Novels by CCHANOKNET

ก็คือหัวโจกของเทคนิคมีนบูรพาพวกเขาขึ้นชื่อเรื่องอะไร เชื่อเสียงเรียงนามถูกพูดต่อไปทางไหนทุกคนรู้ดีแต่ทว่าทุกอย่างที่เขาแสดงออกต่อเธอ ปฏิบัติต่อเธอมันเต็มไปด้วยความรัก ความอบอุ่น“ต้องขอบคุณหนูมากกว่าที่ยอมเปิดใจรักพี่สองคน”“ไม่รักได้ยังไงในเมื่อพี่แฝดแสนดีกับหนูขนาดนี้”ที่ผ่านมาสองแฝดทำให้เห็น ทำ

“หนูชอบไหมเชอรีน” เพราะเกรทไม่มั่นใจเลย ถึงพวกเขาจะตั้งใจมากแค่ไหนแต่ในใจกลับมีความกังวลกลัวว่าเชอรีนจะไม่ชอบ“หนูชอบมาก” แต่ทว่าคำตอบที่ได้รับกลับมาทำสองแฝดยกยิ้มด้วยความพอใจเพียงแค่เชอรีนชอบ มันก็มากพอแล้ว !“พี่ดีใจที่หนูชอบ” เกรฟเอ่ยออกมาด้วยความดีใจ ใบหน้าหล่อยกยิ้มอย่างปกปิดไม่มิด จะไม่ให้ดีใ

“บ้านของเรา” สองแฝดตอบกลับมาพร้อมกันและไม่ทันที่จะให้เชอรีนได้พูดอะไรต่อ แฝดพี่รับหน้าที่เปิดประตูบ้าน ส่วนแฝดน้องจับมือเชอรีนเดินตรงเข้ามาด้านในภายในบ้านหลังนี้ถูกตกแต่งไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ครบครัน สายตาสวยสอดส่องไปทั่วก่อนจะพบกับรูปภาพใหญ่ที่เป็นภาพของพวกเขาสามคน“พี่แฝดที่บอกว่าบ้านของเราคืออะไรคะ”

“เชอรีนไลน์มาบอกให้ไปรับหกโมงเย็น มึงจัดลูกโป่งเสร็จยังเกรท” เกรฟเอ่ยถามขึ้นด้วยความร้อนรนเพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะถึงเวลาหกโมงเย็นแต่ทว่าในตอนนี้สิ่งที่พวกเขาทำตรงหน้าดูไม่เป็นชิ้นเป็นอัน“ใกล้แล้ว จัดลูกโป่งเสร็จติดรูปแค่นี้ก็เสร็จแล้ว” เกรทตอบกลับมาตรง เขาติดลูกโป่งใบสุดท้ายไว้กับเพดานห้องก่อนจะต

ทุกอย่างดำเนินไปในทางที่ดีไม่เว้นแม้แต่เรื่องต่อยตีที่สองแฝดเคยมีเป็นประจำกับพี่ชายของเชอรีน ตอนนี้มันถูกคลี่คลายกลายเป็นความสัมพันธ์ดี ๆ ระหว่างน้องเขยกับพี่ชาย“หนูอยากไปเที่ยวไหนไหมเชอรีน” เกรฟเอ่ยถามออกมาพร้อมมือหนาที่ลูบหัวคนรักของตัวเองด้วยความเอ็นดูจะมองกี่ครั้งกี่ที เขาก็เอ็นดูเชอรีนเสมอเธ

“เชอรีนหนูได้ยินทุกอย่างไหม” เกรทเอ่ยถามขึ้นเพราะตั้งแต่พวกเขาเปิดสปีกเกอร์โฟน คนที่หลับตาลงและเหมือนจะหลับไปก็ลืมตาขึ้นมานอนฟังด้วย“ได้ยินทุกอย่างเลย” เชอรีนตอบกลับมาตามตรงเพราะเมื่อกี้ที่สองแฝดคุยกับพี่ชายของเธอมันไม่ได้มีเพียงแค่เรื่องของเธอแต่ยังมีเรื่องราวของพวกเขาทั้งสามคนเรียกว่าพวกเขาเคลีย

“เฮ้อ ! กลัวจะไม่ได้สัก” นะโมพูดขึ้นเมื่อช่างสักนทีเอาแต่ขยำก้นกลมของเธอ พอรู้นะว่าตัวเองก็หุ่นดีและแซ่บมากแค่ไหนแต่ก็ไม่ได้คิดว่าช่างสักนทีจะขนาดนี้“ได้สักแน่เพราะฉันอยากเติมชื่อของฉันลงบนก้นของเธอจะแย่อยู่แล้วนะโม” เหนือนทีตอบกลับไปตามตรงก่อนจะเริ่มใส่ถุงมือและวางแผ่นกระดาษลอกลายที่เป็นชื่อตัวเองตรงหน้าคำว่า Fuck meแน่นอนว่าการสักครั้งนี้เหนือนทีเบามือกว่าครั้งไหนๆเพราะมันเป็นครั้งแรกที่เหนือนทีสักให้นะโมในฐานะแฟน สองครั้งก่อนหน้านี้นะโมเป็นเพียงลูกค้าที่มาอ่อยเขาแต่ครั้งนี้กลับไม่ใช่อีกต่อไป“มือเบากว่าครั้งก่อนเยอะเลย” นะโมที่รับรู้ก็ได้แต่พูดขึ้น ครั้งก่อนมันก็ไม่ได้เจ็บอะไรมากหรอกแต่ครั้งนี้กับแตกต่างออกไปจนนะโมรู้สึกได้“ตอนนี้เธอเป็นแฟนฉันแล้ว ฉันก็อยากอ่อนโยนกับเธอ” เหนือนทีไม่อยากทำให้นะโมเจ็บ อะไรเบาได้เบาก็จะเบาเพราะเพียงแค่เข็มจิ้มลงบนเนื้อมันก็เจ็บมากพอแล้ว“ตอนทำกันไม่เห็นอ่อนโยน”เมื่อไหร่ที่มีเซ็กซ์กันช่างสักนทีไม่เคยอ่อนโยน ทุกสัมผัสของเขามันหนักหน่วงและรุนแรงรวมถึงดิบเถื่อน“อย่างเธอน่าจะชอบแบบแรงๆนะ”ที่ไม่ทำแบบอ่อนโยนเพราะรู้ดีว่านะโมเป็นคนยังไง รสนิยมเซ็กซ์ของน

จากที่คิดว่าการมานครนายกเที่ยวน้ำตกคือการพักผ่อนหย่อนใจปราศจากเรื่องเซ็กซ์แต่แท้จริงแล้วไม่ใช่เพราะทั้งเหนือนทีและนะโมก็ใส่กันจนเช้าจากที่วางแผนจะไปเที่ยวแถวที่พัก หาอะไรกิน ตามประสาคู่รัก แพลนที่วางไว้ก็ล่มหมดเพราะบทรักที่เริ่มขึ้นกว่าจะจบลงก็ตอนเช้าของอีกวัน“นะโม นะโม” เสียงเข้มของเหนือนทีเอ่ยเรียกคนรักของตัวเองที่นอนอยู่บนเตียงเพราะตอนนี้ใกล้เวลาเช็คเอ้าท์ออกแล้วแต่พวกเขาพึ่งตื่นเพราะความเหนื่อยจากบทรักที่เกิดขึ้นตั้งแต่เย็น จวบจนเช้าของอีกวัน ความจริงแล้วก็ไม่ได้มีเซ็กซ์กันจนเช้าแต่พวกเขาก็หาอะไรเล่นไปเรื่อย ไม่ว่าจะผลัดกันยั่วและผลัดกันทำและทุกอย่างก็ใช้เวลาล่วงเลยมาถึงอีกวัน“อื้อ…พี่นที” น้ำเสียงงัวเงียดังขึ้นพร้อมการบิดตัวที่เป็นท่าประจำของนะโมก่อนที่ร่างเล็กจะลุกขึ้นนั่งยกมือขยี้ตาเบาๆ“อย่าขยี้ตา” คนห้ามอย่างเหนือนทีที่คอยห้ามในทุกๆวันก็ได้แต่พูดขึ้นเพราะนะโมติดนิสัยขยี้ตาไปแล้ว ส่วนตัวของเหนือนทีก็ติดนิสัยห้ามไปแล้วเช่นกัน“กี่โมงแล้วคะ” เมื่อปรับสายตาได้แล้วนะโมก็ถามขึ้นอีกครั้งเพราะวันนี้คือวันที่เธอและช่างสักนทีจะต้องกลับกรุงเทพเพราะเรามาพักกันแค่หนึ่งคืนเท่านั้น“เก้

“ไม่ได้สิ หนูชอบทะเลมากนะ” นะโมทำหน้าเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด แน่นอนว่าเหนือนทีใจเสียเพราะไม่คิดว่าอีกคนจะดูเศร้าขนาดนี้“ฉันหวง” เหนือนทีตอบกลับไปตามตรงที่อยากแบนออกจากการเที่ยวในอนาคตเพราะนะโมต้องแต่งตัวแบบนี้แน่ๆแค่ตอนนี้ไม่มีคนเขาก็หวงจนตัวเองแทบทนไม่ไหว ไม่อยากคิดถึงตอนนั้นเลย ตอนที่มีโอกาสไปเที่ยวทะเลด้วยกัน“จะหวงทำไมคะ คนอื่นได้แต่มองแต่พี่นทีได้ทั้งตัวของหนูเลยนะ” นะโมพูดขึ้นพร้อมสวมกอดเหนือนทีเอาไว้ก่อนจะแหงนหน้ามองและลูบเบาๆไปที่ริมฝีปากหนา“อยากจูบ” นะโมพูดขึ้นอีกครั้งเพราะเธออยากจูบจริงๆเธอรับรู้และรู้ดีว่าช่างสักนทีหวงเธอแค่ไหนแต่สุดท้ายแล้วต่อให้เธอแต่งตัวยังไงไม่ว่าจะโชว์ส่วนไหน ทุกคนที่มองมาก็ทำได้เพียงแค่มองต่างกับช่างสักนทีที่ได้ลิ้มลองและสัมผัสไปทุกส่วนของร่างกายเธอ“ไหนบอกจะไม่อ่อย” เพราะที่นะโมทำอยู่ตอนนี้คือการอ่อย“แค่จูบจริงๆ” นะโมพูดขึ้นพร้อมกับเขย่งขาและเป็นฝ่ายประกบจูบก่อนเหนือนทีที่ถูกต้อนก็ไม่รอช้า เขาประคองใบหน้าสวยขึ้นก่อนจะเริ่มดูดดึงริมฝีปากเล็กอย่างอ่อนโยน ไหนๆตอนนี้ก็ไม่มีเรื่องเซ็กซ์เข้ามาเกี่ยวข้องแล้ว เหนือนทีจึงเลือกที่จะจูบด้วยความอ่อนโยนเพื่อ

“อยากได้อะไรไหม ฉันจะได้ซื้อให้เธอบ้าง” เพราะตอนนี้เหนือนทีกำลังอิจฉาคุณป๋ากับหม่าม้ามาก รู้แบบนี้ซื้อรถคันนี้ให้ยัยเด็กนะโมเองจะดีกว่า ก็เล่นดีใจซะขนาดนี้อะ“ว่าไปก็มีอยู่นะสิ่งที่หนูอยากได้” นะโมพูดขึ้นทันทีเพราะสิ่งที่เธออยากได้มันก็ยังมีอยู่“อะไรก็พูดมา ฉันซื้อให้เธอได้ทุกอย่าง” เหนือนทีเองก็รวยและมีเงินไม่ต่างจากคุณป๋ากับหม่าม้าหรอกนะ ถึงจะรวยไม่เท่าแต่ก็มีอยู่บ้างพอประมาณหนึ่งและเพื่อเมียแน่นอนว่าเหนือนทีหามาให้ได้ทุกอย่างอยู่แล้ว“อยากได้พี่นทีตอนนี้ จะให้กันได้ไหมคะ” คำพูดของนะโมทำเหนือนทีคิ้วกระตุกให้ตายเถอะ ! ยัยเด็กคนนี้ ไม่รู้ครั้งนี้พูดเล่นหรือเอาจริงเพราะโทษของเหนือนทีมันพึ่งผ่านไปไม่กี่วันเอง“ให้ได้ถ้าเธอให้ทำ” เหนือนทีเองก็สามารถมีเซ็กซ์กับนะโมได้ทุกวัน ถ้าไม่ติดว่ายัยเด็กคนนี้ยื่นคำขาดไว้ สาบานเลยว่านะโมไม่รอดแน่“ให้ทำได้นะแต่ลืมไปพี่นทีมีโทษอยู่นี่หน่า” นะโมแสร้งทำเหมือนพึ่งนึกขึ้นได้แต่แท้จริงเธอยังจำได้ดี เธอเพียงแค่อยากแกล้งช่างสักนทีก็เท่านั้น“ถ้าไม่ให้ไปก็อย่ามาพูดให้ความหวัง”เพราะแค่คำพูดของนะโมก็ทำให้เหนือนทีรู้สึกอยากทำ ถ้าให้กันไม่ได้จริงๆก็อย่าให้ความ

“ตรงไหน” เหนือนทีถามขึ้นเพราะเขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่ายัยเด็กนะโมจะสักตรงไหนเพิ่มอีก“ตรงก้น” คิ้วหนาขมวดทันทีเมื่อได้ยินคำตอบเพราะตรงก้นมันก็มีอยู่แล้ว“ก้นหรอ” เหนือนทีถามย้ำขึ้นอีกครั้งเพราะไม่ค่อยมั่นใจกับคำตอบที่ยินก่อนหน้านี้“เติมคำว่าเหนือนทีตรงก้นให้หน่อยสิ”แน่นอนว่านะโมคิดมาดีแล้ว ทุกอย่างผ่านการคิดทบทวนและไตร่ตรองมาอย่างดีว่าตอนนี้นะโมอยากเติมคำว่าเหนือนทีไว้ด้านหน้าของรอยสักที่เคยสักไป“เอาจริงดิ” เหนือนทีตกใจไม่น้อยเลยเพราะเขาไม่คิดว่านะโมจะสักตรงนี้และเติมชื่อของเขาลงไป“เอาจริงค่ะ” เมื่อเห็นท่าทางของนะโม เหนือนทีก็ยิ่งประหม่าทำตัวไม่ถูกเพราะอะไรกันยัยเด็กแสบถึงมีท่าทางมั่นใจและจริงจังแบบนี้“หนูคิดมาดีแล้วและมั่นใจมากด้วยว่าพี่นทีจะเป็นคนที่ใช้ชีวิตกับหนูไปตลอด”เพราะจากที่คุยกันช่างสักนทีก็มั่นใจในตัวของนะโมไม่น้อยเลยจนถึงตอนนี้นะโมก็มั่นใจในตัวของช่างสักนทีเช่นกัน ถึงความรักมันจะเริ่มต้นได้ไม่นานแต่นะโมก็กล้าพูดได้เต็มปากว่าเธอมั่นใจแล้วจริงๆกับคนคนนี้“สักแล้วมันลบไม่ได้นะ เฮ้อ ! ได้นั่นแหละแต่มั่นใจจริงๆหรอ” เพราะทุกวันนี้เทคโนโลยีไปไกล การลบรอยสักไม่ใช่เรื่องยาก

“อยากได้อะไรบอกไปเต็มที่ ระดับคุณทัตกับคุณจันทร์เจ้าเขาพร้อมให้ลูกสะใภ้อยู่แล้ว” เหนือนทีพูดขึ้นเพราะทั้งคุณป๋ากับหม่าม้าเป็นแบบนี้จริงๆไม่ว่านะโมจะขออะไรเห็นทีก็คงให้หมดแบบไม่คิดอะไร“พูดแบบนี้ค่อยสบายใจหน่อยแต่ถ้าไม่มากเกินไปช่วยออกรถให้หนูสักคันได้ไหมคะเดี๋ยวหนูผ่อนเองเพราะคุณแม่ไม่อนุมัติสักที” นะโมพูดขึ้นทันทีความจริงแล้วเธอร้องขอรถคันใหม่กับคุณแม่มานานแล้วตั้งแต่ก่อนจะเจอคุณแม่ครั้งล่าสุดอีกแต่คุณแม่ไม่อนุมัติเพราะรถที่เธอใช้อยู่มันก็ยังโอเคและหากใช้จ่ายอย่างสุรุ่ยสุร่ายก็ไม่ใช่กุลสตรีไทยก่อนหน้านี้ก็มีเคยคิดจะให้ไหว้วานช่างสักนทีให้ช่วยทำเรื่องให้แต่เพราะมีหลายเรื่องมากมายเกิดขึ้นหลังจากที่ตกลงคบกันทำให้นะโมไม่ได้คุยเรื่องนี้กับช่างสักนทีเลยในตอนนี้โอกาสก็มาถึงตรงหน้า มีหรอคนอย่างนะโมจะไม่รับไว้เพราะในเมื่อทั้งคุณป๋ากับหม่าม้าบอกว่าขอได้ เธอก็จะขอแต่ขอให้ท่านทั้งสองเพียงทำเรื่องให้เท่านั้นเพราะหากถึงขั้นซื้อให้เลยมันคงมากไป“อยากได้รถหรอ” คุณป๋าถามขึ้น“หนูอยากได้ค่ะ” แน่นอนว่านะโมตอบกลับไปตามตรงเธออยากได้จริงๆและราคามันค่อนข้างจะเกินตัวไปหน่อยแต่หากทำเรื่องผ่อนนะโมก็พอจะผ่

สองปีผ่านไปจนถึงตอนนี้เป็นเวลากว่าสองปีแล้วสำหรับการเรียนมหาวิทยาลัยของอันดา แน่นอนว่าอันดาเรียนจบแล้วจะเหลือก็แค่การรับปริญญาที่จะจัดขึ้นในวันพรุ่งนี้“หนูตื่นเต้นจังเลยเฮีย” อันดาที่นอนอยู่ในอ้อมแขนของเหนือเวหาบนเตียงก็พูดขึ้นเพราะเธอตื่นเต้นจริงๆในวันพรุ่งนี้มันจะหมายความว่าเธอกำลังจะประสบผลสำเร็จอีกหนึ่งขั้นในชีวิต ประสบความสำเร็จในสิ่งที่เธอเลือกทางเดินเอง“ตื่นเต้นทำไมครับ” เหนือเวหาถามขึ้นเพราะเขาไม่เห็นว่ามันจะน่าตื่นเต้นตรงไหนเลย“หนูจะได้รับปริญญาเลยนะ หนูเรียนจบเลยนะเฮีย” อันดาตอบกลับมาด้วยท่าทางตื่นเต้น ดวงตาเป็นประกาย“ทุกอย่างมันเกิดขึ้นได้เพราะความพยายามของหนูแต่รู้ไหมมากกว่าความตื่นเต้นที่หนูควรรู้สึกคืออะไร” เหนือเวหาถามขึ้นเพราะความจริงแล้วอันดาไม่ควรรู้สึกตื่นเต้นอะไรหรอก เธอควรรู้สึกอย่างอื่นมากกว่า“รู้สึกอะไรคะ”“หนูควรรู้สึกภูมิใจในตัวเองเพราะตัวหนูล้วนๆเลยอันดามันจึงทำให้หนูประสบความสำเร็จในเส้นทางที่หนูเลือก” เหนือเวหาตอบกลับไปตามตรงพร้อมกับลูบหัวอันดาด้วยความอ่อนโยนไม่ใช่แค่อันดาหรอกนะที่ควรภูมิใจตัวเองแต่เหนือเวหาเองยังภูมิใจในตัวอันดามาก อันดามีความขยันม

“เป็นยังไงบ้างอันดา ไปเที่ยวกับเวหามาสนุกไหม” คุณพ่อถามขึ้นทันทีเมื่อลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนเดินทางกลับมาถึงบ้าน“สนุกมากเลยค่ะพ่อ” อันดาตอบกลับไปถึงแม้ความจริงแล้วเธอกับเหนือเวหาจะไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลยก็เถอะเพราะทั้งวันทั้งคืนก็อยู่แต่ในห้องทำภารกิจรักที่ห่างหายมานานกันจนหมดแรง“ดีแล้วล่ะ แถวบ้านเราถึงจะบ้านนอกแต่ก็พอมีที่เที่ยว” คุณพ่อพูดขึ้นอีกครั้ง“หนูชอบมากๆไว้ครั้งหน้าเราไปเที่ยวด้วยกันนะพ่อ”เพราะอันดาเองก็อยากไปเที่ยวกับคุณพ่อเหมือนเมื่อก่อนเพราะเมื่อก่อนครอบครัวของเธอก็ไปเที่ยวกันบ่อยในทุกๆวันหยุด“ได้เลยแต่ตอนนี้หนูมาเหนื่อยๆ อยากพักไหมลูก” แน่นอนว่าอันดาส่ายหน้ารัวๆเพราะเธอนอนมาเต็มอิ่มแล้ว ตอนนี้เธออยากใช้เวลากับคุณพ่อมากกว่า“ตามใจๆแต่พ่อจะออกไปเล่นหมากรุกแล้วนะ” คุณพ่อพูดขึ้นอีกครั้งเพราะคุณพ่อมีกิจวัตรประจำวันที่ต้องทำ หากวันไหนไม่ได้ออกไปเล่นหมากรุกพบปะเพื่อนๆมันก็เหมือนชีวิตผิดแปลกไปแต่ทว่าไม่ทันที่คุณพ่อจะเดินออกไป เสียงโทรศัพท์ของเหนือเวหาก็ดังขึ้น“ขอไปคุยโทรศัพท์ก่อนนะครับ” เหนือเวหาพูดขึ้นพร้อมกับเดินเลี่ยงออกไปหน้าบ้านอันดาที่ยืนอยู่กับคุณพ่อในบ้านก็ได้แต่มองเหน

“ซี๊ด…คนดีของเฮีย ทนหน่อยเฮียจะเสร็จ” เหนือเวหาพูดขึ้นพร้อมออกแรงกระแทกสวนเข้าปากของอันดาอย่างหนักหน่วงและรวดเร็วอ๊อก ! อ๊อก ! อ๊อก ! อ๊อก !เสียงแก่นกายชนกับเพดานปากทำอันดาน้ำตาคลอ ความเจ็บที่ได้รับทำเธอแทบทนไม่ไหว มือเรียวยกขึ้นจิกลงที่หน้าขาแกร่งของเหนือเวหาเพื่อระบายความเสียว“อื้อ…อู่เอ็บ !” อันดาได้แต่ร้องครางอู้อี้อยู่ในลำคอเพราะความใหญ่ของแก่นกายทำเธอเจ็บไปหมด ไหนจะเหนือเวหาที่กระแทกสวนมาซ้ำๆ“อ่าส์…สะ เสร็จแล้วครับ เฮียเสร็จแล้วคนดี” เหนือเวหาพูดขึ้นพร้อมกับปล่อยมือออกจากหัวของอันดา มือหนาจับไปที่แก่นกายของตัวเองชักรูดมันเบาๆเพราะตอนนี้เขากำลังปล่อยน้ำรักใส่ปากอันดา“กลืนเลยหรอ” เหนือเวหาถามขึ้นทันทีเพราะรู้สึกดีไม่น้อยกับการเห็นอะไรแบบนี้ใบหน้าสวยของอันดากลืนน้ำรักของเขา ถึงมันจะไม่ใช่ครั้งแรกแต่เขาก็ชอบทุกครั้งและยิ่งมีคราบน้ำรักติดอยู่ที่มุมปากมันก็ยิ่งทำให้อันดาเซ็กซี่กว่าเดิมเป็นไหนๆ“หนูเจ็บปาก” อันดาไม่ได้ตอบคำถามแต่อย่างใด เธอพูดขึ้นเพื่อหวังให้เหนือเวหารู้ว่าการกระทำของเขาทำเธอเจ็บ“เฮียขอโทษครับ ตอนนั้นในปากหนูมันดีไปหมดจนเฮียต้องกระแทกแรงๆ” เหนือเวหาตอบกลับไปตามต

“เป็นยังไงอันดาคุณพ่ออนุญาตไหม” เหนือเวหาถามขึ้นเมื่ออันดาเดินกลับมา แน่นอนตอนนี้ใบหน้าสวยไม่ได้ยิ้มแย้มเหมือนอย่างเคย“ไม่อนุญาตน่ะสิเพราะพ่อบอกว่าคืนนี้จะนอนกับหนู”คำตอบของอันดาทำเหนือเวหาใจแป้ว อุตส่าห์ดีใจไว้แล้วแท้ๆแต่มันก็ล่มลงไม่เป็นท่า จะทำยังไงได้ในเมื่ออีกคนเป็นถึงคุณพ่อเลยนะ เหนือเวหาไม่กล้าหือไม่กล้าอือหรอกในเมื่อคืนนี้คุณพ่ออยากนอนกับลูกสาวเหนือเวหาก็จะไม่ขัดเพราะในคืนแรกคุณพ่อก็ยอมปล่อยลูกสาวสุดที่รักของตัวเองมานอนกับเหนือเวหาแล้ว“เฮ้อ ! ไม่เป็นไรงั้นเรากลับบ้านกันคนดี เฮียจะฮึบๆรอกลับไปทำรักกับหนูที่กรุงเทพ” เหนือเวหาพูดขึ้นทันทีเพราะทางเดียวคือรอกลับกรุงเทพ ถึงตอนนั้นเมื่อไหร่เหนือเวหาจะใส่ให้ยับ เอาให้อันดาขาสั่นเดินไม่ได้ไปสักสามสี่วัน“เฮียหน้าเศร้าจัง” อันดาที่แอบหัวเราะในใจก็ได้แต่เก็บอาการเพราะท่าทางของเหนือเวหาตอนนี้มันเหมือนเด็กน้อยไม่ได้ของเล่น“เฮียแค่เสียดาย”“หนูล้อเล่นนะเฮีย พ่ออนุญาต” แน่นอนว่าเหนือเวหาหันมองอันดาคอแทบหัก คำพูดที่บอกว่าล้อเล่นทำหัวใจของเหนือเวหาเริ่มรู้สึกกระชุ่มกระชวย“ไม่หลอกเฮียนะ” ใบหน้าหล่อแสดงความดีใจออกมาพร้อมกับถามขึ้น ตอนนี้เห

“อย่าร้องไห้เลยอันดา หากหนูยังร้องไห้และเสียใจแบบนี้คุณแม่จะเป็นห่วงนะ” เหนือเวหาได้แต่ปลอบประโลมความเสียใจให้กับอันดาตอนนี้เขาอยู่ที่วัดซึ่งเป็นสถานที่เก็บอัฐิของคุณแม่ อันดาที่มาถึงก็นำใบประกาศนียบัตรของตัวเองมาให้คุณแม่ดู เธอพูดคุยกับคุณแม่มากมายจนตอนนี้ยืนร้องไห้ใบหน้าแดงขึ้นสี ส่วนคุณพ่อก็ได้แต่เลี่ยงเดินออกไปทางอื่นเพราะภาพที่ลูกสาวพร่ำพูดกับคุณแม่ทำเขาเจ็บปวดหัวใจ“หนูเสียใจจริงๆที่กลับมาช้า กลับมาในตอนที่แม่ไม่อยู่แล้ว” อันดาได้แต่พูดขึ้นเพราะเธอเสียใจจริงๆ เธอยังไม่มีโอกาสได้เจอคุณแม่และคุณแม่ก็ไม่ได้เห็นเธอประสบความสำเร็จ“อันดาจะเชื่อเฮียหรือเปล่าว่าคุณแม่ไม่โกรธหนูเลยแต่กลับกันคุณแม่จะยิ่งเป็นห่วงหนู ดูอย่างคุณพ่อสิเพราะคุณพ่อทนเห็นหนูร้องไห้ไม่ได้เขาจึงเดินออกไป”คำพูดของเหนือเวหาเหมือนทำอันดาได้สติเพราะที่คุณพ่อของเธอเดินออกไปนั่นคือเรื่องจริงและมันเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้เลยถ้าไม่ใช่สิ่งที่เหนือเวหาพูด“หนูไม่ควรร้องไห้เพราะแม่จะยิ่งเป็นห่วง กลับกันหนูต้องยิ้มและเลิกโทษตัวเองเพราะไม่ใช่แค่คุณแม่ที่จะเสียใจแต่เป็นคุณพ่อคนที่อยู่กับหนูตรงนี้ด้วย” เหนือเวหาพูดขึ้นอีกครั้งเพร

“เรากลับบ้านกันเถอะแล้วหนูแนะนำแฟนหนูให้พ่อรู้จักด้วยนะอันดา พ่อมีลูกสาวคนเดียวถึงจะผิดพลาดกับหนูไปบ้างแต่เมื่อรู้ว่าหนูมีแฟนพ่อก็อยากรู้จักคนนั้นของหนูเหมือนกัน” คุณพ่อพูดขึ้นทันทีเพราะตอนนี้ก็มืดค่ำมากแล้ว สถานที่ชนบทอย่างหมู่บ้านของเขาไม่ค่อยมีไฟตามทางเท่าไหร่ หากอยู่ตรงนี้ต่อไปเขาก็กลัวว่ามันจะเป็นอันตราย“ใจดีกับเฮียเขาหน่อยนะพ่อ เขาแสนดีกับหนูมากๆ”แน่นอนว่าอันดารู้ดีว่าคุณพ่อของเธอเป็นยังไง ถึงเธอกับคุณพ่อจะเข้าใจในทุกอย่างและทุกเรื่องที่ผ่านมาแต่สำหรับเรื่องของเหนือเวหา อันดาไม่มั่นใจเลย“อันดารักใครพ่อก็รักด้วยแต่พ่อแค่อยากมั่นใจว่าเขาเป็นคนดีจริงๆใช่ไหม พ่อมีหนูเป็นลูกสาวคนเดียวนะ” คำพูดของคุณพ่อทำอันดายิ้มกว้างเพราะเหนือเวหาของเธอเป็นคนดีจริงๆและเป็นคนดีมากคนหนึ่งเลยสำหรับอันดา“ขอบคุณค่ะ” อันดาตอบกลับไปก่อนที่เธอกับคุณพ่อจะเดินตรงมายังเหนือเวหาที่ยืนอยู่ไม่ห่างจากรถเหนือเวหารู้ดีว่าตอนนี้สองพ่อลูกคงปรับความเข้าใจกันแล้ว ถึงในตอนแรกมันจะเจ็บปวดจนทำให้ทุกคนต้องเสียน้ำตาไม่เว้นแม้กระทั่งตัวเขาเองแต่ตอนนี้เมื่อเห็นว่าทุกอย่างดีขึ้นก็อดดีใจไม่ได้ จะเป็นห่วงก็แค่เรื่องคุณแม่ที่