Novels by พริตา นามใหม่

วันเวลาผ่านไปเกือบหนึ่งเดือน หลังจากการหย่ากับภรรยาสาวประธานหนุ่มอย่างอัศวินรู้สึกไม่มีความสุขอย่างที่เคยเป็น เขาตื่นมาพร้อมความว่างเปล่า ไม่มีใครคอยเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้เหมือนตอนที่มีภรรยาอยู่ อาหารที่เคยทานก็ไม่เหมือนเดิม ถึงจะเป็นเมนูเดิมๆ แต่รสชาติแตกต่างกันมาก พอหย่ากันเขาถึงได้รู้ว่าเขาติดรสมือของภรรยาไปแล้ว ตอนนี้น้ำหนักของเขาลดไปหลายกิโลเลย อาจจะต้องปรับตัวกันบ้างกับการเปลี่ยนแปลงในครั้งนี้ แต่เขาคิดว่าอีกไม่นานเขาก็คงจะชินก๊อกๆเสียงเคาะประตูห้องทำงานดังขึ้นก่อนที่เลขาจะเข้ามารายงานว่าเพื่อนสนิทอย่างปรเมศมาขอพบ"ให้เข้ามาได้เลยครับ" ประธานหนุ่มเอ่ยอนุญาตโดยที่สายตายังคงมองเอกสารในมือ "งานยุ่งเยอะเหรอ?" "นิดหน่อย""เมื่อวานฉันเจอพลอยไพลินไปส่งขนมตามคอนโด นายหย่ากับเธอแล้วเหรอ?" เพื่อนถามด้วยความแปลกใจ ไม่ได้แปลกใจเรื่องที่ทั้งสองคนจะหย่ากัน แต่แปลกใจว่ามันรวดเร็วจนเกินไป"ใช่ หย่ามาเกือบเดือนแล้ว"อัศวินพยักหน้าและตอบไปตามความจริง เรื่องการหย่ายังไม่ได้มีใครรู้มากนักและก็ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะต้องปิดบัง"ถึงจะหย่ากัน นายก็ควรจะดูแลเธอหน่อยนะ ให้ไปเช่าห้องอยู่แบบนั้

พลอยไพลินมาถึงสถานที่นัดหมายของสามีในเวลาต่อมา เธอเดินลงมาจากรถแท็กซี่ด้วยท่าทางประหม่า หัวใจเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะเพราะสายตามองไปเจอกับสุดาแฟนสาวของอัศวินนั่งคลอเคลียร์อยู่กับเขาอย่างไม่อายใคร เธอไม่ได้แปลกใจเพราะรู้อยู่แล้วว่าการหย่าจะต้องมีพยาน ส่วนตัวเธอนั้นก็ชวนเพื่อนสนิทมาเป็นพยานให้"สวัสดีพลอยไพลิน ขอโทษนะถ้าฉันมาทำให้เธอไม่สบายใจ" สุดาทักทายอย่างเป็นมิตรทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยพูดดีกันเลยสักครั้ง แต่พลอยไพลินไม่ได้ถือโทษโกรธอะไร เพราะคิดว่าวันนี้ทุกอย่างจะจบลงแล้ว โกรธแค้นกันไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร ในเมื่อเลือกที่จะหย่าแล้วก็ไม่ควรที่จะยุ่งเกี่ยวกันอีก"สวัสดีค่ะ"พลอยไพลินตอบเพียงแค่นั้นก่อนที่จะเดินเข้าไปด้านใน พยายามฝืนทนไม่ให้น้ำตานั้นไหลออกมาในตอนนี้ ยิ่งเห็นสามีอยู่กับผู้หญิงคนอื่นก็ยิ่งรู้สึกหัวใจบีบรัดแน่นจำแทบจะหายใจไม่ออก อาการวิงเวียนเกิดขึ้นมาอย่างเกิดที่ไม่เคยเป็นมาก่อน"ทนหน่อย เดี๋ยวก็ผ่านไป"เพื่อนสนิทปลอบใจพลอยไพลิน ทุกคนรู้ดีว่าจุดนี้มันยากที่จะผ่านไป แต่เชื่อถือว่าสักวันทุกๆ อย่างจะดีขึ้น "ทั้งสองคนตัดสินใจมาดีแล้วใช่ไหมครับ" พอถึงสถานที่นัดหมาย

พลอยไพลินยืนนิ่งอยู่ในห้องครัว เธอไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงต่อดี ควรเก็บเสื้อผ้าเก็บของใช้ของตัวเองเตรียมตัวไว้เลยไหม หรือรอไปเซ็นใบหย่าก่อนแล้วค่อยเก็บ หรือควรจะบอกพ่อกับแม่ก่อนดี หัวใจที่ว้าวุ่นทำให้พลอยไพลินคิดอะไรไม่ออกเลย แพลนชีวิตที่เคยวางไว้พังไปหมด "เฮ้อ..ทำไงดี?" พลอยไพลินถอนหายใจออกมาเมื่อท่าทางเหนื่อยใจโดยไม่รู้ว่ามีใครบางคนยืนอยู่ข้างหลังแล้ว"คิดจะทำอะไร? " เสียงของสามีทำให้พลอยไพลินตกใจเป็นอย่างมาก เพราะเธอกลัวว่าเขาจะโกรธที่เธอไม่ตั้งโต๊ะอาหาร แต่เขาก็ไม่เคยเดินมาตามเธอถึงห้องครัวมาก่อนเลย " ไม่ได้ทำอะไรค่ะ พลอยกำลังเตรียมตัวตั้งโต๊ะอาหารให้พี่ค่ะ " พลอยไพลินรนลานราวกับคนมีความผิดนักหนา ทั้งที่ตัวเธอก็ทำหน้าที่ภรรยาได้อย่างดีและสมบูรณ์แบบ " ให้พลอยตั้งโต๊ะเลยไหมคะ พี่หิวหรือยังคะ" " หิว!" คนตัวสูงตอบอย่างชัดเจนและค่อยๆเดินก้าวเข้ามาใกล้ จนร่างบางต้องถอยหลัง เธอมองหน้าสามีเพียงเสี้ยววินาทีก่อนที่จะหลบสายตา เธอไม่เข้าใจในการกระทำของเขาเลย และยิ่งได้ยินประโยคก่อนหน้าของเขาก็ยิ่งทำให้หัวใจเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมานอกอก"หิวอย่างอื่น วันนี้เธอไม่ทำหน้าที่ภรรยา" " เอ่อ..." ภ

# บริษัทอัสวิน ทางด้านประธานหนุ่มที่เพิ่งจะออกมาจากห้องประชุมไม่ได้รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับผู้หญิงทั้งสองคนที่เป็นประเด็นกันอยู่ในตอนนี้ เขาเดินไปยังห้องทำงานตามปกติ แต่ก็ได้พบเห็นสุดาแฟนสาวมารอเซอร์ไพรส์อยู่ในห้อง "เซอร์ไพรส์ค่ะ" สุดาพุ่งเข้ามาสวมกอดเขาอย่างไม่อายว่าตรงนี้จะมีเลขาอยู่ด้วย เธอแสดงความรักอย่างเต็มที่ แตกต่างจากภรรยาที่อยู่บ้านไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลย ไม่ว่าสามีจะเหนื่อยหรือทำงานหนักแค่ไหนก็ไม่เคยเข้ามากอดมาอ้อน เอาแต่ก้มหน้าไม่สู้สายตาราวกับคนทำผิดตลอดเวลา พูดแล้วก็หงุดหงิด เธอคงจะเห็นเขาสำคัญแค่ตอนอยากได้เงินเพียงเท่านั้น"คิดอะไรอยู่คะ?"สุดาเอ่ยถามแฟนหนุ่มที่อยู่ๆก็เหม่อลอยราวกับคิดอะไรอยู่ แล้วเธอก็ถามไปหลายครั้งเขาก็เอาแต่เงียบจมอยู่กับความคิดของตัวเอง หรือว่าเขากำลังคิดถึงภรรยาที่รออยู่บ้าน สุดานึกถึงคำพูดที่แม่ของเธอบอกไว้ ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่บ้านเดียวกันนอนเตียงเดียวกันทุกคืนทุกวันมันเป็นไปไม่ได้หรอกที่พวกเขาจะไม่รู้สึกอะไรกัน ถ้าลูกมัวแต่ช้าอยู่ไม่ทำอะไรสักอย่าง สองคนนั้นคงได้มีลูกกันเต็มบ้านพอดี" พี่คุยเรื่องหย่ากับภรรยาหรือยังคะ พรุ่งนี้ดาต้องไปงานเลี้ยงกับค

# วันต่อมาแม้ว่าค่ำคืนที่ผ่านมาจะเร่าร้อนกับสามีจนร่างกายอ่อนเพลียไปหมด แต่พลอยไพลินก็ตื่นขึ้นแต่เช้าเพื่อทำอาหารเช้าให้กับสามี เธอตั้งใจทำอาหารอย่างเต็มที่และพยายามสร้างบรรยากาศที่อบอุ่นในบ้าน เมื่อสามีลงมาที่โต๊ะอาหารเธอก็บริการตักข้าวให้สามีอย่าเอาใจ ทุกอย่างบนโต๊ะล้วนแต่เป็นของโปรดของเขาทั้งนั้น เธอจดจำและใคกทำโดยไม่ได้ถามเขา เธอสังเกตุการกินของเขา ว่าชอบอะไร หรือไม่ชอบอะไร เธอใส่ใจสามีในทุกรายละเอียด โดยที่เขานั้นไม่เคยรู้เรื่องอะไรของเธอเลย หลังจากทานอาหารเสร็จ สามีก็เตรียมตัวไปทำงานตามปกติ ไม่ได้มีการบอกกล่าวมีร่ำลาอะไรกับภรรยาเหมือนคู่รักทั่วไป พลอยไพลินที่เคยชินแล้วก็ได้แต่มองตามรถออกไปพร้อมรอยยิ้ม เธออยากอยู่ทำหน้าที่นี้ไปนานๆ อย่าอยู่เคียงข้างสามีแบบนี้แม้จะไร้ค่าในสายตาของเขาก็ตามเมื่อพี่อัศวินออกไปทำงานแล้ว พลอยไพลินจึงกลับมาที่ห้องนั่งเล่น เธอเปิดแท็บเล็ตส่วนตัวและเริ่มเข้าคอร์สเรียนออนไลน์เกี่ยวกับการทำอาหารและทำขนม เป็นความชอบมาตั้งแต่ยังเด็กเพราะพลอยไพลินเคยทำอาหารช่วยคุณยายอยู่บ่อยๆ ฝีมือการทำอาหารถอดแบบมาจากผู้เป็นยายที่เคยเป็นเจ้าของร้านอาหารมาก่อน ทำให้พลอยไพ

วันเวลาล่วงเลยไป...แต่อัศวินยังคงใช้ชีวิตแบบเดิมที่ไม่มีพลอยไพลินอยู่ในสายตา เวลาส่วนมากของเขามักจะไปพบกับสุดาและใช้เวลาอยู่กับเธอ ส่วนพลอยไพลินต้องอยู่บ้านหลังใหญ่อย่างโดดเดี่ยว นับวันยิ่งรู้สึกเหมือนเป็นคนที่ถูกละเลย รู้สึกไร้ตัวตนในสายตาของสามี ในขณะที่พลอยไพลินกำลังทำอาหารค่ำเพียงลำพัง โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง เป็นสายจากเพชรลดาคุณแม่ของเธออีกเช่นเคย "ค่ะแม่" (แม่ได้รับเงินแล้วนะ ฝากขอบคุณวินด้วย) " แม่ขอเงินพี่วินอีกแล้วหรอคะ? " ( ใช่ ครั้งก่อนมันไม่พอ ) "ค่ะ ขอให้ครั้งนี้ประสบความสำเร็จนะคะแม่"เพราะเธอไม่อยากรบกวนสามีอีกแล้ว แม่ของเธอคงได้เงินจากสามีไปจนนับครั้งไม่ถ้วน แต่เขาก็ไม่เคยที่จะปฏิเสธ แน่นอนว่าเขานั้นรวยมาก เงินที่ให้แม่ของเธอไปเป็นแค่เศษเงินของเขา หลังจากวางสาย พลอยไพลินก็มานั่งคิดทบทวนเรื่องราวในชีวิตของตัวเอง เธอร่ำเรียนมาก็สูงพอสมควร ไม่คิดว่าชีวิตจะต้องมาอยู่แบบนี้ เธอได้แต่หวังว่าสักวันชีวิตของเธอจะต้องดีขึ้น ในขณะเดียวกันอัศวินก็กลับมาบ้านหลังจากที่หายไปอยู่กับแฟนสาวหลายวัน เขาเดินผ่านเธอไปโดยไม่มีการทักทายหรือถามถึงความเป็นอยู่ของเธอเลยสักคำ ถึ