หึง

พอของเหลวเข้าไปในร่างกายมากๆเข้าก็เกิดปฏิกิริยาน้ำเต็มกระเพาะ นาราไม่ใช่พวกชอบกลั้นฉี่ จึงหันไปหาพี่ชายคนสนิทของตนที่ตอนนี้กำลังเมาแล้ว ชายหนุ่มพูดคุยกับเพื่อนไม่หยุดปาก

            “พี่ภู นาคไปเข้าห้องน้ำนะ” นาราสะกิดไหล่หนา ภูริหันมา ท่ามกลางเสียงเพลงดังกระหน่ำเขาก้มหน้าลงมากระซิบข้างหูเธอ

            “ไปคนเดียวได้เหรอให้ใบแตงไปด้วยมั้ย” เสียงปลัดหนุ่มอ้อแอ้เมาเต็มทน นาราหันไปมองรุ่นพี่ที่ชื่อว่าใบแตง เห็นหญิงสาวโยกตัวไปกับเพลงอย่างเมามัน นาราจึงไม่อยากขัด

            “ไม่ เดี๋ยวนาคไปคนเดียว แค่นี้เอง” เธอตบบ่าพี่ชาย ลุกขึ้นเดินไปทางห้องน้ำ

            ร่างสูงเมื่อเห็นคนตัวเล็กลุกออกไปเขาก็กระดกยิ้มขึ้นมา อาจจะเป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อ ทว่าภีมรพัฒน์แอบรักนารามานานแล้ว เขาเห็นนาราจากเฟสบุ๊คของภูริบ่อยๆ ซึ่งหญิงสาวมักมาคอมเมนท์กดไลค์หัวใจให้ชายหนุ่มเป็นประจำ จากตอนแรกก็คิดเพียงว่านาราเป็นผู้หญิงหน้าตาน่ารักธรรมดา ซึ่งใบหน้าแบบนี้เขาหาผู้หญิงแบบเธอได้เป็นสิบคน ทว่าพอได้สังเกตพฤติกรรมของหญิงสาวจริงๆ ดูรูปที่มาจากเฟสบุ๊คของภูริบ้าง เขากลับรู้สึกหวั่นไหวขึ้นมา รู้ตัวอีกทีก็ชอบเธอไปแล้ว

            “มองตาไม่กะพริบเลยนะมึง” สิงหากระทุ้งไหล่เพื่อน เขารู้มานานแล้วว่าภีมรพัตน์แอบหลงรักน้องของภูริ แต่ก่อนได้เห็นแค่รูปในโซเชียลมีเดียของนารา ทว่าพอมาเจอตัวจริงเธอกลับสวยกว่าในรูปหลายเท่า แบบนั้นเขาเลยคิดว่าการมาเห็นตัวเป็นๆแบบนี้ เพื่อนของเขาคงตกหลุมรักหญิงสาวมากกว่าเดิม เพราะเขายังตะลึงไปเลยเมื่อเห็นนาราตัวจริงๆ

            “สวยว่ะ ตัวจริงแม่งสวยกว่าในรูป” ภีมรพัตน์กล่าวอย่างที่เห็น ความรู้สึกภายในยิ่งเพิ่มพูนขึ้นอีกหลายเท่า จากตอนแรกคิดว่าจะแอบมองอยู่แบบนี้ ทว่าตอนนี้เขากลับอยากได้นารามาเป็นของตัวเอง ความโลภในใจและความต้องการได้รับการเติมเต็มกว่าทุกครั้ง ปลุกเร้าเลือดลมชายหนุ่ม และใช่ เขาไม่ใช่คนดีเลย และวิถีของคนไม่ดีที่ทำเวลาอยากได้ของที่อยากได้มานั้น ย่อมไม่ใสสะอาดเช่นเดียวกัน

            ภีมรพัตน์เอ่ยกับสิงหาให้ได้ยินกันแค่สองคน

            “คืนนี้กูเอายามา กูจะใช้ มึงช่วยกูหน่อย”

            ดวงตาของสิงหาขยายกว้าง ปัจจุบันนับว่าภีมรพัตน์เป็นเพื่อนสนิทของเขา เราไปไหนมาไหนด้วยกัน และทุกรอบที่ไปผับมีคนที่อยากได้ ชายหนุ่มจะใช้วิธีมอมเมาหญิงสาวกระทั่งเมามาย ก่อนตะล่อมเข้าห้องได้สำเร็จ และใช่ ถ้าคนไหนไม่ยอมภีมรพัตน์จะใช้ยาพิเศษอันหนึ่ง ทำให้ผู้หญิงพวกนั้นจำยอมเขาจนได้

            “ไม่แรงไปเหรอวะ น้องไอ้ภูนะ” สิงหาไม่อยากจะแตกหักกับภูริ ทั้งสองเป็นเพื่อนกันมานานแล้ว เขาไม่อยากเสียเพื่อน

            “ทำไม หรือมึงกลัวกูพลาด?” ภีมรพัตน์เลิกคิ้วขึ้นเอ่ยอย่างมั่นใจ เขาไม่คิดว่าจะชวดนาราอยู่แล้ว เพราะหน้าแบบเขามีผู้หญิงมากมายอยากเข้าหา หรือกระทั่งยอมพลีกายให้ฟรีๆมีอะไรต้องกังวลกัน ไม่แน่ถ้าเขาบอกความต้องการกับนาราตรงๆ เผลอๆคนตัวเล็กจะอ้าขาให้เอา

            “ไม่ใช่ แต่กูอยากให้มึงลองคิดดีๆ นี่น้องไอ้ภูนะเว้ย ถ้าน้องเขาไม่ยอมจะเกิดอะไรขึ้น” สิงหายังไม่เห็นด้วย

            “กูไม่กลัว” ภีมรพัตน์มองด้วยความแน่วแน่ คนอย่างเขาไม่เคยกลัวอะไรอยู่แล้ว “มึงจะทำหรือไม่ทำ ถ้าไม่ทำเอาเงินที่มึงติดหนี้กูคืนมาเลย”

            คิดถึงเรื่องหนี้ สิงหาก็มีสีหน้าหนักใจอย่างเห็นได้ชัด เงินเดือนที่เขาใช้ทุกเดือนมันไม่พอใช้ สิงหาเป็นคนชอบใช้ของแบรนด์เนม เพราะแบบนั้นเขาจึงหยิบยืมเงินจากภีมรพัตน์เสมอๆ เพราะเพื่อนคนนี้รวย ครอบครัวทำอสังหาริมทรัพย์

            “ก็ได้” สุดท้ายสิงหาก็ยอม เขาไม่มีทางเลือก ชายหนุ่มเดินไปกอดคอภูริ ชนแก้ว หลอกล่อทุกวิถีทางให้ภีมรพัตน์เอายานรกนั่นใส่แก้วนาราให้ได้

           

            นารากลับออกมาจากห้องน้ำอย่างสบายตัว หญิงสาวยกนาฬิกาบนข้อมือขึ้นดูพบว่าเป็นเวลาห้าทุ่มแล้ว อีกไม่ถึงชั่วโมงเธอจะขอขับรถภูริกลับ ให้ชายหนุ่มกลับกับเพื่อนของเขาแทน

            หญิงสาวเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะ ภูริยิ้มตาเยิ้มให้เธอ บอกกับเขาว่าอาจจะอยู่ถึงเที่ยงคืนรอเค้กวันเกิดที่ทางร้านจะนำมาแสดงความยินดีให้แล้วก็กลับ ซึ่งภูริก็ยอมตอบตกลง เขาไม่ว่าอะไรนาราทั้งนั้น เพราะแค่น้องสาวมาฉลองวันเกิดเขา ชายหนุ่มก็รู้สึกตื้นตันใจจนห้ามน้ำตาไว้ไม่อยู่

            ในตอนนี้เองที่นาราสังเกตว่าข้างที่นั่งของเธอถูกสับเปลี่ยนมาเป็นคนที่เธอไม่สนิทด้วยอย่างภีมรพัฒน์แทน ชายหนุ่มเหลือบตามองเธอ ทว่ายังไม่พูดอะไร

            “กินเยอะไปหรือเปล่าพี่” ซึ่งนาราไม่ได้สนใจเช่นกัน ถึงเขาจะหน้าตาหล่อเหลามากแค่ไหนก็ตาม เธอหันไปถามพี่ชาย ที่ตอนนี้เริ่มรู้สึกว่าจะดื่มหนักไปหน่อย และคนที่ทำให้ภูริดื่มเยอะคือสิงหาเพื่อนสนิทของปลัดหนุ่มนั่นเอง

            “เยอะอาราย ไม่มาว ไม่มาวเลย”

            นาราขมวดคิ้วยุ่ง ไม่เมาอะไรตาเยิ้มขนาดนี้ หนำซ้ำเสียงยังอ้อแอ้ไม่ไหว เธอรู้ว่าภูริเป็นคนสุดเหวี่ยงมากทว่าครั้งนี้มันเกินไป เธอกลัวเขาจะน็อกลงไปซะก่อน

            “มันไม่เป็นอะไรหรอก” ภูริไม่สนใจเธอ แต่คนที่ตอบคำถามแทนเป็นคนที่เธอไม่คุ้นชินอย่างภีมรพัฒน์ เธอไม่คิดว่าเขาจะพูดกับเธอ เพราะนั่งนิ่งมาโดยตลอด

            นาราถอนหายใจ เธอเอ่ยตอบ ยกโค๊กขึ้นดื่มผ่อนคลายความอึดอัดใจ

            “แต่มันเยอะเกินไปค่ะ ฉันกลัวว่าพี่ภูจะกลับไม่ไหว” เธอไม่อยากเห็นพี่ชายนอนอยู่แถวนี้

            “ไม่ต้องห่วงไอ้นี่มันอึดจะตาย” ภีมรพัฒน์ยกแก้วขึ้นดื่มบ้าง ระดับแอลกอฮอล์ที่เพิ่มขึ้นในร่างกายกระตุ้นอารมณ์บางอย่างให้รุนแรงมากขึ้น เขากราดตามองที่นารา ซึ่งหญิงสาวรู้สึกแปลกๆจึงได้เบี่ยงตัวหลบ

            เธอไม่ชอบสายตาแบบนี้เลย สายตาที่ราวกับว่าจะกลืนกินนาราทั้งตัว

            แล้วเวลาที่รอคอยก็มาถึง แสงไฟทั้งผับถูกเปิดสว่างขึ้น เสียงดนตรีประจำวันเกิดบรรเลงขึ้นมา มีพนักงานสาวสวยเดินมาที่โต๊ะของเธอพร้อมกับเค้กและป้ายอวยพร

            ภูริยิ้มร่าเป่าเค้ก เอาเงินสดใส่มือprสาวสวยคนละหนึ่งพันบาท พวกเธอดีใจใหญ่ก้มกราบบนอกชายหนุ่ม ภาพเหล่านั้นสร้างความหัวเราะให้แก่ทุกคน คงมีแต่นาราที่รู้สึกทรมานเหลือเกิน