สิงหล เลิศรัตนวรชัย นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงที่มีกิจการโรงแรมระดับ 5 ดาวนับร้อยสาขาทั่วประเทศ เขาเป็นอัลฟ่าฟีโรโมนกลิ่นไวน์ขาว มีนิสัยไม่สุงสิงกับใคร โลกส่วนตัวสูง แต่ก็ใช่ว่าเขาจะเป็นคนไม่มีประสบการณ์กับเพศตรงข้าม แต่เขามักจะใช้เงินในการแลกเปลี่ยนความสุขมากกว่าความรักเสมอ ทำให้เขาไม่เคยแคร์คู่นอนของเขาเลยแม้แต่คนเดียว
"วันนี้ลมอะไรหอบมาที่นี่ครับคุณสิงหล"
มาวินเจ้าของ night club เอ่ยถามอัลฟ่า ที่เดินเข้ามาภายในร้านของเขาพร้อมกับบอดี้การ์ดหลายคน สิงหลขึ้นชื่อเรื่องความเฉยชา จนเด็กๆในร้านเขาแทบจะไม่มีใครกล้ารับรองคุณสิงหลเลยแม้แต่คนเดียว
"วันนี้ผมเบื่อๆเหงาๆนะครับ ก็เลยว่าจะมาหาอะไรดื่ม แล้วก็มีนัดลูกค้าที่นี่ด้วย"
"งั้นเหรอครับ งั้นเชิญด้านในเลย เดี๋ยวผมเปิดห้อง VVIP ให้นะครับ"
สิงหลพยักหน้า ก่อนจะเดินตามมาวินเข้าไปภายในร้าน ห้อง VVIP ที่จัดรับรองคุณสิงหลได้ ห้องจะต้องเป็นห้องที่ดีที่สุดของร้าน และเป็นห้องที่ส่วนตัวมากๆ
"คุณสิงหล ต้องการเครื่องดื่มหรือโอเมก้าไหมครับ"
"เตรียมอาหารและดื่มมาให้พร้อม ส่วนโอเมก้าก็เอาคนที่ดีที่สุดเข้ามาก็แล้วกัน"
"ครับ"
สิงหลนั่งรอลูกค้าอยู่ไม่นานลูกค้าที่เขานัดไว้ก็มาถึง ในระหว่างที่คุยกับลูกค้าเขาให้โอเมก้านั่งอยู่กับลูกค้าเพื่อเป็นการเอาใจ ส่วนตัวเขาก็มีโอเมก้าหน้าขาวนั่งดูแลอยู่เช่นกัน แต่เวลาที่สิงหลคุยเรื่องงานเขาจะไม่สนใจที่จะกินเหล้าหรือคุยกับโอเมก้าข้างกาย ทำให้ทุกคนนั่งนิ่งเหมือนไม่มีชีวิตจิตใจ
"ยินดีที่ได้ร่วมทำธุรกิจกับคุณสิงหลนะครับ ผมคงต้องขอตัวก่อน อยากไปสานสัมพันธ์กับโอเมก้าข้างกายจะแย่แล้ว ฮ่าๆๆ"
"เชิญครับ พรุ่งนี้พบกันที่สนามกอล์ฟที่ประจำนะครับ ผมคันไม้คันมืออยากจะออกรอบกับคุณมากๆ"
"ได้ครับ คุณสิงหล เจอกันพรุ่งนี้"
หลังจากที่ลูกค้าเดินออกจากห้อง VVIP ของสิงหล สิงหลถึงได้หันมาสนใจโอเมก้าที่นั่งอยู่ข้างตัวอยู่นานแล้ว
"เธอชื่ออะไร"
"ผะ..ผมชื่อมาริสาครับ"
สิงหลมองโอเมก้าที่ชื่อมาริสาเป็นโอเมก้าที่หน้าขาวดูเด็กมากและก็ถูกใจเขาได้ในระดับหนึ่ง
"จะเปิดห้องหรือทำที่นี่"
"ที่ไหนก็ได้ครับท่าน ผมไม่ติดอยู่แล้ว"
ทันทีที่โอเมก้าพูดจบ สิงหลก็ดึงโอเมก้าเข้าหาตัวทันที หลังจากที่จูบกันไปสักพักโอเมก้าที่ใสซื่อและเรียบร้อยเมื่อกี้ ก็เปลี่ยนไป กลายเป็นโอเมก้าที่ร้อนแรง สิงหลถึงกับหัวเราะในลำคอ เขานึกอยู่แล้วว่าคนที่ทำงานแบบนี้ไม่มีหรอกคำว่าใสซื่อ ถ้าขึ้นสมรภูมิรบกับเขา ทุกคนจะเผยธาตุแท้ออกมาให้เขาเห็น เขาดูออกว่าคนไหนเจนสนามคนไหนใสซื่อ
เช้าวันรุ่งขึ้นที่สนามกอล์ฟแห่งหนึ่ง เป็นสนามกอล์ฟที่เหล่าไฮโซชอบมาใช้บริการกัน บางครั้งก็มาเจรจาธุรกิจ จนเป็นสถานที่ที่รองรับเฉพาะนักธุรกิจและไฮโซเท่านั้น สิงหลชื่นชอบกีฬากอล์ฟ แต่ไม่เก่งถึงขนาดจะแข่งขันได้ เพียงแต่เขาเป็นคนที่ชอบหวดอะไรแรงๆ และกอล์ฟก็เป็นที่ระบายให้เขาได้อย่างดี
"มันใกล้เวลานัดหรือยังไอ้ไกร!!"
ในระหว่างที่เล่นกอล์ฟสิงหลหันไปถามบอดี้การ์ดคนสนิทที่มีหน้าที่เป็นผู้จัดการส่วนตัวด้วย
"มีประมาณ 10 นาทีจะถึงเวลานัดครับนาย ท่านกำจรน่าจะใกล้มาถึงแล้วครับ เมื่อกี้นี้ผมโทรไปเช็คกับคนของท่านกำจรได้คำตอบว่าท่านกำจรกำลังเดินทางมาครับนาย"
เกรียงไกรบอกเจ้านายในขณะที่เจ้านายหวดลูกกอล์ฟออกไป เขาทำงานกับคุณสิงหลมานาน คุณสิงหลเป็นมาเฟียใหญ่ที่มีความเด็ดขาดกับการทำงานมาก เขาไม่เคยให้โอกาสกับคนที่ทำงานพลาด
"งั้นเราออกรอบกันไปพลางๆก่อนก็แล้วกัน ถ้าลูกค้ามาแล้วค่อยให้คนขับรถไปตาม"
"ครับนาย"
ในระหว่างที่รถกอล์ฟของสิงหลกำลังไปที่หลุมต่อไป สิงหลสังเกตว่ามีคนสองคนนอนอยู่ใต้ต้นไม้
"ตรงนั้นมีคนนอนอยู่หรือเปล่าไอ้ไกร"
เกรียงไกรมองตามสายตาของเจ้านาย เขาเห็นคนสองคนกำลังนอนอยู่ใต้ต้นไม้จริงๆ แถมยังแต่งตัวแปลกๆอีกด้วย
"อาจจะเป็นพนักงานแถวนี้ที่แต่งตัวเป็นคอสเพลย์ มาสร้างสีสันในสนามหรือเปล่าครับ"
"สนามกอล์ฟที่ไหนเขามีคอสเพลย์กันละมึงก็ช่างคิดนะไอ้ไกร ลองขับรถเข้าไปดูใกล้ๆสิ"
เกรียงไกรเลี้ยวรถกอล์ฟเข้าไปในบริเวณใต้ต้นไม้ที่มีคนสองคนนอนอยู่ เขาลงไปสำรวจคนทั้งสองก่อนที่เจ้านายจะลงรถเพื่อเป็นการรักษาความปลอดภัยให้แก่เจ้านายของเขา
"คนนึงเป็นโอเมก้าแน่นอนครับเจ้านาย ส่วนอีกคนนึงไม่มีกลิ่นเลย น่าจะเป็นเบต้าครับ"
สิงหลมองคนทั้งสองที่ต่างหลับไหลอยู่ การแต่งตัวก็แปลกๆ ยิ่งคนที่ใส่เสื้อลูกไม้สีขาวผ้าสไบสีแดงเหมือนพวกชาวโบราณที่เขาใส่กัน เครื่องประดับที่ใช้ในการแต่งตัวเหมือนหลุดออกมาจากโบราณ ส่วนอีกคนนึงแต่งกายเหมือนเป็นคนใช้เพราะใส่แค่ผ้าสไบกับโจงกระเบนสีซีดๆเท่านั้น ดูจากสายตาแล้วไม่มีบาดแผลตามร่างกายน่าจะเป็นการหลับเฉยๆ สิงหลนั่งลงใกล้ๆโอเมก้าที่ใส่ชุดขาวโจง
กระเบนสีแดง เขารู้สึกถึงดอกลีลาวดี เป็นดอกไม้ที่เขาชื่นชอบมาก
ย้อนไปเมื่อ 10 ปีแรกของการใช้ชีวิตคู่ของสินหลและแสนดี ศัตรูทางธุรกิจของสิงหลมีมามากมายหลายหน้าหลายตา เพราะความที่สิงหลในอดีตไม่ใช่นักธุรกิจที่มือใสสะอาดเท่าไหร่นัก ก่อนจะแต่งงานเขาเองก็ทำทุกอย่างเพื่อปีนป่ายขึ้นสู่จุดสูงสุด ทำให้เขาสร้างศัตรูไว้มากมาย"เฮียไปทำงานก่อนนะ ฝากหอมแก้มลูกๆด้วย"แสนดีสวมกอดสามี ในทุกๆเช้าเขาต้องแสดงความรักซึ่งกันและกันก่อนไปทำงานเสมอ สิงหลจะออกจากบ้านเป็นคนแรก ลูกชายทั้งสองคนสีหราชและสิรินทร์จะต้องไปโรงเรียนโดยที่แสนดีเป็นคนพาไปส่ง กิจวัตรประจําวันของครอบครัวเลิศรัตนวรชัย จะไม่มีอะไรใหม่เป็นพิเศษ แสนดีไปส่งนักเรียนเสร็จแล้วก็จะกลับมาที่บ้านเพื่อทำอาหารและดูแลบ้าน สามีออกไปทำงานเพื่อหาเงินไว้สำหรับอนาคตของลูก ทุกอย่างดูราบรื่น "วันนี้จะทำขนมอะไรเหรอแสนดี"ป้าประไพเอ่ยถามทันทีที่เห็นแสนดีกำลังเตรียมแป้งออกมาจากตู้"กะจะทำลูกชุบเอาไว้ให้เด็กๆทานเล่นตอนช่วงเย็นนะครับป้าประไพ กะหล่ำ ไปดูสีผสมอาหารในตู้ชั้นบนให้เราที""ได้เจ้าค่ะคุณหนู"กะหล่ำสาวใช้ประจำตัวของคุณหนูแสนดี ตอนนี้เธอมีครอบครัวแล้ว แต่งงานอยู่กินกับพี่เกรียงไกรแต่ยังไม่มีลูกด้วยกัน แสนดีมองคนสนิทของ
หมอพิพัฒน์ มานิชยกุล อายุ 56 ปี เขาเป็นนายแพทย์ที่ประจำอยู่โรงพยาบาล เป็นอัลฟ่าฟีโรโมนกลิ่นพิมเสน ยังคงครองตัวเป็นโสดเรื่อยมา เพราะไม่เคยคิดว่าความรักมันจะสามารถเกิดขึ้นในใจเขาได้"นี่ของฝากมึงไอ้หมอ"หมอพิพัฒน์เงยหน้ามองเพื่อนสนิทอย่างสิงหลที่วางถุงของฝากไว้ที่โต๊ะทำงานของเขา"มึงไปไหนมาถึงมีของฝากให้กู""ก็พาเมียกูไปอยุธยาที่เดิมนั่นแหละ กูล่ะไม่อยากไปเลยกลัวเมียกูหาย แต่ก็ขัดใจเมียไม่ได้ "หมอพิพัฒน์ถึงกับหัวเราะ สิงหลเป็นคนที่กลัวเมียมาก มากในระดับที่ไม่กล้าขัดใจเมียเลยแม้แต่นิดเดียว แค่เมียด่ามันก็ร้องไห้กระซิกกระซิกหมดมาดมาเฟียไปเลยทีเดียว"เออ..ไอ้หมอ ลูกชายกูเข้ามาทำงานที่โรงพยาบาลนี้เป็นยังไงบ้างวะ มีอัลฟ่ามาจีบลูกกูหรือเปล่า อย่าลืมดูแลหลานนะเว้ย"หมอพิพัฒน์คิดถึงลูกชายของสิงหลและแสนดีที่มีสายพันธุ์โอเมก้า สิรินทร์ เลิศรัตนวรชัย ย้ายมาที่โรงพยาบาลของเขาได้หลายเดือนแล้ว "เขาก็ทำหน้าที่ของเขานั่นแหละ มึงเลิกห่วงลูกดิ ลูกมึงน่ะ 22 แล้วนะ ไม่ใช่ 2 ขวบ!!"สิงหลมองเพื่อนสนิท ก่อนที่จะหัวเราะร่า"ขนาดลูกกูยัง 22 แล้ว มึงคิดสภาพมึงดิตอนนี้ยังไม่มีลูกเลย กว่ามึงจะมีลูก กูตายก่อน ไม่
สีหราชเดินลงมาจากชั้นบนในเช้าวันเปิดมหาลัย ปีนี้เขาจะเป็นนักศึกษาปีสุดท้ายแล้ว "ลงมาทานข้าวก่อนลูก""ครับแม่ แล้วนี่ไอ้เสือมันไปไหนครับ"แสนดีวางอาหารที่ทำเป็นประจำทุกเช้าบนโต๊ะอาหาร ครอบครัวของเขาตื่นไม่พร้อมกัน แต่เขาก็พร้อมที่จะให้ทุกคนได้กินอิ่มก่อนออกไปทำภารกิจของแต่ละคน"พี่เสือไปโรงพยาบาล เมื่อเช้าแม่ก็ถามแล้วนะว่าจะไปทำไมแต่ก็ไม่บอก คงจะไปหาหมอพิพัฒน์ละมั้ง เพราะเห็นว่าเสือจะย้ายมาที่โรงพยาบาลของหมอพิพัฒน์น่ะ"เสือหรือสิรินทร์ ได้เป็นหมอของโรงพยาบาลเดียวกับเพื่อนสนิทของพ่อ สิงโตเลยไม่ห่วงอะไรมากมาย เพราะปกติแล้วสิรินทร์จะเป็นโอเมก้าที่ทำตัวน่าห่วงมาก แต่ถ้าได้อยู่ใกล้อาพิพัฒน์แล้วสีหราชก็เบาใจ"ก็ดีนะครับแม่ ให้มันไปอยู่ใกล้อาพิพัฒน์ มันจะได้ไม่ต้องโดนอัลฟ่าคนอื่นจีบ""จ๊ะ ลูกทานอาหารซะนะ ตอนนี้หนูกลิ่นหอมไปรออยู่ที่รถแล้ว เอาน้องไปมหาลัยด้วยนะลูก แล้วก็อย่าลืม ไปส่งน้องที่คณะด้วย ลูกเคยดูแลพี่เสือมาแบบไหน แม่ขอให้สิงโตดูแลกลิ่นหอมแบบนั้นเลยนะลูก"สีหราชถึงกับถอนหายใจ เขาพ้นจากสิรินทร์มา 1 คน ยังต้องมาเจอกับเด็กกลิ่นหอมอีก ตอนที่เข้ามหาลัยใหม่ๆ เขารับหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดของพ
หลังจากจัดการธุระของเด็กกลิ่นหอมเสร็จเรียบร้อยแล้วแสนดีจึงเดินขึ้นมาชั้นบน เขาเองก็ถูกชะตากับโอเมก้ากลิ่นหอม เขารู้สึกว่ากลิ่นหอมเป็นเด็กที่เรียบร้อยอ่อนหวาน แถมยังเรียนรู้ได้เร็ว เขาเลยให้กลิ่นหอมนอนห้องข้างๆกับกะหล่ำ"จัดการเรื่องเด็กคนนั้นเสร็จแล้วเหรอจ๊ะ""ครับเฮีย เด็กคนนั้นน่ารักดีนะครับ ผมชอบเลย เขาดูเรียบร้อยและเจียมตัวมากเลย"สิงหลยิ้มให้กับภรรยา พร้อมกับดึงภรรยาลงมานั่งที่ตักของตน "เด็กคนนั้นน่าสงสารมากเลยนะ พ่อก็ตาย แม่ก็หนีไปมีผัวใหม่ บ้านก็ถูกยึด ก่อนที่พ่อของเขาจะตายก็อยู่กันลำบากมาก พ่อของเด็กคนนั้นเป็นเพื่อนสมัยเด็กของเฮีย เคยโทรมาขอความช่วยเหลือจากเฮียไปครั้งหนึ่ง ตอนนั้นเฮียก็ช่วยไป แล้วมันก็ไม่ติดต่อกลับมาอีกเลย มารู้อีกทีก็มันตายไปแล้ว ตอนที่เฮียไปเผาศพมัน เฮียเห็นเด็กคนนี้ยืนร้องไห้อยู่หน้าเมรุเผาศพ พอเฮียได้คุยกับเด็กคนนี้ เฮียก็เลยเกิดความสงสาร แล้วก็รับอุปการะนี่แหละ""ผมยินดีครับเฮีย ผมเองก็รู้สึกเอ็นดูเด็กคนนี้เหมือนกัน"ในระหว่างที่พูดมือของสิงหลก็ไม่ได้อยู่กับที่ มือของเฮียลูบไปตามหลังของแสนดี แม้เวลาจะผ่านกันมา 20 กว่าปีแล้วแต่กลิ่นลีลาวดียังไม่จางหาย เขา
หลังจากที่ถึงบ้านสีหราชเดินนำพี่ชายเข้าไปภายในทันที เขารีบไล่พี่ชายไปอาบน้ำเพราะมีกลิ่นอัลฟ่าติดตัวพี่ชายกลับมา"ก็พี่ยังไม่อยากอาบ สิงโตจะมาบังคับพี่ทำไม สิงโตอยากอาบสิงโตก็ไปอาบสิ กลิ่นแค่นี้แม่ไม่ว่าหรอก""มึงรีบไปก่อนที่กูจะโมโห ไปเข้าใกล้มันทำไม มึงก็รู้ว่ากลิ่นฟีโรโมนของอัลฟ่ามันติดมาง่ายจะตาย แล้วเสือกไม่ระวัง ถ้าป๊ากับแม่รู้เข้ากูก็โดนอีก!!"ในระหว่างที่ทั้งสองพี่น้องยืนเถียงกัน แสนดีเดินออกมาจากครัวก็ได้ยินเสียง"เกิดอะไรขึ้น ทะเลาะกันทำไม!""ไม่ได้ทะเลาะกันครับแม่ น้องก็แค่เสียงดัง เราไม่ได้ทะเลาะกันครับ"สิรินทร์เดินเข้าไปกอดมารดา แม่ของเขาในวัย 45 ปี ยังสวยและมีเสน่ห์มากมาย ขนาดที่ป๊าของเขายังหวงและหึงทั้งๆที่อยู่กันมา 20 กว่าปีแล้ว"แล้วทำไมกลิ่นอัลฟ่าถึงติดตัวลูกมาแรงนักล่ะเสือ""พอดีผมยืนคุยกับเพื่อนของน้องมานะครับ มันก็เลยติดมา มันเหม็นมากขนาดนั้นเลยเหรอครับแม่""ก็ไม่เท่าไหร่หรอก ไปนั่งรอที่โต๊ะไปเดี๋ยวแม่เอาขนมไปให้กิน ลูกด้วยนะสิงโต เลิกเสียงดังใส่พี่สักที ไม่อย่างนั้นแม่จะฟาดแล้วนะ"สีหราชมองสองแม่ลูกที่ยืนกอดกันกลม แม่ของเขาเป็นใหญ่ในบ้านเลิศรัตนวรชัย แม้กระทั่งป๊
ชีวิตครอบครัวของสิงหลและแสนดี อยู่ในขั้นที่มีความสุขที่สุด แสนดีให้กำเนิดลูกชายคนที่ 2 เป็นอัลฟ่าอย่างที่หวังไว้ โดยสิงหลตั้งชื่อให้ลูกคนที่ 2 ว่า สีหราช เลิศรัตนวรชัย หรือน้องสิงโต ครอบครัวของสิงหลสมบูรณ์แบบ มีลูกทั้งสองสายพันธุ์ สิงหลยังคงบริหารโรงแรมซึ่งตอนนี้ขยายออกไปอีกหลายสาขา ถึงแม้จะเหนื่อยแต่เขาก็ยังสู้เพื่อครอบครัว เขาต้องการเก็บเงินเพื่อให้ลูกเมียได้ใช้อย่างสุขสบาย สีหราช เลิศรัตนวรชัย ผู้มีสายพันธุ์อัลฟ่าอายุ 21 ปี และพี่ชายของเขา สิรินทร์ เลิศรัตนวรชัย มีสายพันธุ์โอเมก้า อายุ 22 ปี ทั้งสองคนมีนิสัยที่แตกต่างกันมาก สีหราชเป็นคนที่มีหน้าตาหล่อเหลาเขาชอบการแข่งรถมากเป็นพิเศษ เป็นนักแข่งระดับมือพระกาฬ หาตัวจับได้ยาก วันนี้เขาได้เข้าแข่งขันฟอร์มูล่าวันเพื่อชิงแชมป์ โดยมีพี่ชายยืนเกาะขอบสนามเป็นแรงเชียร์"มึงจะมาทำไมอ่ะเสือ กูบอกให้อยู่บ้านไง มึงมาสนามทีไรคนที่สนามก็มองมึงทุกที เดี๋ยวแม่ก็โกรธอีก ถ้ากลิ่นอัลฟ่าไปติดมึงเข้า!!""ก็พี่อยากมานี่นาสิงโต พี่อยากมาเชียร์สิงโต ทำไมต้องดุด้วยล่ะ"สิงโตถึงกลับกลอกตาขึ้นบน เสือเป็นโอเมก้าที่มีกลิ่นดอกลาเวนเดอร์ ซึ่งเป็นกลิ่นที่หายาก อัลฟ