LOGINShare
ข่าวดี หรือ ข่าวร้าย? 2
Last Updated:
2025-06-24 08:35:33
Latest chapter
ตื๊อรักวาณิช ขวากหนาม 4
"เหอหลาง...""ข้าจะไป""ข้าไม่ให้ท่านไป!" นางสวนเขาขึ้นมาทันทีเช่นกัน "พวกเขาจะให้ท่านไปเสี่ยงอันตรายนะ!""แต่มันเป็นโอกาสเดียวที่จะได้แก้แค้นตามที่เราตกลงกันไว้" ไป๋จิ้งเหอพูดเสียงเครียด "หากข้าไม่ไป และรัชทายาทพ่ายให้องค์ชายใหญ่ ถึงตอนนั้นเราก็ไม่อาจทำอะไรได้นอกจากรอความตาย""...ที่แท้ท่านก็ยังจำข้อตกลงนั้นได้ ทั้งๆ ที่ข้าตั้งใจจะลืมมัน แล้วใช้ชีวิตอยู่กับท่านและลูกๆ อย่างมีความสุข" น้ำตาหยดแล้วหยดเล่า รินร่วงจากดวงตากลมโต นางใส่ใจเรื่องนี้มากกว่าความเป็นไปของบ้านเมืองเสียอีก"ไม่ใช่เจ้าหรอกรึที่บีบให้ข้าทำสัญญาบ้าๆ นี่?" เขาอดถามไม่ได้"แล้วเคยเห็นข้าพูดถึงเรื่องนี้อีกไหมล่ะ?" นางเกลียดคนฟื้นฝอยหาตะเข็บที่สุด!""อ้อ..." ไป๋จิ้งเหอชักจะคุมอารมณ์ไว้ไม่ไหว "แล้ววันนั้นใครกันที่บอกหนี่เอ๋อร์ว่าคลอดลูกแล้วจะไปจากที่นี่...""ไป๋จิ้งเหอ!" คำพูดนี้แทงใจนางอย่างรุนแรง "ถ้าท่านอยากจะไปตายก็เรื่องของท่าน ไม่ต้องเอาเรื่องในอดีตมาอ้าง!"นางเอ่ย โทสะพุ่งพล่าน "ได้ ในเมื่อนายท่านไป๋กรุณาจำข้อตกลงของท่านได้ ท่านก็ไปเสีย ฆ่าฉู่หลานเทียนให้ได้ แต่พอท่านกลับมา ท่านจะไม่ได้เห็นหน้าข้าอีก!""ข้ารึเอาเร
ตื๊อรักวาณิช ขวากหนาม 3
ซื่อเซี่ยยี่หรี่ตามอง "ท่าทางเหมือนพวกองครักษ์ในวังหลวง"ไป๋จิ้งเหอเองก็รู้สึกกดดันไม่แพ้กัน ก่อนหันไปถามเฉี่ยวเหมย "เสวี่ยเอ๋อร์กับหนี่เอ๋อร์ล่ะ?""ตอนเขามาขอพบท่าน เสวี่ยเอ๋อร์เป็นผู้ไปต้อนรับขอรับ ส่วนหนี่เอ๋อร์ก็ไปเป็นเพื่อนเสวี่ยเอ๋อร์" เฉี่ยวเหมยตอบเขานึกขุ่นใจ ปกติเขาจะให้นางอยู่แต่งในห้อง แต่ช่วงนี้นางดูไม่ร่าเริงเท่าใดก็เลยยอมให้นางออกมาเดินเล่นบ้าง กลับเป็นจังหวะเดี๋ยวกับที่คนของราชสำนักมาพอดีสองเท้ารีบก้าวเร็วขึ้นกว่าเดิม เพียงอึดใจก็มาถึงห้องรับแขก ทันทีที่เข้าไปด้านในและเห็นว่าใครคือแขกผู้มาเยือน ทั้งเขาและซื่อเซี่ยยี่ก็ต้องเบิกตากว้าง สองขาทรุดคุกเข่าลงกับพื้น"นี่ๆ ตอนจิ้งเหอเด็กๆ เคยพาข้าไปที่คอกวัวแล้วจุดไฟเผาหางวัวเล่น วัวมันก็เลยคลั่งพังคอกกันเข้ามา วิ่งหนีเอาชีวิตรอดกันแทบตาย""จริงหรือเจ้าคะ นายท่านซุกซนถึงเพียงนั้นเชียว""จริงสิ ยังมีวีรกรรมร้ายกาจที่เจ้าไม่รู้มากกว่านี้อีกนะ""ไป๋จิ้งเหอ/ซื่อเซี่ยยี่ ถวายบังคมองค์รัชทายาท!"บุรุษที่กำลังคุยกับหมิงเสวี่ยหันมาทำหน้ามุ่ย ยกมือโบกไปมา "ลุกขึ้นๆ วันนี้เราเป็นแค่คุณชายไห่เยี่ยน""เอ๋? รัชทายาท?" หมิงเสวี่ยทำหน้าเลิ่
ตื๊อรักวาณิช ขวากหนาม 2
เขาแกล้งเมินท่าทีฉุนเฉียวของนาง "ว่าต่อสิ...""ถ้าจับพวกเจ้ามาบดผสมแล้วแบ่งครึ่งกันก็ดี เจ้าจะได้เอาความจริงใจจากนางไป ส่วนนางก็จะได้ความคิดอ่านที่เป็นผู้ใหญ่จากเจ้ามา แต่อย่างหลังเนี่ยมันสอนกันไม่ได้ มันต้องมาจากประสบการณ์นี่สิ...""สรุปว่าต้องรอนางโตเป็นผู้ใหญ่ ถึงจะคิดได้?""ก็...ประมาณนั้น""ถ้าสรุปได้แบบนั้นก็เลิกคุยเถอะ""มีเมียเด็กก็ต้องทำใจล่ะ" นางหัวเราะลั่นไป๋จิ้งเหอปรายตามองซื่อเซี่ยยี่แล้วถอนใจ "ก็คงต้องรอ...หวังว่าข้าจะรอไหว""เจ้ากับนางห่างกันไม่ถึงสิบปี เจ้าพูดราวกับตาแก่วัยตะบันน้ำกิน" นางบุ้ยปาก"ข้าไม่ได้เกี่ยงเรื่องเวลา ข้าเพียงกลัวว่า...ใจข้าจะหมดแรงเสียก่อน""พุทธโธ่พุทธถัง ถ้าใจเจ้าจะเปราะปานนั้นก็เอาหัวโขกไหเหล้าตายไปเสียเถิด" พูดพลางเหวี่ยงไหเหล้าไปให้ "ผ่านศึกมานับร้อย จะตายเพราะรอสาวก็ให้รู้ไปสิ""ตอนนี้ข้าจะปวดศีรษะตายเพราะท่านนี่แหละ" ไป๋จิ้งเหอบ่นแต่เริ่มยิ้มออกมาได้ "เมื่อไหร่จะกลับฉางอัน ปล่อยท่านโหวรอนานแล้วนะ""รายนั้นก็เหมือนกัน ถ้ารอข้าไม่ได้ก็ให้รู้ไป" เซี่ยยี่ว่า "อีกอย่างธุระที่นี่ยังไม่เสร็จจะให้ไปได้อย่างไร?""จะอยู่ข้าก็ไม่ว่า...แต่ ช่วยนอนให้
ตื๊อรักวาณิช ขวากหนาม 1
"เสี่ยวเหอ เจ้าลูกเต่า บรรยากาศกำลังดีๆ เจ้าก็ทำเสียไปซะทุกที" เซี่ยยี่บ่นหงุงหงิง เมื่อได้ยินว่าคู่นี้โต้เถียงกันอีกแล้ว ยิ่งฟังดูยิ่งทนไม่ได้ ต้องดึงหูเจ้าหนูผู้นี้ออกมานอกเมือง ถามไถ่สาเหตุเสียหน่อย"แล้วความผิดข้าหรือ? ข้าทั้งง้องอน ทั้งเอาใจสารพัด นางก็ยังไม่ยอมแต่งงานให้ข้า""การแต่งงานสำคัญมากหรือไรกัน?" ซื่อเซี่ยยี่ถามกลับ "ในเมื่อนางยังไม่อยากแต่ง ก็อยู่ไปแบบนี้ไม่เห็นจะเป็นไร""แต่นางพอใจกับแค่การเป็นฮูหยินน้อยหรืออย่างไร?""ก็นางพอใจเท่านี้ สำหรับนาง ตำแหน่งฮูหยินน้อยฮูหยินใหญ่นั่นอาจไม่สำคัญเท่ากับการได้อยู่กับเจ้าก็ได้""อยู่กับข้าจนตั้งครรภ์ เป็นนางที่เสียหาย" เขาเถียงไม่ลดละ"แล้วนางเคยตัดพ้อกับเจ้าเรื่องนี้หรือไม่? ถ้าไม่ แล้วเจ้ามีสิทธิ์ไปคิดอะไรแทนนาง?"คราวนี้ไป๋จิ้งเหอจนใจจะตอบ เขา...คิดแทนนางจริงๆ "ข้าเพียงเกรงว่า นางอาจจะคิดแต่ไม่อยากพูดออกมา..." เขาถอนใจ "หรือนางจะไม่คิดจริงๆ""ข้าว่าพวกเจ้าสองคนคล้ายกันนะ" เซี่ยยี่ถอนใจกลัดกลุ้ม "คนหนึ่งชอบคิดแทนผู้อื่น อีกคนก็คิดเองเออเอง""ข้าใส่ใจนางต่างหาก""ใส่ใจหรือบงการชีวิตนาง?""บงการ? บงการอันใด ข้าให้สิทธิ์นางเลือกมา
ตื๊อรักวาณิช เซาปิ่งกับก้างขวางคอ 4
หมิงเสวี่ยอับอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ใด นางรีบดึงร่างเขามาบังกายเปลือยของนาง แต่เพราะดึงเข้ามาแรงไป ส่วนนั้นของเขาจึงสอดลึกเข้าไปในร่างนางมากกว่าเดิม"อ๊ะ!" ฮูหยินน้อยหลุดเสียงร้องออกมา"จะทำต่อก็ได้นะ ข้าไม่ถือหรอก" เซี่ยยี่ท้าวแขนข้างหนึ่งมอง ท่าทางสบายๆ "การทำให้ภรรยาค้างเติ่งถือเป็นบาปมหันต์กว่า”ไป๋จิ้งเหอแค้นใจจนแทบกระอักเลือดที่ถูกปิศาจผู้นี้มาเห็นเข้าทั้งยังแกล้งไม่ไปไหนเสียอีก "รู้จักละอายแก่ใจบ้างหรือไม่?!""งั้นข้าหลับตา" นางว่า เอามือปิดตา แต่มือนั้นถ่างออกเป็นช่องตรงลูกตา "เอ้า ทำต่อเลย ข้าไม่เห็นอะไรแล้ว""ออกไป!" ไล่ขนาดนี้ ถ้ายังไม่ออกก็หน้าด้านหน้าทนเกินไปแล้ว"คิดว่าข้ากลัวหรือไง? เจ้าเด็กเมื่อวานซืน""เจ้า!""พี่ซื่อ..ท่านออกไปก่อนเถอะเจ้าค่ะ...ถือว่าเสวี่ยเอ๋อร์ขอร้องท่าน" หมิงเสวี่ยเอ่ยเสียงพร่า"แบบนี้ค่อยน่าฟังหน่อย..." นางลุกขึ้นยืดเส้นยืดสาย "ฮูหยินน้อยเอ่ยปากขอร้องทั้งที หากไม่ให้ข้าคงเป็นคนใจไม้ไส้ระกำ""ท่านรีบไปเลย" จิ้งเหอเดือดดาล นางคิดว่าการอยู่นิ่งโดยที่อารมณ์ค้างเติ่งเป็นสิ่งดีนักหรือ!?"เดี๋ยวสิ ข้าได้ยินว่าพวกเจ้ากินเซาปิ่งกันด้วยนี่ ข้ายังไม่ได
ตื๊อรักวาณิช เซาปิ่งกับก้างขวางคอ 3
นางยิ้มตอบและเดินไปหยิบเซาปิ่งมาป้อนเขา หากนางกับเขาไม่ทะเลาะกันก็คงจะดี นางชอบบรรยากาศแบบนี้ระหว่างเขากับนางมากทีเดียว"คืนนี้ให้ข้ามานอนห้องเจ้าได้ใช่ไหม?" จิ้งเหอเอ่ยถาม เหมือนขอคำยืนยันหมิงเสวี่ยค้อนขวับแล้วเอ่ยเสียงเบา "อยากนอนก็นอนสิ บ้านก็บ้านท่าน ใครห้ามกันล่ะ""ก็กลัวเจ้าจะด่าข้า ไล่ข้าอีกน่ะสิ" เขาอ้อน ขณะหยิบเซาปิ่งไปวางบนโต๊ะแล้วกอดเอวกลมไว้ ตาคมมองหน้าท้องหน้าที่นูนขึ้นมาน้อยๆ นั้น"ก็ท่านทำตัวไม่ดีเอง ช่วยไม่ได้" นางย่นจมูกใส่เขา"แล้วหากข้าทำตัวดีๆ..." เขากระซิบเสียงพร่า "ทำให้เจ้าพอใจได้...""เรื่องนั้นค่อยคิดทีหลัง" นางหน้าแดงเมื่อเขาจูบที่ท้องนาง"อดทนอีกหน่อยนะ" เขาว่าพลางใช้ปากงับเสื้อของนางเล่น "ทั้งเรื่องลูกและเรื่องสัญญาที่ข้าให้ไว้...""เลิกพูดเถอะ" นางใช้สองมือประคองใบหน้าหล่อเหลาขึ้น "ข้าสนใจเรื่องในตอนนี้มากกว่า" นางนั่งลงบนตักเขาและเป็นฝ่ายตักตวงความหวานจากริมฝีปากเขาก่อน แต่ไม่นานนางก็ต้องพ่ายให้กับลิ้นอุ่นที่โต้ตอบนางกลับมา"เจ้ารู้หรือไม่ เซาปิ่งจากปากของเจ้านั้นเลิศรสที่สุด""เซาปิ่งในปากท่านก็หวานไม่แพ้กัน" นางยิ้มขณะที่หายใจหอบน้อยๆเมื่ออารมณ์และสถา
You may also like
สาวน้อยผู้นำพาครอบครัวสู่ความมั่งคั่ง
พิมพ์สีทอง11.7K viewsฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง
ป่าดอกท้อ31.3K viewsบันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์
เซี่ยวชิงขวาง73.9K viewsทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงใจร้าย
วริษา8.8K viewsวาสนาข้ามภพ ชะตารักพลิกผัน
ต้นไม้แห้ง289 viewsนักฆ่าล่าพยัคฆ์
ชาไทยเย็น1.2K viewsพลิกชะตาฮูหยินจวนแม่ทัพ
Lovedee429 viewsนิยายเรื่องนี้ไม่มีตัวร้าย
วอลจู426 views
