ย้อนเวลามาสะสางหนี้แค้นในยุค80

ย้อนเวลามาสะสางหนี้แค้นในยุค80

last updateLast Updated : 2025-05-18
Language: Thai
goodnovel16goodnovel
Not enough ratings
28Chapters
1.5Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

อวี้จินจะไม่ใช่เหยื่ออีกต่อไป! เพราะความโง่เขลาและหัวอ่อน ทำให้อวี้จิน ต้องตกเป็นเหยื่อของคนใจชั่ว ในเมื่อได้รับโอกาส ให้กลับมาแก้ไขอดีตอีกครั้ง ครั้งนี้เธอจะไม่ยอม เป็นเหยื่ออีกต่อไป

View More

Chapter 1

บทนำ

母の遺骨を納骨堂に安置すると、森川優香は叔母からの電話を受けた。

「優香、お母さんが亡くなって、あなたが日本に一人でいるのが心配なの。海外で私と一緒に暮らさない?」

優香は長い沈黙の後、大きな決意を固めたかのように、厳かに答えた。「はい」

「本当?来てくれるの?嬉しいわ!」電話の向こうで叔母は喜びの声を上げた。「でも、日本で結婚したって聞いたけど、ご主人も一緒に来てくれるの?」

その言葉に、優香は笑みを浮かべた。「大丈夫です、もうすぐ離婚しますから」

電話を切る前に、玄関から物音が聞こえてきた。

深津航が帰ってきたのだ。

優香は目を上げて玄関を見たが、いつものように出迎えることはしなかった。

そこへ、航の妹の深津美咲が入ってきた。得意げな表情で言う。「お兄ちゃんが姿月お姉様を連れて帰ってきたわ。あなたくらいの偽物は、すぐに追い出されるわよ~」

優香は眉を少し寄せた。「......偽物?」

美咲はさらに得意げな表情を浮かべた。「姿月お姉様を見れば分かるわよ」

その言葉が終わるか終わらないかのうちに、航が浅井姿月を連れて入ってきた。

運転手が大小の荷物を持って、後ろについてきている。

姿月は巨大な薔薇の花束を抱えていた。鮮やかな赤い薔薇が目を奪い、優香の目尻が思わず赤くなった。

まさか彼女に薔薇を買う時間があったなんて。

結婚して五年、一度も花を贈ってくれたことはなかったのに。

「姿月が帰国したばかりで、まだ住む場所が決まっていないから、しばらくうちに泊まることになった」航は優香を見もせず、姿月から目を離さないまま言った。「俺の隣の客室を掃除しておいてくれ。これからは姿月がそこに住むから」

相談ではなく、命令口調だった。

まるで夫婦ではなく、この家の家政婦でもあるかのように。誰かが泊まりに来るのに彼女の同意は必要なく、ただ客室の掃除をすればいい、とでも言うように。

「航、私が掃除するわ。優香さんに迷惑をかけたくないの」姿月が顔を上げ、優香は初めて彼女の顔を見た。

優香は凍りついたように、体が硬直して動けなくなった。

この瞬間、美咲の言った「偽物」の意味を理解した。

浅井姿月は優香によく似た顔をしていたのだ。

ただし、より柔らかく美しく、優雅な雰囲気を漂わせていた。姿月の目元には、選ばれし者としての誇りが垣間見えた。

なるほど......

優香は突然笑い出し、さりげなく目尻の涙を拭った。なるほど、やっと分かった。

自分はいつも不運で、神様に見放されていた。母との二人暮らしだったのに、母は優香の誕生日に亡くなってしまった。

そうだ、こんな不運な自分が、たった一度の出会いで、大企業の御曹司に見初められ、結婚までできるなんて、そんな幸運があるはずがない......

なるほど。

これで全て説明がついた。

自分は代役に過ぎなかったのだ。

「あら、泣いちゃったの?大げさよ。姿月お姉様はほんの数日泊まるだけなのに、泣くことないでしょ?森川優香、器が小さすぎるわ」美咲は嘲るように言った。

優香は慌てて首を振った。「違います、浅井さんのせいじゃ......」

言葉を終える前に、姿月は目に涙を浮かべた。「やっぱり帰ります。私のせいで夫婦仲が悪くなるのは嫌です」

航の表情が一瞬で曇った。

「帰る必要はない」彼は姿月を制し、誰も反論を許さない口調で言った。「この家のことは俺が決める!森田さん、荷物を上に運んで!」

運転手は顔を上げ、不安そうに優香を見たが、動かなかった。

それを見て、航も優香の方を向いた。

「何か文句があるのか?」彼は上から目線で尋ねた。

その声には脅しのような響きさえあった。

優香は首を振り続け、目を赤くしながら笑った。「何もありません。浅井さんが来てくれて嬉しいです」

文句なんてない、あるはずがない。

もうすぐ去る人間に、何の文句があろうか。

彼女は品位を保ったまま身を引き、そして永遠に去っていく。二度と戻ってこない。
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

No Comments
28 Chapters
บทนำ
มณฑล ซานซู 1985"แม่คะ หนูไม่แต่งงานได้ไหมคะ""ไม่ได้ หากลูกไม่แต่ง อวี้หลิงก็จะต้องลำบากไม่มีเงินเรียน เงินเก็บที่เรามีอยู่ก็น้อยนิดลงไปทุกวัน ไม่พอใช้จ่ายหรอก นี่ก็เพิ่งจัดงานศพคุณย่าของลูกไป เราใช้เงินกับตรงนั้นไปหมดแล้ว จินจิน ลูกถือซะว่าทำเพื่อครอบครัวนะ เถ้าแก่เฉินน่ะ ถึงเขาจะอายุมากไปสักหน่อย แต่เขาก็เป็นคนมีเงิน ดูร้านขายเนื้อของเขาสิทำเงินได้เดือนๆ หนึ่งตั้งกี่หยวน เอาน่า ลูกแต่งกับเขาไม่เสียหายหรอก"เมื่อได้ยินอย่างนั้นเด็กสาวตรงหน้าก็หมดคำจะกล่าว เธอทำได้เพียงพยักหน้ารับอย่างยิ้มแย้ม ทั้งที่ภายในใจขมขื่นเกินจะทนที่นี่คือหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ในมณฑลซานซู ห่างจากเมืองหลวงไม่ไกลเท่าไรนัก มณฑลซานซูตอนนี้กำลังเข้าสู่เขตการพัฒนาให้เจริญมากยิ่งขึ้น รอบๆ เมืองที่ตอนแรกยังเป็นป่าและสวนมันสำปะหลัง สวนดอกไม้ สวนการเกษตร ตอนนี้เริ่มมีโรงงานอุตสาหกรรมและการก่อสร้างมากขึ้นอวี้จินปีนี้มีอายุยี่สิบปีแล้ว หลังจากที่เรียนจบมัธยมปลายของรัฐ เธอก็ไม่ได้เรียนต่อที่มหาวิทยาลัยอีก เพราะทางบ้านเริ่มมีเงินไม่มากพอ ทุกคนจึงตกลงกันว่า เงินเก็บที่เหลือจะใช้ส่งเสียให้อวี้หลิง น้องสาวคนเล็กได้เข้
last updateLast Updated : 2025-05-17
Read more
บทที่ 1 เริ่มต้นเอาคืน
ตอนนี้บ้านตระกูลอวี้ค่อนข้างวุ่นวายเป็นอย่างมาก หลังจากที่อวี้จินหมดสติไปอีกครั้ง คุณย่าของอวี้จิน ก็รีบให้คนพาเธอไปส่งที่โรงพยาบาลกาชาดซึ่งอยู่ไม่ไกลจากหมู่บ้านในทันที เมื่อมาถึงมือคุณหมอแล้ว อวี้จินก็ปลอดภัยคุณย่าของเธอจึงเบาใจลงไปได้ไม่น้อยสองวันต่อมาอวี้จินก็ได้สติกลับคืนมา เมื่อสอบถามจากคุณย่า ก็ได้ความว่า ก่อนหน้านี้อวี้จินไปทำงานที่สวนผัก เดิมทีก็มีอาการป่วยอยู่แล้ว เมื่อฝืนออกไปทำงานอาการก็เลยยิ่งแย่ลงจนหมดสติไปอวี้จินได้ยินก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ในชาติที่แล้ว เธอไม่ได้ล้มป่วยบ่อยเท่าใดนัก จำได้ว่าป่วยหนักครั้งท้ายสุดคือตอนที่แม่ของเธอตายจากไปดูเหมือนทุกอย่างจะมีเหตุและผลเพื่อพาเธอย้อนอดีตกลับมาแก้ไขเรื่องราวของตนเองอีกครั้งตอนนี้คือปี 1982 อวี้จินยังมีอายุเพียงสิบเจ็ดปี กำลังเรียนอยู่ที่โรงเรียนมัธยมปลายของรัฐ ทุกอย่างในตอนนี้ยังคงราบรื่นดีเพราะมีคุณย่าคอยดูแล แต่หลังจากนี้นับไปอีกไม่กี่ปี ชีวิตของเธอจะต้องพบเจอแต่ความย่ำแย่ เพราะฉะนั้นสิ่งที่เธอจะต้องทำก็คือแก้ไขเรื่องราวให้เปลี่ยนทิศทางไปเสียชาตินี้คนที่มีชีวิตย่ำแย่จะต้องไม่ใช่เธอแน่นอน!อวี้จินมองหน้าหญิงชราที่มีผมสีด
last updateLast Updated : 2025-05-17
Read more
บทที่ 2 กลับมาเพื่อพบกันอีกครั้ง
"คุณชาย อยู่ที่เมืองหลวงก็ดีอยู่แล้ว จะมาลำบากที่นี่ทำไมกันครับ หากว่าต้องการมาดูการก่อสร้างโรงงานและห้างสรรพสินค้าของนายท่าน แค่ส่งคนมาก็ได้ ไม่เห็นจะต้องมาลำบากด้วยตัวเองเลยนี่ครับ"เสียงของชายวัยกลางคนผู้หนึ่งเอ่ยขึ้นมาอย่างอ่อนใจหลายวันก่อนคุณชายกู้ ลูกชายคนเล็กของท่านนายพลกู้และคุณนายเฝิงเกิดล้มป่วยขึ้นมากะทันหัน หลังจากที่หายป่วยและได้สติกลับคืนมาเขาก็มีนิสัยแปลกประหลาดมากกว่าเดิม เอาแต่บอกว่าเบื่อนั่นเบื่อนี่ ไม่อยากอยู่เมืองหลวง อยากมาสูดอากาศบริสุทธิ์ ในเมื่อโรงงานของคุณนายเฝิงกำลังจะมาเปิดที่เมืองซานซู เขาก็รีบเสนอหน้าบอกว่าจะมาดูแลให้แทน ทั้งที่ผ่านมาทำงานไม่ได้ความอะไรเลยแม้แต่น้อยตระกูลกู้มีกิจการที่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษมากมาย อีกทั้งทายาทรุ่นที่เก้ายังได้เป็นถึงนายพล นับว่าเป็นทายาทคนที่สองที่เข้าร่วมกองทัพและมียศตำแหน่งเป็นที่นับหน้าถือตาตระกูลกู้เป็นตระกูลที่มีอำนาจและอิทธิพลเป็นที่เคารพนับถือของคนในเมืองหลวงอย่างมากตระกูลกู้รุ่นที่เก้าในปัจจุบันมีทายาทสองคน คนโตเป็นลูกสาว นามว่ากู้หลานปีนี้อายุยี่สิบสองปี ส่วนลูกชายคนเล็กมีนามว่ากู้อวิ๋นฟานปีนี้อายุยี่สิบปีเดิมทีนายพ
last updateLast Updated : 2025-05-17
Read more
บทที่ 3 ไม่ยอม
ด้านอวี้จินนั้น เมื่อสุขภาพดีขึ้นมากแล้ว คุณหมอจึงอนุญาตให้เธอกลับมาพักผ่อนที่บ้านได้ แม่เฒ่าอวี้รีบมารับหลานสาวกลับบ้านด้วยตนเอง อีกทั้งยังตำหนิเจียงลี่กับอวี้หลิงไปหลายคำรบ เรื่องที่สองแม่ลูกเป็นลมไปในวันนั้น"ให้ตายเถอะ ให้มาดูแลจินจิน แต่พวกเธอกลับทำได้ไม่ดี เป็นแม่เลี้ยงประสาอะไรกัน หลิงหลิงเธอก็อีกคน แทนที่จะช่วยดูแลพี่สาว กลับมาช่วยสร้างเรื่องเสียได้ ไม่ได้เรื่องทั้งคู่!"เจียงลี่และอวี้หลิงไม่กล้าเถียงทำได้เพียงข่มกลั้นความไม่พอใจลงคอไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ส่วนอวี้ตง บิดาของอวี้จินก็รีบช่วยพูดแทนภรรยาของตน"คุณแม่ครับ อย่ากล่าวโทษลี่ลี่กับหลิงหลิงเลย ใครจะรู้ว่าจินจินจะอาเจียนออกมาแบบนั้น จินจิน ลูกต่างหากที่ควรต้องขอโทษแม่กับน้อง"อวี้จินเมื่อได้ยินก็ถึงกับส่งเสียงเหอะในลำคอ พ่อของเธอช่างเป็นพ่อที่ประเสริฐเสียเหลือเกิน ถึงกับขนาดจะให้ลูกสาวที่เพิ่งหายป่วยไปขอโทษภรรยาใหม่และลูกรักของตนแม่เฒ่าอวี้ถึงกับขมวดคิ้วและมองลูกชายตนด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะฟาดฝ่ามือลงไปบนศีรษะของลูกชายด้วยความโมโห"แกเป็นพ่อประสาอะไร ฮะ เดี๋ยวก็ถีบเข้าให้"อวี้ตงไม่กล้าพูดอีก ส่วนเจียงลี่นั้นก็แปลกใจ
last updateLast Updated : 2025-05-17
Read more
บทที่ 4 คนสวย
อวี้จินเดินออกมาจากสวน ก่อนจะยกมือขึ้นลูบแก้มข้างซ้ายของตนเองที่ถูกตบ แรงมือของพ่อไม่เบาเลย มันทำให้เธอเจ็บเป็นอย่างมาก และเรื่องนี้อวี้จินก็ไม่ได้คิดจะปิดบังย่าของเธอเหมือนเช่นชาติก่อนอีกต่อไป ใครทำอะไรเธอ เธอจะให้พวกเขาไม่มีความสุขเช่นเดียวกันตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว อวี้จินรู้สึกหิวเป็นอย่างมาก เมื่อเช้าตอนออกจากบ้านเธอกินโจ๊กมาเพียงไม่กี่คำกับขนมปังหนึ่งชิ้นเพียงเท่านั้นและรีบออกมาตรวจดูงาน ตอนนี้จึงรู้สึกหิวขึ้นมาเสียแล้วอวี้จินเดินมาตามทางเรื่อยๆ ระหว่างทางมีคนเอ่ยทักทายเธอหลายคน อวี้จินมองไปโดยรอบ ก่อนที่สายตาของเธอจะไปหยุดอยู่ที่ร้านขายโจ๊กร้านหนึ่ง ซึ่งดูเหมือนว่าเพิ่งจะมาเปิดใหม่ เพราะก่อนหน้านี้ที่ตรงนั้นเป็นบ้านเก่าที่เจ้าของปล่อยทิ้งร้างเอาไว้ความทรงจำในชาติก่อนย้อนกลับมาอีกครั้ง อวี้จินมองดูชายวัยกลางคนที่กำลังต้มโจ๊ก เธอจำได้ เขาคือลุงหม่าลุงหม่ามีหลานชายอยู่คนหนึ่งชื่อว่าอาฟาน หลานชายของเขาคนนั้นไม่ค่อยเอาการเอางาน วันๆนอกจากจะไล่แซวผู้หญิงไปทั่วแล้ว ก็ไม่ทำอะไรอีก ในชาติก่อนอาฟานเคยตามจีบเธอ ทั้งที่เขาอายุมากกว่าเธอตั้งหลายปีแต่กลับทำนิสัยเหมือนเด็ก อวี้จินใน
last updateLast Updated : 2025-05-17
Read more
บทที่ 5 ทวงคืน
ทันทีที่กลับมาถึงบ้าน อวี้จินก็ล้างไม้ล้างมือจนสะอาด ระหว่างทางเธอซื้อขนมมาฝากคุณย่าด้วย"ย่าคะ หนูกลับมาแล้ว"แม่เฒ่าอวี้ที่ได้ยินเสียงของหลานสาวจึงรีบเดินออกมาจากในครัวก่อนจะต้องขมวดคิ้วมุ่น เมื่อเห็นว่าบนแก้มซ้ายของอวี้จินมีรอยฝ่ามือปรากฏอยู่ชัดเจน"หน้าไปโดนอะไรมาน่ะจินจิน"แม่เฒ่าอวี้รีบเดินเข้ามาจับใบหน้าหลานสาวอย่างห่วงใย อวี้จินเบ้หน้าเล็กน้อยเพราะยังรู้สึกปวดระบมไม่หาย"จินจิน ว่ายังไง หน้าหลานไปโดนอะไรมา"แม่เฒ่าอวี้เอ่ยถามย้ำ อวี้จินเองก็ไม่คิดจะปิดบัง จึงบอกเล่าเรื่องราวทุกอย่างไปตามความจริง แม่เฒ่าอวี้เมื่อได้ฟังก็เดือดดาลเป็นอย่างมาก"ลูกเวรนั่นกล้าลงมือกับหลานเชียวเหรอ หลานไม่ต้องกลัวนะ หลานไม่ผิด หลานทำถูกแล้ว เรื่องนี้ย่าจะจัดการเอง"อวี้จินพยักหน้า ก่อนจะขอตัวไปอาบน้ำเพราะเธอเหนียวตัวมาก หลังจากที่อวี้จินแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยและกำลังจะเดินออกมาจากห้อง ก็ได้ยินเสียงของย่าที่กำลังด่าพ่อของเธอและแม่เลี้ยงเจียงลี่อย่างไม่ไว้หน้า อวี้จินลอบขบขันในใจ รู้สึกสมน้ำหน้าคนพวกนั้นเป็นอย่างมาก ชาตินี้เธอจะไม่ยอมเป็นเหยื่อทางอารมณ์ของใครอีกต่อไปแล้ว ในเมื่อพวกเขาทำให้เธอทุกข์ใจ เธ
last updateLast Updated : 2025-05-17
Read more
บทที่ 6 รู้ทัน
วันต่อมาอวี้จินตื่นนอนตั้งแต่เช้าตรู่ หลังจากทำอาหารเช้าไว้ให้คุณย่าเรียบร้อยแล้ว เธอก็ออกจากบ้านมุ่งหน้าไปที่สวนผักเหมือนเช่นทุกวัน เมื่อเย็นวานนี้ลุงต่ง คนสวนที่ทำงานอยู่บ้านตระกูลอวี้มานานได้นำเงินจากการขายดอกไม้และผักมามอบให้เธอลุงต่งเป็นคนซื่อสัตย์และจิตใจดี ครอบครัวของเธอไว้ใจลุงต่งมาก น่าเสียดายชาติที่แล้วเธอไม่เชื่อฟังคำเตือนของลุงต่ง หลังจากที่ย่าตายจากไป อวี้จินก็เชื่อฟังคำแม่เลี้ยงทุกอย่าง สมบัติทุกชิ้นในบ้านหากว่าแม่เลี้ยงอยากจะเอามันไปใช้ทำอะไรอวี้จินล้วนสนับสนุนและไม่เอ่ยปากห้ามมีวันหนึ่งลุงต่งมาเตือนเธอด้วยความหวังดีแต่กลับถูกเธอต่อว่า ลุงต่งน้อยใจจึงขอลาออกจากนั้นเธอก็ไม่ได้พบเจอกับลุงต่งอีกเลยคนงานที่ซื่อสัตย์ขนาดนี้ เธอยังปล่อยให้หลุดมือไปได้ ชาติที่แล้วต้องโง่งมถึงเพียงไหนกันอวี้จินถอนหายใจออกมาเล็กน้อย หลังจากที่จัดการใส่ปุ๋ยและรดน้ำผักกับดอกไม้เรียบร้อยแล้ว เธอก็นึกขึ้นมาได้ว่าจะต้องนำผักไปมอบให้อาฟานที่ร้านขายโจ๊ก เพราะก่อนหน้านี้เธอบอกกับเขาว่าจะนำผักไปให้แลกกับโจ๊กสองถ้วยนั้น เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้ อวี้จินจึงจัดการเก็บผักหลายอย่างใส่ตะกร้าหวายตั้งใจ
last updateLast Updated : 2025-05-17
Read more
บทที่ 7 พบกันยามค่ำคืน
อวี้จินกลับมาถึงบ้านในช่วงบ่ายๆ เธอไม่ได้ทำตัวมีพิรุธหรือแสดงท่าทีว่ารู้ทันสิ่งที่เจียงลี่จะทำเลยแม้แต่น้อยเจียงลี่ลอบมองลูกเลี้ยงก่อนจะยกยิ้มมุมปาก ตอนนี้เธอจะยอมทำตัวไม่มีพิษสง ตามน้ำให้อวี้จินได้ใจไปเสียก่อน หลังจากนั้นค่อยจัดการในครั้งเดียว หลังจากที่อวี้จินแต่งกับเถ้าแก่เฉินไปแล้ว ก็จะไม่มีใครคอยแย่งสมบัติกับเธอและลูกสาวอีกอวี้ตงนั้นไม่ได้เอ่ยอะไร ตั้งแต่มีเรื่องกันครั้งนั้นจนถึงขั้นลงไม้ลงมือก็ดูเหมือนว่าเขาและอวี้จินผู้เป็นลูกสาวเหมือนจะห่างเหินกันเป็นอย่างมาก ตั้งแต่อวี้จินหายป่วยนิสัยใจคอก็เปลี่ยนไปไม่เหมือนแต่ก่อน เขาเองก็ไม่เข้าใจว่ามันเพราะอะไรกันแน่ ที่ทำให้อวี้จินเปลี่ยนไปเป็นคนละคนได้ขนาดนี้"ย่าคะ อีกไม่กี่วันก็จะเปิดเรียนแล้ว ตอนที่หนูไปเรียน คุณย่าต้องดูแลตัวเองให้ดีนะคะ ระวังเรื่องอาหารการกินให้มาก ย่าอายุมากแล้ว อย่าได้กินอะไรซี้ซั้วเป็นอันขาด"แม่เฒ่าอวี้เมื่อได้ยินที่หลานสาวพูดบ่นเสียยาวเหยียดก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ อวี้จินนับว่ารู้ความเป็นอย่างมาก อีกทั้งยังใส่ใจคนแก่อย่างจริงใจ หากแม่ของอวี้จินยังอยู่ อวี้จินคงจะมีความสุขมากกว่าในตอนนี้"ย่าเข้าใจแล้ว หลานเองก็
last updateLast Updated : 2025-05-17
Read more
บทที่ 8 แก้ไขสถานการณ์
เมื่อตั้งสติได้อวี้จินจึงรีบผละออกจากชายหนุ่มตรงหน้า ก่อนจะซัดหมัดเข้าไปที่หน้าท้องของเขาอย่างแรงจนคนถูกต่อยถึงกับหน้าเขียวหน้าแดง แต่เขากับไม่ส่งเสียงร้องออกมาสักแอะเพราะกลัวว่าจะทำให้อวี้จินเดือดร้อนหญิงสาวตรงหน้าตอนนี้มีใบหน้าแดงระเรื่อ ท่าทีของเธอทั้งประหม่าทั้งวางตัวไม่ถูกอวี้จินลนลานอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน อยู่ดีๆเธอก็ล้มลงไปจูบเขาเสียได้ "โอย มือเธอหนักชะมัดเลย ฉันเจ็บแล้วนะ""ใครใช้ให้พี่ไม่ดูตาม้าตาเรือเล่า"อวี้จินเอ่ยโดยที่ไม่มองหน้าของกู้อวิ๋นฟาน ให้ตายเถอะ เธอไม่อาจทำใจมองเขาตอนนี้ได้ เขาไม่รู้ตัวเลยหรือยังไงกันว่าใบหน้าของเขาตอนนี้มันหล่อเหลามากมายขนาดไหนอวี้จินเคยนึกสงสัยในตัวของกู้อวิ๋นฟานอยู่หลายครั้ง ทั้งที่เขาบอกว่าเป็นเพียงชาวบ้านธรรมดา แต่ความรู้สึกส่วนลึกบอกกับเธอว่าเขาอาจไม่ใช่ชาวบ้านธรรมดา ผิวพรรณของเขาขาวสะอาด ท่าทางสำอางเหมือนคุณชายที่ใช้ชีวิตในเมืองหลวงจนเคยชิน ไม่เหมือนกับหนุ่มบ้านนอกยากจนที่ต้องมาหากินเลี้ยงชีพต่างหมู่บ้านเลยแม้แต่น้อยแต่เขาจะเป็นใครก็ช่างเถอะ หากไม่สร้างปัญหาให้เธอ เธอก็ยินดีคบหาเป็นเพื่อนกับเขากู้อวิ๋นฟานมองออกว่าอวี้จินเขินอายแต่
last updateLast Updated : 2025-05-17
Read more
บทที่ 9 ไม่ยอมอีกต่อไป
เช้าวันต่อมาอวี้จินก็แต่งตัวไปเรียนหนังสือตั้งแต่เช้า ก่อนจะไปเธอยังไม่ลืมทำอาหารเช้าให้ย่าของเธอ พร้อมกับยกเข้าไปไว้ในห้องนอนให้และยังกำชับเรื่องอาหารการกินอย่างละเอียดถี่ถ้วน แม่เฒ่าอวี้ถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างเอ็นดูหลานสาวคนนี้ตั้งแต่หายป่วยก็บ่นเก่งเสียเหลือเกินแต่เพราะไม่อยากให้อวี้จินเป็นห่วงแม่เฒ่าอวี้จึงตกปากรับคำโดยไม่อิดออดนับตั้งแต่อวี้จินเอ่ยปากเรื่องกุญแจร้านสองร้านนั้น เจียงลี่ก็นำมามอบให้แม่สามีอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แม้จะไม่เต็มใจแต่เบื้องหน้ายังคงแสร้งทำเป็นแม่เลี้ยงใจดีเสียเต็มประดาตั้งแต่เธอแต่งเข้าบ้านตระกูลอวี้ เรื่องเงินทองรวมไปถึงสมุดบัญชีในบ้านแทบไม่ได้หยิบจับมาดูแล แม่สามีเค็มเหมือนเกลือ จะหยิบจับใช้จ่ายอะไรล้วนต้องบอกก่อนเสมอ เธออึดอัดมาก สามีก็กลัวแม่ตัวเองอย่างกับอะไรดี จนเจียงลี่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดีแล้วเดิมทีเธอก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร คิดว่าแต่งเข้าตระกูลอวี้แล้วจะสบาย แม้ฐานะของพวกเขาจะไม่ได้ร่ำรวยมหาศาลแต่สมบัติก็มีเก็บไม่ใช่น้อย คาดไม่ถึงว่ามันกลับไม่ตกมาถึงเธอเลยสักหยวนเดียว ช่างน่าคับแค้นใจเหลือเกิน!มีชั่ววูบหนึ่งที่เจียงลี่คิดว่า หากแม่สามีตายจากโ
last updateLast Updated : 2025-05-17
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status