บทที่ 386

คำพูดของเขาไม่ว่าจะเป็นคำขู่ หรือคำเตือน สำหรับเจียงเซิง ก็ไม่เพียงพอที่จะทำให้เธอหวาดกลัวได้

เธอยิ้มและพูดขึ้น "นายเฒ่ากุงวางใจได้ ต่อให้ทั้งโลกเป็นศัตรูของซือเย่เจ๋ว อย่างน้อย ฉันก็ไม่มีทางใช่"

เจียงเซิงไม่มีท่าทีจะอยู่ทานอาหารต่อ หลังจากบอกลาทั้งสองคนแล้วเดินออกจากร้านอาหาร จากนั้นก็ได้พบกับซูหลิงโหรวและท่านผู้เฒ่า

ซูหลิงโหรวดูเหมือนไม่ได้ใส่ใจเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน สายตาที่สบตากับเจียงเซิง รอยยิ้มบนใบหน้ากลบเกลื่อนความเย็นชา: "บังเอิญจัง ถึงได้พบคุณเจียงที่นี่ได้ คุณเจียงนัดคนทานอาหารเหรอคะ?"

เจียงเซิงเม้มริมฝีปากแล้วยิ้ม "ใช่ ทานเสร็จเรียบร้อยแล้ว งั้นฉันกลับก่อนนะคะ"

ท่านผู้เฒ่าอยู่ที่นี่ อีกเดี๋ยวลู่ลี่เซินกับกุงเห้อปรากฎตัวขึ้น มีซูหลิงโหรวค่อยพัดลมและจุดไฟอยู่ข้าง ๆ เธอที่มีเพียงแค่ปากเดียวจะพูดได้ไม่ชัดเจน

เธอพยักหน้าให้ท่านผู้เฒ่า จากนั้นเดินออกไป แต่ทว่าซูหลิงโหรวกลับคล้องแขนของเธอเอาไว้: "รีบร้อนกลับไปขนาดนี้ ฉันกับคุณปู่พูดว่าจะมาทานอาหาร คุณในฐานะหลานสะใภ้ของคุณปู่ ทานอาหารเป็นเพื่อนคุณปู่คงจะไม่ลำบากหรอกนะคะ

อีกอย่าง ฉันก็อยากจะขอโทษด้วยความจริงใจเรื่องก่อนหน้