บทที่ 4 ชีวิตในกรง NC

"นายท่านทำเช่นนี้มันจะดีเหรอครับ" เข้มเขาได้เอ่ยขึ้นด้วยความสงสารอีกฝ่าย

"มันมีอะไรที่ไม่ดี เขาไม่ต้องทำอะไรก็แค่มานั่งกินนอนกินแล้วค่อยบำเรอกูตอนกลางคืน ไม่ต้องทำงานหนักใครเขาก็ชอบ "เอกภพเขาได้เอ่ยขึ้นอย่างไม่รู้สึกว่าผิดอะไร และเมื่อเข้มได้ฟังดังนั้นเขาก็พยักหน้าเหมือนจะเข้าใจทั้งๆที่ในใจของเขามันร่ำร้องให้นายท่านปล่อยเด็กคนนั้นไปแต่เขาก็พูดไม่ได้

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"นายท่านขอรับคุณน้ำชามาขอพบ" บอดี้การ์ดด้านนอกเขาได้เคาะประตูแล้วเอ่ยบอก

"มึงเห็นไหมเข้มกูบอกแล้วว่าเขาชอบ เชิญเขาเข้ามา "ประโยคแรกเอกภพเขาได้เอ่ยบอกกับเลขาคนสนิทส่วนอีกประโยคเขาได้ตะโกนบอกคนที่อยู่ด้านนอก

"ผมอยู่ที่นี่ผมต้องทำอะไรบ้างครับ" น้ำชาเขาได้เอ่ยขึ้นอย่างไร้ซึ่งอารมณ์

"นายไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น อยู่เฉยๆรอทำงานให้ฉันตอนกลางคืนก็พอ" เอกภพเขาได้เอ่ยบอกทั้งๆที่เขายังไม่ได้เงยหน้าขึ้นจากกองเอกสาร

"ครับ แล้วผมสามารถเดินรอบๆบ้านได้ไหมครับ" น้ำชาเขาได้เอ่ยถามผู้เป็นเจ้าของบ้าน

"ได้นายจะไปไหนก็ได้ในอาณาเขตบ้านหลังนี้ "

"ครับถ้าอย่างนั้นผมขอตัว "เมื่อกล่าวจบน้ำชาเขาก็ได้ทำความเคารพแล้วหันหลังกลับออกจากห้องนี้ไปทันที และเมื่อเขาลงมาข้างล่างเขาก็ได้พบกับเหล่าแม่บ้านทั้งหลายที่ยืนรอเขาอยู่

"นายสินะที่เป็นเด็กขายที่ท่านพามา" แม่บ้านคนหนึ่งเขาได้พูดกับน้ำชาด้วยท่าทางที่กวนตีน

แต่เมื่อน้ำชาเขาได้เห็นดังนั้นเขาก็เดินเลี่ยงไปทันทีเพราะไม่อยากยุ่งไปอีกฝ่าย

"จะไปไหน!!! เป็นแค่เด็กขายที่นายท่านพามาคิดว่าตัวเองเป็นนายของบ้านหลังนี้หรือไง!!!" เมื่อแม่บ้านคนนั้นได้เห็นน้ำชาเดินเบี่ยงออกไปเธอก็ได้ตามมาจับแขนของน้ำชาแล้วเอ่ยขึ้นด้วยความไม่พอใจ

"แล้วมึงคิดว่าตัวของมึงเป็นใครอีจิต เป็นแค่ขี้ข้ารีบอาจหาญทำตัวเป็นเจ้านายช่างไม่เจียมกะลาหัวของมึงจริงๆ" ป้าแก้วเธอได้เอ่ยขึ้นพร้อมมองไปที่อีกฝ่ายอยากน่ากลัว นั่นจึงทำให้อีกฝ่ายรีบเดินออกไปทันที

"คุณน้ำชาไม่เป็นอะไรใช่ไหมค่ะ "เมื่อป้าแก้วได้เห็นว่าอีกฝ่ายไปแล้วเธอก็ได้หันมาถามอีกฝ่ายด้วยความเป็นห่วง

"ไม่เป็นอะไรครับป้าแก้วขอบคุณที่เป็นห่วงครับ "

"แล้วนี่คุณจะไปไหนหรอคะ "

"ผมว่าจะเดินเล่นสักหน่อยครับจะได้รู้ว่ากรงขังกรงนี้เป็นยังไงบ้าง "น้ำชาเขาได้เอ่ยอย่างไม่ปิดบังความรู้สึกเพราะตัวของเขานั้นรู้สึกว่าคนตรงหน้านี้เป็นเหมือนกับญาติผู้ใหญ่คนนึง

ในส่วนของป้าแก้วเมื่อเธอได้ฟังคำนั้นของคนตรงหน้าเธอก็รู้สึกสงสารจับใจ เพราะตั้งแต่เธอเห็นเด็กคนนี้ก้าวเข้ามาเด็กคนนี้ก็เหมือนกับไม่มีชีวิตจิตใจเลยแม้แต่นิดเดียว

"ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวป้าเดินนำทางให้เองค่ะ "

"ขอบคุณครับป้าแก้ว" เมื่อสิ้นประโยคนั้นป้าแก้วก็เดินนำน้ำชาเดินสำรวจรอบบ้านทันที โดยตั้งแต่น้ำชาก้าวเท้าพ้นจากห้องนั้นได้มีเจ้าของบ้านนั่งมองผ่านกล้องวงจรอยู่

"เข้มมึงไปจัดการอีจิตให้หนักๆ เอาให้มันเป็นบ้าไปเลยได้ยิ่งดีก็ดียังไงมาทำอย่างนี้กับเด็กของกู "เอกภพเขาได้เอ่ยขึ้นด้วยความหงุดหงิดเมื่อเห็นแม่บ้านของแม่กล้าพูดจาใส่คนของตัวเองแบบนี้

"ครับนายท่าน "เมื่อกล่าวจบเข้มเขาก็ได้ไปทำตามคำสั่งทันทีโดยเขาได้ให้เหล่าบอดี้การ์ดมากมายหลายสิบคนไปทำการรุมข่มขืนอีกฝ่ายอย่างหนักตลอดทั้งวันทั้งคืนจนทำไว้อีกฝ่ายเสียสติ

ตัดภาพมาที่ตอนเย็นในตอนนี้น้ำชาเขากำลังกินข้าวอยู่กับเอกภพด้วยความสงบ โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าหลังจากนี้เขาความสงบสุขของเขามันจะถูกรุกล้ำเกือบทั้งคืน

"คุณเอกภพครับผมอิ่มแล้วครับถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ" น้ำชาเขาได้เอ่ยขึ้นแล้วลุกกลับไปยังห้องของตัวเองทันที

และเมื่อเขามาถึงห้องเขาก็ทำการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมตัวนอนทันที

"หวังว่าถ้าคุณเอกภพมาเห็นตอนฉันหลับเขาจะไม่ทำอะไรฉันนะ" น้ำชาเขาได้เอ่ยขึ้นกับตัวเองพร้อมล้มตัวตัวนอน แต่ผ่านไปได้สักพักเขาก็ได้ยินเสียงกุ๊กกิ๊กอยู่ที่หัวเตียงและเมื่อเขาเหลือบตาไปมองก็ได้พบว่ามีประตูบานเล็กถูกเปิดออกมา แล้วคนที่เปิดประตูบานนั้นก็คือเจ้าของบ้านแห่งนี้

"น้ำชาฉันรู้ว่าเธอยังไม่หลับไม่ต้องมาแกล้ง" เมื่อเอกภพเขาได้นั่งลงยังข้างๆน้ำชาเขาก็ได้เอ่ยขึ้นพร้อมใช้มือมาเกลี่ยผมที่ศีรษะเผยให้เห็นหน้าผากอันขาวเนียนใบหน้าอันเกลี้ยงเกลาชวนหลงใหล และนั่นก็ทำให้เอกภพเขาอดใจไม่ไหวเขาจึงก้มลงไปจูบที่หน้าผากของน้ำชาก่อนจะลามมาที่ขมับแล้วไปที่แก้มอยากจะช้าๆก่อนจะลามลงมาที่คอ ก่อนจะจับตัวของน้ำชาให้พลิกมานอนหงายแล้วตัวของเขาก็ได้ตั้งแขนคร่อมตัวน้ำชาไว้

"น้ำชาถ้าเธอยังไม่ยอมตื่นฉันจะลักหลับเธอแล้วนะ" เอกภพเขาได้ก้มลงมากระซิบที่ข้างหูของน้ำชาก่อนจะเป่าลมอุ่นๆเข้าที่หูพร้อมลงมาดูดที่ลำคอนั่นก็ทำให้น้ำชาต้องรีบยกมือขึ้นมาดันเอาไว้

"คะ...คุณเอกภพครับ "

"พี่เอก นับตั้งแต่นี้ไปเธอต้องเรียกฉันว่าพี่เอก"

"ตะ...แต่ว่า.. "

"ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น" เอกภพเขาได้เอ่ยขึ้นก่อนจะประกบริมฝีปากปิดกั้นเสียงที่น้ำชากำลังจะพูดเอาไว้

เอกภพเขาได้จูบน้ำชาอย่างดูดดื่มจนแทบทำให้น้ำชาขาดอากาศหายใจ นั่นจึงทำให้เขาถอดริมฝีปากออกอย่างเสียดาย

"ได้เวลาที่เธอจะต้องทำหน้าที่ของเธอแล้ว" เอกภพเขาได้เอ่ยขึ้นพร้อมลงไปนอนนั่นจึงทำให้น้ำชาสงสัยเป็นอย่างมากว่าตนต้องทำอะไร

"หน้าที่ของนายจะต้องปรนนิบัติชั้นทำยังไงก็ได้ให้ฉันพอใจ "เมื่อเอกภพเขาได้เห็นว่าน้ำชานั่งนิ่งไม่ขยับเขาเลยได้เอ่ยขึ้น และนั่นก็ทำให้น้ำชาเข้าใจความหมายอย่างแจ่มแจ้ง เขาจึงค่อยๆลุกขึ้นไปปลดเสื้อของเอกภพอย่างช้าๆเผยให้เห็นเรือนร่างที่สมชายชาตรี แต่เมื่อน้ำชาถอดเสื้อได้แล้วเขาก็ได้ทำเหมือนกับที่เอกภพทำเขาคือ น้ำชาได้ไล่จูบตั้งแต่คอลงมาที่หน้าอกก่อนจะไปหยุดอยู่ตรงยอดอกที่สีออกน้ำตาลเข้มเหมือนกับว่าผ่านการใช้งานมาเยอะแล้ว

"อ่าส์~~~" เอกภพเขาได้ส่งเสียงครางออกมาอย่างมีความสุข

แล้วเมื่อน้ำชาได้ฟังดังนั้นเขาก็ไล่ดูดลงมาเรื่อยๆจากหน้าอกผ่านขนมปังทั้ง 6 ก้อนก่อนจะไปหยุดอยู่ตรงที่บริเวณขอบกางเกง

"เธอจะหยุดทำไมต่อสิฉันกำลังมีความสุข" เมื่อเอกภพเขาได้เห็นว่าน้ำชาไม่ยอมถอดกางเกงเขาสักทีเขาจึงได้เอ่ยขึ้น

และเมื่อน้ำชาได้ฟังดังนั้นเขาก็ค่อยๆถอดกางเกงของเอกภพออกอย่างช้าๆ และเมื่อกางเกงของเอกภพพ้นออกไปจากเอวท่อนเอ็นอุ่นก็ดีดชี้หน้าของน้ำชาทันที นั่นทำให้น้ำชารู้สึกเขินอายเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ได้ค่อยๆถอดกางเกงของเอกภพจนหลุดพ้นจากขาก่อนจะนั่งทำใจสักพักแล้วเริ่มลงมือกับการท่อนเอ็นอุ่น

โดยน้ำชาเขาได้ค่อยๆอ้าปากอมในส่วนหัวของท่อนเอ็นอุ่นอย่างช้าๆนั่นก็ทำให้เอกภพเขารู้สึกเสียวจนจิกหมอนขาด เพราะใจของเขานั้นอยากจะจิกหัวของน้ำชาให้หายทรมานแต่เขาก็กลัวว่าถ้าทำอย่างนั้นอีกฝ่ายจะตายคามือเขา

และเมื่อน้ำชาเขาได้เห็นอาการของเอกภพดังนั้น เขาก็ได้เร่งจังหวะขึ้นพร้อมใช้มือในการชักช่วยพอแค่ปากของเขานั้นมันคงไม่พอ

"อืม...อ่าส์...ซื้ด....อ่าส์...เสร็จแล้วฉันจะเสร็จแล้ว...อ่าส์... "เมื่อน้ำชาเขาได้เร่งจังหวะอีกทั้งใช้สองมือกับหนึ่งปากในการปรนเปรอเอกภพเขาก็ได้ครางออกมาอย่างมีความสุข และในที่สุดเอกภพเขาก็ได้ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นจำนวนมากใส่ปากของน้ำชา

"อ่าาาาา" เอกภพเขาได้ครางออกมาเสียงดังในจังหวะที่เขาปลดปล่อยน้ำคาวสีขาวขุ่นเข้ามาในปากของน้ำชา

"กลืนมันเข้าไป!!!!! "เอกภพเขาได้ตวาดออกมาเมื่อเห็นว่าน้ำชากำลังจะคายน้ำรักของเขา แล้วเมื่อน้ำชาได้ยินดังนั้นเขาก็ต้องจำใจลืมน้ำคาวนี้ด้วยความไม่เต็มใจ

แคก!! แคก!!

น้ำชาเขาได้ไอออกมาหลังจากกลืนน้ำคาวของอีกฝ่ายไปจนหมดแล้ว

"มาเถอะเด็กดีหลังจากนี้พวกเรามาเริ่มของจริงกันได้แล้ว" เมื่อกล่าวจบเอกภพเขาก็ได้จับตัวของน้ำชาลงนอนพร้อมทั้งฉีดกระชากเสื้อผ้าของน้ำชาออกอย่างหื่นกระหาย

ก่อนที่เขาจะจับขาทั้งสองข้างของน้ำชาตั้งฉากขึ้นแล้วแหวกออก ส่วนตัวเขานั้นก็ได้ก้มลงไปค่อยๆชิมรสชาติที่เอ็นน้อยๆของน้ำชา ก่อนจากค่อยๆไล่ริมฝีปากลงไปในช่องทางรักสีชมพูที่ปิดสนิทอยู่ ก่อนที่เขาจะแหวกช่องทางนั้นพร้อมสอดลิ้นเข้าไปชิมภายในอย่างช้าๆ

"อืม...อ่าส์... "น้ำชาเขาได้ครางออกมาเมื่อเอกภพได้สอดลิ้นเข้ามาภายในตัวของตน และเมื่อเอกภพเขาได้ฟังดังนั้นเขาก็ยิ่งมีอารมณ์มากขึ้นไปอีก เขาจึงได้ถอดลิ้นออกแล้วใช้นิ้วแหย่เข้าไปแทนโดยเริ่มจากนิ้วเดียวจนในตอนนี้เขาได้สอดนิ้วเข้าไปมากถึง 3 นิ้วเลย

"อ่าส์...ซื้ด...อ่าส์...สะ...เสียว...อืม..มากครับ..."

เมื่อเอกภพเขาได้เปลี่ยนจากลิ้นเป็นนิ้วน้ำชาเขาก็ได้ครางออกมาอย่างสุดเสียว แล้วเมื่อเอกภพเขาได้ยินดังนั้นท่อนเอ็นอุ่นขนาดใหญ่ของเขานั้นก็ปวดหนึบจนแทบทนไม่ไหว เขาจึงได้ถอดนิ้วออกแล้วใส่ของจริงเข้าไปแทน

"อ๊ะ!!!! อืม.....ซื้ด...."

เมื่อเอกภพเขาถอดนิ้วออกแล้วใส่ท่อนเอ็นอุ่นของเขาเข้ามาแทนอย่างรวดเร็วนั่นก็ทำให้น้ำชาเขาได้ครางออกมาด้วยความรู้สึกเจ็บปนเสียว

เมื่อเอกภพเขาได้สอดแท่งเอ็นอุ่นเข้ามาอย่างรวดเร็วนั่นก็จึงทำให้เขาไม่กล้าขยับเพราะกลัวน้ำชาจะเจ็บ จนเมื่อเขาสังเกตได้ว่าน้ำชาเริ่มผ่อนอาการเกร็งแล้วเขาจึงเริ่มขยับอย่างช้าๆ

"อ่าส์...อืม...อ่าส์...ซื้ด...อ่าส์...อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ" ตั้งแต่ที่เอกภพเขาได้เริ่มขยับเอวน้ำชาเขาก็ได้ครางออกมาตลอดและเมื่อเอกภพขยับเอวเร็วขึ้นน้ำชาเขาก็ได้คางออกมายังสุดเสียว

"ซื้ด...อ่าส์...น้ำชา..อ่าส์...ทำไมเธอแน่นขนาดนี้...อืม...แล้วถ้าแบบนี้ฉันจะ...ซื้ด...อืม...ปล่อยเธอไปได้ยังไง" เมื่อเอกภพเขาได้เริ่มขยับเอวเร็วขึ้นเขาก็ได้ทั้งครางและทั้งพูดออกมาด้วยความหลงใหล

"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ระ...แรง...แรงเกินไปแล้วครับ...มัน...จุกนะครับ...อ่าส์... "

"ชู่...ฉันรู้ว่าเธอชอบ...อืม..เธอไม่ต้องปฏิเสธหรอก...ซื้ด...อ่าส์...."ในยามนี้เอกภพเขาได้ขยับเอวเร็วขึ้นจนเขาใกล้จะเสร็จแล้ว

"อ่าส์....อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ซื้ด...อืม...ผะ...ผม...ผมใกล้จะเสร็จแล้วครับ..." เมื่อเอกภพเขานั้นเล่นจังหวะเร็วขึ้นน้ำชาเขาก็ได้ครางออกมาพร้อมสายเอวไปมาอย่างทรมาน

นั่นก็ทำให้เอกภพเขาเสียวจนถึงจุดสุดยอดจึงขยับเอวทั้งเร็วทั้งแรงตอกเน้นๆจนทำให้น้ำชาครางออกมาไม่เป็นภาษา

"อ่าส์....ฉันก็ใกล้จะเสร็จแล้วเหมือนกัน...อ่าส์....ซื้ด...อ่าส์...ไม่ไหวแล้ว...อ่าส์...ซื้ด...อ่าส์...จะเสร็จแล้ว...อ่าส์...จะเสร็จแล้ว!!...อ่าส์...เสร็จแล้ว!!เสร็จแล้ว!!!"

"อ่าาาาาา!!!/อ่าาาาา!!!"

ทั้งเอกภพและน้ำชาเขาได้ครางออกมาอยากไม่เป็นภาษาก่อนที่ทั้งตัวของเอกภพและน้ำชาจะปลดปล่อยน้ำคาวสีขุ่นออกมา โดยตัวของเอกภพนั้นเขาได้ปล่อยเข้ามาในตัวของน้ำชาอย่างมากมายราวกับว่าตัวของเขาสามารถผลิตน้ำคาวได้ไม่จำกัด ส่วนตัวของน้ำชานั้นเขาก็ได้ปลดปล่อยออกมาจนเลอะเปรอะเปื้อนไปทั่วท้องของตัวเอง

แล้วเมื่อน้ำชาเขาได้รู้ว่ามีของเหลวอุ่นๆอยู่ในตัวเขาก็พยายามที่จะเขยิบเอาแท่งเอ็นอุ่นขนาดใหญ่ของเอกภพออกจากตัว แต่เมื่อเขาขยับตัวได้เล็กน้อยเอกภพก็ได้รั้งขาของเขาเอาไว้ก่อนจะมองว่าที่น้ำชาด้วยแววตาที่หื่นกระหาย

เธอจะรีบไปไหนของจริงมันหลังจากนี้ต่างหาก

เมื่อสิ้นประโยคนั้นเอกภพเขาก็ได้นำตัวของน้ำชาไปร่วมเสพสังวาสจนแทบจะทั่วทั้งห้องตลอดจนถึงเช้า.....

.