หน้าหลัก / รักโบราณ / บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน / ตอนที่ 13 เรื่องของเราสองคน 1

แชร์

ตอนที่ 13 เรื่องของเราสองคน 1

ผู้เขียน: LiHong
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-09-25 20:44:28

ซ่งเสวียนชิงคิดอยากสัมผัสโม่เหลียนเหลือเกิน ปรารถนาดึงนางเข้าสู้อ้อมกอดใจจะขาด

ยิ่งคิดแววตายิ่งร้อนแรงดุจเปลวเพลิง แทบกลืนกินเข้าไปทั้งตัว

ชายหญิง อยู่แบบสองต่อสอง คือโอกาสทองในการรวบรัดคนได้ดียิ่ง

มุมปากบุรุษคลี่ยิ้มละมุนหมายมาด

ร่างสูงจึงได้เวลาปรากฏกาย สองมือเอื้อมเบื้องหน้า สองแขนต้องการกอดรัดคนเดี๋ยวนี้

มีคนบังเอิญมาเห็นยิ่งดี

ทว่าความคิดนั้นพลันขาดหาย เมื่อฝ่ามือยังไม่ทันแตะต้องโดนเอวนางด้วยซ้ำ มีดสั้นเล่มหนึ่งพลันส่งกระแสเย็นเฉียบพาดลำคอ

“...!?”

ซ่งเสวียนชิงเบิกตากว้าง ก้มมองเจ้าของฝ่ามือที่กุมมีดเล่มนี้ไว้อย่างคาดไม่ถึง

ทั้งสองคล้ายถูกตรึงด้วยตะปูเหล็กที่มองไม่เห็น

ร่างสูงยืนแข็งค้าง ตาสบตานิ่งงัน

โม่เหลียนหรี่ตากระชับมีดในมือประชิดลำคออีกนิด ทำอีกฝ่ายพลันสะอึกก้าวถอยหลังอย่างระแวดระวังทันที

เขาไม่กล่าวสิ่งใด นางเองก็มิเอ่ยวาจาเพียงสะบัดมือเก็บพับมีดไว้ในแขนเสื้อ

ซ่งเสวียนชิงยังไม่ทันถอนหายใจโล่งอก

ฉับพลันโม่เหลียนกลับเปลี่ยนกระบวนท่าราวฟ้าฟาดรุกฆาตบุรุษตรงหน้าในเสี้ยวลมหายใจ

ชายหนุ่มหลบกรงเล็บมือนางได้อย่างหวุดหวิด กระนั้นกระบวนท่าต่อมานางยังรุกฆาตตามติดดุจอสนีบาต

ฝ่ามื
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน   ตอนที่ 16 น้ำชากานั้น2

    หญิงสาวไม่รู้จะโทษตัวเองหรือยาปลุกกำหนัดดี คิดไปก็ป่วยการณ์เพราะมันสายเกินแก้ไข จึงยกมือกรีดนิ้วฝากรอยเล็บไว้บนกล้ามอกเขาอีกหนึ่งแผลอย่างหมั่นไส้ “อ๊ะ” มือเล็กเลื่อนขึ้นไปกุมบ่ากว้าง จิกเล็บไว้แน่น เมื่ออีกฝ่ายขยับเอวไม่หยุด และเหมือนจะทำได้เรื่อยๆ“เยี่ยนเต๋อ!”“หืม...”ชายหนุ่มก้มหน้าขบแก้มนวล เม้มปลายคาง “ว่าไง” ถามเสียงทุ้มลึกในขณะที่ส่วนอื่นยังคงรักษาจังหวะได้ดีโม่เหลียนส่งเสียงเบาๆ ก่อนพร่ำบ่นอย่างเขินอาย “ท่านควรเว้นว่างให้ข้าได้หายใจบ้าง”“ก็หายใจอยู่นี้ไง” เยี่ยนเต๋อขยับเอวเร็วขึ้นลึกขึ้นพลางก้มหน้าจูบซับพวงแก้มแดงเรื่อ รู้สึกประหนึ่งขบเม้มซาลาเปานุ่มๆ ที่มีน้ำผึ้งเคลือบอยู่ ใบหน้าคมสันซุกไซ้ซอกคอหอม ไล้เลียละเมียดละไม ก่อนพ่นลมหายใจร้อนชื้นใส่หน้านางเพื่อหยอกเย้าทำเอาลมหายใจของโม่เหลียนยิ่งร้อนระอุถี่กระชั้น เอวที่ถูกโยกเป็นจังหวะน่าอายทำนางหอบกระเส่า “ท่านเอาแต่ใจเกินไปแล้ว”“ไม่ได้เอาแต่ใจ แค่อยากเอาเจ้าเป็นภรรยา”เมื่อได้ใกล้ชิดกันขนาดนี้ คำพูดน่าอายทั้งหลายจึงสามารถพูดออกมาได้ ความสัมพันธ์พัฒนาจากเดิมมาไกลโข สนิทสนมมากยิ่งขึ้น ยากที่จะแยกจากกันได้อีกแม้จะเป็นเพราะฤ

  • บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน   ตอนที่ 16 น้ำชากานั้น1

    สตรีปลอมตัวเป็นทหารยามคือโม่เหลียนจริงๆนางเพิ่งมาถึงสถานที่ตามจดหมายที่เยี่ยนเต๋อเขียนส่งไปให้เมื่อก่อนหน้านี้ เดิมทีเขาเพียงเขียนเล่าเรื่องราวต่างๆ ในแต่ละวันของตัวเองเท่านั้น มิได้ชักชวนนางให้มาหาเขาถึงที่นี่ ทว่าตัวนางไม่อาจทนกับบุรุษหน้าหนาไร้ยางอายอย่างซ่งเสวียนชิงได้ไหว จึงแอบหนีออกจากวัดต้าจี๋ โม่เหลียนซื้อม้าเร็วควบไม่พักโดยไม่มีผู้ใดล่วงรู้ ปล่อยให้ซ่งเสวียนชิงคุกเข่าอยู่เช่นนั้นหลายวันแล้วเมื่อมาถึงก็บังเอิญได้เห็นงิ้วฉากเด็ด คิดในใจว่าหากเยี่ยนเต๋อหลงกลสตรีผู้นั้นจนต้องรับผิดชอบอย่างโง่เขลา นางก็จะตัดใจหันหลังให้เขาโดยทันที แต่คนกลับบุ่มบ่าม เอากันถึงตายเช่นนี้ แล้วพรุ่งนี้จะทำอย่างไรดีเล่าขณะช่วยขบคิดจนปวดหัวลำตัวก็เริ่มรู้สึกร้อนแปลกๆ เป็นความร้อนที่เรียกได้ว่าร้อนรุ่มจากท้องน้อย ค่อยๆ ตีวนอยู่ตรงกลางกาย คล้ายคลื่นอารมณ์ชนิดหนึ่ง ลมหายใจของนางเริ่มติดขัด ก่อนจะค่อยๆ ถี่กระชั้นบางเบาจากประสบการณ์ที่เคยมีสามีมาแล้วชาติหนึ่ง นี่คืออาการของ...หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ดวงตางดงามหยาดเยิ้มและเปี่ยมเสน่ห์เริ่มมองหาคนที่จะช่วยนางได้ปลดเปลื้อง และแล้ว

  • บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน   ตอนที่ 15 คืนวสันต์

    และเพราะเห็นถึงพรสวรรค์อันน่าทึ่งนี้ เหวินหย่งจึงมีความคิดที่จะรวบรัดกู้ฉีรุ่ยให้เป็นคนของตนตลอดไป การมีน้องเขยเป็นหนุ่มน้อยอนาคตไกล มีวี่แววก้าวหน้าในหน้าที่ทางการทหาร ใครบ้างไม่ชอบ การมอบเรือนส่วนตัวเป็นรางวัลพร้อมสาวงามคอยปรนนิบัติชิดใกล้ให้เป็นของกำนัล จึงมิใช่เรื่องที่เกินไปนัก สาวงามก็มิใช่ใครที่ไหน นางมีนามอันไพเราะว่าเหวินซูลี่ น้องสาวบุญธรรมของเหวินหย่งเหวินซูลี่ไม่เพียงเรียบร้อยอ่อนหวาน ช่างจำนรรจา แต่ยังบรรเลงพิณเก่ง แต่งกลอนได้ดี การร่ายรำก็ยังเรียกได้ว่าเป็นเลิศมิอาจหาใครเทียบ ความงามหรือยิ่งไม่ต้องพูดถึง นับเป็นโฉมสะคราญหยาดเยิ้มหาตัวจับได้ยากผู้หนึ่ง สาวน้อยตกหลุมรักกู้ฉีรุ่ยทันทีเพียงแรกเห็นพี่ชายชอบ น้องสาวรัก ช่างเป็นบุพเพวาสนาโดยแท้เยี่ยนเต๋อใช้เวลาอาบน้ำชำระล้างคราบเหงื่อไคลกลิ่นฝุ่นดินไม่นานก็ลุกขึ้นจากถังไม้ สวมเพียงชุดคลุมสีขาวเดินเข้าห้องนอน ที่นี่ มีสาวงามคนหนึ่งทอดกายระเหิดระหงกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง นางสวมเพียงผ้าโปร่งบางเบา เผยผิวขาวนวลเนียนละเอียดลออต้องแสงเทียน ดุจภาพวาดอันแสนประณีตงดงามละมุนละไมเทียบนางสวรรค์“มาแล้วหรือเจ้าคะ พี่ฉีรุ่ย” เหวิน

  • บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน   ตอนที่ 14 เรื่องราวความรักอันลึกซึ้ง 2

    ประกาศกร้าวจบก็หันหลังเดินออกจากเรือนไปอย่างเอาแต่ใจพร้อมบ่าวจำนวนหนึ่ง หานเซิงทำได้แต่กุมขมับ เพราะไม่อาจขัดใจบุตรสาวสุดที่รักได้ดรุณีน้อยผู้สงบเสงี่ยมรู้ความเมื่อหลายเดือนก่อน เหมือนเป็นแค่วิญญาณผู้อื่นเข้าสิงแล้วออกไป และยามนี้หานจื่อหรานคนเดิมกลับคืนมาแล้ว หานเซิงปวดหัวยิ่งโม่เหลียนหายตัวไปจากจวนหานเนิ่นนานก่อนจะปรากฏตัวอีกทีที่วัดต้าจี๋ข่าวใหม่จึงสยบข่าวเก่าได้ชะงัด ความว่าแท้จริงหานจื่อหรานมิได้อยู่จวน นางเดินทางไปสวดมนต์ภาวนาให้กู้ฉีรุ่ยที่ไปเป็นทหาร และทำเช่นนี้มาตั้งนานแล้ว ก่อนหน้าที่กู้ซือหมิงจะเดินเข้าเดินออกจวนหานเสียอีก ส่วนเรื่องที่กู้ซือหมิงเข้าออกจวนหานล้วนเป็นเพียงการมาคารวะด้วยความเคารพตามประสาคนหนุ่มอายุน้อยซึ่งกำลังใฝ่หาความรู้เพื่อหน้าที่การงานในภายหน้า ย่อมต้องหมั่นแวะเวียนทักทายผู้อาวุโสตามสมควรเป็นธรรมดาวันถัดมา เมื่อซ่งเสวียนชิงมาเยือนจวนหานแล้วไม่เจอคนที่ต้องการ ทั้งยังถูกหานเซิงเชิญกลับอย่างไม่ไว้หน้า เขาจึงไม่ไปจวนหานอีก แต่เปลี่ยนเส้นทางไปที่วัดต้าจี๋แทนด้านหน้าห้องปฏิบัติธรรม ชายหนุ่มมิอาจฝ่าด่านบ่าวชายหญิงหลายคนเข้าไปหาสตรีในดวงใจ อีกทั้งยังมีสาย

  • บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน   ตอนที่ 14 เรื่องราวความรักอันลึกซึ้ง 1

    หลายวันต่อมา โม่เหลียนจึงได้รู้ว่าคนผู้หนึ่งซึ่งชาติก่อนเป็นสุภาพชนมีเหตุมีผล แต่ชาตินี้กลับกลายเป็นคนไร้เหตุผล ทั้งไร้ยางอายอย่างที่สุดเมื่อซ่งเสวียนชิงทำตัวหน้าหนากล้าเอาของกำนัลเข้าประตูเรือนจวนหานมาอย่างเอิกเกริกและเข้าทางผู้อาวุโสอย่างสง่าผ่าเผยพยานที่รู้เห็นการปฏิบัติอย่างเอาใจใส่เปิดเผยจริงใจคือคนทั้งตลาด ชายหนุ่มเคลื่อนขบวนผ่านซอยที่คึกคักที่สุด ผู้คนต่างพูดเซ็งแซ่เป็นเสียงเดียวกันว่าบุตรเขยจวนหานคงเป็นกู้ซือหมิงแน่แล้วหานเซิงนั่งมองบุตรชายของเสนาบดีกู้สั่งคนยกกล่องเล็กกล่องน้อยเข้ามาวางเรียงรายอย่างฉงน“คุณชายกู้ สิ่งของเหล่านี้คือ?”ซ่งเสวียนชิงประสานมือตอบอย่างสุภาพนอบน้อม “สิ่งของเหล่านี้ถือเป็นการคารวะทักทายใต้เท้าหานขอรับ”หานเซิงหรี่ตา “มิใช่แค่นั้นกระมัง”ซ่งเสวียนชิงยกยิ้มบาง “ไม่ขอปิดบัง ข้ารู้สึกพึงใจคุณหนูหานเพียงแรกเห็น จึงปรารถนาทำความรู้จักนางให้มากขึ้น หวังเพียงใต้เท้าจะเปิดใจรับข้าไว้พิจารณาขอรับ”เมื่อเจอคนหนุ่มใจกล้า กล่าววาจาเถรตรง แต่กิริยากลับงดงามนอบน้อมมีมารยาท มิได้โผงผางเหิมเกริม หานเซิงจึงตบเข่าฉาด สีหน้าพอใจมาก มีผู้ชายคนอื่นมาสนใจบุตรสาวเช่นนี้

  • บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน   ตอนที่ 13 เรื่องของเราสองคน 2

    หญิงสาวถอนหายใจ สุ้มเสียงเอือมระอา “เสวียนชิง ท่านควรรู้ไว้ว่าคนชั่วร้ายที่สุดคือคนที่ทำผิดอย่างมหันต์ชนิดที่ไม่สมควรได้รับการอภัย แต่กลับไม่เข้าใจว่าตัวเองผิดที่ใด”ผิดที่มิใช่แค่พลาด ผิดขนาดนั้นเหตุใดไม่สำนึก!“หากบอกว่าข้าใจแคบที่ไม่อาจรับได้กับการที่สามีแอบมีหญิงอื่นซุกซ่อนในเรือน เช่นนั้นขอถาม การที่ข้าเลือกจากมาเพื่อให้ท่านกับนางได้ครองรักกันอย่างผาสุกตลอดไป ยังใจกว้างไม่พออีกหรือ? แล้วอนุผู้ใจกว้างดั่งแม่น้ำหวงเหอของท่านผู้นั้นเล่า? แค่ท่านพาสาวใช้ขึ้นเตียงคืนเดียว นางถึงขั้นสั่งโบยจนตาย ท่านแค่รับอนุนางรำเข้าเรือน นางยังเข้าไปจ้วงแทงถึงเตียงอย่างไม่ยั้งคิด ชีวิตท่านต้องตายอนาถเพราะสตรีใจกว้างเช่นนี้ ช่างเหมาะสมยิ่งนัก”นั่นคือเรื่องราวของซ่งเสวียนชิงเมื่อชาติที่แล้วชายหนุ่มสูดลมหายใจเข้าลึก น้ำเสียงนางคมกริบบาดลงในใจยิ่งกว่ามีดกรีดเนื้อเสียอีก เขานึกคำสวยหรูไม่ออก ได้แต่บอกออกไปตามตรง “ก็ได้ ข้ารู้แล้วว่าตัวเองผิด ผิดมาก แต่เหลียนเอ๋อร์ ชาตินี้สวรรค์ให้โอกาสข้าแล้ว เรื่องราวระหว่างเราควรเริ่มต้นใหม่เสียที เหลือแค่เจ้าให้โอกาสข้าแก้ตัว ข้าสัญญาว่าจะไม่พลั้งเผลอหรือทำผิดพลา

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status