เ-ห-ม-ย-ลี่ ฮูหยินแม่ลูกอ่อน
นวนิยายสำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น
ผู้เขียน กาสะลองทองคำ
ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือ
หรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ
เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้น
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น
ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล
และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา
อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ
นิยายเรื่องนี้ไม่มีแก่นสารอะไรนักหนา
ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำ
ของมนุษย์ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะร้อนแรง
ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง
*เราเตือนท่านแล้ว*
‘เหมยลี่’ นางคือสตรีผู้อายุยี่สิบปีผู้มีใบหน้าสะสวยงดงาม เส้นผมสีดำยาวสลวยราวกับแพรไหม ทรวดทรงงดงามสะดุดตาอะร้าอร่ามทั้งสะโพก อก เอว ผิวพรรณขาวเนียนเปล่งปลั่งไปด้วยเลือดเนื้อของวัยสาวสะพรั่ง อีกทั้งนางยังเป็นแม่ลูกอ่อนต้องให้นมบุตรวัยหนึ่งขวบ
เหมยลี่มีเรือนร่างเป็นทรัพย์ โดยเฉพาะทรวงอกของนางนั้นใหญ่มาก ผู้ชายที่ได้พบเจอต้องเผลอมองจนเหลียวหลัง
เหมยลี่แต่งงานกับสามีวัยสามสิบปีชื่อ ‘โม่โฉว’ ใช้ชีวิตด้วยกันมาสองปี
ช่วงแรกที่อยู่ด้วยกันเหมยลี่มีความสุขดี…
แต่ชีวิตคู่ที่เคยหวานชื่น กลับเปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็ว เมื่อโม่โฉวมีอันต้องกลายเป็นคนป่วยติดเตียง
ภายหลังจากอุบัติเหตุพลัดตกจากหน้าผาเพราะเข้าไปหาของป่าเมื่อปีที่ผ่านมา แม้ว่าแขนขาจะไม่หักแต่ก็ทำให้ร่างกายเป็นอัมพาตครึ่งซีก ร่างกายช่วงล่างขยับเขยื้อนไม่ได้ ส่งผลให้โม่โฉวต้องกลายเป็นคนพิการมาจนทุกวันนี้
เมื่อสามีป่วยจนทำงานไม่ได้…
ชีวิตของเหมยลี่ก็เริ่มกลับเข้ามาสู่วังวนของความลำบากอีกครั้ง เพราะว่านางกำลังเป็นแม่ลูกอ่อนที่มีลูกชายวัยหนึ่งชวบให้ต้องเลี้ยงดู
อุบัติเหตุที่เกิดกับสามีของนาง ทำให้เหมยลี่รู้สึกซึมเศร้าและเหงาหงอย เมื่อนางต้องดูแลโม่โฉวและต้องเลี้ยงลูกน้อยวัยหนึ่งขวบด้วยไปพร้อมกัน
แต่เหมยลี่ทำหน้าที่ทั้ง ‘แม่’ และ ‘เมีย’ ได้ในเวลาเดียวกันได้อย่างอดทนเหลือเชื่อโดยไม่คิดทอดทิ้งสามีพิการ
ทุกๆ เช้าเมื่อเสร็จจากให้นมลูก นางก็ต้องเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าและป้อนอาหารให้กับโม่โฉวผู้เป็นสามีที่นอนป่วยติดเตียงช่วยเหลือตัวเอง
และเมื่อเวลาผ่านไป…
ความเหนื่อยล้าทั้งกายและใจที่นางต้องเผชิญในแต่ละวัน ทำให้เหมยลี่รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนักโทษที่มีห้องเช่าเล็กๆ เป็นเสมือนกรงขังไม่ต่างจากคุก
แล้วในวันที่เหมยลี่รู้สึกเหงาและท้อแท้ที่สุด… บังเอิญนางได้พบกับผู้ชายคนหนึ่ง
เขามีชื่อว่า ‘หวังหย่ง’ ที่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ในห้องเช่าที่ติดกับห้องของนาง
หวังหย่งเป็นชายอายุห้าสิบปีผู้มีรูปร่างสูงใหญ่สะดุดตา ใบหน้าคมคร้ามหล่อเหลา ผิวเข้ม เนื้อตัวกำยำไปด้วยมัดกล้ามเพราะออกกำลังกายและทำงานหนักเป็นประจำ
ด้วยความที่ห้องอยู่ติดกัน เหมยลี่จึงมีโอกาสได้พบเจอกับหวังหย่งบ่อยๆ
เหมยลี่รู้สึกถูกชะตากับหวังหย่งตั้งแต่วันแรกที่ได้เห็นหน้า หลังจากหนึ่งเดือนผ่านไปทั้งสองก็เริ่มคุ้นเคย
เพราะว่าหวังหย่งเป็นคนใจดี ดูอบอุ่นเป็นผู้ใหญ่และเข้าใจในความทุกข์ในหัวอกของนาง
“เหมยลี่… ข้าอยากช่วยเหลือให้เจ้ามีรายได้… เอาเป็นว่าข้าจะจ้างซักผ้าดีไหม”
หวังหย่งเอ่ยปากในตอนเย็นของวันหนึ่ง เมื่อเดินออกมาจากห้องแล้วเห็นเหมยลี่กำลังนั่งให้นมลูกอยู่ที่แคร่ไม้ไผ่หน้าห้องพักของนาง
ขณะที่ถาม สายตาของหวังหย่งจ้องมองเม็ดหัวนมสีเนื้อเป็นทรงสวย แม้จะบานใหญ่เหมือนฝาขนมครกและมีสีเข้มกว่าปกติซึ่งเป็นธรรมดาของสตรีที่อยู่ในช่วงให้นมบุตร แต่หวังหย่งกลับรู้สึกชอบ
“ท่านพูดจริงหรือ… ”
เหมยลี่ถามพลางเงยหน้ามองมายังที่มาของเสียง ก่อนที่สายตาปะทะเข้ากับเรือนร่างสูงใหญ่ กำลังยืนตระหง่านอยู่หน้าประตูห้องพักที่บานประตูเพิ่งถูกผลักออกมา
“จริง… ข้าอยากช่วยเจ้า”
หวังหย่งตอบ…
เขาเป็นคนพูดจาไพเราะ เสียงทุ้มกังวานน่าฟัง
“เจ้าเวลาคุยกับข้าสักประเดี๋ยวไหม… ”
หวังหย่งเดินเข้ามาใกล้แคร่ไม้ไผ่ที่เหมยลี่กำลังนั่งให้นมบุตรชาย กำลังดูดกินนมจากเต้าเสียงดังจ๊วบๆ จนหวังหย่งนึกอิจฉาทารกน้อย
“ได้… ”
นางตอบ…
หวังหย่งเดินมาทรุดร่างลงนั่งบนแคร่ไม้ใกล้ๆ นาง ตาเผลอจ้องมองเต้านมของเหมยลี่ที่กำลังคัดมากจนมองเห็นเส้นเลือดสีเขียวกระจายเป็นสายรางๆ อยู่ภายใต้นวลเนื้อบอบบางเปล่งปลั่งน่าทะนุถนอม
“ผิวของเจ้าขาวเนียนมาก… ”
หวังหย่งชมออกมาตรงๆ…
สองตาจ้องมองลำคอระหงและเต้านมที่ทารกกำลังดูดกิน เขาเผลอพูดออกมาทั้งที่ประโยคนี้ควรจะเก็บเอาไว้ในใจ
“นมเจ้าคงคัดมากสินะ… ”
สายตาของหวังหย่งจับจ้องอยู่ที่โนมเนื้อปทุมถันมหึมา
หวังหย่งสังเกตเห็นว่าน้ำนมสีขาวยังไม่หยุดไหลเพราะเมื่อครู่เด็กน้อยยังดูดดังจ๊วบๆ อย่างเอร็ดอร่อยก่อนที่ตัวเองจะเดินออกมาเห็น
เหมยลี่รู้ตัวว่าเขาแอบมอง…
รู้ว่าเหมยลี่เป็นสตรีที่มีความต้องการทางเพศสูง ครั้นเมื่อได้เจอลีลาสวาทดุดันถึงลูกถึงคนที่ตนทำให้ นางย่อมติดใจเป็นธรรมดา“ใช่… ข้าอยากโดนท่านเอา อูย… ท่านนักพรตช่างร้ายกาจยิ่งนักทำเอาข้าใจแตกกระเจิง”เหมยลี่กล่าวออกมาอย่างไม่อาย…บางครั้งนางรู้สึกเกลียดตัวเองที่เป็นคนอ่อนไหว ใจง่าย ไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจตัวเอง สุดท้ายก็พลัดตกลงไปในห้วงเหวกามโลกีย์กับชายหลายคนจนกลายเป็นหญิงร่านสวาทอย่างที่เห็น บางครั้งนางรู้สึกเกลียดตัวเองที่กลายเป็นคนมักมากในกามไปโดยไม่รู้ตัว แม้ว่าตอนนี้โม่โฉวสามีของนางกลับมาเดินได้ปกติและสามารถมีเซ็กส์กับนางได้เหมือนเดิม แต่เหมยลี่กลับไม่รู้สึกอิ่มเอมในรสสวาทที่สามีมอบให้ นั่นเป็นเพราะนางแอบติดใจลีลาของชายชู้ที่ลักลอบมาทำหน้าที่ปรนเปรอสวาทให้ในตอนที่สามีของนางป่วยติดเตียง ถ้าจะเรียกว่าช่วงเวลาที่สามีป่วยนั้นเป็นช่วงที่นางได้เปิดประสบการณ์กามอีกครั้งก็ว่าได้“ข้ารู้ว่าเจ้าจะต้องกลับมาอีก แม้สามีของเจ้าจะหายป่วยและไม่ต้องการยาแล้วก็ตาม แต่เจ้าก็จะต้องกลับมาหาข้าอยู่ดี”นักพรตหื่นกล่าวด้วยน้ำเสียงเชื่อมั่นในความคิดของตัวว่ารู้ทันนาง ตาจ้องมองเต้านมอวบใหญ่ของแม่ลู
จู่ๆ โม่โฉวก็นึกอยากติดตามไปด้วย“อย่าเลยท่านพี่… อย่าลืมท่านเพิ่งหายได้ไม่นาน ท่านพี่ควรจะพักผ่อน แล้วถ้าท่านไปกับข้าใครจะดูแลลูก”เหมยลี่ให้เหตุผลที่ไม่อยากให้สามีของนางตามไปด้วย“เจ้ารีบไปรีบกลับนะ… ”โม่โฉวกำชับตามหลังด้วยความเป็นห่วงเมียรักในเวลาต่อมาเมื่อเหมยลี่เดินทางมาถึงถ้ำ…ลู่ซือรีบออกมารับด้วยความดีใจที่เห็นเหมยลี่กลับมาอีกครั้ง“ข้ามาเอายา… ท่านช่วยปรุงยาให้ข้าที”เหมยลี่บอกธุระของนาง…“ได้… เดี๋ยวข้ารีบจัดการให้” ลู่ซือคว้าหม้อต้มยาแล้วเดินเข้าไปหยิบสมุนไพรหลายอย่างที่ตากแห้งไว้มากมายหลังเพิงพังรีบลงมือปรุงยาตามสูตรลับที่ตัวเองค้นคว้าศึกษาจนได้ผลลัพธ์ตามที่ต้องการยืนยันด้วยอาการของสามีเหมยลี่ที่ตอนนี้หายจากอัมพาตและกลับมาเดินได้อีกครั้ง “แม่นางคนงาม… ระหว่างที่รอให้เคี่ยวยาจนได้ที่ เรามามีความสุขกันดีกว่า… ” นักพรตลู่ซือรอคอยโอกาสนี้อย่างใจจดใจจ่อทุกวัน กล่าวพร้อมกับช้อนร่างของเมยลี่อุ้มไว้ในอ้อมแขนด้วยท่าทางกระหาย พานางเข้ามาในถ้ำที่คละคลุ้งไปด้วยกลิ่นยาสมุนไพร“ข้าคิดถึงเจ้าเหลือเกิน… ”นักพรตหื่นวางร่างของเหมยลี่ลงบนเสื่อ ถอดเสื้อของตัวเ
“โอ๊วววว… ”เหมยลี่ร้องครางเมื่อเอามือลูบ…สัมผัสลำเนื้อคาอยู่ในรูสวาทของนาง ยิ่งสร้างความเสียวซ่านให้กับนักพรตเขารีบเอามือรวบเอวของนางแล้วกดลงมาให้บดคลึงสะโพกโขลกรูสวนลำ กระหน่ำแทงเสยขึ้นมาจากด้านล่างรัวๆ เสียงดังบลั่กๆ คลอไปกับเสียงร้องครางของเหมยลี่“อ๊าย... อูย... มันสุดๆ… เสียวสุดๆ… ”เหมยลี่สติแตก นางกดกลีบสวาทขมิบกลืนแก่นกายลำมหึมา แทงเสยขึ้นมาจากด้านล่างเป็นจังหวะ“โอ๊วววว… อ๊า... อ๊า... อ๊า... อ๊า... อ๊า... พอเถอะรูข้าบานหมดแล้ว… ” แม้จะเป็นฝ่ายเร่งเร้า สีหน้าเหมือนจะรับไม่ไหว แต่สองมือของเหมยลี่ก็ลูบไล้ลงบนแผงอกแน่นนูนไปด้วยกล้ามเนื้อและเส้นขนสีดำเป็นแพสุดเซ็กซี่ นักพรตผู้นี้หุ่นกำยำมีเสน่ห์เหลือเกิน “อีกนิด… เจ้าไม่เห็นหรือว่ายังเหลือเวลาอีกตั้งมาก… ” ลู่ซือจ้องมองไปยังก้านธูปที่จุดเอาไว้เพื่อตั้งเวลา ตอนนี้ยังเหลือส่วนที่ติดไฟอยู่อีกมากกว่าจะมอดไหม้ลงมาถึงก้านสีแดง “แต่ข้าไม่ไหวแล้ว ท่านแตกเถอะ… อูย… ข้าทิ้งลูกกับสามีมานานแล้ว ข้าสัญญาว่าวันหลังจะกลับมาให้ท่านเอาอีก… ” เหมยลี่สุดจะทน… ตอนนี้ภายในโพรงสวาทของนางบีบรัดตัว
จึงไม่แปลกที่เรี่ยวแรงดี ไม่มีทีท่าว่าจะเหนื่อยหอบเลยสักนิด ทั้งที่ขยับบั้นเอวเข้าใส่ง่ามขาของนางมาพักใหญ่ๆ“อู้ววว… ขะ… ข้าแน่น… ” เหมยลี่ขบกรามแน่น…เสียวมากจนต้องผงกศีรษะขึ้นมองภาพตรงง่ามขาอีกครั้ง แลเห็นแท่งหยกแห่งความเป็นชายสีน้ำตาลคล้ำ ขรุแข็งไปด้วยเส้นเลือดลายเอ็นปูดโปนโอบรอบลำ กำลังสไลด์เข้าออกในรูเนื้อนุ่มแน่อย่างเมามัน“อ่า… ข้ามันสุดๆ… ”ลู่ซือกดบั้นเอวย้ำๆ…บดควงลำเนื้อเข้าใส่จนมิดสุดโคนพวงสวรรค์ เหมยลี่เสียวสะท้าน สองเต้าแอ่นหยัดขึ้นรับริมฝีปากของลู่ซือ ก้มลงมาดูดนมแล้วกระเด้าไปด้วย“อ่า… มันสุดๆ จากนี้ไปเจ้าต้องแอบมาให้ข้าเอาบ่อยๆนะ แม่นางคนงาม… ”“ได้… อ๊า… อ๊า… ถ้าท่านสัญญาว่าจะปรุงยารักษาสามีข้าจนหาย… ”เหมยลี่กล่าวเสียงกระเส่า ยื่นข้อเสนอต่อรองแลกเปลี่ยนผลประโยชน์ซึ่งกันและกัน“ได้… ข้าสัญญา… ”ลู่ซือกล่าวพร้อมกับก้มลงดูดนมสองเต้าสลับไปมาอีกครั้งจนน้ำนมสีขาวพวยพุ่งออกมาชุ่มริมฝีปาก“อ๊า… ข้าไม่ไหวแล้วท่านเอาเก่งเหลือเกิน”เหมยลี่กล่าวชมเสียงเครือ…ลู่ซือชอบใจเมื่อรู้ว่านางติดใจ…เขาจ้องมองริมฝีปากสั่นระริกของนาง เห็นแล้วทนไม่ไหว รีบเอื้อมมือเข้ามาโอบใบหน้าบิ
เหมยลี่สะดุ้ง…เขาดูดแรงจนน้ำนมสีขาวพุ่งออกมาจากปลายยอด แข็งตั้งเป็นตุ่มไตแดงเรื่ออยู่ในอุ้งปากของลู่ซือ“อื๊อ... หัวนมข้าแฉะหมดแล้ว... ”สองมือของนางยันอยู่กับปั้นไหล่ของนักพรตหื่น เขาได้โอกาสจึงรีบเอามือข้างหนึ่งลูบล้วงเข้ามาที่ง่ามขาของเหมยลี่สัมผัสกลีบสวาทโหนกนูนจึงได้รู้ว่าไม่ใช่เพียงแค่หัวนมเท่านั้นที่แฉะ แต่ตอนนี้กลีบสวาทของนางก็เยิ้มฉ่ำไปด้วยน้ำหล่อลื่น คัดหลั่งออกมาหลังจากโดนดูดนมจนเคลิบเคลิ้มอย่างที่เห็น“อู้วววว… กลีบอวบอูมน่าแทงมาก เยิ้มขนาดนี้แล้วขอข้าแทงเถอะนะ… ”นักพรตตัณหาจัดสุดจะทน รีบสลัดผ้าออกจากร่าง เผยให้เห็นเรือนกายกำยำไปด้วยมัดกล้ามแต่สิ่งที่ทำเอาหัวใจของเหมยลี่เต้นระทึก ก็คือแท่งหยกแห่งความเป็นชายดุ้นสีน้ำตาลยาวใหญ่ ตั้งลำมหึมาขึ้นมาขนานกับท้องแน่นไปด้วยลอนกล้าม“โอ๊ววว… ใหญ่เหลือเกิน”เหมยลี่ร้องอุทาน…สิ่งที่เห็นทำเอานางใจหายใจคว่ำ…รู้สึกหวาดหวั่นและเสียววาบเข้ามาที่ง่ามขาทั้งที่ยังไม่โดนสอดใส่ด้วยซ้ำด้วยประสบการณ์ที่ได้พบเจอมาก่อนหน้าก็ทำให้รู้ว่าถ้าโดนความใหญ่ขนาดนี้สอดใส่คงต้องเสียวมากแน่ๆ เพราะว่าแท่งหยกแห่งความเป็นชายของนักพรตผู้นี้ใหญ่และยาวกว่าของผ
“ไม่นะ… ”นางส่ายหน้า“ถ้าไม่ยอมเจ้าจะไม่ได้ยากลับไป… ”เสียงเข้มขู่เอาจริง…ลู่ซือกล่าวพร้อมกับช้อนร่างเอิบอิ่มของเหมยลี่อุ้มเอาไว้ในอ้อมแขน พามาที่ห้องนอนเล็กๆ อยู่หลังเพิงพักหน้าถ้ำครั้นเมื่อพานางเข้ามาในที่ลับตาก็จับเปลื้องผ้าแล้วกอดปล้ำอย่างไม่เกรงใจ“ว้าว… ใหญ่… ”ลู่ซือตะลึงมองทรวงอกอวบใหญ่ เปิดเปลือยต่อหน้า เต้านมมหึมาที่กำลังคัดทำเอานักพรตหื่นกลืนน้ำลายลงคอเสียงดังเอื๊อกอยากขย้ำโนมเนื้อขาวผ่องที่แลเห็นอยู่เบื้องหน้า จุกหัวนมสีเนื้อชูชันสะดุดตาช่างน่าดูดน่าเลียเสียนี่กระไร“อู้วววว… เรือนร่างของเจ้างดงามมาก”ดวงตาของลู่ซือเบิกกว้าง…จ้องมองร่างเนียนขาวและสองเต้าของแม่ลูกอ่อนอวบใหญ่ได้เห็นปทุมคู่งามของนางแล้วทำให้นักพรตจอมหื่นที่ห่างหายไปจากการร่วมเพศมานาน รู้สึกกระหายขึ้นมาทันที ในวันที่สวรรค์นำพาหญิงงามมาถึงหน้าถ้ำ รีบตรงเข้ากอดปล้ำดูดนมของนาง“อ๊ะ… อ๊ายยยยย… ”เหมยลี่ถอยร่นจนแผ่นหลังชิดผนัง…ลู่ซือสืบเท้าตามเข้ามาจูบไซ้ซอกคอและลาดไหล่สล้าง ก่อนจะเอามือบีบขยำสองเต้าเบียดชิดกันแน่น ใหญ่มากจนล้นอยู่เต็มอก“ใหญ่ทั้งข้างล่างข้างบน… ว้าว… ข้าไม่เคยเจออะไรงดงามแบบนี้มาก่อน… เดี๋