แชร์

บทที่ 1505

ผู้เขียน: หว่านชิงอิ๋น
อวี๋หลินมองผู้คุ้มกันที่ติดตามลั่วชิงยวนมา แล้วตวาดด้วยความโกรธ “พวกเจ้าถูกสตรีผู้นี้ซื้อตัวไปแล้วรึ?”

“ข้าต่างหากคือคนสกุลอวี๋! ข้าต่างหากคือเจ้าเมืองในภายภาคหน้า! พวกเจ้าต้องฟังข้า!”

“จับตัวนางมาให้ข้า!”

ทว่าผู้คุ้มกันทุกคนในห้องกลับถือกระบี่ชี้ตรงไปยังอวี๋หลิน ไม่มีผู้ใดฟังคำของเขาแม้แต่คนเดียว

อวี๋หลินโกรธมากจนชักกระบี่พุ่งเข้าใส่ลั่วชิงยวน

ลั่วชิงยวนรีบลงมือทันที ฉวยกระบี่จากมืออวี๋หลินแล้วโยนทิ้งไปข้าง ๆ

ก่อนจะยกมือขึ้นชกเข้าที่ใบหน้าของอวี๋หลินอย่างแรง

“อุตส่าห์ให้หน้าเจ้าสองครา เจ้ากลับคิดว่าตัวเองเป็นใคร? ถือเอาตำแหน่งว่าที่เจ้าเมืองไปข่มขู่ผู้คน เจ้ามิคู่ควรที่จะเป็นสุนัขของเจ้าเมืองเสียด้วยซ้ำ!”

ลั่วชิงยวนกล่าวแล้วก็ชกเขาซ้ำอีกครั้งอย่างแรง

อวี๋หลินพยายามต่อสู้สุดกำลัง ทว่าลั่วชิงยวนว่องไวนัก อวี๋หลินช้ากว่านางครึ่งก้าวตลอด กระทั่งชายเสื้อของลั่วชิงยวนก็ยังแตะต้องมิได้

การต่อสู้ของคนทั้งสอง มีเพียงอวี๋หลินที่ถูกชกอยู่ฝ่ายเดียว

“นางสารเลว!” อวี๋หลินโกรธจัด ความแค้นเต็มอก แต่กลับระบายออกมามิได้ ทั้งยังถูกทำร้ายจึงยิ่งรู้สึกอัดอั้น

ลั่วชิงยวนชกอวี๋หลินอย่างหนักหน่วง
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1510

    อวี๋หลินหวาดกลัวและตื่นตระหนก เขาตะโกนลั่น “อย่า ๆ! พูดจากันดี ๆ ก่อนเถิด!”ลั่วชิงยวนยกยิ้มเย็นชา “นี่มิใช่ว่าเจ้าเป็นคนเดิมพันเองหรอกรึ? เจ้ามิได้ต้องการให้ข้าเป็นอนุของเจ้าหรอกหรือไร?”“หามิได้ ๆ” อวี๋หลินกลืนน้ำลายอย่างตื่นตระหนก“สายไปแล้ว” ลั่วชิงยวนยกยิ้มจาง ในดวงตาฉายแววมุ่งสังหารยกมือขึ้นเงื้อกระบี่ฟันเข้าที่แขนของอวี๋หลินอย่างแรงเมื่อสัมผัสได้ถึงคมกระบี่อันแหลมคม อวี๋หลินก็กรีดร้องออกมาแต่ทันใดนั้นเอง ร่างหนึ่งก็ร่วงลงมาจากฟ้ากระบี่บินพุ่งเข้าใส่ลั่วชิงยวน ลั่วชิงยวนรีบยกกระบี่ขึ้นปัดป้องร่างนั้นฉวยโอกาสกระโจนเข้ามาช่วยอวี๋หลินหนีไปได้ระยะห่างถูกขยายกว้างออกไปลั่วชิงยวนมองคนที่ช่วยอวี๋หลินไป เห็นอวี๋หลินกล่าวขอบคุณ “ขอบคุณ จูลั่ว”เมื่อกล่าวจบ อวี๋หลินก็เช็ดเหงื่อ มือยังคงสั่นเทาเขาเกือบจะเสียแขนไปแล้วลั่วชิงยวนได้ยินชื่อนี้แล้วก็ประหลาดใจเล็กน้อยจูลั่ว หนึ่งในสิบปรมาจารย์กระบี่ผู้เก่งกาจ เขาอยู่อันดับที่สองถึงแม้จะรองจากฝูเหมิ่ง แต่ชื่อเสียงกลับมิได้โด่งดังเท่าฝูเหมิ่ง เพราะฝูเหมิ่งสามารถบรรลุถึงขั้นที่คนกับกระบี่หลอมรวมเป็นหนึ่งได้แต่จูลั่วทำมิได

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1509

    เงินทองมากมายถึงเพียงนั้น ต่อให้พวกเขาต้องรวบรวมจากทั่วทั้งตลาดมืดก็ต้องใช้เวลาหลายชั่วยามคราวนี้ลั่วชิงยวนจะแก้สถานการณ์อย่างไร!หนนี้หากนางก่อเรื่องใหญ่ ท่านอาของเขาต้องมิปล่อยนางไว้แน่ขอเพียงนางจากไป ว่าที่เจ้าเมืองแห่งเมืองป้านกุ่ยก็จะต้องเป็นเขา!บรรยากาศในลานประมูลเริ่มควบคุมมิได้มากขึ้นทันใดนั้นเอง เงาร่างที่สะท้อนอยู่บนม่านหน้าต่างก็ค่อย ๆ ลุกขึ้น แล้วเดินมายังริมหน้าต่างมือเรียวยกม่านขึ้นจากนั้นเสียงใสก็ดังขึ้นอีกครั้ง “ถ้าเช่นนั้นเราเปลี่ยนสถานที่กันเถิด เพื่อให้เจ้าได้เห็นว่าข้าประมูลกระบี่หมื่นทิศมาได้ด้วยเงินหนึ่งล้านตำลึงได้อย่างไร”อวี๋หลินตกใจ พลางลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงกัดฟันกล่าว “ย่อมได้! ข้าจะดูว่าเจ้าจะใช้กลอุบายอันใดอีก!”ดังนั้นพวกเขาจึงมายังลานประลองด้านหลังลานประมูลค่ำคืนนี้ไม่มีใครใช้ลานประลอง ที่นี่กว้างขวาง เหมาะสำหรับวางเงินผู้คนในลานประมูลต่างพากันตามมาดูข่าวแพร่สะพัดออกไปอย่างรวดเร็ว ดึงดูดผู้คนให้มาชมมากขึ้นเรื่อย ๆอวี๋หลินรีบให้คนยกเงินสดมา แล้วหัวเราะเยาะเสียงเย็น “ข้ามิเชื่อว่าเจ้าจะนำเงินมากมายถึงเพียงนั้นมาได้”จากนั้นก็ให้

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1508

    “เจ้าค่ะ”ลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะเผยรอยยิ้มนางสัมผัสได้ถึงความรักที่พ่อบุญธรรมมีให้นางอย่างแท้จริง ความรู้สึกที่ถูกดูแลประคบประหงมราวกับเด็กน้อยนี้ มิเคยได้รับอีกเลยนับตั้งแต่ท่านอาจารย์ลั่วกับท่านอาลั่วหรงจากไป......สามวันต่อมา ในที่สุดกระบี่หมื่นทิศเล่มนั้นก็ถูกนำมาจัดแสดงที่ลานประมูลทองคำแต่ก่อนหน้านั้น ลั่วชิงยวนได้ไปพบชายผู้นั้นเป็นการส่วนตัวเพื่อหารือเรื่องราวบางอย่าง และได้ตกลงความร่วมมือกันบางประการแล้วการประมูลเริ่มต้นขึ้น ค่ำคืนนี้ในลานประมูลมีผู้คนแน่นขนัด เกือบทั้งหมดล้วนมาเพื่อกระบี่หมื่นทิศเมื่อกระบี่หมื่นทิศถูกนำออกมา เห็นได้ชัดว่ามีเสียงฮือฮาดังขึ้นจากทุกห้องเสียงของอวี๋หลินดังขึ้นเป็นเสียงแรก “หนึ่งแสนตำลึง!”ราคานี้ตัดความหวังของคนมากมายไปทันทีโฉวสือชีเสนอราคา “สามแสนตำลึง”อวี๋หลินหมอบอยู่นอกหน้าต่าง เหลือบมองมาทางแวบหนึ่ง จากนั้นก็กัดฟันคำราม “ห้าแสนตำลึง!”การเดิมพันครั้งนี้เป็นการเดิมพันกันอย่างเปิดเผย แท้จริงแล้วก็คือการประลองว่าใครมีเงินมากกว่ากันประลองกันว่าใครสามารถนำเงินสดมาได้มากกว่าหลังจากอวี๋หลินตะโกนราคาห้าแสนตำลึงแล้วมิได้ยินเสียงจ

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1507

    “เจ้าต้องการจะประลองอย่างยุติธรรมเช่นไร?”อวี๋หลินเกรงว่าตนเองจะถูกขับไล่แล้วจะพลาดกระบี่หมื่นทิศไปเขาจึงรีบกล่าว “ประมูล! เราจะประลองกันอย่างยุติธรรม ใครให้เงินมากกว่า คนนั้นก็จะได้กระบี่หมื่นทิศไป!”“ต้องเป็นเงินสดเท่านั้น!”อวี๋หลินขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเขาดูเหมือนจะมั่นใจว่าในตลาดมืดไม่มีเงินสดมากมายถึงเพียงนั้นเงินสดทั้งหมดที่หมุนเวียนอยู่ที่นี่เป็นเงินที่ใช้ในการค้าขายอย่างรวดเร็ว ถึงแม้ตลาดมืดจะหักส่วนแบ่ง แต่ก็มิมาก อีกทั้งยังต้องเลี้ยงดูคนในตลาดมืดมากมายถึงเพียงนี้ เงินสดที่หมุนเวียนจึงมิสามารถนำมาใช้ได้อวี๋หลินเคยอยู่ที่นี่มาก่อน เขาจึงเข้าใจเรื่องเหล่านี้ดีลั่วชิงยวนยกยิ้ม “ดีสิ เช่นนั้นก็ประมูลกันอย่างยุติธรรม”นางมิได้สนใจกระบี่หมื่นทิศนี้เลย เพราะท้ายที่สุดแล้ว ในบรรดากระบี่ที่ฝูเหมิ่งสร้างขึ้น กระบี่หมื่นทิศก็มิได้จัดอยู่ในอันดับต้น ๆเพียงแต่เห็นอวี๋หลินหมายมั่นปั้นมือที่จะได้ของสิ่งนี้ นางก็พลันอยากจะแกล้งเขาดูว่า เขาจะยอมทุ่มเทให้กระบี่เล่มนี้มากเพียงใดอวี๋หลินจึงกล่าวคำท้า “ดี! เช่นนั้นเพิ่มเดิมพันอีกอย่างดีหรือไม่?”“เดิมพันกระไร?”“หากเจ้าแพ้ เจ้าต้อง

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1506

    เพียงแต่กระบี่ที่ฝูเหมิ่งสร้างขึ้นนั้นส่วนใหญ่เหมาะสำหรับฝูเหมิ่งเอง ทักษะกระบี่ของเขาบรรลุถึงขั้นที่คนและกระบี่หลอมรวมเป็นหนึ่งแล้วแต่เมื่อผู้อื่นถือกระบี่เล่มเดียวกัน กลับมิอาจบรรลุถึงขั้นและพลังฝีมือเช่นนั้นได้คาดมิถึงว่าฝูเหมิ่งตายแล้ว แต่กระบี่ของเขาจะถูกขโมยออกมาประมูลอวี๋หลินป่าวประกาศไปทั่วว่าตนเองคือเจ้าเมืองคนใหม่ในอนาคต คงหวังจะอาศัยตำแหน่งนี้กดราคากระบี่หมื่นทิศไว้ล่วงหน้ากระมังหากเป็นเช่นนั้น นางย่อมมิอาจปล่อยให้อวี๋หลินสมปรารถนาได้มิเช่นนั้นหนี้บุญคุณนี้จะต้องตกเป็นของตลาดมืดจากนั้นนางก็ออกคำสั่งในทันที “ให้ลานประมูลทุกแห่งจับตาดู หากมีข่าวคราวของกระบี่หมื่นทิศ อย่าปล่อยให้อวี๋หลินซื้อไปก่อนได้เป็นอันขาด”“ขอรับ!”จากนั้นก็รออีกห้าหกวันในที่สุดกระบี่หมื่นทิศก็ปรากฏตัวขึ้นเป็นไปตามคาด อวี๋หลินเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว รีบไปยังลานประมูล แล้วพาชายที่นำกระบี่มาไปยังโรงน้ำชาที่อยู่ข้าง ๆขณะมองฝักกระบี่บนหลังของชายคนนั้นด้วยดวงตาเป็นประกาย “พี่ชาย นี่คือกระบี่หมื่นทิศใช่หรือไม่?”อีกฝ่ายมองเขาอย่างระแวดระวัง “ท่านต้องการสิ่งใด?”“คือว่าข้าอยากซื้อมัน! ท่านตั้

  • ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย   บทที่ 1505

    อวี๋หลินมองผู้คุ้มกันที่ติดตามลั่วชิงยวนมา แล้วตวาดด้วยความโกรธ “พวกเจ้าถูกสตรีผู้นี้ซื้อตัวไปแล้วรึ?”“ข้าต่างหากคือคนสกุลอวี๋! ข้าต่างหากคือเจ้าเมืองในภายภาคหน้า! พวกเจ้าต้องฟังข้า!”“จับตัวนางมาให้ข้า!”ทว่าผู้คุ้มกันทุกคนในห้องกลับถือกระบี่ชี้ตรงไปยังอวี๋หลิน ไม่มีผู้ใดฟังคำของเขาแม้แต่คนเดียวอวี๋หลินโกรธมากจนชักกระบี่พุ่งเข้าใส่ลั่วชิงยวนลั่วชิงยวนรีบลงมือทันที ฉวยกระบี่จากมืออวี๋หลินแล้วโยนทิ้งไปข้าง ๆก่อนจะยกมือขึ้นชกเข้าที่ใบหน้าของอวี๋หลินอย่างแรง“อุตส่าห์ให้หน้าเจ้าสองครา เจ้ากลับคิดว่าตัวเองเป็นใคร? ถือเอาตำแหน่งว่าที่เจ้าเมืองไปข่มขู่ผู้คน เจ้ามิคู่ควรที่จะเป็นสุนัขของเจ้าเมืองเสียด้วยซ้ำ!”ลั่วชิงยวนกล่าวแล้วก็ชกเขาซ้ำอีกครั้งอย่างแรงอวี๋หลินพยายามต่อสู้สุดกำลัง ทว่าลั่วชิงยวนว่องไวนัก อวี๋หลินช้ากว่านางครึ่งก้าวตลอด กระทั่งชายเสื้อของลั่วชิงยวนก็ยังแตะต้องมิได้การต่อสู้ของคนทั้งสอง มีเพียงอวี๋หลินที่ถูกชกอยู่ฝ่ายเดียว“นางสารเลว!” อวี๋หลินโกรธจัด ความแค้นเต็มอก แต่กลับระบายออกมามิได้ ทั้งยังถูกทำร้ายจึงยิ่งรู้สึกอัดอั้นลั่วชิงยวนชกอวี๋หลินอย่างหนักหน่วง

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status