กำราบรักนายวิศวะเจ้าเล่ห์ Ep.4

ตุบ!

"เงียบค่ะ! วันนี้พอแค่นี้"

กุกกัก!

พรึ่บ!

"ส่วนเธอ ขนิษฐาตามอาจารย์มาที่ห้องทำงาน...."

"เคท ฉันว่าที่อาจารย์เรียกให้ตามไปต้องเป็นเรื่องเมื่อวานแน่ๆเลย" พลอยใสมีน้ำเสียงเป็นกังวล

"ก็คงเป็นอย่างนั้น"

"งั้นให้ฉันไปด้วยมั้ย เดี๋ยวฉันอธิบายให้อาจารย์เอง"

"นั่นสิ ฉันก็จะไปด้วย"

"ไม่ต้อง" เคทห้าม

"แต่ว่า...."

"ไปรอที่คาเฟ่กันก่อน"

"แต่ว่าเรื่องนี้ฉันเป็น...."

"ฉันจะตามไปทีหลัง" เคทไม่ได้ฟังที่พลอยใสหรือหลินพูด เธอเก็บของเสร็จแล้วก็เดินออกมาจากห้องเรียนทันที

ตลอดระยะทางที่เธอเดินนั้นมีทั้งรุ่นพี่หรือแม้กระทั่งรุ่นเดียวกันก็มองเธอ ก่อนจะหันไปซุบซิบกัน แต่เคทก็ไม่ได้สนใจ เพราะตั้งแต่ที่คลิปนั้นถูกเผยแพร่ก็มีเพื่อนหลายคนเข้ามาถามเธอในเรื่องนี้ แต่ก็มีหลินกับพลอยใสที่พูดให้เธอ

หึ! ไร้สาระกันจริงๆ

ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก

แกร๊ก!

"ขออนุญาตค่ะ"

"มาแล้วเหรอขนิษฐา"

"อาจารย์มีเรื่องอะไรกับ..."

"ในฐานะที่อาจารย์เป็นที่ปรึกษาให้กับพวกเธอ เรื่องคลิปนั้นเธอเป็นคนเริ่มก่อนใช่มั้ย?"

"ไม่ใช่ค่ะ"

"เรื่องมันเป็นยังไง ทางนั้นเขาพูดมาว่าเราเป็นคนเริ่มก่อน...."

เคทตัดสินใจเล่าให้อาจารย์ที่ปรึกษาของเธอฟัง เพราะเธอไม่อยากมีปัญหา.....

...............................

Cheesecake café

พรึ่บ!

"เป็นยังไงบ้างเคท"

"นั่นสิ ฉันกับพลอยใสเป็นห่วงเธอมากเลยนะ"

ตอนนี้เคทก็เข้ามาในร้านคาเฟ่แถวมหาลัยของเธอแล้วหลังจากที่นัดกับสองคนนั้นไว้และไม่รู้ทำไมเธอต้องมาตามนัดก็ไม่รู้เหมือนกัน หึ!

"พูดตามความจริง" ฉันบอกทั้งสองคนที่ทำหน้าเป็นห่วงไป

"หวังว่าอาจารย์จะเชื่อนะ เฮ้อออ...ฉันจะไปพูดด้วยก็ไม่ยอม ดื้อจริงๆเลยเคท" หลินพูด

"เราเลิกคุยเรื่องเครียดๆกันดีกว่า ฉันสั่งน้ำเย็ยๆให้เธอแล้วนะเคท"

"มิ้นท์ช็อคโก้ครีมลาเต้ได้แล้วค่ะ"

"......"

"ของเธอ ฉันสั่งให้แล้ว ^_^"

"ทำไมถึงสั่ง?"

"อ่อ ฉันก็ชอบกินเหมือนกันนะ ก็เลยสั่งน้ำนี้มาหรือว่าเธอไม่ชอบงั้นเหรอ"

"เปล่า"

"เฮ้อออ...หลังจากที่ผ่านไปแต่วันเดียว เดี๋ยวนี้เวลาเดินไปไหนก็มีแต่คนมองแฮะว่ามั้ย?" หลินพูด

"เพราะฉันแท้ๆเลย ซุ่มซ่ามจริงๆ ขอโทษพวกเธอด้วยนะ...."

"เรื่องผ่านไปแล้ว ไม่ต้องเก็บมาใส่ใจ"

"อื้ม จริงด้วยสินะ ^_^"

"กินเสร็จแล้วเราจะไปไหนกันต่อดีอ่ะ"

"ฉันไม่ว่างอ่ะ โทษทีนะพลอยใส"

"แล้วเคทล่ะ"

"เหมือนกัน"

"แย่จังแฮะ งั้นไม่เป็นไรไว้วันหลังเราค่อยไปเที่ยวด้วยกันก็ได้ อ่อ งั้นเรามาแลกไลน์กันเถอะ"

"จริงด้วย"

เราทั้งสามคนต่างยกโทรศัพท์ขึ้นมา และหน้าจอตรงหน้าของพลอยใสทำให้เคทถึงกับชะงักลงทันที ก่อนจะหันไปมองร่างบางที่ยังคงยิ้มแย้มอย่างร่าเริง

"มีอะไรหรือเปล่าเคท"

"เปล่า"

...............................

Red Pub

ตึก...ตึก...ตึก

"อ้าว! มาแล้วเหรอเรา"

"ขอโทษที่มาสายค่ะ"

"ไม่เป็นไร เข้าไปเปลี่ยนชุดก่อน"

"ค่ะ"

ตอนนี้เคทก็มาถึงที่ทำงานของเธอแล้วนั่นก็คือเรดผับ ซึ่งเธอได้มาสมัครก่อนหน้านี้และเขาก็รับเข้าทำงาน เพราะขาดคนพอดี ตำแหน่งของเธอก็คือเด็กเสิร์ฟ

Red Pub เป็นผับที่เพิ่งเปิดใหม่ได้ไม่นาน แต่เป็นที่นิยมมากเท่าๆกับเคผับที่อยู่อีกที่หนึ่ง และเหตุผลที่เธอเลือกมาสมัครที่นี่ก็เพราะใกล้คอนโดและมหาลัยรวมถึงร้านหนังสือที่เธอทำงานอยู่เท่านั้นเอง

"มาแล้วเหรอหลิน"

"ค่ะ งั้นเดี๋ยวหลินเข้าไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ"

แกร๊ก!

"เคท/เธอ"

"ทำงานที่นี่เหรอ!"

"อืม เธอ..."

"เหมือนกัน แต่ทำไมฉันไม่เคยเห็นเธอเลยล่ะ หรือว่าเป็นเด็กใหม่ที่พี่เบียร์พูดถึง"

"คงเป็นอย่างนั้น ไม่คิดว่าเธอจะมาทำงานที่นี่เหมือนกัน" ฉันรู้สึกแปลกใจมากจริงๆที่มาเห็นหลินอยู่ที่นี่

"ไม่อยากรบกวนพ่อกับแม่น่ะ"

"อ่อ"

"งั้นเดี๋ยวรอฉันเปลี่ยนชุดก่อนเดี๋ยวฉันช่วยสอนงานให้เธอเอง"

"อืม"

หลังจากรอหลินแต่งตัวไม่นาน ทั้งสองก็เดินไปช่วยกันจัดโต๊ะและหลินก็สอนฉันในการเสิร์ฟของแต่ละโต๊ะ เพราะจะมีโต๊ะของวีไอพีด้วย

"เก่งเหมือนกันนะ"

"นะ...นี่เธอชมฉันเหรอเคท!"

"พูดตามความจริง" ฉันพูดความจริงนะ ไม่คิดว่ายัยนี่ที่ดูโก๊ะๆ เวลาทำงานจะจริงจังขนาดนี้ หึ :-)

หมับ!

"อร๊ายยย ชมอีกสิ ไม่คิดว่าเธอจะชมฉันนะ คิคิคิ >.<"

"เฮ้อออ...ทำงานกันได้แล้ว"

"ได้จ๊ะ"

หลังจากนั้นทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันทำงานจนกระทั่งผับเปิดเรียบร้อยแล้วและผู้คนก็เริ่มทะยอยเข้ามา.....

เสียงดนตรีเริ่มบรรเลงอย่างช้าๆสำหรับเริ่มต้นของการเปิดผับ บางคนที่มาคนเดียวก็มานั่งดื่มที่บาร์ ส่วนพวกที่มาเป็นกลุ่มที่อยากจะเป็นส่วนตัวก็นั่งกันที่โต๊ะวีไอพี

หมับ!

"เคท!"

"หืม?"

"เธอเอานี่ไปที่โต๊ะนั้นทีสิ ฉันขอเข้าห้องน้ำก่อน"

"อืม"

เคทรับน้ำแข็งจากหลิน ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะที่สั่งและนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอได้เสิร์ฟ....

เวลาผ่านไปเรื่อยๆจนกระทั่งเวลาเริ่มดึกมากขึ้น จากดนตรีที่บรรเลงไปอย่างช้าๆกลับเปลี่ยนแนวดนตรีทันทีและผู้คนที่รักสนุกก็เริ่มลุกขึ้นมาเต้นกันไม่ว่าจะเป็นหญิงหรือชาย

"เคท ของน้องเลิกงานตอน 5 ทุ่มนะ"

"ค่ะ พี่ฝากบอกหลินด้วยแล้วกัน ต่อไปนี้ของน้องสองคนพี่จะให้เลิกเวลาประมาณนี้เพราะเรายังอยู่ปี 1 อยู่"

"ขอบคุณค่ะ"

กึก!

"เฮ้อออ..."

"......" ฉันมองไปที่หลินที่ทำหน้าอย่างบึ้งด้วยความแปลกใจ เพราะก่อนหน้านี้เธอยังยิ้มร่าอยู่

"เมื่อกี้พี่เบียร์มาพูดอะไรเหรอ?"

"ต่อไปนี้เธอกับฉันเลิกงานตอน 5 ทุ่ม"

"อ่อ ก็ดีเหมือนกัน จะได้กลับไปพักผ่อนบ้าง"

"ทำงานหนักขนาดนั้นเลย?"

"อื้ม! ฉันไม่อยากให้พ่อกับแม่ต้องเหนื่อยนี่นา เงินที่เข้ามหาลัยก็เป็นเงินของฉันเองที่ได้จากงานที่ทำ"

"......" เคทฟังอย่างเงียบๆและเธอก็นึกชื่นชมหลินมาก เพราะดูเหมือนว่าหลินกับเธอจะไม่ต่างอะไรกันเลย

"เคท เอาเครื่องดื่มไปที่โต๊ะวีไอพีจ๊ะ"

"ค่ะ งั้นฉันไปทำงานก่อนนะ เลิกงานแล้วกลับด้วยกัน"

"อื้ม"

เคทเดินไปที่โต๊ะวีไอพีพร้อมกับเครื่องดื่มที่มีราคาสูงที่สุด เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เสิร์ฟให้กับโต๊ะวีไอพี ถึงแม้ว่าเธอจะเกร็งๆแต่ก็ไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรออกมา

กึก!

"คลีนคะ! ยัยนี่เป็นใคร"

เคทที่เดินเข้ามาเจอเหตุการณ์ตรงหน้าทำให้เธอทำหน้าเบื่อหน่ายทันที เพราะผู้ชายคนที่นั่งอยู่นั้นดูเหมือนจะจับปลาสองมือนะ

"คลีนคะ! วันนี้คุณต้องไปกับฉันนะ"

"ฉันต่างหากล่ะ! คลีนคะ! เลือกมาเลยนะคะ!"

"อะไรวะเนี่ย!"

สมน้ำหน้า!

"ขออนุญาตเสิร์ฟเครื่องดื่มค่ะ!"

กึก!

หมับ!

"นี่!"

"คลีน! คุณจับมือยัยเด็กเสิร์ฟนั่นทำไมคะ!"

"นี่คุณ!" เคทเงยหน้าขึ้นมาเพื่อจะต่อว่าผู้ชายที่ถือวิสาสะจับมือเธอแบบนั้น "ปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้นะ!"

"อยู่นิ่งๆ"

"ก็ปล่อยฉันก่อนสิ เดี๋ยวผู้หญิงของคุณจะเข้าใจผิดนะ สองคนด้วยสิ!"

"หึ :-)"

พรึ่บ!

"คลีน!/คลีน!"

"พวกเธอกลับไปได้แล้ว คืนนี้ฉันจะไปกับยัยนี่!"

".....!!"

อะ...อะไรกันหมอนี่!