แชร์

77 ความรักที่บริสุทธิใจ?

ผู้เขียน: sammi'P
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-07-30 00:22:33

ชานนท์ถอนหายใจทั้งหนักใจและวิตกกังวล ก่อนจะปรับเปลี่ยนสีหน้าให้เป็นปกติ เดินยิ้มกว้างเข้าไปหาคนรออยู่ในรถกระบะบุโรทั่ง

ยิ่งใกล้มากเข้าไปเรื่อยๆ ความรู้สึกผิดยิ่งประดังประเดเข้ามาเป็นสาย ชายหนุ่มได้แต่นึกในใจไม่สามารถกลั่นกรองเป็นคำพูดให้ใครได้รู้

จนกว่าจะถึงวันนั้น อย่าเกลียดกันก็พอ ฉันจะมอบความรักให้เธอมากยิ่งขึ้นทุกวัน เพื่อลบล้างความผิดหวังที่เธอจะได้รับจากการรักฉัน

ชานนท์ครุ่นคิด... ไม่แน่ใจในสิ่งที่ทำลงไป

เขาอยากจะหยุดแต่สมองมันสั่งให้ทำ เขาต้องทำเพื่อให้ผู้ชายคนนั้นได้รู้ว่าการต้องเสียของรักเป็นอย่างไร...

ท่ามกลางแสงแดดสว่างจ้าจากภายนอก และไอร้อนอบอ้าวจากในตัวรถกระบะบุโรทั่งที่แอร์ไม่เย็นฉ่ำดั่งใจ ปื๊ดขับรถไปปาดเหงื่อไปในใจร้อนรุ่มด้วยความอิจฉาตาร้อนคู่รักที่นั่งเบียดชิดกันอยู่อีกฝั่งของประตู ร่างอ้วนกลมทำปากยื่นปากยาวบ่นขมุบขมิบอยู่คนเดียวทั้งหมั่นไส้และไพล่ไปคิดถึงใครอีกคนที่เขาชื่นชอบเป็นการส่วนตัวและอยากให้เป็นคู่กับเจ้านายสาวของตน

‘คุณกรณ์นะ คุณกรณ์ ศัตรูบุกถือดาบถึงหน้าบ้าน จะโดน
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   101 จำฝังใจ

    น้ำเสียงออดอ้อนของศานต์กับวาสิฏฐีสร้างความปั่นป่วนในอารมณ์ให้พัชระเป็นอย่างมาก แต่ไม่สามารถแสดงอะไรออกมาได้ “เอ่อ กลับกันเถอะ ป่านนี้พิมกับพี่กองใกล้จะกลับมาจากเกาะแล้วด้วย” พัชระพูดตัดบท ก่อนจะลุกขึ้นปัดทรายที่ติดอยู่ตามเนื้อตัวออกอย่างไม่ใส่ใจนัก “เออ จะทันส่งวารึเปล่าก็ไม่รู้เดี๋ยวผมโดนพี่คุณซ้อมแน่ๆ เลยวา ไปๆ พัช นายไปเตรียมรถเลยด่วน ใกล้ถึงแล้วมั้ง ผมกลัวพี่คุณจังเลยวา” “อ๊ะ... พี่ศานต์ เดี๋ยวเถอะ” ศานต์ขโมยจูบแก้มวาสิฏฐีก่อนจะลุกวิ่งหนีสาวน้อยที่ตามไล่ตี ไม่ได้สนใจพัชระที่เดินตามหนุ่มสาวอย่างอ้อยสร้อยหมดแรงราวกับมันคือภาพฝันสดใหม่ที่เพิ่งเกิดเมื่อไม่นาน...พัชระสะดุ้งตื่นหลังจากเอนกายพิงพนักเก้าอี้ในห้องทำงานงีบไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เหงื่อกาฬผุดพราวเต็มใบหน้ายามนึกถึงความหลังที่ผ่านมาหลายสิบปีก่อนอย่างเคร่งเครียดอะไรบางอย่างทำให้เขาหวนนึกถึง ศานต์... เพื่อนรุ่นพี่ที่เขารักและเคารพยิ่งกว่าสิ่งใด และสาวน้อยคนนั้น วาสิฏฐี... หญิงสาวสวยบอบบางที่กุมหัวใจของเขา กลิ่นชาเอิร์ลเกรย์หอมกรุ่นรสชาติโปรดลอยมาแตะจมูกจนต้อง

  • กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   100 อดีต

    เอรินยืนสูดอากาศบนคอนโดสีขาวสิบชั้นตั้งอยู่ไม่ไกลจากชายหาดหัวหินมากนัก เสียงฝนตกโปรยปรายดังแข่งกับเสียงซัดสาดหาดทรายของคลื่นลมท่ามกลางความมืดของคืนแรม ชานนท์ยืนมองหญิงสาวอยู่ภายในห้องด้วยสายตาที่บอกไม่ถูก หลังจากโทรศัพท์ไปขออนุญาตจากแม่ของเอรินและโดนบ่นยกใหญ่ แต่เขาอ้างเหตุผลว่าฝนตกหนัก ลมแรงจึงไม่อยากเดินทางกลับเกรงว่าจะเกิดอุบัติเหตุ ซึ่งอติมาจำต้องยอมและจะแก้ตัวกับสามีเอง ชานนท์ถอนใจโล่งอกหลังจากวางสายแล้วเดินเข้าไปหาเอรินเงียบๆ หญิงสาวสะดุ้งสุดตัวเมื่อรู้สึกถึงมือเย็บเฉียบที่โอบกอดรอบเอวไว้จากด้านหลัง ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้หน้าท้องแบนราบจากด้านนอกเสื้อเชิ๊ตตัวยาวที่เธอเปลี่ยนหลังจากอาบน้ำเสร็จ “หอมจัง กลิ่นเธอ” “ก็กลิ่นสบู่คุณนั่นแหละค่ะ” เธอตอบเสียงเบา “อย่าค่ะ เดี๋ยวมีคนเห็น” หล่อนขืนตัวออกจากการโอบกอดก่อนจะหันมาสบตาคนรุ่มร่าม และต้องหลบวูบหน้าแดงซ่านเมื่อเห็นแผ่นอกหนาเปลือยเปล่าอยู่ระดับสายตาและระยะประชิด ชานนท์สวมกางเกงขายาวตัวเดียวไม่ใส่เสื้อยิ้มกรุ่มกริ่มกระซิบ “เข้าห้องกันเถอะนะ อยากกอดอยากรักเมียใจจะขาดอยู่แล้ว” “คุ

  • กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   99 ฝนหลงฤดู

    “อะไร ไม่เอานะคะ ฉันต้องกลับบ้าน เมื่อกี้เราออกมาพ่อก็เห็น ขืนไม่กลับ พ่อด่าฉันตายแน่” “ไม่กลับ คืนนี้อย่ากลับเลยนะเอริน ฉันอยากนอนกอดเมียให้หายคิดถึง ” ชานนท์เสียงอ่อนลง เพราะนึกรู้ว่าเอรินต้องไม่พอใจ แล้วก็เป็นอย่างที่คิด “คุณเอาแต่ใจแบบนี้ตลอด” หล่อนเสียงอ่อย “หายไปสองเดือนฉันยังไม่ได้บ่นคุณเลย” “ฉันไปจัดการธุระหลายอย่าง และตอนนี้ฉันฟรีไม่มีอะไรติดค้างอีกแล้ว ส่วนถ้าฉันไม่เอาแต่ใจจะได้เธอมาแบบนี้รึไง” เขาเถียงข้างๆ คูๆ “ถึงเราจะจดทะเบียนกันแล้ว แต่พ่อของฉัน และแม่ของคุณยังไม่รับรู้เรื่องของเรา ฉันว่ามันไม่ถูกต้องนะคะ” “มาจนขนาดนี้ ฉันก็ปูนนี้ เธอก็เกินยี่สิบห้าแล้ว ยังกลัวอะไรไม่เข้าเรื่องอยู่อีก” “คุณไม่คิดว่าเราควรทำให้ถูกต้องก่อนหรือคะ” “ก็แค่ลัดขั้นตอนไปหน่อย แต่ฉันจะโทรไปบอกแม่เธอเอง เถอะนะเอริน อย่าขัดใจฉันเลย วันนี้ฉันอยากเดทกับเมีย” ชานนท์ยิ้มให้เอรินตาเป็นประกาย แต่ดวงตากลับมีความหม่นหมองและไหวหวั่นซ่อนอยู่ลึกๆ อย่างน้อยก่อนที่เขาจะต้องไปเจอกับแม่พรุ่งนี้ เขาก็อยากจะทำอะไรเพื่อเอรินบ้า

  • กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   98 ไม่มีสิทธิ์

    กว่าจะเคลียร์เรื่องราวทุกอย่างกับพ่อของราเชลโดยนัดเจรจากันที่ลอนดอนลงตัวโดยที่ราเชลไม่รู้ เขาต้องเสียไปหลายอย่าง ทั้งหุ้นโรงแรมในลอนดอนและบ้านสีขาวหลังนั้นที่ทีแรกเขาคิดจะรีโนเวทเป็นโรงแรมในเครือสิทธรา แต่ที่นั่นมีความทรงจำเลวร้ายที่เขาอยากลืม... “ขอบใจนะมิน พี่ฝากโครงการนั้นให้เราสานต่อกับพ่อราเชลเลยก็แล้วกัน ไม่มีแต่ มินทำได้อยู่แล้วนึกว่าช่วยพี่” ชานนท์ยิ้มพึงใจก่อนวางหู สิมิลันยอมช่วยรับภาระบ้านสีขาวหลังนั้นไปแทนโดยที่เขาไม่ต้องเห็นมันให้รกตาอีก ชายหนุ่มเหลือบมองนาฬิกาข้อมือก่อนจะบอกคนขับ “เร็วหน่อยครับ ผมมีธุระต่อ” ไม่เพียงแต่ตกลงกับพ่อราเชล เขายังเข้ารับการบำบัดฟื้นฟูความทรงจำจากเพื่อนที่เป็นจิตแพทย์กว่าสิบชั่วโมงภายในเวลาหนึ่งอาทิตย์ แล้วเขาก็ได้รู้ทุกอย่างเมื่อความทรงจำฟื้นคืนกลับมา ทุกอย่างเป็นอุบัติเหตุ ไม่มีใครตั้งใจให้เกิดแม้แต่แม่บุญธรรมของเขา ถ้าหากเขาจะเจรจา... หวังว่าหล่อนคงยอม...เมื่อรถแท็กซี่จอดหน้าเรือนไม้บ้านสวน ชานนท์ก็วิ่งวุ่นตามหาเอรินไปทั่ว ในที่สุดเขาก็พบหญิงสาวเดินลงมาจากทางเดินบนเนินเขาทางไปบ้านต้น

  • กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   97 ไม่ใช่ดอกไม้ริมทาง

    “เดี๋ยว! ผมไม่เข้าใจ” กรณ์ยื้อไว้ เมื่อหล่อนจะลุกหนี “ได้แล้วทิ้งงั้นเหรอ ผมไม่ใช่ดอกไม้ริมทางของคุณนะ” “คำนั้นน่าจะหมายถึงฉันมากกว่า” ราเชลหันกลับมายิ้มบาง เป็นรอยยิ้มที่ฝืดจนคนมองยังรู้สึก “ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว ฉันไม่อยากไร้ค่าไปมากกว่านี้” “คุณไม่ไร้ค่า คุณเป็นเมียผมแล้วอย่าพูดแบบนี้ผมไม่ชอบ” “ฉันไม่ได้เป็นเมียนาย และไม่เคยอยากให้นายมาชอบ” ราเชลตอบแล้วก็ถึงกับนิ่วหน้ารู้สึกเจ็บหัวไหล่ เพราะกรณ์เม้มริมฝีปากกลั้นก้อนจุกในลำคอ และลืมตัวบีบหัวไหล่นวลเนียนแน่น“เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะราเชล เราสองคนมาคบกันจริงๆ เถอะ”หญิงสาวถึงกับตะลึงพูดไม่ออก ไม่เคยมีครั้งไหนที่รู้สึกพ่ายแพ้ต่ออะไรบางอย่างได้ขนาดนี้ หล่อนกำลังพ่ายแพ้เสียงอ่อนโยนห่วงใยที่ไม่เคยได้รับจากใครแม้แต่ชานนท์ ผู้ชายที่หล่อนรักที่สุด แต่... หล่อนไม่อยากแพ้“ไม่ต้องพูดมาก นายก็รู้เด็กนอกอย่างฉันจะอะไรกับใครก็ไม่เห็นจะต้องเรียกร้องให้ใครต้องมารับผิดชอบชีวิต ฉันไม่ใช่เอรินนะ" “ผมก็ไม่ได้คิดว่าคุณเป็นตัวแทนเอริน เข้าใจรึเปล่าราเชล คุณเชื่อใจผมนะ” “อย่ามาหลอกให้ดีใจเลย ไม่มีใครรักผู้หญิงที่ยอมนอนด้วยเพียงเพราะอารมณ์ชั

  • กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า   96 บรรยากาศพาไป

    ราเชลเลิกคิ้วสูง มองคนถามด้วยสายตาแปลกๆ กรณ์เหลียวมองยิ้มมุมปากก่อนพูดต่อ“ไม่ใช่อะไร เป็นห่วง มีห้องนอนสองห้อง คุณไปพักที่นั่นก่อน ผมจะได้อยู่เป็นเพื่อนไม่ต้องตีรถกลับประจวบคืนนี้ โอเคไหม” “ไม่เอาหรอก เกิดใครเข้าใจผิดจะว่ายังไง” “ไม่ต้องกลัวหรอกน่า คุณอายุมากกว่าผมตั้งเยอะ เป็นพี่สาวผมได้ ใครจะกล้าคิดอะไร เอาตามนี้เถอะ ผมขี้เกียจเทียวไปเทียวมาคอนโดกับโรงแรมเพื่อไปรับคุณอีก พักที่คอนโดผมเถอะคืนเดียวเอง โอเค๊” “ก็ได้”“บทจะตกลงก็ง่ายงี้เลย” เขาถามสีหน้าประหลาดใจ“ก็ใช่นะสิ สองหัวดีกว่าหัวเดียว ฉันยิ่งกลัวๆ อยู่ไม่รู้พรุ่งนี้จะเจออะไรบ้าง”“ไม่น่าเชื่อ คุณก็อ่อนแอเป็นเหมือนกัน” “ฉันไม่ใช่วันเดอร์วูแมนนะ” เพราะความเหงาว้าเหว่ที่จู่โจมหัวใจในยามนี้ ทำให้ราเชลเผลอจ้องเด็กหนุ่มคนข้างๆ ที่กำลังบาดเจ็บจากความรักเช่นเดียวกันกับหล่อน บางทีการมีใครสักคนที่พอจะเป็นที่พึ่งคอยอยู่เป็นเพื่อนปรับทุกข์ คงเป็นความรู้สึกที่ไม่เลวทีเดียว... ท้องฟ้ายามค่ำไม่มีแสงดาวระยิบระยับเหมือนเคย มีเพียงแสงฟ้าแลบคำรามเป็นระยะ ราวกับกำลังจะเกิดพายุใหญ่ ราเชลยืนพิงราวเหล็กระเบียงคอนโดมิเนียมชั้นเกือบบนสุดปล

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status