บิดาผู้เห็นแก่ตัว 1/1

“แม่นมท่านอย่าได้ทำสีหน้าเช่นนั่นสิ ข้าไม่ได้เป็นอะไรมาก”

ไป๋อวี้หลันเอ่ยบอกกับหญิงวัยกลางคนตรงหน้าที่กำลังยืนน้ำตาคลออย่างน่าสงสารด้วยรอยยิ้มบางเบา

“อึก…คุณหนูของนม ใครกันถึงกล้าทำร้ายท่านจนเลือดตกยางออกถึงเพียงนี้เจ้าคะ”

หลิวหวังเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเจือโทสะเป็นอย่างมาก

“ก็คู่หมั้นสุดเลิศเลอของข้าอย่างไรเล่า เพื่อปกป้องสตรีที่เขารัก เขาถึงกับกล้าผลักข้าตกบันไดเชียวนะ แม่นมคิดว่าข้าควรที่จะตบแต่งกับบุรุษเช่นนี้อยู่อีกหรือไม่กัน”

ไป๋อวี้หลันเอ่ยตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉยราวกับว่าตัวนางกำลังบอกเล่าเรื่องราวทั่วไป แต่หญิงวัยกลางคนกลับมีสีหน้าตื่นตะลึเพราะความจริงที่ได้รับรู้

ตัวของหลิวหวังเองก็ไม่คาดคิดมาก่อนว่าองค์รัชทายาทจะกล้าลงมือทำร้ายคุณหนูของตนเองได้ถึงเพียงนี้

ยิ่งมองดูสภาพหญิงสาวที่ตนเองรักสุดหัวใจคอยเฝ้าฟูมฟักเลี้ยงดูมาอย่างทะนุถนอมกลับต้องมาเจ็บตัวเพราะบุรุษที่ได้ชื่อว่าเป็นคู่หมั้นของตนช่างน่าสงสารยิ่งนัก

ไหนจะบิดาที่เห็นแต่ผลประโยชน์และหลงมัวเมาในมารยาสตรีแพศยานางนั้นจนลืมสิ้นสิ่งที่นายหญิงของนางได้ร้องขอเอาไว้ก่อนตายว่าให้ดูแลปกป้องคุณหนูของนางให้ดีที่สุด

แต่ผ่านไปเพียงแค่สามเดือนนายท่านกลับลืมสิ้นแทบทุกสิ่งหลงมัวเมากับสตรีที่ตบแต่งเข้ามาทีหลังอย่างฮูหยินรองเป่าลี่อิน สตรีที่นายท่านช่วยเหลือเอาไว้เมื่อตอนเดินทางไปราชการที่ต่างเมือง

พอกลับมาเมืองหลวงสตรีนางนั้นก็ได้ตั้งท้องคุณหนูรองอย่าง ไป๋ลี่หลิน เสียแล้วนายหญิงเห็นว่าไม่สามารถทำร้ายเด็กตาดำ ๆ ที่ไม่มีความผิดได้จึงยอมเฉือนเนื้อหัวใจตัวเองเพื่อให้สามีของตนตบแต่งสตรีนางนั้นเข้ามาอยู่ในจวน

จนเวลาผ่านไปไม่นานสตรีร้ายกาจนางนั้นก็เริ่มเผยธาตุแท้ของตนเองออกมา นางชอบอวดเบ่งอำนาจใส่บ่าวไพร่ในจวน บ้างก็ตีสองหน้าใส่ร้ายฮูหยินเอกว่ารังแกนางอย่างนั้น กดขี่นางอย่างนี้

ส่วนบุรุษหูเบาไม่หนักแน่นอย่าง ไป๋ฮุ่ยหมิง ก็หลงเชื่อคำพูดพวกนั้นของนางจนทำให้พาลโกรธฮูหยินเอกที่ร่วมเรียงเคียงหมอนมาด้วยกันจนสร้างความเจ็บปวดให้กับมารดาของไป๋อวี้หลันและในที่สุด ซ่งเจียวเหมย ก็ตรอมใจตายลง

แต่แทนที่ไป๋ฮุ่ยหมิงจะรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุทำให้ฮูหยินเอกของตนเองต้องตรอมใจตายกลับกลายมาเป็นกล่าวโทษว่าเป็นเพราะไป๋อวี้หลันที่ทำตัวร้ายกาจ

จนทำให้มารดาของตนเองต้องป่วยตายเสียอย่างนั้น ซึ่งเรื่องนี้ก็คือหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้ไป๋อวี้หลันนั้นมีนิสัยโมโหร้าย ชอบอาละวาดเพื่อระบายอารมณ์ของตนเอง

พอคิดมาถึงตรงนี้ใบหน้างามก็คล้ายจะมืดครึ้มขึ้นมาอยู่ไม่น้อย เพราะถึงแม้ว่าบิดาจะหมางเมินไม่สนใจอยู่อย่างไร้ตัวตน

แต่ไป๋อวี้หลันคนเก่าก็ยังคงหวังในตัวบิดาไม่เอาไหนผู้นั้นอยู่เสมอ แต่สำหรับไป๋อวี้หลันคนใหม่นี้นางบอกเลยว่าไม่มีแม้เศษเสี้ยวความคิดที่จะหวังในตัวบิดาผู้นั้น ไม่หวังในความรัก ความเมตตา ความเอ็นดูจากอีกฝ่ายอีกต่อไป

“คุณหนูผ้าสะอาดกับน้ำอุ่นบ่าวเตรียมเสร็จเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ” เสี่ยงอิงเอ่ยบอกหลังจากเดินเข้ามาภายในเรือนของผู้เป็นนาย

“อื้ม ขอบใจเจ้ามาก แม่นมข้าขอตัวไปอาบน้ำก่อนก็แล้วกัน เอาไว้พวกเราค่อยมาพูดคุยเรื่องนี้อีกที”

หญิงสาวเอ่ยจบก็เดินออกจากเรือนไปยังห้องอาบน้ำในทันทีโดยไม่ได้สนใจเสียงเรียกของทั้งสองคนอีกต่อไป

เมื่อเดินเข้ามาถึงภายในห้องอาบน้ำ สิ่งแรกที่ไป๋อวี้หลันทำก็คือการสำรวจแผลบนขมับด้านขวาที่เป็นแผล

ปรากฏว่ามีรอยแผลแตกขนาดไม่ใหญ่มากแต่ก็ไม่เล็กมากตรงบริเวณขมับด้านขวา ดังนั้นหญิงสาวจึงได้ใช้ผ้าสะอาดชุบน้ำอุ่นก่อนจะค่อย ๆ เช็ดคราบเลือดออกจากใบหน้าของตนเองอย่าช้า ๆ

จนในที่สุดใบหน้าสวยก็เผยให้เห็นผ่านภาพที่สะท้อนอยู่ในกระจกตรงหน้าของนาง

หญิงสาวที่มีใบหน้าเรียวสวย ดวงตาเรียวหงส์สีเหลืองอำพันที่ปกคลุมไปด้วยแผงขนตางอนยาว จมูกเชิดรั้นเล็กน้อยรับกับปากบางอวบอิ่มสีชมพู

ผมยาวสลวยสีน้ำหมึกเงางามที่ปล่อยให้แผ่นยาวลงเต็มแผ่นหลังยาวลงไปจนถึงสะโพกงาม ภาพหญิงสาวตรงหน้านั้นช่างงดงามและน่าหลงใหลอย่างที่นางไม่เคยได้พบเห็น

แต่ก็ต้องบอกว่านางร้ายในเรื่องนี้ตามที่นิยายได้บรรยายเอาไว้ก็ถือว่าตรงปกตามที่บรรยายเอาไว้ ไป๋อวี้หลันนั้นเป็นสตรีที่งดงามหาใครเปรียบได้ยาก

เพียงแต่ต่อให้มีใบหน้าที่งดงามแล้วอย่างไร้ถ้านิสัยร้ายกาจผู้คนต่างก็เมินหน้าหนีได้เช่นกัน

หลังจากที่สำรวจดูร่างกายจนเสร็จเรียบร้อยแล้ว ไป๋อวี้หลันจึงได้อาบน้ำชำระร่างกายของตนเอง ก่อนที่จะสวมใส่ชุดคลุมแล้วกลับเข้าไปยังเรือนของตนเอง

เพื่อเปลี่ยนเป็นชุดอื่น โดยแม่นมหลิวกับเสี่ยวอิงเองก็ยังคงนั่งรอหญิงสาวอยู่ภายในห้องด้วยท่าทีสงบนิ่งอยู่เช่นนั้นตลอด

เผื่อคุณหนูของพวกตนจะเรียกใช้ไป๋อวี้หลันที่เพิ่งจะแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยก็ต้องถอนหายใจออกมายาว ๆ หนึ่งครั้งเมื่อได้ยินเสียงที่น่ารำคาญของใครบางคนดังขึ้นที่หน้าเรือน

“เจ้าอยู่ไหนโผล่หัวออกมาเดี๋ยวนี้นะนังไป๋อวี้หลัน!”

เสียงแหลมสูงของไป๋ลี่หลินหรือสาวสุดที่รักของท่านเสนาบดีไป๋ที่อยู่ต่อหน้าบิดาจะเป็นหญิงสาวเรียบร้อย อ่อนช้อยกิริยางดงาม

แต่พออยู่กันตามลำพังกับพี่สาวต่างมารดากลับกลายร่างเป็นสตรีร้ายกาจเสียอย่างนั้น ชอบอิจฉาในรูปโฉมของพี่สาวต่างมารดา คอยหาทางกลั่นแกล้งอีกฝ่ายให้โมโหอยู่บ่อยครั้ง