บทที่ II ราตรีเปื้อนมลทิน (Part 2/2)

        “อดทนให้ได้สิขอรับคุณหนู อย่าให้ผู้ใดรู้ว่าท่านกำลังถูกกระทำลามกเช่นใดอยู่”

        “เจ้าคนชั่ว…อึก…อ๊ะ…เจ็บนะ…ข้าจะฆ่าเจ้า”

        “ก็ลองดูสิขอรับ ว่าใครจะตายก่อนกัน” นิ้วที่สองถูกสอดเข้าไปในรูสวรรค์ มันคับแน่นและบริสุทธิ์เกินกว่าจะถูกสิ่งใดล่วงล้ำ ทว่าบัดนี้กลับขยายออกกว้าง ยิ่งมองไม่เห็นสิ่งที่ทำ ก็เผยให้เห็นผนังนุ่มสีสดด้านในมากเท่านั้น

        “เจ้าเป็นตัวอะไรกันแน่…อึก…อ๊ะ…อย่าหมุนนะ” ซูไป๋หลานดิ้นพล่าน ร่างบอบบางบิดเร่าเมื่อถูกนิ้วบุรุษหมุนคว้านเป็นวงกลม มันครูดผนังเนื้อทุกทิศราวกับกำลังค้นหาบางสิ่ง สุดท้ายก็พบและกดกระแทกย้ำๆ จนนางเสร็จสม

        “อ๊ะ…อ๊ะ…อ่า” กายเล็กสั่นกระตุก ขับน้ำเมือกลื่นออกมาจากรูที่ถูกทะลวง ซูไป๋หลานตาปรือปรอย นางล่องลอยอยู่บนปุยเมฆสูง เบาหวิวและวูบไหวอย่างที่ไม่เคยสัมผัส ไม่รับรู้กระทั่งว่ากำลังถูกลิ้นชื้นแลบเลียรอบกลีบอูม ปัดป่ายหาหยาดน้ำราวกับภมรดูดเกสรจากบุปผา

        “ปล่อยออกมาอีกสิขอรับ ข้าอยากลิ้มรสน้ำหวานของท่าน” เจ้าสิ่งไร้ตัวตนปล่อยร่างคุณหนูเป็นอิสระเพื่อมาดูดกลืนน้ำหวานนางยังคงมิรู้ตัว ซ้ำยังมิได้ขัดขืนเช่นในตอนแรก มันอยู่กลางหว่างขาและมุดหน้าเข้าไปแนบแน่น จมูกโด่งปัดป่ายรอบนอกกลีบอวบ ลิ้นแทรกเข้าไปในรูแคบ ตวัดขึ้นลงพลางถอนออกมาและดูดดึงกลีบเนื้อบอบบาง

        “อ๊ะ…อ้า…อู้ย” ซูไป๋หลานเชิดหน้าครางกระเส่า ร่างสั่นกระตุกเช่นในคราแรก ทว่าบัดนี้กลับกระตุกไม่หยุด ไม่ได้มีเพียงน้ำหวานที่ถูกขับออกมา ดูเหมือนว่านางจะเสร็จสมอีกรอบเพียงเพราะถูกไล้เลีย น้ำอุ่นสายหนึ่งจึงพุ่งออกมาด้วย

        “ซู้ด!!...คุณหนูเสียวถึงขั้นหลั่งของเหวออกมามากขนาดนี้เชียวหรือ” เจ้าสิ่งนั้นไม่รังเกียจไม่พอ มันยังกลืนน้ำในกายของนางจนหมด แม้จะมีบางส่วนไหลลงมาเปื้อนผ้าปูเตียงบ้างก็ตาม

        “ยะ…หยุดพูดนะ” ใบหน้าเล็กเบือนหนี แม้จะมองไม่เห็นรูปลักษณ์ ทว่าทุกสัมผัสนางล้วนรับรู้ทั้งหมด บัดนี้มันยังไม่นำใบหน้าออกจากกลางหว่างขาของนางด้วยซ้ำ

        แก้มกลมแดงก่ำลามถึงใบหู นางจะหุบขาก็ทำไม่ได้เนื่องจากติดบางสิ่งซึ่งคั่นอยู่ตรงกลาง บางทีการมองไม่เห็นอาจเป็นการดีก็ได้ เพราะหากเห็นว่าเจ้าสิ่งนั้นทำอันใดกับร่างกายบริสุทธิ์ของนาง คงยากที่จะทำใจยอมรับหรือเปล่านะ!!

        ใช่แล้ว นี่อาจเป็นเพียงความฝัน นางแค่คิดถึงวันเข้าหอของตนกับองค์รัชทายาทจนเก็บเอามาคิดเรื่องลามก ใช่…มันต้องเป็นเช่นนั้นแน่

        “หึ…สุขสมแล้วก็ทิ้งข้าเลยหรือ” ซูไป๋หลานหลับไปทั้งที่ยังอยู่ในภาพมิน่าดูชม หลับไปทั้งที่ยังมีบางสิ่งวนเวียนใกล้ชิด มันเห็นว่าเล่นกับร่างกายเด็กน้อยจนอ่อนเพลียจึงยอมรามือ คืนนี้เป็นคืนแรกที่ล่วงล้ำเข้าไปในรูสวรรค์ แม้จะเป็นเพียงนิ้วและลิ้นก็ตาม

        “คืนพรุ่งนี้ข้าจะมาใหม่” เสียงนั้นเบาหวิว ทว่ามันกลับส่งเข้าไปถึงในฝันของซูไป๋หลาน ในฝันนางยังคงจมอยู่กับห้วงราคะ ถูกเจ้าสิ่งนั้นเล้าโลมไม่หยุดหย่อน

        อรุณรุ่งมาเยือนนางตื่นตระหนกเป็นอย่างยิ่ง เมื่อพบว่ากลางหว่างขาเปียกชื้น คุณหนูผู้เพียบพร้อมฉี่รดที่นอน หลังจากที่นางมิได้ทำเรื่องน่าอับอายมาหลายปี นับแต่เริ่มเติบโตเป็นดรุณีน้อย

        ทว่าที่น่าแปลกใจคือน้ำซึ่งมีลักษณะแตกต่างจากฉี่ มันลื่นมือเละเหนียวหนืดเป็นเมือกใส ติดอยู่กลางกลีบบุปผาซ้ำยังแฉะไปถึงด้านในรู ซูไป๋หลานหน้าแดงเถือกปิดเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ กระทั่งสาวรับใช้คนสนิทยังไม่ทราบ

        ... TBC ...