิบหาย
ข้างในก็ไม่มีอะไรด้วย ดีหน่อยยังใส่ข้างล่าง
กำลังอ่อยกูอยู่ชัดๆ แต่พูดเป็นวรรคเป็นเวรว่าจะไป
“เรียกร้องความสนใจไม่เข้าเรื่อง” ชายหนุ่มเอ่ยน้ำเสียงราบเรียบ
ขณะที่มือหนากำลังลูบไล้ตามเรียวขาขาวเนียนของคนที่นั่งอยู่บนตัก
“ทำไมหมวยต้องเรียกร้อง”
“หึ”
“อ๊ะ!”
คนถูกถามไม่ตอบ เห็นหน้ายียวนของอีกฝ่ายเขาอยากจะขยำด้วยมือ ฟาดปากด้วยท่อนเอ็นแข็งๆ ของเขา กดมันทีเดียวจนมิดด้ามให้เข็ดหลาบ คิดแล้วก็ตวัดร่างอรชรลงบนเตียงแล้วขยับไปนั่งคร่อม ล็อกข้อมือเล็กทั้งสองข้างด้วยมือเดียวของเขา
“ไม่อยากได้แล้วเหรอ เงินอีกเป็นแสนที่เธอขอ”
เขาไม่ใช่คนใช้จ่ายฟุ่มเพือย ถึงแม้ว่าครอบครัวจะมีฐานะร่ำรวยมหาศาล พ่อเป็นหุ้นส่วนโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง แม่เป็นเจ้าของบริษัทนำเข้าอุปกรณ์ทางการแพทย์ที่มีชื่อเสียงในวงการนี้ แต่เขาก็ไม่ใช่คนที่จะจ่ายเงินกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง
ทว่า ยัยเด็กรุ่นน้องคนนี้กลับไถเงินเขาได้เรื่อยๆ จนตอนนี้อาจจะเหยียบล้านแล้ว ไม่รู้ยอดมันเท่าไรไม่ได้กลับมาคิดคำนวณด้วยสิวะกู หรือจะเกินล้านไปแล้ว
แม่กูจะรู้หรือยัง
อิเพลิงจดรายชื่อคนที่ด่ามันไว้แล้ว บอกด้วยว่าตอนจบอย่ามาพูดว่ารักมันกันนะพวกเธอ 55555
ตอนที่ 34 แค่เธอตลอดไปเพลิงตื่นตั้งแต่ตีห้าเหมือนอย่างที่เขาตื่นมาทุกวัน ถึงจะนอนดึกแค่ไหนเขาก็ยังคงตื่นเวลาเดิม ส่วนหมวยตอนนี้ยังคงหลับสนิท อาจเป็นเพราะเมื่อคืนเขาจัดให้หมวยยกใหญ่หลาย ๆ ยกเขาออกมาช่วยยายเปิดร้านก่อนที่พนักงานคนอื่น ๆ จะมา ไม่ได้มีอะไรให้ทำเพราะส่วนใหญ่เป็นงานในครัว ยายทำกับข้าวให้เขาก่อนเป็นพิเศษ ก่อนที่เขาจะอาบน้ำแต่งตัวเพื่อออกไปทำงาน“น้องหมวยไม่ตื่นเหรอวันนี้”“ยังเลย” ยายตอบแล้วหันมามองไอ้หมอหน้าดุที่กำลังมองยายสลับกับไอ้ช่างไฟฟ้านี่“มีอะไรกับหมวยเหรอ” เขาเดินไปถาม เห็นไอ้นี่มาหลายวันแล้ว ก่อนหน้านี้เขาไม่ถามมันเพราะกลัวหมวยไม่พอใจแต่วันนี้กูเป็นผัวหมวย ใครหน้าไหนก็ห้ามจีบ“อ้าวหมอ ถามทำไม อยากรู้ด้วยเหรอ”“ก็พี่ถามถึงเมียผม ก็เลยอยากรู้ว่าถามทำไม” เพลิงถามหน้านิ่ง จริงจังจนอีกฝ่ายหน้าถอดสีน้องหมวยมีผัวใหม่แล้วหรือผัวเก่าหมวยกลับมายายแอบฟังอยู่ตรงนั้น หัวเราะจนไหล่สั่นเพราะความหึงหวงของหลานเขยตัวดี ให้ค้างคืนกันคืนเดียวอ้างเป็นผัวเป็นเมียกันแล้ว ไอ้หมวยมันคงไม่รอดหมวยตื่นมาช่วงสาย ๆ พร้อมกับลูก อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ออกมาหน้าร้าน เวลานี้คนซาลงบ้างแล้วแต่เพรา
ตอนที่ 33 รู้สึกเช่นเดิม“ห้ามเสียงดังนะ”“เข้าใจแล้วครับ”“พูดเพราะจัง”“ก็ดีใจไง” เขากระซิบข้างใบหูเธอ ได้กลิ่นอ่อนของโลชั่นจากตัวหมวยเล็กยิ่งกระตุ้นอารมณ์ความต้องการของเขาให้มันลุกโชน ก่อนอาบน้ำก็ว่าหอมแล้วหลงอาบน้ำทำเอาเขาแทบคลั่งเลยจะไม่ให้ดีใจได้ไงวะ หมวยเล่นบอกให้เขาว่า... ทำให้เสร็จหน่อย ให้กูช่วยหมวยจนกูตายไปวันนี้เลยก็ยอม กล้ามากหมวย กล้ามาก !“พี่เพลิงจะไม่ทำให้หมวยเสียใจแล้วใช่ไหม” เธอถามย้ำเรื่องนี้ก็เพราะกลัวว่าหากคืนนี้ผ่านพ้นไปแล้ว เธอคงให้เขาไปทั้งตัวและหัวใจที่ปั้นมันขึ้นมาใหม่ในระยะเวลาสองปีนี้อีกครั้งหากเขาทำลายมันก็คงแหลกละเอียดไม่เหลือชิ้นดี“พี่สัญญาว่าจะไม่ทำให้หมวยต้องเสียใจ จะไม่ทำให้หมวยต้องร้องไห้เลย” ยกเว้นตอนอยู่บนเตียง“งั้น...” เธอขัดเขินที่จะบอกว่า งั้นก็อนุญาตเขาก็คงรู้คำตอบของเธอดีเพลิงระบายยิ้ม ทิ้งมาดความหน้าดุของเขาทิ้งไปหมด เหลือแค่ผู้ชายหน้าหื่น ๆ อยู่ตรงนี้“คิดถึงเธอมากเลยรู้ไหม อยากทำ... ตั้งนานแล้ว”“พี่เพลิง”จมูกของเขาซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่น มือซุกซนสอดเข้าไปใต้ชุดนอนบางเบาที่เขาเพ่งเล็งมันไว้ตั้งแต่หัวค่ำ บีบคลำเต้าทรวงทั้งสองข้างของหมวยที
ตอนที่ 32 ย่าของหลาน“หนูจะไม่หนีไปไหนอีกแล้วนะ และไม่รับเงื่อนไขอะไรทั้งนั้น” หมวยเล็กตอบกลับคำพูดนั้นของพิมพ์ภิรมณ์ด้วยความรู้สึกโมโหสุดขีดตอนนั้นที่เธอไม่สู้ก็เพราะไม่รู้ว่าจะสู้ไปเพื่ออะไร แต่ตอนนี้เธอจะไม่ยอมแพ้แน่ ๆ เพราะหมวยจะสู้เพื่อให้ลูกของตัวเองได้อยู่อย่างสงบสุขและมีชีวิตที่ดี“…”“ถ้าคุณอยากจะฆ่าหนูก็ฆ่าเลย หนูรู้ว่าคุณคงอยากให้หนูหายไปจากโลกนี้ด้วยซ้ำเพื่อไม่ให้หนูเจอเขา”“แต่หนูขอคุณแค่เรื่องเดียว”“…”“อย่าฆ่าคนที่เขามีเลือดเนื้อของพวกคุณอีกครึ่งหนึ่งเลย”“ฉันจะฆ่าหลานตัวเองทำไม แล้วจะฆ่าแม่ของหลานได้ยังไง คิดอะไรอยู่ ฮึ” พิมพ์ภิรมณ์หมดความอดทนเอาตามจริงนางก็เหมือนลูก ถ้าไม่ถึงที่สุดก็ไม่อยากจะพูดอะไรให้มากหรอก มันรู้สึกเสียฟอร์มจะตายไป แต่ยัยลูกสะใภ้คนนี้ชักไปกันใหญ่แล้ว มองไม่ออกอีกรึว่านางมาดี“ก็คุณจะเอาเงินให้หนูทำไม”“ชดเชยที่ฉันกับเจ้าเพลิงมันไม่ได้มาดูแลไง ไม่สิ ที่แม่กับเพลิงไม่ได้มาช่วยดูแลหลาน” คุณนายพิมพ์รู้สึกกระดากปาก แต่พอพูดไปแล้วมันก็ไม่เลวเลย“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ”“กว่าจะรู้ว่าหมวยอยู่ที่นี่ กว่าลุงเจตเขาจะบอกว่ามีหลานก็ปล่อยให้ฉันเหงาอยู่คนเดียวตั้งนา
ตอนที่ 31 รักก็ว่ารักกลับจากเที่ยวก็ไปแวะที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อของใช้ให้ลูกแล้วค่อยกลับเข้าบ้าน กว่าจะมาถึงบ้านของหมวยก็ตอนหกโมงเย็น เพราะไอ้พี่เพลิงจริงจังกับการจะนอนกับลูกคืนนี้มาก เขาแวะไปเอาเสื้อผ้าตัวเองอีกเป็นกระเป๋า“เอามาทำไมเยอะแยะ หมวยให้นอนคืนเดียว”“เธอบอกว่าแล้วแต่พี่ พี่ถามลูกแล้วลูกให้นอนทุกคืน”“เพ้อเจ้อ” ลูกบอกได้ที่ไหน มากสุดก็แค่ตอบตกลง“มังกรให้พ่อนอนด้วยทุกคืนใช่ไหม” เขาก้มลงไปถามลูกแต่มังกรหลับอยู่บนตักของหมวย คาร์ซีทซื้อให้ก็ไม่ยอมนั่ง ร้องโวยวายใหญ่ สงสัยเขาต้องฝึกลูกเป็นเรื่องเป็นราวสักวัน“ไม่คุยด้วยแล้ว บ้าไปกันใหญ่ จะนอนกี่คืนก็แล้วแต่พี่ นอนนอกห้องนู่น” หมวยบอกแล้วทำท่าจะลงเขาก็คว้าแขนเธอไว้ อีกข้างเธออุ้มลูกอยู่“หมวย”“อะไรอีก”“รู้ไหมว่าสองปีมานี้ไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึงเธอเลย”“...” หมวยเล็กได้แต่เงียบ ไม่คิดว่าเขาจะมาพูดในเวลาแบบนี้ จอดรถไว้หน้าร้านแต่ก็ไม่ยอมดับเครื่องสักทีเพราะจะเล่าเรื่องนี้ให้เธอฟังหรือไง“วันที่เธอหายไปพี่อยู่ไม่ได้เลย ยิ่งเธอปิดช่องทางติดต่อทุกทางก็ยิ่งเหมือนจะเป็นบ้าเลย ตอนนั้นแหละที่รู้ว่ารักเธอแล้ว รู้ตอนที่เธอไม่อยู่นั่
ตอนที่ 30 ให้โอกาสอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วก็มาจัดการกับลูกต่อ หมวยจับเจ้ามังกรแต่งตัวหล่อแล้วจึงพาไปขึ้นรถ ไม่ใช่รถหมวยหรอกแต่เป็นรถคนที่ขอไปด้วย บอกว่าจะอาสาขับรถให้ทั้งวันหมวยเล็กไม่ขัดเขาอยากไปก็ให้ไปบอกเขาไปตั้งนานแล้วว่า ต่างคนต่างทำหน้าที่พ่อและแต่ดูเหมือนไอ้พี่เพลิงมันจะเริ่มไม่อยากเป็นแค่นั้นแล้ว“แต่งตัวโป๊ไปหรือเปล่า”“ก็ไม่นะ เมื่อก่อนก็แต่งแบบนี้”เขาเงียบ อันนั้นยอมรับ เมื่อก่อนก็แต่งแบบนี้แต่ตอนที่ใส่แบบนี้เขาก็อยู่ด้วยตลอด ตอนที่หมวยไปข้างนอกไม่ได้อยู่กับเขาอันนั้นไม่รู้ว่าใส่ไหม แล้วก็ไม่รู้ว่าทำไมตอนนี้มันถึงไม่ค่อยชอบใจนัก“ลูกหนึ่งแล้ว เบาบ้างก็ได้”“เบาทำไม ไม่ได้หนักหัวใครนี่” เธอบอกแล้วหันหนีไปอีกทาง บนตักมีเด็กชายมังกรนั่งบีบของเล่นอยู่ด้วยเงียบ ๆ“…” เพลิงเป็นฝ่ายที่ต้องเงียบเถียงคำไม่ตกฟาก ไม่หนักหัวใครแต่หนักหัวกู ทั้งหัวล่างหัวบนเลยหมวย ทีกูมองบอกลามกแล้วไปให้คนอื่นดูฟรี ๆ ได้ยังไงวะ“ถ้าไม่สะดวกใจจะไปกับหมวยก็บอกหมวยจะไปกับลูกสองคน” หมวยไม่ง้อหรอก“สะดวก สะดวกมาก อยากใส่อะไรก็ใส่แล้วแต่เธอเลย”พูดจบก็เหยียบคันเร่งออกจากบ้าน เงียบตลอดทางเพราะเผื่อว่าหมวยจะง
ตอนที่ 29 อ่อยไม่ได้แปลว่ายอมเขายังคงตื่นเช้าเหมือนเช่นทุกวันเพื่อทำกิจวัตรประจำวันของตัวเองที่มันไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิมเลยตั้งแต่วันที่เจอกับหมวย มันไม่ได้น่าเบื่ออะไรเลยเพราะเหมือนกับว่าเขามีเป้าหมายในแต่ละวันว่าจะทำอย่างไรให้หมวยมันใจอ่อนกับเขาสักทีสามเดือนแล้ว…สามเดือนที่ได้ทำความรู้จักกับลูกและพยายามเข้าใกล้หมวย ถึงแม้ว่าหมวยจะยังคนทำเย็นชาใส่แต่เขาก็สัมผัสได้ว่าหมวยเริ่มยอมแล้วกับบางเรื่องในหนึ่งเดือนเขามักจะมีวันหยุดหนึ่งวันหรือแค่ครึ่งวัน ช่วงเวลานั้นแหละที่เขาพยายามเก็บเกี่ยวโอกาสของตัวเองให้ได้มากที่สุด“มาทำอะไรแต่เช้า” หมวยเอ่ยปากถามเพราะวันนี้เขาตั้งใจจะมาเล่นกับลูกทั้งวันในวันหยุด และการตื่นเช้าเป็นเรื่องปกติของร่างกายไปแล้ว เขาจึงออกห้องตั้งแต่ตีห้าเพื่อมาช่วยหมวยดูลูก“วันนี้ว่าง”หมวยเล็กไม่ได้แปลกใจที่เขาจะมีวันว่างขนาดนี้เพราะที่ผ่านมาเธอก็ไม่ได้เห็นว่าเขาจะว่างบ่อย ทุกวันเธอจะเห็นเขาแค่ตอนเช้า มากินข้าวที่ร้านแล้วก็ไปหาลูกสิบยี่สิบนาทีก่อนจะไปทำงาน ถ้าไม่มีเวรดึกเขาก็จะมาหาลูกช่วงเย็นอีกรอบพอสองทุ่มก็กลับห้องยอมรับว่าเธอเริ่มใจอ่อนกับการกระทำของเขา แต่ก็ยังไม่