เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 9
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-11 12:44:41ยิ้มหวาน
3 ปีต่อมา
วันเวลาก็ผ่านมารวดเร็วใช้ชีวิตแบบใหม่กับโรงเรียนใหม่ ในตอนนั้นเมื่อ 3 ปีก่อนพี่ทิพย์ตัดสินใจพาผมย้ายไปเรียนอีกโรงเรียนหนึ่งเป็นโรงเรียนชายล้วน และเป็นโรงเรียนที่พี่ทิพย์ได้มีโอกาสมาเป็นครูสอนที่นี่ด้วยผมจึงถือโอกาสนี้ย้ายตามมาแถมยังย้ายบ้านอีกด้วย จะได้ไม่เจอกับความทรงจำเก่าๆที่ผมได้รับ แต่ก็ช่างเถอะมันผ่านมาเกือบ 3 ปีแล้ว ถามว่ายังเจ็บไหมก็เหมือนกับว่ามันเพิ่งผ่านไปเมื่อวานนี้เองใครจะไปลืมความเจ็บนี้ได้ง่ายๆล่ะ
"ยิ้มวันนี้เข้าเรียนมหาลัยปีแรกต้องรีบไปหน่อยนะ"
"ครับผมยิ้มแต่งตัวเสร็จแล้ว"
"แหมพ่อ Bad Boy ของพี่แต่งตัวซะกระชากใจเลยนะ"
"พี่ก็พูดเกินไปงั้นผมไปก่อนนะครับว่าที่เจ้าสาว"
"ย่ะ ถ้าพี่แต่งงานไปแล้วอ่ะคิดถึงพี่เขาแล้วกัน"
"ผมเองต่างหากที่ต้องดีใจที่พี่ได้ลงจากคานสักที"
"เจอเด็กคนนี้น่าตีจริงๆพี่ต้องไปทำงานแล้วส่วนยิ้มก็เดินทางดีๆนะได้รถใหม่ซะด้วย"
"คุณปู่ส่งรถมาให้ผมไม่อยากขับเลยครับ"
"ก็ดีแล้วที่เขายังคิดว่าน้องยิ้มเป็นหลานของเขาเขาถึงส่งมาให้ไงกับเขาไปเถอะได้ทั้ง BMW ได้ทั้งบิ๊กไบค์รวยจะตายเท่ห์ด้วยใช้ไปเถอะ"
เมื่อ 2 ปีก่อนผมพึ่งรับรู้ว่าตัวเองมีพ่อมีคุณปู่กับเขาด้วยในตอนนั้น ตั้งแต่ผมเกิดมาผมรับรู้เพียงแค่ว่าผมมีพี่สาว แล้วก็แม่ของผมเท่านั้น แต่ว่าพี่สาวกับแม่ของผมเกิดอุบัติเหตุทำให้ตัวของผมเหลืออยู่คนเดียวในตอนนั้นพี่ทิพย์จึงเข้ามาดูแลผมนับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาและผมพึ่งมารู้ว่าผมเองก็มีคุณพ่อและคุณปู่เมื่อ 2 ปีที่แล้วเอง
เขาอยากทดแทนความรักของผมโดยการซื้อของนู่นนี่นั่นให้ฝากเงินเข้าบัญชีให้เดือนละเป็นแสนแต่ผมก็ไม่ได้มีความรู้สึกที่อยากจะได้เงินพวกนั้นเลยแม้แต่น้อยแม้กระทั่งรถพวกเขาก็สรรหาซื้อมาให้ผมผมขอส่งคืน เขาก็ไม่ยอมเพราะนี่คือการแสดงความรักของพวกเขา
"เดินทางดีๆนะขับรถระวังด้วย"
"ครับผมจะพยายาม"
"ห้ามพยายามแต่ต้องทำให้ได้ด้วยอันตรายนะรู้ไหม"
"ครับผมเข้าใจไปก่อนนะคนสวย"
"จ้า ดูแลตัวเองด้วย"
"ครับผม"
"อ๋อ แล้วคอนโดที่คุณปู่ซื้อให้เป็นชื่อของยิ้มน่ะจะไปดูวันไหน"
"ไว้อีก 2-3 วันนะครับเพราะว่ายังไม่อยากไปตอนนี้"
"พี่เข้าใจงั้นพี่ไปทำงานก่อนนะแล้วยิ้มก็เดินทางดีๆด้วย"
"ครับผม ไว้เจอกันตอนเย็นนะครับ"
"จ้า ไว้เจอกันตอนเย็น"
มหาวิทยาลัยXQA
มหาวิทยาลัยแห่งนี้เป็นมหาวิทยาลัยเอกชนที่ขึ้นชื่อเรื่อง ที่มีเด็กหน้าตาดีมากมายมาเรียนที่นี่ แต่ก็ไม่ใช่ว่าที่นี่จะไม่มีคนหน้าตาธรรมดามาเรียนนะครับผมเองก็น่าจะธรรมดา อันนี้คือความคิดของผมนะครับแต่คนอื่นไม่รู้ว่าจะคิดเหมือนผมหรือเปล่า
"น้องเข้าเรียนคณะอะไรครับ"
ผมหันไปมองตามเสียงของรุ่นพี่ที่เดินเข้ามาถามเป็นรุ่นพี่ที่ได้รับมอบหมายให้มาพาน้องไปยังคณะแต่ละคณะ
"ผมเรียนวิศวะคอมนะครับ"
"งั้นตามพี่มานะครับ หยกพาน้องไปวิศวะคอมหน่อยเร็ว"
"ได้ตามพี่มานะคะ"
"ครับผม"
ระหว่างทางก็มีบทสนทนาต่างๆที่พี่หยกเป็นรุ่นพี่วิศวะคอมเหมือนกันแต่ตอนนี้พี่เขาอยู่ปี 3 แล้ว ก็ทักทายตามประสาแล้วก็ถามไถ่ผมอยู่เรื่อยๆ
"น้องชื่ออะไรอ่ะคะพี่จะได้เขียนชื่อให้น้องถูก"
"ชื่อยิ้มครับ"
"น้องยิ้มนะคะพี่เขียนรหัสลงไปในชื่อให้ด้วยนะแล้วก็นี่ค่ะยินดีต้อนรับเข้าสู่วิศวะคอมนะค่ะ"
"ขอบคุณมากครับ"
"น้องยิ้มนี่ยิ้มหวานมากเลยน่ารักจังเลยนะคะที่นี่มีแต่คนหล่อหาคนน่ารักน้อยมากถ้าร้อยเปอร์เซ็นต์ก็มีแค่ 20% เท่านั้นนะคะ"
ขอบคุณครับ
"เรายังไม่รู้จักชื่อพี่ใช่ไหมน้องยิ้มพี่ชื่อพี่ส้มโอนะคะเป็นรองประธานคณะคณะของเรานะคะมีทั้งหมด 4 สาขาก็คือวิศวะคอม โยธา เครื่องกลและไฟฟ้า งั้นพี่จะให้รุ่นพี่พาน้องยิ้มไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆจะได้ไปเดินดูคณะของเราแต่ละสาขานะคะ"
"ขอบคุณครับพี่ส้มโอ"
"ไม่เป็นไรจ้ะยินดีต้อนรับน้องยิ้มคะ"
"ขอบคุณครับ"
"สกายพาน้องไปรวมกลุ่มกับเพื่อนนะแล้วพาน้องๆไปดูแต่ละสาขาหน่อย"
"ได้ค่ะ พี่ส้มโอ"
ผมมาเดินชม สาขาของคณะผมจนครบทั้ง 4 สาขาก่อนที่ผมจะโดนรุ่นพี่ปล่อยให้กลับบ้าน ผมก็กลับบ้านแต่ว่าวันพรุ่งนี้ผมต้องมา เข้ากิจกรรมรับน้องของวิศวกรรมศาสตร์ที่มีขึ้นทุกปี
ผมจะได้มีประสบการณ์รับน้องแบบโซตัสเหมือนคนอื่นๆด้วยนะรู้สึกตื่นเต้นและยินดีมากเลยที่ผมจะมีโอกาสได้เข้ามาทำอะไรแบบนี้ในช่วง ของปีหนึ่งที่มีได้แค่ครั้งเดียวนอกจากคุณจะย้ายหรือลาออกจากมหาลัยไปเข้ามหาลัยอื่นถึงจะได้เป็นเด็กปี 1 ใหม่อีกครั้ง
พลั่ก!!
"โอ๊ยยยยยย"
"น้องเป็นอะไรหรือเปล่าครับพี่ขอโทษนะ"
"ผมไม่เป็นไรครับ"
"น้ำตกมึงชนน้องน่ารักจนล้มแบบนี้ได้ไงวะ"
"กูไม่ได้ตั้งใจสักหน่อยให้พี่ไปส่งไหมครับพี่ชลเรากำลังจะล้มขนาดนี้"
"ไม่เป็นไรครับผมไม่ได้เจ็บอะไรมากขนาดนั้น"
"พี่ขอโทษจริงๆนะถ้าเป็นอะไรก็ติดต่อพี่มา..."
พี่เขาส่งกระดาษที่มีเบอร์โทรของพี่เขาให้กับผมผมรับมาแต่ก็ไม่คิดที่จะโทรไปหาเขาจริงๆหรอกครับใครจะโทรไปหาคนแปลกหน้ากันล่ะ
................
....................
...............
....................
"ไอ้น้ำตกกูเห็นนะว่ามึงมองน้องเขาด้วยสายตาแบบไหน"
"ก็น้องเขาน่ารักนี่หว่า"
"ก็จริงของมึงน้องเขาโคตรน่ารักเลยว่ะยิ้มแต่ละทีหัวใจกูเต้นไม่เป็นจังหวะเลยแหละ"
"เพ้อเจ้อมึงอ่ะไอ้ชิบหายไป เข้าคณะไปดูแลน้องได้แล้ว"
"แหมกันซีนกูอย่าบอกนะว่าชอบน้องเขามากขนาดนั้นน่ะ"
"อยากได้น้องเป็นแฟน"
"ก่อนที่มึงอยากได้น้องเขาเป็นแฟนมึงถามความสมัครใจว่าน้องอยากได้มึงเป็นแฟนหรือเปล่าดูท่าทางจะเอาเบอร์ของมึงไปทิ้งขยะก็ไม่ก็ให้คนอื่นละมั้ง"
"กูเป็นถึงรองเดือนมหาลัยนะเว้ยกูหล่อขนาดนี้น้องเขาจะไม่ชอบกูได้ยังไง"
"มึงนี่โกหกแม้กระทั่งตัวเองก็จริงของมึงมึงเป็นถึงรองเดือนมหาลัยหล่อขนาดนี้จะไม่เอาได้ยังไงแต่น้องก็อาจจะมีแฟนแล้วก็ได้นะเว้ยทำใจซะเพื่อน"
"มึงคอยดูว่ากูจะจีบน้องเขาติดหรือเปล่า"
"เออๆกูจะคอยดู"
...............
.............
บทล่าสุด
กินเด็กเขาบอกว่าเป็นอมตะ ตอนที่ 22
ยิ้มหวานผมมองใบหน้าผู้ชายที่ผมรักสุดหัวใจ ก่อนที่ตัวของผม จะเดินเข้าไปใกล้ๆพี่เขา ไม่ใช่บอกว่าตัวเองเข้มแข็งมากเท่าไหร่แต่ผมก็ยอมรับว่าตัวของผมหญิงใจง่ายให้กับเขาอยู่อย่างเดิม ใจอ่อนมักง่าย ผมรักเขานี่คือเรื่องจริงสำหรับตัวของผม ผมเข้าไปกอดพี่พยัคฆ์ที่ยืนนิ่งอยู่ ผมดีใจที่ในครั้งหนึ่ง ผมได้กอดเขาไว้ ได้รักเขาเก็บเขาไว้คนเดียวผมชอบที่จะอยู่แบบนี้กับเขาเหมือนในตอนนั้น ผมไม่รู้หรอกนะว่าที่เขาทำมาทั้งหมดเพื่ออะไร แต่สิ่งที่ผม อยากจะทำมากที่สุดเลยก็คือการได้อยู่กับเขาและการได้อยู่กับครอบครัว ให้มันมีความสุข"พี่พยัคฆ์ พี่รู้สึกยังไงกับผมกันแน่ พี่บอกผมหน่อยได้ไหมนี่เป็นโอกาสสุดท้ายที่ผมจะหยิบยื่นให้พี่แล้วนะ""พี่รักเธอน้องยิ้ม พี่คิดมาตลอดว่าพี่เป็นคนผิดที่ทำให้ยิ้มรู้สึกเสียใจมาตลอดพี่จึงไม่กล้าที่จะเข้ามาหายิ้มและที่จะรักยิ้มต่อเพราะพี่คิดว่าตัวพี่ไม่ได้ดีสำหรับยิ้มอีกต่อไป พี่ทำให้ยิ้มเหนื่อยและก้าวถอยหลังไปเองพี่ขอโทษนะพี่ทำให้ยิ้มรู้สึกเสียใจแบบนี้""ยิ้มก็รักพี่ครับรักมากขอแค่พี่บอกรักยิ้มและเรากลับมาดีกันเหมือนแต่ก่อนยืมคงจะรู้สึกดีมากกว่านี้""ขอบคุณนะ ที่เก็บสิ่งที่มีค่าที่สุดขอ
กินเด็กเขาบอกว่าเป็นอมตะ ตอนที่ 21
เขี้ยวพยัคฆ์ในช่วงเช้าไอ้ธัญ รีบโทรหาผมให้มาที่บริษัทด่วน ผมไม่รู้ว่าที่บริษัทเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นจึงรีบออกมาโดยทันทีเมื่อมาถึง หุ้นของบริษัทของผมกับเพื่อนก็ตกอย่างรวดเร็ว โดยที่เมื่อวานนี้ หุ้นบริษัทก็ยังขึ้นอยู่ ไม่รู้ว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวกับใครหรือเปล่า นับตั้งแต่วันที่น้ำตาลถูกเปิดเผยความจริงว่ากำลังหักหลังบริษัทจึงทำให้มีผู้หวังดีมาเปิดเผยความชั่วของผู้หญิงคนนี้แต่ใครจะคิดว่าเมื่อวานนี้เป็นคราวซวยของน้ำตาลแต่วันนี้เป็นคราวซวยของบริษัทผมแล้ว"เราจะเอายังไงดีวะ""ไม่รู้ว่ะตอนนี้ยังคิดไม่ออกเลยต้องหาใครที่สามารถช่วยเราได้""ใครจะสามารถช่วยเราได้ในตอนนี้วะมึงคิดดูดิตอนที่เรายังดีๆอยู่มีแต่คนมาเกาะแข้งเกาะขาตอนนี้อ่ะเรากำลังล้ม ไม่เห็นมีใครสอดมือเข้ามาช่วยเลย""ใจเย็นๆก่อนกูจะให้ทางบริษัทของพ่อมาช่วยเหลือบริษัทของพวกเรา""หรือว่าที่ไฟล์ข้อมูลทางบริษัทเราหายไป อาจจะเป็นเพราะตัวของน้ำตาลเอาไปให้ฝ่ายตรงข้ามแล้วก็ได้""มึงใจเย็นๆก่อน""มึงจะให้กูใจเย็นๆไงคะพยัคฆ์มึงดูสิผู้หญิงของมึงมันสร้างความเสียหายให้กับบริษัทเรานะเว้ย""แต่เราก็ไม่รู้นี่ว่าเขาล่ะทำจริงหรือเปล่า""มาถึงขนาดนี้แล้วมึ
กินเด็กเขาบอกว่าเป็นอมตะ ตอนที่ 20
ยิ้มหวานคุณปู่กลับมาแล้วหลังจากไปฮันนีมูนกับภรรยาคนที่ 4 และการกลับมาของคุณปู่ ก็มาพร้อมกับผู้ชายคนนึง ที่มีท่าทางภูมิฐานแม้ว่าหน้าตาจะยังดูเด็ก แต่ผมก็ไม่อาจคาดคะเนถึงอายุของเขาได้พวกเขาเดินมาด้วยกันก่อนที่คุณปู่จะแนะนำให้รู้จัก"หนูยิ้ม นี่คือแมททริค เป็นหลานชายของเพื่อนของคุณปู่เองทำความรู้จักกันไว้ซะสิ""สวัสดีครับพี่แมททริค""สวัสดีครับน้องยิ้มน่ารักกว่าในรูปอีกนะครับ""ขอบคุณครับเชิญด้านในก่อนคุณปู่กับพี่แมททริค เดินทางมาเหนื่อยคงอยากจะพักผ่อนมากแล้วมาเถอะครับเข้ามาข้างในก่อนครับ""ขอบคุณครับ"ผมมองใบหน้าของคุณปู่ที่ทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ผมและผมก็รู้เลยว่าพี่คนนี้มาที่นี่มีเหตุผลอะไรและแน่นอนว่าผมไม่ยินยอมที่จะทำตามคำสั่งของคุณปู่อย่างแน่นอน"ยิ้มรู้นะครับว่าคุณต้องการอะไร""ก็ปู่เห็นยิ้มเลี้ยงน้องบังเอิญคนเดียวแล้วปู่สงสารปู่อยากหาใครที่ไว้ใจได้มาคอยดูแลน้องยิ้มกับน้องบังเอิญไงลูก""ต่อให้คุณปู่ทำด้วยความรักแต่ผมก็ไม่ยอมที่จะมีคนใหม่หรอกนะครับ""แล้วน้องยิ้มจะรอเขาอีกเมื่อไหร่อีกนานแค่ไหนจนกว่าที่จะเริ่มต้นกับใครใหม่ได้งั้นหรอ""ในตอนนี้ยิ้มไม่พร้อมจริงๆยิ้มแค่อยากใช้ชีวิตกับลูกให
กินเด็กเขาบอกว่าเป็นอมตะ ตอนที่ 19
ยิ้มหวานผมพาน้องบังเอิญกลับมาถึงที่บ้านก็เห็นน้องนั่งร้องไห้แม้มันจะผ่านมาถึง 2 วันแล้วก็ตามลูกชายผมยังขวัญเสียอยู่ ผมทำแผลให้กับน้องบ้างเลยก่อนที่จะปลอบใจขนาดเข้านอนลูกชายของผมก็ยังละเมอร้องไห้ผมไม่เคยแตะเคยตีไม่เคยด่าทอลูกชายของผมเลยแม้แต่น้อยแต่เขาเป็นใครที่ทำแบบนี้กับลูกชายผม"มาม๊า อึก ฮือออ""อย่าร้องไห้เลยนะครับมาม๊าอยู่ตรงนี้แล้วนะเด็กดีของมาม๊า""มาม๊าอย่าทิ้งผมนะคับ""น่ารักขนาดนี้มาม๊าจะทิ้งได้ยังไงนอนนะครับพรุ่งนี้เราจะมีคุณครูมาสอนที่บ้านนะครับ""จริงหรอคับ""จริงครับเด็กต้องนอนเร็วๆตื่นเช้าๆจะได้สดชื่นนะครับ""คับผม"ในช่วงเช้า ผมตื่นเช้าขึ้นมาก็ทำอาหารไว้ให้ลูกชายของผม ไม่รู้สิเขาชื่นชอบทานอาหารเหมือนกับพ่อของเขาหน้าเหมือนกันก็ยังชอบกินอะไรเหมือนกันอีกนิสัยก็ยังเหมือนกันแต่ยังดีที่ว่าเอานิสัยผมมามากกว่า"มาม๊า!""ตื่นมาก็เสียงดังเชียว""แหะๆ""มาทานอาหารเช้าได้แล้วครับ""คับผม"08.30 น.คุณครูสอนพิเศษของลูกชายผมก็มาถึงผมก็ได้ต้อนรับขับสู้เขาอย่างดีเป็นผู้หญิงวัยรุ่นอายุมากกว่าผม 3 ปี ชื่อว่าพี่ซิงมีลักษณะการสอนที่เด็กๆชอบ"พี่ชิง""พี่ชื่อซิงค่ะ""พี่ชิงอิอิ""ทะลึ่งนั
กินเด็กเขาบอกว่าเป็นอมตะ ตอนที่ 18
ยิ้มหวานผมมาส่งลูกชายของผมตามปกติก่อนที่ผมเองจะเดินทางไปมหาลัยเพื่อเรียนหนังสือแล้วว่าผมจะเป็นห่วงลูกชายของผมที่ได้เจอกับพ่อที่แท้จริงของเขาวันนั้นถ้าไม่ใช่ว่าผมรีบพาน้องบังเอิญหนีออกมาก่อนคงโดนพี่พยัคฆ์คาดคั้นอย่างแน่นอนแต่จะทำยังไงได้สุดท้ายแล้ว เขาก็ไม่ได้คิดอะไรอยู่ดีวันนี้ผมทำงานของคณะจนเวลาล่วงเลยเกินกว่าที่ผมจะกลับไปรับลูกชายของผมได้ทันผมจึงโทรให้พี่เลี้ยงไปรับแทน แต่ผมต้องรีบทิ้งงานทุกอย่างเมื่อพี่เลี้ยงไปรับลูกชายของผมแล้วบอกว่าลูกชายของผมถูกรับตัวไปแล้วผมรีบเข้าไปดูในกลุ่มของผู้ปกครองที่ใช้คุยกันแล้วรู้เลยว่าผู้ปกครองกลุ่มนึง ได้พาตัวของลูกชายผมไปงานเลี้ยงโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตจากผมแล้วบ้านหลังนั้นก็คือบ้านของพี่พยัคฆ์ที่เป็นบ้านของแม่เขาเป็นที่ที่ผมไม่อยากกลับมาอีกเลยอ๊อดดดดดดดด!!!!อ๊อออออดดดดดดดดดดดด!!!!"มาหาใครคะ""ผมมารับลูก""เชิญด้านในค่ะ"ผมเดินเข้าไปภายในก่อนที่จะตรวจสายตาหันไปมองลูกชายของผมแต่แล้วผมก็ไม่เจอเขา แต่เสียงร้องไห้มาจากในครัวก็ดังขึ้น ผมเห็นลูกชายของผมโดนเพื่อนๆเอาเชือกมามัดขามัดแขนเอาไว้ ทั้งๆที่ในบ้านก็มีผู้ใหญ่มากมายแต่กลับไม่มีใครช่วยเหลือลูกชายข
กินเด็กเขาบอกว่าเป็นอมตะ ตอนที่ 17
เนตรผมคบกันกับพี่ธัญ มาเป็นเวลาถึง 3 ปีกว่าจนตอนนี้ผมเรียนถึงมหาลัยชั้นปี 4 แต่กว่าที่ผมจะเรียนจบก็ชั้นปีที่ 6 ถึงจะสามารถจบได้ผมคบกับพี่ธัญ ได้รู้นิสัยใจคอเขาดีมาโดยตลอดและระวังตัวเมื่อเขาออกไปเที่ยวตอนกลางคืนอยู่เสมอไปกับพี่พยัคฆ์ผมไม่ได้ห่วงอะไรเลยห่วงแต่ว่าเขาจะไปเที่ยวกับคนอื่นมากกว่าซึ่งวันนี้พี่ธัญ ก็ทำตัวแปลกๆบอกว่านัดไปดื่มกับพี่พยัคฆ์และคนอื่นๆในแก๊งค์แต่พอถามพี่พยัคฆ์แล้วพี่พยัคฆ์กลับไม่ว่างต้องไปดูแลหลานสาวของเขาแทนน้องสาวซึ่งผมก็จะตามพี่ธัญ ไปยังจุดหมายที่เขาพูดอะไร"พี่ธัญ ไม่ไปไม่ได้หรอกครับวันนี้ผมรู้สึกว่าผมไม่สบาย""พี่ไปไม่ได้พี่นัดกับเพื่อนไว้แล้ว""อยากไปก็ไปเถอะครับเนตรอยู่คนเดียวได้""ไม่งอนนะพี่อ่ะสงสารมันที่คิดเรื่องของน้องยิ้มแล้วก็คิดเรื่องของน้ำตาลพี่จะไปปลอบใจมันเอง""ก็ขอให้ไปปลอบใจพี่พยัคฆ์ครับไม่ใช่ว่าไปติดคนอื่นอย่าให้ผมจับได้นะครับว่าพี่นอกใจผมไม่อย่างนั้นคงหาว่าไม่เตือน""โถ่น้องเนตรน่ารักขนาดนี้พี่จะนอกใจไปหาใครได้ล่ะ""ก็ขอให้มันจริงตามคำพูดของพี่แล้วกัน""พี่รักน้องคนเดียวนะครับน้องเมียคนสวยของพี่""ก็บอกแล้วไงอยากไปก็ไป"และผมก็แอบตามเขาไปจริงๆเ
