หน้าหลัก / โรแมนติก / เมียลับCEO / ตอนที่ 8 มันจะเป็นไปได้เหรอ

แชร์

ตอนที่ 8 มันจะเป็นไปได้เหรอ

ผู้เขียน: จินต์พิชา
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-26 01:03:43

 

สัปดาห์แรกของการทำงานผ่านไปได้ด้วยดีพิมพ์พริมารู้สึกมีความสุขมากกับที่ทำงานใหม่และเพื่อนร่วมงานใหม่ ช่วงแรกที่มาทำงานหญิงสาวเลิกงานในเวลาปกติคือห้าโมงเย็น แต่หัวหน้าแผนกก็แจ้งว่าช่วงปลายเดือนอาจจะต้องอยู่ทีโอทีและน่าจะเลิกงานประมาณเกือบสองทุ่ม ซึ่งพิมพ์พริมาคิดว่ามันไม่ใช่ปัญหาสำหรับเธอเลย เพราะถึงจะเลิกงานเร็วเธอก็ต้องกลับไปเหงาอยู่คนเดียวที่ห้อง

วันนี้เป็นเย็นวันศุกร์หญิงสาวออกจากบริษัทประมาณห้าโมงครึ่ง จากนั้นก็ใช้เวลานั่งรถเมล์กลับหอพักเกือบครึ่งชั่วโมงเพราะเย็นวันศุกร์ผู้โดยสารค่อนข้างมากกว่าปกติ

เธอกลับมาถึงห้องจัดการธุระส่วนตัวและนอนเล่นจนเผลอหลับและรู้สึกตัวตื่นอีกทีในเวลาเกือบจะสามทุ่มหญิงสาวรู้สึกหิวมากจึงเดินลงมาจากหอพักเพื่อไปยังบริเวณหน้าปากซอยซึ่งมีร้านอาหารอยู่หลายร้านที่เปิดจนถึงเที่ยงคืน

วันนี้ร้านก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำคนไม่มากเท่าไหร่ หลังจากสั่งเมนูโปรดแล้วพิมพ์พริมาก็เดินไปซื้อของในร้านสะดวกซื้อและกลับมานั่งในจังหวะที่ก๋วยเตี๋ยวก็มาเสิร์ฟพอดี

“หายไปหลายวันเลยนอกใจพี่ไปกินร้านอื่นหรือเปล่า” แม่ค้าก๋วยเตี๋ยวถามลูกค้าประจำที่มักจะมารับประทานก๋วยเตี๋ยวอยู่บ่อยๆ

“ไม่ใช่หรอกแบบนั้นหรอกค่ะพี่แป้ง พอดีว่านเริ่มไปทำงานแล้วบางวันก็เลยกินมาจากข้างนอกค่ะ”

“พี่ก็นึกว่าปันใจไปกินก๋วยเตี๋ยวเจ้าอื่นแล้วเสียอีก”

“ว่านไม่มีทางปันใจหรอกค่ะ ก๋วยเตี๋ยวร้านพี่แป้งอร่อยสุดแล้ว”

“ปากหวานแบบนี้เดี๋ยวพี่เพิ่มลูกชิ้นให้สักสองลูกดีไหม”

“ไม่เป็นไรค่ะพี่แป้งแค่นี้ว่านก็จะกินไม่หมดแล้ว พี่แป้งให้เยอะตลอดเลย”

“ก็ว่านเป็นลูกค้าประจำของพี่นี่ก็ต้องเอาใจกันหน่อย พี่ไปทำก๋วยเตี๋ยวก่อนนะอยากได้อะไรเพิ่มก็เรียกเด็กล่ะ”

แม่ค้าก๋วยเตี๋ยวรีบกลับไปทำยืนตำแหน่งประจำเพราะตอนนี้มีลูกค้าเข้ามาอีกหลายคน

พิมพ์พริมานั่งรับประทานก๋วยเตี๋ยวไปด้วยเล่นมือถือไปด้วยเพราะตอนนี้ลูกค้าในร้านก๋วยเตี๋ยวไม่มากเท่าไหร่ จึงไม่จำเป็นต้องรีบลุกให้คนอื่นนั่งต่อ แต่ทานก๋วยเตี๋ยวไปได้ครึ่งชามก็มีคนมาขอนั่งด้วย

“ผมขอนั่งตรงนี้ด้วยคนได้ไหมครับ”

หญิงสาวรีบเงยหน้าขึ้นมองและอยากจะบอกเขาว่ายังมีที่นั่งว่างอีกหลายโต๊ะแต่เมื่อเห็นว่าเป็นใครเธอก็ได้แต่ยิ้มกว้างเพราะคนที่มาขอนั่งด้วยนั้นคือผู้ชายที่เจอกันเมื่อหนึ่งอาทิตย์ก่อน

“ได้ค่ะ วันนี้มากินก๋วยเตี๋ยวอีกเหรอคะ”

“ใช่ครับวันนี้ผมพกเงินสดมาและชาร์จแบตโทรศัพท์มาเต็มเลย” เขาพูดพลางหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

“เตรียมตัวมาดีนะคะ”

“ให้ผมเลี้ยงคุณนะตามสัญญาที่เคยคุยกันไว้ไงล่ะ”

“โธ่...คุณอย่าคิดอะไรมากเลย วันนั้นฉันก็ถ่ายรูปคุณไปแล้วก็ถือว่าหายกันแล้วล่ะค่ะ”

“แต่ผมอยากเลี้ยงคุณจริงๆ นะ ถ้าไม่อยากให้ผมเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวจะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นก็ได้”

“อย่างอื่นที่ว่าหมายถึงอะไร”

“ก็คุณอยากกินอะไรก็ได้ทุกอย่างเลย”

“ถ้าเกิดฉันอยากไปกินอาหารร้านหรูๆ ขึ้นมาล่ะ”

“ก็ได้นะ เรานัดไปกินวันหลังก็ได้เพราะวันนี้ผมอยากจะกินก๋วยเตี๋ยวร้านนี้ก่อน”

“ฉันพูดเล่นหรอกค่ะ ถ้าคุณอยากเลี้ยงฉันจริงๆ ก็เลี้ยงก๋วยเตี๋ยวฉันวันนี้ก็พอ”

ทั้งสองคนนั่งรับประทานกันจนอิ่มจากนั้นภาวินท์ก็เดินไปชำระก๋วยเตี๋ยวและกลับมานั่งที่โต๊ะอีกครั้ง

“อ้าว....ทำไมยังไม่กลับล่ะหรือว่ายังไม่อิ่มคะ”

“เปล่าเรากินก๋วยเตี๋ยวด้วยกันสองครั้งแล้วแต่ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย”

“ฉันชื่อว่านแล้วคุณล่ะ”

“ผมชื่อวินครับ”

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณวิน”

“เช่นกันครับ คุณพักอยู่แถวนี้เหรอว่าน”

“หอพักว่านอยู่แถวนี้ แล้วคุณล่ะเพิ่งย้ายมาอยู่แถวนี้เหรอ”

“เปล่าครับผมมาดูไซต์งานก่อสร้างบ้านจัดสรรแล้วก็เลยแวะมากินก๋วยเตี๋ยวจริงๆ แล้ววันก่อนผมก็มานะ คิดว่าจะมาเจอคุณแต่คุณก็ไม่มา”

“ว่านไปทำงานค่ะ บางวันก็กินข้าวใกล้ๆ บริษัทก่อนจะกลับ คุณคงไม่มากินก๋วยเตี๋ยวร้านนี้เพื่อรอเจอว่านหรอกใช่ไหม”

“มันก็ไม่เชิงหรอกนะ แต่ผมก็อยากจะเจอคุณอีกสักครั้ง ผมคิดว่าบางทีเราอาจจะเป็นเพื่อนกันได้นะ”

“เพื่อนเหรอคะ ขอโทษนะคะคุณกับว่านดูแล้วอายุน่าจะต่างกันนะคะเราจะเป็นเพื่อนกันได้เหรอ”

“คุณกำลังจะบอกว่าผมแก่เหรอว่าน”

“เปล่าค่ะ ว่านก็แค่คิดว่ามันจะเป็นไปได้เหรอ”

“ถ้าไม่เป็นเพื่อนก็เป็นพี่เป็นน้องดีไหมล่ะ ผมน่าจะอายุมากกว่าว่านอยู่หลายปี”

“ขอโทษนะคะ คุณวินอายุเท่าไหร่เหรอคะ” พิมพ์พริมาเดาอายุของเขาไม่ถูกจึงคิดว่าถามไปตรงๆ น่าจะดีกว่า

“สามสิบสองครับ ว่านล่ะถ้าให้ผมเดานะน่าจะเพิ่งเรียนจบก็คงอายุไม่เกินยี่สิบสามใช่ไหม”

“ผิดค่ะ ว่านอายุยี่สิบหกแล้วค่ะเรียนจบมาแล้วหลายปี”

“ผมนึกว่าคุณเพิ่งเรียนจบ”

“จะชมว่าว่านหน้าเด็กใช่ไหมล่ะ” เธอถามแล้วหัวเราะ

“ก็ประมาณนั้น”

“เดี๋ยวว่านต้องขอตัวกลับห้องก่อนนะ พอหนังท้องตึงหนังตามันก็เริ่มหย่อน”

“อยากให้พี่เดินไปส่งไหม”

“พี่เหรอคะ”

“ก็ใช้นะสิ พี่อายุมากกว่าว่านตั้งหกปีเรียกพี่ก็ถูกแล้ว”

“พี่ก็พี่ค่ะ แต่พี่ไม่ต้องไปส่งว่านหรอกค่ะ หอพักว่านเดินเข้าไปนิดเดียวก็ถึงแล้ว พี่ล่ะกลับยังไง”

“ขับรถมาครับ รถพี่จอดอยู่ฝั่งตรงข้าม” เขาชี้ไปอีกฝั่งหนึ่งของถนนซึ่งตอนนี้มีรถยนต์หลายคันจอดอยู่ทำให้พิมพ์พริมาไม่รู้ว่ารถคันไหน แต่เธอก็ไม่ได้สนใจ

“พรุ่งนี้จะมากินก๋วยเตี๋ยวอีกไหม” เขาถามขณะเดินตามหญิงสาวออกมาจากร้านก๋วยเตี๋ยว

“พี่วินกินก๋วยเตี๋ยวติดๆ แบบนี้ไม่เบื่อเหรอ”

“ไม่เบื่อนะ ก๋วยเตี๋ยวร้านนี้อร่อยหรือว่านอยากจะไปกินอะไรอย่างอื่น ให้พี่มารับไหมพรุ่งนี้เป็นวันเสาร์หยุดงานหรือเปล่า”

“หยุดค่ะ แต่ว่านมีธุระอย่างอื่นที่ต้องจัดการ”

“เอาเป็นช่วงเย็นก็ได้นะ กินข้าวกันดีไหม”

“พี่วินอยากกินอะไรล่ะ แถวนี้มีร้านอร่อยๆ เยอะแยะเลย”

“ว่านลองเสนอมาสิว่าอยากกินอะไร พี่กินได้ทุกอย่างเลย แล้วว่านมีอะไรที่ชอบเป็นพิเศษไหมล่ะ”

“ว่านกินได้ทุกอย่างนะคะ แต่มีอย่างหนึ่งชอบไม่รู้ว่าพี่จะกินได้หรือเปล่า”

“อะไรเหรอ”

“ส้มตำค่ะ”

“ได้สิไม่มีปัญหาเลยตกลงพรุ่งนี้เย็นเรานัดกินส้มตำนะ ว่านมีร้านประจำหรือเปล่า”

“มีค่ะ นั่นไงคะร้านประจำของว่าน” หญิงสาวอีกฝั่งหนึ่งของถนน

“ให้พี่มารับไหม”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ พรุ่งนี้สักห้าโมงเย็นเรามาเจอกันที่ร้านนั้นเลย”

“ได้สิแต่ว่านจะไม่ให้เบอร์โทรพี่ไว้หน่อยเหรอ ถ้าเกิดพี่มาถึงก่อนนะว่านยังไม่มาสักพี่จะได้โทรตามเพราะจะให้พี่นั่งกินคนเดียวก็คงจะเขินแย่เลย”

“นี่กำลังจะขอเบอร์โทรศัพท์ว่านใช่ไหม”

“แล้วจะให้หรือเปล่า”

“ก็แค่เบอร์โทรศัพท์เองว่านให้พี่ได้อยู่แล้วล่ะ”

ทั้งสองแรกเบอร์โทรศัพท์และแอดไลน์ก็พอดีกับภาวินท์เดินมาส่งหญิงสาวด้านล่างหอพัก

“ถึงหอพักแล้วค่ะขอบคุณนะคะที่เดินมาส่ง”

“หอพักนี้ท่าทางคนจะอยู่เยอะเหมือนกันนะ” เขามองรถที่จอดอยู่ด้านล่างหอพักซึ่งมีทั้งรถยนต์และรถจักรยานยนต์อยู่เต็มไปหมด

“ค่ะหอพักที่นี่ราคาไม่แพงเท่าไหร่ คนก็ไม่พักเต็มกันทุกห้อง”

“พี่ไปก่อนนะ”

“ขอบคุณนะคะที่เลี้ยงก๋วยเตี๋ยวแล้วเจอกันพรุ่งนี้ค่ะ”

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • เมียลับCEO   ตอนที่ 38 เมียลับ (ตอบจบ)

    เรื่องที่พิมพ์พริมากับภาวินท์คบหาเป็นแฟนกันมีคนรู้ไม่มากเท่าไหร่ แม้ว่าทั้งสองจะมาทำงานตั้งแต่เช้าและกลับคอนโดมิเนียมพร้อมกันในตอนเย็น แต่เรื่องมันก็ยังคงเป็นความลับเนื่องจากพิมพ์พริมาไม่เคยแสดงตัวว่าตนเองเป็นแฟนของเจ้าของบริษัทและขณะอยู่ที่บริษัทภาวินท์ก็พยายามวางตัวไม่เดินมาหาคนรักในช่วงเวลากลางวัน เนื่องจากกลัวว่าหญิงสาวจะอึดอัดแต่หลังจากกำหนดการแต่งงานและการ์ดแต่งงานถูกแจกออกไปตามแผนกต่างๆ ทุกคนก็รู้ความจริงสายตาที่มองพิมพ์พริมาของบางคนเปลี่ยนไปแต่บางคนก็ยังคงมองเธออย่างเดิม หญิงสาวเองก็วางตัวดีเคยพูดคุยทักทายหรือไหว้ใครก็ทำแบบนั้นตลอดมัน เลยทำให้คนอื่นยอมรับมากขึ้นหลังจากหญิงสาวเข้าทำงานในบริษัทได้ครบหนึ่งปีทั้งสองก็แต่งงานกันงานแต่งงานถูกจัดขึ้นที่จังหวัดพิจิตรภาวินท์และเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวรวมถึงญาติสนิทไปร่วมงานกันที่นั่นก่อนจะกลับมาฉลองพิธีมงคลสมรสที่กรุงเทพซึ่งจัดค่อนข้างใหญ่เพราะภาวินท์อยากให้พนักงานทุกคนได้เข้าร่วมและถือโอกาสเลี้ยงทุกคนไปในตัว“เหนื่อยไหมว่าน” เขาถามหลังจากที่อยู่กันตามลำพังในห้องสวีทของโรงแรม“เหนื่อยมากค่ะ แต่ก็มีความสุขมากๆ ด้วย”“พี่ก็มีความสุขมากเห

  • เมียลับCEO   ตอนที่ 37 บอกมาให้หมด

    เมื่อได้คุยกับหัวหน้าแล้วพิมพ์พริมาก็รู้สึกสบายใจขึ้น แต่ยังมีอีกสองด่านที่เธอจะต้องผ่านให้ได้ก็คือการบอกกับนารีรัตน์และพี่กิ่งแก้ว สำหรับพี่กิ่งแก้วหญิงสาวคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาส่วนนารีรัตน์นั้นต้องค่อยๆ พูด แต่เท่าที่ได้รู้จักกันมาประมาณสามเดือนก็พอจะรู้ว่านารีรัตน์เป็นคนที่พูดเยอะ แต่จิตใจค่อนข้างดี ถ้าหากมีเหตุผลที่ดีพอเธอเชื่อเหลือเกินว่านารีรัตน์จะต้องไม่โกรธที่เธอปิดบังแบบนี้ในบ่ายวันหนึ่งพิมพ์พริมาได้มีโอกาสออกไปวางบิลกับพี่กิ่งแก้วเลยถือโอกาสนี้บอกพี่กิ่งแก้วว่าตนเองกำลังคบหาอยู่กับภาวินท์ เธอตกใจมากเพราะไม่คิดว่าคนใกล้ตัวของตัวเองคือผู้หญิงผู้โชคดีที่ทุกคนพูดถึงมาตลอดหลายวันนี้“พี่กิ่งไม่โกรธว่านใช่ไหมคะ ที่ว่านปิดบังความจริงมานานหลายเดือน”“พี่ไม่โกรธหรอกจ้ะ พี่เข้าใจดีเพราะถ้าหากเป็นพี่ก็ไม่กล้าบอกทุกคนตอนที่ตัวเองยังไม่ผ่านการทดลองงานหรอกเพราะถ้าเป็นแบบนั้นคนที่ลำบากใจน่าจะเป็นพี่สุมากกว่า”“ขอบคุณนะคะที่ไม่โกรธและยังเข้าใจว่าน ที่ว่านบอกพี่แบบนี้ไม่ใช่อยากจะอวดว่าตัวเองเป็นแฟนเจ้าของบริษัทแต่ที่บอกเพราะไม่อยากจะปิดบังค่ะ ว่านอยากให้พี่มองว่าว่านเป็นน้องสาวและเพื่อนร่วม

  • เมียลับCEO   ตอนที่ 36 สารภาพความจริง

    เมื่อทุกคนกลับไปหมดแล้วพิมพ์พริมาก็เดินมาหาสุกัญญาที่โต๊ะทำงาน“หาเก้าอี้มานั่งก่อนสิว่าน”พิมพ์พริมาลากเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดมาข้างโต๊ะทำงานของสุกัญญาก่อนจะถอนหายใจอย่างหนักเพราะไม่รู้จะเริ่มต้นพูดเรื่องนี้ยังไง“มีอะไรจะพูดกับพี่ ท่าทางเครียดเลยนะ”“พี่สุคะ ที่นี่มีกฎว่าถ้าจะคบใครก็ต้องเปิดเผยใช่ไหมคะห้ามแอบคบหากันใช่ไหมคะ”“ใช่จ้ะ ว่านถามแบบนี้หมายถึงว่านกำลังคบใครในบริษัทอยู่หรือเปล่า”“ใช่ค่ะ แต่ว่านไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะบอกคนอื่นดีไหม”“ทำไมล่ะหรือคนที่คบอยู่เขาไม่อยากให้ว่านบอกคนอื่น”“เขาให้บอกได้ค่ะแต่ว่านกลัวว่าบอกไปแล้วมันจะไม่เป็นผลดีเท่าไหร่ ว่านกลัวมันจะกระทบกับการทำงานและเพื่อนร่วมงานแต่ถ้าว่านไม่บอกแล้วมีคนมารู้ทีหลังก็กลัวจะเกิดปัญหา อีกอย่างว่านก็ไม่ค่อยอยากจะปิดบังเพื่อนร่วมงานเท่าไหร่แต่ จ่ๆ จะให้พูดออกไปตรงมันก็ดูไม่ดี”“ว่านกำลังจะพูดอะไรเหรอ พี่ตามไม่ทันเลย”“ก่อนที่ว่าจะบอกว่ากำลังคบกับใครว่านขอถามพี่สุหน่อยได้ไหม”“ได้สิ”“เรื่องการประเมินงานของว่านที่สุพิจารณาจากอะไรคะ”“ก็พิจารณาจากการทำงานไงล่ะ แล้วก็การทำงานเป็นทีมรวมถึงการมาทำงานตรงเวลา ทำไมว่านถามพี่แ

  • เมียลับCEO   ตอนที่ 35 พนักงานประจำ

    “ดีใจด้วยนะว่านดีใจเรื่องอะไรคะพี่สุ” พิมพ์พริมาหันไปถามหัวหน้าที่เดินยิ้มเข้ามาแต่ไกล“ลืมไปหรือเปล่าว่าวันนี้ว่านทำงานที่นี่สามเดือนแล้วนะ และผลการประเมินมันก็ออกมาแล้ว”“ว่านผ่านใช่ไหมคะ” หญิงสาวถามด้วยความดีใจเพราะเห็นสีหน้าของพี่สุกัญญาก็พอจะเดาออก“ใช่จ้ะผ่านแล้วเดี๋ยวเคลียร์งานข้างหน้าเสร็จ ก็ไปเปลี่ยนบัตรพนักงานที่แผนกบุคคลนะอาจจะต้องเซ็นสัญญาบางอย่างเพิ่มเติมก่อนเซ็นก็ดูให้ดีๆ ล่ะ”“ค่ะพี่สุ” เมื่อได้ยินแบบนั้นหญิงสาวก็รีบทำงานตรงหน้า ใช้เวลาไม่นานทุกอย่างก็เรียบร้อย“พี่สุคะว่านขอไปแผนกบุคคลก่อนนะคะ”พิมพ์พริมาเดินไปที่แผนกบุคคลอย่างมีความสุขเพราะเธอเองก็ลุ้นมาหลายวันแล้วว่าตนเองจะผ่านการทดลองงานไหม“สวัสดีค่ะพี่จิตรา”“สวัสดีจ้ะว่านพี่ดีใจด้วยนะผ่านการทดลองงานแล้ว นี่ก็เป็นรายละเอียดและสัญญาของพนักงานประจำจ้ะว่านอ่านก่อนเซ็นนะ”“ค่ะพี่จิตรา” หญิงสาวนั่งอ่านสัญญาการทำงานซึ่งไม่ได้แตกต่างจากบริษัทเดิมมากนักเมื่ออ่านอย่างละเอียดและทำความเข้าใจและดูว่าไม่มีตรงไหนที่ตัวเองจะถูกเอาเปรียบก็รีบเซ็นชื่อลงไปในนั้น“เรียบร้อยแล้วค่ะพี่จิตรา ถ้ายังงั้นว่านขอไปทำงานที่แผนกนะคะ”“ได้จ้ะ

  • เมียลับCEO   ตอนที่ 34 ลงตัวแล้ว

    การเจรจากับมารดาของพิมพ์พริมาและญาติของเธอผ่านไปได้ด้วยดี มารดาของหญิงสาวยอมให้ภาวินท์หมั้นหมายกับพิมพ์พริมาไว้ก่อน ส่วนงานแต่งงานนั้นจะตามมาหลังจากครบหนึ่งปีหลังจากทั้งสองได้คบหากันอย่างจริงจังคุณพิมพ์พรมารดาของพิมพ์พริมารู้สึกดีใจมากที่ได้เจอรุ่นพี่อีกครั้ง เธอยังจำคำพูดของคุณวสันต์บิดาของภาวินท์ในอดีตได้ดี ว่าถ้าหากพิมพ์พริมาโตขึ้นก็อยากให้หมั้นหมายกับลูกชายของตนเพื่อจะได้เป็นทองแผ่นเดียวกัน ซึ่งไม่คิดเลยว่าเรื่องนั้นมันจะเป็นจริงได้แต่สิ่งที่พิมพ์พริมายังกังวลอยู่ตอนนี้ก็คือสถานะของตนเองในบริษัทเพราะยังต้องคอยหลบซ่อนสายตาของคนอื่นๆ และปกปิดเรื่องที่ตนเองกับภาวินท์คบหากันไว้ให้ได้นานที่สุด ช่วงนี้ชายหนุ่มมักจะแวะมาแผนกบัญชีบ่อยๆ บางครั้งก็มักจะสั่งอาหารมาให้พนักงานทุกคนในบริษัทซึ่งพิมพ์พริมารู้ดีว่าที่เขาทำแบบนี้ก็เพราะเธออยากให้เธอได้ทานของอร่อยๆ“พี่วินคะว่านว่าพี่วินไม่ต้องเลี้ยงอาหารพนักงานทุกคนในบริษัทก็ได้นะคะว่านเกรงใจพี่วิน”“พี่ก็ไม่ได้เลี้ยงทุกวันสักหน่อย”“แต่พี่วินเลี้ยงทุกอาทิตย์เลยนะคะ ว่านถามพี่สุแล้วแต่ก่อนพี่วินไม่ได้เลี้ยงบ่อยแบบนี้ แล้วอาหารแต่ละอย่างก็ไม่ใช่ถู

  • เมียลับCEO   ตอนที่ 33 ได้ครูดี nc

    พิมพ์พริมาหอบเหนื่อยอย่างหนักช่องทางรักของหญิงสาวบีบรัดแท่งร้อนแรงและถี่ไปตามสัญชาตญาณที่ไม่อาจคุมได้ภาวินท์เองก็ปวดร้าวไปทั่วท่อนเอ็นแต่ต้องพยายามข่มอารมณ์ของตนเองไว้ให้นานที่สุดเพราะอยากมอบความสุขให้กับคนรักอย่างเต็มที่“อ่าห์....ว่านจ๋าครั้งนี้เสร็จแรงมากรัดพี่จะขาดอยู่แล้ว”“พี่วินขา...”“ดีไหมว่าน ชอบไหม”“พี่วิน....เสียวอีกแล้วว่านเสียวอีกแล้ว...อ่ะ...อื้อ...”เสียงหวานเรียกอย่างคนละเมอความเสียวพุ่งสูงอีกครั้ง ภาวินท์จับขาข้างหนึ่งพาดไปบนบ่าและตอกสะโพกเข้าหาอย่างหนักหน่วงจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้อง“สุดยอดมากว่าน เอามันที่สุดเลยที่รัก ใกล้แล้วใช่ไหม ตอดพี่แรงแบบนี้ พี่ชอบจัง อ่าห์เสียวมากที่รัก....อ่าห์....พี่เสียวมาก”เสียงภาวินท์แหบพร่าแรงตอดรัดกำลังทำให้เขาเสียวมากขึ้นและอีกไม่นานก็คงจะถึงขอบสวรรค์“อื้อ....พี่วินขา....ว่านจะไม่ไหวแล้วนะคะ ว่านเสียว....”เสียงเธอหอบกระชั้นชายหนุ่มรู้ว่าตัวเองก็กำลังจะแตะขอบสวรรค์ ความเป็นสาวของเธอบีบรัดจนเขาแทบจะขาดใจ ไม่คิดเลยว่าความสุขจะมากมายถึงเพียงนี้สะโพกสอบถาโถมแรงขึ้นเร็วขึ้นจนคนรักเกร็งสะท้านกรีดร้องอีกครั้งชายหนุ่มกระแทกกร

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status