เงาตามตัว

ความเย็นที่สัมผัสกลางกระหม่อม กับเสียงที่คล้ายว่าเหมือนอาวุธปืนในยามลั่นไก พลันให้ชายหนุ่มเงียบลง ภีมรพัฒน์ตัวแข็งทื่อ ใจเต้นรัวเร็วราวกองโดนตีกระหน่ำ สองขาของเขาขยับไปด้านหลัง และวินาทีนั้นเองที่แผ่นหลังก็ปะทะเข้ากับอกของใครสักคน

            “กูมาแล้ว”

            เสียงเหยียบเย็นเอ่ยขึ้น เขาไม่รู้ว่าเสียงใครถึงได้น่ากลัวขนาดนี้ ชายหนุ่มขนลุกไปทั้งกาย ไม่แน่ใจว่านี่เป็นจี้ปล้นหรือเปล่า หรือว่ามันต้องการอะไรกันแน่ แต่ที่แน่ๆเขากลัว

            “มึงต้องการอะไรว่ามา” แต่ถึงจะกลัวทว่าเขาไม่ใช่พวกยอมจำนนต่อเหตุการณ์ง่ายๆ แม้ไอ้โม่งด้านหลังทำเขาเกือบฉี่ราดก็เถอะ

            “ผู้หญิงบนรถมึง” เสียงไอ้ด้านหลังเอ่ยอย่างธรรมดาราบเรียบแต่ภีมรพัฒน์ตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน วันนี้เขาอุตส่าห์วางแผนอย่างยากลำบากให้ได้นารามา กลับต้องมาเสียให้ไอ้โจรหน้าด้านชุบมือเปิบนี่เหรอ

            บอกตามตรงว่ารู้สึกโกรธไม่น้อย และความขุ่นเคืองราวกับเปลวเพลิงนั้นลุกไหม้ขึ้นไปอีก เมื่อคิดว่าคนที่เขาแอบชอบมาตลอดกำลังจะตกไปถึงไอ้โม่งนี่ แต่ไม่เอาน่า เราคุยกันได้นี่ เพราะแบบนั้นเขาจะไม่ยอมเสียผลประโยชน์ที่จะได้รับมาอย่างแน่นอน

            “ผู้หญิงข้างในโคตรสวย ขาวจั๊วะเลย กูว่าเรามาตกลงกันดีกว่า รถกูมีกล้องนะ มันถ่ายนะว่าเกิดอะไรขึ้น ถ้ามึงอยากได้ผู้หญิงในรถจริงๆ แบ่งกับกูมั้ย กูจะไม่เอาเรื่องอะไรมึง แถมให้เงินมึงด้วย”

            เขาต่อรองและโกหกเรื่องกล้องไป แต่ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่าว่าปลายกระบอกปืนจี้เข้าที่ศีรษะมากขึ้น ภีมรพัตน์กลืนน้ำลายลงคอ ความกลัวผุดทั่วไขสันหลัง หัวใจของเขาตอนนี้เต้นราวกับมันจะหลุดออกมา และเขาเฝ้าภาวนาให้มัน...

            “ตกลง”

            ร่างที่เต็มไปด้วยเหงื่อแห่งความกลัวและความเหนื่อยล้ากระตุกยิ้มด้วยความดีใจ ราวกับยกภูเขาออกจากอก หายใจได้ทั่วท้องยามที่ไอ้โม่งด้านหลังปล่อยตัวเขาและจับแขนข้างหนึ่งให้เดินไป เวลานั้นภีมรพัตน์ไม่เอาอะไรอีกแล้ว ขอแค่ชีวิตเขาปลอดภัยกับมีอะไรกับนาราก็พอ

            สองเท้าก้าวไปด้านหน้าอย่างลำพองใจเมื่อนึกถึงคนตัวเล็กทว่าซ่อนรูปในความรู้สึกเปลือยเปล่าล่อนจ้อน เผยให้เห็นเนื้อนมไข่ที่ถูกปิดซ่อนไว้ ทว่า...

            ราวกับขึ้นสวรรค์ได้ไม่นาน หลังของเขาถูกยันจนตัวพุ่งไปด้านหน้า มิหนำซ้ำตัวยังถูกกดลงกับพื้น ใบหน้าแนบกับปูนซีเมนต์

            “เชี่ย ไรวะเนี่ย!” ภีมรพัฒน์คำรามด้วยความโกรธจัด ไม่คิดว่าไอ้โม่งมันจะตลบหลังเขาอย่างนี้ กล้ามากนะ รู้มั้ยว่าเขาเป็นใคร! แล้วนี่ เขาจะตายมั้ยเนี่ย

            “โทษทีกูเปลี่ยนใจแล้ว” เสียงทุ้มจากคนด้านบนเอ่ย ภีมรพัฒน์นิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวดเพราะมันเล่นกดหน้าเขาลงบนพื้นปูนแข็งๆจนโหนกแก้มชายิบไปทั้งแถบ คนเป็นรองก่นด่าในใจ ไอ้เหี้ยนี่มึงเป็นอะไรของมึง!

            “เปลี่ยนใจเหี้ยไรวะ เดี๋ยวกูแถมเงินให้ก็ได้ บอกมาว่ามึงต้องการอะไร!” ตอนนี้ไม่ได้เอาคนที่อยู่บนรถก็ขอให้เอาชีวิตรอดพอ ส่วนนารามันอยากเอาจนพรุนก็เรื่องของมัน เขาไม่สนอะไรอีกแล้ว

            “ปล่อยกูเว๊ย เจ็บ! ไอ้เหี้ย เจ็บ” ภีมรพัฒน์ร้องลั่นเพราะอยู่ๆไอ้โจรนี่มันก็เอาเท้ามาเหยียบหัวเขา ไม่เพียงเท่านั้นยังนั่งหลังกูอีกต่างหาก ตอนนี้เขาอยากถามมันนักว่ากูทำอะไรให้มึง ถึงได้เล่นงานกันแบบนี้ แล้วภีมรพัฒน์ก็ต้องขนลุกเมื่อมันเอ่ยว่า

            “กูเปลี่ยนใจแล้วว่ะ จะว่าไปมึงก็ขาวน่ารักดีนี่หว่า” ชายหนุ่มใต้ร่างขนลุกซู่ มือที่เต็มไปด้วยเหงื่อใคร่ลากไล่บนแผ่นหลังเขาจนตัวสั่นไปหมด มันพูดอะไรของมัน

            “เปลี่ยนเป้าหมายจากผู้หญิงคนนั้น...เป็นมึงท่าจะดี”

            “ปล่อยกูนะเว้ย!” ภีมรพัฒน์รู้สึกเหมือนจะขาดใจตายเมื่อกางเกงของเขาถูกถลกจากด้านหลัง ชายหนุ่มโวยวายลั่น ใจเต้นร้องอย่างบ้าคลั่ง กูไม่ได้ชอบผู้ชาย ไม่อยากให้ใครเอาด้วย

            ภีมรพัฒน์ร้องไห้ออกมายามที่ปืนจิ้มเข้าที่รูตูดเขา ยิ่งอยากตายเมื่อมันพูดอะไรบ้าๆ

            “เป็นไง มึงชอบไม่ใช่เหรอตอนที่โดนทำแบบนี้ ไม่งั้นมึงคงไม่จับผู้หญิงหลังรถมาทำเมียหรอก อย่างมึงก็ไม่เลวนี่หว่า ลองเปลี่ยนใจดูมั้ย เผื่อจะชอบก็ได้”

            “ไม่! ปล่อยกู กูขอร้อง ปล่อยกูไป กูขอร้องนะมึง อย่าทำอะไรกูเลย กูกลัวแล้ว กลัวแล้ว ไอ้เหี้ย” ภีมรพัฒน์ร้องไห้ทั้งน้ำตา ชายหนุ่มใจหายวาบเมื่อถูกกระชากขึ้นมา ริมฝีปากกำลังจะร่ำร้องอีกครั้ง ทว่ากลับโดนชายชุดดำพรางใบหน้าชกเข้ามาที่ตา

            ร่างสูงล้มไปนอนกับพื้น ไม่มีเวลาได้หายใจทั่วท้อง ลำตัวของเขาก็ถูกเท้าอันแข็งแรงเตะเข้าที่ท้อง ภีมรพัฒน์รู้สึกจุก จุกจนพูดไม่ออก ทว่าไม่ทันได้ทำอะไรเท้าของไอ้โม่งก็กระหน่ำลงมาไม่ยั้ง

           

            นาราพยายามอย่างยิ่งที่จะเปิดประตูรถออกไป ทว่ามือและเท้าของเธอนั่นถูกมัดจนแน่นสนิท หญิงสาวพยายามกระตุกเชือก ทว่าทำยังไงความแน่นของปมไม่สามารถคลายออกไปได้เลย

            มัดแน่นอะไรแบบนี้นะ หญิงสาวโกรธจนน้ำตาไหล

            ความกลัวหลั่งไหลเข้ามาในหัว เธอเห็น เห็นว่าโจรร้ายคลุมตัว เอาปืนจ่อหัวภีมรพัฒน์ราวกับจะทำอะไรบางอย่าง ทว่าตอนนี้หมอนั่นกลับหายไปแล้ว

            “อื้อ” แล้วร่างสวยก็สะดุ้งเฮือกตอนประตูรถถูกกระชากออก ใจเธอสั่นระรัว ร่างกำยำใหญ่สันทัดอยู่ตรงประตู เพียงชั่วอึดใจเขาก็กระชากเธอเข้าไปใกล้

            “อื้อ อ้วย อ้วย (ช่วยด้วย)” หญิงสาวเบิกตาโพลง ตะเบ็งสุดเสียง ร่างกายกลัวราวกับถูกกระชากวิญญาณออกไป เธอพยายามดิ้นเมื่อถูกรวบเข้าไปบนบ่าคนตัวสูง วินาทีนั้นความกลัวพุ่งเข้าแทรกในร่างกายอย่างจับจิต และทนทานความรู้สึกนั้นไม่ไหว บวกกับร่างกายอ่อนล้าจึงทำให้นาราสลบไป ทิ้งความกลัวไว้ราวกับเงาตามตัว