로그인공유
บทที่ 550
관련 챕터
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 551
ดวงเนตรของไท่ซ่างหวงหดแคบลงอย่างฉับพลัน ทว่าเรือนกายกลับไร้ซึ่งปฏิกิริยา มือข้างหนึ่งยังคงถือพลั่วขุดดิน อีกข้างค่อย ๆ วางดินที่ขุดขึ้นมากองไว้ริมเท้าดินที่เขาขุดขึ้นมากลายเป็นหลุมลึก เจียงซุ่ยฮวนเหลือบมองกองดินที่เป็นรูปเนินเล็ก ๆ ข้างเท้าเขา ก่อนจะเอ่ยถามด้วยเสียงแผ่วเบาซึ่งมีเพียงสองคนเท่านั้นที่ได้ยินว่า “ดินพวกนี้...จะเอาไปเปลี่ยนในกระถางดอกไม้หรือเพคะ?”“ใช่แล้ว ดอกไม้ในกระถางมีอยู่ไม่กี่ต้น พอนานวันเข้ากลิ่นยาในดินยิ่งทวีคูณ” เจียงซุ่ยฮวนยักไหล่เล็กน้อย “ต้องเปลี่ยนดินใหม่อยู่เนือง ๆ เช่นนั้นกลิ่นถึงไม่ฟ้องความจริง”มือของไท่ซ่างหวงชะงักไปครู่หนึ่ง สีหน้าสลับไปมาระหว่างซีดเขียวอยู่พักใหญ่ สุดท้ายก็เหวี่ยงพลั่วทิ้งไปข้างกาย พลางนั่งลงกับพื้นด้วยความคับข้องใจ “ไม่ขุดแล้ว!”“เราอยากพักผ่อน เจ้าทั้งหลายออกไปให้หมด!”เมื่อเห็นท่าทีของไท่ซ่างหวง เจียงซุ่ยฮวนก็แน่ใจว่าตนมิได้เดาผิดนางยื่นถาดอาหารเข้าไปตรงหน้า “เสวยพระกระยาหารก่อนเถิดเพคะ แล้วค่อยพักผ่อน”“เราไม่กิน” ไท่ซ่างหวงเบือนพระพักตร์หนี“วันนี้ฟ้าครึ้มเล็กน้อย”เจียงซุ่ยฮวนหันไปพูดกับเซียวกงกงที่อยู่ด้านหลัง “มิสู้ท่านไ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 552
“ตอนนั้นเรานึกว่าไท่ชิงพูดเล่น จึงตอบไปลอย ๆ ว่า ‘ดื่มจอกที่ใส่เฮ่อติ้งหงเถอะ ชื่อนั้นฟังดูไพเราะดี’ แล้วนางก็ถือสุราทั้งสองจอกจากไป”ไท่ซ่างหวงหลับตาลงแน่น สีหน้าเต็มไปด้วยความทรมาน “เมื่อตรองย้อนไป บัดนั้นรอยยิ้มของไท่ชิงก็แฝงด้วยความฝืนใจ ดวงเนตรยังคลอด้วยหยาดน้ำตา แต่เรากลับมองไม่ออกเลยสักนิด...”เมื่อเจียงซุ่ยฮวนได้ยินดังนั้น หัวใจก็พลันเจ็บแปลบขึ้นมา “แล้ว...หลังจากนั้นเล่าเพคะ?”“หลังจากนั้น ไท่ชิงก็สิ้นใจในตำหนักของนาง พิษเฮ่อติ้งหงเป็นเหตุแห่งความตาย ผู้ที่พบศพเป็นคนแรก...คือเจ้าจิ่น” ไท่ซ่างหวงกล่าวพลางถอนพระทัยอย่างหนักหน่วง“หลายวันนั้นเราราวกับเสียสติ จิตใจล่องลอยไม่ต่างจากคนไร้วิญญาณ ครั้นได้สติกลับมา ก็มีข่าวลือแพร่ไปทั่วทั้งในและนอกวังว่า ไท่ชิงสิ้นใจแทนเจ้าจิ่น”เจียงซุ่ยฮวนชะงักงันไปชั่วครู่ ที่แท้แล้ว...ยามฮองเฮาไท่ชิงสิ้นพระชนม์ กู้จิ่นหาได้อยู่ในเหตุการณ์เลย มิได้มีส่วนใดเกี่ยวข้อง นอกจากเป็นเพียงผู้ที่พบพระศพเป็นคนแรกเท่านั้น ทว่าเขากลับต้องแบกรับความเข้าใจผิดมาเนิ่นนานนักไท่ซ่างหวงกล่าวต่อไป “ขณะนั้นเรายังมืดบอด ก็พลอยเชื่อว่า ไท่ชิงสิ้นใจเพื่อปกป้องเจ้าจิ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 553
ฮ่องเต้ทรงไว้วางพระทัยในตัวราชครูยิ่งนัก จึงเอื้อนเอ่ยอย่างไม่ปิดบัง “ใช่แล้ว”“หากเป็นผู้อื่นก็คงไม่เป็นไร ทว่าหมอหญิงเจียงผู้นั้นฝีมือสูงล้ำ หากนางรักษาอาการเสียสติของไท่ซ่างหวงจนหายดีได้ เช่นนั้น...ไท่ซ่างหวงก็คงไว้ชีวิตต่อไปมิได้อีก”“ฝ่าบาทวางพระทัยเถิดพ่ะย่ะค่ะ” ราชครูกล่าวอย่างราบเรียบ “ข้าพระองค์ได้ใส่ตัวยาพิเศษลงในยาที่ไท่ซ่างหวงเสวยทุกวันแล้ว ยานั้นจะทำให้อาการทรุดหนักขึ้นเรื่อย ๆ แม้หยุดเสวย ก็ไม่มีทางหายดีได้อีก”ฮ่องเต้จึงถอนพระทัยอย่างโล่งอก ก่อนเอ่ยอีกว่า “ถึงกระนั้นก็ตาม ภายในตำหนักของไท่ซ่างหวงยังไม่มีคนของเราแฝงตัวอยู่เลย เราจึงยังรู้สึกไม่สบายใจนัก”“ฝ่าบาท ข้าพระองค์มีวิธีหนึ่งพ่ะย่ะค่ะ”“วิธีใด?”“ในวังมีนางกำนัลอยู่มากมาย ฝ่าบาทอาจคัดเลือกผู้ที่มีพระพักตร์คล้ายกับฮองเฮาไท่ชิงมาไว้ข้างกายไท่ซ่างหวง อาจถูกพระองค์เก็บไว้ก็เป็นได้พ่ะย่ะค่ะ”“วิธีนี้ฟังดูเข้าที” ฮ่องเต้ทรงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะวางพู่กันในมือ “...ไม่ เปลี่ยนใจแล้ว”“เจ้าจิ่นระยะนี้เริ่มตีตัวออกห่าง บางถ้อยคำที่เขาเอ่ยยังส่อแววเคลือบแคลง คล้ายจะเริ่มสงสัยในเรา”พระหัตถ์ของฮ่องเต้เคาะโต๊ะด้
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 554
“พ่ะย่ะค่ะ” ราชครูมีสีหน้าเปี่ยมยินดี ค้อมกายคารวะแล้วกล่าวว่า “กระหม่อมขอทูลลากลับก่อน ไม่รบกวนการพักผ่อนขององค์ชายแล้วพ่ะย่ะค่ะ”เขาหันกายจะจากไป ขณะนั้นเองสายตาเหลือบไปยังขอบหน้าต่างอย่างไม่ตั้งใจ แต่ชางอี้ยืนขวางอยู่พอดี จึงต้องหันกลับด้วยสีหน้าที่แฝงความผิดหวังเมื่อครู่ทันทีที่เขาเข้ามา ก็สังเกตเห็นของบางอย่างในมือกู้จิ่น สีเขียวสด รูปทรงสี่เหลี่ยม ดูคล้ายหยกผืนหนึ่งไม่... ไม่น่าเป็นหยกประทับราชโองการได้หรอกหยกประทับมีค่าเหลือคณา องค์ชายกู้จิ่นจะเอามาวางลอย ๆ บนขอบหน้าต่างได้อย่างไร?อีกอย่าง หยกประทับเป็นสัญลักษณ์แห่งองค์จักรพรรดิ เท่านั้นจึงจะครอบครองได้ ส่วนกู้จิ่นเป็นเพียงอ๋องคนหนึ่ง หาใช่ฮ่องเต้ไม่ ย่อมไม่มีทางมีของเช่นนั้นอยู่ในมือหากจะกล่าวว่าเขาแอบขโมยมาจากฮ่องเต้ นั่นยิ่งเป็นไปไม่ได้ ฮ่องเต้ทรงหวงของสิ่งนั้นราวกับชีวิต หากหายไปแม้เพียงครู่เดียว ป่านนี้คงสั่งพลิกแผ่นดินตามหาไปแล้วคงเป็นเพียงตาทำให้ลวงตา ราชครูส่ายหัวเบา ๆ แล้วเร่งฝีเท้าจากไปกู้จิ่นวางถ้วยชาลง แล้วหยิบพู่กันขึ้นเขียนอะไรบางอย่างลงบนกระดาษชางอี้เอ่ยเสียงเบา “องค์ชาย หากราชครูล่วงรู้เข้า จะทรง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 555
“ได้” กู้จิ่นเอื้อมพระหัตถ์ขวาจับพนักเก้าอี้ นิ้วชี้เคาะเบา ๆ พลางสั่ง “ชางอี้ ถอยไป”ชางอี้ยืนหลบไปด้านข้าง ราชครูจึงสาวเท้าเข้าไปหนึ่งก้าว จ้องมองสตรีตรงหน้าเขม็งดวงเนตรของราชครูส่องประกายเขียวคล้ำ แฝงไว้ด้วยความเยียบเย็น ทำให้หญิงสาวรู้สึกกระวนกระวาย เผลอถอยหลังไปก้าวหนึ่งอย่างตึงเครียด“ถอดผ้าคลุมหน้าออก” ราชครูออกคำสั่งเสียงเรียบหญิงสาวลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะค่อย ๆ ถอดผ้าขาวที่ปิดบังใบหน้า เผยให้เห็นครึ่งล่างของใบหน้าที่ซ่อนอยู่ราชครูยกมือแตะหลังใบหูของนาง เบา ๆ เพื่อตรวจสอบว่านางสวมหน้ากากหนังมนุษย์หรือไม่ แต่สัมผัสที่ได้คือผิวเนียนอุ่นตามธรรมชาติ มิใช่หน้ากากปลอมจากนั้น เขาจึงเพ่งมองไปยังปานแดงกลางหน้าผากของนาง แล้วใช้นิ้วแตะลงไปพร้อมกับออกแรงถู ปานนั้นหาได้หลุดลอกหรือเลือนรางไม่ริมฝีปากของเขาสั่นระริก เอ่ยเสียงพร่า “เราได้พบกันเสียที...”กู้จิ่นยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เขาคาดไว้ไม่ผิด ราชครูใช้ปานแดงกลางหน้าผากเป็นจุดยืนยันตัวตน ยามจุดปานปลอมลงไป ราชครูก็หาได้ล่วงรู้ไม่ว่านางเป็นตัวปลอม“ข้าไม่รู้ว่าท่านกำลังพูดถึงสิ่งใด” สตรีผู้นั้นกล่าวพลางส่ายศีรษะ ตามที่ชางอี้กำชั
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 556
“แน่นอน” ราชครูกล่าวอย่างไม่รู้จักถ่อมตน “กระหม่อมสามารถดูฤกษ์ยามและอ่านฟ้าดินได้ ฝ่าบาทเมื่อได้เห็นกระหม่อมครั้งแรก ก็ทรงทราบทันทีว่ากระหม่อมจะเป็นกำลังสำคัญให้ทรงทำการใหญ่สำเร็จ”“การใหญ่หรือ?” กู้จิ่นยกถ้วยชาขึ้นจิบ “คือหมายมาดกำจัดเรานั้นกระมัง?”“องค์ชาย กระหม่อมรับปากไว้เพียงจะบอกว่าใครคือแมงป่องพิษ หาได้ตกลงเรื่องอื่นไม่พ่ะย่ะค่ะ” ราชครูเอื้อมมือหยิบถ้วยชาขึ้นดื่มอึกใหญ่ “แต่หากจะเอ่ยตามตรง ท่านก็เป็นเพียงหมากตัวหนึ่งในแผนการของฝ่าบาทเท่านั้น”“หึ…หมากอันไร้ค่าสินะ” ดวงตาของกู้จิ่นวาบวับด้วยแววสังหาร “ราชครู เจ้ากล้าพูดกับเราถึงเพียงนี้ มิกลัวหรือว่าเราจะประหารเจ้า ณ ที่นี่?”“องค์ชายจะทรงกล้ากระนั้นหรือ?” ราชครูย้อนถามกลับด้วยน้ำเสียงแน่วแน่ “กระหม่อมทำงานให้ฮ่องเต้ หากถูกฆ่า ฮ่องเต้ย่อมไม่ปล่อยพระองค์ไว้แน่”“ไม่ว่าท่านจะมีความสามารถเพียงใด ก็เป็นแค่องค์ชาย หาใช่เจ้าครองแผ่นดินไม่ แล้วจะไปต่อกรกับฮ่องเต้ได้อย่างไรกันเล่า?”กู้จิ่นเคาะขอบถ้วยเบา ๆ “มิน่าเล่า เจ้าถึงยอมทำข้อตกลงกับเราอย่างไร้ความหวาดหวั่น...เพราะเจ้ามีผู้หนุนหลังนั่นเอง”“หากองค์ชายไม่มีเรื่องอื่น กระหม่อ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 557
ตลอดหนึ่งชั่วยามถัดมา ราชครูเล่าทุกสิ่งที่เขาเคยกระทำเพื่อฮ่องเต้ออกมาอย่างหมดเปลือกล้วนเป็นเรื่องเล็กน้อยไร้แก่นสาร ไม่อาจนำไปใช้ประโยชน์ใดได้ กู้จิ่นแม้จะรู้สึกเบื่อหน่ายแต่ก็จำต้องฟังจนจบ สุดท้ายก็ได้ข้อสรุปเพียงว่า...ราชครูผู้นี้ฉลาดเป็นกรดการพยากรณ์ฤกษ์ยาม สังเกตดวงดาว ตลอดจนวิชากู่และการใช้พิษ ล้วนเป็นศาสตร์อันยากเย็น ต้องใช้เวลาหลายสิบปีในการฝึกฝน แม้ผู้มีพรสวรรค์ก็ใช่ว่าจะเรียนรู้ได้ง่ายแต่ราชครูผู้นี้อายุเพียงยี่สิบกว่า กลับเชี่ยวชาญทั้งสี่แขนงอย่างถึงแก่น คิดดูแล้ว สมองคงเฉียบแหลมเกินคนคนฉลาดล้ำเช่นนี้ มีภูมิหลังอันใดกันแน่?กู้จิ่นเงยพระเนตรขึ้น สายตาคมกริบดั่งคมมีด พุ่งตรงไปยังราชครู “เจ้ามาจากที่ใด?”“แคว้นเฟิ่งซี” ราชครูตอบเรียบ ๆ“หึ...เจ้าก็หาใช่คนของต้าเหยียนไม่” แววพระเนตรของกู้จิ่นเปล่งประกายเยียบเย็นอีกครั้ง เรื่องราวนี้...อีกแล้วที่เกี่ยวข้องกับแคว้นเฟิ่งซีต้าเหยียนกับเฟิ่งซีเป็นพันธมิตร มีการติดต่อค้าขายไปมาเป็นปกติ ชาวบ้านของทั้งสองแคว้นก็อยู่ร่วมกันอย่างกลมเกลียว จึงมิใช่เรื่องแปลกนัก หากจะพบชาวเฟิ่งซีในต้าเหยียนทว่าองครักษ์ลับของราชวงศ์เฟิ่งซี หร
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 558
เพื่อให้ตนรอดชีวิตออกจากที่นี่ ราชครูจึงจำต้องข่มความขุ่นเคืองไว้ภายใน สะบัดชายแขนเสื้อแรง ๆ หนึ่งครั้ง แล้วจูง “แม่ตัวปลอม” ของตนเดินจากไปชางอี้ปิดประตูแล้วเดินกลับมาหากู้จิ่น พลางกล่าวว่า “องค์ชาย กระหม่อมรู้สึกว่า ท่าทีของราชครูต่อ ‘แม่ปลอม’ ดูแปลกประหลาดนักพ่ะย่ะค่ะ”กู้จิ่นเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง “แปลกอย่างไร?”“ตอนราชครูได้ยินว่านางความจำเสื่อม สีหน้ากลับดูยินดีนัก” เขาเกาศีรษะด้วยความงุนงง “หากเป็นกระหม่อม เจอแม่ที่หายไปนานแต่ดันความจำเสื่อม คงเศร้าใจยิ่ง”กู้จิ่นใช้นิ้วชี้กับนิ้วกลางแตะเบา ๆ ที่ขมับของตน “สมองของราชครูต่างจากคนทั่วไป เจ้าอย่าเอาตนเองไปเปรียบเทียบกับเขาเลย”“แต่เรื่องราชครูตามหาแม่ก็ดูจะมีเงื่อนงำอยู่ดี” กู้จิ่นกระแอมเล็กน้อย “ให้ส่งคนไปเฝ้าติดตามราชครูต่อเงียบ ๆ และอย่าหยุดตามหาสตรีในภาพวาด”“องค์ชาย...ตอนนี้เราก็มีตัวแทนแล้ว เหตุใดจึงต้องตามหาต่ออีกเล่า?” ชางอี้ถามอย่างสงสัย“คนที่มีตัวตนจริง ย่อมไม่อาจไร้ร่องรอยใด ๆ ได้ สตรีในภาพนั้น...ต้องมีความลับบางอย่าง” กู้จิ่นกล่าวด้วยน้ำเสียงมั่นคง“หากนางเป็นแม่ของราชครูจริง การหาตัวนางเจอ อาจเป็นกุญแจไขไปสู่ควา
최신 챕터
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 582
คำพูดของเฉียนจิงอี๋ยังไม่ทันขาดคำ เจียงซุ่ยฮวนก็เหวี่ยงหมัดไปที่คางของเขาอย่างฉับไว ดั่งสายฟ้าฟาด เขาก้าวตัวหลบได้ทัน รอยยิ้มยังมิได้จางหาย "คุณหนู หากมีเรื่องจะพูดก็พูดกันดี ๆ ไยต้องลุกขึ้นมาต่อยตีกันเล่า" ในตรอกที่ทั้งแคบและมืด เจียงซุ่ยฮวนจ้องเขม็งมาที่เฉียนจิงอี๋ ดั่งสัตว์ป่าที่โกรธเกรี้ยว นางขบเขี้ยวเคี้ยวฟันแล้วกล่าวว่า "เลิกแสร้งเสียที! ข้ารู้ว่าท่านคือเจ้าของสนามประลองนั่น!" "อ่อหรือ" เฉียนจิงอี๋พิงกำแพงเบื้องหลัง ก่อนเลิกคิ้วถามว่า "คุณหนู เหตุใดจึงกล่าวเช่นนั้น" เจียงซุ่ยฮวนชี้ที่ใบหน้าตัวเอง กล่าวเสียงเย็น "ใบหน้าของข้าสวมหน้ากากหนังมนุษย์อยู่ มิใช่โฉมเดียวกับครั้งก่อนที่พบท่าน" "ทว่าเมื่อครู่ข้าเอ่ยถึงจุดของลูกเต๋า ท่านมิได้ลังเลสักนิดที่จะรับคำ แสดงว่าท่านจำข้าได้มาแต่แรก" เจียงซุ่ยฮวนกล่าวอย่างมั่นใจ "ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว ท่านคือผู้จับข้ามาที่นี่ หน้ากากหนังมนุษย์บนใบหน้าข้าก็เป็นแผนการของท่าน ท่านจึงล่วงรู้ตัวตนที่แท้ของข้า" เมื่อเจียงซุ่ยฮวนรู้ว่าผู้ที่พานางมาคือเจ้าของสนามประลอง นางก็สงสัยเฉียนจิงอี๋มาแต่ต้น เพราะสนามประลองนั้นมีความคล้ายกับบ่อนพนันซ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 581
"แล้วเขาจะกลับมาเมื่อใด" "มิทราบแน่ชัด บางทีเจ้านายของพวกเราก็มาแทบทุกวัน บางทีก็ครึ่งเดือนยังไม่เห็นหน้าเลยสักครั้ง" "เช่นนั้นก็ได้" เจียงซุ่ยฮวนผงกศีรษะเบา ๆ ก่อนเดินไปยังประตูทางออก พอเพียงก้าวออกไป แสงจันทราอันเยือกเย็นก็ราดรดลงมาบนร่างของนาง นางแหงนหน้ามองราตรี คิดว่ายามถูกจับตัวไป ท้องฟ้ากำลังจะสว่าง แต่บัดนี้ราตรีกาลยังดำมืด แสดงว่าเวลาผ่านไปอย่างน้อยหนึ่งวันแล้ว ในช่วงเวลาที่นางหายไปหนึ่งวันเต็ม ๆ นั้น กู้จิ่นคงร้อนใจจนแทบเป็นบ้าแล้วเจียงซุ่ยฮวนถอนหายใจ ในช่วงเวลาที่นางหายไปหนึ่งวันเต็ม ๆ นั้น... กู้จิ่นคงร้อนใจจนแทบเป็นบ้าแล้วแต่เมื่อมองไปรอบกาย นางพบว่าตนอยู่ในตรอกเล็ก ๆ ที่ไม่เคยมา จึงไม่รู้ว่าควรมุ่งหน้าไปทางใด คุณหนู ท่านหลงทางอยู่หรือ" เสียงที่ลึกมีเสน่ห์แว่วมาจากเบื้องหลัง เจียงซุ่ยฮวนแข็งขืนไปทั้งร่าง หันกลับไปกล่าวว่า "ไม่ใช่" เฉียนจิงอี๋มีแววตาเปื้อนยิ้ม "หากท่านจำทางมิได้ ข้าอาจพาท่านกลับก็ได้นะ" "ไม่จำเป็น ข้าจำทางได้" เจียงซุ่ยฮวนหมุนกายไปทางขวา พลางสังเกตความเคลื่อนไหวเบื้องหลังอยู่ไม่วาย เฉียนจิงอี๋กลับติดตามมา พูดเสียงเนิบช้า "คุณหนู หากเ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 580
บนเวทีประลอง ชายร่างยักษ์พุ่งเข้าใส่เจียงซุ่ยฮวนพร้อมโบกหมัดคำรามลั่น “นังหนู! วันนี้ข้าจะสอนบทเรียนให้ จำไว้ ความเมตตาต่อศัตรู ก็คือความโหดร้ายต่อตัวเอง! เตรียมตัวตายเถอะ!”ทว่าเจียงซุ่ยฮวนหาได้หลบหนีไม่ นางยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิมจวบจนชายผู้นั้นเข้ามาถึงตัว นางจึงเบี่ยงศีรษะหลบหมัด แล้วฟาดสันมือเข้าใส่ลูกกระเดือกของเขาเต็มแรงชายร่างใหญ่เบิกปากโพลง ลิ้นแทบจะแลบออกมาเจียงซุ่ยฮวนไม่รอให้เขาตั้งหลัก หมัดถัดไปของนางฟาดเข้าใส่ขมับด้านขวาอย่างแม่นยำดวงตาของชายร่างยักษ์เริ่มเลื่อนลอย ลำตัวทรุดลงโครมใหญ่จนเวทีสั่นสะเทือนทั่วทั้งลานประลองเงียบงันดั่งต้องมนต์ ผู้ชมล้วนตะลึงงัน ต่อให้ผ่านการชมศึกมานับครั้ง พวกเขาก็ไม่เคยเห็นฉากเช่นนี้มาก่อนสตรีร่างบางผู้หนึ่งที่ดูเหมือนไร้ทางสู้ กลับพลิกสถานการณ์คว้าชัยสองครั้งติด แถมยังง่ายดายนัก หากไม่เห็นกับตา ใครเล่าจะเชื่อ!หลังจากความตะลึงผ่านพ้น ก็กลายเป็นเสียงฮือฮาและโกลาหล สำหรับผู้ชมในที่นี้แล้ว ใครแพ้ใครชนะไม่สำคัญ ขอเพียงได้ชมฉากโลดโผนตื่นเต้นเลือดสูบฉีดก็พอใจนักท่ามกลางเสียงโห่ร้อง เจียงซุ่ยฮวนหมุนข้อมือเบา ๆ วิชายุทธ์ที่นางร่ำเรียนมา
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 579
นอกเหนือจากสิ่งที่ได้ยินมา เจียงซุ่ยฮวนยังมีข้อสงสัยในใจอยู่หนึ่งประการ นางลูบใบหน้าตนเองเบา ๆ พลางนึกในใจ “ข้าหน้าตาขี้ริ้วถึงเพียงนั้นเชียวหรือ?”ปลายนิ้วสัมผัสได้ถึงผิวเนียนนุ่ม ทว่ากลับรู้สึก...ไม่เหมือนหนังแท้ ๆ ของมนุษย์เจียงซุ่ยฮวนเลื่อนมือไปสัมผัสบริเวณหลังใบหูอย่างละเอียด และแล้ว...ก็พบปุ่มนูนเล็ก ๆ อยู่จริงหนังศีรษะของนางชาวาบ แท้จริงแล้วมีผู้สวมหน้ากากหนังมนุษย์ไว้บนใบหน้าของนางนี่เอง! ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมชายร่างใหญ่จึงพูดจาดูแคลนใบหน้านางนักเมื่อนึกถึงความจริงที่ว่าบนใบหน้านางมี "ผิวปลอม" แปะทับอยู่ เจียงซุ่ยฮวนก็รู้สึกขนลุกจนสั่นไปทั้งตัว นางพยายามจะลอกหน้ากากออก แต่เพิ่งจะลอกได้เพียงนิด กลับเจ็บแสบจนราวกับหนังแท้ของตนกำลังจะถูกฉีกติดไปด้วยของเหลวอุ่น ๆ หยดลงบนหลังมือ นางก้มลงมอง เห็นหยดโลหิตสีแดงสดกำลังไหลซึมอย่างช้า ๆดูท่าหน้ากากหนังกับผิวหนังของนางติดกันแน่นเกินไป หากฝืนลอกออกเกรงว่าจะทำร้ายใบหน้าของตนเองเสียมากกว่าเจียงซุ่ยฮวนจึงใช้ชายแขนเสื้อซับเลือดเบา ๆ โชคดีที่แผลไม่ใหญ่ เลือดหยุดไหลในเวลาไม่นานชายร่างยักษ์เบิกตากว้าง พยายามมองนางจากเบื้องล่าง “คำถามข
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 578
ชายร่างยักษ์ถูกบังคับให้เงยหน้าขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำจนแทบดูไม่ออกว่าเดิมมีหน้าตาเป็นเช่นไรมิหนำซ้ำ เลือดกำเดายังไหลทะลักไม่หยุด แขนทั้งสองไร้ความรู้สึก แม้แต่จะเช็ดเลือดออกจากใบหน้ายังไม่อาจกระทำได้เขาจ้องเจียงซุ่ยฮวนด้วยสายตาเจ็บใจ “เมื่อครู่นั้น…”—พูดได้เพียงสองคำ เลือดกำเดาก็ไหลย้อนเข้าปาก เขาสะอึกแล้วถ่มถุยออกมา “แหวะ! แหวะ! ช่างน่าขยะแขยงนัก!”น้ำลายปนเลือดแทบจะพ่นใส่เจียงซุ่ยฮวน นางแสดงสีหน้ารังเกียจเดียดฉันท์ ยกมือบังคับศีรษะของเขาให้หันไปทางอัฒจันทร์น้ำลายและเลือดกระเซ็นกระจาย ผู้ชมพากันหวีดร้องหลบหนี บางคนร้องเสียงหลง โดยเฉพาะหญิงสาวในชุดชมพูผู้หนึ่งที่ทนไม่ไหว โยนผ้าเช็ดหน้าขึ้นเวที “เอาผ้านี่อุดจมูกเขาซะ ข้ายินดีให้หนึ่งพันตำลึง!”“ตกลง” เจียงซุ่ยฮวนก้มลงหยิบผ้าจากพื้น ยัดเข้าไปในรูจมูกของชายร่างยักษ์อย่างไม่ลังเลในที่สุดชายผู้นั้นก็หยุดพ่นน้ำลาย เขาพูดเสียงอู้อี้ผ่านผ้าที่ยัดจมูก “เมื่อครู่นั้นข้าแค่ประมาทไป หากเจ้ากล้าพอ จงต่อแขนข้าให้กลับเข้าที่ เราจะสู้กันใหม่!”เจียงซุ่ยฮวนทรุดกายนั่งลง บีบหัวเขาแนบพื้น “ข้ามิได้ว่างนัก หากเจ้าตอบคำถามของข้า ข้าจะ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 577
บุรุษร่างยักษ์ร้องโอดโอย พลางยกมือกุมใบหน้า ถอยหลังเซถลาไปหลายก้าวพลันมีเสียงโห่ร้องอย่างขัดเคืองดังลั่นจากบนอัฒจันทร์“นี่มันเรื่องอะไร! ร่างกายใหญ่โตปานนี้ยังสู้หญิงไม่ได้อีกหรือ!”“ใช่แล้ว! อ่อนแอเกินไปแล้วกระมัง!”“ลุกขึ้นสิ! ข้าลงพนันหมดหน้าตักไว้กับเจ้าเลยนะ!”ดูท่าคนเหล่านี้ล้วนวางเดิมพันไว้ที่ชายร่างใหญ่ผู้นั้นทั้งสิ้นก็ไม่แปลก...ด้วยรูปลักษณ์ภายนอกที่ต่างกันลิบลับ ใครบ้างเล่าจะเชื่อว่าสตรีอย่างเจียงซุ่ยฮวนจะชนะเขาได้ชายร่างใหญ่เช็ดมุมปากของตนเอง เห็นรอยเลือดติดปลายนิ้วก็นัยน์ตาแข็งกร้าวขึ้นมา “ดูท่าข้าคงประเมินเจ้าต่ำไปเสียแล้ว”แต่เดิมเขาเข้าใจว่านางก็เป็นแค่หญิงชาวบ้านธรรมดา ไยเลย...ผ่านไปไม่กี่กระบวนท่า ก็รู้แล้วว่านางหาใช่คนที่เขาจะประมาทได้เจียงซุ่ยฮวนบิดข้อมือเบา ๆ พลางกล่าวเย้ยหยัน “ถูกแล้ว...เจ้ามันตาบอด”ชายร่างใหญ่ลุกพรวดขึ้นจากพื้น แผดเสียงคำรามแล้วพุ่งตรงเข้าหานางด้วยแรงทั้งหมดเจียงซุ่ยฮวนเบี่ยงกายหลบไปด้านข้าง มือข้างหนึ่งยันเสาเวทีไว้แล้วดีดตัวลอยขึ้นกลางอากาศ ก่อนจะเหวี่ยงเท้าเข้าใส่ใบหน้าชายผู้นั้นอีกคราชายร่างยักษ์ล้มตึงลงกับพื้น เลือดกำเดาไห
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 576
“สู้กัน! สู้กันสิ!”“ปลุกนางให้ลุกขึ้นมา!”“อย่าเสียเวลา! เร็วเข้า ให้หล่อนลุกขึ้นมาสู้!”เจียงซุ่ยฮวนรู้สึกตัวตื่นจากเสียงอึกทึกโกลาหลรอบกาย เสียงเหล่านั้นดั่งคลื่นซัดถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน ประหนึ่ง...จะเร่งให้นาง...สู้รึ!?นางค่อย ๆ ลืมตาขึ้น พบว่าตนเองกำลังนอนคว่ำอยู่บนพื้นคล้ายลานประลอง ลานแห่งนี้เป็นวงกลม กว้างพอจะรองรับคนได้ราวสิบคนรอบลานประลองมีผู้คนมากมายนับร้อยราย กำลังส่งเสียงร้องตะโกนโห่อย่างบ้าคลั่งจากเครื่องแต่งกายดูแล้ว ล้วนเป็นบรรดาผู้มีฐานะจากเมืองหลวง สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น คำตะโกนเร่งเร้าดังไม่ขาดสายแรกเริ่ม เจียงซุ่ยฮวนยังงุนงงอยู่มาก นางเพิ่งอยู่หน้าจวนแท้ ๆ เหตุใดจึงมาปรากฏตัวที่นี่ได้เล่า?เมื่อนางค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน ฝูงชนโดยรอบก็ยิ่งโห่ร้องเสียงดังกระหึ่มกว่าเดิม“เสียงหนวกหูเสียจริง”นางยกมือกุมขมับ พลางพิจารณาสภาพแวดล้อมรอบกายอย่างตั้งใจสถานที่แห่งนี้...ดูเหมือนจะคุ้นตาอยู่บ้างทันใดนั้น ดวงตาของเจียงซุ่ยฮวนเบิกโพลง ใช่แล้ว! นางจำได้ ที่นี่นางเคยมาเยือนเมื่อหลายปีก่อน เจ้าของร่างเดิมถึงกับวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนเพราะทนเห็นความโหดร้าย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 575
ปู้กู่ถูกคานไม้ที่ถล่มลงมาทับขาจน เจ็บมีสีหน้าบิดเบี้ยวไปทั้งใบหน้า องครักษ์ลับทั้งหลายเมื่อเห็นดังนั้นจึงกรูกันเข้าไป หวังจะยกคานไม้ออกให้พ้นจากขาของเขาทว่าเปลวเพลิงยังไม่สงบลงโดยสิ้นเชิง ความเสี่ยงที่จะเกิดไฟลุกซ้ำยังมีอยู่ทุกเมื่อ จึงจำต้องแบ่งกำลังครึ่งหนึ่งไว้ดับไฟ อีกครึ่งเข้าไปช่วยปู้กู่คานไม้ที่ถล่มลงมานั้นหนักหนายิ่งนัก แถมยังร้อนจนแทบจับต้องไม่ได้ การจะยกขึ้นจึงยากเย็นนัก ปู้กู่เหงื่อเต็มหน้า พร่ำครางเสียงต่ำ “อย่าห่วงข้าเลย รีบไปช่วยคนในเรือนก่อน!”องครักษ์ผู้หนึ่งวิ่งเข้าไปดูในเรือน แล้วรีบวิ่งกลับออกมารายงาน “ในเรือน...ไม่มีใครอยู่แล้ว!”“ว่าอะไรนะ!?” ปู้กู่กัดฟันกรอด “บัดซบ! ปล่อยให้มันหนีไปได้!”เจียงซุ่ยฮวนเมื่อได้ยินว่าข้างในว่างเปล่า ทั้งโกรธทั้งโล่งใจ โกรธที่หลี่ลี่หลบหนีไปได้ แต่โล่งใจที่เขายังมีชีวิตอยู่องครักษ์ที่อยู่ข้างกายนางเอ่ยถามอย่างเกรงใจ “พระชายา ขออนุญาตไปช่วยท่านปู้กู่ก่อนจะได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”“ไปเถิด” เจียงซุ่ยฮวนก็เป็นห่วงปู้กู่ไม่น้อย หากปล่อยให้คานไม้นั้นกดทับอยู่นาน เกรงว่าจะยิ่งแย่ลง“ขอบพระคุณพระชายา กระหม่อมจะรีบกลับมาโดยเร็วพ่ะย่ะค่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 574
ครั้นได้ยินคำว่า “ไฟไหม้” ความง่วงที่ยังหลงเหลืออยู่ในห้วงนิทราของเจียงซุ่ยฮวนพลันสลายหายไปสิ้น หัวใจพลันเต้นโครมครามราวจะหลุดจากอกนางลุกพรวดจากที่นอน คว้าผ้าคลุมขนกระต่ายที่วางอยู่ข้างหมอนมาสวมอย่างลวก ๆ แล้วรีบลงจากเตียงในขณะเดียวกัน ประตูห้องก็ถูกผลักเปิดอย่างรุนแรง หยิ่งเถาวิ่งพรวดเข้ามาทั้งที่ยังทรงตัวไม่ทันดี จึงพลาดล้ม “โครม” ลงกับพื้นหยิ่งเถาไม่ทันได้ลุกขึ้นก็รีบเงยหน้าร้องบอกเสียงลั่น “คุณหนู! รีบออกไปเถิด! ข้างนอกเกิดไฟขึ้นแล้ว!”เจียงซุ่ยฮวนรีบสวมรองเท้า ก้าวยาว ๆ ตรงเข้าไปฉุดหยิ่งเถาขึ้นจากพื้น แล้วจูงมือนางวิ่งออกไปทันทีมือของเจียงซุ่ยฮวนที่กำมือหยิ่งเถานั้นสั่นน้อย ๆ นางถามเสียงเร่งร้อน “เสี่ยวถังหยวนเล่า?”“คุณชายน้อยปลอดภัยดีเพคะ แม่นมเห็นก่อนจึงรีบพาออกไปหลบแล้วเพคะ” หยิ่งเถารีบตอบครั้นรู้ว่าลูกน้อยปลอดภัย เจียงซุ่ยฮวนจึงค่อยสงบลงเล็กน้อย แล้วเอ่ยถามอีกครั้ง “แล้วไฟเกิดที่ใด?”“เป็นห้องพักของท่านอาจารย์เพคะ” หยิ่งเถาตอบเจียงซุ่ยฮวนถึงกับชะงัก ห้องของฉู่เฉินหรือ!? แล้วหลี่ลี่ก็ยังอยู่ในนั้นด้วย!นางจึงเร่งฝีเท้าวิ่งออกไป ทว่าเพิ่งออกจากประตู ก็มีควันไฟใน
