อัทธ์รู้ตัวดีว่าระยะหลัง เค้าได้เจอเฟื่องลดาน้อยมาก แม้มีเรียนวิชาเดียวกัน ก็จะเป็นเฟื่องลดาที่มาช้าและเป็นเฟื่องลดาอีกนั่นแหละ ที่รีบเก็บของออกจากห้องไปทันที ที่อาจารย์เลิกคลาสแล้ว เค้าดูเธอมาแบบนี้หลายครั้งแล้ว ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ แต่ไม่ได้ถามอะไร
อัทธ์โทรหาวาดดาวหลายรอบแล้ว เธอไม่รับสาย บางครั้งเธอก็เงียบหายไปบ่อยๆแบบนี้ อัทธ์ถอนหายใจออกมา เค้าเจอวาดดาวน้อยครั้งมาก และเธอก็ขาดเรียนบ่อยจนน่าตกใจ หากไม่นัดที่ร้านเหล้า เค้าก็แทบไม่ได้เจอเธอเลย ความสวยที่เคยทำให้เค้าตื่นเต้นเร้าใจ กลายเป็นความธรรมดาเหมือนเค้ามองดูดาราในโทรทัศน์ เค้าอยากมีคนช่วยเรียน ช่วยอ่านมากกว่า อัทธ์เลื่อนดูไลน์ในโทรศัพท์แล้วถอนหายใจออกมาอีกรอบ เฟื่องโกรธอะไรอัทธ์ เค้าคิดในใจ
วาดดาวนอนหลับสนิทบนอกนุ่มๆของแฟนหนุ่ม เธอไม่ได้ไปเรียนหลายวันแล้ว เธอไม่อยากห่างกายจากเค้าไปไหนเลย แม้เวลากลางวันที่เค้าไปทำงาน เธอก็นอนอยู่ที่ห้องของเค้าคล้ายกับว่าเป็นการเริ่มต้นการใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน เธอไม่รับสายอัทธ์มาหลายวันแล้ว เธอรู้ดีว่า ผู้ชายจืดๆแบบอัทธ์ไม่ใช่สเปกเธอเลย แค่แกล้งๆนิดเดียวก็คิดจริงจังไปซะมาก คิดแล้วก็อดขำไม่หาย เฟื่องลดา น่าตาจืดเจื่อนขณะที่เธอจูงมืออัทธ์เอาไว้ สมน้ำหน้า วาดดาวคิดในใจก่อนจะยิ้มออกมาอย่างสะใจ
อัทธ์ยิ้มอย่างยินดีเมื่อเห็นเฟื่องลดาเดินเข้ามาในโรงอาหาร เค้าเห็นเธอกำลังเดินเข้ามา เกือบจะถึงโต้ะที่เค้านั่งอยู่แล้ว แค่เพียงสองโต้ะเท่านั้น แต่ก็มีผู้ชายคนนึงตัดหน้าเค้าเสียก่อน เสื้อที่ผู้ชายคนนั้นสวมใส่บอกคณะที่เรียนได้เป็นอย่างดี เสียงที่ผู้ชายคนนั้นพูดคล้ายกับสนิทสนมกันดี เฟื่องลดาเดินผ่านเค้าไปโดยไม่ได้หยุดทักทายเค้าด้วย อัทธ์วางช้อนลงอย่างหงุดหงิดใจมาก เค้าไม่อยากเป็นอากาศแบบนี้เลย
เฟื่องลดาใจสั่นระรัวเธอมองเห็นเค้าชัดเจนแล้ว เธอจำได้ว่า วันนี้เค้ามีเรียนสายกว่านี้เธอจึงมาทานข้าวเช้าที่นี่ แต่กลายเป็นว่า เธอเห็นเค้านั่งอยู่ที่โต๊ะประจำที่เคยนั่งกินข้าวกันบ่อยๆ เธอตั้งใจไว้ว่าถ้าหากเค้าทักเธอ เธอจะทักเค้าตามมารยาทแต่จะไม่นั่งทานข้าวด้วยเด็ดขาด เฟื่องลดาคิดในใจ แต่เธอไม่ได้ทำแบบที่คิด
พี่กร นักเรียนหมอ ปี4 รูปหล่อที่ดังในมอ เดินมาตัดหน้าเธอแล้วยิ้มอย่างสุภาพ เธอเจอพี่กรมาหลายครั้งที่ไปนั่งห้องสมุดช่วงใก้ลสอบ เค้าลืมสมุดเอาไว้ เธอจึงเก็บเอาไว้ให้แล้วนำไปฝากคืนให้เค้า เจ้าหน้าที่ห้องสมุด บอกพี่กร ว่าเธอเป็นคนเก็บไว้ให้ ตั้งแต่นั้นมา พี่กรก็มาวนเวียนในชีวิตเธอ
"วันนี้ข้าวไม่อร่อยหรอครับ" เสียงพี่กรถามเธอ เฟื่องลดาส่ายหน้า
"สงสัยยังไม่ค่อยหิวค่ะ " เธอตอบเค้าไป ทั้งที่ในใจรู้ดีว่า ในสองเธอคิดถึงแต่คนที่นั่งโต๊ะถัดไปเท่านั้น เฟื่องลดาแอบคิดไม่ได้ว่า เค้ามารอเธอ และ เค้าผิดหวังที่เธอไม่ได้เดินไปหาเค้า เฟื่องลดาเหลือบมองเค้า ก็เห็นว่าเค้าลุกไปแล้ว เฟื่องลดาก้มหน้าลงกับจานข้าว ลืมๆเธอบอกกับตัวเอง แล้วตักข้าวเข้าปากอย่างอ่อนใจเหลือเกิน
เสียงพูดคุยในห้องน้ำหญิงช่วงพักดังลั่นห้องน้ำ เสียงวาดดาวดังลั่นคุยกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน เมื่อเพื่อนถามถึงงานที่วาดดาวยังไม่ได้ทำ วาดดาวตอบเพื่อนด้วยความมั่นใจว่า เธอจะไปให้อัทธ์ทำให้ อ้อนนิดอ้อนหน่อย เสียจูบสักทีสองที อัทธ์ก็คงทำให้แน่นอน เสียงหัวเราะของสาวๆดังกันออกมาอย่างสนุกสนาน เฟื่องลดากัดฟันแน่น เธอรู้ว่าวาดดาวไม่ได้จริงจังกับอัทธ์สักนิดแต่การหลอกใช้เค้าแบบนี้ เธอรับไม่ได้จริงๆ เฟื่องลดาออกมาจากห้องน้ำหลังจากเสียงพูดคุยเงียบไปแล้วสักพักนึง เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้ว ส่งไลน์ไปหาเค้าทันที ก่อนจะบอกตัวเองว่า อีกครั้งเดียวเท่านั้น ถ้าจะเป็นยังไงต่อไปเธอจะยอมรับมันแต่โดยดี เฟื่องลดาส่งไลน์ไปนัดเค้าทันที ก่อนจะถอนหายใจออกมา เพื่อน เพื่อน แค่เพื่อน เธอบอกกับตัวเอง
อัทธ์นำเสื้อผ้าลงเครื่องซักผ้าแล้วกดปั่นผ้า เค้าและเธอได้ทำงานที่ธนาคารแห่งหนึ่ง หลังจากสมัครเป็นที่แรกก็สามารถสอบเข้าได้ด้วยกันทั้งคู่ เค้าได้ประจำที่สาขาใก้ลบ้าน แต่เฟื่องได้ประจำที่สาขาในห้างดัง เวลาทำงานจึงเป็นเวลาที่ห้างเปิดและห้างปิด เค้าไปทำงานเช้ากลับเย็นแต่เธอไปทำงานสายและกลับดึก เค้าจึงช่วยงานบ้านทุกอย่างที่ทำได้ อัทธ์สอนเฟื่องลดาขับรถ วันแรกที่สอนกัน เค้ารู้สึกว่าตัวเองคิดผิดมากที่สอนด้วยตัวเอง เพราะความกลัวเมียนี่แหละ ทำให้จะบอก จะสอนอะไร ก้กลัวเมียจะงอน แต่พอเข้าวันที่สอง เฟื่องลดาเริ่มกล้ามากขึ้น เค้าก็เริ่มรู้สึกว่าผ่อนคลายมากขึ้น เพียงสัปดาห์เดียวเธอก็ขับรถไปทำงานได้เอง โดยที่เค้าขี่มอเตอร์ไซด์ไปทำงานแทนแม่เฟื่องมองเห็นลูกเขยตากชุดชั้นในลูกสาวก็ส่ายหน้า เฟื่องไปทำงานสายน่าจะตื่นมาซักผ้าก่อนแล้วค่อยไป ไม่ใช่ให้อัทธ์มาทำให้แบบนี้มันไม่งาม เค้าแต่งเข้าบ้านเฟื่องลดา บ้านหลังเก่าถูกต่อเติมใหม่ทาสีใหม่ให้ดูสดใสกว่าเดิม แม่ยังขายของเหมือนเดิม แถมยังเปิดบัญชีเงินฝากประจำใหท่อีกเล่มให้ลูกสาว นางฝากเงินจากการขายของทุกเดือนเอาไว้ บอกเพียงแค่ว่า เอาไว้ให้หลานเท่านั้น ลูกสาวส่าย
เฟื่องลดามองดูอพาร์ตเม้นท์ให้เช่าที่ติดกับมอ อพาร์ตเม้นท์เปิดใหม่ ราคาน่าจะแพงน่าดู เธอบ่นออกมาหน่อยๆก่อนจะเดินตามเค้าเข้าไป คนดูแลส่งกุญแจให้แล้วยิ้มออกมาแปลกๆ เธอรีบเกาะแขนเค้าทันที อย่ามามองอัทธ์ของหมูนะ หมูหวง เค้ายิ้มออกมาแล้วกอดเธอเอาไว้"หวงหรอต้องทำใจนะ อัทธ์หล่อ"เค้าแกล้งแซวเธอ เฟื่องลดาหน้าตึงทันที"อย่ามาพูดแบบนี้นะ ไม่งั้นคืนนี้ อดเลย" เค้าหัวเราะ"กลัวจะโดนปล้ำมากกว่า อย่าอดใจไม่ไหว ขึ้นอัทธ์ก็แล้วกัน" เค้าบอกเธอ เฟื่องลดาอยากจะกรี้ด เธอเกลียดเค้า ทำไมรู้ทัน เธอคิดถึงเค้าจะแย่แล้วลิฟต์เปิดออก"ห้องใหม่เลย แพงไหม"เธอถามตามประสาคนรู้จักใช้เงิน เค้าส่ายหน้า "อัทธ์จ่ายได้ เพื่อเฟื่องเท่าไหร่ก็สู้" เค้าบอกออกมาแล้ว หมุนลูกปิดเข้าไป เธอสังเกตุว่าเค้ามือสั่นๆตอนเปิดประตูห้องด้านในมืดมิดแต่มีกลิ่นหอมอ่อนๆ เค้าวางของลง แอร์ในห้องเปิดทำงานไว้ แล้วไฟก็เปิด เธอมองภาพตรงหน้า ลูกโป่งสีชมพูหลายสิบใบลอยกระจายเต็มห้อง กลิ่นหอมอ่อนๆมาจากดอกกุหลาบสีชมพูที่ติดเอาไว้ตามมุมห้อง อัทธ์คุกเข่าลงกับพื้น เค้าน้ำตาคลอ ปากสั่น มือสั่นไปหมดด้วยความตื่นเต้น"อัทธ์โชคดี ที่เฟื่องเลือกอัทธ์ แล้วอัทธ์
อัทธ์นั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่ในบ้านหลังเก่า ชายหนุ่มหน้าหล่อหน้าซีดเจื่อน ถูมือตัวเองไปมา วันนี้เฟื่องลดาไปฝึกงานข้างนอกธนาคาร เค้ามีเวลาช่วงเที่ยงเพียงไม่กี่นาทีจึงรีบบึ่งรถมาที่นี่ แม่เฟื่องมองเด็กหนุ่มตรงหน้า ก่อนจะเอ่ยถามออกไปด้วยความเอ็นดู"มีอะไรกับแม่ หรออัทธ์"อัทธ์ขยับตัวเข้าไปใก้ลอีก แล้วก้มลงกราบ"ผมจะมาฝากเนื้อฝากตัวเป็นลูกชายของคุณแม่ครับ"เค้าเอ่ยออกมา แม่ยิ้ม "อ้าว ก็เป็นมานานแล้วนิ" นางบอกพร้อมยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู"ผมจะให้พ่อกับแม่มาขอหมู เอ้ย มาขอเฟื่องครับ" เด็กหนุ่มหน้าแดงก่ำ"แม่เห็นอัทธ์มาหลายปี อัทธ์รักเฟื่อง แล้วเฟื่องก็รักอัทธ์ แม่ไม่เรียกร้องอะไรสักบาทสักสลึง ขอให้อัทธ์รักเฟื่องให้มาก ดูแลกันให้ดี เท่านี้พอแล้ว"อัทธ์ก้มลงกราบทันที"ครับ ผมสัญญา"เฟื่องลดาเดินหน้าสวยเข้ามาหาแฟนหนุ่ม เธอเหงื่อชุ่มไปทั้งตัวเลย แขนขาวๆแดงเพราะโดนแดด เธอไปออกรับเงินฝากที่แม่ค้าในตลาดแถวๆนี้ตั้งแต่ก่อนเที่ยง กว่าจะได้กลับมาก็บ่ายมากแล้ว"เที่ยงไปกินอะไรมา" เธอถามเค้า ชายหนุ่มส่ายหน้า"ไม่ได้กิน คิดถึงหมู เลยไม่กิน" คนฟังยิ้มแก้มปริ "ไม่ได้นะ คราวหน้าต้องกิน เเต่วันนี้เดี๋ยวกล
อัทธ์ยื่นเอกสารทำเรื่องฝึกงานที่ธนาคารแห่งหนึ่ง โดยระบุสาขาที่ลงเป็นสาขาใก้ลบ้านเฟื่องลดา พ่อกับแม่บ่นออกมาอย่างไม่พอใจ ลูกชายเสียงอ่อย ก่อนจะอ้อนแม่อย่างที่เคยทำเหมือนทุกที"อัทธ์จะไปฝึกงานที่เดียวกับเฟื่อง มีอะไรจะได้ช่วยเฟื่องได้ แล้วจบปุ้ป อัทธ์จะให้แม่ไปขอเฟื่องให้อัทธ์ด้วย"พูดจบลูกชายก็เข้ามาคลอเคลีย นัวเนีย หอมแขน หอมมือแม่ อย่างที่แม่ชอบ ผู้เป็นพ่อส่ายหน้า ถ้ามาไม้นี้ แม่ถวายหัวให้แน่"ตามใจเถอะ จะฝึกอะไรที่ไหน ก็ตามใจ จะตบจะแต่ง มีเงินแล้วหรอ งานก็ยังไม่มี จะขอเมียแล้ว"แม่บ่นออกมาอย่างอารมณ์ดีที่ลูกชายมาคลอเคลีย"อัทธ์ไม่เลือกงานหรอกแม่ ขอให้ได้อยู่ใก้ลเฟื่อง จะทำอะไร อัทธ์ทำได้ทั้งนั้น ส่วนแต่งงาน สินสอดทองหมั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญสำหรับเราสองคนเลย แม่เชื่ออัทธ์เถอะ"ลูกชายบอกแม่อย่างที่ใจคิด เค้ารู้จักเฟื่องลดาดี เธอกับแม่จะไม่เรียกร้องอะไรเลยสักอย่าง ขอแค่ความรักที่มีให้กันเท่านั้นพอเฟื่องลดายิ้มออกมาก่อนจะบอกแม่ไปตามตรงว่า อัทธ์จะตามมาฝึกงานที่นี่ นางยิ้มรับ คิดในใจไม่มีผิด ขนาดปิดเทอมกลับมาบ้านเดือนเดียว ยังเทียวไปเทียวมากว่าสิบรอบ นี่ฝึกงานหลายเดือนคงต้องตามมาแน่ๆ แม่พย
เสียงกรี้ดดังออกมาเป็นระยะ เมื่อคลื่นกระทบตัว อัทธ์กอดเอวบางเอาไว้ ก่อนจะประคองเธอลงน้ำทะเล คลื่นที่กระทบเข้ามาเป็นระลอก ทำให้น้ำกระทบตัวทั้งคู่อย่างแรง เฟื่องลดาร้องกรี้ดออกมา เธอกอดคอเค้าแน่น อัทธ์หัวเราะออกมาอย่างมีความสุข เสียงหัวเราะของเธอ รอยยิ้มของเธอ เป็นความสุขของเค้า"พอหรือยังขึ้นไหม"เค้าถามออกมาอย่างห่วงใย เธอเปียกไปหมดทั้งตัว ผมเผ้ายุ่งเหยิง หน้าแดงก่ำด้วยโดนน้ำทะเล"ไม่เอา สนุกอยู่เลย"เธอบอกกับเค้า แล้วโผเข้าไปกอดแน่นขึ้นอีก อัทธ์บอกเสียงเบา"เล่นเพลิน คืนนี้จะหมดแรงนะ" คนตัวเล็กส่ายหน้า"คืนนี้หมูจะนอนเร็วเพราะเพลียมาก" เธอบอกออกไป อัทธ์หุบยิ้มทันที"ไม่ยอมหรอก ยังไงคืนนี้ก็ต้องได้" เค้าบอกกับเธอ "อัทธ์มีของมาฝากด้วย จะให้หมูใส่คืนนี้" เค้ายิ้มยั่วเธอ แล้วเลื่อนมือไปสอดเข้าไปในกางเกงขาสั้นของเธอเฟื่องลดาขยับขาออก ก่อนจะมองไปรอบๆ เย็นเกือบมืดแล้ว ช่วงเวลานี้นักท่องเที่ยวน้อยมาก แถมเธอกับเค้ายังอยู่ในน้ำอีกด้วย"ตรงนี้หรอ"เธอท้าทาย เค้าไม่ตอบ แต่สอดนิ้วเข้าไปแทน ก่อนจะขยับนิ้วเข้าออกไปจังหวะ อัทธ์ร้ายกาจที่สุด เธอไม่ยอมแพ้ สอดมือตัวเองเข้าไปในกางเกงเค้าแล้วลูบเบาๆที่น้
อัทธ์ยกขวดเบียร์ขึ้นดื่ม แล้วมองขึ้นไปบนฟ้า เค้าเลือกห้องพูลวิลล่า เพื่ออยากจะให้เธอได้เล่นน้ำในสระส่วนตัว เฟื่องลดาว่ายน้ำไม่เป็น และไม่เคยลงว่ายน้ำในสระว่ายน้ำสักครั้งต่างกับเค้าที่เป็นนักกีฬาว่ายน้ำของโรงเรียน ช่วงเรียนมอปลาย เค้าคิดว่า เล่นน้ำในทะเล สวมเสื้อกับกางเกงขาสั้นก็ไม่น่าเกลียดอะไร แต่ถ้าว่ายน้ำในสระต้องสวมชุดว่ายน้ำ แล้วเค้าก็แอบเตรียมมาให้เธอด้วย เค้าอยู่คนเดียว แล้วมองขวดเบียร์ขวดเล็กที่หมดไปสองขวดแล้ว หมดขวดนี้คงต้องพอ เค้าไม่อยากเสียแผนเสียงกุกกักเปิดประตูห้องน้ำออกมา ร่างขาวบางเย้ายวน สวมเสื้อยืดสีขาวตัวเก่าของเค้าออกมา อัทธ์ยิ้มออกมาอย่างดีใจ นางยั่วเค้ามาแล้ว เธอทรุดตัวนั่งลงข้างๆ แล้วเอียงคอหันมาหา ก่อนจะใช้นิ้วพันผมตัวเองเล่น"อย่าเมาน้าา หมูไม่ยอมจริงๆด้วย" เธอบอกเสียงอ้อน เค้าพยักหน้า"หมดขวดนี้พอแล้ว"เค้าตอบเธอ เฟื่องลดาย่นจมูก เหลืออีกตั้งเยอะ เธอขยับตัวเอนไปด้านหลังใช้ข้อศอกดันตัวเองเอาไว้ แสงไฟสะท้อน ภาพภายในเสื้อได้ชัดเจน เค้ากลืนน้ำลายทันที แล้วรีบวางขวดเบียร์ลงทันทีบิกินี่สีขาว มีสายเส้นเล็กผูกที่คอเอาไว้หลวมๆ เค้าดึงเธอมานั่งบนตักเค้า แล้วสอดมือเข้