เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 37 ครอบครัวพี่ชาย
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-05-25 20:49:52
บทล่าสุด
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ ตอนที่ 39 พาสามีหาเงิน
หลี่เซิงทำตามที่หยางฉิงบอก เขายกหมูวางใส่จานแล้วนำไปวางบนโต๊ะกินข้าว จากนั้นก็นั่งรอให้นางมาสอนเขากินหยางฉิงเดินถือข้าวเหนียวมาใส่ในกระบอกสานทรงรี โดยใช้ผ้าขาวจากมิติปูรองไว้เพื่อไม่ให้ข้าวเหนียวโดนลม นางยังเตรียมน้ำเปล่าใส่ถ้วยมาด้วย“ท่านหิวแล้วล่ะสิ” นางเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นเขานั่งรอด้วยท่าทีตื่นเต้น“ก็เนื้อหมูของเจ้าช่างน่ากินถึงเพียงนี้ จะให้ข้าอดใจไหวได้อย่างไร แล้วต้องกินเช่นไรกัน?” เขายื่นไม้เสียบหมูให้นางดู“กินไม่ยาก ท่านเพียงแค่หยิบข้าวเหนียวขึ้นมาสักก้อนพอดีคำ แล้วกินคู่กับหมูปิ้ง เท่านี้ก็อร่อยแล้ว” นางกล่าวพลางทำท่าประกอบให้ดูหลี่เซิงลองทำตาม แต่เขารู้สึกว่ามันยากกว่าที่คิด และข้าวเหนียวนั้นก็ติดมือเขาไปหมด“แบบนี้ใช่หรือไม่?” เขาชูมือที่เต็มไปด้วยข้าวเหนียวให้นางดูหยางฉิงมองแล้วก็อดขำไม่ได้ นางรู้สึกเอ็นดูเขาอย่างบอกไม่ถูก“ท่านทำถูกแล้ว แต่จริง ๆ ท่านต้องจุ่มมือลงไปในน้ำก่อน ข้าวเหนียวจะได้ไม่ติดมือ”“อ้อ เช่นนั้นหรือ” เขาพยักหน้าแล้วลองทำตาม ก่อนจะหยิบหมูปิ้งกับข้าวเหนียวขึ้นมากินอีกคำ คราวนี้ข้าวเหนียวไม่ติดมือแล้วทันทีที่ได้ลิ้มรส หมูปิ้งร้อน ๆ กับข้าวเหนียวนุ่ม ๆ
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ ตอนที่ 38 อาหารชนิดใหม่
ทุกคนที่นั่งอยู่ต่างพากันหัวเราะ อาหารมื้อนี้อร่อยที่สุดเท่าที่พวกเขาเคยกินมาหลังจากเห็นครอบครัวพี่ชายกินอิ่มแล้ว หลี่เซิงหยิบแก้วที่พกมาด้วย แล้วเทน้ำมะพร้าวใส่ให้พวกเขาได้ลองชิมหลี่ชวนมองแก้วน้ำที่ถูกยื่นมาตรงหน้า เขาคิดว่าน้องชายคงยื่นน้ำเปล่าให้ดื่ม จึงรับแก้วมาดื่มโดยไม่ได้คิดอะไร แต่ทันทีที่น้ำไหลผ่านลำคอ กลิ่นหอมอ่อน ๆ ผสานกับรสหวานสดชื่นก็ช่วยคลายความเหนื่อยล้าไปแทบจะทันที“นี่คือน้ำอะไรกัน? ทำไมถึงได้หวานเช่นนี้?” เขาถามออกไปด้วยความแปลกใจ“นี่คือน้ำมะพร้าวที่บ้านของข้าเอง” หลี่เซิงตอบคลายข้อสงสัยของพี่ชาย“น้ำนี่อร่อยมาก! ข้าชอบที่สุดเลย! ข้าอยากกินทุกวัน!”เสียงใสของหลี่เจ๋อดังแทรกขึ้นมาอย่างตื่นเต้น“ถ้าเจ้าอยากกิน ก็มากินที่บ้านของอาได้เลย อยากดื่มเท่าไรก็เชิญตามสบาย แต่ไม่ใช่พรุ่งนี้นะ เพราะพรุ่งนี้อาต้องเข้าเมืองไปขายมะพร้าวก่อน” หลี่เซิงตอบหลานชายพร้อมรอยยิ้มอู๋เจิงมองลูกมะพร้าวในมือสามีด้วยความแปลกใจ นางไม่เคยเห็นของเช่นนี้มาก่อน และคิดว่าหากเจอมันข้างทาง นางคงไม่รู้วิธีกินมันเป็นแน่“ตั้งแต่ข้าเกิดมา ข้ายังไม่เคยพบเห็นลูกมะพร้าวชนิดนี้เลย เจ้าไปเอามาจากที่ใดกัน?”
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ ตอนที่ 37 ครอบครัวพี่ชาย
หยางฉิงรอหลี่เซิงกินข้าวจนอิ่ม จากนั้นจึงนำอาหารตักใส่ถ้วย เก็บใส่ตะกร้าพร้อมกับข้าวสวย และจัดถ้วยชามอย่างละสามใบให้เรียบร้อย เมื่อเตรียมของสำหรับพี่ชายของหลี่เซิงเสร็จ นางหยิบหมวกสานที่เพิ่งซื้อมาใส่ ก่อนจะเดินออกจากบ้านไปพร้อมกับหลี่เซิงทั้งสองเดินลัดเลาะไปตามคันนา ซึ่งเป็นที่นาของบ้านหลี่เซิง ระหว่างทางเขาบอกนางว่า เวลานี้พี่ชายของเขาคงกำลังอยู่ที่นาแน่นอนเดินมาไม่นาน หยางฉิงก็เหลือบไปเห็นชายหญิงคู่หนึ่งซึ่งสวมเสื้อผ้าเก่าซอมซ่อ กำลังก้มหน้าก้มตาทำนาอยู่เพียงลำพัง นางเอ่ยถามเสียงเบา“นั่นใช่พี่ชายกับพี่สะใภ้หรือเปล่า?”นางชี้ให้หลี่เซิงดู เขามองตามแล้วพยักหน้า ก่อนจะร้องเรียกเสียงดัง“พี่หลี่ชวน! พี่สะใภ้ใหญ่!”หลี่ชวนที่ถูกเรียกชื่อเงยหน้าขึ้นตามเสียง ก่อนจะเผยสีหน้าแปลกใจเมื่อเห็นน้องชายเดินมาพร้อมกับหญิงสาวข้างกาย“หลี่เซิง? เจ้ามีธุระอะไรมาหาข้าถึงที่นี่?”อู๋เจิง ภรรยาของหลี่ชวนก็หันมามองพวกเขาเช่นกัน นางขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะทักขึ้น“น้องสะใภ้เล็ก? วันนี้พวกเจ้ามาหาข้ามีเรื่องอะไรหรือ?”สายตาของนางกวาดมองตะกร้าในมือของพวกเขาด้วยความสงสัยหยางฉิงยิ้มให้พี่สะใภ้ใหญ่ก่อนจะเอ่
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ ตอนที่ 36 อาหารถูกปาก
ตอนนี้ หยางฉิง กำลังเตรียมของเพื่อจะนำไปขายในเมืองหลางหยาง นางคิดว่าจะนำผลไม้และของต่าง ๆ ภายในบ้านออกไปขายบางส่วน อย่างละเล็กละน้อย นางให้หลี่เซิงไปแจ้งกับท่านลุงหลี่ห้าว เพื่อเตรียมสถานที่ขายให้ เวลาผ่านไปเกือบเดือนแล้ว... คุณหนูคนนั้นคงเสียชีวิตไปแล้วจากอาการไส้ติ่งอักเสบติดเชื้อแต่เรื่องนี้ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกผิดหรือเสียใจนัก เพราะหากวันนั้นเธอไม่ลงมือก่อน คนที่อาจต้องตายอาจเป็นตัวนางเองก็ได้ ใครจะรู้? แต่หากคุณหนูผู้นั้นไม่คิดทำร้ายนางเสียก่อน ป่านนี้ชีวิตของนางก็คงเป็นปกติสุขหยางฉิงสลัดความคิดนั้นทิ้งไป นางเดินเข้าไปในครัวเพื่อเตรียมอาหารรอหลี่เซิง เวลานี้ยังไม่สายมากนัก หลังจากที่พวกเขาทำงานกันตั้งแต่เช้าก็เริ่มรู้สึกเมื่อยล้า นางจึงนำน้ำมะพร้าวแช่เย็นออกมาให้หลี่เซิงดื่มสิ่งต่าง ๆ ภายในบ้านเปลี่ยนไปมาก จนตอนนี้หลี่เซิงเลิกสงสัยเกี่ยวกับเรื่องแปลก ๆ ที่เกิดขึ้นในบ้านแล้ว แต่บางครั้งเขาก็มักหายตัวไปโดยไม่บอกกล่าว ทำให้นางเริ่มสงสัยเขาเช่นกันแต่หากเขาไม่อยากบอก นางก็จะให้อิสระเขาเต็มที่ ขอเพียงสิ่งที่เขาทำไม่เป็นอันตรายก็พอ“หยางฉิง ข้ากลับมาแล้ว!”นางได้ยินเสียงของหลี่เซิงก็
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ ตอนที่ 35 บ้านหลัก
หยางฉิงลอบยกมือลูบอกตัวเอง ‘ผ่านไปอีกเรื่องแล้ว…’หลังจากวันที่นางกับหลี่เซิงได้ลองกินมะพร้าว เวลาก็ล่วงเลยไปกว่าครึ่งเดือนด้วยพลังวิเศษของนาง ต้นมะพร้าวที่ปลูกไว้ก็เติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วจนออกลูก และเริ่มผลิดหน่อ นางจ้างชาวบ้านหลายคนให้มาช่วยขุดดินเป็นร่องลึกระหว่างพื้นสองข้าง จากนั้นปล่อยให้น้ำจากลำธารไหลผ่านเข้ามานางทำร่องปลูกมะพร้าวทั้งหมดสามแถว แต่ละแถวมีสิบห้าต้น รวมกับแนวที่ปลูกริมลำธาร ทำให้ตอนนี้นางมีต้นมะพร้าวเกือบห้าสิบต้นภายในเวลาอันสั้น‘เรื่องนี้ต้องเก็บเป็นความลับ’นางรู้ดีว่าอีกไม่นาน ชาวบ้านจะต้องสังเกตเห็นและเริ่มปลูกตามแน่นอน แต่นางต้องหาทางทำให้มะพร้าวของนางมีเอกลักษณ์แตกต่างจากคนอื่นให้ได้ ไม่เช่นนั้น รายได้ของนางจะลดลง นางจึงใช้ความสามารถจากมือวิเศษทำให้ต้นมะพร้าวแต่ละต้นมีสรรพคุณแตกต่างจากที่อื่นสวนมะพร้าวที่นางปลูกนั้นมีสรรพคุณพิเศษที่ช่วยบรรเทาความเหนื่อยล้า และช่วยฟื้นฟูร่างกายจากโรคเรื้อรังเมื่อรับประทานเป็นประจำ นอกจากนี้ หากใครที่นอนไม่หลับ ได้ลองดื่มน้ำมะพร้าวของนางเข้าไปก็จะหลับสบายตลอดคืน‘ความแตกต่างนี้ ไม่มีใครสามารถลอกเลียนแบบได้อย่างแน่นอน’แม้จะม
ทะลุมิติทั้งทีดันมีสามีเป็นผู้พิการ ตอนที่ 34 แตกต่าง
“ใช่แล้ว นี่คือความสามารถของข้า ข้าเก็บของไว้ในนั้น และสิ่งที่เก็บเข้าไปจะยังคงสภาพเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลง ตอนที่ข้าไปขายแตงโม ข้าก็เก็บมันบางส่วนเอาไว้ในมิติเช่นกัน มันช่วยให้เราขนของได้สะดวกขึ้นมาก”นางหยุดเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ “ที่ข้าบอกเรื่องนี้กับท่าน เพราะท่านเป็นสามีของข้า ข้ายังมีอีกหลายสิ่งที่ต้องทำในอนาคต หากท่านรู้เรื่องเหล่านี้ไว้ ก็จะสามารถช่วยข้าได้อีกแรง”หลี่เซิงนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ข้าเข้าใจแล้ว และข้าขอบคุณเจ้าที่ไว้ใจบอกข้า ความจริงเจ้าไม่จำเป็นต้องบอกเรื่องนี้กับข้าก็ได้ แต่เจ้าก็เลือกจะบอก...แสดงว่าข้าคงเป็นคนที่เจ้าไว้ใจในระดับหนึ่งใช่หรือไม่?”เขาเริ่มมั่นใจมากขึ้นว่า หากเขาพยายาม เขาต้องทำให้นางเชื่อใจและรักเขาอย่างไม่มีเงื่อนไขได้แน่“ใช่แล้ว” หยางฉิงยิ้ม “ท่านอย่าทำให้ความไว้ใจของข้าสูญเปล่าก็แล้วกัน”นางเหลือบมองไปทางต้นมะพร้าวที่เธอเพิ่งเร่งการเติบโต มันดูเหมือนจะหยุดโตที่ระดับนี้แล้ว ซึ่งก็ดีต่อความต้องการของนาง ถ้าเธอเดาไม่ผิด มะพร้าวชนิดนี้ต้องเป็น มะพร้าวน้ำหอม อย่างแน่นอน และนางจะต้องหาเงินจากสิ่งนี้ให้ได้…“เจ้ามองอะไรอยู่หรือ?” ห
บางทีคุณอาจจะชอบ
จวนร้างแห่งนี้มีสตรีถูกทิ้ง
ป่าดอกท้อ29.0K viewsเกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน
พิมพ์สีทอง32.6K viewsท่านอ๋องกับพระชายาพาลูกหนีภัยธรรมชาติ
หลันซานอวี่122.7K viewsยอดหมอหญิงมหัศจรรย์
จูน413.3K viewsอ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
จุ้ยหลิงซู672.0K viewsชะตารักชายาของจวิ้นอ๋อง
วริษา2.2K viewsนางร้ายของท่านเสนาบดี
l3oonm@2.7K viewsภรรยาข้า เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก เล่ม3 (จบบริบูรณ์)
ไห่ถาง964 views
