LOGINShare
บทที่ 38
Last Updated:
2025-06-11 10:43:19บทที่ 38
“หมดฤทธิ์แล้วเหรอ ถ้าหมดฤทธิ์แล้ว ฉันจะได้ทำต่อ”
“กรุณาเถอะนะคะ จันทร์ไม่ต้องการแบบนี้”
“แล้วต้องการแบบไหน หรือว่าชอบแบบซาดิสม์ ฉันก็จัดให้ได้นะ อ้อ...บางทีเด็กจิตๆ อย่างเธออาจจะชอบแบบที่ว่าก็ได้ ทำไมฉันถึงโง่นักนะ”
รังสิมันต์หัวเราะเสียงหื่นในลำคอ ก่อนจะละมือข้างหนึ่งมาคลายเนกไทน์ของตัวเองออก จากนั้นก็กระชากมันมา แล้วรวบแขนทั้งสองข้างของจันทริกามามัดข้อมือด้วยเนกไทน์เส้นนั้น หญิงสาวได้แต่เบิกตากว้างไม่คิดว่ารังสิมันต์จะทำอะไรรุนแรงอย่างที่เขาว่าจริงๆ
“คุณตะวันคะได้โปรด...” เธอขอร้องเขาเสียงสั่น
“ได้สิ แบบนี้ฉันก็สุดโปรดเหมือนกัน”
เรียวปากหยักคลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์ ตาสาดประกายบางอย่างที่ทำเอาร่างบางสะท้าน และหลังจากนั้นจันทริกาก็ถูกผลักให้นอนหงายหลังลงไปบนโซฟา ก่อนที่รังสิมันต์จะจับสองมือที่ถูกมัดด้วยเนกไทน์ขึ้นวางไว้เหนือศีรษะของเธอ
ร่างบางนอนตัวเกร็งขณะที่เขาเริ่มลงมือถลกชายเสื้อของเธอขึ้นไปกองไว้เหนือเนินอก ตามด้วยเสื้อชั้นในลูกไม้สีหวาน เปิดเปลือยส่วนสำคัญช่วงบนให้เป็นอิสระ ก่อนที่ปากและมือของเขาจะทำตามใจตัวเอง จันทริกาเกร็งร่างกายรอรับความเจ็บปวดจากการกระทำแบบซาดิสม์อย่างที่รังสิมันต์บอกไว้ ทว่าเพียงครู่เดียวร่างของเธอก็เปลี่ยนเป็นอ่อนระทวย เพราะความซาดิสม์ของเขามันช่างเร่าร้อนเหลือคณา
เรี่ยวแรงเหมือนจะหายไปหมดสิ้น แขนขาเหมือนจะอ่อนเปลี้ย หากแต่บางส่วนกลับเกร็งชูชันสั่นระริกและเบ่งบานขึ้นรับสัมผัสจากปากและลิ้นร้อนๆ ของเขา ไม่ต่างอะไรกับดอกไม้ที่ถูกหยาดฝนหลั่งชโลมใส่ไม่ขาดสาย
รังสิมันต์เชยชมความกลมกลึงอวบอิ่มอย่างตะกละตะกลาม ทว่าเร่าร้อนสุดๆ ก่อนที่ใบหน้าของเขาจะเคลื่อนต่ำลงไปเรื่อยๆ และหลังจากนั้นไม่นานความเย็นวาบก็มาเยือนร่างกายส่วนล่างของจันทริกา เมื่ออาภรณ์ทั้งสองชิ้นถูกปลดเปลื้องออกไป
“คุณตะวัน...อื้อ...”
ชื่อนั้นถูกเรียกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ใบหน้าสวยหวานสะบัดไปมา เมื่อเรียวขาทั้งสองข้างถูกผลักให้แยกห่างจากกัน ก่อนที่ปากและลิ้นจะแตะต้องลงบนความสาวสด แล้วสูดซดเอาความหอมหวานตามชอบใจ
ปากอิ่มได้แต่หวีดร้องครั้งแล้วครั้งเล่า มือทั้งสองที่ถูกมัดเอาไว้อยากจะตวัดกอดเขาตามความเคยชิน หากแต่จันทริกากลับทำไม่ได้ มันเป็นความทรมานที่ปะปนมากับความซ่านสยิวอย่างรุนแรง จากนั้นความรู้สึกทั้งหมดก็ทะยานโลดขึ้นอีกหลายเท่าตัว เมื่อบางสิ่งบางอย่างโจนจ้วงเข้ามาเติมเต็มในกายเธอ
โซฟาตัวยาวนั้นสั่นไหวตามแรงโยกขยับของร่างกายแข็งแรงที่เต็มไปด้วยพละกำลัง เขาถาโถมใส่เธอครั้งแล้วครั้งเล่า เรียกเสียงหวีดครางให้ดังระงมไปทั่วห้องนั่งเล่นต่อเนื่องอยู่หลายนาที กว่าที่รังสิมันต์จะยอมปลดปล่อยตัวเองสู่ความอุ่นนุ่มจนหมดสิ้น...
ร่างสูงลุกจากเก้าอี้ประจำตำแหน่งหลังจากเคลียร์เอกสารบนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว ลำขาแข็งแรงก้าวออกจากห้องทำงาน และเดินสำรวจดูบรรยากาศของห้างสรรพสินค้าอย่างที่เคยทำเป็นประจำ เขาเดินปะปนกับลูกค้าและหมั่นสังเกตสิ่งเล็กๆ น้อยๆ เพื่อนำมาปรับปรุงงานให้ดีขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งน้อยคนนักจะรู้ว่าเขาคือผู้บริหารสูงสุดของห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ ส่วนใหญ่คนที่รู้จะเป็นพวกเจ้าของร้านซึ่งมาใช้บริการเช่าพื้นที่เสียมากกว่า
รังสิมันต์พาตัวเองเดินไปถึงบริเวณหน้าห้องน้ำชั้นสี่ ก็เห็นว่าผู้จัดการห้างกำลังยืนคุยอยู่กับหัวหน้าแม่บ้านด้วยสีหน้ายุ่งยากใจ รังสิมันต์จึงเดินตรงเข้าไปถามทันที
“มีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า”
“เอ่อ...คือเราโดนลูกค้าคอมเพลนเรื่องความสะอาดของห้องน้ำน่ะครับคุณตะวัน” ผู้จัดการห้างเป็นคนตอบคำถาม สีหน้าเจื่อนไปเล็กน้อย เพราะกลัวว่ารังสิมันต์จะดุเอา
“ทำไมล่ะ คนทำความสะอาดไปไหนเสียหมด”
“แม่บ้านลางานพร้อมกันสองคนครับ คนหนึ่งลาล่วงหน้าไปงานศพญาติที่ต่างจังหวัดสามวัน อีกคนเพิ่งจะลาฉุกเฉินเพราะปวดท้องไส้ติ่งครับ หมอต้องผ่าตัดด่วน ส่วนคนที่เหลือก็วิ่งขึ้นวิ่งลงทำความสะอาดทีละชั้นแต่ไม่ทันครับคุณตะวัน”
“ไม่เป็นไร ผมมีคนว่างอยู่เดี๋ยวจะเรียกมาช่วย”
บอกเสร็จรังสิมันต์ก็หยิบเอาโทรศัพท์มือถือของตัวเอง กดหาเบอร์ของจันทริกาแล้วจัดการโทร.ออกทันที
“จันทริกามาหาฉันที่ห้าง” เขาออกคำสั่งทันทีเมื่อจันทริกากดรับสาย
“มีเรื่องอะไรเหรอคะ จันทร์ยังทำงานบ้านไม่เสร็จ” เสียงหวานถามกลับมาอย่างงงๆ
“เธอมีหน้าที่ทำตามคำสั่ง ไม่ได้มีหน้าที่ถาม เดี๋ยวฉันจะให้อุ้ยคำมาส่ง เสร็จธุระทางนี้แล้ว เธอค่อยกลับไปทำงานบ้านต่อ”
“ค่ะ”
จันทริกาได้แต่รับคำ จากนั้นก็ปิดเตารีด และเก็บผ้าที่รีดเสร็จบางส่วนขึ้นไปไว้ที่ห้องนอนของรังสิมันต์ พอกลับลงมาก็เห็นว่าอุ้ยคำมารออยู่แล้ว
อุ้ยคำขับรถมาส่งจันทริกาที่ห้างสรรพสินค้า แล้วพาเธอขึ้นไปหารังสิมันต์ที่ห้องทำงานตามที่เขาบอกไว้ ร่างสูงลุกจากเก้าอี้ บอกสั้นๆ ว่าให้จันทริกาเดินตามเขาไป และหญิงสาวก็เดินตามไปเงียบๆ โดยไม่กล้าเอ่ยปากถามใดๆ
“คนที่ผมบอกว่าจะช่วยล้างห้องน้ำอยู่นี่แล้ว พาตัวไปได้เลย อ้อ...อย่าลืมไปหาชุดแม่บ้านให้ใส่ด้วยล่ะ ส่วนวิธีทำความสะอาดไม่ต้องสอน เพราะเด็กคนนี้ถนัดอยู่แล้ว” รังสิมันต์บอกกับสินชัยผู้จัดการห้าง และจันทริกาก็เพิ่งรู้ตอนนั้นเองว่ารังสิมันต์เรียกเธอมาที่นี่เพราะอะไร
“ตามผมมา”
Latest chapter
ตะวันพ่ายจันทร์ บทที่ 44
บทที่ 44ผู้หญิงดีพร้อมที่เขาหมายถึงก็คือธรินดา น้องสาวบุญธรรมของปรัชญ์นั่นเอง เขารู้ดีว่าปรัชญ์รู้สึกลึกซึ้งกับธรินดามากกว่าน้องสาวนอกไส้ แต่มันก็ทำปากแข็งไม่เคยยอมรับความจริงกับเขาออกมาตรงๆ จนเขานึกอยากแกล้ง ถึงขนาดต้องลงทุนว่าจะไปหาธรินดาที่กรุงเทพฯ ซึ่งมันได้ผลเพราะไอ้บ้านั่นร้อนรนจนเปลี่ยนใจไปกับเขาเพื่อกันท่า ทั้งๆ ที่ตอนแรกปฏิเสธเสียงแข็งว่าจะไม่ไป ส่วนอีกเหตุผลที่เป็นเหตุผลส่วนตัวแบบไม่ได้บอกใคร ก็คืออยากทำให้ผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้รู้ว่า แม้เขาจะร่วมรักกับเธอบ่อยแค่ไหนและบางครั้งอาจจะเผลออ่อนโยนไปบ้าง แต่เธอก็ไม่เคยมีความหมายมากไปกว่าเมียบำเรอ ที่เขาไม่เคยคิดจะยกย่องเชิดชู เขายังมองหาผู้หญิงอื่นมาอยู่เคียงข้างในฐานะภรรยาตัวจริงแทนที่ศศิประภา ซึ่งจันทริกาไม่มีวันจะได้เป็น ไม่มีวัน!“ค่ะ”‘ค่ะ’ สั้นๆ เหมือนกลัวดอกพิกุลจะร่วงออกจากปากเช่นเดิม จากนั้นก็ทำหน้านิ่งจนอ่านความรู้สึกไม่ออก ยิ่งทำให้คนที่กำลังจะไปหงุดหงิดมากกว่าเดิม ทั้งๆ ที่เขาบอกว่าจะไปหาผู้หญิงที่ดีพร้อมมากกว่า เพราะอยากเห็นสีหน้าและแววตาที่เจ็บปวดของเธอ แต่จันทริกากลับนิ่งเฉย นิ่งจนกลายเป็นเขาที่ออกอาการเ
ตะวันพ่ายจันทร์ บทที่ 43
บทที่ 43 อากาศในยามอรุณรุ่งยังคงมีหมอกลงหนาทึบ ทำให้บรรยากาศทั่วอาณาบริเวณหนาวเย็นเหมือนเช่นทุกเช้า โดยเฉพาะในช่วงเวลาตีสี่กว่าๆ แบบนี้ หากเช้านี้จันทริกากลับรู้สึกว่าความหนาวเย็นนั้นไม่ได้กระทบผิวกายของเธอมากเท่าไหร่ เพราะมีความอบอุ่นบางอย่างที่คอยโอบล้อม ทำให้ร่างบางเผลอซุกเข้าหาความอบอุ่นนั้นอย่างลืมตัว ครั้นพอลืมตาตื่นก็รีบถอยห่างแบบเป็นอัตโนมัติเช่นกัน ทว่าแค่แรงดิ้นเบาๆ นั้นก็ทำให้คนที่นอนอยู่ข้างๆ ตวัดแขนคว้าเอาร่างบางเข้าไปนอนกอดอีกครั้ง จันทริกาแก้มแดงซ่านท่ามกลางความมืดเพราะรู้สึกได้ว่า ร่างกายของรังสิมันต์ยังคงเปลือยเปล่า “จะขยับไปไหน” เขาพึมพำทั้งที่ยังไม่ลืมตา แขนแกร่งกอดร่างบางมาแนบชิดแน่นกว่าเดิม “จันทร์ต้องลุกแล้วค่ะ คุณปล่อยจันทร์เถอะนะคะ” “ไม่ปล่อย จะรีบตื่นไปไหนแต่เช้า” “ตื่นไปเตรียมอาหารให้คุณ และเตรียมตัวไปทำงานไงคะ” “วันนี้เธอไม่ต้องไปทำงาน ส่วนอาหารเช้าฉันก็ไม่กิน เพราะฉะนั้นตอนนี้เธอมีหน้าที่นอนนิ่งๆ ให้ฉันกอดก็พอ ห้องเธอหนาวจะตายไม่รู้หรือไง” “ไหนคุณ
ตะวันพ่ายจันทร์ บทที่ 42
บทที่ 42สี่โมงเย็นของวันนั้น รังสิมันต์ออกจากห้องทำงานแล้วลงมาหาจันทริกาที่ห้องล็อกเกอร์ สั่งให้เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าและกลับบ้านพร้อมเขา ทั้งๆ ที่เวลาเลิกงานของพนักงานกะเช้าคือหกโมงเย็น“เธอยังกินยาคุมอยู่หรือเปล่า” รังสิมันต์ถามขณะนั่งรับประทานมื้อเย็นอยู่ที่โต๊ะในห้องอาหารของคฤหาสน์หลังใหญ่“กินค่ะ” คำตอบนั้นเป็นคำตอบที่สั้นๆ น้ำเสียงราบเรียบ แต่หัวใจหม่นหมองมากเหลือเกิน เพราะรังสิมันต์ดูเหมือนจะกังวลและย้ำเรื่องนี้กับเธออยู่บ่อยครั้ง เขาคงกลัวว่าจะมีความผิดพลาดเกิดขึ้นและเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาจะอุบัติในท้องของผู้หญิงที่เขามองว่าเลวร้ายอย่างเธอ“งั้นก็ดี คืนนี้เธอขึ้นไปนอนกับฉัน”ช่างเป็นคำสั่งที่พูดออกมาได้อย่างเฉยเมยเย็นชาราวกับสั่งไปเธอทำงานทั่วไป แต่คนไม่มีทางเลือกอย่างเธอจะต่อต้านหรือปฏิเสธอะไรได้ ในเมื่อความต้องการของเขาคือสิ่งที่เธอต้องทำตามหลังจากเก็บโต๊ะเสร็จ จันทริกาก็เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า บอกให้เมสซี่นอนรออยู่ที่ห้อง เพราะรู้ดีว่าเมื่อรังสิมันต์บรรลุความต้องการของเขาแล้ว เธอก็จะต้องกลับลงมานอนที่ห้องเล็กๆ ห้องนี้ดังเดิมแม้ครั้งนี้จะไม่ใช่ครั้งแรก แต่ความกระดากอายยา
ตะวันพ่ายจันทร์ บทที่ 41
บทที่ 41รถที่สมรรถสูงสมราคาแล่นฉิวเข้ามาในที่จอดประจำโดยใช้เวลาไม่นานนัก รังสิมันต์ก้าวลงจากรถแล้วสั่งให้จันทริกาเดินไปหาหัวหน้าแม่บ้านที่ห้องล็อกเกอร์ ส่วนตัวเองตรงขึ้นไปยังห้องทำงานเพราะเมื่อวานนี้ทราบแล้วว่าห้องล็อกเกอร์อยู่ตรงไหน จันทริกาจึงไปหาหัวหน้าแม่บ้านที่นั่นโดยไม่ต้องมีใครพาไป หลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จเธอได้รับมอบหมายให้ทำความสะอาดห้องน้ำที่ชั้นสามและชั้นสี่เช่นเดิม หญิงสาวพยายามมองหาคนในบ้านที่รังสิมันต์ให้มาทำงานที่นี่ ทว่าก็ไม่ได้พบใคร เพราะทุกคนอยู่ในแผนกอาหารสดกันหมด เธอจึงได้แต่ทำหน้าที่ของตัวเองโดยไม่มีโอกาสได้พูดคุยทักทายกับใครเลย ร่างเล็กบางที่กำลังหิ้วถังน้ำและไม้ถูพื้นเข้าไปห้องน้ำ ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตัวเองตกเป็นเป้าสายตาของรังสิมันต์อยู่แทบจะทุกย่างก้าว เพียงแต่วันนี้เขายืนมองอยู่ไกลๆ ไม่ได้เข้ามาคุมแจอยู่ข้างในเหมือนเมื่อวาน หลังจากที่เข้าไปทำความสะอาดห้องน้ำชั้นสามเสร็จ จันทริกาถืออุปกรณ์ทั้งหมดออกมาด้านนอก เตรียมจะไปทำความสะอาดที่ห้องน้ำชั้นสี่ต่อ แต่เธอต้องหันหลังกลับไปมอง เมื่อมีใครบางคนเรียกชื่อเธออย่างคุ้นเคย
ตะวันพ่ายจันทร์ บทที่ 40
บทที่ 40เวลาเกือบสี่ทุ่ม กว่าที่รังสิมันต์กับปรัชญ์จะแยกย้ายกันกลับบ้าน แม้ปากบอกว่าจะไปดื่มเหล้าด้วยกัน แต่ต่างคนต่างก็ไม่ได้ดื่มหนักอะไร ส่วนใหญ่จะเป็นคุยกันสัพเพเหระซะมากกว่า หรือถ้าให้พูดตรงๆ เรื่องดื่มเหล้ามันก็เป็นแค่ข้ออ้างสำหรับการออกไปเที่ยวเตร่ตามประสาผู้ชายโสดเท่านั้นออดี้สีเหลืองแล่นมาจอดที่หน้าบ้านอย่างคล่องตัว คนขับจัดการดับเครื่องดึงกุญแจออกแล้วเดินตรงเข้าไปในบ้านเลย โดยไม่ได้สนใจจะขับรถราคาแรงนั้นไปจอดในโรงรถแต่อย่างใด ด้านนอกไฟยังคงสว่างไสว ทว่าภายในบ้านไฟกลับถูกปิดเกือบทุกดวง ยกเว้นตรงบริเวณทางขึ้นบันไดชั้นสองเท่านั้นที่เปิดอยู่ร่างสูงก้าวขาไปยังบันไดเพื่อขึ้นห้อง ทว่าอยู่ๆ ก็เปลี่ยนใจกะทันหัน หันหลังกลับแล้วเดินตรงไปยังห้องนอนชั้นล่างแทนเขาหยิบกุญแจสำรองที่แอบเก็บไว้ติดตัวตลอดเวลาออกมา กำลังจะไขเข้าไปอย่างถือวิสาสะ แต่ก็ชะงักมือเอาไว้เมื่อได้ยินเสียงหวานแว่วดังออกมานอกห้องเบาๆ“นอนลงๆ เป็นเด็กว่าง่าย นอนได้แล้วเมสซี่ วันนี้จันทร์ง่วงมาก แล้วก็ไม่มีอะไรจะคุยให้เมสซี่ฟังด้วย ฝันดีนะ”แม้เสียงนั้นจะเล็ดลอดออกนอกห้องมาแค่แผ่วเบา แต่ด้วยบรรยากาศที่เงียบเชียบของบ้าน ร
ตะวันพ่ายจันทร์ บทที่ 39
บทที่ 39สินชัยเดินนำไปทางห้องล็อกเกอร์ของแม่บ้าน บอกหัวหน้าแม่บ้านให้หาชุดให้จันทริกาเปลี่ยน จากนั้นหญิงสาวก็ถืออุปกรณ์ทำความสะอาดเดินตามหัวหน้าแม่บ้านไปยังห้องน้ำที่อยู่ชั้นสาม “เดี๋ยวทำที่นี่เสร็จ ขึ้นไปทำที่ชั้นสี่ต่อเลยนะ” หัวหน้าแม่บ้านออกคำสั่งกับจันทริกาอีกคน “ค่ะ” “งั้นก็ลงมือได้เลย เดี๋ยวป้าจะไปตรวจความเรียบร้อยที่ชั้นอื่นก่อน เสร็จแล้วจะขึ้นมาตรวจดูที่ชั้นสามอีกรอบ” หัวหน้าแม่บ้านบอกเสร็จก็ออกไปจากห้องน้ำชั้นนั้น เพื่อไปตรวจความเรียบร้อยของชั้นอื่นๆ ตามหน้าที่ตัวเอง ประตูห้องน้ำที่ถูกแขวนป้ายด้านนอกว่ากำลังทำควาสะอาดถูกผลักเข้ามาอีกรอบ ทำให้จันทริกาซึ่งกำลังตั้งหน้าตั้งตาขัดล้างทำความสะอาดห้องน้ำอยู่หันขวับไปมอง แล้วก็เห็นว่าคนที่เข้ามานั้นก็คือรังสิมันต์นั่นเอง “คุณตะวัน…” “ฉันแค่เข้ามาดูเธอว่าทำความสะอาดได้เรียบร้อยดีหรือเปล่า” ได้ยินคำตอบแบบนั้นจันทริกาก็หันไปตั้งหน้าตั้งตาทำความสะอาดต่อ โดยไม่ได้พูดจาใดๆ กับเขาอีก เสร็จจากห้องนั้นก็ต่อห้องนี้ จนกระทั่งครบทุกห้
You may also like
เรื่องสั้นอีโรติก LOVE NC 25+++
C33.7K viewsกลรักร้าย เจ้านายมาเฟีย Love Beginning
MaNIE-STORY19.0K viewsคลั่งรักสุดใจของนายCEO
นครแสงจันทร์74.1K viewsลุ้นรักคุณแม่ตัวแสบ
ผู้แสวงหาชีวิตที่เป็นสุข57.8K viewsจำเลยไม่ได้รัก
MoonlightNstar290 viewsลูกสาวเพื่อน ขอหลบฝน
แย้มบานในฤดูหนาว138 viewsOne Night Stand กลายเป็นแฟนได้ไง
แสนดาริกา856 viewsแสงจันทร์ขาวของเขา
นัก(ละ)เลง229 views
