ณ คลับ AS
เวลา 23.40 น. รถซุปเปอร์คาร์คันหรูที่ราคาไม่ต่ำกว่า 40 ล้าน จอดเทียบบริเวณหน้าประตูทางเข้าคลับดังย่านใจกลางเมือง ทันทีที่ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งหน้าตาหล่อไร้ที่ติก้าวขาออกมาจากรถสปอร์ตคันหรูแล้วโยนกุญแจรถให้พนักงานขับรถเอารถเขาไปจอดนั้นก็สามารถเรียกสายตาสาวๆ บริเวณนั้นได้เป็นอย่างดี “สวัสดีครับคุณแอสตัน” ธนินผู้จัดการคลับคนสนิทของแอสตันเอ่ยทักทายทันทีที่เขาลงจากรถ “วันนี้เป็นอย่างไงบ้าง” แอสตันเอ่ยถามธนินลูกน้องคนสนิทของเขาที่อายุมากกว่าเขาเองไป 3 ปี ธนินเป็นหลานของแม่บ้านเก่าแก่ของครอบครัวแอสตันที่ส่งเสียเลี้ยงดูเขาจึงค่อนข้างไว้ใจธนินเป็นพิเศษเพราะด้วยอายุที่ไม่ได้ห่างกันมากทั้งสองเลยแทบจะถูกเลี้ยงดูมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก “เรียบร้อยดีครับ ผมเอาบัญชีของคลับย้อนหลัง 2 ปี แล้วก็ข้อมูลการเงินของคุณพิศุไว้ให้บนโต๊ะทำงานตามที่คุณแอสตัสบอกแล้วนะครับ” “อืม จำไว้ว่าอย่าให้ใครรู้” “ครับ ผมให้ลูกน้องคนสนิทผมฝ่ายบัญชีผมเอามาให้ไม่มีใครสงสัยแน่นอน” “อืม” “งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” “เดียว ไปสืบประวัติคนนี้มาให้ฉันหน่อยทำงานอยู่ร้านอาหารฝรั่งเศสของอาจัสมิน” แอสตันพูดจบแล้วโยนป้ายชื่อพนักงานของสายน้ำไปให้กับลูกน้องคนสนิทของเขา “ครับ” “ไปได้แล้ว” ASTON PART แกร๊กก~ (เสียงแอสตันประตูเปิดประตูห้อง vvip สุดหรูของของคลับ) “ทำไมมาช้านักวะ” ไอโรมที่เล่นเกมส์อยู่เอ่ยถามผมทันทีที่เห็นหน้าผมเปิดประตู ห้องVVIP ของคลับเข้ามา “เจอเรื่องสนุกนิดหน่อย แล้วทำไมวันนี้พวกมึงเลือกเปิดห้องกันวะปกติเห็นเปิดแต่โต๊ะส่องสาว” “ไอคลาร์กมันบอกว่าวันนี้มันเหนื่อยอยากชิวๆ วะ” ไอโรมตอบผม “แล้วนี้ไอดีเดย์ยังไม่มาอีกหรอ” “มาแล้วพาสาวขึ้นไปเอาข้างบนเดียวก็ลงมา” ไอธามตอบผมกลับมาทั้งที่ยังนัวเนียล่วงนู้นล่วงนี้เด็กที่มันเรียกมาอยู่ “แล้ววันนี้มึงไม่ไปขึ้นวอร์ดหรอวะไอหมอ แล้วหน้าเป็นส้นตีนไรครับ” ผมถามไอคลาร์กที่มันนั่งเงียบหน้าไม่รับแขกเอาแต่แดกเหล้าจนสาวๆ ที่เรียกมาไม่กล้าเข้าใกล้มันกันสักคน ในกลุ่มคงมีแต่มันนี้แหละมั้งที่ดูเป็นผู้เป็นคนมีเหตุผลที่สุดไม่สนใจสาวๆ คนไหนเลย ตั้งแต่ผมรู้จักมันมาผมไม่เคยเห็นมันควงใครหรือคบกับใครเลยอาจจะมีเอาไปแอบกินบ้างตามนิสัยผู้ชายแต่ก็น้อยกว่าพวกผมเยอะ “พึ่งลงเวร วอร์ดกูวันนี้มีคนตาย 5 คน” ไอคลาร์สตอบเสียงเรียบพร้อมกระดกเหล้าต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ผมก็รู้ดีแหละว่ามันคงรู้สึกไม่ดี “คุณแอสตันขา วันนี้ทำไมมาช้าจังคะดีดี๊คิดถึ๊งคิดถึง” เสียงสาวพีอาร์ตัวท๊อปของคลับที่พึ่งเปิดประตูตรงเข้ามาเดินตรงมานั่งตักผมทันทีพร้อมทั้งเอาบั้นท้ายถูไถน้องชายของผมไปมา “อยากแหกอีกหรอ” “ดีดี๊ชอบความรุนแรงค่ะ” ยัยดีดี๊เอ่ยตอบผมพร้อมกับลุกขึ้นเปลี่ยนท่านั่งเป็นหันมานั่งคร่อมผมแทนแล้วส่งสายตายั่วยวนมาให้ “เดียวกูมา” ผมบอกพวกเพื่อนผมก่อนที่จะกระชากแขนยัยดีดี๊ให้ตามผมไปที่ห้องพักของคลับที่ผมเปิดไว้ก่อนแล้ว SAYNAM PART สายน้ำรีบวิ่งกลับเข้าไปทางหลังร้านและรีบไปเอาของที่ล็อกเกอร์ของเธอเพื่อเตรียมกลับหอพักทันที “ซวยชะมัด ทำไมฉันต้องมาเจอคนโรคจิตแบบนั้นด้วย” ฉันบ่นพลางเอามือถูปากอย่างขยะแขยงนี้มันจูบแรกของฉันนะฉันควรได้จูบกับคนที่ฉันรักนะไม่ใช่ไอบ้านั้น “อ้าวสายน้ำ ยังไม่กลับอีกหรอดึกแล้วนะ” พี่ริน ผู้จัดการร้านเดินมากทักฉันขึ้นเพราะว่าตอนนี้เป็นเวลาปิดร้านแล้วและที่ร้านพนักงานส่วนมากก็ทยอยกันกลับหมดแล้ว “กำลังจะกลับแล้วค่ะ พี่รินยังไม่กลับหรอคะ” “คงอีกสักพัก พี่ต้องอยู่เคลียร์บัญชีก่อนใกล้จะสิ้นเดือนแล้วเราอะกลับได้แล้วดึกแล้วมันอันตรายนะ” พี่รินพูดด้วยน้ำเสียเป็นห่วง น่าจะเป็นเพราะว่าเราเป็นคนต่างจังหวัดเหมือนกันพี่รินเลยค่อนข้างจะเอ็นดูฉันเป็นพิเศษ “งั้นน้ำกลับก่อนนะคะ สวัสค่ะ” ฉันยกมือไหว้พี่รินและรีบกลับหอเพราะตอนนี้เป็นเวลาห้าทุ่มกว่าแล้วและฉันยังไม่ได้ทำการบ้านและพรุ่งนี้ดันมีเรียนเช้าอีกโอ้ยชีวิตอีสายน้ำ ณ มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง L “นี้ๆ สายน้ำคืนนี้ไปเถอะนะนะนะ” เอลลี่พูดขึ้นพร้อมทั้งเขย่าแขนทำหน้าอ้อนฉันพร้อมกระพริบตาปริบๆ “ใช่ๆๆ มึงจะใจร้ายปล่อยให้พวกกูไปเที่ยวกันเองแค่สองคนหรอ” เมลเบิร์นแม่สาวสุดฮอตของมหาลัยรีบเสริมทัพขึ้นทันที สองคนนี้เป็นเพื่อนรักของฉันเอง แต่ฐานะแตกต่างจากฉันสุดขั้วเลยล่ะ ยัยเอลลี่เป็นคุณหนูลูกเจ้าของร้านเพชรไฮโซ ส่วนยัยเมลเบิร์นพ่อยัยนี้เป็นเจ้าของธุรกิจส่งออกอาหารทะเลเบอร์ต้นๆ ของประเทศส่วนแม่นางเป็นนางแบบระดับโลก หน้าตายัยเมลเบิร์นนี้คือนางฟ้ามาจุดติสุดๆ ยัยสองคนนี้เป็นเพื่อนรักของฉันตั้งแต่สมัยเรียนม.ปลาย ฉันได้ทุนเรียนโรงเรียนเอกชนชั้นนำของประเทศตั้งแต่มัธยมแล้วแต่ก็ต้องแรกมากับการไปแข่งขันสร้างชื่อเสียงให้กับโรงเรียนและต้องได้ 4.00 ทุกวิชา มหาลัยก็เช่นกันฉันได้ทุนมาเพราะเรียนดีรวมทั้งเป็นนักวิ่งของโรงเรียน ฉันได้เหรียญทองทุกสมัยนะจ๊ะไม่อยากจะคุย แต่ถึงฐานะจะแตกต่างกันแต่ฉันก็ไม่เคยคิดจะขอยืมเงินพวกนั้นเลยสักครั้งเดียวเพราะฉันไม่อยากให้ใครคิดว่าฉันคบยัยสองคนนี้เพราะเงิน “เดือนนี้กูลางานไม่ได้แล้ว ลาได้อย่างเดียวตอนนี้คือลาออก” ฉันตอบกลับยัยสองเพื่อนรักไปตามความจริง เดือนนี้ฉันหยุดงานพาร์ทไทม์ไปครบแล้วเพราะฉันต้องอ่านหนังสือสอบตอนกลางภาคที่ผ่านมาถ้าขืนฉันไม่อ่านหนังสืออย่างหนักและไม่ได้เอทุกวิชาเหมือนเทอมที่แล้วฉันต้องหลุดทุนแน่ๆ ถ้าต้องลาอีกก็คงต้องลาออกไม่ก็โดนเค้าไล่ออกแหง่ๆ “ก็ได้” เอลลี่พูดพลางทำหน้ามุ้ยใส่ “อาจารย์มาแล้ว ทุกคนทำความเคารพ” นิวตัน หัวหน้าห้องเอ่ยขึ้นทำให้ทุกคนหันไปสนใจยังหน้าห้อง “สวัสดีค่ะ/ครับ” “เอาล่ะทุกคนต่อจากนี้เราจะไม่มีการเรียนการสอน แต่อาจารย์จะให้โปรเจ็คคู่เกี่ยวกับแผนการตลาดในประเทศหรือต่างประเทศก็ได้แล้วมานำเสนอตอนท้ายเทอม” “แล้วอาจารย์มีข่าวดีมาให้อีกเรื่อง เราจะไม่มีการสอบปลายภาคคะแนนสอบปลายภาคเราจะใช้จากคะแนนโปรเจ็คเพราะฉนั้นตั้งใจทำกันดีๆ นะ” “เย้!!!!” เสียงนักศึกษาในห้องโห่ร้องดีใจกันยกใหญ่ที่อาจารย์บอกยกเลิกการสอบปลายภาคเพราะเป็นการลดภาระในการอ่านหนังสือไปอีกหนึ่งวิชา “ใครได้หัวข้อแล้วหรือใครมีข้อสงสัยอะไรก็ไปหาอาจารย์ได้ตลอดที่ห้องพักครูนะ วันนี้ยกคลาสได้จ๊ะ” “ขอบคุณค่ะ/ครับ” “อาจารย์ยกเลิกการสอบปลายภาคกูก็ดีใจอยู่นะแต่..” “งานคู่อีกแล้ว แล้วเราสามคนจะแบ่งกันอย่างไง ทำไมอาจารย์ไม่รู้จักสั่งงานกลุ่มบ้างวะ” เอลลี่บ่น “เอาน่า เดียวกูแยกไปทำกับคนอื่นก็ได้” ฉันบอกยัยเอลลี่ที่ตอนนี้ทำหน้างอแงเหมือนเด็ก “มันไม่แฟร์กับมึงเลยนะงานคู่ทีไรมึงเสียสละให้กูกับอีเมลเบิร์นทุกที งั้นครั้งนี้เรามาโอลาน้อยออกกันไหม” “อุ๊ย! เราคงไม่ต้องโอลาน้อยออกแล้วกูว่ามึงคงต้องคู่กับกูอีกแล้วล่ะอีเอลลี่” เมลเบิน์นพูดพลางมองไปที่นิวตันหนุ่มลูกครึ่งอันตาสีฟ้ารูปร่างสูงโปร่งที่กำลังเดินมาทางพวกเธอณ งานแต่งงานที่โรงแรม Patson Tara"สวยมากเลยเพื่อนรักของกู" เอลลี่เอ่ยขึ้นอย่าตื่นตันใจพร้อมกับน้ำตาที่คลอเบ้าเมื่อเห็นสายน้ำอยู่ในชุดเจ้าสาวเปิดไหล่กระโปรงฟูฟ่อง"เริศสุดๆ งานทีไม่มีใครสวยกว่ามึงแน่" เมลเบิร์นก็เอ่ยขึ้นมาอยากรู้สึกตื้นตันที่เห็นสายน้ำในชุดเจ้าสาวเช่นกัน"อีน้ำสวยมาก กูจะได้ใส่ชุดแต่งงานกับเขาบ้างไหมเนี้ย" แอจจี้เอ่ย"มึงโยนช่อดอกไม้มาให้กูนะกูรอรับเอง" บุ้งกี้เอ่ย"โอ้ยอีบุ้งกี้หาผัวก่อนไหม" แมนนี่เอ่ย"อีนี้อย่ามาดับฝันกูได้ไหมเผื่อกูจะได้พบรักกับฝรั่งในงานก็ได้กูเห็นนักธุรกิจต่างชาติเยอะเลย""ตื่นเถอะค่ะอีดอก" เอลลี่เอ่ยขึ้นอย่างหยอกล้อพร้อมกับเสียงหัวเราะมีความสุขของทุกคนในห้องที่ดังขึ้นแกร็ก~"แต่งตัวเสร็จรึยังจ๊ะสาวๆ " เอลิสอยู่ในชุดราตรีที่ดูสง่างามเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเอ่ยขึ้น"เสร็จแล้วค่ะพี่เอลิซ" เมลเบิร์นเอ่ยขึ้น"เดียวพี่จะฝากน้องคนหนึ่งมาแต่งตัวด้วยนะจ๊ะน่าจะรุ่นเดียวกันกับพวกเธอ""ได้ค่ะพี่" สายน้ำเอ่ยแกร็ก~"มาแล้วมั้ง" เอลิสเอ่ยและหันไปทางเสียงประตูที่กำลังเปิดออกปรากฎเป็นหญิงสาวที่ดูรุ่นราวคราวเดียวกับพอร์ชที่ดูสวยสง่าและผิวพรรณดีหุ่นเพียวสูงโปร่
4 เดือนต่อมาแอสตันและสายน้ำวางดอกไม้ตรงริมฟุตบาทที่รถของพอร์ชตกลงไปก่อนจะทอดสายตามองน้ำทะเลและฟังเสียงคลื่นที่กำลังซัดเข้าฝั่ง"สวยจังเลยเนาะ" สายน้ำเอ่ยขึ้นและหันมามองแอสตันที่ดูเหม่อลอยมองไปยังท้องทะเล"นี้ก็ครบ 1 ปีแล้ว" แอสตันเอ่ย"คิดถึงหรอ""อืม หนูว่าพอร์ชจะอยู่ส่วนไหนของทะเลตอนนี้หรอ"คงจะสบายดีอยู่ที่ไหนสักแห่งแหละ""เรากลับกันเถอะ" แอสตันเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าใกล้จะเย็นแล้วและวันนี้เขามีนัดกินข้าวกับพ่อที่บ้านด้วยณ บ้านอัครกิจภูริสกุลเวลา 18.00 น"สวัสดีครับ/ค่ะ" แอสตันกับสายน้ำที่เดินเข้ามาภายในบ้านเอ่ยขึ้น"มาแล้วหรอลูกไปไหนกันมา" นางภัสสรเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่างลูกชายและว่าที่ลูกสะใภ้เดินเข้ามาในบ้าน"ไปทะเลมากันครับแม่กำลังทำอะไรอยู่" แอสตันเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าแม่ของตนกำลังดูแฟ้มอะไรสักอย่างอยู่"กำลังดูรายชื่อแขกที่จะมาร่วมงานแต่งขอลูกอยู่จ๊ะ""แล้วหนูเลือกชุดเจ้าสาวได้รึยังจ๊ะอีก 3 เดือนเองนะ""ได้แล้วค่ะ" สายน้ำเอ่ยขึ้น"แล้วคุณพ่อไปไหนหรอครับ""อยู่ห้องทำงานเดียวก็คงลงมา""คุณแม่กลับมาแล้วค่า เอลิสแวะไปซื้อกระเป๋าคอลเล็กชั่นใหม่คุณแม่มาให้ด้วยจะได้สะพายคู่กันไงคะมีฝากส
วันเสาร์ณ บ้านของสายน้ำที่เชียงรายเวลา 13.30 น.รถตู้สีดำคันหรูเข้ามาจอดภายในบริเวณหน้าบ้านสวนของสายน้ำสายน้ำที่เดินนำทุกคนเข้ามาก็เอ่ยเรียกสายฝนน้องสายของเธอทันทีที่เห็นว่าเธอกำลังนั่งเก็บดอกอัญชันให้แม่ไปทำขนม"สายฝน""พี่! มาได้ไงจ๊ะเนี้ย" สายฝนที่เห็นสายน้ำก็เอ่ยถามออกมาอย่างดีใจที่เห็นพี่ของตนมาแบบไม่บอกไม่กล่าวและไม่รู้เรื่องที่พี่ของเธอนั้นจะแต่งงานด้วยสายฝนเป็นเด็กที่ไม่ค่อยจะเล่นโซเชียลสักเท่าไหร่จะเล่นแค่ต้องหาความรู้เท่านั้นบวกกับแม่ของเธอที่วันๆ แทบจะไม่เปิดทีวีเลยจะเปิดแค่ตอน 2 ทุ่มครึ่งที่ละครหลังข่าวมาเพราะต้องการประหยัดไฟถึงสายน้ำจะส่งเงินมาให้เยอะแค่ไหนแม่ของเธอก็ยังคงดำเนินชีวิตเหมือนเดิมแต่แค่ไม่ลำบากเช่นเดิมแล้ว"พี่แอสตันสวัสดีค่ะนั้นคงจะเป็นคุณพ่อคุณแม่พี่แอสตันใช่ไหมจ๊ะส่วนคนสวยๆ คือพี่เอลิส สวัสดีค่ะหนูชื่อสายฝนเป็นน้องพี่สายน้ำ" สายฝนเอ่ยสวัสดีทุกคนด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสจนทุกๆ คนเห็นแล้วก็เอ็นดู"สวัสดีจ๊ะหน้าตาดีทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะ" แม่ของแอสตันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"ขอบคุณจ๊ะคุณป้าก็สวยมากเลยค่ะ""ปากหวานสะด้วย" พ่อของแอสตันเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอ
7 เดือนต่อมาหลังจากที่สายน้ำเรียนจบก็มาช่วยงานของแอสตันที่บริษัทเพราะว่าหลังจากช่วงที่มีข่าวเรื่องนายอภิวัฒน์ออกไปก็ทำให้ของแอสตันกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้งและยิ่งใหญ่กว่าเดิมด้วยเพราะตัดคู่แข่งทางการค้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ของนายอภิวัฒน์ออกไปเลยทำให้เขาเป็นเจ้าใหญ่เจ้าเดียวในประเทศบริษัท HIHG CAR ตอนนี้ก็มีแค่แอสตันที่บริหารงานคนเดียวเพราะเขาอยากให้พ่อเขาพักผ่อนด้วยเรื่องสุขภาพด้วยส่วนเอลิสเองก็ไปดูแลโรงแรมที่กำลังขยายสาขาทั่วประเทศจนงานล้นมือไม่มีเวลามาช่วยส่วนพอร์ชนั้นทุกคนก็ยังคงส่งคนออกตามหาถึงจะไร้วี่แววแต่ทุกคนก็ยังคงเชื่อว่าพอร์ชยังคงมีชีวิตอยู่และแอสตันเองก็ไม่ยอมขึ้นรับตำแหน่งประธานบริษัทเพราะหวังลึกๆ ว่าพี่ชายอันเป็นที่รักเขาจะกลับมาในสักวันณ ห้องทำงานของแอสตัน"เหนื่อยไหม" สายน้ำเอ่ยถามร่างสูงที่พึ่งกลับมาจากการไปคุยกับลูกค้า"นิดหน่อย" แอสตันเอ่ยขึ้นพร้อมกับทิ้งตัวนั่งที่โซฟาตัวยาวภายในห้องและหันมามองสายน้ำที่กำลังเอาน้ำมาเสิร์ฟให้เขา"คิดอะไรอยู่" สายน้ำเอ่ยถามแอสตันเมื่อเห็นเข้าจ้องมองเธออยู่"คิดจะไปสู่ขอเธอวันเสาร์นี้" แอสตันเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งคว้าเอวบางของสายน้ำให้มานั่งต
1 เดือนผ่านไปตับ ตับ ตับ"อร๊ายย พี่แอสตัน" สายน้ำครางออกมาเสียงกระเส่าเมื่อเธอถูกร่างสูงพาไปเเตะขอบสวรรค์ในยามเช้าร่างบางในที่อยู่ในชุดนอนที่ตอนแรกกำลังเตรียมอาหารเช้าให้คนตัวสูงแต่ตอนนี้ถูกชายหนุ่มถลกกระโปรงนอนขึ้นมาเหนือเอวแล้วอัดกระแทกแก่นกายมหึมาใส่ซอยถี่ยิบใส่รูสวาทจากด้านหลังอย่างเร้าร้อนในเวลายามเช้าจนเธอเเตะขอบสวรรค์ไปแล้วแต่คนตัวสูงไม่มีทีท่าว่าใกล้จะเสร็จสักที"ครางเรียกพี่อีกที่รัก" แอสตันเอ่ยขึ้นเสียงกระเส่าพร้อมทั้งขยำหน้าอกของเธออย่างมันมือตับ ตับ ตับ"พี่แอสตัน อ้ะๆๆ " ร่างบางครางออกมาพร้อมกับเอามือเกาะขอบเคาน์เตอร์ทำอาหารไว้แน่นเพื่อยึดเหนี่ยว"เอาเธอกี่ทีก็ยังมันเหมือนเดิมเลย ซี๊ด~" ร่างแกร่งครางออกมาพร้อมขบกรามแน่นก่อนจะกระเเทกเข้าออกรูสวาทของเธอให้เร็วและแรงขึ้นตับ ตับ ตับ"อ้ะๆๆๆๆ เร็วอีกน้ำจะเสร็จแล้ว" สายน้ำครางออกมาพร้อมกับเอ้ยขึ้นเสียงกระเส่าให้แอสตันเร่งจังหวะขึ้นเพราะเธอใกล้จะเสร็จสมแล้ว"พึ่งเสร็จไปเองจะเสร็จอีกแล้วหรอ" แอสตันเอ่ยขึ้นเสียงกระเส่าพร้อมทั้งรั้งเอวของร่างบางไว้แน่นเเละเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นตับ ตับ ตับ!!!"พูดมาก บอกให้กระแทกมาแรงอีกก็กระแท
คนตัวสูงที่ได้ยินคำอนุญาติจากคนตัวเล็กก็ยิ้มออกมาทั้งทีก่อนจะประกบปากจูบร่างบางและใช้มือหนาปลดเสื้อผ้าของเธอจนออกหมดและรีบปลดเสื้อผ้าของตัวเองตามทันที"อื้อ~ " สายน้ำครางออกมาเสียงกระเส่าเมื่อถูกปากหนาของแอสตัดดูดยอดลูกเกดของเธอพร้อมกับมือหนาของเขาที่คลึ่งติ่งคริสตัลของเธอไปมาจนรูสวาทเปียกแฉะไปด้วยน้ำเมือกใส"ยังไม่ทันไรแฉะสะแล้วคิดถึงพี่เหมือนกันใช่ไหม" แอสตันเอ่ยกระซิบข้างหูของร่างบางก่อนจะเอนตัวนอนราบลงไปกับโซฟาสายน้ำดันตัวเองลุกออกมาจากโซฟาอย่างรู้งานก่อนจะคร่อมตัวของแอสตันเอาไว้โดยเอาด้านหัวมาจ่อตรงแก่นกายมหึมาของเขาที่ตอนนี้แข็งชูชันของเขาและตรงของสงวนที่เปียกแฉะของเธอจ่อที่หน้าเขาเธอมองไปที่แก่นกายของแอสตันที่มีน้ำเยิ้มออกมาจากหัวเห็ดอย่างคนหิวกระหายมือบางของสายน้ำชักแก่นกายของแอสตันที่มันชี้หน้าเธอขึ้นลงไปมาก่อนจะค่อยๆ"อ่าส์ ที่รักแบบนี้แหละ" แอสตันเอ่ยเสียงกระเส่าทันทีที่สายน้ำเริ่มชักแก่นกายของก่อนจะใช้ปลายลิ้นเรียวเลียติ่งคริสตันของเธอรัวๆ อย่างเสียวซ่านพร้อมกับใช้มือหนาเอื้อมไปบีบขยำหน้าอกเธออย่างมันมือแจ๊ะๆๆปากบางของสายน้ำก็ไม่อยู่นิ่งใช้เรียวลิ้นเลียวนรอบหัวเห็ดของแ