ละลายหัวใจรุ่นพี่วิศวะมาดนิ่ง Ep.40

Genius University

"คนนี้เหรอ?"

"ใช่ๆๆเห็นหน้าเพจน่ะ ฉันว่าก็งั้นๆแหละนะ แต่ได้ข่าวว่าเป็นเด็กทุนด้วยไม่ใช่เหรอ"

"ไม่น่าเชื่อ...."

ซุบซิบ! ซุบซิบ!

ทำไมคนถึงมองเราแบบนั้นกันล่ะ....

ตึก...ตึก...ตึก

หมับ!

"น้ำหนาว!"

"ทำไมวิ่งมาแบบนี้ล่ะ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?" ฉันหันไปมองเรนที่วิ่งมาจับแขนฉันไว้ ก่อนจะถามเรนออกไปด้วยความสงสัย

"เมื่อเช้านี้แกมากับใคร?"

"เอ่อ...." ฉันไม่รู้ว่าตัวเองจะบอกเพื่อนยังไง เพราะคนที่มาส่งฉันเมื่อเช้าก็คือพี่เซอร์เวย์ ถึงแม้ว่าฉันจะพยายามขอร้องไม่ให้เขามาส่ง แต่รุ่นพี่ก็ไม่ยอมอีกทั้งยังมาส่งฉันหน้าตึกด้วยน่ะสิ หรือว่า....

"รุ่นพี่เซอร์เวย์มาส่งฉันมั้ย!"

"อืม"

"นะ...นี่แกรู้มั้ยที่คนเขามองแกกันก็เพราะเรื่องนี้น่ะ!"

"รู้ตอนนี้นี่แหละ..."

"โอ้มายก๊อด ฉันจะเป็นลม"

"ฉันว่าเราเข้าไปข้างในกันเถอะ" ฉันบอกเรน ก่อนที่เราจะเดินเข้าห้องสมุดไปด้วยกัน เพราะถ้าขืนยังยืนคุยกันอยู่ตรงนี้ล่ะก็...มีหวังอาจจะโดนอะไรมากกว่านั้นก็ได้มั้ง เฮ้อออ....

พรึ่บ!

"เล่ามา! แกมีอะไรที่ยังไม่ได้บอกฉันอีกใช่มั้ย?"

"......"

"เรื่องของแกกับรุ่นพี่น่ะ"

"คือว่าฉัน...."

"นี่อย่าบอกนะว่าแกคบกับรุ่นพี่แล้วน่ะ ไม่น่าเชื่อเลยแฮะ แล้วไปคบกันตอนไหนเหรอ ทำไมแกไม่ยอมบอกฉันเลย หรือว่ายัยซีจะรู้เรื่องนี้เหมือน..."

"พอๆๆ หยุดเลยเรน"

"แกก็เล่ามาสิ ฉันพร้อมฟังมากเลยนะ เล่ามาๆๆ"

"แต่ว่าฉัน...."

"เหอะ! ถ้าแกไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไรนะ งั้นฉันกลับ...."

หมับ!

"เดี๋ยวสิ!" ฉันรีบจับแขนเพื่อนตัวเองทันที

พรึ่บ!

"แกจะเล่าใช่มั้ย!"

"เบาๆสิ"

"อ่อ ลืมตัวน่ะ แหะๆๆ"

"เฮ้อออ..."

หลังจากนั้นฉันก็เล่าเรื่องของฉันกับรุ่นพี่ที่เจอกันครั้งแรกให้เรนฟังรวมถึงเรื่องราวต่างๆ และเรื่องที่ฉันแอบชอบพี่เขาฉันก็บอกยัยนั่นไปแล้วด้วย แต่ยกเว้นเรื่องเดียวที่ฉันไม่ได้บอกก็คือ....เรื่องนั้นนั่นแหละ ฮือออ >.<

"......!!"

"......"

หลังจากที่ฉันเล่าจบ เราสองคนต่างมองหน้ากัน แต่เหมือนว่าเรนจะยังคงช็อกอยู่

"เรน...."

"......!!"

"เรน!"

"ฉันยังช็อกอยู่เพื่อน"

"เฮ้อออ...ฉันไม่คิดว่ารุ่นพี่จะมาส่งฉันที่หน้าตึกแบบนี้นี่นา"

"ฉันก็ไม่คิดเหมือนกัน"

"ไม่คิดว่ารุ่นพี่จะมาส่งใช่มั้ยล่ะ"

"ไม่ใช่! ไม่คิดว่าแกกับพี่เขาจะคบกันน่ะ อร๊ายยย >.<"

"ยังไม่ได้คบกันสักหน่อย"

"ฉันว่าอีกไม่นานหรอกนะ แต่เรื่องที่รุ่นพี่พนันกับเพื่อนนี่สิ ฉันไม่คิดว่าเขาจะเป็นคนแบบนี้เลย เฮ้อออ..."

"......."

"แต่ฉันว่าตอนนี้น่ะรุ่นพี่คงตกหลุมรักแกแล้วล่ะ อร๊ายยย ทำไมฉันไม่มีแบบนี้บ้างนะ >.<"

"เว่อร์ไปละ"

"ฉันว่าต่อไปรุ่นพี่ต้องรุกแกหนักมากแน่นอน ว่าแล้วฉันก็อิจฉาอ่ะ แล้วยัยซีก็คงรู้อยู่แล้วใช่มั้ย?"

"อืม"

"ชิ! นี่ถ้าไม่เป็นข่าวดังพวกแกสองคนคงไม่บอกฉันใช่มั้ยเนี่ย!"

"อย่างอนน่า ก็บอกแล้วไง แต่ข่าวฉันกับรุ่นพี่นี่สิ"

"นั่นน่ะสิ ตอนนี้คงดังไปทั่วมหาลัยแล้วล่ะ แต่แกก็ไม่น้องไปอ่านพวกคอมเมนต์นะ ไร้สาระจะตาย!"

"อืม ฉันจะพยายามก็แล้วกัน"

ฉันไม่คิดว่าข่าวมันจะไปเร็วขนาดนี้เลย แต่ก็คงเป็นเพราะรุ่นพี่นั่นแหละมันถึงถูกพูดถึงเยอะขนาดนี้ อีกทั้งตอนที่ฉันเดินมานั้นก็มีทั้งสายตาและคำพูดเหยียดฉันมากมายด้วย

เฮ้อออ...หวังว่าเรื่องนี้จะจบลงง่ายๆก็แล้วกัน....

__________________

ตอนนี้ก็ตกเย็นแล้ว นักศึกษาหลายๆคนก็ทะยอยกันกลับไปแล้ว จะเหลือแค่บางส่วนเท่านั้น ส่วนฉันก็เพิ่งเสร็จจากการทำงานกลุ่มกับพวกเพื่อนๆ แต่วันนี้ซีอาร์หยุด ฉันเป็นห่วงเพื่อนมาก เพราะเมื่อเช้าโทรไปก็รับสาย และตอนนี้ก็เพิ่งจะได้ข้อความจากเพื่อนว่าไม่สบาย เฮ้อออ...หวังว่าคงจะไม่อยู่กับพี่ลูซหรอกนะ

ตอนนี้ฉันกำลังจะไปหาหนังสือมาอ่าน เพราะพวกเพื่อนๆ ก็แยกย้ายกันกลับไปแล้ว

ครืดดด...ครืดดด...ครืดดด

หือออ...

"ฮัลโหล"

(นี่พี่เองนะน้ำหนาว)

"ค่ะ พี่น้ำว้ามีอะไรหรือเปล่าคะ" ฉันถามปลายสายอย่างแปลกใจ เพราะตั้งแต่ที่ผับคืนนั้น ฉันก็ไม่ได้คุยกับพี่เขาอีกเลย คงเป็นเพราะเรื่องนั้นนั่นแหละมั้งที่ทำให้ฉันไม่กล้าที่จะคุยกับพี่รหัสตัวเอง

(พี่จะเอาหนังสือให้เราน่ะ ตอนนี้เราอยู่ไหนเหรอ)

"หนังสือ?"

(ก็คราวก่อนไงที่พี่จะให้เรา)

"อ่อ ค่ะ แต่พี่ไม่ต้องให้น้ำก็ได้นะคะ น้ำเกรงใจค่ะ"

(ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ เราเป็นน้องรหัสพี่นะ แล้วตอนนี้เราอยู่ไหนเหรอ)

"น้ำกำลังจะไปห้องสมุดค่ะ"

(อืมมม...งั้นเราแวะมาเอากับพี่ก่อนได้มั้ยจ๊ะ)

"ที่ไหนเหรอคะ"

(โรงยิมจ๊ะ)

"งั้นก็ได้ค่ะ"

ติ๊ด!

ฉันวางสายจากพี่น้ำว้า ก่อนที่จะเดินตรงไปที่โรงยิมซึ่งเป็นทางผ่านของห้องสมุดพอดี

ตึก...ตึก...ตึก

"เอ๊ะ! ทำไมไม่มีคนอยู่เลยล่ะ?"

ฉันเดินเข้าไปด้านในโรงยิม แต่ก็ไม่พบใครเลย ฉันคิดง่าพี่น้ำว้าอาจจะกำลังมาก็ได้ จึงนั่งรอพี่เขาในนั้น

แต่พอสังเกตุดูดีๆ ตอนแรกฉันคิดว่าจะมีคนอยู่ในนี้ซะอีก เพราะทุกเย็นส่วนใหญ่ก็จะมีพวกนักกีฬามาฝึกซ้อมกันที่นี่ แต่วันนี้คงหยุดกันล่ะมั้ง

เวลาผ่านไปหลายนาที....

ตึก...ตึก...ตึก

ฉันเดินฉันเดินไปเดินมา แต่พี่น้ำว้าก็ยังไม่มาสักทีและตอนนี้มันก็เริ่มมืดแล้วด้วย ฉันจึงตัดสินใจโทรหาเธออีกครั้ง

ตู๊ดดด...ตู๊ดดด...ตู๊ดดด

ทำไมไม่รับสายเนี่ย...

เอี๊ยดๆๆ

ปัง!

".....!!"

ตึก...ตึก...ตึก

"เดี๋ยวค่ะ!"

ฉันรีบวิ่งไปทางประตูโรงยิม เพื่อจะไปเปิดประตูอีกครั้ง แต่ทว่า....

แกร๊กๆๆ

ตุบๆๆ

"มีคนอยู่ข้างในค่ะ! เปิดให้หน่อยค่ะ!"

"......." ไม่มีเสียงตอบรับ

ตุบๆๆๆ

ฉันพยายามทุบประตูพร้อมกับตะโกนเรียกคนด้านนอก เพื่อให้เปิดประตูให้ แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย

"มีใครอยู่ข้างนอกมั้ยคะ! ช่วยด้วยค่ะ!"

นี่มันอะไรกันเนี่ย นี่เขาไม่เห็นเหรอว่ายังมีคนอยู่ข้างในน่ะ.....

ฉันจึงรีบหยิบโทรศัพท์เพื่อโทรหาเพื่อนตัวเอง แต่ก็ไม่มีใครรับสายเลย

"เฮ้อออ....ไม่มีใครรับสายเราเลย"

ฉันเดินกลับไปเอากระเป๋าตัวเอง และดีหน่อยที่ไฟยังเปิดอยู่ไม่งั้นล่ะก็ฉันแย่แน่ๆ

พรึ่บๆๆ

".....!!"

ฉันเพิ่งพูดไปนะว่าดีที่มีไฟน่ะ แต่ทำไมไฟถึงดับแบบนี้นะ นี่มันจะเหมือนละครเกินไปแล้วนะ

ตึก...ตึก...ตึก

ตู๊ดดด...ตู๊ดดด...ตู๊ดดด

ฉันพยายามโทรหาพี่น้ำว้า แต่เธอก็ไม่รับสายฉันเลย แต่ฉันคิดว่าพี่น้ำว้าอาจจะมีธุระที่อื่นอยู่ก็ได้ เพราะเธอบอกฉันว่านัดกันที่โรงยิมนี่นา

เวลาผ่านไปจนตอนนี้เกือบสองทุ่มแล้ว แต่ก็ไม่เห็นวี่แววว่าจะมีใครเข้ามาเลย จนฉันต้องกลับไปที่ประตูเพื่อตะโกนเรียกคนมาช่วย แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากด้านนอกเลย โทรหาเพื่อนก็ไม่มีใครรับ โทรหาพี่น้ำว้าก็ไม่รับสายฉันอีก

ตุบๆๆ

"มีใครอยู่ด้านนอกมั้ยคะ! ช่วยด้วยค่ะ!"

ตุบๆๆๆ

"เฮ้อออ..."

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนที่จะหยุดอยู่ที่ชื่อที่โชว์อยู่บนหน้าจอฉัน

รุ่นพี่....

ตู๊ดดด...ตู๊ดดด...ตู๊ดดด

ฉันตัดสินใจโทรหารุ่นพี่ เพราะไม่มีทางเลือกอื่นแล้วและตอนนี้ฉันก็กลัวมากด้วย

รอสายไม่นาน ปลายสายก็รับสาย

"เอ่อ..."

(ว่าไง)

"เอ่อ...รุ่นพี่ว่างหรือเปล่าคะ?" ฉันถามเขาก่อน

(พี่กำลังประชุมงาน)

"ประชุมงาน? เอ่อ...งั้นน้ำไม่รบกวนดีกว่าค่ะ"

ติ๊ด!

ฉันรีบวางสายทันที เพราะไม่คิดว่าตัวเองจะโทรหาเขาตอนที่ประชุมอยู่ อีกอย่างถ้าจะให้รุ่นพี่มาที่นี่ก็คงไม่ได้อีก

"ถ้ามีพี่นทีอยู่ก็ดีสินะ....."

ฉันนั่งอยู่ในความมืดพร้อมกับมองไปที่ประตูโรงยิมครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยความเหนื่อยใจ และมองมันอย่างหมดความหวัง ทางเดียวที่จะออกไปจากที่นี่ได้ก็คือรอตอนเข้าเท่านั้น......

_________________

อีกด้านหนึ่ง

ใครบางคนที่มองไปที่ประตูโรงยิมพร้อมกับแสยะยิ้มอย่างสะใจ เพราะได้แกล้งผู้หญิงคนนี้ซะที

"นี่มันจะดีเหรอ?"

"ดีสิยะ! พวกแกไม่เห็นข่าวในเพจหรือไง ยัยนี่น่ะก็แค่อ่อยรุ่นพี่เท่านั้นเอง"

"นั่นน่ะสิ ฉันว่าเดี๋ยวรุ่นพี่ก็ต้องทิ้งมันแล้วล่ะ!"

ตึก...ตึก...ตึก

"ทำอะไรกัน!"

".....!!"

เสียงเข้มดังขึ้นมาจากด้านหลัง และคนที่เดินเข้ามาใหม่นั้นก็ทำให้นักศึกษาหญิงกลุ่มนี้ถึงกับช็อกกันไปเลย เพราะไม่คิดว่าคนที่พวกเธอเจอนั้นจะเป็นคนที่กำลังพูดถึงอยู่ในขณะนี้

"ระ...รุ่นพี่"

"ฉันถามว่ามีอะไรกัน!"

เฮือกกก!

"......!!"