บทที่ 25 ปลดล็อกสกิลช่วยเหลือ (1)

บรรดาคนไร้บ้านรวมถึงผู้ยากไร้ต่างเรียงแถวกันอย่างเป็นระเบียบ ยามนี้เมิ่งเว่ยและเมิ่งเหยียนซินพาลูกน้อง บ่าวไพร่ มาช่วยกันทำโรงทานตามที่ตั้งใจ

ส่วนเมิ่งลี่น่าก็เอาแต่โวยวายร้องไห้ดั่งเสียสติ เริ่นอี้หร่านจึงอยู่ดูแลจิตใจอันบอบช้ำของบุตรีที่เรือน

"ขอบคุณเจ้าค่ะคุณหนู ท่านช่างน้ำใจงามยิ่งนัก ขอให้สกุลเมิ่งเจริญรุ่งเรือง มั่งมีเงินทองยิ่ง ๆ ขึ้นไปนะเจ้าคะ" 

ใบหน้าคุณหนูรองเมิ่งประดับไปด้วยรอยยิ้มละไม แม้จะเหมื่อยขบจนแทบสิ้นแรง ทว่าคำอวยพรของเหล่าชาวบ้านกลับเป็นแรงผลักดันให้เมิ่งเหยียนซินคลายความเหนื่อยล้าได้เป็นอย่างดี

เพราะโลกอีกด้านเมิ่งเหยียนซินเอาแต่นั่งจ้องจอแทบไม่ออกไปเจอโลกภายนอก ไม่ได้พบปะหรือช่วยเหลือผู้ใด กระทั่งทำบุญก็ยังโอนเงินออนไลน์ 

"ขอบคุณเจ้าค่ะท่านยาย หากไม่อิ่มก็มาเติมได้นะเจ้าคะ ยังมีอีกเยอะเลย" 

"เจ้าค่ะคุณหนู" 

สตรีวัยชราหลังโก่งค่อมค่อย ๆ หมุนกายออกไป เมิ่งเหยียนซินจึงเอ่ยปากขึ้นอีกครั้ง "อ้อ...ท่านยายเจ้าคะ อย่าลืมไปรับเสื้อกันหนาวทางด้านโน้นนะเจ้าคะ" 

หญิงชราช้อนสายตาขึ้นจากนั้