LOGINShare
ตอนที่79 ห้องหนังสือ จวนฉินอ๋อง
Last Updated:
2025-07-04 11:21:48
Latest chapter
ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว เล่ม2 ตอนที่98 ข้าบอกให้หยุดร้องเดี๋ยวนี้
ในที่สุดซิ่นเฉิงก็โยนซูจิ้งลงบนพื้นหญ้าหลังพุ่มไม้ในจุดลับตา นางตกใจหวาดผวากลัวว่าคนตัวโตจะทำร้ายจึงกระถดตัวถอยหลังไปเรื่อยๆ จนแผ่นหลังชนเข้ากับกำแพงวัง เมื่อรู้ว่าตนจนมุมแล้วจึงตะโกนสุดเสียงเพื่อขอความช่วยเหลือ“ช่วยด้วย ช่วยข้าด้วย มีคนร้าย!”“หยุดร้องซะ” ซิ่นเฉิงร้องห้ามเสียงแข็งขึ้นกว่าเดิม“ไม่! ข้าไม่หยุด ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยข้าด้วย”“ข้าบอกให้หยุดร้องเดี๋ยวนี้”ซิ่นเฉิงขมวดคิ้ว เริ่มจะปวดขมับขึ้นมาแล้ว แต่เขาคิดว่าสักพักนางคงเหนื่อยที่จะร้องแล้วเงียบไปเอง ตรงนี้เป็นจุดลับตาในอุทยานตะวันออกยังไงก็ไม่มีใครได้ยินนางแต่ต่อให้ได้ยิน ตนเองก็ไม่หวาดกลัวอยู่ดีซูจิ้งยังคงนั่งแหกปากอย่างไม่มีทีท่าว่าจะเหนื่อย ยังคงร้องขอความช่วยเหลือจนหน้าดำหน้าแดง นางทำได้เพียงตะโกนอย่างสิ้นหวัง โดยไม่กล้าขยับตัวไปไหน เพราะซิ่นเฉิงยืนผงาดคุมเชิงอยู่ด้านหน้า น้ำเสียงของนางปนสะอื้นน้ำตาเอ่อคลอบนดวงตาองครักษ์หนุ่มยืนกอดอกกัดฟันกรอด เส้นเลือดปูดโปนตรงขมับ ทั้งปวดหูปวดหัวกับเสียงร้องหวีดแหลมมากขึ้นทุกขณะของสาวน้อย เขาแอบคิดอยู่ว่าตนควรจะเอารองเท้ายัดปากนางดีหรือไม่ แต่ก็ไม่อาจตัดใจลงมือกับสตรีบอบบางน่ารั
ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว เล่ม2 ตอนที่97 ยินดีกับท่านอ๋อง
“ยินดีกับท่านอ๋องที่ได้ซื่อจื่อพ่ะย่ะค่ะ” เหล่านางกำนัลและราชองครักษ์ที่ยืนประจำอยู่บริเวณนั้นประสานเสียงอวยพรกันอย่างพร้อมเพรียงในขณะที่มู่เลี่ยงหรงกำลังตัดสินใจว่าจะอุ้มลูกชายของตนเองดีหรือไม่ เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของเยี่ยนเยว่ฉีก็ดังขึ้นอีกครั้งหนึ่ง จากนั้นลี่ฮวาก็วิ่งหน้าตาตื่นออกมาตามแม่นมหลิว บอกว่ายังมีทารกอยู่ในครรภ์ของหวางเฟยอีกคน แม่นมหลิวจึงส่งซื่อจื่อมาให้เขาอุ้มแล้วรีบวิ่งกลับเข้าไปในห้องบรรทมอีกครั้งหนึ่งมู่เลี่ยงหรงมองทารกในอ้อมแขน เด็กน้อยผิวกายขาวผ่อง ดวงตาสีนิลเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังไม่ต่างจากบิดา ริมฝีปากสีชมพูดูคล้ายเยี่ยนเยว่ฉีไม่มีผิด ยิ่งมองยิ่งน่าเอ็นดู ยามนี้เขาตกหลุมรักบุตรชายเสียแล้ว“เฟิ่ง...เฟิ่งหวง ชื่อนี้ดี เอาชื่อนี้นะเจ้าตัวน้อยของพ่อ” เขาส่งรอยยิ้มอบอุ่นให้เจ้าตัวอ้วน และเหมือนบุตรชายจะเข้าใจที่เขาพูดหรือไรไม่ทราบจึงหยุดร้อง ดวงตาปิดสนิทแต่ริมฝีปากยกขึ้นคล้ายยิ้มตอบรับ “เรามาเอาใจช่วยแม่ของเจ้ากันเถิด ว่าแต่เจ้าอยากได้น้องชายหรือน้องสาวกันเล่า”ความกังวลของมู่เลี่ยงหรงลดน้อยถอยลงเพราะมีเจ้าตัวเล็กอยู่เป็นเพื่อน ไม่นานนักเสียงร้องอย่างเจ็บปวดของเยี่
ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว เล่ม2 ตอนที่96 เจ้าเจ็บท้องหรือ
“ไม่จำเป็นต้องเข้าใจ รับรู้เอาไว้ เจ้าเกิดมาเพื่อเป็นของข้าเพียงผู้เดียวเท่านั้น ผู้อื่นไม่มีสิทธิ์”“ท่านเกี้ยวสตรีด้วยคำพูดแปลกหูเช่นนี้ตลอดเลยหรือไง”“ข้าไม่เคยเกี้ยวสตรี พวกนางพร้อมมอบกายให้เพียงแค่ข้าปรายสายตาอยู่แล้ว แต่เจ้าพิเศษกว่าผู้หญิงพวกนั้น ข้าถึงได้เสี่ยงเข้ามาหาถึงที่นี่ยังไงเล่า” เยี่ยนจิ้นหลิงกลั้วหัวเราะเบาๆ ในลำคอ สำหรับถางซือเซียน เขาเป็นบุรุษที่มั่นใจในรูปโฉมจนน่าหมั่นไส้“ข้าคือคนพิเศษของท่านหรือ” นางถามด้วยเสียงอันสั่นไหว หัวใจเต้นโครมคราม เยี่ยนจิ้นหลิงเงยหน้าขึ้นสบนัยน์ตาสุกใสดั่งดวงดาวบนฟ้า“ข้าไม่เคยพูดมากเท่านี้มาก่อน เชื่อสิ จิ้งจอกสีเงินไม่พูดปดหรอก” เขาก้มลงซุกไซ้ดอมดมความหอมหวานที่เฝ้าคะนึงหาอีกครั้ง ถางซือเซียนหน้าร้อนผ่าว ทั้งคำหวาน ทั้งการรุกเร้าที่กำลังหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ นางแทบหมดแรง“แต่ท่านทำเช่นนี้ไม่ถูก หากข้าพิเศษ และท่านจริงใจก็ควรอดใจรอให้ถึงวันวิวาห์ก่อนสิ” ถึงแม้จะไม่ได้รังเกียจที่เขาสัมผัสตน แต่ไม่ว่ายังไงนางก็อยากทำทุกอย่างให้ถูกต้องเยี่ยนจิ้นหลิงยอมถอนริมฝีปากและจมูกออกจากซอกคอหอมกรุ่น เขาจดจ้องเข้าไปในดวงตาสุกใสของนาง ความจริงเขาอยาก
ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว เล่ม2 ตอนที่95 ท้องฟ้าพร่างพราว
ชายหนุ่มเดินออกจากบริเวณสวนต้องห้าม ที่นี่ไม่มีองครักษ์เฝ้าในตอนกลางคืน บริเวณนี้กว้างขวางมากพอที่จะไม่ทำให้บทเพลงของนางเงือกดังไปถึงหูคนในจวน มิเช่นนั้นมันคงล่อลวงใครต่อใครให้ลงไปเล่นน้ำด้วยเหมือนคืนแรกที่มาอยู่ที่นี่ตามตำนานเสียงของนางเงือกมีมนต์สะกด อีกทั้งรูปลักษณ์งดงามหลอกตาพาให้ลุ่มหลงจึงทำให้มีคนจำนวนมากหายสาบสูญไป เหลือไว้เพียงเสื้อผ้าที่ถอดทิ้งไว้ริมน้ำ มีเพียงบุรุษผู้กุมหัวใจสิ่งมีชีวิตโบราณชนิดนี้อย่างแท้จริงเท่านั้นที่จะรอดจากเสียงต้องสาป...หลังจากเรื่องวุ่นวายผ่านพ้นไปได้ราวสองเดือน มู่เลี่ยงหรงกับเยี่ยนเยว่ได้รับเทียบเชิญไปงานแต่งของซิ่นเฉิงกับเยี่ยนฮุ่ยหลิง หรืออดีตซูจิ้งนางกำนัลคนสนิทของฉินหวางเฟยกล่าวถึงเรื่องราวในครานั้นซูจิ้งสิ้นอายุขัย ทำอย่างไรก็ไม่อาจฝืนชะตาฟ้าลิขิตได้ เยี่ยนจิ้นหลิงที่ถูกวิญญาณของซูหลวนซานรบกวนจึงตัดสินใจทำพิธีสร้างตัวตายตัวแทนอันแสนยากยิ่งขึ้นมา ครั้นเกิดเรื่องตามนิมิตของกุนซือหนุ่ม เยี่ยนเยว่ฉีจึงรีบให้ซูจิ้งกินยาอายุวัฒนะที่พี่ชายมอบไว้ให้ก่อนไปทำธุระนอกเมืองแล้วพานางกลับจวนกั๋วกง เมื่อเยี่ยนหยางจงเห็นร่างของผู้มาก็รีบทำลายหุ่นฟางที่ใช้เป็
ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว เล่ม2 ตอนที่94 เจ้ากลัวข้างั้นรึ
แต่แล้วซุนเหมยก็รับรู้ได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่กำลังคืบคลานเข้ามา แสงจันทร์วันเพ็ญสาดส่องทำให้แลเห็นทัศนียภาพโดยรอบได้ถนัดตา นางเพ่งมองไปยังเบื้องหน้าก็พบว่ามีบางสิ่งโผล่ขึ้นมาจากใต้น้ำ และมันกำลังเคลื่อนเข้ามาอย่างช้าๆ“ออกไปนะ ออกไป!” หญิงสาวคร่ำครวญ เมื่อเงาดำใกล้เขามาจนห่างกันเพียงสองจั้งเท่านั้น“เจ้ากลัวข้างั้นรึ” เสียงใสกังวานปานระฆังของสตรีตอบกลับมา“จะ...เจ้าเป็นคน หรือเป็นตัวอะไรกันแน่”“หยาบคายจัง ข้าไม่ใช่มนุษย์ต่ำต้อยเช่นเจ้าหรอกนะ”“งั้นเจ้าปล่อยข้าออกจากที่นี่ได้ไหม” ซุนเหมยร้องถามอย่างมีความหวัง บางทีนางอาจจะเล็ดรอดหนีออกไปได้“แน่นอน ข้าคือผู้ปลดปล่อย” มันหัวเราะ ทั้งที่เสียงไพเราะ ทว่ากลับสร้างความหวาดหวั่นพรั่นพรึงให้อีกฝ่ายเป็นอย่างมากเพียงชั่วพริบตา สิ่งมีชีวิตนั้นก็เข้ามาใกล้จนชุนเหมยมองเห็นหน้าตาของมันได้ชัดเจน ผมดำเงางามสยายพลิ้วไหวอยู่ในน้ำครึ่งหนึ่ง นัยน์ตาสีมรกตแลดูลึกลับ ใบหน้างดงามเกลี้ยงเกลาไร้ที่ติ ริมฝีปากรูปกระจับฉ่ำวาว ร่างเปลือยเปล่าขาวซีด หญิงสาวยืนแข็งค้างด้วยตกตะลึงในความงามนี้“ข้าสวยใช่ไหม พ่อหนุ่มรูปงามก็บอกข้าแบบนี้ แต่กลับไม่เคยลงมาเล่นน้ำกับ
ท่านอ๋องเจ้าขา...ข้ายอมแล้ว เล่ม2 ตอนที่93 บทส่งท้าย
หลังสิ้นสุดคดีความวางยาฉินหวางเฟย มุ่งร้ายต่อทายาทฉินอ๋อง มู่เลี่ยงหรงเข้าไปรายงานเรื่องนี้กับฮ่องเต้ในวังหลวงโดยตรง ความผิดของเฉิงจื่อหรูกับนางกำนัลคนสนิทร้ายแรงจนไม่อาจละเว้นโทษประหารได้ตามกฎของจวน หากผู้ใดต้องโทษประหารจะถูกส่งลงสระเสียงสวรรค์ แต่เสนาบดีกรมพระคลังขอร้องทั้งน้ำตาว่าต้องการให้บุตรสาวคนเล็กได้ฝังกายลงในสุสานตระกูล เพื่อเห็นแก่หน้าขุนนางผู้จงรักภัคดีและผลงานของเขา ฉินอ๋องจึงประทานยาพิษให้เฉิงหรูเหรินแทนเมื่อสตรีผู้หลงผิดสิ้นชีวิตแล้วก็ส่งร่างนางคืนตระกูลเฉิงตามคำขอ หลังจากนั้น อัครเสนาบดีฝ่ายซ้ายยังคงแวะเวียนไปเยี่ยมหลุมศพของนางมิได้ขาดพระชายารองฝาแฝดกลับมาใช้ชีวิตในเรือนดอกเหมย มู่เลี่ยงหรงรู้สึกผิดจึงมอบเครื่องประดับชุดใหญ่ให้พวกนางทั้งสอง ลู่เหมยหลินยังชอบมาเดินหมากกับฉินอ๋องและหวางเฟย ส่วนลู่เหมยหลันก็ทำขนมมาให้ลองชิมอยู่เสมอ เยี่ยนเยว่ฉีเห็นว่านางมีฝีมือจึงลงทุนเปิดร้านในย่านการค้าให้ สองพี่น้องจึงไม่ค่อยว่าง เพราะต้องดูแลกิจการของตนเอง ส่วนฮูหยินทั้งสิบเอ็ดก็ยังคงใช้ชีวิตเรียบง่ายไม่ก่อความวุ่นวายใด เพราะการอยู่ในจวนอ๋องนั้นสุขสบายเป็นอย่างมาก ท่านอ๋องกับหวางเฟ
You may also like
ฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง
ป่าดอกท้อ31.6K viewsพระชายาสุดหวงของท่านอ๋องคลั่งรัก
ชาไทยเย็น37.1K viewsย้อนชะตากลับมาทวงแค้น
เสี่ยวชิงเทียน11.1K viewsท่านอ๋องกับพระชายาพาลูกหนีภัยธรรมชาติ
หลันซานอวี่128.4K viewsสตรีอ้วนเช่นข้า ขอหย่ารักท่าน
ฟู่จินเฟย3.6K viewsเล่ห์ปีศาจ
JIeC516 viewsข้าไม่อยากเป็นนางเอกผู้ถูกทอดทิ้ง
ปังจัง991 viewsแม่ครัวแห่งยุคกับระบบร้านค้า
ฮาจิฮาจิ165 views
