เมื่อถึงเวลาตอนเย็นหญิงสาวเก็บกวาดของเตรียมปิดร้านตามปกติ วันนี้เธอทำใจไว้แล้วว่ากลับไปจะต้องพบเจออะไรบ้าง แต่เพื่อชีวิตของครอบครัวเธอนั้นก็พร้อมที่จะเสี่ยง
“ไม่ต้องคิดมากนะพะพาย ก็แค่เสียพรหมจรรย์ให้กับผู้ชายที่ไม่รักเอง” หญิงสาวพูดปลอบใจตัวเองเบาๆ ก่อนจะยิ้มออกและขึ้นรถประจำทางกลับไปยังอพาร์ทเม้นต์ของตัวเอง
เมื่อมาถึงอพาร์ทเม้นต์ของตัวเองก็สำรวจรอบๆ บริเวณตึก แต่ยังไม่พบรถหรูที่มักจะมาเธอ
“วันนี้เขาคงไม่มาสินะ” หญิงสาวยิ้มให้กับตัวเองเบาๆ และเดินขึ้นไปยังห้องของเธอ เมื่อเปิดประตูเข้าไป ปรากฎว่า ภายในห้องที่ดูแสนจะธรรมดามีแค่พัดลมและโต๊ะอ่านหนังสือเก่าๆ ของเธอก่อนหน้านี้นั้น ตอนนี้ถูกตกแต่งไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ต่างๆ ทั้งเตียงนอนใหม่ที่ใหญ่กว่าเดิม ไหนจะเครื่องปรับอากาศ ทีวี ตู้เสื้อผ้า ตู้เย็นและเครื่องซักผ้า แถมโต๊ะอ่านหนังสือเล็กๆ ของเธอก็ถูกเปลี่ยนเป็นสไตส์มินิมอลน่ารักๆ ไหนจะโซฟาที่ราคาน่าจะแสนแพงอีก ‘เพียงแค่เธอไม่อยู่แค่ครึ่งวัน ห้องเธอนั้นถูกเปลี่ยนไปขนาดนี้เชียวเหรอ?? ไหนเขาบอกแค่จะเปลี่ยนแปลงห้องเธอเล็กๆ น้อยๆ เอง??’
เมื่อเธอเปิดดูตู้เสื้อผ้า ก็พบกับชุดแบรนด์เนมต่างๆ เต็มไปหมด เธอตกใจมากเพราะไม่คิดว่าห้องของเธอจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้
“นี่คือข้อดีของคนมีเงินสินะ” หญิงสาวพึมพำให้กับตัวเองเบาๆ
ไม่นานโทรศัพท์เครื่องเก่าของเธอก็มีแอพพิเคชั่นไลน์แจ้งเตือนจากคนไม่รู้จักเข้ามา รูปโปรไฟล์นั้นเป็นเพียงรูปสีดำเท่านั้น แต่เธอก็สามารถเดาได้ง่ายว่าเป็นใคร เมื่อเห็นข้อความที่ส่งเข้ามา
‘อีก 30 นาทีฉันจะไปถึงห้องของเธอ อาบน้ำและเตรียมตัวให้พร้อม’
เมื่อหญิงสาวได้อ่านข้อความแล้วใจเธอก็เต้นแรงขึ้นผิดปกติ เธอจึงรีบปิดโทรศัพท์และเตรียมตัวเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำทันที ตอนนี้ภายในห้องน้ำของเธอนั้นถูกเปลี่ยนผลิตภัณฑ์ใหม่ทั้งหมดที่มีราคาแสนจะแพง แต่เธอก็ไม่ลังเลที่จะใช้มัน เพราะตอนนี้คนของชายหนุ่มน่าจะนำของเก่าของเธอไปทิ้งทั้งหมดแล้ว
ใช้เวลาเพียงไม่นานเธอก็จัดการอาบน้ำชำระร่างกายเรียบร้อยและเดินไปยังตู้เสื้อผ้า ก็พบว่ามีชุดนอนลายลูกไม้แสนบางที่อยู่ในนั้น เมื่อเธอเห็นดังนั้นแก้มใสๆ ของเธอก็เริ่มแดงระเรื่อออกมา
‘เขาทำให้เราขนาดนี้ เราก็ต้องเอาใจเขาเสียหน่อยไหม ไหนๆ วันนี้เราก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ตอบแทนบุญคุณที่เขาทำให้ครอบครัวของเราก็แล้วกัน’ เธอคิดอยู่ภายในใจ
หญิงสาวค่อยๆ เปลืองผ้าขนหนูและส่วมใส่ชุดนอนลายลูกไม้สีขาวเข้าไปในตัว เมื่อเธอส่องกระจกทำให้แทบช๊อคเพราะชุดนั้นมันบางมากมองเห็นทะลุสัดส่วนของเธอทั้งหมด แถมเกือบถึงแก้มก้นและด้านบนก็เป็นสายเดี่ยว คอเว้าลึกเห็นเนิ่นอก เธอจึงรีบหยิบเสื้อคลุมสีขาวมาใส่เพื่อรอเขาอยู่ในห้อง อย่างใจจดใจจ่อ
ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!
ไม่นานก็มีเสียงเคาะประตูมาจากด้านนอก
“คงมาถึงแล้วสินะ” หญิงสาวที่นั่งรอเขาอยู่ตรงโซฟาก็ลุกเดินไปเปิดประตูให้ชายหนุ่มผู้มีพระคุณของเธอนั้นเอง
แอ๊ดดดดด!!
ชายหนุ่มที่กำลังหัวเสียกับเมื่อตอนบ่ายที่ของเล่นของเขานั้นทำตัวสนิทกับบอดี้การ์ด เขายืนอยู่หน้าประตูของเธอ ไม่นานประตูก็เปิดออกและพบว่าหญิงสาวนั้นเตรียมตัวรอตามที่เขานั้นบอกเธอไว้จริงๆ เขาปลายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท่า โดยสายตาหันจ้องกลับมาที่หน้าอกของหญิงสาวที่มีเสื้อคลุมสีขาวส่วมทับไว้
“หึ คงจะพร้อมแล้วสินะ”
“สวัสดีค่ะคุณมาร์ช” หญิงสาวยกมือไหว้ชายหนุ่ม ชายหนุ่มเห็นดังนั้นก็ไม่พูดอะไรและเดินไปยังระเบียงและหยิบบุหรี่ราคาแพงออกมาดูดอย่างเงียบๆ
หญิงสาวเห็นดังนั้น จึงรีบเดินไปเปิดตู้เย็นและเทน้ำมาเสิร์ฟชายหนุ่มที่โต๊ะด้านใน
และนั่งรอเขาอยู่โซฟา ใช้เวลาไม่นานชายหนุ่มก็สูบบุหรี่จนหมดและเดินกลับเข้ามายังในห้องของเธอ
หญิงสาวเห็นดังนั้นก็รีบดีดตัวลุกขึ้นมาจากโซฟาและเดินเข้าไปหาชายหนุ่ม
“ดื่มน้ำก่อนไหมคะ??” หญิงสาวถือแก้วน้ำยกมาให้ชายหนุ่มอยู่ในมือ
ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวและยกยิ้มขึ้นมาเบาๆ
“พร้อมจะเป็นของเล่นฉันแล้วยัง??”
หญิงสาวได้ยินเช่นนั้นก็พยักหน้าและหลับตาลงเบาๆ
ชายหนุ่มเห็นดังนั้นก็ใช้มือประคองใบหน้าของหญิงสาวและประกบริมฝีปากของเขาไปยังริมฝีปากของเธอ ทำให้หญิงสาวที่ไม่ทันได้ตั้งตัวก็ตกใจและยืนเซเล็กน้อยกับการจู่โจมของชายหนุ่มทำให้แก้วน้ำที่ถืออยู่ในมือนั้นหกลงไปยังชุดของเธอ ทำให้ชุดที่บางอยู่แล้วกลับบางยิ่งกว่าเดิม เธอจึงรีบวางแก้วไว้บนโต๊ะในขณะที่ชายหนุ่มนั้นยังประกบริมฝีปากของเธออยู่ ชายหนุ่มจูบริมฝีปากของเธอและดันลิ้นเข้าไปในโพรงปากอย่างเอาแต่ใจ ไม่นานเขาก็สัมผัสได้ว่าหญิงสาวนั้นเริ่มขาดอาการหายใจจากแรงมือของหญิงสาวที่ผลักหน้าอกของเขา จึงค่อยๆ ผละริมฝีปากออกอย่างเบาๆ
เมื่อหญิงสาวนั้นถูกผละริมฝีปากออก เพื่อควานหาอากาศหายใจอยู่นั้น ไม่นานชายหนุ่มก็ประกบริมฝีปากเข้ามายังปากของเธออีกครั้ง
“อื้อออออ อุน อาร์ช (คุณมาร์ช)” หญิงสาวที่พยายามกอบโกยอากาศหายใจก็ถูกชายหนุ่มนั้นกลืนกินเสียงของเธอเข้าไปอีกครั้ง
ชายหนุ่มนั้นไม่เข้าใจกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป ทั้งที่เขานั้นไม่จูบกับผู้หญิง แต่ทำไมเธอคนนี้นั้นมีอิทธิพลกับเขามาก ทำให้เขานั้นอยากสำรวจทุกอย่างที่อยู่ในร่างกายของเธอ
‘ทำไมถึงเป็นอย่างนี้นะ’
ณ คฤหาสน์...หลังจากทานข้าวเสร็จชายหนุ่มก็รีบพาหญิงสาวและลูกของตนกลับไปยังบ้านทันที เพราะแม่ของเขานั้นโทรตามทุกๆ สามสิบนาที“เจ้าพี หลานย่า มาแล้ว” เมื่อรถจอดด้านหน้าคฤหาสน์ คุณหญิงมาลัยก็รีบวิ่งเข้ามาอุ้มเจ้าพีของเขาไปทันที“คุณแม่ ฝากเลี้ยงลูกผมให้หน่อยนะครับ”“จะไปไหนอีกตาคีย์” คุณหญิงมาลัยถามออกมาเขาได้ยินดังนั้นก็กระซิบข้างๆ ใบหูของแม่เขา ให้ได้ยินกันเพียงสองคน“ผมจะไปทำน้องให้เจ้าพีครับ เราจะได้แบ่งเจ้าตัวเล็กกัน คุณแม่จะได้ไม่เหงาด้วย”เมื่อคุณหญิงมาลัยได้ยินดังนั้นก็ยิ้มกว้างออกมาทันที“ไปสิ ไม่ต้องห่วงทางนี้นะ แม่จะดูแลให้เอง” คุณหญิงมาลัยกระซิบบอกชายหนุ่ม และพากันหัวเราะออกมา“คุณแม่ ร้ายจริงๆ เลยนะครับ” ชายหนุ่มยิ้มกับกับมารดาของตน พร้อมเดินตามหญิงสาวเข้าไปในห้องนอน“นานๆ ก็ได้นะ ออกมาพรุ่งนี้เช้าเลยยิ่งดี” คุณหญิงมาลัยตะโกนตามหลังไล่ชายหนุ่มไปแกร๊กกก.. แอ๊ดดดด…“อ้าว..พี่คีย์มาพอดีเลย หยีรบกวนเอาถุงเท้าไปใส่ให้ลูกหน่อยค่ะ”หญิงสาวที่เดินมาในห้องหลังจากลงจากรถก็เดินตรงดิ่งเข้าไปยังห้องนอนทันที เพื่อหาถุงเท้าใส่ให้กับเจ้าตัวเล็ก ที่ช่วงนี้อากาศเริ่มเข้าสู่หน้าหนาวแล้ว“เดี
หลังจากนั้นหนึ่งเดือนต่อมาหญิงสาวก็ได้ให้กำเนิดลูกชายสุดแสนน่ารักน่าชัง ชายหนุ่มและคุณหญิงมาลัยจัดจองห้องพิเศษสำหรับคลอดและให้หมอที่ดีที่สุดทำคลอดให้กับเธอตอนนี้เป็นเวลาสามเดือนแล้วที่เธอเลี้ยงดูลูกอยู่ที่บ้าน พร้อมกับสามีของเธอและคุณหญิงมาลัยพวกเขาทั้งสองปฏิบัติกับเธอและลูกของเธอดีมาก จนไม่รู้สึกถึงความรักที่ขาดหายไปเลยแม้แต่น้อยคิรินเห่อลูกชายเป็นอย่างมาก และซื้อของเล่นเต็มบ้านมาให้ลูกน้อย แถมยังทำเนรมิตห้องข้างๆ ที่ติดกันเป็นประตูเชื่อมถึงกัน เพื่อเตรียมห้องให้กับลูกชายตัวเล็กเมื่อโตขึ้นส่วนคุณหญิงมาลัยก็ไม่ได้น้อยหน้าเลยแม้แต่น้อย สั่งให้คนมาออกแบบข้างบ้านให้เป็นสนามเด็กเล่นทันทีจนบางครั้งเธอก็ต้องปล่อยเลยตามเลย ได้แต่ทำตามพวกเขาทั้งสอง เพราะเธอมั่นใจว่าเขาทั้งสองนั้นกำลังมอบสิ่งดีดีให้กับลูกของเธอแอ๊ดดดดด..“ยาหยี ลูกของเราหลับแล้วยังครับ” ชายหนุ่มที่เพิ่งกลับมาจากประชุมผู้ถือหุ้นประจำปีรีบเปิดประตูเข้ามาหาเธอหลังจากประชุมเสร็จวันนี้เขาอ้อนให้เธอและลูกมาให้กำลังใจเขาถึงบริษัท เพราะไม่อยากให้เธอและลูกห่างไปไหนตอนนี้เขาติดเธอเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะไปที่ไหนเขาก็ติดตามเธอไปตลอด
“ยาหยี…” เขาเรียกเธอด้วยน้ำเสียงที่แห่บพร่า“ไม่ต้องกังวลนะคะ หยีให้อภัยคุณแล้วค่ะ” หญิงสาวประคองหน้าของเขาขึ้นมา และใช้สายตาบอกเขาว่าเธอนั้นไม่ได้เป็นอะไรชายหนุ่มเห็นดังนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ และค่อยๆ ใช้มือของเขายกขึ้นประคองที่ใบหน้าของหญิงสาวเช่นเดียวกันทั้งสองประสานสายตาเป็นหนึ่งเดียวกัน และโน้มใบหน้าประกบริมฝีปากกันในที่สุด เธอและเขาจูบกันอย่างเนิ่นนานหลังจากที่โหยหากันมานานหลายเดือนชายหนุ่มค่อยๆ ใช้มือเลือนลงมาจากใบหน้าของหญิงสาวและวางลงที่หน้าอกของหญิงสาวและค่อยๆ นวดคลึงอย่างช้าๆ และใช้มืออีกข้างประคองหน้าท้องนูนเด่นเอาไว้“อือ พี่คีย์”หญิงสาวร้องครางออกมาเบาๆ ทำให้ชายหนุ่มนั้นพอใจเป็นอย่างมาก เขาผละริมฝีปากออกอย่างช้าๆ และเลื่อนลงมางับที่ยอดอกสีชมพูของหญิงสาว“อ่าส์ อือออ” หญิงสาวหลับตาพริ้มและใช้มือขยำศีรษะของเขาเบาๆ จุ๊บ… จ๊วบ… “หน้าอกหยีมันโตเต็มมือผมพอดีเลยครับ” เขาพูดจบก็ก้มลงไปดูดหน้าอกของหญิงสาวต่อและขบทำรอยรักเต็มบริเวณหน้าอกของเธอจากนั้นก็ค่อยๆ อุ้มเธอวางลงบนเตียง และใช้มือทั้งสองจับขาเธอแยกออกจากกันทำให้เห็นกลีบกุหลาบของเธอโชว์เด่นอยู่ตรงใบหน้าของเขา“ทำไม
“ยะ ยาหยี ผะ ผมไปนอนข้างล่างดีกว่านะครับ เดี๋ยวหยีจะไม่สบายใจ”“ฮึก ฮืออออออ..” หญิงสาวที่ร้องเรียกชายหนุ่ม เมื่อถูกปฏิเสธ เธอก็ร้องไห้ออกมาทันที จนชายหนุ่มต้องวิ่งเข้ากอดเธอ“โอ๋ๆ ไม่ร้องนะครับ เดี๋ยวลูกจะร้องตามนะครับ คุณเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม บอกผมสิ”“ฮึก คุณไม่นอนกับหยี”“โถ่..ทำไมผมจะไม่อยากนอนกับคุณล่ะครับ ผมเฝ้าโหยหาคุณตลอดเวลา”“แล้วทำไมไม่ขึ้นมานอนกับหยีในห้องละคะ”“ผะ ผม..เอ่อ..ผมกลัวว่าคุณจะรำคาญผม และพลอยทำให้คุณหลับไม่สนิท”“ฮึก ฮือออออ” หญิงสาวร้องไห้ออกมาอีกครั้ง“ชู่ว ไม่ร้องนะครับคนดี เอาอย่างนี้ดีไหม..เดี๋ยวผมไปเอาฟูกข้างล่างมานอนตรงพื้นข้างๆ คุณ โอเคไหมครับ” ชายหนุ่มรีบตัดบทสนทนาทันที เพราะกลัวว่าหญิงสาวจะร้องไห้ไปมากกว่านี้ เพราะเขาเคยศึกษามาคร่าวๆ ว่าคนที่ตั้งครรภ์จะมีอารมณ์ที่อ่อนไหวมาก เขาจึงไม่อยากทำร้ายจิตใจเธอ และกลัวว่าจะไปกระทบถึงเจ้าตัวเล็กในท้องอีกด้วย“โอเคค่ะ คุณลงไปเอาฟูกมานอนข้างหยีเร็วๆ นะคะ”ภายในห้องนอน…ชายหนุ่มที่เพิ่งไปนำฟูกมาจากข้างล่าง ก็จัดการวางลงข้างเตียงของหญิงสาวและจุดเทียนหอมเพิ่มเติมให้เธอได้ผ่อนคลายและหลับสบาย หลังจากนั้นก็ปิดไฟนอนและล้
หนึ่งเดือนผ่านไป..หลังจากวันนั้นหญิงสาวก็ไปทำงานตามปกติ โดยมีชายหนุ่มคอยดูแลอยู่ไม่ห่างและเขายังทำทุกอย่างแทนเธอ ไม่ว่าจะเป็นซักล้าง กวาดบ้าน ถูบ้าน ทำอาหารให้เธอทาน คอยนวดฝ่าเท้าและจุดเทียนหอมให้เธอผ่อนคลายก่อนนอนและตอนนี้ยังเป็นคนขับรถให้เธอไปเรียบร้อยแล้วโดยบริษัททั้งหมดคุณหญิงมาลัยดูแลอาสาดูแลให้ ส่วนชายหนุ่มก็คอยปรนนิบัติและดูแลหญิงสาวไม่ห่าง เว้นแต่มีประชุมที่สำคัญจริงๆ เขาถึงจะปลีกตัวออกไป แต่ก็แค่ไม่กี่ชั่วโมงเพียงแค่นั้นและตอนนี้หญิงสาวก็ยังไม่ให้อภัยเขาเหมือนเดิม แต่ความสัมพันธ์ก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ยังได้นอนชั้นล่างตรงโซฟาเหมือนเฉกเช่นทุกวันวันนี้เป็นวันที่เขานั้นตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เพราะเป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาจะพาหญิงสาวไปตรวจสุขภาพครรภ์ วันนี้เขาจึงตื่นเช้าเป็นพิเศษและเตรียมตัวทำอาหารตั้งแต่เช้าตรู่ และเตรียมของที่จำเป็นใส่กระเป๋าไปที่โรงพยาบาล“ยาหยีครับ ผมเตรียมของเสร็จแล้ว หยีทานอาหารเช้าเสร็จ เราไปโรงพยาบาลกันเลยไหมครับ”“ค่ะ วันนี้หยีไม่ไปดูงานร้านกาแฟนะคะ ถ้าหาหมอเสร็จแล้วอยากกลับมาพักอีกสักหน่อยค่ะ”“หยีเป็นอะไรหรือเปล่าครับ ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า” ชายหนุ่
“คุณยาหยีฝากผมมาบอกคุณด้วยครับ”“…”“ถ้าทานเสร็จแล้ว รบกวนออกไปจากร้านด้วยนะครับ รบกวนเวลาทำงานของพวกเราครับ คุณผู้ชาย”ชายหนุ่มที่ได้ยินดังนั้นก็ทำหน้าเศร้าสร้อยทันทีจริงๆ แล้วเธอตั้งใจจะไล่เขากลับไปนี่เอง ไม่ได้ห่วงใยเขาเลยแม้แต่น้อย เขาจึงใช้มือล้วงเข้าไปในกระเป๋าและควักเงินแบงค์จำนวนสิบใบขึ้นมาและวางลงบนโต๊ะ“ฝากบอกคุณยาหยีด้วยนะครับ ขอโทษที่มารบกวน นี่เป็นค่าเสียเวลาของร้านนะครับ แล้วผมจะกลับมาใหม่”พูดจบชายหนุ่มก็เดินจากร้านออกไปทันทีทิ้งให้พนักงานชายหนุ่มนั้นยืนงงงวยอยู่เพียงลำพัง และเดินกลับไปรายงานบอสของตัวเองชายหนุ่มที่ตัดสินใจเดินออกจากร้านก็ขับรถไปยังบ้านของตนทันทีเอี๊ยดดด…เสียงล้อรถเบรคดังทั่วคฤหาสน์จนคุณหญิงมาลัยและสาวใช้พากันวิ่งออกมาดู“เกิดอะไรขึ้น ตาคีย์”“เมียไล่กลับบ้าน” เขาพูดออกมาอย่างหงุดหงิดในขณะที่เดินลงมาจากรถ“เดี๋ยวก่อน”“ครับคุณแม่”“แม่บอกแกไว้ว่ายังไง หื้มมม…” คุณหญิงมาลัยพูดจบก็ใช้มือคว้าใบหูของลูกชายลงมาทันที“โอ๊ยยย คุณแม่ ผมเจ็บ ผมเจ็บครับ” ชายหนุ่มร้องออกมาเสียงดังลั่น เมื่อเจอคุณหญิงมาลัยดึงเข้าที่ใบหู“เจ้าลูกคีย์ แม่บอกว่ายังไง แม่บอกลูกว่า