หน้าหลัก / มาเฟีย / มิลินของจอมทัพ / มิลิน_6 จุ้นเรื่องคนอื่นอยู่ได้

แชร์

มิลิน_6 จุ้นเรื่องคนอื่นอยู่ได้

ผู้เขียน: อะพอลโล่_
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-05-15 16:42:27

“อันนี้ผ้าก็อตทำแผล เวลาเปลี่ยนแต่ละครั้งจะต้องเปลี่ยนมันด้วย จะเปื้อนมากเปื้อนน้อยจะพันนานไม่นานต้องเปลี่ยนเพราะเดี๋ยวจะติดเชื้อ ห้ามใช้ซ้ำเด็ดขาด.. อันนี้แอลกฮอล์ พยายามอย่าเทราดปากแผลโดยตรง ไม่ควรใช้ล้างแผลเปิด เนื่องจากแอลกอฮอล์มีฤทธิ์ทำลายโปรตีนในเนื้อเยื่อ ทำให้เกิดเนื้อตาย แผลหายช้า ทำให้แผลแสบร้อน ระคายเคือง”

“อื่อ อื่อ!” มิลินพยักหน้าขึงขังและตั้งใจจดจำในสิ่งที่หมอประจำบ้านคอยสั่งการณ์และส่งรายละเอียดถี่ถ้วน ท่ามกลางการสังเกตการณ์ของแฮชที่ยังอยู่ตรงนี้เพียงคนเดียวหลังจากทุกคนแยกย้าย

“กระตือรือร้นดีแฮะ”

“เล่นเหี้ยอะไรพวกมึง==^”

“พวกกูก็แค่กลัวมึงจะเหงา แผลขนาดนี้ออกไปซั่มสาวไม่ได้ไปเป็นเดือน พวกกูก็เสริฟ์ให้ถึงที่นี่ไง ถึงยัยนี่จะผิวหมองๆ หม่นๆ ไปนิด แต่จับลงอ่างขัดขี้ไคลสักรอบสองรอบก็น่าจะผ่องเอาเรื่อง”

“…..” จอมทัพไร้คำพูดใด จนหม่นจะหมองอะไรก็ช่าง.. เขาเห็นของมิลินหมดแล้ว แม้ว่าตอนนั้น.. จะผ่านมาแล้วตั้งสองปีก็ตาม แต่ไม่ปฎิเสธว่าภายนอกของเธอดูโตกว่าแต่ก่อน

“ว่าแต่มึงเถอะ ว่าพวกกู มึงไม่ยักปฎิเสธ?”

“ไอ้หมอมันมือหนัก กูไม่อยากทำแผลกับมัน”

“ชะ ชะ ชะช่าาาา ไอ้หมอมือหนัก~ ทำมาจะชั่วโครตแล้วเพิ่งบอกไอ้หมอมือหนัก”

“…..”

“ยังไงมึง? หรือมิลินอะไรนั่น ไม่ใช่แค่คนที่ช่วยพามึงมาที่นี่?”

“…..”

“ไม่ใช่แค่เด็กส่งข้าวธรรมดา?”

“..กลับไปได้แล้วมึงอะ ไม่ได้ขอให้ถ่อมาด้วยซ้ำ” แต่เหมือนคำของจอมทัพจะเข้าหูซ้ายทะลุหูขวาของแฮช

“เมียเก่าอ้อ?”

“ไอ้เวรนิ==^”

“หาา? อะไรเก่าๆ นะคะ?”

“ซื่อบื้อถูกเวลาซะด้วย เอาจริงมียัยนั่นก็เหมือนมีลูกหมาอยู่บ้าน ให้ข้าวให้น้ำ ถึงเวลาก็เล่นกับมันหน่อย เดี๋ยวก็ผูกพันธ์ยอมให้มึงเป็นเจ้าของสักวัน”

“เอาเวลาที่มาหาเมียให้กูไปตามเรื่องที่กูให้ไปสืบดีกว่าไหม? กูอยู่ในสภาพนี้คงมีอารมณ์เอาใครทำเมีย”

“สอนดิ”

“….”

“On top it’s the best!” แฮชหยักคิ้วลิ่วตาก่อนจะถูกดันไล่จากจอมทัพ

อะไรท็อปท็อปนะ.. เสียงข้างนอกโวกเวกกันจัง มันก็เลยเรียกความสนใจของฉันได้ดีจนพี่หมอเอ่ยทักและถูกขัดจากคนบาดเจ็บ

“ตั้งใจฟังหน่อย”

“สอนเสร็จหรือยัง ดึกแล้วหมดเวลาของเธอแล้ว”

“อ้าว.. นี่ไม่ได้ให้ลินค้างด้วยหรอกเหรอ?”

“จะค้างยังไง เจ๊หอยไม่รอกินหัวเธออยู่?”

“เออ! ลืมไปเลย”

“….”

“มัวแต่คิดว่าถ้าต้องค้างที่นี่ลินต้องนอนตรงไหนยังไงในห้องของคุณ”

“….”

“ลืมคิดเรื่องเจ๊หอยไปเลย”

“ให้มิลินค้างที่นี่ก็ดีนะ จะได้ดูแลมึงได้ทุกเรื่อง”

“..ใช่ค่ะ หรือคุณจะให้ลินค้างที่นี่ด้วยไหม?” คำถามที่ออกมาพร้อมกับดวงตาที่ใสซื่อ

“…..”

“เป็นใบ้เหรอ?”

“คิก~” เสียงพี่หมอขำคิกก่อนจะสำรวมแม้ไม่สามารถสำรวมได้ก็ตาม

“..มึงกลับไปได้แล้ว”

“ทำไมพูดไม่เพราะละ?”

“….”

“ถึงจะรู้จักกันเเต่พี่หมอคงสถานะช่วยชีวิตคุณนะ” จอมทัพมองมิลินที่เจื้อยแจ้วจนลืมว่าก่อนหน้านี้ตัวเองยังเขินอายเขาสำหรับเรื่องเมื่อสองปีก่อน เขาเดินเข้าหามิลินในระยะประชิด ที่หน้าของหญิงสาวแทบกระชนกับแผงอกของอีกฝ่ายจนเธอต้องถอยหนี แม้ด้านหลังจะเป็นชั้นอุปกรณ์ทำแผลก็ตาม มันทำให้เธอถอยไปมากกว่านี้ไม่ได้

จอมทัพก้มลงจนใบหน้าแทบจะประชิดกัน

“จะทำอะไร..”

“เธอหนะ”

“….”

“เป็นบ้าหรือไง จุ้นเรื่องคนอื่นอยู่ได้”

“ห๊า?”

“ถ้าอยากให้ฉันพูดกับมันเพราะๆ.. เธอพูดกับฉันก่อนแล้วกัน”

“!!!”

“คุณจอมทัพคะ ค่ะคุณจอมทัพ รับทราบแล้วค่ะคุณจอมทัพ จะทำตามอย่างเคร่งครัดค่ะ”

“!!!”

“ถ้าเธอทำไม่ได้เพราะไม่รู้สึกว่าฉันน่าเคารพละก็.. ฉันก็พูดเพราะกับมันไม่ได้”

“เมื่อกี้กูน่าจะตัดเส้นเลือดมึงนะ ความดีกูมีถมไป”

“มึงอะกลับ”

“ครับ ครับ” พี่หมอประจำบ้านลากเสียงเก็บข้าวเก็บของ ในขณะที่เจ้าบ้านอย่างคุณจอมทัพเขาดูเหมือนจะไม่สำนึกอะไรสักนิด

“..ไอ้มาเฟียบ้าอำนาจ!”

“นี่เธอ!” มิลินวิ่งจู๊ดหนีหางจุกตูดไปแล้ว แค่มีวันไนท์ฯกับเธอแล้วแยกย้ายมันก็ดีอยู่หรอก แต่ให้เจอแบบนี้ทั้งวันมีแต่จะปวดหัวเปล่าๆ

“ไม่ใช่แค่ผู้หญิงที่เดินถือข้าวกล่องผ่านมาเฉยๆ สินะ” ติณณ์ หมอประจำบ้านคงสถานะเป็นเพื่อนของจอมทัพไม่ต่างจากอีกห้าคนก่อนหน้า

“เจื้อยแจ้วดี คนนี้ก็ไม่เลว” ติณณ์ตบไหล่คนเป็นเพื่อน ซึ่งอีกฝ่ายไม่เคยตอบให้ตรงคำถามหรือตอบเพื่อต่อบทสนทนาในเรื่องเดิม

“อีกนานแค่ไหนกว่ากูจะหาย”

“สักระยะ บาดแผลหนักอยู่ นี่ถือว่าโชคดีมากที่แค่ทำแผลแล้วฉีดยา มึงก็ลุกเดินได้แบบนี้ แต่ก็อย่าออกแรงเยอะ แผลมึงพร้อมฉีกได้ทุกเมื่อ”

“….” จอมทัพแค่พยักหน้ารับ

“มิลินนี่จะเอายังไง จะให้กูหรือไอ้ขุนไปส่ง?” ติณณ์ถามไปเก็บของไป ก่อนจะสะพายกระเป๋าทำแผลบางส่วนเพื่อรอคำตอบจากอีกฝ่าย ก่อนจะได้คำตอบที่แทบไม่ต้องลังเล

“..กูจัดการเอง”

“ไหว?”

“เออ กูมีเรื่องต้องเคลียร์กับลินนิดหน่อย..” และเพราะสายตาของคนเป็นเพื่อนอย่างหมอติณณ์ลักมองอย่างอยากรู้อยากเห็น

“เรื่องที่พวกมึงไม่จำเป็นต้องรู้”

“อ๋าา~ เสียแรงที่รัก”

“…..”

“เสียเเรงที่ไว้ใจ~ ไม่คิดว่าจะทำได้ลงคอ” ไอ้แฮชมาเป็นท่า ไอ้หมอหมานี่มาเป็นเพลง

จอมทัพถึงกับกุมขมับ เขาเจ็บกายก็มากพอแล้ว ปวดหัวกับมิลินก็มากพอแล้ว ขอร้องนะไรท์ อย่าหาทำเขียนให้ไอ้เวรหกตัวนี้มาอยู่ในเฟรมเดียวกัน กูปวดประสาท ตั้งแต่พวกมันมากูไม่มีเวลาปวดแผลด้วยซ้ำ==^

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • มิลินของจอมทัพ   Special Episode

    ชื่อทริป.. เกาะสวรรค์ สรรสร้างรัก..“..เอาจริงดิ ==^”“ก็กิจกรรมขำๆ ทำไมยะ? คนอย่างพวกฉันเนี่ยจะทำเรื่องมุ้งมิ้งกิ่งก่องแก้วไม่ได้หรือไง”“..มึงก็อย่าไปขัด”“ใครจะเหมือนมึง เมียกูก็ไม่ใช่ ขัดอะไรได้กูขัดหมดแหละ” ฉันนั่งมองคุณแฮช คุณไคโร คุณเรวี่นั่งเถียงกันไปมา เรื่องหากิจกรรมพักผ่อนหลังจากKing โหมงานอย่างหนักเพื่อเปิดตัวธุรกิจหลากหลายแขนง ล่าสุดคุณเรวี่เนี่ย ซื้อเกาะที่นี่เป็นเกาะส่วนตัวของตัวเองเป็นที่เรียบร้อย ห่างไกลจากผู้คน มีความเป็นส่วนตัวแบบสูงลิบ สูงชนิดที่ถ้าสึนามิมาก็ตายภายในสามวิเลยอะ“มันเหมือนเกาะร้างมากกว่าอะ” ฉันเห็นด้วยกับคุณแฮชเลย “เล่นซื้อเกาะห่างไกลความเจริญแบบนี้ ต้องลงทุนอีกกี่สิบล้านมันถึงจะมีสาธารณูปโภคแบบครบครัน พี่คงไม่คิดจะอยู่ง่อยๆบนเกาะแบบนี้ในช่วงบั้นปลายชีวิตหรอกมั้ง” คุณโปรดพูดขึ้นมา เอาเข้าจริงตอนนี้มันก็ให้ความรู้สึกเรามาเข้าค่ายลูกเสืออะ กองไฟ เต้นท์ แล้วก็เรือ..เรานั่งเรือกันมา คนขับก็คุณคนโปรดนั่นแหละ เป็นคนเดียวในกลุ่มที่ขับเรือได้ เรือก็เรือของคุณเขา ส่วนคุณจอมทัพ สามีที่แสนดี แสนโหดของมิลินคนนี้นะเหรออ้วกแตกอ้วกแตนอะ ในที่สุดฉันก็เจอจุดอ่อ

  • มิลินของจอมทัพ   มิลิน_76 เติบโต

    1ปีผ่านไป.. ตอนนี้ทุกอย่างคงที่แล้วละ เติบโตแล้ว ฉันยืนมองจอมทัพด้วยความภูมิใจ จอมทัพในตอนนี้ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าแต่เก่ามากๆ เอาจริงไหม ฉันยังจำช่วงเวลาที่ฉันเจอเขาที่ผับในคืนแรกของเราได้อยู่เลย ตอนนั้นนะ หน้าเขาใส อ่อนเยาว์และดูอบอุ่นสุดๆ แต่ตอนนี้เขาดูภูมิฐานมากๆ รายล้อมไปด้วยลูกน้องมากกว่าแต่ก่อน เขามีพี่ขุนพี่เชนคอยประกบข้าง ตอนแรกฉันก็ไม่คิดว่าพี่เชนเขาจะกลับมาเพราะทางนั้นเองก็มีลูกมีเมียให้ดูแล ส่วนพี่ขุนยังโสดแต่ก็ดูจะเหมือนไม่ซิงแหละนะ บอดี้การ์ดที่รายล้อมจอมทัพดูไม่ใช่เล่นๆเลย หล่ออะหล่อมากๆ ตัวก็สูงราวกับกำแพงเมืองจีน ตัวหนาดูแข็งแรง.. ถ้าจะบอกว่าแอบหวั่นไหวก็บอดี้ดาร์ดได้ไหมนะฮ่าๆๆๆ มิลินที่สวมชุดหวานกระโปรงยาวคลุมเข่าเป็นภาพลักษณ์ที่ทุกคนจดจำเธอไปแล้ว ถึงจะเป็นคุณแม่ลูกหนึ่งแต่หุ่นสวยๆของเธอก็ไม่เพี้ยนไปจากตอนแรก “ทานตะวันหนึ่งขวบแล้วนะ แผนปั๊มทิวาไร้ผลสิท่า น้ำยามันคงบูดคาท่อ” แฮชเดินมาสมทบ วันนี้เป็นวันที่ทางKingจัดงานเล็กๆในเซฟเฮาส์ มีลูกค้าที่มาคุยเจรจาเรื่องอาวุธอยู่สองสามคน เป็นลูกครึ่งตัวโตและคะน้าก็ประกบติดไม่ปล่อยห่าง “มันเอาแค่พูดว่าจะมีลูกสองให้ได้” “พยายาม

  • มิลินของจอมทัพ   มิลิน_75 อยากได้ลูกชาย

    #จอมทัพในห้องทำงานเงียบๆ ไฟล์แผนผังการก่อสร้างต่างๆ แผนการต่างๆที่ถูกลิสต์อีกเป็นตับ..จอมทัพทิ้งตัวลงนั่ง ก่อนจะคว้าบุหรี่ ใช้มือป้องลมและจุดไฟแช๊ก แช๊ก…ควันโขมงลอยตลบอบอวล จอมทัพนั่งนิ่งๆหลับตาอยู่ในห้อง ก่อนจะเดินไปเปิดหน้าต่างเพื่อให้อากาศถ่ายเทาเข้ามา ช่วงหลังจอมทัพสูบบุหรี่จัดมาก เพราะต้องแบกรับอะไรหลายๆอย่าง ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตู“เข้ามา” บุหรี่ยังคาบอยู่ในปาก พร้อมกับพ่นควันไหม้ออกไปพลาง จอมทัพเหลือบมองคนที่เข้ามา ที่เขาสูบหรี่ในนี้เพราะมิลินถูกกำชับว่าห้ามเข้า เพราะเขาในตอนนี้ยังหยุดสูบบุหรี่ไม่ได้“ลูกหนึ่งแล้วนะ กลัวตายบ้างเถอะ” เรวี่เดินย่างกรายเข้ามาในห้องทำงานของจอมทัพ เธอทิ้งตัวนั่งลงที่โซฟา ยกขาไขว้ห้าง ขาเรียวยกสูงจนเกือบจะเห็นจุดสงวน ก่อนจะคว้าบุหรี่ของจอมทัพขึ้นมาจุดสูบ“ไม่เคยมีใครบอก? ก่อนจะสอนคนอื่น ตัวเองต้องทำให้ได้ก่อน”“ก็ฉันยังไม่มีลูก จะเป็นมะเร็งปอดตายก็ไม่เห็นเป็นอะไร” จอมทัพเหลือบตามอง เขาหยิบแฟ้มใหญ่โยนให้กับเรวี่ เจ้าตัวแค่ชายตามอง“นายไว้ใจยัยเด็กนั่นให้ทำงานแทนที่ฉันแล้วนิ” แล้วก็หยิบแฟ้มที่ตักโยนไปข้างๆราวกับไม่สนใจ“ไม่มีฉันนายก็ไปต่อได

  • มิลินของจอมทัพ   มิลิน_74 วันที่รอคอย

    และแล้ววันนี้ก็มาถึง.. “..จอมทัพยังไม่มาเหรอ ลินจะไม่ไหวอยู่เเล้ว” อาการเจ็บท้องมันรุนแรงจนฉันจะทนต่อไปอีกไม่ไหวแม้กระทั่งอีกวินาทีเดียว“อ๊ายยย!” มิลินกรีดร้อง เธอไม่มีประสบการณ์กับการรับมือในวันคลอด แค่จะหายใจยังยากเลย“หายใจเข้าลึกๆลิน หายใจเข้าลึกลึกกกก” เรวี่เองก็ตื่นเต้นจนหายใจผิดจังหวะพอๆกับมิลิน เธอกุมมือมิลินแน่น แต่เห็นว่ามิลินทรมาน เรวี่ก็แทบจะเลิกล้มการมีลูกในอนาคต“ถ้ามีลูกแล้วต้องเจ็บขนาดนี้ ฉันไม่เอานะ”“คุณเรวี่ ละ ลินเจ็บ! อื้อออ!”ตึก ตึก ตึก! เสียงฝีเท้ารัวๆพุ่งตรงเข้ามา จอมทัพมีสีหน้าเป็นกังวล เขาที่ปกติไม่มีทางก้าวเท้าเข้าโรงพยาบาลไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามแต่..“หมอละ! ทำห่าอะไรกันอยู่! เมียกูจะคลอด!”“หมอกำลังมาทัพ!” เรวี่ตอบแทนเธอพยายามบีบมือมิลินไปพลางๆ“กำลังมา? กำลังจะมา แต่กูมาถึงก่อนเนี่ยนะ?”“ทัพ~”“เพราะงี้ไง ถึงจะสร้างโรงพยาบาลของKingเอง” จอมทัพพูดออกมา เขาอยู่ไม่สุขก่อนที่หมอจะมาถึง “ขอญาติคุณแม่อยู่ข้างนอกด้วยครับ” เมื่อหมอมาถึงทุกอย่างก็ถูกจัดแจง เตียงมิลินถูกเข็นเข้าห้องคลอด เรวี่ต้องยอมปล่อยมือเพราะเข้าไปด้วยไม่ได้“แล้วผม”“..สามี คุณสามีเข้าไป

  • มิลินของจอมทัพ   มิลิน_73 แสงสว่าง

    หลังจากวันนั้น คะน้าก็หายไป ติดต่อไม่ได้และฉันเริ่มหมดความอดทนกับความพยายามที่จะเปลี่ยนใคร มิลินที่นั่งรถหรูขับผ่านจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง และยังคงรู้สึกแบบนี้ทุกครั้ง กองขยะที่เขาเจอจอมทัพ ร้านอาการเจ๊หอยหอยใหญ่ที่ปิดตัวร้าง บรรยากาศเหมือนวันวานไม่มีผิด จะผิดก็ตรงที่ฉันเองไม่ได้อยู่ตรงนั้นอีกแล้ว ผิดก็ตรงที่เจ้าของร้านข้าว.. ก็ไม่อยู่บนโลกนี้แล้วเหมือนกันสายตาของมิลินเหลียวหลัง ก่อนจะก้มลงลูบหน้าท้องของตัวเอง ตอนนี้นี่คือสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต.. ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันกับลูกแข็งแรงดี และฉันก็อาจจะได้ลูกสาวดั่งใจปรารถนา..คุณทัพยอมทุ่มทุกอย่างเพื่อการตรวจเพศที่แม่นยำให้กับพวกเรา ดูเหมือนว่า ทานตะวัน ชื่อนี้คงจะได้ใช้แล้วสินะ สองมือสอดประสานที่เบาะคนนั่งด้านหลัง“ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามแบบของมันนะ อาจจะมีหลายๆ เรื่องไม่ถูกใจเรา แต่มันก็เป็นธรรมดาของชีวิต” “คิดมากเรื่องที่คะน้าพูดหรือเปล่า” “ไม่ค่ะ ไม่คิดมาก” “….” “เธอดูน่าสงสาร บางครั้งคนเราก็แสดงความรุนแรง ความหยาบคายเพราะตัวเองกำลังเศร้า” “….” “เพราะเรา ไม่รู้จักวิธีที่จะวิ่งหนีมัน” “..มิลินที่มีสาระ ฉันไม่ค่อยชินแฮะ” “แหมมม ค

  • มิลินของจอมทัพ   มิลิน_72 ทุกอย่างต้องการเวลา

    คะน้าถูกให้ความสนใจเพียงเพราะ.. เรวี่รู้สึกไม่ถูกชะตา จะผีเห็นผี หรือจะเพราะอะไรก็แล้วแต่ คะน้ากลายเป็นจุดสนใจของทุกคนที่นี้แม้กระทั่งน้ำฝน.. ขณะเสริฟ์อาหาร เธอก็เหลือบมองคะน้าด้วยความรู้สึกตามที่ได้ยินเขาเล่าๆกันมา อาจจะเพราะทุกคนพูดถึงเธอไปในทางเดียวกัน แต่สิ่งที่เห็น นอกจากความเริ่ด เชิดที่มี ก็เห็นทีจะมีแต่รอยยิ้ม “ขอบคุณค่ะ”น้ำฝนคำนับก่อนจะถอยหลังออกไป ก็ดูไม่ใช่คนดีหรอกนะ แต่ก็ยังรู้จักการวางตัวอยู่บ้าง เธอคิดเช่นนั้นก่อนจะล่าถอยกลับไปโต๊ะอาหารครบคนก็เริ่มทานข้าวทันที ทุกอย่างก็ดำเนินไปตามปกติ“จริงสิคะพ่อ”“อะไร?”“พอดีวันนี้มีการติดต่อซื้อขายอาวุธจำพวกขีปนาวุธจากสวิตเซอรเเลนด์ เหมาชุดใหญ่ด้วยนะ เขาบอกว่าฉันรู้จักขายของ”“อื้ม ข้อมูลเอกสารอย่าให้ขาดตกบกพร่องละ”“ค่ะ ถือจะเพิ่งเคยทำ แต่ก็จำได้ทุกขั้นตอนที่สอนนะ”“….” เรวี่พลันเหลือบตามอง“ว่าแต่ใครคือคนที่ดูแลตำแหน่งนี้ก่อนหน้าฉันเหรอ? เห็นฝั่งนั้นเขาพูดว่าเป็นคนที่ไม่มีสัมมาคาราวะสุดๆ แถมเย่อหยิ่ง”เกร๊ง! ช้อนส้อมถูกวาง เรวี่ฝืนทนสุดๆ ในขณะที่คณะแค่แค่นคิ้วมองมาเฟียสาว“..คุณเรวี่เหรอ ที่พวกเขาพูดถึง?”“แกรู้ใช้ไหมว่าฉันไม่

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status